तपाईँका कुरा

127 Comments

1. वाहियात !!! पुराना प्रतीकहरूमात्र फेरेर परिवर्तनको अनुभव गर्नुभनेको गोमुते न्यानोमात्र हो । परिवर्तन भनेको त सामाजिक, आर्थिक, राजनीतिक र तपाईंजस्ताको सोंचमा खाँचो छ । यस्ता वाहियात सोंचलाई परिवर्तन गर्नुस्, सक्नुहुन्न भने तपाईं नेपाली हैन, नेपाली भएपनि नेपाल नफर्केन हुन्छ, तपाईंजस्ताको यहाँ कुनै खाँचो छैन । अमेरिकाको झण्डा उचाल्नुस् त्यसैमा फाइदा होला तपाईंलाई । माफ गर्नुहोला ।

2. mysansar.com मा देखिने comment हरू प्रायः अङ्ग्रेजीमा लेखिएको हुन्छ। त्यो भएर, कति कुराहरू बुझिनन् र कति कुराहरूको अर्कै अर्थ पनि लाग्ने गरेको हुन्छ। त्यहि भएर, firefox को लागि ज्वलन्तद्बारा निर्मित “मदन पुरस्कार पुस्तकालयको नेपाली शब्दकोश” add-on प्रयोग गर्न पाठकहरूलाई सूचित गर्नु पर्‍यो।

3. झन्डा फेर्ने की!!!

   २०४६ सालमा हामीले निर्विकल्प पन्चायती व्यवस्थालाई फ्याल्यौँ। हालसालै राजतन्त्रको उन्मुलन गर्यौँ। बहुदलबाट फडको मारेर जनगणतन्त्रमा हामफाल्यौँ,संबिधान सभा खडा गर्यौँ,बिद्रोही माओवादीलाई सत्तामा ल्यायौँ। तैपनि हामी असन्तुष्ट छौँ। हामीले चाहेको,खोजेको कुरा माओवादीबाट पनि पाउन सकिरहेका छैनौँ र माओवादी पनि पुरानै ढाँचामा चल्न थालेको र उसको भनाइ र गराइ अमिल्दो भएको गुनासाहरु प्रयाप्त सुनिन थाल्यो। केही गरेपनी पार नलाग्ने यो कस्तो बिडम्वना हो नेपालको? अब त साँच्चै नै यसको कारण खोज्ने बेला भयो। राजनीतिक पार्टिहरुलाई हरहमेशा गाली गर्नुपर्ने हाम्रो बाध्यता हो वा तिनिहरुको अकर्मन्यता? के साँच्चै देशले अक्टोबर क्रान्ति खोजेको त होइन? बिरोधको निम्ति बिरोध र पुर्वाग्राही बिरोध गर्ने परम्पराले गर्दा हामीले देश भुल्यौँ,हामी नेपाली नभएर कांग्रेस,एमाले,माओबादी इत्यादी बनेर संकिर्ण गुट उपगुटमा विभजित भयौँ। यत्रो आन्दोलन पश्चात पनि हाम्रो मानसिक दरिद्रता कायमै छ।

   जबसम्म पुरानो सत्ताका प्रतिकहरुलाई हामी एक एक गरेर हटाउँदैनौँ, वा तिनिहरुको स्थानमा नौलो आभास दिने प्रतिकहरु प्रतिस्ठापन गर्दैनौँ, तबसम्म हामीले परिवर्तन महसुस गर्दैनौँ। त्यसैले गर्दा जनगणतन्त्रसम्म पुग्दा पनि हामी पन्चायती मानसिकतामै छौँ। हामीसंग पुरानो सत्ताको एउटा यस्तो प्रतिक छ, जुन कार्यालय, मन्त्रालय, र बाटो घाटो सबैतिर ठडिएर हामी सबैलाई परिवर्तनको आभास दिलाउँदैन- त्यो हो बिस्वमै कहिँ नभएको हाम्रो तिनकुने राष्ट्रिय झन्डा। कतिले “युनिक” भनेर गर्व गर्लान, तर यसले हाम्रो पछौटेपन छर्लङग देखाउँछ।

   हामीलाई झण्डामा चन्द्र सुर्य भएकोमा केही आपती छैन,रातो रङ्ग र निलो छेउ पनि ठिकै छ। तर आकारप्रति हाम्रो बिमति छ। विश्वका शतप्रतिशत झण्डाहरु rectangular आकारमा छन। केहीले भन्लान: “कसैसंग नभएको झन्डा हामीसंग छ,यो हाम्रो मौलिकता हो,राष्ट्रिय गरिमा हो,जंगी निशान हो।।।।यस्तै थोत्रे चिन्तनले गर्दा नै विश्वमै कहिँ नभएको पन्चायती ब्यवस्था हामी कहाँ थियो, कहिँ नभएको झन्डा हामी कहाँ छ। अन्तरराष्ट्रिय महोत्सवहरुमा अन्य झण्डाहरुका बिच हाम्रो झन्डा हाँसको बिचमा बकुल्ला झैँ देखिन्छ। देश विदेशमा हुने खेल महोत्सव,जुलुश्,प्रदर्शन आदिहरुमा आकार नमिल्दो भएकोले नेपाली झन्डा बोक्न युवाहरु त्यति मन पराउँदैन।

   अन्धभक्त हिन्दूहरुले त्यस झण्डाभित्र हिन्दूत्व देख्न सक्छ र बखेडा झिक्न सक्छ, तर चन्द्र सुर्य र रातो रङ्गप्रति हाम्रो बिरोध नभएको हामी ति महानुभावहरुलाइ अवगत गराउन चाहन्छौँ। हाम्रो मुख्य चाहना भनेको आकार परिवर्तन हो। आकारमा त बिरोध नहुनु पर्ने हो? झन्डा फेर्नेमा हामी प्रथममा पर्दैनौँ, थुप्रै देशले झन्डा फेरेका छन र जसरी नमिल्दो व्यवस्थालाई फ्याल्यौँ, त्यसरी नै अमिल्दो झन्डा फेर्न पर्‍यो। शायद झन्डा फेरेपछी नौलो नेपालको शुरुवात हुने हो कि !!!

   शशांक लामा
   न्युयोर्क

4. aaja ko kantipur ko front page picture herda kata kata prassanna bhaye.. Gyanendra Ji le Charkha chalauna siknu bhayeko..
   tyo picture lai yeso mysansar ko page ma halne ki.. teso bhaye sabai srota le yeso comment hanna pauthiya ni..
   Shree

5. He Bhagban haamro desh Nepalko netaharulai sathbuddahi dinuhos.

6. कविता
   शान्त छ, शान्ति छ …………..
   -निर्मल ज्ञवाली ( लेखक नेपाल टेलिभिजनबाट प्रसारण हुने कार्यक्रम अभियान का प्रस्तोता हुनुहुन्छ ।)
   मालिकहरुको बजारमा महंगी मौलाईरहेको बेला,
   शहरबाट स्वाभिमानको जाउलो खानेहरु लखेटिन बाध्य भएकाले,
   मालिकपेटहरुको एैयासी हासो महलभित्र गुञ्जिरहेको वेला,
   भोकापेटका लालावालाहरु कुपोषणले झुपडिमा थलिएकाले,
   शान्त र शान्ति छ, पुराना राजधानी बजारहरुमा………..

   शान्त छ, शान्ति छ………….
   पश्चिमेलि संस्कृतिको भोकले गांऊ गांऊ गांजिरहेको वेला,
   अर्धनग्न भेषमा साईलि र माईली रेष्टुरेन्ट एण्ड बारमा वेचिईरहेकाले,
   छोरी बेचिएको थाहा नपाउदै वावुले छोरालाई अरवतिर बिदा गरीरहेको वेला,
   रोगी बुढाबुढी, भत्केको झुपडि अनि बाझो खोरिया गाउंमा एक्लीएकाले,
   शान्त छ र शान्ति छन्, सुनगाभा र तोरी फुल्ने पाखाहरुमा………..

   शान्त छ, शान्ति छ………….
   कानै टट्याउने गरी मानवअधिकारको वकालत राजनधानिमा घन्किरहेको वेला,
   गणतन्त्र जिन्दावाद भनेकै कारण हजारौं मुटुहरुलाई वेपत्ता बनाइएकाले,
   सामन्ती राजतन्त्ररुपि खिल फ्याकि नयां युग वदल्ने गणतन्त्र आईरहेकोवेला,
   देश र जनताकालागि मर्नेहरुलाई शहीदभन्दा शान्तिप्रक्रिया अवरुद्ध हुने भएकोले,
   शान्त छ र शान्ति छ, हाम्रा ती शहीद,वेपत्ता वस्तिहरुमा………..
   शान्त छ, शान्ति छ………….
   शान्तिपूर्ण क्रान्तिको विकासका खातिर वलिदानी भईरहेको वेला,
   साहुहरुको अपमानले विक्षिप्त सञ्चारगृहमा, जनताको मृत्युले समाचार बन्न नपाएकोले,
   साम्राज्यवाद र विस्तारवादको आदेशमा मानवअधिकारको परिभाषा लादिएको वेला,
   सत्ताविहिनहरुका आवाज वनेको हतियारहरु अध्यारो बाक्साहरुमा थुनिएकाले,
   शान्त र शान्ति छन्, प्रतिरोधका ति युद्धमैदानहरुमा………

   शान्त छ, शान्ति छ………….
   प्रतिगामीहरुको षडयन्त्र र धोकाहरुले आमा जलिरहेकी वेला,
   अग्रगमन र शान्तिका खातिर विद्रोहीहरुले धैर्यता समालिरहेकाले,
   यथास्थितिकालागि क्रान्तिकारी विचार विरुद्ध प्रतिगामि तोपहरु खसिरहेको वेला,
   लाखौं जनता न्यायको फैसलाकालागि नया नेपाललाई पर्खिरहेकाले,
   शान्त र शान्ति छन्, आधि अघिको सन्नाटा झै विद्रोही ति बस्तिहरुमा……….

   शान्त छ, शान्ति छ………….
   वलिदानीको मोर्चामा लड्नेहरुलाई भोकै जंगलमा राखिरहेको वेला,
   डुंङ डुङ्ती गन्हाएकाले कालो इतिहास छोप्न गणतन्त्रको मकुण्डोलाएर रत्यौलि नाचिरहेकाले,
   साम्राज्यवादी विस्तारवादी ब्वासाहरुले राजनीतिक बाजारमा नांगो हस्तक्षेप गरिरेहको वेला,
   नया नेपाल प्राप्तिको अन्तीम मोर्चामा हामफाल्न हजारौ रक्तविजहरुले आदेश पर्खिरहेकाले,
   शान्त र शान्ति छ, हाम्रा नयां नेपालका सिपाहीहरुको क्याम्पहरुमा …………

7. फेरि सल्बलाए – अस्तित्व मेटाउन खोज्नेहरू
   – पुष्प

   राजधानी दैनिकको मुखपृष्ठमा हिजो फेरि एउटा समाचार छापियो “विक्रम सम्वत्‌को सट्टा इश्वी सन् !” उक्त समाचारमा सरकारले नै नेपालमा प्रचलित विक्रम सम्वत्‌लाई हटाएर इश्वी सम्वत्‌लाई मान्यता दिने तयारी गरेको दावी गरेको छ । यहाँ सरकार भनेपछि मुख्य दल नेकपा (माओवादी) नै हुनुपर्छ र माओवादीले यस्तो राष्ट्रघाति काम गर्ला भन्ने आंकलन नेपाली जनताले गरेको छैन । संस्कृति तथा राज्य पुन:संरचनामन्त्री गोपाल किराँतीले यस्तो प्रस्ताव राखेको रे ! यो त अचाक्ली भएन र भन्या ? साँच्चिकै किराँतीले माओवादीलाई बद्नाम गर्न खोजेका हुन् वा माओवादी पनि पुरानै ढर्रामा विदेशीका सामु घुँडा टेकेर सरकारको आयू लम्ब्याउने दाउमा लागेको हो ? इतिहास साक्षी छ, यस्ता राष्ट्रघातिहरू कार्य गर्नेहरूको कहाँ पुग्छन् भनेर ? के जनअपेक्षाविपरीत लागिपरेकै हो त माओवादी ? कुनै समस्या नरहेको विक्रम सम्वत्‌लाई अनाहकमा नेपाल सम्वत्‌ले प्रतिष्थापन गर्ने कुरा चलाइयो, अब इश्वी सन्‌को कुरा चलाइएको छ ।

   हुन त केही विदेशी इशारामा चल्नेहरूले धेरै अघिदेखि इश्वी सन्‌लाई सरकारी मान्यता दिनुपर्ने कुरा उठाइरहेका थिए । त्यसमध्ये केही व्यक्ति अहिले सूचना आयोग कि के जाति आयोगका प्रमुख भएका छन् । त्यस्ता आयोगमा रातपरेपछि सुरासुन्दरीमा रम्नचाहने केही तुच्छ प्रकृतिका पत्रकारहरूसमेतले राम्रै पद पड्काएका छन् । तिनीहरूले सरकारी पद कसरी प्राप्त गरे, अचम्मको विषय छ ! इश्वी सन्‌लाई मान्यता दिनुपर्छ भन्ने विशेषज्ञको नाम नखुलाइएको कुरा पनि छापिएको छ । आखिर यस्तो ‘महान्’ र ‘ऐतिहासिक’ कार्यका लागि सुझाव दिने व्यक्तिको नाउँ किन गोप्य राखिएको होला; गज्जब छ बा ! तर यसो सानो समयको इतिहासलाई केलाउने हो भने यी तिनै व्यक्ति हुनुपर्छ, जसले केही वर्षअघि पनि यो कुरा उठाएका थिए । अझ उनीहरूले त देवनागरी लिपीमा प्रचलित नेपाली अंकलाई पनि अंग्रेजीमै लेख्नुपर्ने सुझाव दिएका थिए । उनीहरूको तर्क पनि गज्जबकै थियो – मिति अंग्रेजीमा लेख्नाले नेपाली उत्पादनलाई विदेशी बजारमा लैजान सजिलो पर्नेछ । अंग्रेजी अक्षरमा ‘नम्बर प्लेट’ भएका नेपाली गाडी पनि विदेशी भूमिमा लैजान सजिलो हुनेछ आदिआदि । हैन मितिमात्र अंग्रेजीमा लेखेरमात्र नेपाली उत्पादन विदेशी बजारमा लैजान सजिलो हुने कुरा हाँस्याष्पद छैन !

   नेपालीहरूको आफ्नै सम्वत्‌ भन्दै केही नेवारी नेता-कार्यकर्ताहरूलाई उचालेर नेपाल सम्वत्‌लाई मान्यता दिलाएको ढोंग रचेर विक्रम सम्वत्‌बाट वितृष्णा जगाउने षड्यन्त्रपश्चात् अहिले फेरि अनेक कुतर्क गरेर इश्वी सम्वत्‌को कुरा उठाइएको छ । नेपालको मौलिकतालाई यसरी षड्यन्त्र गर्दै-मेटाउँदै नेपालकै अस्तित्व मेटाउन खोजिएको हैन त यो ? होशियार है – राष्ट्रघाति तत्त्वहरू सल्बलाइरहेका छन् – जानी-नजानी कोही पनि यस्ता कुकृत्यमा नलागौं !

   पुनश्च : अर्थमन्त्रीले सार्वजनिक वहस नगराई प्रस्ताव ल्याइएको भनी आपत्ति जनाएपछि यो विषयमा निर्णय हुन नसकेको समाचार आएको छ ।

8. “नेता हुनु त यस्तो पो हुनु …………”

   उमेश ज्यू र माई संसार संग अनुरोध गर्दछु की कृपया मेरो यो लेखलाई मुख्य पृष्टमा राखी दिनु होला /
   “मनि राज थेबे ”
   न त कुनै लेखक हूँ या त सहित्यकार नै ……….., हूँ त बस माई संसार को नियमित पाठक / लेखक र साहित्यकारहरुले त सोचाईको र कल्पनाको गहिराईमा डुबुल्की मारेर कस्तो कस्तो मोतीको खोजी गरेर निकाल्छन / साइप्रस बसाईको नवौ साल पार गर्दा सम्म अनेक उतार चडावको अनुभव हाशिल गरिसकेकोछू / जीवनमा कतिको संघर्ष गर्नु पर्दों रहेछ भन्ने कुरा त शायद बिदेशतीर नलागिएको भए बुझिने पनि थिएनहोला / तर यहाँ मैले आफ्नो परदेशी जीवन कालमा सामना गरेका कठिनाईहरुको अनुभव सुनाउन नभएर एउटा प्रेरणादायी ब्यक्तित्व को बारेमा केही सत्य तथ्य कुराहरु राख्न गईरहेको छू /
   सुनिन्छ आजकल हाम्रो मुलुकमा सर्बसाधारण भन्दा नेता धेरै भैसके / कुना काप्चा, भीर पखेरा तीर बसोबास गर्नेले पनि राजनैतिक बिषयमा धारा प्रभाह बहस गर्ने गर्छन / यो त अति खुशीको कुरो हो की देशका जनता राजनैतिक रुपमा चेतनशील भैसके / तर ……. “टासोस पापादोपुलोस” जस्तो सच्चा नेता हाम्रो देशमा जन्मिने कहिले ?……….. कहिले ?
   “टासोस पापादोपुलोस” जो साइप्रसको पूर्व रास्ट्रपति थिए गत हप्ता क्यान्सर को बिमारको कारणले परलोक हुन पुगे / हुन त टासोस पापादोपुलोसले दोश्रो कर्यकालको निम्ति रास्ट्रपतिको चुनाव लड़दा यसै साल हारको सामना गर्नु परेको थियो, तर पनि उनको मृत्युमा सारा साइप्रस शोकमा डुबेको देख्दा तिन छक्क परेको छू / चाहे त्यों कम्युनिस्ट होस या अन्य राजनैतिक धारका ब्यक्ति, उनको मृत्युमा सबैले एउटा सच्चा रास्ट्र सपुतलाई गुमाएको महसूस गरिरहेका छन /
   केही साल पहिले उत्तरी साइप्रस जो टर्की को अधिनमा छ र दक्षिणी साइप्रस जो यूरोपियन यूनियन को सदस्य रास्ट्र हो बिच तत्कालीन संयुक्त रास्ट्र संघका महासचिव कोफी अन्नान को बिसेष पहलमा एक हुने या नहुने बिषयमा जनमत संग्रह हूँदा को एउटा चाख लाग्दो कुरा के थियो भने, लगभग उत्तरी भाग र दक्षिणी भाग एक हुने निश्चित भैसकेको अवस्थामा टासोस पापादोपुलोसको एक घन्टाको टिभी मा प्रसारण गरिएको बक्तब्यको कारणले दक्षिणी भेगका साइप्रस बासिहरूले जनमत संग्रहमा दुई भाग एक नहुने पक्षमा मतदान ७५% ले गरेका थिए /
   मैले प्रष्ट पार्न खोजेको के हो भने, यहाँका जनताहरुमा आफ्नो राष्ट्रपति प्रति पूर्ण बिश्वास र भरोषा थियो जसको कारणले आज उनको मृत्युमा सारा साइप्रस बासिहरू पित्री शोकमा परे बराबर छन /
   तर हाम्रो मुलुक को कुरा गर्ने हो भने …….. गिरिजा प्रशाद कोइरालालाई र परमानन्द झालाई कतिपल्ट जनताले जलाई सके भन्ने कुराको लेखा जोखा गरी साध्य नै छैन / अझ सुनिन्छ प्रचंड लाई पनि जलाऊन थाली सके / गिरिजा को कुरा गर्ने हो भने त उसको मृत्युको दिन पर्खेर बस्नेहरु पनि छन / आख़िर किन …?
   किन हाम्रा सर्बसाधारण जनताको नजरमा इज्ज़तिलो स्थान बनाऊन सकिरहेका छैनन हाम्रा नेताहरूले ? किन जनताको भरोसा र बिस्वास पाऊन असमर्थ छन हाम्रा अग्रपंक्तिका नेताहरु ?
   मेरो नौ सालको साइप्रस बसाईमा न त कुनै नेतालाई जलाईएको देखे न त चक्का जाम न त बजार बन्द वा तालाबन्दी / मुलुक हाक्ने स्थानमा पुगेका ब्यक्तिलाई इज्ज़तको नजरले हेरिन्छ र मुलुकको शानको रुपमा हेरिन्छ यहाँ / कहिले हुने होला हाम्रो नेपाल पनि यस्तो ….? कहिले हुने होला ….?

9. ” मैले काइ चरा को मासु खाइन ”
   _______________
   हिजो पकाउने मेरो पालो थियो । हुन त पालो भनेर आईतवार पछी सोमबार भने झै पनि होइन । कहिले बहाले २ – ४ पटक लगातार पकाउनु हुन्छ कहिले मैले हप्ताइ भरी लगातार पकाउने दिन पनि पर्छ । तर यस्तो चाँही कमै हुन्छ अर्थात यदी हिजो सा झ बहाले पकाउनु भो भने आज बिहान म तम्तयार रहेकी हुन्छु पकाउन लाई ।
   बाँच्नको लागि खानु पर्ने यो सिल सिलाबद्द क्रममा हिजो सा झ् बहाले ” घ्राता ”
   बनाउनु भएको थियो । ” घ्राता ” आलु बाट बनेको पारीकार हो । नेपालमा चामल को भात मुख्य खाना भने झै ( पहाड र हिमा लि भेग मा ढिडो -आलु मुख्य खाना भएता पनि समग्र नेपाल को मुख्य खाना भात लाई नै लिएेको छ अहिले सम्म ) यहाँ बेल्जियममा आलुलाई मुख्य खाना को रुपमा लिएन्छ ।
   ( म खाना कै प्रसँग मा छु ) हिजो भा न्छा मा आब्श्यक पर्ने सामान पनि बहाले नै सपिङ्ग गरेर ल्याउनु भएको थियो । म दिन भर पसल मा ब्यस्त भएकिले सा झ् घर मा आए , खाना तयार थियो , खायौ ।
   प्रसँग बाट म टाढा गएकी छैन , बाँच्न लाई खानु पर्ने अर्थात आज बिहान पकाउने मेरो पालो थियो । आज त घर मा पाहुनालाई पनि निम्त्याएका थियौ । नेपाली खाना खुबाउनलाई । घर मा पाहुना हरु आउनु हुँदा चाँही प्राय: म नै बनाउछु खाना किनकी यताको ( बेल्जियमको ) खाना त बहाहरुले जती पनि खानु भएकाइ छ नि । खुबाउनै परे पछी नेपाल मै पुग्ने घरएे- गरी ख्बाइ दिने नि ! अर्थात मरमसला – ट्बाक्क टुक्का – अमिलो पिरो ! अनी त खादा खाँदै पसिना नै औछ त्यस पछी नेपाल पुग्दै नन त !
   अब पकाउन शुरु गर्नु थियो । लसुन -अदुबा पिनपान त हिजै गरेकी थिए । नेपाली खानामा मासु त अनिबार्य जस्तो नै भाईहाल्छ हामी नेपाली जस्लाई जहाँ बसे पनि । हिजो बहाले सपिङ गरेर ल्याउनु हुँदा “काइ चरा” ल्याएर राखिदिनु भएको रहेछ फ्रिज मा । बहा लाई अहिले चाँही बाहिर जानु थियो र बाहिर जानु अघी भन्नु भो ” तिलको छोप बनाउन नभुल नि ! मैले हरियो कागती पनि ल्याएको छु हिजो । ” भन्दै बहा बाहिर जानु भो ।
   असाध्यै को नेपाली जिब्रो छ बहाको । ट्बाक्क टुक्का – अमिलो पिरो खुब मन पराउनु हुन्छ । झन तिलको छोप त बहाको असाध्यै मन पर्ने अचा र हो । सजिलै छ यो बनाउन । सिलौता मा पहिल्यै नुन खुर्सानी पिध्यो , तिल भुतेर – भुटेर पिधी सकेको नुन खुर्सानीमा मिसायो र तिल लाई धुलो पिठो हुने गरी पिध्यो , त्यस पछी ताजा कागतीको रस निचोर्यो अनी चम्चाले मोल्यो , तिलको छोप अचा र् तयार भाईगो !
   म नढाटिकन भनु ? वास्तव मा म मिठो पकाउन जान्ने चाँही होइन है । काम चलाऊ मिठो भने पकाउछु ।
   बहाले तिलको छोप बनाउन नभुल है भन्नु भए पछी म मक्ख पर्दै पकाउने धुन मा थिए । आज खुब मुड बनिरहेको थियो । फ्रिज खोले । काइ चरा लाई काट कुट गर्न तयार के हुँदै थिए अनायास म काइ चरा हेरेर टोलाए । कहिले काही सम्झना पनि कस्तो बेलामा आ इदिदो रहेछ !!!!!!!!
   म मेरो बिगत मा पुगे । कुरा म सात – आठ बर्ष कि हुँदा को हो , त्यती खेर त्यो फाल्गुन चैत को हुरी – काइयो को रुख – डा ङ्रेको बचेँरा ! अफ! म त यो काइ चरा ( एक किसिमको कुखुरा जस्तो तर सानो परेबा आकार को चरा ) लाई ति डा ङ्ग्रेको बचेँरा सँग पो तुलना गर्न पुगे । मेरो मस्तिस्कमा गढेर रहेको त्यो डा ङ्रेको बचेँरालाई कसरी मारे मैले !!!!!अझै पनि सम्झिदा एक चाइना – छि न् टोलाए जस्तो हुन्छु म ।

   त्यो दिन बिहान नै म हिजो सा झ् को ( त्यो बेलाको हिजो ) हाबाहुरिले गूड् बाट झारेको चरा को बच्चा हरु काइयो रुख मुनी खोजी रहेकी थिए ।अल्ली पर भुइमा गूड् स हित नै एउटा भर्खर प्बाख पलाउन शुरु गर्दै गरेको डा ङ्रेको बच्चा चि! चि! गरिरहेको थियो । मैले त्यस लाई उठाएर घर मा ल्याए । यो मेरो दैनिकी जस्ताइ हुन्थियो त्यती खेर । ( फाल्गुन चैत को हुरी आउने बेलामा ) । आमले – आमा ले “यस्ले त हैरानै पारी !दिन दिनै कता कता बाट बिजोग बोकेर ल्याउछे ! ” भन्नु हुँदै कराउनु हुँदै अन्डा राख्ने गरेको गोलो जाली तार को टोकरी खाली गरेर त्यसमा त्यो बचेँरा लाई त्यसइको गूड् स हित थ प् झार पात ले घेरेर राखिदिनु भो । म चाँही हात मा टोकरी लिएर यता उता फूर फूर गरी रहेकी थिए । खुशी भएकी थिए त्यो बचेँरो लाई पाल्न पाएकोमा । यस्लाई ठुलो बनाउछु -बोल्न सिकाउछु – यस्तै यस्तै सोची रहेकी थिए । त्यो दिन मेरो प्राण प्यारो भएको थियो त्यो बचेँरो । म एक छि न् पनि त्यो भन्दा टाढा गएकी थिएन ।कत्रो माया !
   अहिले सोच्दै छु त्यती खेर को त्यो बाल्यकाल को त्यस्तो माया कती उत्त्रदायित्बले भरिपूर्ण थियो । मा नौ म नै त्यसको आमा हुँ झै गरी एक छि न् पनि त्यसलाई छोडेकी थिएन । त्यो माया ! भर्खर ओथारो बाट निस्किएको पोथी कुखुरिले आफ्न साना – साना चल्लालाई न्यानो स्पर्श दिदै अगालो भरिको पखेटाले छोपे जस्तो !
   सा झ् भो , रात पर्‍यो । त्यो टोकरी मैले मेरै छेउमा राखेर निदाउन लागेकी थिए । राती त्यो बचेँरा ले चि! चि! गर्‍यो । मेरो बाल मस्तिस्कमा त्यो बचेँरा लाई जाडो भएर चि! चि! गरेको होला भन्ने लाग्यो । मैले टोकरी बाट झिकेर मेरै बिस्तारमा राखे । बि स्तारै मेरा मायाले भरिएका औलाले त्यो माया लाग्दो बचेँरालाई मुसारी रहे । कती खेर निदाए थाहै पाइ न ।
   भोली पल्ट् हेर्छु त !!!!बचेँरो त मेरै छातीले किचिएर मरेछ ! एक छि न् त म रुदा पनि रोइन , हेरेको हेर्यै भए । चल्मल पनि गरिन । केही बेर मै आमाले देख्नु भो र ” कठै ब रा ! मरेछ यो त ! स्बर्गै जाबोस ! लौ प्रभु यस्लाई ( म लाई ) पाप नलागोस ! निलम्ला झै गरेकी थि ! हेर थिचेर मारी !” भन्नु भए पछी पो म क्बा क्बा रोए भक्कानो छोडेर ।
   त्यो दिन को मन भरिको पिर अझै पनि मैले भुलेकी छैन । आँफै बाट मारियाकोत्यो बचेँरो ! म ब बुरी !
   सम्झिदा सम्झिदै पकाउन पट्ट्क्कै जागर लागेको थिएन तैपनी नपकाइ सुखै थिएन । आज मैले मात्रै खानु परेको हुदो हो त सुप र पानी मात्रै खाएर दिन बिताइ दिन्थे होला । घरमा पाहुना आउने भएका छन । पकाउ नै पर्‍यो । मओले-मैले काइ लाई ताप्के मा राखे । कुन मुटु लिएर पकाए होला !
   खाने बेलामा मैले काइ मुख मा पारीन । हुन त म शाकाहारी चाँही होइन ( हुन सकिराखेकी छैन अहिले सम्म ) तैपनी मैले काइ चरा खाइन ।

10. Is it democracy?
    if it were true democracy, yes then all koirala families are true heros of nepal but not those any hestorical personalities in nepal.if present leaders claim that they have mentained the law and order in nepal, yes we must say chiringibi and govinda raj are the most honest personalities of nepal but no one else.if the present rulling parties claim that they truly represent the citizens of nepal, we must say all those who have been suffering for the benefit of the citizens are nothing but cheaters.if some claim that YCL type armed caders are the true protector of the nation, we must say all those dedicated armies and polish are useless in the country.
    if the present polticians claim that they so called closers of streets, market, industries and academic institution are their revolutionary activities, we must say the sacrifices of martier Gangalal and others were in the wrong path. if present politicians who have amassed a fortune of properties during their so short periods in the politics, we must say we have to ammend the definition of burgalary.if present politicians’s accussation that king of nepal was an autocratic detector even after he had accepted to be abide by constitution and degrade his position to constitutional monarch in the country, we must say present politicians and their gangs who never honored any law in the country ware the most democratic characters in the country.if any claim that india is a true friend of nepal, we have to erase the word enemy from the dictionary.
    if any claim that the so called revolutioneries who have been brought up- with free chapaties in india are the real democrats, we must celebrate for present situation in nepal and our national song should song should be like india’s.

11. भय

    राष्ट्रियता सम्बन्धमा

    मैले बुझेको राष्ट्रियता भनेको भुगोलमात्र होइन। राष्ट्रियता भनेको भुगोलका संगसंगै जनता, भाषा, तिनको धर्म संस्कृति, रितिरिवाजको समष्टिगत रुप हो। अहिले आएर नेकपा माओवादीले राष्ट्रियताका चर्का नाराहरु लगाउंदैछन तर मलाई लाग्दैछ यो उनिहरुको सस्तो लोकप्रियता कमाउने चालवाजी सिवाय केहि होइन। उनिहरुको दृष्टिमा भारत बाट नेपाली राष्ट्रियता माथि खतरा छ तर उनिहरुकै विगत वा वर्तमानको व्यवहार हेर्ने हो भने उनिहरु पनि भारतको आशिर्वादमानै नेपालमा सत्ता चलाउन र टिकाउन उद्वत देखिन्छन। नत्र किन भारतमा बसेर १० बर्षे जनयुद्द गरियो? किन १२ बुंदे सम्झौता भारतमानै गरियो? किन पार्तीहरु बिचको राजनैतिक गतिरोध समाधानको लागी कमरेडहरु काठमाण्डौ स्थित भारतिय दुतावास धाइराख्छन?

    लोकतन्त्र स्थापना पश्चात नेपाली भाषा र पोशाक प्रतिको राजनैतिक दलहरुको उपेक्षा देख्दा सहजै के अनुमान लगाउन सकिन्छ भने राजनैतिक दलहरुलाई कठित आफ्नो सिद्दान्त र कुर्सी भए पुग्छ। मैले बुझ्न नसकेको एउटा कुरा के भने नेपालको पहिचान नेपाली भाषा र नेपाली पोशाक माथि आक्रमण गर्दै जाने अनि राष्ट्रियताको चर्को नारा लगाउने नेकपा माओवादीको बुझाइमा राष्ट्रियता के हो? किन राष्ट्रियता जस्तो अति संवेदनशिल कुरा लाइ पनि ललिपप जस्तो सस्तो बनाइराखिएको छ? तर यसको अनर्थ चाहिं नलगाइयोस। हो नेपाल भित्र विभिन्न क्षेत्र, जाती र धर्मका मानिसहरुले बोल्ने भाषाको संरक्षण र विकास राज्यले गर्नु पर्दछ तर सारा नेपालीलाई जोडने सम्पर्कको भाषा त नेपाली नै हो नि होइन र? एउटा कुरा के स्विकार्नै पर्दछ भने राजनैतिक दलहरु भन्दा राष्ट्रवादी त बरु राजसंस्थानै थियो। र यदि राजसंस्थाले भारत संग समझौता गरेको भए नत माओवादी सात दल १२ बुदें सहमति हुन संभवनै थियो नत राजसंस्थाको अवसाननै हुने थियो। बिपि कोइरालाले राष्ट्रियता र राजसंस्था बिचको यहि संबन्धले गर्दानै संबैधानिक राजसंस्था स्विकारेको हुनु पर्दछ। मैले यहां राजसंस्थाको वकालत गरेको चांहि होइन मेरो मतलव के मात्र हो भने राष्ट्रियतालाइ आफ्नो कठित सिद्वान्त र आफ्नो हित अनुकुल मात्र व्याख्या गर्नु भएन। ताक परे तिवारि नत्र गोतामेको ताल गरेर राष्ट्रियताको संरक्षण र संवर्द्दन हुन सक्दैन। तसर्थ यस्तो गम्भिर र संवेदनशिल बिषयमा सोहि अनुसारको व्यवहार गरौं।

    लोकतन्त्र लक्ष र रणनीति

    भनिन्छ बिद्वान मानिस आफ्नो कमजोरिका कारणहरु सर्वप्रथम आफै भित्र खोज्छ र आफ्ना कमजोरी सुधार्न तर्फ लाग्छ तर मूर्खहरु आफ्नो कमजोरी र असफलताको दोष अरुहमाथि लगाएर आफु चोखो चोर बन्न खोज्छन। यदि अरु कसैले उनिहरुको कमि-कमजोरिलाइ देखाइदियो भने पनि त्यसलाई स्विकार्दैनन र उल्टै आफ्नो कमजोरीलाई अरुको संग तुलना गरेरै भए पनि सफाइ लिन खोज्छन। मैले अहिले देखेको नेपाली कांग्रेस र एमालेका गतिविधि यस्तै छन। २०६३ को साही “कु” यि २ पार्तीहरु प्रतिको नेपाली जनताको नकरात्मक मनोविज्ञान बुझेरनै चालिएको थियो। मलाई के लागिरहेको थियो भने राजाको कु त तिक्नेवाला छैन तर राजाको कु ले पार्तीहरुलाइ सुध्रन भने वाध्य पार्नेछ। तर त्यसो हुन सकेन। पार्तीहरु आफुलाई सुधारी दुबै अतिवादिहरु राजा र माओवादीलाई आफ्नो कित्तामा ल्याउनुको सत्ता माओवादी कित्तामा तांसिन गए। यहां मैले माओवादी कित्तामा तांसिन गए किन भनेको हो भने दोस्रो जनआन्दोलनको नेतृत्व नेका सभापति गिरिजा प्रसाद कोइरालले गरेको भए पनि पुग्ने लक्ष माओवादीद्वार निर्धारित थियो। मलाई लाग्छ नेतृत्व भन्दा लक्ष प्राप्ति ठुलो कुरा हो। तर नेतृत्व छाडनै नसक्ने रोगका विरामी गिरिजा प्रसाद कोइरालाले आफु सर्वमान्य नेता हुनुमानै दंग परे र आफ्नै गन्तव्य कता गैरहेको छ त्यसलाई नजरअन्दाज गरे। सात दल र माओवादी सहकार्य यताका राजनैतिक परिवर्तनहरुलाइ हेर्ने हो भने ति सबै माओवादी एजेन्डा कार्यन्वयन संग सम्बन्धित छन; भलै धेरै शब्दजाल मात्रै हुन।

    माओवादीहरु नेपालका वर्तमान समस्या समाधान भन्दा पनि समस्या सिर्जना गर्न उद्दत देखिन्छन। चाहे त्यो जातियताको आधारमा राज्य पुर्नसंरचनाको कुरा गरेर होस वा धार्मिक स्वतन्त्रताको कुरा गरेर होस। कस्तो अचम्म जस्ले धर्मलाई अफिम भन्छ उहि धार्मिक स्वतन्त्रका ठुला-ठुला कुरा गर्दछ। नेपाललाई धार्मिक निरपेक्ष देश घोषणा गरेकोमा मेरो बिरोध र टाउको दुखाइ केहि पनि छैन तर हिन्दु राज्य नेपालीको समस्याको कारण होइन। बहुसंख्यक हिन्दुहरु बस्ने देशलाई हिन्दु राज्य भन्दैमा के बिग्रन्छ र? हिन्दु राज्य भए पनि सबै नागरिकलाई आ-आफ्नो इच्छा अनुसार धर्म अवलम्वन गर्ने स्वतन्त्रता थियो। यदि कुनै धर्म र धर्मावलम्बि माथि कुनै अन्याय भएको भए त्यसलाई सुधार गर्न सकिन्थ्यो। विश्वको एक मात्र हिन्दु राज्य भएको कारणले बरु धार्मिक पर्यतक भित्रयार नेपालले आर्थिक लाभ लिन सक्थ्यो, होइन र?

    माओवादीहरु बोलि र भाषणमा शुद्द लोकतन्त्रवादी हुन्छन र ब्यबहारमा र सिद्दान्तमा उग्रवामपन्थि। साधारण नागरिकको जिवनहरण गर्दै हिंडछन अनि बुद्ब बन्न प्रयासरत छौं भन्छन। हत्यारालाई कारवाही गर्छौ भन्छन तर रक्षा मन्त्रिले नै खुलेआम रुपमा त्यहि हत्यारलाई भेटछन र अझै लाज नमानि मैले भेटेको छैन भन्छन। के यहि हो लोकतान्त्रिक आचरण ? बोलि, व्यवहार र सिद्वान्तमा एकरुपता हुनु पर्दैन र ?

    मलाई अचम्म केमा लाग्छ भने नेपाली कांग्रेसका नेता गिरिजा प्रसाद कोइरालाले सैद्दान्तिक र वैचारिक रुपमानै लोकतन्त्र प्रति प्रतिवद्व नबनाई माओवादी संग मिलेर कसरि लोकतन्त्रलाई संस्थागत गर्ने सम्भावना देखेकाले सहकार्य सुरु गरे। मैले उल्लेख गर्न खोजेको कुरा के भन्ने सहकार्य त समान सिद्वान्त र लक्ष हुने संग पो हुन्छ। एउटा तानाशाहालाई पराजित गरेर अर्को तानाशाहा जन्माउने यो कस्तो अदुर्दशि निर्णय हो। माओवादीका लागि लोकतान्त्रिक गणतन्त्र एउटा रणनीति हो तर कांग्रेसका लागी त यो लक्ष हो। माओवादीहरु राजसंस्थाको अवशान पश्चात उनिहरुले चाहेको जन गणतन्त्र स्थापनाको लागि मार्ग सहज हुने ठानेका थिए किनकि उनिहरुको अगाडिको अवरोध भनेको केवल नेपाली कांग्रेस मात्र हुनेछ। जुन वातावरण अहिले सिर्जना भएको छ। मलाई लाग्छ माओवादीहरुले छिट्टै जन गणतन्त्रको रिहर्सल गर्नेछन र घोषणा गर्नेछनकि कम्युनिष्टहरु मात्र सच्चा राजनैतिक दलहरु हुन र चुनावि प्रतिस्पर्धा पनि उनिहरु मात्र गर्न पाउनेछन। जुन कुराको लाचार स्वागत एमालेले पनि गर्नेछ किनकि सिद्वान्तत उसको पनि अन्तिम लक्षत उहि जनगणतन्त्र स्थापनानै त हो, जुन उ आफु गर्ने सामर्थ्य राख्दैन तर अरु कसैले गरिदिए स्वागत पक्कै गर्दछ। र यस्को सिधा अर्थ नेपाली कांग्रेस लगायतका दलहरु प्रतिबन्धित हुनेछन। भलै यस्तो कदम स्वयं माओवादीका लागी पनि घाटक हुनेछ तर इगोको कुरा नै त पर्यो जसले ज्ञ्यान, विज्ञ्यान, सत्य सबैलाई ओझेलमा पारिदिन्छ।

    राजनैतिक इमान्दारिता, लोकतन्त्र, कानूनी राज्य र विकास

    राजनीतिमा होस वा सामन्य व्यवहारमानै किन नहोस मुख्यकुरा इमान्दारिता र नियत हो। लोकतन्त्र संबन्धि माओवादीहरुका कुरा सुन्दा कर्णप्रिय लाग्दछन तर उनिहरु जे कुरा भनिरहेका छन त्यसमा इमान्दार छैनन। लोकतन्त्रका चर्का कुरा गरे पनि सिद्वान्तत उनिहरु जन गणतन्त्रवादी हुन। जुन कुरा अहिले माओवादी भित्र चर्को बहसको रुपमा उठिराखेको छ। तत्काल जन विद्रोह द्वार जन गणतन्त्र स्थापना गर्ने तर्फ लाग्नेकि संविधानसभा मार्फत जनगणतन्त्र नजिकको संविधान बनाएर गणतन्त्र स्थापना गर्ने भन्ने बारेमा। तसर्थ उनिहरु उक्त लक्षमा पुग्नको लागि परिस्थिति अनुसार जो संग पनि सम्झौता र संघर्ष गर्दै आईरहेका छन।

    नेपालको सन्दर्भमा देश बिदेशले मानेको प्रजातन्त्रिक शक्ति भनेको नेपाली कांग्रेस हो। तर नेपाली कांग्रेस व्यवहारत न समाजवादी हुन सक्यो न त प्रजातन्त्रवादी। प्रत्यक्ष सत्ता स्वाद लिन पाउनेहरु र उनिहरुका आसे पासे सबैमा पुंजिवादको मोह ह्वात्तै बढेर गयो। ८७ वर्षिय वृद्द गिरिजा प्रसाद कोइरालालइ सरकार र पार्ती दुवैको विरासत छाडन अझै मन छैन; के यहि हो प्रजातान्त्रिक पार्तीको चाला? मलाइ त आजकल नेका पार्ती भन्दा पनि एउटा असंगठित भिडमा परिणत भए जस्तो लाग्छ।

    विकसित र सभ्य समाज निर्माणको लागि कानुनि राज्य स्थापना प्रथम र अनिवार्य शर्त हो। राज्यसंचालन कानुन बमोजिम हुनु पर्दछ; भावाना, लहड र इगो प्रेरित होइन। हो राज्यका कानुन नियमले जनताको भावनाको प्रतिनिधित्व गरेको हुनु पर्दछ। तर लोकतन्त्र स्थापना पश्चातका सरकारहरु पनि लोकतान्त्रिक मूल्य र मान्यताका आधारमा संचालान गर्न सफल हुन सकेका छैनन। भ्रष्टचार, नातावाद, कृपावाद, सराकारी सम्पतिको दुरुपयोग, सरकारि कामकाजमा ढिला सुस्ति जस्ता कुनै पनि कुरामा सुधार आउन सकेको छैन। जनताले व्यवस्था परिवर्तनको आवास पाउन सकेका छैनन। सरकार परिवर्तन र नयां शब्दहरुको प्रयोग गर्देमा युग परिवर्तन हुदैन। युग परिवर्तनका लागि त इमान्दार र उत्तरदायी राजनैतिक नेतृत्वको आवश्यकता हुन्छ। जब सम्म राजनितिको मुलधार सफा हुंदैन तब सम्म गरेका प्रयासहरु उपलब्धिमुलक हुन सक्दैनन। तसर्थ जति सक्दो छिटो नयां संविधान निर्माण गरि देशमा कानुनि राज्यको स्थापना गर्नु अहिलेको तडकारो आवश्यकता हो।

    जब शान्ति सु-ब्यवस्था कायम हुन्छ तब बिकासको क्रम सुरु गर्दा अर्थपूर्ण हुन्छ। बिकास भनेको जादुको छडिले हुने होइन। यो त क्रमागत हुने कुरा हो। विकासका लागि सर्वप्रथम त राजनैतिक स्थिरता र शान्ति अपरिहार्यनै हुन्छ। तत्पपश्चात राष्ट्रिय स्रोत र साधन को परिचालन, बिदेशि सहयोग र सल्लाहाका आधारमा बिकासका पूर्वाधारहरु निर्माण र दक्ष जनशक्ति उत्पादन गर्नु पर्यो। अपार प्राकृतिक साधन र स्रोत सम्पन्न नेपलामा विकास गर्न कुनै अप्ठ्यारो छैन।

    लोकतन्त्र ल्याउने मुख्य कर्ता माओवादी हो भनेर थाकि नसक्दै आजकल माओवादीहरुले लोकतन्त्रकै विरोध गरिरहेको सुन्दा र पढदा मन खिन्न हुन्छ। हो लोकतन्त्रिक ब्यवस्था पक्कै पनि दोषरहित छैन तर लोकतन्त्रनै अहिले संसारमा सबभन्दा उत्तम प्रमाणित व्यवस्था होइन र? हे कमरेड हो तंपाईहरुले मान्ने जनगणतन्त्र र लोकतन्त्रको तुलना गर्नुहोस त? सुख, समृद्दि, शान्ति र विकास कुन व्यवस्थामा संभव भएको छ। कुनै निश्चित समय र स्थानमा लोकतन्त्रको बदनामी गरिएको होला तर के त्यस्ता कर्मका कर्ताहरुलाई जनता द्वारा दोस्रो पटक छुट मिलेको छ? तपाईहरु जस्ता लोकतन्त्रको बदनाम गराउने लक्षका साथ बोलीमामात्र शुद्व लोकतान्त्रिक कुरा गर्नेहरुनै हुन लोकतन्त्रलाई बदनाम गराउनेहरु। हो, लोकतन्त्रलाई पनि समयको आवश्यकता अनुसार अझै समृद्व र विकसित गर्दै लानु जरुरि छ तर लोकतन्त्रको विकल्प जनगणतन्त्र हुन सक्दैन।

    नयां संविधान निर्माण

    संबिधानसभा चुनाव भएको ७ महिना बितिसक्दा पनि संविधान निर्माण तर्फ बल्ल नियमावलि मात्र बन्नुले लाज लाग्नु पर्ने हो ६०१ जना संबिधानसाभसदहरुलाइ। हे सभासदहरु हो ! तिमिहरु पार्तीका सदस्य मात्र होइनौ नेपाली जनताका प्रतीनिधि पनि हौ। तसर्थ खै त आफ्नो कर्तब्य पुरा गरेको ? खै तिम्रा मातृदलहरुलाई झकझकाएको ?

    माओवादी आफ्नो कार्यदिशा तय गर्नमानै अलमल्लमा छ। उ जनगणतन्त्र नजिकको संविधान निर्माण गर्ने कि जनविद्रोह गर्ने भन्ने बेमौसमी विवादको चक्रब्यूहमा फसेको छ। हे कमरेडहरु हो! तिमिहरु त लोकतन्त्र प्रति प्रतिबद्द छौं भनेर नेपाली जनता र अन्तराष्ट्रिय जगतलाई बिश्वास गर्न अनुरोध गर्दै जंगल बाट सिंहदरबार सम्म छिर्न समर्थ भएका होइनौ र ? अनि अहिले आएर के को जनगणतन्त्र र जन विद्रोहको कुरा गरिराखेका छौ ? संविधान सभा चुनावबाट दोस्रो श्रेणीमा झर्न पुगेको नेपाली कांग्रेस पनि संबिधान निर्माणमा उदासिन बनिराखेको छ र सत्ता च्यूत हुनुको रोदन पोख्दै सभा सम्मेलनमा ब्यस्त देखिन्छ। हो प्रतिपक्ष दल भएको नाताले सरकारका गलत क्रियाकलपाको विरोध पनि गर्नु पर्दछ तर मुख्य जिम्मेवारी त संबिधान निर्माण हो नि । तसर्थ यो बिरोधको कार्यक्रमको सातो नयां संविधान सम्बन्धि बहस जन स्तरमा लैजानु पर्ने होइन र?

    सहमतिय राजनीति

    राजसंस्था अवसानभै लोकतान्त्रिक व्यवस्था स्थापनाको यो संक्रमणकालमा लोकतन्त्र प्राप्तिको आन्दोलनका सहकर्मि दलहरु बिचनै एकले अर्कोलाई सिध्याउने खेलमा लाग्नु वास्तवमै दुर्भाग्यको कुरा हो। लोकतन्त्रमा पुरस्कृत र दण्डित गर्ने काम त जनताको हो ! हे दलहरु हो तिमिहरु किन संक्रमणकालको यो संबेदनशिल घडिमा पनि आफ्नो स्वार्थमानै लिप्त हुन्छौ?

    प्रष्ट रुपमा भन्नु पर्दा संविधानसभा चुनाव पश्चात सहमतिय राजनीति तोडनमा मुख्यरुपमा माओवादी जिम्मेवार छ। कम्तिमा संबिधान निर्माण र त्यस पछिको एउटा आम निर्वाचन सम्म आन्दोलनकारी र उदियमान नयां पार्तीहरु सहकार्य गरेरनै अगाडि बडनु पर्द्थ्यो। त्यतिबेला सम्म देशमा राजनैतिक स्थिरता कायम भैसकेको हुने थियो अनि राजनैतिक दलहरु बिचको प्रतिस्पर्धा सुरु गरे भै हाल्थ्योनि ।

    ढिलो त भैसक्यो तर अझै पनि बिदेसिको इशारामा होइन आफ्नै विवेक प्रयोग गरेर तिमिहरु विगतको सहमतिको आधारामा र आवश्यक परेमा नयां आधारहरु निर्माण गरेर भए पनि सहमतिको राजनीति गर। तिमिहरु आपसमा लडेर कसैलाई पनि फाइदा हुने होइन। यो त बिदेशी हस्तक्षेपलाई आमन्त्रण गर्ने र जनतालाई निराश बनाउने काम मात्रै हो। मलाइ केहि दिन देखि एउटा भयले सताउन थालिरहेको छ कतै राजनैतिक डोग्मा र इगोका कारण पु:न देश द्वन्दमा फर्कने वा द्वन्दका नयां रुप सुरु हुने त होइनन !

    अन्तमा,

    कमरेडहरुले ख्याल गर्नु पर्ने कुरा शब्दजाल, उपयोगितावाद र अवसरवादले क्षणिक सफलता त मिल्ला तर दिगो सफलता मिल्न सक्नेछैन। र नेपाली कांग्रेसका नेतहरुले मनन गर्नु पर्ने कुरा के हो भने सिद्वान्त व्यवहार र आचरणमा देखिनु पर्दछ नकि दस्तावेज र भाषणमा ।

12. किन उखानमा नारीलाई मात्र सम्बोधन गरिन्छ ?

    नेपाली भाषा र साहित्यलाई सम्रिध पार्न उखान-टुक्काले ठुलो भूमिका खेलेको पाईन्छ। हाम्रो नेपाली समाजमा उखान-टुक्काको प्रयोग परापुर्बकालदेखी नै चल्दै आएको हो । उखान-टुक्काको प्रयोगले नेपाली भाषा र साहित्य दुबैलाई निखारेको पनि छ । भनिन्छ, साहित्य समाजको दर्पन पनि हो । हाम्रो नेपाली समाज पित्रिसतात्मक समाज हो । अर्थात पुरुसमुखी समाज हो । त्यसैले होला नेपाली भाषा र साहित्यमा प्रोयोग भएका उखान-टुक्काले समाजमा पुरुसबर्गमा भन्दा नारिबर्गमा नै बढी प्रहार गरेको, खिस्सी गरेको, होच्याएको र गिज्याएको पाइन्छ। यस कुराको पुस्ती हाम्रो समाजमा प्रचलित तलका केही उखान-टुक्काको उदाहरणले प्रस्त पार्ने छ।
    “आगोको दनदन बुढीको गनगन”, “आफु राड देशै भाड” जस्ता उखानले नारिबर्गलाई मात्र आरोप लगाएर पुरुसबर्गलाई दोस्मुक्त देखाउन खोजेको छ। साच्चै भन्ने हो भने, गनगने, कुरौते त देशभाड जुन बर्ग पनि हुनसक्छ, नारिबर्ग मात्रा होइन ।
    “चोक्ता खान गएकी बुढी झोलमा दुबेर मरी” भन्ने उखानको प्रयोगबाट के देखाउन खोजिएको छ भने चोक्ता त बुढीले मात्र खान्छे र लोभमा फस्छे । यसमा यो प्रश्न उठ्न सक्छ कि के बुढाहरु चोक्ता खान जादैनन त ? अर्कोतिर ” उताउलो गाई बाघले खाइ ” भन्ने उखानले के दर्शाउन खोजेको हो ? के उताउलो गोरुलाई बाघले खान बाँकी राख्ला त ?

    “अघी राडले जानिन पछी राड मानिन्” भन्ने उखानमा पनि भन्दा पनि नमान्ने र नजान्ने त राड मात्रै हो जस्तो गरिएको छ । रादो पनि त भन्या नमान्ने र नजाने हुन सक्दछ नि । तर गांथी कुरो के छ भने नारिलाई जस्तै सजिलैसँग पुरुसबर्गको खिल्ली उदाउने आट यहाँ कतै गरेको पाइदैन ।

    “अल्छी गर्ने स्वास्नी र बल्छी खाने माछो बिग्रन्छ” भन्ने उखान पनि त्यती उपयुक्त लाग्दैन । के लोग्नेले अल्छि गर्दा बिग्रदैनन ? नारी र पुरुसमा किन यस्तो भेदभाब जो अल्छि छ उही बिग्रन्छ चाहे त्यो नारी होस् या पुरुष । एउटा अर्को उखान त नारिलाई म्च्चाउनसम्म मच्चाएर थचार्या छ, जस्तै ” आई बुढी मचिदै गई बुढी थचिदै ‘ के बुढाले कहिल्यै थचिनु पर्दैन र ? कतिपय थाउमा बुढो पनि थचिएको होल तर हाम्रो समाजमा प्रचलित उखानले कतै पनि थच्चाएको देखिएन । भन्न पाए भन्दैमा जथभबी भन्ने शब्द व्यबहार नारिबर्गमा मात्रै गरेको तलका केही उकान्हरुमा ध्यान दियौ भने पाईन्छ । जस्तै ‘ आँफै सुडेनी आँफै बोक्सी’, उसै त बुहारी भातमास खाएकी,” अथवा “काम नपाए बुहारी पाडाको कन्दो कन्या” आदी जस्ता उखानको माध्यमद्वारा नहुने व नचाहिने काम गर्नेमा नारिको मात्र उल्लेख गरिएको देखिन्छ। साथै येस्ता उखानले नचाहिदो काम पुरुसबर्गले गर्दै गर्दैनन भन्ने देखाउन खोजिएको पाएन्छ ।

    “आफ्नी छोरी नखर्माउली तन्नेरिलाई दोस” भन्ने उखानले पनि केटाहरु नखर्मौल हुँदैनन भन्ने देखाउछ । “छोरिलाई नहेर्नु छोरीको आमालाई हेर्नु” अथवा “जस्तो आमा उस्तै छोरी” जस्ता उखानले छोरी घर व्यबहार व चाल्चलन नराम्रो भए सम्पूर्ण दोसको भागीदर आमालाई बानएर बाबुलाई अलग्ग राखिएको छ । आमा भन्या त धर्ती पो हो । धर्तीमा जस्तो बिउ रोप्यो उस्तै उम्रन्छ भन्ने कुरा यहाँ किन बिर्लेको होला? यदी कुनै महिला मोटिघाति र रुपवती छे भने पनि उसलाई ” देखनाकी डाल खानकी काल” भन्ने गरिन्छ । के नारिले खान पनि नपाउनी, मोटो हुन पनि नपाउनु ? त्यती मात्र कहाँ हो र “पराइकी छोरी कहिल्यै आफ्नो हुन्न” भन्ने उखानले पराइको छोराको चाँही चोखै देखाउन खोजिएको छ। लोग्ने मरेर पुनबिहे गर्ने नारिको दाजोमा स्वास्नी मरेर पुनबिहे गर्ने पुरुष नै बढी पाईन्छ तर “पोइल जाने नारिको लामो फद्का” व “रादिको बाईक आठह्र खाचो” जस्ता उखानले पुरुसबर्गको अपेक्ष्या नारिबर्गलै नै बढी घोचपेच गरेको पाईन्छ ।

    हाम्रो समाजमा साली भेनाबिच ख्यालthataa त हुने नै गर्छ , त्यसो भएता पनि साली भिनाजुलाई कत्रो आदर सम्मान गर्छे, तर हाम्रा समाजमा प्रचलित उखानले सालीको अलिकती पनि मर्यादा राखेन । “गुन्द्रुक पकाउनु पर्दैन, साली फकाउनु पर्दैन” भन्ने उखानले त साली भिनाजुको मात्र हक लाग्ने झै गरी बयान गरेको पाईन्छ ।

    “तरुनी बेस्याकी सातवटा पोइ, मर्ने बेलामा कोही न कोही” “गरिबलाई दिन्छु नभन्नु, रादीलाई लान्छु नभन्नु” वा ” तकतका रादिको कोही न कोही” भन्ने जस्ता उखानले नारी अस्मितामाथी निक्कै ठुलो चोट पुर्याएको छ । तर एस्ता खाले उखान पुरुशरुका लागि आजसम्म प्रयोगमा आए जस्तो लाग्दैन बरु पुरुसबर्गकै पक्ष्यमा वकालत गरेको देखिन्छ । जुवदे र जड्याहा जस्ता पोइलाई छादि यदी कुनै नारिले दोश्रो बिहे गरिछ भने पनि उसक लागि तुच्छ, पतित र निन्दनिय उखान प्रयोग गरिन्छ । तर अर्कोतिर कुनै पुरुसले लाज शरम पचाइ एक्पछी अर्को बिहे गरेर श्वासनी मात्रा थुपर्‍यो भने ‘मर्द्को दस्वोटी ” भनेर त्यही उखानले पुरुसलाई गर्बसाथ मर्दको उपाधीले बिभुसित गर्द्छ । यि त यस्त उखानहरुमाध्ये केही नमुना मात प्रस्तुत गरिएका हुन .

    आजका शिक्षित एव चेतनशिल नारिहरु पुरुसबर्गको बराबरिमा पुग्ने होडबाजिमा लागेका छन। आज नारिहरु नारी जागरण र नारी उत्थानका कुरामा अल्मलिरहेका छ्न। साच्ची नै नारी जागरण र चेतना ल्याउने हो भने हाम्रो समाजमा प्रचलित नारी अस्मितामाथी अनावश्क आरोप व चोट पुर्याउने खालका उखान र उक्तिहरु के गर्दा हतेर जान्छन त्यसतर्फ पनि प्रयत्नशिल हुनु आवश्क देखिन्छ।

13. उमेश जी तपाईँको यसब्लगले पाएको सफलताको लागि यहाँलाई ठूलो बधाई छ । तपाईँको ब्लग मैले पनि विगत २ बर्षदेखि लगातार हेर्दै आएको छ यसमा साह्रै समय सापेक्ष समाचारहरु आएका हुन्छन् जसले गर्दा सम्बन्धित निकायलाई धक्का लाग्छ । हो साँच्चै सञ्चार माध्यम भनेको हुनुपर्ने पनि त्यस्तै हो । तर उमेश जी मलाई दुख लागिरहेको कुरा के हो भने नि अहिले विगत २ हप्ता देखि यो सडक पेटीको कुरा लिएर धेरै ठूलो विवाद बढीरहेको छ । सडक पेटीबाट नै आफ्नो जीवीत लासलाई मुर्दा हुनबाट जोगाउन संघर्षरत आम नेपाली दाजुभाइ तथा दिदीबहिनीहरुमाथी यो तिहारको मूखमा आएर सरकारले धेरै ठूलो पीडा थपिदिएको छ । जसरी हुन्छ उनीहरुले त्यस ठाउँलाई छोड्नु पर्ने भन्दै उनीहरुले गरिखाएको ठाउँमा डोजर लगेर भत्काएर उनीहरुको बालबच्चाको विजोग बनाएको अवस्था छ यो कुरा पक्कै पनि तपाईँको जानकारीमा होला नै । यदी छैन भने तपाईँ के खालको पत्रकारिता गर्नु हुन्छ? कि तपाईँको पत्रकारिता भित्र गरिबहरुको पीडा समिटिदैन? यदी कुनै पोलिटिकल पार्टीले गरेको केही कुरा हो भने तपाईँले दिनको १० पटक सम्म आफ्नो ब्लगमा धेरै खुराकहरु राखिसक्नु हुन्थ्यो । किन तपाईँले यि निमुखा पीडीत सडक पेटीका दाजुभाइहरुको कुरालाई लिएर केही पनि लेख्नुहुन्न? के कुनै पनि सञ्चार माध्यममा आउन कुनै धनीवर्ग अनी नाम चलेको मात्र हुनुपर्ने हो? अहिले सरकार भनिरहेको छ “बाई हुक अर क्रुक” सडक खाली गरेरै छाड्ने । हो म पनि मान्छु सडक भनेको कुनै व्यक्ति विशेषले अवरोध गरेर सडक अबरुद्ध गर्ने गर्नु नाजायज हो तर..त्यस्ता पिडीत नेपाली दाजु दिदीहरु जो विना त्यो पेशा आफ्नो जीवनको कुनै अस्तित्व र विकल्पनै देख्दैनन् भने त्यस्ताको लागि के बैकल्पिक उपाय भयो त ? के सरकारले त्यसको बारेमा सोच्नुपर्ने हैन? अहिले भनिएको छ पहिले सडक खाली गर्ने रे अनि त्यसपछि बल्ल बैकल्पिक उपायको खोजी? के त्यो सम्भव होला? बूढापाकाहरुले भन्छन आफ्नो दुनो सोझ्याउने हो मात्र त्यही भइरहेको छ आफ्नो काम पूरा गरेपछि जे गरे पनि भयो । अनी फेरी पहिले सडकपेटी खालीगरेपछि के को आधारमा सडकपेटीको व्यापारी भनेर चिन्ने ? र कसलाई ठाउँ दिने ? यस्तो कुरा उठीरहेको बेलामा उमेशजीको ध्यान त्यतातिर केहीमात्रामा मोडिएमा पक्कै पनि ती पिडीत नरनारीहरुको अनी तीनका बालबच्चाको ठूलो कल्याण हुने थियो । सञ्चारले धैरै ठूलो रोल खेल्न सक्छ त्यसैले उमेश जी तपाईँले ति पीडीतहरु प्रतिको समाचारलाई लिएर आफ्नो ब्लगमा राख्न किन कन्जुस्याईँ गर्नु भएको छ ?? मेरो यो प्रश्न मात्र तपाईँका निम्ति ? राजकुमार पुरी रामेछाप .

14. dhilai bhae pani malai yo blog ramro ra upayogi lageko chha tesai le internet kholne bittikai mero sansar herne gareko chhu /tara……………euta samasya k dekhiyo bhane ya blog ma paryog hune tasbir haru maile mero computer ma herana sakiena / mero laptop ko kharabee ho ya web blog nai testo ho bujhna sakiena / tara lekhan vasa bhane spasta nai bhaeko jankari garauda chhu / kripaya samassya ko samadhan hos bhnne chahanchhu/ dhannebad

15. अब जनमत , हामीले कान्तिपुर मा सोध्ने प्रश्न कस्तो लाग्यो
    क एक दम रड्डी
    ख समय बढाउने मेसो
    ग केही न केही उरन्ठ्याउलो गर्नै पर्‍यो
    यहाँ को नतिजा हामी भोली ८ बजेको समाचारमा सुनाउने नै छौ
    अहिले हेर्दै गरौ खेलमा भएको झेल समाचार

16. “नाच्न नजान्ने आगन टेढो” उखान नेपालिमा परिचित छ। नियालेर हेर्दा यस उखानको ब्याङ्यात्मक अर्थ भनेको नै नाच्ने कला संग सम्बन्धित छ। दुइ खुटा भएर मात्रै नाच्न सबैलाई कहां आउछ र ? न्रित्यका लागी पनी त इच्छा लगन र कला को खांचो पर्दछ। त्यसमा पनी एउटा मात्र खुटाको सहारामा उभिएर नाच्नु पर्दा कसलाई पो असजिलो नलाघ्ला ? तर रोमा लाइ भने एउटा खुटाले नाच्ने बानी नै परिसकेको छ अहिले । सानैदेखी नाच्ने गर्थिन रोमा। कलिलो उमेर देखी नै गाउघर र स्कुले कर्यक्रममा नाच्न भनेपछी हुरुक्कै हुने उनले जन्म थलो छाडेर डांडापरी को राजधनिमा मात्रै नाचिनन्,समुन्द्रपारिको देश इजराइल सम्म पुगेर आफ्नो प्रतिभा देखाउदै आफुलाई आत्म विश्वासको धनिको रुपमा अरु सामु चिनाउन सफल भइन्

    सुनसरिको इटहरी जन्म थलो हो उनको । पिता शक्ती प्रसाद नेउपनेका छ सन्तान मध्य कांहिलि(चौथि)रोमाको खुटा पहिला सद्दे नै थियो। चन्चले स्वभावकी उनले आठ बर्ष को उमेर छदा स्कुल जाने क्रममा सडकमा जिप ले कुल्छे पछी उनको देब्रे खुटा कामै नलाग्ने भएको बताइन। परिवारको आर्थिक स्थिती कमजोर भएकोले उपचारका लागी आर्थिक रुपमा समस्या भएपनी नेउपने परिवरले जसो तसो उनको उपचार जारी राख्यो।चिकित्सकहरुले पनी क्रितिम खुटा लगाउनुपर्ने सुझाएका थिए।
    राजधानीमा आफु जस्ता अपाङ्गले सुबिधा पाउन सक्छन भन्ने सुने पछी उनी पा च् बर्ष अघी मात्र काठमाडौं आएकी हुन। सुरुमा त अन्योल नै लाग्यो रे उन लाई पनि के गर्ने? कसो गर्ने चिन्ता भए पनि नाच्न भने छ डिनन। हाल उनी कृतिम खुटा को सा हरा मा दुइटै खुटाले टेकेर हिंड्ने गर्छिन्।०६२ सा ल मा नाच्ने क्रम मा इजराइल राजदुत डन बिन एलिजर उनको निर्त्य बाट प्रभावित भएर होला उनलाई उ प चार गरिदिने आश्वासअन दिए। त्यसपछी देश बिदेश को यात्रा सुरु भएको उनी बताउछिन उनी।घर मै अभ्यास गर्थे। म तीन बर्ष अघी परिवर्तन नेपाल दुरा प्रग्या भवन् मा आयोजित कार्यक्रम बाट आठ सय रुपैया परश्रिमिक सर्वप्रथम पाएकी थिय। उनले भनिन। त्यो दिन नै उनको ब्यावसायिक सफलताको पहिलो दिन थियो। यसरी उनी सफल हुनुमा परिवारको प्रेरणा पहिलो र खुटा दाता राजदुत एलिजर दोस्रा भएको उनी बताउछिन। अहिले उनी कार्यक्रमका दौरानमा पांच बिकास क्षेत्रको दौडहामा ब्यस्त छि न्। उनी भन्छिन, पहिला त मनिष हरु ले पत्यएका थिएनन। तर आज मेरो निर्त्य कला बाट प्रभावित हुन पुगेका छन। कार्यक्रम बाट आउने आम्दनी पनि सन्तोष जनक नै छ। अपाङ्गले के गर्न सक्छन? भन्ने मान्छे पनि समाजमा भेटिन्छन् भन्ने रोमा सरदर एउटा कार्यक्रम बाट दुई तीन हजार रुपया परश्रमिक लिने बताउछिन। उनले निर्त्य बाहेक हाल सम्म ठुलो पर्दा को चलचित्र ” मैदान्””मह चौतारी” लगयतमा अभिनय गरिसकेकी छिन्।काम मा सफलता पाउन आत्म विश्वास र लगनशिलताको खाचो पर्ने धारणा राख्ने रोमा भविस्य मा आफु जस्ता अपाङ्गहरुको सेवामा समर्पित रहने योजनामा छिन्

17. Nepal Budget 2065/66
    I read his budget speech.It is ambitios and can not be fulfilled.As a devloping country Nepal should focus on its own resources.Have to devlop agriculture sector and discourage the unproductive sectors.
    Dedication and determinationare needed to achive goal. Govt have to set up that type of goal in two stages. Must achive , process to achive.
    Must achive needs lot of homeworks support and strong will power.Only speeches and slogans does not give result.
    In taxetion also Govt have to introduce wisefully because of all corrupt beurocrates it is hard to achive goals. So always govt. have to try make distance between tax payers and officers.Conection between them should be only by papers.( No personal touch or dialouge.)
    Tax should be taken in such way that people does not feel burden.
    In every office without bribe no official works is done.Ther are some way very easy also make responsible to officers to discharge their duties instead of public. Example : if u want Nagarikta ask the list of documents to Citizenship seeker then after how many Hour,Days he must get if not the officers is questioned and punished accordings. like wise in every sector you can do according to workload.If the work is not done instipulated time the person incharge have to pay his expenses to and fro of his visit first time. then secdly more action on him then after kick him out from the job.
    This need strong will power of Govt. If they wnat to find out the way Govt. can ask public have to suggest what are the difficulties and what is the best way to work done in time without hassel.
    If we can start right from now it will not take long time to make corruption less offices and society.

18. वेश्यावृत्ति र एउटा सन्तुलित समाज

    साथीहरु जाने होइन? यो प्रश्न हाम्रो एउटा साथीले १२ कक्षा को अन्तिम परीक्षा सकिए पछी राखेको थियो। हामी पाँच जना साथी थियौ र एक आपस मा खुब मिल्थेयौ। हाम्रो उमेर १८ को आस पास थियो। हामीले परीक्षा सकिये पछी ठमेल घुम्ने योजना बनाएका थियौ। जवानी को तातो रगत र आकाश छुने रहर, तेती बेला लाग्थ्यो कि हामी जे पनि गर्न सक्छौ। यही जोश का साथ हाम्रो मोटर-साइकल ठमेल थिर हुइकियो। त्यहाँ पुगेर गर्नु मोज गरियो, कहिले यो रेस्टुराँ, केहीले त्यो रेस्टुराँ। रात पर्दा सम्म हामीले रक्सी धेरै चढाइ सकेका थियौ। झल्मल टल्किने तारा को मुनी, ठमेल को सडक को पेटी मा बसेर अब कता जाने भन्ने कुरा को हामी छलफल गर्दै थियौ। एउटा साथी ले बिचार राख्यो “यार आज सेक्स को अनुभब लिनु पर्ला”। हामी सबै रक्सी को धुन मा यस्मा सहमत भयौ र एउटा चिनेको रेस्टुराँ भित्र पस्यौ। त्यो तीन तल्ले रेस्टुराँ को माथि को तल्ला मा क्याबिनहरु बनेका थिए जुन यौन कार्य को लागि प्रयोग गरिन्थ्यो। मेरा सबै साथीले एक एक वटा केटी रोजे र क्याबिन भित्र पसे। मैले चाँही रक्सी ले टाउको अती दुखेको छ भनेर रेस्टुराँ को तल उनी हरुको प्रतिक्षा गर्छु भने। रक्सी त मलाई लागेको थियो तर न त मेरो टाउको दुखेको थियो र न त म नामर्द नै हो। तर तेती बेला यस्तो यौन कार्य गलत हो भन्ने सोच कता बाट आयो मलाई थाहा भएन, मलाई एती चै थाहा थियो कि मेरो यो सोचमा न कुनै धर्म को प्रभाब थियो र न घर मा थाहा पाये भने गाली गर्लान भन्ने डर नै थियो । यस्मा एउटा गहिरो तर्क लुकेको थियो तर म धेरै सोच्ने स्थिती मा थियिन। टेबल माथि टाउको राखेर कहिले निदाए थाहा नै भएन.

    म अहिले २४ बर्ष को भए र ५ बर्ष देखी जर्मनी मा अध्यन् गर्दै छु। मेरा बाँकी साथी हरु पढ्न का लागि कोही अमेरिका गये भने कोही क्यानाडा। आज मलाई ५ बर्ष पहिले ठमेल को रेस्टुराँ मा आएको सोच र तेस्लाई पोषण गर्ने मेरो तर्क याद आएको छ। जर्मनी को खुला समाज र यहाँ रफ्तार मा हिडिरहेका पाइला मुनी मेरो यो तर्क धेरै चोटि कुल्चिएको छ। जे भये पनि, आ-आफ्नो जीवन को अनुभव को कुरा हो, मेरो तर्क नै ठीक भनेर म भन्दिन तर एउटा संतुलित समाज कस्तो हुन्छ होला भन्ने मेरो कल्पना मा मेरो तर्क ले ठुलो भूमिका खेलेको छ.

    मेरा हरेक तर्क मेरो एउटा प्रश्न को उत्तर को खोजी मा बन्दछ.
    प्रश्ण: म जुन व्यभार अरु सित गर्दछु, के तेही व्यभार को अपेक्षा म अरु बाट आफु, आफ्नो परिवार र आफुले चाहेका ब्यक्ती प्रती राख्दछु?

    अब वेश्यावृत्ति को बिषय लाई लिएर यो प्रश्न को उत्तर खोजौ।
    >>वेश्यावृत्ति ठीक हो कि गलत? के यस्लाई कानुनी हक दिनु पर्दछ?

    यो प्रश्न को चार वटा संभव उत्तरहरु हुन सक्दछ, जस्को आधारमा त्यो उत्तर दिने ब्यक्ती एउटा सन्तुलित समाज को भाग बन्ने अधिकार राख्दछ कि राख्दैन भन्ने थाहा हुन्छ.

    संभव उत्तरहरु:

    1>> ठीक होइन र मलाई आफु, आफ्नो परिवार र आफुले चाहेका ब्यक्ती ले वेश्यावृत्ति अप्नाएको मा आपत्ति छ।
    –यो ब्यक्ती एउटा सन्तुलित समाज को भाग बन्ने अधिकार राख्दछ। उस्को समाज मा सबैको यही मानसिक्ता छ भने त्यहाँ कलह हुँदैन, केही गरी यस् बिषय लाई लिएर कलह हुन्छ भने पनि तेस्को दोश यो ब्यक्ती प्रती आउँदैन।

    2>> ठीक हो र मलाई आफु, आफ्नो परिवार र आफुले चाहेका ब्यक्ती ले वेश्यावृत्ति अप्नाएको मा कुनै आपत्ति छैन।
    –यो ब्यक्ती पनि एउटा सन्तुलित समाज को भाग बन्ने अधिकार राख्दछ किनकी उस्ले वेश्यावृत्तिलाई अरु सामान्य पेशा जस्तै मानेको छ। यो समाज हाम्रो कल्पना भन्दा अली अलग छ किनकि यस्मा यौन प्रती एकदम खुल्ला बिचार राख्ने प्रानीहरु बस्दछन। मानवीय भावना र संस्कृति हराएको यो समाज मा पनि कलह हुँदैन।

    3>>ठीक हो तर मलाई आफु, आफ्नो परिवार र आफुले चाहेका ब्यक्ती ले वेश्यावृत्ति अप्नाएको मा आपत्ति छ।
    –यो ब्यक्ती एउटा सन्तुलित समाज को भाग बन्ने अधिकार रख्दैन। उ आफु अर्कै व्यभार गर्दछ र अरु बाट अर्कै व्यभार को अपेक्षा राख्दछ। केही गरी यस् बिषय मा कलह हुन्छ भने तेस्को दोश सिधा यो व्यक्ती माथि आउँदछ.

    4>>ठीक होइन तर मलाई आफु, आफ्नो परिवार र आफुले चाहेका ब्यक्ती ले वेश्यावृत्ति अप्नाएको मा कुनै आपत्ति छैन।
    –यो उत्तर शायद नै कसैले देला तर यो व्यक्ती पनि एउटा सन्तुलित समाज को भाग बन्ने अधिकार रख्दैन। यो व्यक्ती यौन को बिषय मा आफु खुल्ला न भये पनि अरु खुल्ला हुनु मा आपत्ति गर्दैन। यो व्यक्ती कुनै कार्य लाई गलत माने पनि तेस्लाई न अरुको लागि ठीक होला कि भन्ने बिचार राखेर कलह को ढोका खुल्ला राख्दछ.

    तपाईं ले अब थाहा पाउनु भयो होला कि तपाईं एउटा सन्तुलित समाज को भाग बन्ने अधिकार राख्नु हुन्छ कि हुँदैन। अहिलेको विश्वा को सामाजिक ढाँचा हेर्ने हो भने हामी सबै मनुस्य उत्तर एक र तीन मा अल्झिएका छौ। यही अल्झाइ को कारण समाज मा कलह हुँदैछ। खुल्ला बिचार राख्ने पश्चिमी देशका मानिस पनि यही दुई प्रश्न को बिच मा अल्झिएका छन किनकी मनुस्य चाहे जती बद्ले पनि माया र प्रेम बाट जन्मिएको ईर्ष्या र स्वामित्व प्राप्ती को भावना बाट कहिले अलग हुन सक्दैन.

    सबैको एउटै बिचार त कहिले पनि हुँदैन तर मनुश्य एउटा सामाजिक प्रानी हो, उ एक्लै बस्न सक्दैन। एउटा अर्थपूर्ण र संतुलित जीवन को लागि मनुस्य लाई समाज को आवश्यकता पर्दछ, तेसैले यो समाजलाई सन्तुलित राख्नु हामी सबै को कर्तब्य हो, कहिले काही यस्को लागि हामीले आफुले खोजेको धेरै स्वतन्त्रता मध्ये कुनै कुनै को त्याग पनि गर्नु पर्दछ।

    koolhead
    [email protected]

19. २००८ मा आएका समुन्द्री आँधी मध्य दोस्रो प्रमुख आँधी हो “गुस्ताव”। अमेरिका आएको दोस्रो बर्ष मा समुन्द्री आँधी लाई यती नजिक बाट हेर्ने मेरो यो दोस्रो अनुभव हो। अगस्त महिनाको दोस्रो हफ्ता मा अर्को एउटा कम विनाशक आँधी आएको थियो। तेती बेलामा आँधिले लुजीयाना प्रान्तको न्यू अर्लियन्स शहरमा थोरै हानी गरेको थियो भने अरु केही शहरमा नगन्य रुपमा हानी गरेको थियो। यो पालिको आँधीको पनि अहिले सम्म को गती हेर्ने हो भने फेरी पनि न्यू अर्लियन्समा नै विनास गर्ने देखिन्छ। जानकारहरुले भनेको मान्ने हो भने यो पालीको आँधी २००५ मा आएको कटरिना भन्दा पनि भयानक हुन सक्ने छ। २००५ मा पनि सबै भन्दा धेरै विनास लुजीयाना को न्यू अर्लीयन्समा नै भएको थियो। तेही भएरनै यो पाली लुजीयाना सरकारले न्यू अर्लीयन्सका सबै जनता लाई अगस्त ३१ को दिनको १२ बजे सम्म शहर छोड्न निर्देशन् जारी गरी सकेको छ। तेसैले आज दीउसो देखी नै प्रमुख राजमार्गहरु मा सवारी साधनको चाप थियो। त्यहाँ का मानिसहरु नजिकैको शहरहरुमा जाने क्रम तिब्र छ। मिडियामा आएको कुरा अनुसार आहिले न्यू अर्लीयन्स शहर खाली भएकोले “Ghost Town”,भूतहरु को शहरमा रुपान्तरण भएको छ। लुजियाना सरकारले पहिला को आँधिमा भएका कमजोरी हरुलाई ध्यान मा राख्दै सुरक्षाका सबै उपाय अबलम्बन गरेको बताएको छ।

20. चाइना बाट केही सिक्ने कि कमरेड ??

    सारा विश्वले ओलम्पिकको चमक दमक र अनी चाइनाको आर्थिक प्रगती देखेर अचम्म मानिरहेको बेला हाम्रा प्रधानमन्त्री पनि समापनमा सहभागी भये। चाइनाको त्यो अभुतपुर्व सफलता आफ्नै आँखाले नियालेर हेर्ने मौका पाये। ओलम्पिक ईतिहासमै सबभन्दा भब्य भनिएको २९ औ खेल महाकुम्भमा हाम्रा खेलाडिहरुले त केही पदक ल्याएनन तर प्रचन्ड भने खाली हात फर्कनु नपरेको महसुस मलाई चाँही भएको छ।

    आज संसार भरी जहाँ चाइना को उच्च आर्थिक प्रगती,बदलिदो जीवनस्तर ,उच्च महत्वाकान्छ्या को कुरा उठिरहेको छ वही धेरै बिकासशील राष्ट्रहरु चाइनाको आर्थिक क्रान्तिको अनुकरण गर्नु पर्ने कुराहरु सुनिन थालेका छन। मुख्यतया तेस्रो बिश्वका मुलुकहरु चाइनाको सफलता बाट उत्साहित भएका छन। नेपाल, चाइनाको नजिकको छिमेकी अनी गणतन्त्र नेपालका प्रथम प्रधानमन्त्री पनि आधुनिक चाइनाको निर्माताकै सिद्धान्तबाट प्रेरित भई दसौ बर्षसम्म छपामार युद्धबाट सरकारको उच्च पद हासिल गरेको ब्यक्ती भएकोले यो हामीलाई अझ बढी महत्वको बिषय भएको छ। के नेपालले चाइनाबाट सिक्न सक्छ?? के यो नेपालको लागि फाईदाजनक हुन्छ?? के चाइना मोडेल नेपालको भु-राजनितिक अवस्थासँग मेल खान्छ?? यि यस्तै धेरै प्रश्नहरुको जवाफ यहाँ खोज्ने प्रयत्न गरिएको छ।

    सर्वप्रथम चाइनामा यो सफलता कसरी सम्भव भयो त,किन संसारमा कही नफापेको साम्यवाद चाइनामा बरदान साबित भयो त?? यो प्रश्न
    को जवाफ खोज्न हामी आधुनिक चाइनाको ईतिहास एकचोटी हेर्नु पर्ने हुन्छ। कम्युनिस्त शासन पद्धतीमा प्रवेश गरेपछी चाइनामा गरिएका केही महत्वपूर्ण परिवर्तनहरु जुन नेपालको लागि पनि अनुकरणिय हुनसक्छन ,बिशेषत नेपाल पनि कम्युनिस्त नेता नै प्रधानमन्त्री भएको बेला।

    भाषिक एकरूपता

    माओ त्से तुङले चाइनामा कम्युनिस्तहरुको उदय पछी पहिलो काम चाइनाभरी एउटै राष्ट्रभाषा बनाये, जसलाई म्यान्दारिन भनिन्छ अहिले। राष्ट्रिय,अन्तरराष्ट्रिय समारोहहरुमा यो भाषा अनिबार्य रूपमा प्रयोग गर्नुपर्छ। तर आ आफ्नो क्षेत्रिय भाषाहरुको प्रयोग अनौपचारिक कार्यक्रमहरुमा निर्बाध रूपमा प्रयोग गरिन्छ।यस्ले सम्पूर्ण चिनियाहरुलाई एकताको बलियो शुत्रमा बाध्न मद्घत पुर्यायो जुन आजसम्म कायम छ। कुनै सरकारी या अन्य जागिर खान राष्ट्र भाषामा दक्खल भएको हुनै पर्ने नियम बनाये,यो बाहेक अरु भाषा बोल्ने हरुको लागि कक्षा सन्चालन गरी परिक्षा समेटको ब्यवस्था गरियो। सरकारी जागिर को लागि छैठौ तह उतिर्न गर्नै पर्ने नियम बनाइयो। सुरुमा गार्हो नभएको होइन तर अहिले यो चाइनाको आर्थिक बिकासको मेरुदण्ड भएको छ। देशभरी भाषाको कुनै समस्या पर्दैन। यादरहोस् चाइना नेपाल भन्दा ६५ गुणा ठुलो देश हो यहाँ बिभिन्न प्रान्तिय,क्षेत्रिय,स्थानिय भाषा बोलिन्छ,जस्तै सांघाइ मा आफ्नै भाषा,क्यन्तोनमा आफ्नै भाषा,सीचुआन आफ्नै भाषा।

    लैङिक समानता

    दोस्रो महत्वपूर्ण कदम भनेको समाजमा ब्याप्त लैङिक भेदभावको उन्मुलन। माओले हरेक क्षेत्रमा पुरुष र महिला लाई समान अवसर दिये,समान दृष्‍टिकोणले हेर्ने नियम बनाये।यसबाट देशको आधा जनसंख्या ओगत्ने महिलाहरुपनी आर्थिक रूपमा पुरुष जत्तिकै सकृय हुन थाले। आज चाइनाको लैङिक समानता एसियामा नै अग्रस्थानमा आउछ। कहिले काही त धेरै कुराहरुमा महिलालाई पुरुषलाई भन्दा बढी महत्व दिएको हो कि भने जस्तो भ्रम पनि पर्छ। चाइनाको कुनै पनि कामगर्न योग्य जनशक्ती आर्थिक रूपमा निस्कृय छैन जस्लेगर्दा देशको द्रुत्ततर बिकासमा बलियो टेवा पुर्याएको छ। यसले परिवारिक जीवनस्तर उकास्न मद्घत मात्र गरेन,यस्ले सक्षम र कम्पितितिव जनशक्ती उत्पादन गर्न पनि मुख्य भूमिका खेल्यो।

    बिशेष आर्थिक क्षेत्रको स्थापना

    यो चाँही माओ को भन्दा देङ सिआओ पिङ को अवधारणा थियो। १९७९ मा हङकङको भ्रमण लगत्तै चाइनाभरी ४ वटा बिशेष आर्थिक क्षेत्रको घोषणा गरे। ति क्षेत्रहरुमा लगानी गर्दाखेरी करमा सहुलियत देखी सम्पूर्ण पुर्वधारको बिकास सरकारले नै बिशेष महत्वका साथ गरिदिये। आज यो अत्यन्त सफल प्रयोग साबित भएको छ। जस्को उदाहरण शेनजेन ,थेनजिन जस्ता शहरहरु हुन जस्को आर्थिक उन्नती देखेर अमेरिकिहरु पनि अचम्भित छन।

    भ्रष्टाचार नियन्त्रण

    यो अली विवादको बिषय हुन सक्छ। चाइनामा भ्रष्टाचार ब्याप्त छ तर यो सर्वसाधारणको पहुच भन्दा बाहिर छ। कुनै पनि सरकारी कार्यालय जहाँ सर्वसाधारणको काम हुन्छ त्यहा कुनै किसिमको भ्रष्टाचार हुँदैन। ठुला ठुला भ्रष्टाचार त ब्यापक हुन्छ यहाँपनी तर जनताको दैनिक जनजीवनमा त्यस्को असर देख्न गर्हो पर्छ।

    सरकारी सयन्त्र अत्यन्त सबल

    चाइनामा नियम कानून अत्यन्त कडाका साथ लागु गराइन्छ। प्रहरी को अधिकार क्षेत्र ब्यापक र शक्तिशाली छ। कानूनत सबैलाई कार्यवाही गर्न मिल्छ। अब कती गरिन्छ त्यो पनि अलिकती विवादित नै होला। तर बेला बेला मा भ्रष्टाचारको आरोपमा पार्टीका शिर्ष नेताहरुलाई कार्यवाही गरिएको समाचार आउछ, कहिले काही त मृत्‍युदण्ड नै पनि दिइन्छ।

    समग्रमा भन्नु पर्दा चाइना र नेपालको परीवेश उस्तै नभये पनि कही कही मिल्न मिल्न खोजे जस्तो पनि लाग्छ। चाइनाले यो ६० बर्षमा देखेको उतार चढाव,उस्को अनुभव अनी उस्को सफलताको कथा निश्चय नै अनुकरणिय छ, हाम्रो देशमा पनि उही साम्यवादी प्रधानमन्त्री भएको बेला केही सिक्ने होइन त चाइनाबाट कमरेड ??

21. एउटा प्रस्ताब

    धेरै अघि देखि मानसपटल मा एउटा कुरा खेलिरहेको थियो | सोच्दै थिए यसलाई बाहिर निकल्नु पर्छ तर कता कता धेरै काल्पनिक जस्तो लाग्यो | निकालौं कि ननिकलौं को द्वन्दमा बर्षहरु बीते तर त्यो सोच मर्न सकेन | फलत: एउटा निचोड़ मा पुगें राखौंन त पस्केर !
    समयको रफ्तार संगै हामी नेपालीहरु पनि बिश्वोको सबै कुनामा छरिएर रहेका छौं | त्यो स्थिति आज भन्दा २० बर्ष अगाडी थिएन | प्रवासी नेपालीहरुको संख्या निकै बढ़ी रहेछ | सुन्दा पढ्दा के लाग्छ भने हामी सबै भित्र देश प्रेम को एउटा समुद्र छ जसको फल:स्वरुप देशमा बिभिन्न प्रकारका सहयोगहरू भैरहेका छन | पछिल्ला दिनहरूमा एन आर एन बढ़ी सक्रिय रहेको छ तर अरु संस्थाहरुपनी त्यतिकै सशक्त र जागरुक देखिन्छन | हुनत एन आर एनले संपूर्ण प्रवाशी नेपलीहरुलाई समेटन खोजेको छ तर आफ्नै प्रकारका समस्या, बाध्यता र कमजोरी पनि का कारण सबै प्रवाशी नेपालीहरु यसभित्र समेटीनलाई केहि बर्षहरु कुर्नु पर्छ होला | पक्कै पनि अब को दश बर्ष पछि को स्थिति यस्तो रहने छैन तर म आउने दुई बर्षलाई लक्ष गर्दैछु | मलाई जानकारी भए अनुसार अहिले एन आर एनका सदस्यहरु करीब पाँच लाख हुनु पर्दछ तर मलाई लाग्दछ अहिले बिदेशमा बसने नेपालीहरुको संख्या (भारत छोडेर) करीब १५ लाख माथि हुनु पर्दछ | त्यति धेरै संख्यामा भएका हामी प्रवाशी नेपलीहरूले मिलेर सोच्यौं भने देशको कुनै छेत्रमा अबस्य परिवर्तन ल्याउन सकौंला| हामीसंग देशप्रति अथाह माया छ अब मात्र साझा जमर्को को खांचो छ | यसोभन्दैमा जमर्कोहरू नभएका होइनन भई रहेका छन तर पनि म बढ़ी काल्पनिक लाग्ने जमर्कोको कुरा कोट्याउन लागेको छु | के यो कुरा सम्भब छ कि हामी सबै प्रवाशी नेपालीहरु मिलेर नेपालमा एउटा योजना सञ्चालन गरौं | एउटा साझा चौतारी बनाऊं जसबाट हामी बिचार बिमर्सहरु निकालौं अनि एउटा शुरुआत गरौं | मलाई लाग्दछ त्यसको पहल एन आर एनले गरेमा अबस्य पनि सफल हुनेछ किनकी एन आर एन अहिले हामी नेपालीहरु बिच सशक्त संस्था हो र यो दुबै गोलार्धमा छरिइसकेको छ | माथि भने जस्तै हामी करीब १५ लाख माथि नेपालीहरु बिदेशमा छौं | हामी सबै नेपालीहरुनै हौं र अधिकांश हामीहरुलाई गास बासको बन्दोबस्त गर्ने मै समय बित्छ र हाम्रो अगाडी पछाडी धेरै जिम्मेवारी त हुन्छ नै | एउटा को अम्दानिले पूरा परिवार हेर्नु पर्दछ त्यस माथि पनि देशका कुरा भैगो पनि भनौंला तर नेपालमै बसेका दाजुभाई दिदिबहिनीहरूले हामीसंग अप्रत्यक्ष रुपमा एउटा प्रश्न गरिरहेका छन जस्तो मलाई लाग्दछ | त्यो प्रश्न हो ‘ तपाईहरु बिदेशमा बसें भनेर कत्ति पनि उत्ताउलो नहुनुहोस खै मिलेर आई के गर्नु भएको छ बरु हामी देशमै बसी पुर्व रजा को षड़यंत्र , माओवादीको त्रास, कांग्रेस एमाले को सत्तामोह आदि आदि भोगे पनि देशमा निकाश निकाल्दै छौं | सक्नुहुन्छ भने आउनुहोस हातेमालो गरि देशलाई केहि योगदान गर्नुहोस’ |
    अहिलेको युग, संचारको युग, प्रबिधिको युग र हामीले चाहेमा पारदर्शिको युग | यसरी सोच्दा हामी जहाँ बसे पनि संसारको कुनै पनि कुनाको निगरानी र जानकारी राख्न सक्छौं | मैले यहाँ उठाउन चाहेको कुरा के भने हामी सबै बिदेशमा बसने नेपालीहरुले न्यूनतम एक हजार सकिन्छ भने त्यस भन्दा धेरै (आर्थिक हिसाबले उन्नति गर्नुहुने ब्यापारिबर्ग, उच्च ओहादामा काम गर्ने प्राज्ञिक बर्ग र बिभिन्न प्राबिधिक शिल्पी महानुभावहरुबाट उलेख्य आर्थिक सहयोग हुन्छ भन्ने मा म पूर्ण आशावादी छु ) रकम उठाऊं | यसरी रकम उठाई एउटा कोष खड़ा गरौं | हामी १५ लाख माथि बिदेशी नेपालीहरुबाट १० लाख नेपालीले मात्र एक हजारको दरले जम्मा गर्नु भएमा हामीसंग एक अर्ब नेपाली रुपैयाँ जम्मा हुंदोरहेछ |
    एन आर एन सदस्य ज्यूहरु (५ लाख अनुमानित) बाट दुई हजारको दरले सहयोग गरेमा पनि एक अर्ब नेपाली रुपैयाँ हुंदोरहेछ | हामी न्यूनतम एक अर्ब को लक्ष राखौं , यस् भन्दा बढ़ी हामी आशा गरौं | यो कसरी सम्भब छ कि एन आर एन ले यसलाई बार्षिक वा दुइबर्षे कार्यक्रमको रुपमा प्रस्तुत गरि यस्को प्रत्येक इकाई सम्म पुरयाई पहल गरोस र अरु संघ संस्थाहरुलाई पनि यसको पहल गर्न अनुरोध गरोस र हामी जस कसैलाई पनि यो योजनाको बारेमा थाहा हुने बित्तिकै अरु साथिभाई सम्म पुरयाई सहयोग गर्हौं र सबैभन्दा सशक्त माध्यम पत्रपत्रिका, अनलाइन समाचार र ब्लगहरुले यसलाई सर्बसाधारणसम्म पुरयौनेछन भन्नेमा बिश्वास गरौं | प्रयेक देशमा (सम्भब भएसम्म ) बैंक खाता खोली रकम जम्मा गर्दै जाऊं र जम्मा हुने रकम नेपालमा एउटा मुख्य खाता खोली जम्मा गर्दै जाऊं | खाता खोल्न सम्भब नभएको देशमा एन आर एन प्रतिनिधिमार्फत अन्य देशको खातामा वा सिधै नेपालको खातामा जम्मा गर्न सक्नुहुन्छ |सहयोग नामावली र कति रकम जम्मा हुँदै छ भनी एन आर एन वेबसाइट मार्फत , पत्रिका र अनलाइन बाट जानकारी दिँदै जाऊं | यस्बाट सर्बसाधारणमा पनि उत्साह जाग्दै गई सहयोग गर्ने इक्षा लग्नसक्छ | हाम्रो लक्ष एक अर्ब रहेपनि कति हुन्छ भनि अहिलेनै भन्न सकने अबस्था नरहेकोले हामी पछि रकम को योजना बनाउन सक्छौं | देशमा अनेकौं यस्ता क्षेत्रहरू छन जसलाई योजनाको ठूलो खांचो छ |
    नमूना स्वरुप म यहाँ एउटा सानो योजना प्रस्तुत गर्दैछु | हाम्रो देश प्रबिधिक हिसाबले निक्कै पछाडी देखिन्छ | देश तथा बिदेशमा पनि हामी अधिकाँश नेपालीहरु श्रमिकको रुपमा कार्यरत छौं , हामीसंग प्राबिधिक शिप छैन | यो योजना मार्फत देशको पाँच ठाऊँमा पाँचओटा प्राबिधिक महाबिधयालयहरु स्थापना गरौं | यसरी हेर्दा एउटा महाबिधयालयलाई रु २० करोड़ पर्न जान्छ | यसबाट १० करोड़को भवन र पुर्बाधार निर्माण र १० करोड़ मुद्दती कोषमा राखौं र त्यसको आम्दानी र बिद्यार्थिहरूबाट न्यूनतम शुल्क लिई महाबिधयालय संचालन गरौं | यदि हामिसंग यसभन्दा बढ़ी रकम भएमा बृहद रुपमा र न्यूनतम भएमा अन्य बैकल्पिक योजनाहरू मा लगानी गरौं | यदि हामिसंग कोष (रकम) भएमा प्राज्ञिकबर्गबाट उपयुक्त योजनाहरू आउनेछन भन्ने म बिश्वास राख्दछु | यो योजना संचालन गर्ने जिम्मा हामी नेपालमा दक्ष ब्यक्तिको हात दिउं | हामी पौने तीन करोड़ नेपालीमा सबै आफ्नो दुनो मात्र सोझ्याउने त पक्कै छैनौं | यसको जिम्मा हामी नेपालमा नागरिक समाजलाई अनुरोध गर्न सक्छौं | उहौंहरुबाट उचित ब्यक्ति छनौट गरि संचालन गर्नुहुन्छ भन्ने मा बिश्वास गरौं | हामीहरु बिच आत्मा नबेचि देशसेवा गर्नेहरुको खांचो छैन भन्नेमा आशा गरौं |
    गांठी कुरा कोष खड़ा गर्न सकिन्छ वा सकिन्न भन्ने हो | यदि एन आर एन पहल गर्न तैयार भएमा अबस्य सकिन्छ जस्तो मलाई लाग्दछ | यदि हामी होस म त दिन्न भन्ने सोचाइ राखेमा त नहोला तर एक सांझको मनोरंजनलाई कटौती गरेमा हामी एक हजार निकाल्न अबस्य सक्छौं | विश्वोको धेरै जसो देशमा त नेपाली एक हजार निक्कै सानो रकम हो | अब मात्र हामीले आफुले आफैलाई ल देशको लागि केहि गरौं न त भनि तैयार मात्र पार्नु पर्यो र आफुले चिनेको साथिभाई बिच यो प्रस्ताबको जानकारी गराउन पहल गरौं | आउनुहोस एन आर एनलाई यो प्रसताबको पहल गर्न अनुरोध गरौं | एन आर एन तैयार भएमा सही योजनाको छनौट र समय निर्धारण अबस्य गर्ने नै छ | म एन आर एन यु के का पदाधिकारिहरुलाई सम्पर्क गर्छु | यहाँहरु पनि आ- आफ्नो देश , क्षेत्र र इकाईका एन आर एन पदाधिकारिसंग प्रस्ताब राख्नुहोस | शुरू नै नगरे पछि त हामी के गर्न सक्छौं वा सक्दैनौं भन्ने नै थाहा नै नहोला !

    बिज्ञान शर्मा
    स्वीन्डन , यु. के.

22. परनिर्भरता

    कमला तिमल्सिनाजीले लेख्नुभएको ‘जीवन व्यवस्थित गर्दै विपश्यना’ भन्ने लेख र त्यसमा व्यक्त प्रतिक्रियाहरू पढ्दा केही कुरा लेख्न मन लाग्यो । ध्यानविधिलाई बुद्धद्वारा प्रतिपादित भनिने यो विधिका बारेमा स्थापित http://www.artofliving.org र http://www.dhamma.org जस्ता वेबसाइटमा ‘बुद्ध’ शब्द कतै भेट्न सकिएन । नेपालमा जन्मेका सिद्धार्थ भारतमा गई बुद्ध भएका हुन्, उनीद्वारा प्रतिपादित विधिलाई भारतीय साधुसन्तहरूले ‘प्रचार’ गरिरहेका छन्, कुरा असल हो । तर बुद्धको नामचाहिँ अगाडि आएन । नेपालमै पनि त विभिन्न धार्मिक संघ, संस्था र धार्मिक व्यक्तित्वहरू छन्, उनीहरूद्वारा यस्ता क्रियाकलाप किन हुँदैनन् ? विदेशीहरू नै किन आउनुपर्ने हो यस्ता क्रियाकलापहरू गर्न ?

    भारतीय विस्तारवादको कुरा उठिरहेको परिप्रेक्ष्यमा भारतीयहरूद्वारा नेपालमा यस्ता क्रियाकलाप हुनु र नेपालीहरूद्वारा नै यस्ता क्रियाकलापलाई बढावा दिनुको औचित्य खोज्नुपर्ने बेला भएन र ? नेपालमा सञ्चालित केही भारतीय क्रियाकलापहरू :
    १‌ विपश्यना शिविर
    २ साईं धर्म प्रचारप्रसार
    ३ नेपाली मिडियाहरूमा भारतीय सन्तहरूद्वारा हिन्दी भाषामै प्रवचन
    ४ ओमशान्ति … आदिआदि ।

    हो, उक्त क्रियाकलापहरूले नेपाली मनमष्तिस्कलाई केही शीतलतालाई दिएको होला, तर अन्ततोग्त्वा यसको दूरगामी प्रभाव राष्ट्रियतासँग गाँसिएको कुरामा दुइमत नहोला । एकातिर यस्ता कुराहरू भइरहेका छन् भने अर्कोतिर हिन्दु र अन्य धर्महरूलाई राक्षसी धर्मको रूपमा प्रस्तुत गरी नेपालीहरूको ‘माइण्डवाश’ गरेर पश्चिमा धर्म अँगाल्न लगाउनेहरूको के कुरा गराइभो र ?

    नेपाली अर्थतन्त्र र राजनीतिलाई जसरी परनिर्भर बनाइयो, त्यसरी नै अनेक बहानामा धर्म र सांस्कृति पनि धराशायी बनाउन खोजिएको त हैन ?

23. ‘डन’ को कार्यक्रममा मन्त्री अतिथि
    काठमाडौं, ७ भदौ
    गुन्डागर्दीबाट कुख्याति कमाएका राजधानीका ‘डन’ चक्रे मिलनले सप्तकोसी बाढीपीडितका लागि भनेर शनिबार राजधानीमा रक्तदान र राहत संकलन कार्यक्रम गरे । ‘डन’ को कार्यक्रमका अतिथि थिए, नवनियुक्त कानुनमन्त्री देव गुरुङ, कांग्रेस नेता नरहरि आचार्य, मानव अधिकारकर्मी कपिल श्रेष्ठ र पूर्वप्रमुख निर्वाचन आयुक्त सूर्यप्रसाद श्रेष्ठ ।

    प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहाल प्रचण्डको चीन भ्रमणका कारण तोकिएको समयभन्दा एक घन्टा ढिला आइपुगेका मन्त्री गुरुङलाई स्वागत गर्न चक्रे कार्यक्रमस्थलको प्रवेशद्वारमै बसेका थिए । मञ्चमा सँगै बसेका उनी मन्त्री गुरुङसँग कुराकानीमा व्यस्त देखिन्थे । बिहान नौ बजेबाटै चक्रपथ क्षेत्रमा उपत्यकाका युवाको बाक्लो चहलपहल थियो । रक्तदान केन्द्रको वातावरण हेर्दा यस्तो लाग्थ्यो, उपत्यकाका छोटामोटा ‘डन’ सबै यहीँ छन् । कपाल पालेका, कानमा मुद्रा झुन्ड्याएका युवाको झुन्ड-झुन्ड थियो रक्तदान कार्यक्रममा । कार्यक्रममा रक्तदातालाई सहभागी गराउन र राहत संकलन गर्न उनी आफैं दौडिरहेका थिए । कार्यक्रम प्रवेशद्वारमा उभिएका चक्रे कार्यक्रममा सहभागी हुन आउनेलाई ‘यसो राहत पनि दिउ“m है !’ भन्दै अनुरोध गरिरहेका थिए ।

    बिहान नौ बजेबाट सुरु भएको रक्तदान र राहत संकलनको काम बेलुका ५ बजेसम्म जारी थियो । कार्यक्रमबाट दुई सय ५० पिन्ट रगत र ५० हजार नगद संकलन भएको छ । संकलित रकम प्रधानमन्त्री चीन भ्रमणबाट फर्किएपछि प्रधानमन्त्री राहतकोषमा बुझाउने उनले बताए । चक्रपथ युवा क्लबले आयोजना गरेको कार्यक्रममा चक्रपथ क्षेत्रलाई लागूऔषधमुक्त क्षेत्र अभियानको घोषणासमेत गरिएको थियो । उनले भने-‘चक्रपथमा अब कुनै ड्रगिस्ट हुन्नन् ।’ स्थानीय क्लब, सामुदायिक प्रहरी र चक्रपथ क्षेत्रका अभिभावकसँग मिलेर लागूऔषधविरोधी अभियान सञ्चालन गर्ने उनले बताए । आफ्नो बिगि्रएको छवि सुधार्न सामाजिक कामतिर लागेको चक्रेले बताएका छन् । राजनीतिमा लाग्ने घोषणा गरिसकेका चक्रेले राजनीतिका लागि अनुकूल वातावरण बनाउन सामाजिक काममा सक्रिय भएको बताए ।

    उनले भने, ‘पहिला सामाजिक काम गरेर सिक्ने, अनि राजनीति गर्ने ।’ आफ्नो बदलिएको छविलाई समाजले सहज रूपमा स्वीकार गर्ने उनको भनाइ थियो । हत्या अभियोगमा पुर्पक्षका लागि केन्द्रीय कारागारमा दुई वर्ष बिताएका उनले अदालतबाट मुक्ति पाएका थिए ।

24. मैले अली दिन अगाडी लेखेको थिए की माओबादी ज्यन्मारा lutaha को समूह हो भनेर अनि तेसै sandrva माँ मिलन चक्र को बारेमा पानी यो ब्लॉग माँ ख़बर आएपछि यो माओबादी ले परिचालन गरेको ब्यक्ति हो भनेर लेखेको थिए आज कानून मंत्री ले मिलन चक्र संग संगे बसेरा कार्यक्रम गरेको देख दा आबा औने दिन कस्तो हुनेछा अनुमान गर्न सकिंछा. टेस बेला मिलन चक्रे को परिचय माँ धीरेन्द्र को ऐ दी सी को भतीजा पानी उलेख गरको थिये

25. अम्िरकाको प्रथम हुने मोह ।

    कुरो बेइजिङ ओलम्िपकको हो । संसार लाई थाहा छ चीन अहिले संसार कै सफल राष्ट्र भको छ खेल को मैदान मा। तर अमेिरका मान्न तयार छैन ।

    आज बिहान एउटा अमेिरकन tv मा एउटा reporter ले भन्यो ” We again proved that we are the most successful country in the olympic we won the most मेडलस” । चीन भन्दा काम् स्वर्न पदक ल्याएर नी आमेरीका कसरी सफल राष्ट्र भयो । त्यस पछी म आमेरीका को केही नामी वेबसाईट हरु हेर्न तीर लगे। तर अप्सोच सपै American एउटै रोग बाट पीडीत् रहेछन ।

    Gold, silver , bronze लाई एउटै मानेर कुल पदक सन्ख्या को आधार मा आफुलाई प्रथम राख्या रहेछन। बीश्वास नलागे हेर्नुस् त यी वेबसाईट ।

    CNN : http://sportsillustrated.cnn.com/olympics/2008/

    Washington Post : http://www.washingtonpost.com/wp-srv/sports/olympics/longterm/2008/beijing/index.html

    New York times:
    http://www.nytimes.com/pages/olympics2008/index.html

    मेरो अमेिरकीलाई एउटा मात्र सुझाब छ। दोस्रो हुनु नी साधारण सफलता होइन । तर दोस्रो भएर नी प्रथम हो भनेर संसार लाई बेवकुफ बनाउछु भनेर सोचछु भन्नु चाँही दीवा स्वप्न मात्र हो ।

26. अम्िरकाको प्रथम हुने मोह ।

    कुरो बेइजिङ ओलम्िपकको हो । संसार लाई थाहा छ चीन अहिले संसार कै सफल राष्ट्र भको छ खेल को मैदान मा। तर अमेिरका मान्न तयार छैन ।

    आज बिहान एउटा अमेिरकन tv मा एउटा reporter ले भन्यो ” We again proved that we are the most successful country in the olympic we won the most मेडलस” । चीन भन्दा काम् स्वर्न पदक ल्याएर नी आमेरीका कसरी सफल राष्ट्र भयो । त्यस पछी म आमेरीका को केही नामी वेबसाईट हरु हेर्न तीर लगे। तर अप्सोच सपै American एउटै रोग बाट पीडीत् रहेछन ।

    Gold, silver , bronze लाई एउटै मानेर कुल पदक सन्ख्या को आधार मा आफुलाई प्रथम राख्या रहेछन। बीश्वास नलागे हेर्नुस् त यी वेबसाईट ।

    CNN : http://sportsillustrated.cnn.com/olympics/2008/

    Washington Post : http://www.washingtonpost.com/wp-srv/sports/olympics/longterm/2008/beijing/index.html

    New York times:
    http://www.nytimes.com/pages/olympics2008/index.html

    मेरो अमेिरकीलाई एउटा मात्र सुझाब छ। दोस्रो हुनु नी साधारण सफलता होइन । तर दोस्रो भएर नी प्रथम हो भनेर संसार लाई बेवकुफ बनाउछु भनेर सोचछु भन्नु चाँही दीवा स्वप्न मात्र हो ।

27. त्यसकारण गर्नुपर्छ माओवादीले भावी सरकारको नेत्रित्व
    बालकृष्ण घिमिरे

    बितेका अढाइ बर्ष नेपाली ईतिहासमै महत्वपूर्ण रहे । यही बिचमा सयौ बर्ष देखी नेपालमा राज गर्दै आयको जहानिया शाह बंसको अन्त्य भयो र नेपाल नेपालअधिराज्य बाट गणतन्त्र नेपालमा परिवर्तन भयो। तेसो त यही बिचमा नै नेपाली जनताले धेरै सास्ती र कष्ठ पनि भोगे । सधैं जसोको बन्द, हडताल, चक्काजाम, पेट्रोलियम पदार्थको अभाव ले पेट्रोल पम्पमा लाग्ने सवारी साधनको लामो लाइन तथा तथा मुल्यब्रिद्धीले पनि यो समय अबिस्मरणिय नै रह्यो। त्यो भन्दा पनि अझ बढी यो समय नयाँ समाचार को प्रतिक्ष्या, उत्सुकता र महान जनचासो का साथ बित्यो भन्दा पनि हुन्छ। कहिले आन्दोलन को उत्सुकतता त कहिले चुनावको, कहिले राज्दरबारको चासो त कहिले राष्ट्रप्ती को चासो। जे होस् आजको दिनसम्मा अइपुग्दा सम्म धेरै उत्सुकता हरु मेटीइसकेका छन। अबको उत्सुकता भनेको सरकारको नेत्रित्व र मन्त्रिमन्डल गठनको छ। हुनत कुनै कुनै कुराहरु उत्सुक नहुँदा नहुँदै पनि राजनैतीक दल तथा नेताहरुका कारण ले उत्सुक बनायका थिय । अबको कुरापनी लगभग तेस्तै प्रकृतिको नै छ । सरकारको नेत्रित्वको बारेमा खासै बिबाद नहुनुपर्ने थियो तर राष्ट्रपतिय निर्वाचनअको ११ औ घण्टामा बनेको माओवादी बाहेकका तीन दलको गठबन्धन ले तेस्लाई पनि समाचारको बिषय बनाइदियो ।
    गणतन्त्र नेपालले इतिहासकै प्रथम राष्ट्रपतिको रुपमा डा. रामबरण यादबलाई पाइसकेको छ । र खोजी शक्तिशाली प्रधानमन्त्रिको छ । दलहरु आफ्नै गृहकार्यमै ब्यस्त छन । केहीदिन अगाडि सरकारमा जाने औचित्य समाप्त भयको बताउने माओवादी पनि आफ्नै पार्टिको नेत्रित्वमा सरकार गठन् गर्ने तैयारिमा जुटेको छ । तेसो त माओवादी बाहेकका दलहरुले सरकारको नेत्रित्व गर्ने, वा माओवादीलाई सरकारमै सामेल नगरने कुराको अहिले तेती औचित्य छैन । माओवादी बाहेकका दलको नेत्रित्वमा बन्ने सरकारले नत स्थायित्व पाउन सक्ने अवस्था छ नत जनाधार नै । तेसो हुने सम्भावना त छैन कै गरी तेसो भयो भने त्यो सरासर जनबिरोधि कार्य हुनेछ ।
    गत बैसाखमा सम्पन्न संबिधान सभा निर्वाचनले सबै दलहरुलाई आ-आफ्नो हैसियतमा उभ्याको छ । नत एमाले र काङ्रेशले हामी पहिला देखी ठुला दल भनी घमन्ड गर्ने अवस्था छ नत माओवादीले नै अहिलेको सबैभन्द ठुलो पार्टि भनेर घुर्की लगाउने अवस्था छ । पूर्ण बहुमत कसैले पनि नपायको अवस्थामा जसरि पनी सहमति र सहकार्य लाइनै निरन्तरता दिनु सिवाय कुनै उपाय छैन । तर निर्वाचन को पारीणाम बाट के कुराको अनुमान लगाउन सकिन्छ भने अब नेपाली जनता कङ्रेस र एमाले को नेत्रित्वको सरकार बनोस भन्ने चाहना रख्दैनन तेसको साथ साथै संबिधान सभाको निर्वाचन बाट जनताले माओवादीलाई बर्तमान स्थितिमा सरकारअको नेत्रित्व गर्न उपयुक्त ठहर्यायका छन । तेसकारण कुनै पनि हालतमा सरकारको नेत्रित्व माओवादीलेनै गर्नु पर्छ र अरु सम्पूर्ण दलहरुले उसलाई सहयोग गर्नु पर्छ । यदी माओवादी बाहेका दलले सरकारको नेत्रित्व गर्न खोजे भने वा त्यस्तो परिस्थितीको स्रिजना भयो भने देश ठुलो दुर्घटनामा पर्न सक्छ।
    काङ्रेस र एमाले देखी जनता अघाइसकेका छन । ति दलका तिनै पुराना अनुहारलाइ अब नेपाली जनताले प्रधानमन्त्रिको रुपमा हेर्न चाहदैनन । बितेको १४ बर्षमा सबैभन्द बढी सरकारको नेत्रित्व कङ्रेश ले गर्‍यो तर जनताले कुनै राहत को महसुस गर्न पायनन्। तेसो त एमालेले धेरै समय सरकारको नेत्रित्व गर्ने मौका पायन तै पनि एउटा सवल प्रतिपक्षको भूमिकामा उपस्थित हुन नसक्नु र मन्त्रिमन्डल मा समाबेश भयको मौकामा पनि खासै जनआकांक्ष्या अनुसार कामगर्न नसक्नुले उसप्रती जनता बिस्वस्त हुन सकेनन । ठुला दलहरु मध्यको चौथो दल मधेसी जनाधिकार फोरम हो जसले प्रधानमन्त्री को चाहना राख्नुपनी तेती सान्धर्भिक छैन । त्यो दलकै उपरास्ट्रपतिको व्यबहारबाट बिबाद उत्पन्न भैरहेको समय छ तेसको साथसाथै त्यो दलको नेत्रित्वतहमा मा अन्य समुहको नेताको उपस्थिती पनि छैन । तेसो भन्दैमा मधेशी समुहबाट सरकारको नेत्रित्व हुनुहुदैन भन्न खोजियको कदापी होइन तर राष्ट्रपती र उपरास्ट्रपती तेही क्षेत्रको भयको समयमा प्रधानमन्त्रि पनी तेतैको भय भने अन्य क्षेत्र तथा समुदाय माथि घोर अन्न्याय र अपमान हुन आउछ ।
    त्यसकारण सरकारको नेत्रित्वमा माओवादी भन्दा अरु बस्न सुहाउदैन । साथसाथै जनमतको आधारमा अन्य दलहरुले पनि उचित जिम्मेवारि पाउनै पर्छ । अब बन्ने सरकारको प्रमुख जिम्मेवारि भनेको बिगतको शान्ती सम्झौताको पालना गर्दै देशमा बिद्यामान समस्यालाई निराकरण गर्ने र दुई बर्ष भित्रै नया नेपालको खाका कोर्दै नयाँ संबिधानअको निर्माण गने हुनेछ । त्यो महान जिम्मेवारीलाई पुरागर्न र महान जनयुद्धको औचित्यलाई प्रस्ट पार्न पनी माओवादीले सरकारको नेत्रित्व गर्नै पर्छ।
    तेसको साथै माओवादीले सरकारको नेत्रित्व गर्नु पर्ने अन्य कारण हरु पनि छन्। जस्लाई बुदागत रुपमा यसरी प्रस्तुत गर्न सकिन्छ ।
    १) सबैभन्द प्रमुख कारण भनेको संयुक्त राष्ट्रको निगरानीमा शिबिरमा रहेका आफ्नै लडाकुको उचित पुनर्स्थापना गर्न जुनचाही अन्य दलको नेत्रित्वमा गठन हुने सरकारलाई सबैभन्दा गार्हो हुनेछ।
    २) बिगत १० बर्से माओवादी जनयुद्ध बाट पीडित भयका र माओवादी बाट घरजग्गा कब्जा गरियकाहरुलाई आबश्यक राहत प्रदान गरी घरफर्कने बातवरण मिलाउन ।
    ३) राज्य तथा माओवादी बाट बेपत्ता पारीएकाहरुको खोजबिन गरी दोसिमाथि कारबाही चलाऊन । र,
    ४) दिनानुदिन अलोकप्रिया हुँदै गैरहेको वाइ सि एल को गैरजिम्मेवारिपनलाई जिम्मेवारि बोध गराउन ।
    हुन त यि समस्याको समाधानको जिम्मा माओवादीलाइनै लगाइनु दुधको साक्षी बिरालो राख्नु भनेजस्तो होला तर माओवादीको लागि भने चेतनाबिहिन चार खुट्टे बिरालो हुने अथवा चेतना सहितको बिरालो भई आफ्नो जिम्मेवारि लाई पुरा गर्ने, अग्नीपरिक्ष्या हुनेछ ।

28. most of the thing u wrote is right but still the way they protest dont u think its wrong??..enitre people ‘s of nepal needs more education..we have to be united to make our country peaceful….

29. पूर्वीय संस्कृति र पश्चिमी ‘सभ्यता’
    – पुष्प

    माइसंसारमा ‘यो त अति भएन र ? शीर्षकमा प्रकाशित भिडियो ब्लग र त्यसमा व्यक्त अधिकांश भद्दा प्रतिक्रियाहरू पढ्दा मलाई लाग्नुसम्मको अचम्म लागिरहेको छ । यसबारे नलेखी यो मनले मानेन ।

    कुनै पनि कार्यको एउटा नियत हुन्छ । सार्वजनिकस्थलमा एउटी आमाले आफ्नो बच्चालाई स्तनपान गराउँछिन्, कसैले छाति छोपेर त कसैले नछोपेरै पनि । अब यसमा ती आमाको नियत के होला ? के तपाईंले ती आमालाई पनि यसरी नै गाली गर्नुहुन्छ ? हाम्रा गाउँघरको पँधेरा, नदीहरूमा महिलाहरू पेटीकोटमात्र लगाएर नुहाउँछन्, यसमा पनि तपाईंहरू खोट देख्नुहुन्छ ? आशा गर्छु तपाईंलाई यो कार्य सामान्य लाग्छ होला । हैन भने तपाईंकै नियतमा खोट छ, यो पक्का हो ।

    यो संसारमा थरिथरिका सौन्दर्य प्रतियोगिता हुन्छन् । त्यस्ता प्रतियोगिताका विजयीहरू ‘ब्यूटी विथ ब्रेन’ भनिएपनि यसको सम्बन्ध पूर्णरूपमले शरीरसँग गाँसिएको छ । यस्ता प्रतियोगिताको नियत नै शरीर प्रदर्शन हो । दुइ-चार बकम्फुसे प्रश्न (तपाईंहरूलाई राम्ररी नै ज्ञात होला) गरेर प्रतिभा प्रस्फुटन गर्ने कुरा गर्छन् यसका आयोजकहरू । हाम्रा चेलीहरू यस्ता प्रतियोगितामा भाग लिएर एक वर्षको लागि प्रायोजक कम्पनीको ‘गुलाम’ हुनमा गर्व महशुस गर्छन्, देश र समाजको सेवा गर्ने कुरा गरेर ताज पहिरिन्छन् । एक वर्ष वाहवाहीमा बिताएपछि कि त टेलिभिजनको भाँडोमा सीमित हुन्छन् कि त केही सिनेमाको पर्दा झुल्किएर केही समयपछि ‘बेपत्ता’ हुन्छन् । यस्ता सौन्दर्य प्रतियोगिताको तुक के छ र त्यो छुट्टै गनथनको विषय हो ।

    स्वीमिङ सुट बढी भएर भित्रीपहिरनबिना दुइ बित्ताको कपडाले गोप्य अंगहरू छोपेर मुस्कान छाड्दै ‘फोटो सेसन’ गराउने ती कामुक सुन्दरीहरूको चाहिँ सार्वजनिकरूपमा वाहवाही र सम्मान हुन्छ तर बाध्यतावश भित्रीवस्त्रको प्रदर्शन गर्ने पीडितहरूलाई झनै पीडित बनाउने गरी जथाभावी गाली गर्नु अगाडि सोच्नुपर्ने हो । सुन्दरीहरूको क्रियाकलापलाई पश्चिमी ‘सभ्यता ठानेर वाहवाही गर्ने अनि ती पीडित महिलाहरूले बाध्यतावश गरेको विरोधशैलीलाई भने पूर्वीय संस्कृतिविरुद्ध गएको बुझ्नेहरू कुन युगमा छन्, असमञ्जसमा छु ।

30. ‘एउटै देश’ मान्य छैन !

    आजको नेपाल साप्ताहिकको एउटा अन्तर्वार्तामा मधेशवादी (?) दलका नेता उपेन्द्र यादवले “एउटै भाषा एउटै भेष, एउटै राजा, एउटै देश” भन्ने पञ्चायतकालीन नाराको पक्षमा फोरम नरहेको भनेका छन् । हिजोआज यस्ता अभिव्यक्ति उनीबाट मात्र हैन अरूबाट पनि सुनिने/पढिने गरेको पाइएको छ । यो नारा पञ्चायती हैन, र उनले भनेकोजस्तो पनि हैन । वास्तवमा यो नारा पञ्चायती व्यवस्थाताका जन्मिए पनि यो नेपाली अखण्डताको प्रतिक हो । तर वास्तविक त नारा “हाम्रो भाषा, हाम्रो भेष, प्राणभन्दा प्यारो छ” पो हो ? यसलाई बंग्याएर “एउटै भाषा, एउटै भेष, एउटै राजा, एउटै देश ” भनेर नेपाली जनतामा भ्रम सृजना गरी आफ्नो कर्तूतहरूलाई सही प्रमाणित गर्ने कोशिस गरिरहेका छन् । त्यसै अन्तर्वार्तामा उपेन्द्रले “कामकाजी भाषा नेपाली हुनेछ भनेको होला” भनी भनेका छन् । यत्रो विवाद खेप्दासमेत उनले यस विषयमा नेपालको संविधान पल्टाएर हेर्न आवश्यक ठानेनन् । उनले अझै पनि “हिन्दी भाषाले पनि नेपालीसरह मान्यता पाउनुपर्छ भन्ने हाम्रो भनाइ हो” भन्न छाडेनन् । यसबाट पनि उनी र उनको दलको नियत प्रष्ट भएन र ?

    उनले भनेका छन्, “दौरा, सुरुवाल, टोपी पहिरेर र नेपाली भाषा बोलेर पनि अहित गरेका छन् । राष्ट्रप्रति गद्दारी गरेका छन् । टनकपुर, महाकालीलगायत विभिन्न असमान सन्धिका कुराहरू आइरहेका (?) छन् । यी सबै दौरा, सुरुवाल, टोपी लगाएर, नेपाली भाषा बोलेर नै गरेका हुन् । तीचाहिँ राष्ट्रवादी हुने, अरू अराष्ट्रवादी हुने ? राष्ट्रवादी हुनलाई नेपाली भाषा नै बोल्नुपर्छ भन्ने छैन ।” यो कुरा भने सोह्रै आना सही गरे । हो, भारतीय विस्तारवादको सहयोगी दौरा, सुरुवाल, टोपीधारी नै हुन् । हो, उनले भनेजस्तै राष्ट्रवादी हुनलाई नेपाली भाषा नै बोल्नुपर्छ भन्ने छैन । राष्ट्रवादी हुन दौरा, सुरुवाल, टोपी नै लगाउनुपर्छ भन्ने पनि छैन र अर्को महत्वपूर्णा कुरा दौरा, सुरुवाल, टोपीलगाउने सबै राष्ट्रवादी हुन् भन्ने पनि छैन नि, हैन र ? यस्ता बकम्फुसे तर्क तेर्स्याउनु नेपाली पहिचान मिटाउने कुचेष्टा हैन र ? दौरा, सुरुवाल, टोपीधारीहरूद्वारा शुरू गरिएको विस्तारवादलाई बढावा दिने काम उनीहरूबाट भएको छैन ?

    अर्को महत्वपूर्णा कुरा “एउटै राजा, एउटै देश”को पक्षमा पनि उनी रहेनछन् । भएको एउटै राजालाई त नेपाली जनताले अस्वीकृत गरी नागार्जुन बास गराइसकेको अवस्थामा उनको यो सुगा रटाइको कुनै तुक रहेन, तर के एउटै देश पनि उनीहरूलाई अमान्य भयो त ? के अब देशलाई संघीयतामा नलगेर सीधै विखण्डनतिर लैजानुपर्यो त ? के उनीहरूको अन्तिम उद्देश्य नेपाललाई टुक्रा पार्नु नै हो त ? आखिर के भन्न खोजेको हो ?

    सम्पूर्ण राष्ट्रिय मातृभाषाहरू हाम्रो देशका गहना हुन्, यसको सम्मान समस्त नेपाली जनताले गरिरहेकै छन् । तर हाम्रो राष्ट्र भाषा नेपाली हो, यो हामीलाई प्यारो छ, र सधैं रहिरहनेछ । विदेशी विस्तारवादलाई बढावा दिनेगरी यसका विरूद्ध उठ्ने कुनै पनि कदम नेपाली जनतालाई सह्य हुनेछैन ।

    कुनै पनि देशको अखण्डतालाई समाप्त पार्नुछ भने, सबैभन्दा पहिला त्यस देशको भाषा र संस्कृतिमाथि प्रहार गरे पुग्छ भन्ने भनाइ छ, अहिले नेपालमा भइरहेकै त्यही छ । त्यसैले सम्पूर्ण नेपाली जनता सजग हुनैपर्छ ।

31. उपरास्ट्रपति को बाउ बाजे को हो?

    हाम्रा बाउ बाजे ले भेलि भुजा खान्थे
    मैले पनि खाएकै हो
    ख्याल ख्यालमै लोटा लीइ, नेपाल आएकै हो
    पैसाकै भरमा नागरिकता पाएकै हो
    चना चटपटे पनि बेचेकैहो
    खालीसिसि पुरानोकागज बटुलेकै हो
    काग तालि परेकै हो
    नेपालि भासा र पोसाक नलाएकै हो
    धोति लगोंटि लाएकै हो, उपरास्ट्रपति पाएकै हो

32. हाम्रोपालमा कहिलै पनि नेता चुनेर देशको सिस्टम बिल्डिङ गर्ने धैर्य हामी नेपाली जनतामा थिएन। साथै जस्तो जनता उस्तै नेता भने झै हामी साधारण नेपाली जनताले कहिलै पनि आफ्नो बिपरित कुनै नेता लाई चुन्न सकेनौ। धर्म र कर्ममा विश्वाश गरे झै हामीले चुनेका नेताहरु कै भरमा
    परेर सबै अरुले नै गर्छन् वा गरिदेओस भनी थप्पक्क पलेटि कसेर बसिरहेउँ। जहिले पनि बिदेशी समान अनी बिदेशी पदार्थ, बिदेशी चलचित्र र बिदेशी कुराहरुलाई मात्रै धेरै महत्व दिने प्रबित्तीले आज हाम्रो आफ्नै मुलुकको राजनीति अवस्था अन्योल घडीमा परेको हेर्ने बाध्यता परेको छ। अब हेर्नुश जनताले बिदेशी कामदारहरुलाई अवशर दिएको पनि थियो जबकी स्वदेशी कामदारहरुले काम पाएकै थिएनन् । स्वदेशी तरकारी भन्दा सस्तो बिदेशी तरकारी र फलफुल घरदैलोमा नै तकारिन्थ्यो। अब हामीले हाम्रो स्वदेशी भनाउदो नेताले नै बिदेशी भाषामा पद ग्रहण गर्नु भएको सुन्नुपर्दा निकै उपहासको बिषय बन्न पुग्नु भएकोछ, हाम्रा उप-रास्ट्रपती श्रीमान झा, उभिनु भएको पूर्व शाही सेना अगाडि पहिलो पटक होला शायद यो जिन्दगी मा। त्यस माथि तेत्रो सम्मान सारा नेपाली जनताबाट अनि फेरी भुत पुर्व राजाको दरवारमा, झन्डैले नेपाली भाषामा बोल्न लाग्नु भएको थियो तर यो सपनामा पनि नचिताएको अवशरमा उहाँले सनकिनुभै उहाको आफ्नो सब्भन्दा मनपर्ने बिदेशी भाषा हिन्दीमा बिस्तारै बोल्न सुरु गरेर कुनै पनि नेपाली नेता वा श्रोता हरुले केही नभन्नु भएको वा कुनै प्रतिकृया नजनाएको देखेर उहाले शायद आफुले जस्तो यहाँ पनि हिन्दी फिलिम हेर्ने फ्यान हरु रहेको बिचार लिन्दै जोशमा आवाज ठुलो गर्नु हुँदै हिन्दीमा नै सबै सपथ ग्रहण सक्काउनु भयो बिचरा! उहाको आमा बुवाले पनि आफ्नो भाषा कुन हो भनी नसिकाउनु भएको रहेछ। उहा हिन्दी भाषाको फ्यान हुनुहुदो रहेछ। तर उहालाई शायद थाहा भएन होला कि हामी नेपालीहरुका बिभिन्न भाषाहरुका मध्य एउटै राष्ट्रिय भाषा नेपाली भाषा छ र यस भाषाको बिशेष महत्व सबै जनताहरुलाई कत्तिक्को छ भन्ने बारेमा। अब उहालाई बोलएर नेपाली जनता समक्च्य माफि मगाउनु नै पर्छ।

    प्रणय।।

33. I am Prachanda and Nepal is my Nation

    I am building up a nation, a new and a developed nation. For this I am counting on my people. My people are uncorrupt and will do whatever it takes for the development of this new nation. This was something I wanted to do for a long time; and finally, the moment has arrived. I am going to be the pioneer for the development of this nation. I have enough qualification and experience to get the job done.

    I sacrificed about 15 years of my career for the sake of this nation. In these 15 years, I was underground, in a jungle somewhere collecting unemployed people, with whose help I formed my own army. I basically gave them free training and their salary was a part of their loot (wealth forcefully snatched from the villagers of their own region). I however took the big balance of the loot. In the mean time I assured the looted villagers that the fight I was fighting for was actually for them. I also assured them that the loot would be given back to them. All they needed to do was to support me and work hard to earn it all over again. I am glad that they trusted me. After all, I am a trustable person.

    As them villagers, I am not foolish. Seldom, out of nowhere I did a nice job, a heroic job indeed. I’d beat a bad guy and help the good one. But to show, that my authority still exists, I didn’t hand them over to the police. Instead, I punished them (if they did not give me the asked funds). Doing this I was signaling the police to back off or DO NOT INTERFARE!!

    I am aware of the other political forces in this nation but I am better than them. My superiority is my 15 years. In those 15 years I struggled hard. I made money, built my personal army and troubled and killed loads of innocent people. Doing this gave me an idea of the topography of my nation, and also helped me understand the needs of its fellow citizens. I can better understand this nation then any of you politician folks out there. And I can well prove it to you on the basis of my arms and army. If you still don’t trust me, feel free to ask the mafias out there. They’ll be more than happy to assure you about my capability.

    Right now I am a superstar. I won the elections. It was not difficult at all to compassionate the uneducated fools out there. As for the educated ones, we re-educated them. The ones who did not understand, our army was ready to tutor them at their convenient times.

    This is my prime time. I actually wanted to become the George Washington of my nation. I however changed my plans later; after the decision was made to give no power whatsoever to Mr. Washington. I am still in search for that rightful puppet (Washington) whose strings I plan to hold. I am also going to bring my army to nation’s power. They will happily serve the nation. In this way, no one will be able to stop me from being a dictator. I meant ‘The Prime Minister’.

    These things are for sure going to happen; I am however in a dilemma for what to do about my promised development of this nation. I am pretty sure I cannot change the face of the nation. Well as time goes by, I hope my fellow citizens will understand that this nation cannot be changed. I have a dream, a dream when all the boys and girls and men and women of this nation will be aware that the fate of this nation has been cursed and cannot be fixed. I have another dream too. Being me, I deserve another dream. I dream nobody ever realizing, ‘All I ever wanted was Power, Money and Fame’.”

34. रामेश्वर िघिमर
    निर्देशक र नायिकाको गोप्य भिडियो टेप / मोबाइलमा फैलियो सनसनी

    कलाकारहरुको गोप्य रोमान्सको भिडियो टेप हलिउड र बलिउडका कलाकारकै नाम जोडिने गर्छ तर त्यस्तो खुलापनलाई नेपालका कलाकारले समेत अवलम्बन गर्न थालेका छन् । हिजोआज नेपालकै कलाकारका यस्ता भिडियो टेप र्सार्वजनिक हुन थालेका छन् ।

    गायक तथा हास्य कलाकार प्रकाश ओझालाई जेल र मुद्दामामिलासम्म पुर्याउने नग्न तस्वीर र यौनदृश्यसहितका भिडियो टेप प्रकरणपछि अब निर्देशक दयाराम दाहाल र नवनायिका अर्पणा सिंहबीच रोमान्स चलिरहेको गोप्य भिडियो टेप र्सार्वजनिक भएको छ । एउटाको मोबाइलबाट अर्कोको मोबाइल हुँदै नेपाली चलचित्र क्षेत्रमा सनसनीका रुपमा फैलन पुगेको यो भिडियो रर्ेकर्डमा प्रकाश ओझाको जस्तो अश्लील र यौन दृश्य भने छैनन् । यसमा केवल निर्देशक दाहाल र नायिका सिंहबीचको उत्तेजक चुम्बन दृश्यको सनसनीचाहिँ महसुस गर्न सकिन्छ ।

    नेपाली चलचित्र क्षेत्रका दर्जनौं व्यक्तित्वले मोबाइलको ग्यालरी बक्सभित्रबाट नियालिसकेको यो रर्ेकर्डमा दयाराम र अर्पणा उत्तेजक भएर चुम्बन साटासाट गरिरहेको दृश्य छायांकन गरिएको छ । भिडियो रेकर्ड हेदा कुनै कोठाभित्र दयाराम र अर्पणा यौनातुर हुँदै रोमान्समा तल्लीन भएको पाइन्छ । उनीहरुको यो गोप्य रोमान्सलाई कसले खिच्यो भन्ने प्रस्ट छैन, तर यो दृश्य खुला भ\\mयाल र बन्द पर्दाबीचको थोरै खाली ठाउँबाट खिचेको प्रस्ट हुन्छ ।

    भिडियोमा दयाराम निलो ट्रयाकसुटमा र अर्पणा कालो वनपिस कपडामा कामातुर देखिन्छन् । दृश्यमा दयाराम मुन्तिर र अर्पणामाथि देखिन्छिन् । त्यसै गरी अर्पणले उत्तेजित भावमा दयारामको पेटदेखि अनुहारसम्म लगातार चुम्बन गरिरहेको तथा दयारामले अर्पणालाई लगातार र्स्पर्श गरिरहेको र चुम्बन फर्काइरहेको यो रोमान्सको भिडियो रेकर्ड जतिले हेरे, सबैले ज्रि्रो टोके । ३-४ मिनेट लामो भिडियो रेकर्डका ती दृश्य पछि के हुन्छ, त्यो चाहिँ समावेश छैन ।

    कामनाको विशेष सूत्रका अनुसार दयारामले हाल निर्देशन गरिरहेको चलचित्र कहाँ छौ कहाँंमा मौका दिएवापत अर्पणा र दयारामबीच यो गोप्य रोमान्स जुरेको हो । स्रोतका अनुसार कहाँ छौ कहाँका लागि एग्रिमेन्ट गर्नुअगाडि नै दयारामले अर्पणालाई रोमान्सका लागि भनेका थिए तर अर्पणाले पहिले एग्रिमेन्ट गरौं, त्यसपछि तपार्इंले चाहेको कुरा पूरा हुन्छ भन्ने जवाफ दिएकी थिइन् । कहाँ छौ कहाँका लागि अर्पणालाई एग्रिमेन्ट गर्नुअगाडि दयारामले उनलाई मोबाइलमा फोन गरेर रोमान्सको अफर गरेका थिए ।

    त्यतिखेर अर्पणा दरबारमार्गको हट ब्रेड्समा साथीहरुसँग थिइन् र साथीहरुले सकेसम्म नबुभ\\mने अनि नसुन्ने गरी अर्पणाले दयारामलाई रोमान्सका लागि आफू तयार रहेको तर पहिले एग्रिमेन्ट गर्नुपर्ने र्सत राखेकी थिइन् । त्यही बेला नै दयाराम र अर्पणाबीच मोबाइलमै चुम्बन साटासाट भने भएको थियो ।

    उनीहरुबीचको रोमान्स नेपालगन्जमा पनि जारी रहेको कामनाको विशेष सूत्रले जानकारी गराएको छ । सूत्रका अनुसार सुटिङका लागि नेपालगन्ज पुगेको कहाँ छौ कहाँको युनिटमा पनि दयाराम र अर्पणाबीचको रोमान्स चर्चाको विषय बन्न पुगेको छ ।

35. रामेश्वर िघिमरे
    मधेसी सभासद को हठ जारी : सदन फेरी अबरुद्ध

    देशमा दिगोसान्ती र लोक्तान्त्रिक गणतन्त्र इस्तापनार्थ बसेको संबिधान सभाको बैठक हरु पटक पटक इस्तगित हुन थालेकाछन ।
    मुलत : तराइ का मधेसी सभासद हरु को रोस्टम घेराउ तथा नाराबाजी का कारण हीजो पानी भोली सम्म का लागी इस्तिगत भयेको बैठक
    बाट जनता मा भने निरास बढाउन थालेकोछ । तराइ लाई स्वाएत्त बनाउनु पर्ने एक मधेस एक प्रेदेश लाई अन्तरिम संबिधान मा लेख्नु पर्ने अाढी माग पुरा गरनु पर्ने भन्दै उनिहरु ले सदन बिरोध प्रढ्रसन् गरेका हुन। हो तराइ का केही जायज माग हरु पुरा गर्नु पर्छ तर देश टुक्ररा उने कुरा को भने बिरोध गर्नुपर्छ । राजेन्द् महतो २० बर्ष अघी नेपाली भये को मान्छे हो उस्लाई देशको कुन कुरको मत्लब हुन्छ र उस्को कुरमा हल्ला बढी हुँदै छ ? उस्लाई नेपाल को कुन्कुर सँग बढी मत्लब छ त्यो बुझ्नु पर्ने बेला भएकोछ । तराइ लाई पछाडी पारेयेको भन्ने हरुले तरै का सिमन्त जती हरु लाई किन स्थान दीएकाछैन ? फोरम का मात्र १२ सभासद यदव छन जुन तराइ को हुने खाने बर्ग हो। संघीयता को सबाल मा तराइ को सब्भ्न्दा धेरै जनसन्ख्या भये को थारु जाती को प्रतिनिधित्यो गर्ने थारु कल्यन्कारनी सभा ले स्पस्ठ भने को छ – एक मधेस एक पर्देश ले देशमा बीखन्डन् लयौछ तेसैले संघीयता हुनुपर्छ ।एक मधेस एक पर्देश होइन । यहाँनेर बुझनु के जरुरी छ भने पुषतौ देखी तराइ मा बसेका गिरजा प्रसाद , माधव नेपाल लाई देशको माया छैन भन्ने भ्रम फैलाउदै एक थरी मान्छे हरु भरत को नीकटता तिर देस्लाई लान खोजिरहेका छन । राज मार्ग् पाएको आधार मा तराइ ले बिरोध गरेकोछ । यहाँ कर्णाली को पीढा सुन्ने को छ? के अब ती फोरम का यधव हरु तमलोपा का ठाकुर हरु को दायिएत्यो मा कर्णाली पर्दैन एदी एस्तो हो भने तिनिहरु भोली को बैठक म बस्न योग्य छैनन तिनिहरु देशको चिन्ता भन्दा पनी अरुकुनै कुरा को लागी राज्नीती गरीरहेकाछन ।

36. गिरिजा प्रसाद को राजनितिक आयु सीढियों अबा माकू ने पालो प्रचंडा तिमी अर्को राजा बनना सजीले सक्छौ दस लाख कांग्रेस मारना पानी टायर भये हुन्छा अब नात्र गिरिजा प्रसाद छाड पानी कांग्रेस का कार्यकर्त्ता तिमीलाई छाड़ने छैन हतियार बोकना प्रचंडा लै ठोकना कांग्रेस टायर छ

37. uml lai maoist le upayog garne bela aaye ko chha. congress ko relevancy sakiyeko chha. maobaadee adhinaayakbaadi shaasan ka laagi tayar bhayera basna sampurna nepali lai aagrah gardachhu. congress haru ardha bhumigat aandolan ka laagi tayar hunu hola.

38. Dear Editor
    I have to answer for the comments written based on my previous article and to make clear to those persons who are like nepali proverbs -“Aandha le Hatti chame jasto” arthat Yedi aandha byakti le hatti ko khutta samayo bhane yo ta ‘Khamba’ jasto hudo rahechha bhanchha are, Yedi Kan samayo bhane ‘Nanglo” jasto bhanchha are ani jyan chhamyo bhane ‘Bhitta” jasto hudo rahechha are bhanchha are. Tyastai all the comment writers are like that who cann’t perseive in a hole and write the comment immediately.
    so please help me to update my comment
    yours
    Mukti Yoddha

39. भू पु राजा ज्ञानेन्द्र को बारेमा मेरो दुई शब्द :

    जे जस्तो भए पनी मेरो तरफ़ बाट ज्ञानेद्रलाइ धेरै धेरै धन्य बाद/ यदि ज्ञानेन्द्र नभएको भए, साएद नेपालमा गणतंत्र यती छिटो आऊंदें न थियो होला | हुन त ख़ास संगर्स र रगत को खोला जनताले बगाऐका हूँन| प्रचंडले त “गोली” मात्र चलाए का हुन-मरने त जनतानै हुन | हिजो पनी र आज पनी | ज्ञानेद्रले चाहेको भए धेरै जन धन को नोक्सान हुन सक्थ्यो-तर तेस्तो केही नगरी चुप चाप राज मुकुट र राज दंड बुझाएर दरबार बात कुटीतीर लागे| उनको सहंन सिलता र सहयोग को लागी हामी सबैले सराहना गर्न पर्छ | तर बिडम्मना -हजारौं नेपाली मारने “प्रचंड” आज ठुलो नेता भएका छन | कतै मरने डरले मात्र जन्ताले भोट दिएका त होइन?

    म त भन्छु -प्रचंडले जनता समछ्य “माफ़ी” माग्न पर्छ -जुंगा मुसारे र मात्र राज गर्न पाइदैन | खैर प्रचंड को सुसानको नतीजा देखन बांकीनै छ |
    -पुरु थापा

40. first of all thanks for mysansar team to published about my personal openion about current nepals political development and indian infulance also our respoonsibility for sustain our demecratic system, iam raelly happy cos who support to continue urs blog hope they undersatnd urs blog journalsim style.Yes we are crucial pahse and we have big responsibility for sustain peace, democarcy and our national sovernty.We have responsible job it maens we dont have licence to kill others feelings like when we was in narayanhiti past king pres conference ” mat lajle sir nihurayara bahiriya” malai thaha chha yo blog le nepal ko democratic movement ma thulo contrubution s garya chha tara plz yo blog aaprabasi nepali haruko sahayog le chalya ho plz hami jouranlsit le sarkar chalune banaune hoian hami people lai acurate balnce and correct information dien kam matra ho..rahyo threat ko kura yo blg chalune mitra kunai smayaa ma snagai kam garnu hunthyo space time network ko channel nepal ma teskaran persinally chat ra bhet ma pani kura hunthyo aba uhalai kaha kina k mood chalyo dhamki bhanear lekhdinu bhayo, yatsia karan le hamro pesa prati smajale question uthaudai chha, rahyo kura alik jimmewar huna sakiyana ra kasiko barema lekhda usko pani pani openion rakhya bahy dherai ramro hunthyo aru k bahnu indain embassdor sudle harek din hamro aantaraik rajnitima hat haleko drishyale malaita dukah lagchha, bho aba rajako kuro agrear atahywa raja dekahyara yellow jouranlsim garne din gaya jantale bujheka chhan ra ti sahayogi ahthruali slam garau jasle yatsa blog lai pani suchanako lagi sahayog gari raheka chhan, abko patar karita jimwear pardarshi satya tathya hunai parchha yaslai dhamki bhanne ho bhane mero bahnu kehi chhina..

    binit purushottam dhakal

41. dont care who say what !
    do what you feel
    do what you think better
    do what is the best
    balabala forget the rest !
    you are the lamp
    who is showing the way
    please stay like this
    you are truth
    we need truth
    even bitter
    truth is the best

42. मओबादीले ज्ञानद्रलाई जनताको राजा बनाउना खोजेको किन नाभायेत किन जे जे भंछ ज्ञानऐ ले तेहि पुरैदै गयेको गणतांत्रिक देश भनेर हात्ति पालने काम किन गरेको . यो जनातालाई धोखा भयेनर …..ज्ञानऐ संग पूरब समझौता भैसकेको रहेछ भन्ने स्पस्ट भैहाल्योनी….

43. आजकाल आदत केही परिवर्तन भयको छ कम्प्युटर मा बस्ने बितिकै अब फ्४ दबायर मैसन्सर टाईप गर्छु
    समाचार को लागि पहिले नेपालन्युजडट्कम् र एकन्तिपुर हेर्ने गर्थे अब इनीहरु को पालो २ र ३ नम्बर म आउछ नेपालबहिर भयको हुँदा ईन्टरनेट नै देश को बारेमा थाहा पाउने सजिलो माध्यम बनेको छ
    तपाईंहरु माझ हामी केही कुरा रखन चाहन्छौ आस छ सुनी दिनु हुन्छ
    यो कुरमा कहिले बहस गर्ने
    १ जब जब ईन्डिया म बिद्यार्थी भर्ना को समय आउछ नेपाल क एक से एक नेताहरु कर्मचारीहरु को चकदी सुरु हुन्छ ईन्डिया म
    हामी सँग धेरै उदाहरण हरु छन माधव कु नेपाल देखी राम चन्द्र पौडेल मलाई लाग्छ यसक धेरै धेरै छन
    हाम्रो राष्ट्र को बजेत १ खर्ब छ तर देश मा राम्रो academic institution banaune बारे सोचिदैन
    २ आफ्नो छोरा छोरी को शिछा को लागी अरु संग हट पसारने नेता ले देश को लागी कहिले पानी बोलना सकदै न
    ३ देश माँ भयाका कॉलेज म आन्दोलन चलौने अणि छोरा लाई बिधेश पढाउने
    ४ रना अणि शह ले जनता माझा school college खोलना नदियर अन्याय गरे एनी हरु ले चाही चलना नदियर
    I am not feeling very comfortable writing in this script
    ५ खुल्ला मैदान म उभिएर हेर्नुष NAC building bir hospital army hospital अनी नया त्रौमा center सबै इंडिया ले बनायाको नेपाली हरु के गारी रहेका छन
    ६ कुनै पानी देश इंडिया लगायत ले प्रदान गर्ने scholarship बंद गरउनु पर्छा बरु इंडिया बात के सिकु बहने उसले indian institute of technology banauda कस्तो सहयोग लियाको थियो बिस्वा समुदाय बात
    ७ हमी इनिडिया बात दसकौ अघी देखि scholarship लिराहेका चौ जून बेला नेपाल रा इन्दै को per capita income धेरै भिन्नता थियाँ
    ८ पची pakistan bangaladesh (जून देश धेरै धेरै natural clamaties को बिच पानी आफुलाई सख्छाम बनायाको छ ) केही पछि bhutan maldibs afgnistan …….
    ९ यो निर्भरता कहिले सम्म
    १० के नेपाल संग बर्समा १०० नेताका रा १०० कर्मचारी का छोराछोरी लाई पुगने बजेट छैना
    ११ dont blame india for these all stop talking about sikkim n all these thing ……..आफ्नो बारेमा सोचानुस

44. माइ संसारको जुन सुकै छलफलको बिषयमा कुरा गर्दा तथा कमेन्ट हेर्दा लाग्छ एस ब्लगका पाठक बर्गमा नेपाल चाडै ईन्डियाको एउटा प्रान्त हुन्छ अथवा दोस्रो सिक्किम बन्छ भन्ने सोच देखिन्छ। एसो बिचार गर्दा हाम्रो त्यो राष्ट्रियता स्वाभिमान तथा हाल सम्म नै कुनै उप्निवेशिक भएर देश नरहेकले पनि आम जन्मन्शमा भोली कसैको उप्निबेश हुनु पर्ने हो कि भन्ने त्राश देकिन्छ। तर मैले यहाँ उत्थौन खोजेको मुल कुरा के हो भने एदी नेपाल ईन्डियाको एउटा प्रान्त भएको खन्दमा हामी नेपालीले गुमौने वनेको राष्ट्रियता हो तर सङ्सगै के के पयिन्छ भनेर एशो मगज खियौन। मैले भने प्राप्त गर्ने कुर एसो मेरो सानो मगज को उपज लेक्दै छु तपाईं हरु पौने र गुमौने दुबइ एसो छलफल गर्नु होला ।
    – सर्बसुलव पेट्रोल, देसेल तथा मत्तितेल।
    – ८ लाख पर्ने मारुति कार १ लाखमा
    – १२०० पर्ने गयास ४०० भा रु मा ।
    – सरकारी कर्मचारी लाई सुबिधा ( १२००० ने रु खाने साखा अधिक्रितले २५००० भा रु तलब )
    – घर निर्माण सामाग्री सुलव तथा सस्तो हुने
    – कृषि जान्न उत्पदनहरु सस्तो र सुलव
    – औधोगिक बिकास बएर उत्पदन लगनी मा कमी आएर जि दि पि मा उन्नती हुने
    उप्रोक्ता माथिका कुरा सोच्दा १ नागरिक लाई सस्तो र सुलव मा जिन्दगी गुजर्न सजिलो हुन्छ कसै को उपनिबेश भये ता पनि त्यो राष्ट्रियता स्वाभिमानलाई सोच्दा, न त्य्स्ले खान पुग्ने वयो न ओदन्ना पुग्ने । लौ मलाई त जे लाग्यो लेखे बाँकी तपाईं प्रवुद्ध पाठक बर्ग को बिचार ।

45. अहिले सम्म गिरिजले ने नेतृत्व गरेको र बुढो भयकोले बिबाद नगरी रास्ट्रपति दिया हुन्छा माओबदीलाई क्ल्हिलेको स्थान्सम्मा ल्यौना उसको प्रत्छा अप्रत्छा हट टी छ नि नेपाल को फिलो रास्ट्रपति गिरिजा प्रसाद कोइरालालाई दिया हुन्छा बिबाद नगरु कम्रेद्हरू गिरिजा पछि टी कामरेड प्रचंड कई पालो टी हो नि

46. जे होस अहिले अन्तिर्म रस्त्रपति गिरिजा लाई नै दिन राम्रो हुन्छ होला किनकी उसको योगदान को कदर पनी गर्नु पर्छ

47. कुच्चिएको प्रेम नेपालीको ।
    तपाई पनि कहिलेकाहिँ गहिरिएर यस्तै कुरा सोच्नुहुन्छहोला । हुनसक्छ तपाईलाई कसैसॅग प्रेम पनि परेको । अनि हुनसक्छ तपाई अर्कै संसारमा अनि अर्कै संस्कृतिमा । अनि फेरी तपाई त्यस ठाउँमा कमजोर महसुस गर्न पनि सक्नुहुन्छ । अर्काको भाषा अनि संस्कृतिमा ढुक्कले हाँसो गर्न अनि शब्दलाई सजाएर कुरा गर्न नजान्नुहोला। अथवा तपाईको प्रेम गर्ने तरिका र त्यस ठाउँको बिल्कुलै फरक। तर पनि तपाई चाहनुहोला आफ्नो मन परेकोलाई प्रकट गर्न । अब कुनै बुझिदिने भैदिए त ठीकै होला, तर यो आधुनिक ठानिएको समाजमा तपाईका ती सच्चा प्रेमका शब्दलाई मुल्यवान सम्झने मान्छे कमै भेट्नुहुनेछ। त्यसमाथि पनि तपाईको अनुहार अर्को दुनिँयाको लागि विचित्रको हुनसक्छ। कसैलाई नराम्रो पनि लाग्न सक्ला। त कसैले सजिलै तपाईलाई हेर्नुभन्दा पहिले तपाई कहाँबाट आउनुभयो अनि त्यहाँको वस्तुस्थिति कस्तो छ भनेर प्रश्न गर्लान्। अव तपाई गरिवीबाट उपनाम पाएको देशबाट आएर जीकिर जीकिर अर्काको महंगाइ समाजमा बाँच्नुभएको भए, पहिलो भेटमै तपाईलाई कसैले बाइ नभन्लान् पनि भन्न सकिन्न। ल ठीकै छ। तपाईले आफ्नो व्यक्तित्व अरूको माझ प्रतिष्ठित रूपले प्रस्तुत गर्न सकेता पनि सुचना प्रविधिले भरिपुर्ण उनिहरूले इन्टरनेट मार्फत तपाईको बारेमा बढि जान्ने चाहना राख्नेछन् । अनि सर्वप्रथम तपाईको देशलाई गोगल डट कममा गइ सर्च गर्लान्। अनि फेला पार्लान् एसियाकै सवैभन्दा गरीव देश। अनि सँधै झै-झगडा र ढुंगा हानाहान्। देश विथोल्ने रणनिती, अनि फुटाउने, भाँड्ने, बन्द हड्ताल। उनिहरू झसंग भई नतर्सलान् पनि भन्न नसकिएला। 21 औँ शताब्दिमा आएर पनि ढुंगे युगको बसोबास, यातायात, संचार, विधुत पनि छैन, कस्तो घटिया देश भनेर नसोच्लान् पनि भन्न नसकिएला। त्यसमाथि मानिसको झगडालु र टुक्रने प्रवृत्तिले तपाईको देशको छवि सँगसँगै तपाईको छविमा समेत नकरात्मक प्रभाव नपर्ला भन्न नसकिएला। भोलिपल्ट उनले भन्न सक्छिन् “ किन हामी सँधै राम्रो साथीमात्र हुन नसक्ने, खै किन म तिमीसँग जीवन बिताउन सक्दिन जस्तो लाग्छ” भन्ने आवाज पनि सुन्नुहोला। तर तपाईको प्रेम गहिरो हुनसक्छ। मनमा कठोर पीडा पनि पर्न सक्छ। अनि गहिरिएर सोच्न थाल्न सक्नुहुन्छ। यदि म युरोप वा अमेरीकाको भए मेरो यो प्रस्तावलाई नकार्दैनथी होला। के म मेरो प्यारो देशमा जन्मेको फल यहि नै हो त ? अनि फेरी तपाईलाई आर्थिक भार पनि नपरेको हुन नसक्ला भन्न सकिन्न। जीकिर जीकिर अर्काको देशमा सास धान्न पनि गाह्रो हुनसक्छ। विदेशीलाई काममा नराख्ने भनि कामबाटै निकालिदिन पनि सक्लान्। वा तपाईले काम गरि बाँच्छु भनेपनि कामै नपाउनुहोला। अब तपाई देशको मध्यम वर्गिय परिवारबाट आउनुभए पनि अर्काको देशको महंगाइमा बाबु-आमाको दाँतबाट पसिना बगेको देख्नुहोला। अनि सोच्नुहोला मेरो बा-आमा पनि धनि देशका नागरिक भैदिएका भए। अब तपाईलाई अर्को ठुलो समस्या पनि नपर्ला भन्न नसकिएला। वाहिरी कृतिम रूपले सजिएको यस संसारमा समय समयमा कपडा अनि फेशन परिवर्तन गर्न नसके तपाईलाई हेर्ने मान्छे कमै भेटिनेछन्। तर तपाईको त्यो झमता हुने छ जस्तो लाग्दैन। बरू कसैको लागि एउटा गुलाफको फुल किन्न पनि धौ धौ परेको महसुस हुन सक्छ। अब भन्नुहोस् , के यो 21 औँ शताब्दिमा उनले तपाईलाई हेर्ने छिन् त ? अब कसैको मनलाई आकर्षित गर्न शब्दले मात्र नपुग्ने जमनामा केहि गरि देखाउनु आवश्यक पर्नेछ। तर तपाईको अवस्थाले तपाईलाई साथ नदिन पनि सक्ला। मनमा पीडा हुनसक्छ। यदि तपाई बढि नै गहिरिएर कसैलाई प्रेम गर्नुभएको रहेछ भने आँखाबाट आँसु पनि नझर्ला भन्न सकिन्न। तपाई अलि बढि सृजनशिल हुनुहुन्छ भने कविता कोर्नुहोला अथवा चित्र कोर्नुहोला, अनि कसैलाई उपहार दिनुहोला। तर यी पनि कसैका लागि थोरै हुनसक्छन्। अब तपाई
    गोरेहरूको देशमा सुन्दर देखिइनुहोला, त्यो पनि सजिलो छैन। आर्थिक भारले थिचिइनुभएको छ, त्यसमाथि परिवारको पिडा आँखामा नाचिरहन्छ, तपाईको देशको प्रसंसा संसारभरि नै भइरहेको हुन्छ झै-झगडा र गरिवीको उपनाममा। अब भन्नुहोस्, तपाईलाई प्रेम नगर्नुमा उसको के नै गल्ति हुनसक्छ र। तपाईलाई कहिलेकाहिँ यो सोच पनि नआउला भन्न सकिन्न कि आफ्नो देशको पासपोर्ट फेरेर अर्काकै देशमा जिउने। ताकि तपाईलाई झगडालु अनि गरिब पाखण्डि देशको भनि कसैले नपुकारून्। तर तपाईलाई त्यो पनि सजिलो हुने छैन। गरिब देशमै जन्मेको फलस्वरूप अनेक झमेला पर्ने छ। कहिले काहिँ आफ्नै अपमान भएको महशुस पनि गर्न सक्नुहुनेछ। अभिमान गिरेको महशुस होला। तर तपाईको चुपचाप सहनु सिवाय कुनै विकल्प हुने छैन। तपाई कतै जानु परे पनि भिसाको निउँले अनेक रूपबाट रोक्ने प्रयत्न गरिने छ, अनेक प्रश्नबाट सोधिएको हुनुहुनेछ। तपाईका आफ्ना विदेशी साथीहरू होलान्। तिनीहरूले सजिलै भिसा पाएको देख्दा पुनः आफैलाई धिक्कार्नु हुनेछ। अनि पुनः आफ्नै देशबारे सोच्न थाल्नुहोला। अनि तपाईमा यो सोच पनि आउन सक्छ, किन आफ्नो देशको विकास नगर्ने र उनिहरू जस्तै हामी बन्न नसक्ने। तपाई आफ्नै देशमा नफर्कने सोच पनि नगर्नुहोला भन्न सकिन्न। तर आफ्नै आफन्तदेखि छर-छिमेक अनि समाजले नै तपाईको कुरा काट्ने अनि खुट्टा तानिदिने गर्नाले तपाई सजिलै कुनै कुरा आँट्न र सफल हुन सक्नुहुन्न। बरू तपाईलाई त्यहाँको व्यवहार, भ्रष्टचार अनि निस्वार्थ रूपले केहि गर्छु भन्दा मौका नै नदिइनाले मनमा खिन्नता हुनसक्छ र पुनः धिक्कार मान्दै विदेशमा आफ्नो कुकुरको जति इज्जत नभएपनि उतै पलायन हुने सोच आउन सक्छ। अथवा तपाई यी सवै पहिल्यै जान्नुभएको भए, पहिल्यै घर नफर्कनुहोला। तर तपाई विदेशमा न यताको न उताको महशुस पनि गर्न सक्नुहुन्छ। न त अर्काको चाडवाड मनाउने र संस्कृतिमा रमाउने गर्न सक्नुहुन्छ न त आफ्नैमा। तपाईको आधा जीवन यता उता यो गर्छु उ गर्छु भन्दै कुन देश राम्रो, कसरी त्यो देशमा एकपटक छिर्ने भनि मेसो मिलाउदा मिलाउदै बित्न सक्छ। चाहे शरणार्थी भएर आफ्नो इज्जत नै बेच्न किन नपरोस्। अब जीवन बिताउने साथी तपाईले कहिँपनि भेट्नुहुने छैन। बावु-आमा नातेदारले जो रोज्छन्, त्यसैलाई स्विकार्नु सिवाय अन्य विकल्प हुनेछैन। तपाईको प्रेम सम्पुर्ण परिवेशले विफल पारिदिनेछ। तपाई वियोगमा रोय कराए पनि अथवा सच्चा प्रेमले कल्पेपनि कसैले सुनिदिने छैन। तपाईको जीन्दगी त बित्यो यसैगरि, तपाईका सन्तान छोराछोरी होलान्। अब उनिहरूको अवस्था पनि यसरी नै नकट्ला भन्न सकिन्न। किनकि सँधै देशको अवस्था उसरी नै गुज्रिरहेको छ। मानिसको सोचाइमा ढुंगामुढाले नै 90 % ठाउँ ओगटेको छ। त्यसमाथि 17-18 वर्ष नपुग्दै परवासीको फेशन। त्यसैले म तपाईहरूसँग एउटा प्रश्न गर्ने अनुमति माग्छु। किन तपाईहरू आफ्नो वालवलीकाहरूको भविष्यको लागि यस्तो तुच्छ अनि घटिया कृयाकलप बन्द गराउने प्रयास गर्नुहुन्न। अनि किन ती सबै विदेशीएका युवाशक्तिलाई वटुलेर स्वदेशमै केहिगर्ने चाहना राख्नुहुन्न। अनि तिव्र विदेशीने प्रवृत्तिलाई घटाउन। अनि तपाईका डस्टविन भित्रका प्रेम र मानसिक पिडालाई आफ्नो भावि पिंढीमा आउन नदिने प्रयत्न गर्न चाहनुहुन्न ?

48. You should listen to this before you vote for the Nepal’s First Constituent Assembly polls.

49. देश बनाउने होइन त?
    निरोज मास्के

    देश बनाउने कुरा हरेक देशभक्त जनता वा नागरिक को सपना वा चाहना हुन्छ तरपनी देश बनाउनु सपना देखे जस्तो वा चाहे जस्तो सजिलो भने कदापी हुंदैन । किनकी अक्सर गरेर प्राय जनता तेतिबेला चुकेको हुन्छ जतिबेला देशले नयाँ दिशा लिने निर्णयक घडीमा सचेत नागरिक हरुको भूमिका खोजेकोहुन्छ । अहिले देश यही नयाँ निर्णयक घुम्तीमा अैइपुगेको छ र देशले सचेत र सजग नागरिक को सबल अनी निर्णयक भूमिका खोजेको छ । जब सचेत र सजग नागरिक ले जागरुक भयर आफ्नो सबल निर्णय दिन्छ तब देश सफल हुन्छ अनी बन्छ देश । तर यो मात्र बिडंबना भयको छ हाम्रो देश नेपाल मा भने। किनकी जब जब मौका आउछ तब तब हामी चुक्ने गरेका छौ । बिगत को गल्ती हरुलाई सुधारेर तेस्तइ अरु गल्ती नगरनु नै वास्तविक अत्मालोचना हुन जान्छ । अहिले हाम्रो देश त्याही आयर रोकियको छ वा भनौ अड्कियको छ । तेसैले यो रोकाई को लागि गती अनी अड्काइ को लागि फुकाई दिने जिम्मेवारी हामी नागरिक को काधमा आयको छ तेसैले यतिबेला हामीले बेवास्ता गर्नु वा आफ्नो लागि निजी स्वार्थ देखाउनु भनेको देश अर्को सताब्दी अनिर्णयको भुंमरीमा फस्ने वा देश फेरी तेही पुरानो टिकाडम बाज र फासिस्ट वा बिगतका निर्लज्ज, भ्रस्ट हरुको काखमा प्रताडित हुन छोड्नु हो। फेरी कयौ पुस्ता बन्धक मा बस्नु हो। अनी फेरी मुक्तिको लागि अर्को सचेत पुस्ता को संघर्श को प्रतिक्षामा तड्पिनु हो । बिचरणिय कुरा गर्नु पर्दा यदी सताब्दियौ या आधा सताब्दी अगाडि हाम्रा अग्रज हरुले यो समयको सही तरिकाले आत्मसाथ गरिदियर देशलाई स्वोतन्त्र र मुक्त गरिदियको भय आजको पुस्ता को रगत र पसिना देशको मुक्तिमा नबगेर देशको निर्माणमा बग्ने थियो होला। तेसैले देशले हाम्रो भूमिका खोजेको छ तेसैले देश आग्रह गर्छ आफ्नो प्यारो नागरिक हरुलाई “हे मेरा सन्तान नागरिक हो! एउटा स्वोतन्त्र मां ले नै स्वोतन्त्र मात्री बात्सल्यता दिन सक्छ आफ्नो सन्तानहरुलाई तेसैले मेरो मुक्ती नै तिमीहरुको स्वोतन्त्रता हो तेसैले आज पुत्र नागरिक हुनुको आत्मसम्मन जगाउ ”
    यि घुन्ती बिगत का अनेकौ घुम्तीहरु भन्दा नितान्त फरक सर्बथा महत्वपूर्ण छ किनकी यसबाट देशको दिशा वा दशा निर्देशित हुन्छ । आजको युगमा एउटा देश स्वोतन्त्र र सुजबुज पूर्ण संबिधानको निर्माण अनी कृयाशिल संबिधानको निर्देशान् बाट मात्र सफल हुन सक्ने कुरा सबैले बुझेको हुनु पर्छ । र त्यो संबिधान कस्तो ब्यक्तित्वो हरु बाट संभब छ त्यो निर्क्यौल गर्ने र छनौट गर्ने गहन समय हाम्रो अंगनमा छ आज अब यो समयलाई हार्दिक अंकमाल गरेर हामीले हाम्रो घरमा भित्र्याउनु नितान्त आबश्यक छ यदी यसो गर्न बाट हामी चुकेउ भने हामीलाई देशले धिक्कारने छ , हाम्रो भबिश्यले धिक्कारने छ , देशलाई संभल्न आउने पुस्तौ पुस्ता ले धिक्करने छ । शायद सतिको श्राप बाट देश मुक्त हुने समय आयको छ र त्यो श्राप बाट मुक्ती दिन हामी देशबासी नागरिक माथि समयले एउटा मौका अनी अभिभारा ल्यायको छ तेसैले हामी चुक्नु हुन्न ।
    देशको मुक्ती अनी देशको भबिस्यलाई निर्देशित गर्ने संबिधान निर्माण गर्न हामीले बेक्तित्वो हरुको छनौट गर्नु जरुरी छ चाहे त्यो जुना कुनै पर्टी बिशेष वा समुदाय, स्तर, क्षेत्र, जात, धर्म, आदी संग सम्बन्धित होस् । अनी हामीले अर्को गहन र सशक्त निर्णय अनी आवश्यकतामा शक्ती समेत परिचालन गर्नु जरुरी छ कि बिगतका भ्रस्ट, बिक्रित, स्वार्थी, गन्हायका, समाज र देशले धिक्करेकाहरु देशको जनाताको संबिधान माथि दाग लगाउन सक्ने स्थान मा नपुगोस। बिगतका कतिपय स्तरहिन, परिवार र गुट बन्दी मा स्वार्थ पस्किने, देश र जनतालाई दोश्रो दर्जामा दर्जिकरण गर्न लागिपर्ने ति बुख्याचा नेता भाई टोपल्ने हरुलाई खुलेरै तिरस्कार गर्नु पर्ने र तिनिहरुको बिरुद्दमा सामाजिक अभियान चलाऊनु जरुरी छ। यतिबेला हामीले तेस्ता दुस्साहासी खलनायक हरुलाई पाखा लगाउनु जरुरी छ जो जतनालाई निचा देखायर सामन्तबादको प्रिस्टपोखण गर्छ। जो आफ्नो देशको भन्दा पराइ देशको ज्यादा चिन्ता तथा भलो गर्छ । जो देश र समाज को अग्रगमन नसोची यथास्तिती वा अझै पस्चगमन को सपना देख्छ । जो संग देशको लागि आबस्यक या उन्नत संबिधान निर्माण गर्ने सोच, बिचार, अध्ययन, चिन्तन, संघर्श, क्षमता छैन तिनिहरुलाई यो एैतिहाशिक निर्वाचनमा निमिट्यन्न पार्नु नितान्त जरुरी छ कि फेरी पनि समाज मा धाक र रवाफ उठाउने जमर्को गर्न नसकोस।
    यो नै शाहीदहरुको लागि श्रदान्जली, संघर्शशिल हरुको लागि सम्मान, देशको लागि माया, आगामी पुस्ताको लागि प्रेमपूर्ण उपहार, नयाँ नेपालअको निस्चिन्तता र उदय हुनेछ।
    यसपटक म र मेरो भन्दा हामी र हाम्रो भनेर देशको लागि बेक्तित्वो चुनौ ।

50. नेपाललाई चार जात छातीस वर्णको फुलबरी हो भन्ने गर्छन्, शायद कसैले गलत सोछेको होला जस्तो लाग्छ। यदी फुल वा बोट्बिरुवा हुँदा हो त ठिकै हुन्थ्यो होला, थरी थरिको रङ्हरु। तर अनेक जनजाती, अनेक बिचार र सोच राख्ने तथा कुनै सानो कुरा तलमाथिहुँदा पनि प्रतिकार गर्ने जन्तुलाई फुल्सँग दाज्नु शायद गल्ती नै होला।

    आज आएर नेपाल चार जात चत्तिस वर्णको फुल्बारी नभएर, चार जात चत्तिस वर्णको हिन्सात्मक् जनावरहरु बासगर्ने जङ्ल जस्तो देख्न थालेको छ। कहिले आउने होला नेपालको दिन जब जनताले बुज्ने छन् की, यो सब् आदोलन् रुपि हिसात्मक् काम् आफ्नै खुत्तामा बन्चरो हान्नुजस्तै हो, वा आफ्नै घर् भत्काउनु सरह् हो। अनी कहिले छोड्ने हुन यी आन्दोलनकारीहरुले, स्वर्थी नेताहरुको ईशारामा बाँदर भएर नाच्न।

51. :सपनाको कुरा :

    माओवादी अध्यक्ष प्रचण्ड प्रथम राष्टपति हुने सपना देख्दैछन उता सन्त नेता कृष्ण प्रसाद भट्टराई तेस्रो पल्ट प्रधानमन्त्री हुने सपनाको कुरा प्वाँक बोलीहाले अनि उता ज्ञानेन्द्र फेरी सत्ता हत्याएर राजा बन्ने सपना देख्दैछन। हुनत नया नेपालनै एउटा सपना भइरहेको यो अवस्थामा कसैले सपना देख् नु कुन ठुलो कुरो हो र । खादन्न, मट्टीतेल, पेट्रोल, ग्याँस, र अन्य अत्यावसेक कुराहरु सरकारले आपर्ति् गरेको अनि हामीले त्यसको उपयोग गरेको हामी पनि सपना देखौ । त्यसो गरे कसो होला ।

    अयेश

52. I am a bastard by birth as well as by behaviour. I born out of a prostitute who sold her body for some money to buy lipstick and powder. My father must have been neech pateet guy who never wore condom and slept with 100s like my mother. The way I write shows I have no morals and u never went to a decent school in your life. ALl believe I never got the upbringing one needs to grow up into a fine man.

    I am confessing this because I am Rajawadi and yes I became mad when I see monarchy is almost coming to its end

    please help me to admit in any mental hospital
    my email [email protected]

53. सुन्ने गरिन्छ “बर्मा गए कर्मसंगै नेपाल गए कपाल संगै” नेपालीका पुर्खा कस्ता भविष्यवक्ता शताब्दियौ पहिलेको यो लोक-उक्ति आज भटाभट पुरा हुदैछन्। तेसैले रहेछ मेरो बाबु भन्नुहुन्थ्यो-“पहिलेको मान्छेले भनेका कुरा पुरा हुन्छ”। नेपाल हाम्रो जन्म घर भए पनि कर्म गर्न बर्मा नगै नछाड्ने परमपरा बसिसकेको छ। जस्तोसुकै कठिनाई र खतरा भोग्न परे पनि नेपालीमा विदेश मोहको बढ्दो भेलबाढी देखिएको छ। इराक,अफगानिस्तान जस्तो हरेक दिन लाखौं डलरको गोली र बरुद खर्च हुने देशमा हजारौ नेपालीको कर्म थलो भएको छ। अन्य देशमा गैर कानुनी रुपमा जांदा हरेक दु:ख कष्ट सहनु पर्दाको हृदय विदारक कहाँनी सुन्दा साचै दु:खले सुख खोजछ,सुखले काल भन्ने उहि फेरी उखानकै कुरा। यस्को लागि समाधन र उपाय????????????????????????????????????????????
    धन्यवाद! मेरोसंसारलाइ जानी नजनी आफ्नो मनको कुरा राखन दिनु भएकोमा,अन्तमा म पनि कहाँ टाढा छु र यस भेलबाढीबाट-
    लदाभिर्-४ सिन्धुली
    नेपाल
    हाल
    टिक्रीट
    उत्तर्,ईराक

54. सावधान, कोही छ !

    अहिलेको यो मानव युगमा कसैलाई आफ्नो विचार आदान प्रदान गर्नका निम्ती व्यक्तिगत रुपमा प्रश्तुत हुनु पर्दैन। हामी अहिले संसारको एउटा कुना बाट अर्को कुना सम्म संपर्क बाध्न सक्छौ।
    हुन त एक दशक पहिला नै “ईमेल“ भन्ने प्रकृयाले दुर संचार लाई मुल रुप दिएको थियो। तर मानब जाती खाली तेसैमा चित्त बुझाउने वाला चै थिएनन। ईमेल मार्फत खाली व्यक्तिगत संपर्क लिन सकिन्छ र सामुहिक वार्तालाप गर्न धेरै कठिनाई पर्छ। अहिलेको सताब्दीमा विचारको सामुहिक आधान प्रधान को महत्व धेरै बढेको छ। खास गरी नेपाल जस्तो “काचो माटो ” को देशमा त यस्को महत्व झनै अधिक छ। मैले नेपाल लाई काँचो माटो भन्नु को कारण चै यस्को बर्तमान अवस्था ले गर्दा हो। काँचो माटो मुर्ती बनाउन का लागि प्रयोग गरिन्छ। जब सम्म माटो काँचो हुन्छ तब सम्म तेस्लाई कुनै पनि आकार को मुर्तिमा म ढाल्न सकिन्छ। तर त्यो माटो पाकी सके पछी, तेस्ले स्थिर रुप लिन्छ र केही गरी त्यो स्थिर रुपमा कुनै खराबी देखियो भने मुर्तिलाई फुटाउनु बाहेक अरु कुनै विकल्प रहदैन।

    नेपाल अहिले काँचो माटो को अवस्थामा छ किनकी यो देश संविधानसभा तिर लम्की रहेको छ। संविधानसभा भनेको यो देशको माटो लाई पकाउने प्रकृया हो। नयाँ संविधान बनी सके पछी नेपालले एउटा स्थिर रुप लिने छ। हामी आशा गरौ कि त्यो स्थिर रुपको संविधान नयाँ नेपाल बनाउनका निम्ती प्रयोग गरिनेछ। तर …….केही गरी त्यो स्थिर रुप को संविधानमा खराबी देखियो भने यो देश फुट्नु बाहेक अरु कुनै विकल्प रहदैन । यो मेरो अनुमान होइन। यो त जनता भित्र उम्लिरहेको जाती, धर्म, भाषा र वक्तिगत /सामुहिक सिधान्त को लावाले देखाइ नै रहेको छ। हुन त अहिलेको काँचो माटो मा नै खराबी देखियो भने मुर्ती नै नबन्न पनि सक्छ। अर्थात, अहिलेको नाजुक अवस्था मा हामी आँफै लड्न थाल्यौ भने संविधानसभा नै न हुन पनि सक्छ.

    संविधानसभा न हुनुमा धेरैको फाईदा पनि छ। उधाहरनका लागि भुतपुर्व राज संस्थान को फेरी साशक बन्ने दाव, देश द्रोही दलहरुको छुटै राज्य बनाउने दाउ, संविधानसभाका लागि बहुमत ल्याउन न सकिने चाल् पाएका पार्टिहरुको उम्कने दाव र भारत को सधा झै को कुद्रिश्टि।
    जुन दिन नेपाल को रातो चन्द्र सुर्य आफ्नै माटो मा जलेको थियो, तेही बेला हामीले यो बुझी सक्नु पर्थ्यो कि कुनै न कुनै “तत्व” यो सती ले सरापेको देश भित्र घुसी सक्यो भनेर।

    देश भित्र यि देश द्रोही “तत्व” खाली वक्तिगत रुपमा रहेको छ भन्ने भुल चै न गरौ। मैले अघी नै भनेको थिए कि आज को युग मा विचार फैलाउन का निम्ती व्यक्तिगत रुपमा प्रश्तुत हुनु जरुरी छैन। मैले ईमेल को पनि कुरा गरे। अब म कुरा गर्छु ब्लग को। ब्लग अहिलेको समयमा व्यक्तिगत पत्रकारिता को क्षेत्र मा सबै भन्दा ठुलो सश्त्र साबित भएको छ. यस् मार्फत कुनै पनि विचार एक मिनेट भित्रमै संसार भरी फैलाउन सकिन्छ। झन चलेको ब्लग छ भनेत अझ व्यापक रुपमा यो कार्य हुन्छ । ब्लगले गर्दा मचिएको हल्चल् का लागि हामी ईरान लाई उधाहरन का लागि हेर्न सक्छौ। ईरान जस्तो कट्टर मुसल्मान को देशमा ब्लगर हरुले फैलाएको आधुनिक विचारले गर्दा, त्यहाँका साशक हरु डराएका छन र फल स्वरूप कैयौ ब्लगरहरु लाई कारागार पनि पठा इेको छ।

    मैले ब्लग को कुरा माइसंसार लाई पृष्ठभूमी मा राखेर गरेको छु। यो ब्लग नेपाल को सबैभन्दा चलेको ब्लग हो भन्दा दुइमत हुँदैन। यस् ब्लगका लेख हरुले थोरै समयमा धेरै नेपाली हरु लाई प्रभावित पार्न सक्छन । यस्का लेख हरु छानिएर आएका कारण देश लाई नकारात्मक हुन्छ जस्तो चै मलाई लाग दैन। तर ब्लग को अर्को पक्छ्य भनेको लेखका मुनी दिइने कमेन्टहरु हुन। तेस्लाई नकारात्मक हो कि सकारात्मक हो भनेर छान्न अती गार्हो हुन्छ। अझ आफ्नो विचार व्यक्त गर्न पाउनु त सबैको हक पनि हो।

    तर यस ब्लग मा जातियता को नाम मा झगडा फैलाउने कमेन्ट हरु बढ्दै गएका छन। लेख मा लेखक को बिचार नै न बुझी एक अर्का लाई जाती, धर्म को नाममा गाली गर्ने प्रचलन बढ्दै गएको छ। मेरो ईशारा कुनै व्यक्ती प्रती भने पकै होइन तर यस् ब्लग मा मैले अगिन भनेका “तत्व” हरु घुसे जस्तो लागेको छ। साव धान, कोही छ जस्ले पराल लाई लुकेर आगो दिने काम गरी राखेको छ। नत्र जाती, भाषा को नाम मा यस्तो बढ्दो झगडा किन ? यस्ता तत्व को मुल लक्छ्य नेपालीहरु का बिच द्वेश फैलाएर संविधानसभालाई नै अफ्ठेरो पार्ने हो कि जस्तो लागेको छ।

    यो ब्लग मात्र होइन अरु ब्लगहरुमा पनि यस् किसिमका खराब तत्व घुसेका हुन सक्छन। अब तेस्ता तत्व भए पनि न भए पनि, देशको यस्तो नाजुक अवस्थामा यसरी जाती, भाषा को नाम मा झगडा गर्नु कदापी उचित चै होइन। बरु सबै संविधानसभा सफल पार्न तिर लागौ र आफ्नो पिर मर्का पनि तेही संविधानसभामा नै पोखौ। तेती बेला सम्म बरु हामी एक हुनु म नै देशको र यस् मा रहेका जातिहरुको कल्यान होला ।

    (नेपाल भन्दा बढी विदेशमा नै अध्ययन गरेको कारण मेरो नेपाली तेती शुध छैन। म यस् तर्फ निकै प्रयास चै गरी नै राख्या छु। नेपाल भन्दा धेरै समय विदेश मा बिताए पनि, कर्म गर्ने बेला चै नेपालमा नै जाने मेरो विचार हराएको चै छैन)

    koolhead
    [email protected]
    Berlin, Germany

55. उमेश जी तपाईं को ब्लाग नेपाली ले मात्र हेर्ने भएको ले , कमेन्ट पनि नेपाली मा टाईप गरेको मात्र प्रकाशन गर्नु भए अझ सुन म सुघन्धा हुने थियो ।
    साथै तपाईं लाई मोडेरेसन गर्न पनि छिटो र छारितो हुन सक्छ,

    धन्यवाद, ,,****यलम्बेर ****

56. त्यो घडी को मुनि भएको संबिधान सभा को चुनाव को countdown मा यसो bracket भित्र “अर्को पल्ट नसारिएसम्म” भनेर लेख्नु उचित हुन्छ जस्तो छ।

57. Just saw an interesting thing on Fortune. Thought I can share with you guys.

    One of the 101 Dumbest Moments in Business –

    62: Nepal Airlines

    Knew about these things & but have not heard of SONY trying to acquire Nepal Airlines!!!

    “After mechanical problems ground one of its Boeing 757s, officials of Nepal Airlines sacrifice two goats on the tarmac at Kathmandu airport to appease Akash Bhairab, the Hindu god of sky protection. The plane then successfully completes its scheduled flight to Hong Kong.”

    http://money.cnn.com/galleries/2007/fortune/0712/gallery.101_dumbest.fortune/62.html

58. महत्वपूर्ण घडी, हाम्रा लागि

    कमन देवान,

    आजकल सञ्चारका जुनसुकै माध्यमहरुमा राजनीति र यससँग सम्बन्धित चर्चापरिचर्चा उल्लेख्यमात्रामा चलेकै छन् । यो कुनै अनौठो कुरो होइन कि यतिबेला प्रचण्ड, गिरिजा र माकुनेहरुकै अत्याधिक चर्चा भइरहेको छ । किनकि आजको देशीय परिस्थितिमा उनीहरुकै हालिमुहाली छ । यी भनेका यतिबेलाका ‘लाटादेशमा गाँडो तन्नेरी’ जस्तै हुन् । नभई पनि नहुने भएर पनि काम नकाट्ने । हामीले देश निरंकुश ज्ञानेन्द्रबाट खोसाएर यिनीहरुको हातमा दियौँ र फेरि पनि आज पश्चाताप भइरहेको छ हामीलाई ।
    हामी त वास्तवमै यति अभागी रहेछौँ कि हामी कसैलाई सही मूल्याङ्कननै गर्न नसक्तारहेछौँ । अथवा हामी त त्यति खेलाँचीको वस्तु भएछौँ कि कोही हामीलाई टेरपुच्छरै लाउँदैनन् । हाम्रा चाहना र भावनामा दाँइ गर्न खप्पिस यी व्वाँसाहरुले हामीलाई केवल शिकार बराबर मात्र ठान्ने गरेका छन् ।
    हाम्रो मतको बुइ चढेर पटकपटक सदन छिरेका र मन्त्रालयसमेतको स्वाद चाखिसकेका यीनीहरु आम नेपाली जनतालाई सदैब थाङ्नामा सुताएर नेतागिरी गरिरहने अभिलासा पालेर बसेका छन् । हाम्रा यी महामहीमहरु आजपनि हाम्रै आडमा राजनीतिक खेल खेलेर हाम्रा आन्दोलन जनआन्दोलनहरुका उपलब्धीहरु स्वाहा पार्ने अभियानमा बिभिन्न तकनिकीका साथ लागिरहेका छन् । आज राजनीतिक आधार बनाएर यी जनतामाराहरु सत्ता र दलगत खिचातानीमा लागेका छन् । यी एकआपसमा जतिनै एक अर्कालाई सिध्याए जस्तो गरी बोले, झगडा गरेजस्तो गरेपनि अन्तत्वगोत्वा यिनीहरुको उद्देश्य भनेको फेरि पनि हामीलाई रसतालमा भूलाएर अन्धकारमय भविष्यतिर धकेल्ने नै हो ।
    धिक्कार छ हामीलाई कि हामी यस्ता कुलङ्गार नेताहरुका हातमा देशको बागडोर जिम्मा लगाएर ‘कहीँ नभएको जात्रा हाँडीगाउमाँ’ भनेझैँ रमिता हेरिरहेका छौँ । हामी यदाकदा बोल्न खेज्छौँ तर हामी भित्र पनि दलगत छाप र धंधंगी यथावत छ । हमी भित्र अझै यी प्रतिष्ठित तस्करहरु प्रतिको मोह कम हुन नसक्नु हामी फेरि पनि खतराकै दायरामा रहिरहनुको आभास हो । त्यसैले अब पालो हम्रो आएको छ, हामी अस्थिर भविष्य प्रतिकै मोहमा परेर सिद्धिरहने दिनप्रतिदिन कि स्वतन्त्रता, समानता, राष्ट्रताका पक्षमा केन्द्रित भएर दुरदर्शिताका साथ आगामी कदमहरुमा सामेल हुने ।
    विश्वका सबै वास्तविक इतिहासहरु भनेका जनताले आफै र आफ्नालागि लेखेका इतिहासहरु हुन् । विश्वका वास्तविक कानुनहरु भनेका जननुमोदित कानुनहरुनै हुन् । अबको समय भनेको स्वघोषित राजर्सी अधिनायकत्वको होइन । आफैले आफूलाई सम्राट घोषणा गर्नेहरुको दिन सिद्धिएर अब जनताका शासन र जनताका नोकरहरुलाई शासकीय अधिकार सुम्पने दिनको प्रारम्भ भइसकेको छ । यर्सथपनि आजको घडी हाम्रालागि महत्वपूर्ण छ । हामी यसबेला प्रत्येकले प्रत्येकका लागि र सबैले सबैका लागि एउटा महत्वपूर्ण दस्तावेज कोर्ने तयारीमा छौँ । हामीले यसबेला पनि सही सोँच र समझले कम गरेनौँ भने अनि फेरि पनि यी दलाली शैलीमा लागेर राजनीतिलाई अचूक सम्पत्ति आर्जनको माध्यम बनाउने छट्टुहरुकै भरोसामा बस्यौँ भने फेरि पनि हाम्रो विजयको घडी र गन्तव्य अनिश्चित छ ।

59. तिहार, दीपावली र देउसी: किरात र हिन्दू संस्कृतिको फ्‍युजन
    कञ्चन लिम्वू

    परापूर्वकालदेखि मानिंदै आएको चाड दीपावली, तिहारलाइ नेपालको महत्वपूर्ण राष्ट्रिय चाडमध्ये एकको रुपमा लिइन्छ । नेपाली परम्परा र मानिदै आएको तिहारमा गरिने विभिन्न अनुष्ठान रीतिहरु धार्मिक सम्प्रदायपिच्छे आ–आफ्‍नै रहेको पाइन्छ । यद्यपी हामी सवै सँस्कारहरु सवैले मान्ने भएर एकप्रकारको साँस्कृतिक फ्‍युजन जस्तो देखिएको छ ।
    खासगरी हिन्दू धर्म र संस्कृतिको बढी प्रभाव रहेको नेपाली साँस्कृतिक परिवेशमा दशै पछिको दोस्रो ठूलो चाडको रुपमा तिहार दीपावलीलाइ लिइन्छ । (त्यसै कारण यसलाइ शुभदीपावली पनि भन्ने गरिन्छ । खासमा चाहिं हाल हामीले मान्ने गरेको चाहिँ तिहार मात्रै हो । ) प्रत्येक धार्मिक समुदायको तिहार मान्ने आ–आफ्‍नै चलन छ । कसैले यस पर्वमा कसैले दीपावली गर्छन, कसैले देउसी भैलो खेलेर रमाइलो गर्छन ।
    यहाँ नेपालमा किरात धर्मावलम्वीहरुले आफ्‍नो मुन्धुम अनुसार तिहारसंगैको तिथिमा (कार्तिक आैशी) पर्ने बलिहाङ तङनामको वारेमा चर्चा गरिन्छ ।
    कार्तिक महिनाको आैंशीको दिनदेखि ३ दिनसम्म लगातार दीपावली गरेर मानिने वलिहाङ तङनामको वारेमा प्राय:लाइ थाहा नहोला । तिहार भनेपछि भैहाल्यो नि भन्नेहरुको जमात पनि छ । तर यहाँ कुरा फ्‍युजनको छ । किरात मुन्धुममा हाल प्रचलित काग, कुकुर लगायतका जनावर तथा गोवर्द्धन पूजा लगायतका विधीविधानहरु पाइन्न । किरात धर्मको मौलिक आख्यान अनुसार कार्तिक आैशीको दिनदेखि ३ दिन ३ रातसम्म दिपावली गरेर देउसी (दिनमा र रातमा) खेलीने परम्परा रहेको पाइन्छ । भलै कुनै प्रसंगहरु हिन्दू धर्मसंस्कृतिसंग मेल खाएको जस्तो देखिन्छ । त्यो आफ्‍नै ठाउँमा छ र त्यसको पनि अनुसन्धान हुनु जरुरी छ । किरात समुदायमा आफ्‍नो मुन्धुम, संस्कृति तथा परम्परागत आख्यानहरु फेदाङमा तथा पुजारीहरुले कठोर साधना पश्चात कण्ठाग्र गर्ने गरेको पाइन्छ । त्यही आख्यानहरु सदीयौदेखि परम्परित भएर आइरहेको पाइन्छ । मुन्धुमका व्याख्याताहरुका अनुसार वलिहाङ तङनाम, दीपावली, र लारिंगे/नामलिङगे (देउसी) को कथा यसरी शुरु हुन्छ ।
    कुनै समयमा किरात राज्यमा वलिहाङ नामक एक प्रतापी राजा थिए उनी ज्ञानी एवं शक्तििशाली थिए । आफ्‍नै जन्म मृत्यू समेतको ज्ञान भएका उनी महान ज्योतिष तथा भविष्यवाणीी गर्नसक्ने दूरदर्शी राजा थिए । उनी प्रजामाझ पनि त्यतिकै लोकप्रिय पनि थिए । समय वित्दै जाँदा कालान्तरमा उनको मृत्यूको समय नजिकिंदै गएको थाहा पाएर उनले आफ्‍ना प्रजाहरुलार्इ कार्तिक आैशीको दिन आफ्‍नो घर, आँगन सफासुग्घर राखी धूप वाली युमासाम्माङ (किरातहरुको आराध्यदेवी) को प्रार्थना गर्न भने । सारा प्रजाहरु उनको मृत्यू हुने समाचार पाएर दुखी भएर । आखिर त्यो दिन पनि आइपुग्यो । सो दिन सारा प्रजाले आफ्‍ना छोरीचेलीलाइ आ(आफ्‍ना घर आँगन सफासुग्घर गर्न लगार्इ वेलुका सवेरै देखि धूप वाली आफ्‍ना राजाको जीवन वचाइदिन यूमासाममाङको प्रार्थना गर्न थाले । बलिहाङ स्वयं पनि आफ्‍नो दरवारमा हात जोडी झुुकेर युमासाममाङको प्रार्थना गर्न थाले ।
    सारा किरात राज्य निस्तव्ध भयो । तर आखिर बलिहाङको मृत्यूको समय आइपुग्यो । मध्य रातमा सारा प्रार्थनाको वावजूद पनि राजा बलिहाङले सवैलाइ छाडेर गए । यो सुनेर सम्पूर्ण प्रजाहरु बलिहाङलाइ मृत्यूवाट ब्यूँताइदिनका लागि यूमासाममाङको सामु लम्पसार भएर अझैै धेरै प्रार्थना गर्न थाले । शोकाकुल भक्तहरुको अटूट प्रार्थना सुनेर यूमासाममाङले खुसी भएर जीवनदान दिइन् ।
    विहान उज्यालो हुने वेलामा झुल्केनी घामसँगै बलिहाङ पुर्नजीवन पाएर विउँतिए । राजा विउँतिएपछि दरवारमा हर्कबढार्इ भयो । बलिहाङको दरवारमा विहानैदेखि दीपावली तथा जयजयकारको शुरुवात भयो । बलिहाङले आफ्‍ना दु:खी प्रजालाइ राजा स्वस्थ्य रहेको तथा यूमासाममाङको कृपाले पुर्नजीवन पाएको कुरा सुनाउन सिपाही तथा जवानहरुलाइ प्रजाहरुको घरघरमा गएर सुनाउन अह्राए । दरवारवाट हिंडेका सिपाही जवानहरु सानो सानो टोली वनाएर ३ दिन ३ रातसम्म (दिनमा नामलिङ्‍गे र रातमा लारिंगे) भन्दै सारा किरात राज्य घुमेर राजा बलिहाङको सन्देश सुनाउँदै घुम्न थाले ।
    आफ्‍नो राजा मृत्यूवाट बिउँतिएको खवर सुनेर सारा प्रजाले खुसीयालीमा दीपावली गरे । आैशीको भोलिपल्ट देखि ३ रातसम्म दीपावली गरी उनीहरुले आराध्यदेवी यूमासाममाङको प्रार्थना गरिरहे । त्यही समयदेखि वर्षेनी कार्तिक आैशीको भोलिपल्टदेखि ३ दिन ३ रातसम्म दीपावली गरी लारिंगे र नामलिङ्‍गे खेल्ने प्रचलन किरात समुदायमा शुरुभएको हो र किरातीहरुले यही ३ दिनको अवधिलाइ नै वलिहाङ तङनामको रुपमा मनाउने गरेको पाइन्छ । हाल आैशीको दुइदिन अघि नै लक्ष्मी पूजा भन्दै दीपावली गरिने चलन भएतापनि किराती आख्यानमा त्यस्तो केही पाइदैन । बरु कार्तिक आैशीको राती घर आँगन सफा राखी लिपपोत गरी धूप वालेर पवित्र आत्माले यूमासाममाङसंग प्रार्थना गने र भोलिपल्ट विहान यूमाको शक्ति पाएर वलिहाङको सुसन्देश गाउँदै लारिंगे र नामलिंगे गाउँदै सुनाउँदै गाउँगाउँ डुल्ने परम्परा रहेको पाइन्छ ।
    हाल हिन्दू धर्मावलम्वी र किरात धर्मावलम्वीहरुले मान्ने एकै प्रकृतिको चाडहरु मध्येमा तिहार र दीपावलीलाइ फ्‍यूजन पर्वको रुपमा लिन सकिन्छ । हिन्दू संस्कृतिमा दीपावली गर्नुको अर्थ धनकी देवी लक्ष्मीको आराधाना गर्दै घरलाइ सफासुग्घर राखी दीपावली गरेमा लक्ष्मीको वास भइ घरमा धनधान्य हुने आस्था रहेको पाइन्छ । यस संगै जोडिएका कागपूजा, कुकुर पुजा, गोरुपुजा तथा भाइटीकाका विशुद्ध रुपमा हिन्दू संस्कृति अन्तर्गत पर्दछन्‍ । तर हाल खेलिने देउसी भैलोको वारेमा भने त्यस्तो खासै आख्यानहरु पाइदैन । देउसीसँगै जोडिएर आउने आख्यानहरुमा पौराणीककालीन रामकथा, कृष्णलीलादेखि राजामहाराजाहरुका प्रचलित कथाहरु रहेको पाइन्छ । देउसी खेल्ने परम्परामा समयक्रमसंगै त्यस्तो परिवर्तनहरु आएको मान्न सकिन्छ । तर किराती संस्कृतिमा खेलिने लारिंगे नामलिङ्‍गेमा त्यस्तो बहुकथाहरु पाइन्न । बलिहाङको आख्यानवाट शुरु भएर यूमासाममाङको प्रार्थना र उनको शक्तििको उपासना समेटिएको हुन्छ । कतिपय संस्कृतिविदहरुले देउसी र बलिहाङ तङनामको लारिंगे नामलिंगे संस्कृतिलाइ एउटै कोटीमा राख्ने गरेको पाइन्छ । तर यी दुवैका आ–आफ्‍नै एतिहासिक पक्षहरु छन । देउसी, गाइतिहार अर्थात लक्ष्मीपूजाको दिनदेखि नै भैलीको रुपमा खेल्न सुरु गरिन्छ भने लारिंगे नामलिंगेको शुरुवात भने आैशीको भोलिपल्ट विहानदेखिमात्र शुरु हुन्छ र यो लगातार ३ दिन ३ रातसम्म चलिहरन्छ । परम्परागत आख्यान अनुसार हेर्ने हो भने यसरी लारिंगे नामलिंगे खेल्दै आउने जवानहरुलार्इ पैसा या त्यस्तो केही नगदहरु दक्षिणा दिनु हुँदैन । त्यतिवेला आउने व्यक्तिहरूलाइ मीठो मसिनो जे छ त्यही खुवाउने गर्नुपर्छ । ती टोलीहरु जहाँ जहाँ जान्छन उनीहरुले यूमासमाममाङको आराध्य भक्ति गाउने हुनाले उनीहरुलाइ आफ्‍नो घरमा राम्रो आशिष दिन तथा शुभलाभको कामना गरिदिन घरको मुलीले आग्रंह गर्ने गर्दछन । तर यसको ठीक विपरित यता देउसी भैलो खेल्ने प्रचलनमा भने आउने व्यक्तिहरुलाइ गच्छे अनुसारको दक्षिणा रकम तथा सीदा चामल दिने प्रचलन रहेको पाइन्छ । त्यसकारण देउसी भैलो र लारिंगे नामलिंगे छुट्‍टाछुट्‍टै अस्तित्व भएका चाडपर्वहरु हुन ।
    चेली माइतीको आपसी सुमधुर सम्वन्धको प्रतिक मानिने भाइटीका पनि किरात संस्कृति अन्तर्गत पर्दैन यद्यपी भाइटीका पनि फ्‍युजन संस्कृतिकै रुपमा नेपालभरी नै जुनसुकै साँस्कृतिक समुदायका मानिसहरुले उत्साहपूर्वक मान्दै आएको पाइन्छ । हिन्दू संस्कृति अनुसार मृत्यूलोकका यमराज र उनकी बहिनी यमुनाको दाजुवहिनीको प्रेम दशाउने संस्कृतिको रुपमा यो पर्व पनि मान्ने गरिएको व्याख्या गरिन्छ । यसरी साँस्कृतिक रुपमा मिश्रित (फ्‍यूजन) सँस्कृृति मनाउनु भनेको कुनैपनि समुदायका लागि गौरवको कुरा हो तर साथसाथमा आफ्‍नो संस्कृति र परम्परा पनि जोगाइराख्न पनि लागिपर्नुपर्छ । मौलिकता नै हराउने गरी फ्‍यूजनको रुपमा संस्कृतिलाइ मिश्रण गर्नु चाहिं घातक पनि हुनसक्छ ।
    हिन्दू धर्मको गहिरो प्रभावले किरातहरुको विशुद्ध तथा प्रमुख चाड बलिहाङ तङनाम तिहार पर्वसंगै जोडिएर आएकोले तमाम किरात संस्कृति अन्तर्गत चासोक, चण्डी तथा उभौली उधौली पूजा लगायतका मौलिक संस्कृति मान्नेहरुमा वलिहाङ तङनामको वारेमा अनविज्ञता त पक्कै छैन तर गैर किराती समुदायमा चाहिं यो पर्वको वारेमा जुन गलत वुझाइ छ त्यो चै हट्‍नु जरुरी छ । बलिहाङ तङनाम मूलत: सम्पूर्ण किरात समुदायको महान पर्व हो । तिहार भनेर मानिने विभिन्न पूजा र तिनीहरुसंग जोडिएका आख्यान अनुरुपका चलनहरु भने हिन्दू संस्कृति अन्तर्गतका हुन । तसर्थ यहाँ वलिहाङ तङनाम, दीपावली, लारिंगे नामलिङगे तथा तिहारमा पुजा गरिने कागपूजा, कुकुर पूजा, गोरुपुजा, गार्इपूजा, तथा लक्ष्मीपूजा लगायतका भाइटीकामा पनि स्पष्ट अन्तर छ ।
    संस्कृति भनेको परम्परादेखि मानिंदै आएको चलनहरुको क्रमवद्ध र सुसंस्कृत स्वरुप हो । परम्पराहरु भनेको इतिहासदेखि मानिआएको सभ्य र शिष्ट मान्यताहरुको विशिष्ट चलन हो । यसकारण धर्मनिरपेक्ष राज्यमा यसलाइ कोही कसैले साम्प्रदायिकताको आडमा नलिइ आ–आफ्‍नो संस्कृति अनुसारले मान्न र मनाउन पाउनु पर्छ । यसपालीको बलिहाङ तङनाम आ–आफ्‍नो संस्कृति अनुसार धार्मिक र साँस्कृतिक सद्‍भाव कायम गर्दै धूमधामका साथ मनाआै ।

60. ” voli hami haraune po ko ki ! ” ………..

61. नेपालको राष्ट्रप्रमुख हुने सपना
    युबराज आचर्य (दोहा,कतार्)
    नेकपा एमालेका महासचिव माधवकुमर नेपलको फेरिपनि राष्ट्रप्रमुख हुने सपनाको बारेमा सोच्न थालेका छन्|माओवादि नेता प्रचण्ड र डा. बाबुरामजिले उनलाई नेपाल सरकारको नेतृत्व गर्न भनेकाले उनि कम्मर कसेर लागि परेकाकछन्|उनले सरकार चलाउने कुरा सुनेर मलाई कता कता के भयो|
    जव मैले रजनितिको बारेमा जान्न थाले देखिनै मधवकुमारजि अब प्रधानमन्त्रि हुने तब हुने तर खोइ|मैले सुने अनुसार माधवकुमारजिले प्रधानमन्त्रि हुन दश जोर दौरा र सुरवाल सिलाएर फ्याक्नु भयोरे|अहिले नेपाल सरकारको नेतृत्व गर्न सिलाउन लागेको दौरा र सुरवाल पनि बेकार होला जस्तो लग्यो|उनलाई जति उचाले पनि अन्त्यमा खुट्टा तानेर नै झारि दिन्छन्|विचरा एमालेका महासचिवको पनि कस्तो सपना,जति गरेपनि अन्त्यमा के भन्छन नि महासचिवको महासचिवनै|
    जय होस मधवजिको सपना|

62. जननि जन्म भुमिस्च स्वर्गादपि गरियेसि…

    हे भगवान सबै नेपालि हरुलाई सद् बुद्दि दिनुहोस्…

    जीवन्………….

63. देशमा सान्ति र निस्प्क्श्य रुप मा सम्बिधान सभा को चुनाब गर्न समपुर्न नेपलि ले एक जुट हुने समय आयेको ६ / र सो चुनब सफल गर्न नेता र समब्न्धित प६ लाइ दबाब दिनुपर्ने भयेको ६ /किनकि यो देस तिनिहरु को मत्र होइन हामि सबै को हो/आज नजागे भोलि डिला हुने६

64. उमेस जी ॥
    माथिको मेरो कबिता (यदि पोस्ट भएका खण्डमा) को पुछारमा तलको कमेन्ट पनि टाँसिपाम ल :
    “गत हप्ता काठमाण्डौमा भएको श्रृङ्खलाबद्ध बम बिष्फोटमा परि दिवंगत हुनेहरुको आत्मा को चीर शान्तिको प्राथना गर्दै यी शब्द-सुमन स-श्रद्धा समर्पण गर्दछु ॥”
    पुनश्च स्टाञ्जा नम्बर हरु मध्यभागमा प्रिन्ट गर्ने ब्यवस्था गरिदिनु होला॥
    धन्यबाद
    ऋषि
    साप्पोरो जापान !

65. श्रद्धा-सुमन

    कस्तो क्रूर अहो ! रहेछ नियती स्वप्ना सबै रल्लिए
    स्याना यी मनमा भए जति सवै इच्छाहरू वैलिए ।
    सुके पुष्प सबै बसन्त ऋतु मै रोगी हुँदा मौसम
    कालो मात्र कठै देखिन्छ जग यो खोक्रो बिरानोपन ॥
    ॥१॥
    पल्क्यो काल यहाँ भिरीकन हरे ! नाना बहानाहरु
    गोलीको बमको सिकार जगमा निर्धा र सानाहरु ।
    कालो बादल मृत्युको सब दिसा ढाकेर फैल्यो यहाँ
    निल्यो शान्ति सबै ! अरिष्‍ट समयै; आतंक नाच्यो यहाँ ॥
    ॥२॥
    प्रहन्ताहरु घुम्दछन्‌ जगतमा सातो सबैको हरी
    रोपी मृत्यु अनाहकै रगतको चौतर्फ वर्षा गरी ।
    अट्टाहास बिभत्स ! मौन जगको बढाउँछ ढुक्‍ढुकी
    गर्छन्‌ राज यहाँ नपुङ्सक हरे काँम्छन्‌ त्यसै थर्थरी ॥
    ॥३॥
    सामन्ती जगका कहारहरु यी पाखण्डमा रम्दछन्‌
    सत्ता निम्‍ति हरे ! जुनै किसिमको प्रपञ्च यी रच्दछन्‌ ॥ ब्यर्थै न्याय नखोज हे स्वजन हो ! सुन्ने यहाँ को छ र ?
    निर्धाको मनका व्यथाहरु कठै बुझ्ने यहाँ को छ र ?
    ॥४॥
    जान्छौं पुष्पकमा चढी म अनिसा ! सन्ध्या ! नहेरी त्यता
    आसा न्याय-निसाफको अब तेता ! ब्यर्थै छ यो मान्यता !
    बिधाता यदि रैछ कोहि जगको ! सोध्छौं उनै सम्मुख
    हाम्रो दोष थियो र के ? फगतमा आसा चुँडायौ सब ॥
    ॥५॥
    यस्तै हो त्यस लोकमा बुझ तिमी मिल्दैन शान्ति सुख
    मान्छे भो पशु तुल्य ! आह ! ममता रोयो कठै सुक्सुक ।
    भाग्यो लौ करुणा ! कता तिर गयो सद्भावको मन्त्रण ?
    सच्चा डोर सबै मतान्धहरुले लुछे, चुँडे बन्धन ॥
    ॥६॥
    बाबा ! हे जननी ! कयौं रहर ती तिम्रा लिई साथमा
    छाड्यौं यो धरती बिना कसुर नै मान्छे हुँदा राक्षस ।
    मिल्दो रैछ पुनर्जन्म नै यदि भने तिम्रै भै सन्तती
    गर्नैछौं सपना साकार सब ती तिम्रा ! नयाँ जन्म ली ॥
    ॥७॥
    हाम्रो याद भए जति सब तिमी बिर्सेर फालीकन
    साथी हो ! मनमा भए जति सबै तीता मिठा सम्झना ।
    आ-आफ्नो रथमा सवार जगको फाली कुरीती सब
    हिंसा-हीन समाजको जगतमा निर्माण निम्ति जुट ॥
    ॥८॥

66. “सिंगापुरमा अवसर” – (yo shirshak ma kantipur ko article chapieko cha)http://www.kantipuronline.com/kolnepalinews.php?&nid=121542 (yo article ma bhramak kura lekhe ko le ma singapore ma 3 barsa dekhin basiraheko hunale yo comment publish garna mysansar ma pathako ho)
    हरेक दिन जस्तै नेपालीहरू सिंगापुरमा आइरहेका छन ! तर उनिहरुलाई सिंगापुरमा अली अली मात्रा होइन अति बेसी नै सपना देखाई ल्याएको भेटाएका छौ ! सबै जसो पड्नुको लागी आएका हुन्छन् ! उनीहरुलाई सिंगापूरको धेरै कुरा थाहा हुदैन र याहा आएपछी अल्पत्र पर्छंन ! नेपलामा दलालहरुले सिंगापुरमा पड्नू साथै काम पनि गर्नु पाऊने कुरमा जोड़ दिन्छ्न ! त्यों कुरा सत्य होइन ! याहा होटल म्यानेजमेन्ट पड्नूको लागी आएका बिध्यार्थीहरु धेरे ठ्गीएका छन ! सिंगापुरमा यसको लागी सबै भनदा उचित शाटेक हो ! यो जान्नू अब जरुरी भएको छ ! रेक्स , आइकास , डाइमेन्शन जस्ता स्कुलाहरुमा बिध्यार्थीहरु फसिरहेका छन ! यस्तो स्थितिमा कांतिपुरले आजको पत्रिकामा असंबंधित कुरा लेखेको छं ! उनिहरुले सोझा नेपालीहरुलाई ठुलो खाड्ल्मा धकेल्दैछ्न ! सिंगापुरले सबै सुचना इन्टर्रनेट्मा उल्लेख गरेका हुन्छन् ! सबै नजाने पनि अलिक छान बिन गरेर आउनु नै उछित हुनेछ !

67. umes ji maile waling bajaar ko picture pani pathauna man lageko thiyo…kasari pathaune hola??

68. म खासै घुम्न मन पर्ने मन्छे त होइन। यक पटक मेरो साइलो दाजुले आफ्नो ससुरालि गाउ जाउ भनेर सारै कर गर्नु भयो। जान्न,जान्न भन्दा भन्दै अन्तमा जानै कर् लाग्यो, आमा दाजु र म बुटवल बाट हिडियो।जादा रमाइलो भयो, बुट्वल् बाट उकालो लागेपछि चारैतिर हरिया डाडा,पहाड् तलपट्टि ठुलो खोला बगि रहेको। अति रमडिय ठाउ रहेछ।
    मैले आफैलाइ धिक्कारे, म बुट्वलमा जन्मेर पनि त्यस्तो रमाइलो ठाउ नदेखेको, नघुमेको।
    अनि वालिङ् त झनै रमाइलो, सानो ठाउ, स-साना पहाड् चारै तिर, नजिकै बाट ठुलो खोला बगेको।
    तल्लो बजार, मथिल्लो बजार पुरानै भयेपनि, आधुनिक टाउन् प्लानिङ्
    जस्तै गरि बनायेको
    मेरो मन् त त्यतै बसु बसु लाग्यो। तर के गर्नु, ससुरालि को नजिकमा
    त बस्न पनि हुन्न भन्छन्, अजै दाजुको ससुरालि????
    जे होस् मेरो दाजुलाइ धन्यबाद् दिन चाहन्छु।।।
    शन्कर कन्डेल, बुटवल।।।

69. “गरिबको पिडा”

    कोही छन भोका कोही छन नाङ्गा
    कोही छन महलमा कोही छ्न पाटिमा
    कत्तिका छोरा छोरी बिदेश गए
    कत्तिका छोरा छोरी जँगल पसे
    शान्तिको देश नेपाली भेश
    नाम छ शान्ति काम छ क्रान्ति
    राक्षेशि मानिस पाइन्छ याहाँ
    नेपाली पौरग नेपली गौरब
    नेपली माटोमा रगतको बर्षाद
    असिना सरी बर्शिएको लास
    घट्ना घट्यो ईतिहसमा एउटा…….२
    सम्भाबना थियो घाइते हुने
    अप्रिए मृतु उसको भयो
    मर्ने नेपाली जन्ता मरे
    सर्चको लागी उडछन नाइट भिजन
    गाउँमा जान्छन सोजा जन्ता मार्छन
    गरीब जन्तालाई कती छ पिर
    यस्तै रहेछ भनि सराप्छ आफ्नै शिर
    क्षितिज चुम्ने प्रकाश पनि
    मिरमिरे हुदै अस्ताउन थाल्यो
    बारुद र गोलाले गाँउ ढाक्यो
    लास माथी कात्रो बिक्ष्याउने हेर्दै………२
    छाया जस्तो जिवन पनि
    सनाखत नहुने लास भयो
    मान्छेको चाहाना कस्तो कस्तो
    भोको पेटमा मर्न परयो
    बन्द छ्न ति उज्याला डाडा पाखा
    अत्यचारले सिमाना नाग्यो
    हिँसा आताङग बढ्न थाल्यो
    शान्त तपो नेपली भुमी
    अशान्तिले जरो गाड्यो
    बाँच्ने रहर छ्दा पनि
    मरे तुल्य भई सक्यो……….२

    लेखक: बिष्णु लामा
    हाल बगदात ईराक

70. Key National Priorities to be Kicked off Immediately:

    1. Nepali Language to be integrated with other linguistic group as an approach to create national integraty and to enhance the sense of contribution fromm all languages group spoken in Nepal.

    2. Firnmly officialization of Nepali language by making compulsary provision of submitting project proposals and reports in Nepali like in china, Japan, etc to minimize barrier created by foreign languare and to safeguard own linguistic identity. This may reduce literate unemployment.

    3. All the official correspondence in Nepal to be acceptable official provision should be made to officialize Nepali hand made (nepali kagaz) as the only one type of paper to promote income generation in potential rural areas.

    4. Government land along the riverbank need to be identified and should be used to construct for the treatment of polluted water and to produce alternative energy for electricity and cooking gas. This may be useful to manage the solid and lizuid was from the prospective of economic development and environmental management as encisaged by the International commitment ” Poverty reduction by Environment Management.

    5. Code of conduct for citizen, and all sort of professionals, pociticians, and family, neigbhourhood, etc.

    6. Minimum contribution to be made by citizen for National Interest in terms of tax or intellectual contribution, consultancy, social work, physical contribution etc

    7. Utilization of natural resource to produce natural fiber like the plant of Bhango to produce nice clother ( Kogita, twid like fabricks etc). Provision should be made for the compulsary use of such cloths as official undform at least for the officers of government offices

    8. Regeneration of cottage industry through out the country

    9. maximum prodothion of forest resources (Non-timber forest Products) to promote and protect herbal medician and commercial edible items like moshroo, Jhyou, keshar etc.

    These are just some one the dea of a small brain
    Please Help our Nation to to be Identified as the Nation of Begging Bowls.

    I Love Nepal

    Sachin Upadhyaya

71. The Nepalese and Nepali passport.

    We have heard many Nepalese obtaining other countries passport such as American passport, Canadian passport etc. But we definitely haven’t heard foreigners are getting Nepalese passport. A funny thing is that, in one of the universities in Beijing, there are many Nepalese students, among them only few have their typical Nepali surname as Shrestha, Thapa, Sharma, Pandey etc. Most of them have surname as Zhang, Wang, Li etc. From the surname they definitely sound like Chinese, actually they are from Taiwan. For some reason it’s convenient to hold foreign passport for Taiwanese in China but how they got the Nepali passport? The officials in Nepalese embassy know about this matter and of course they don’t have record of these students. They don’t care about these Nepali passport holders. The question is how and where they obtained Nepali passport!
    Normally, all the Nepalese living in Beijing know each other. I heard that there are over 200 Nepalese, other than students and some working here, living in suburb of Beijing. I personally met two of them (two Shresthas from Gorkha) who were on the way back to Kathmandu. According to Shrestha duo, a man power company (Dalal) brought them here promising to send them to Europe. They paid around Rs 600,000 each in Nepal. The Nepali Dalal with Chinese Dalal are doing some sort of human trafficking. Those 200 some Nepalese got Egyptian visa, and they were flying from Beijing via Italy. According to their plan, there were supposed to destroy their passport once they arrive at Italian airport and apply for refugee. But the airlines crew held their passport so the Nepalese were flying without their passport in hand. In Italy, the airlines crew submitted their passport in one bundle to the custom officers. Later, they were all sent back to Beijing. Those Nepalese were kept in the remote place in Beijing so that they couldn’t contact the Nepalese embassy or other Nepalese living here. They don’t have money to go home! The Shrestha duo threatened the Dalals to hit with bricks and stones so that they were able to get the money from them to go home. They are now in Nepal. Before leaving Beijing, the Shrestha duo tried to file a petition in the Nepalese embassy, the then first secretary didn’t let them meet the councilor or Ambassador. We have a copy of their letter to the Nepalese embassy. “We can’t do anything with these Dalals here, you were unlucky to be sent back, many others went to Europe in the same way and now settled there”, the then first secretary told the Shrestha duo. Being a responsible official in the Nepalese embassy, how could he say this? We suspect his involvement with these human traffickers! Some of the officials in the Nepalese embassy are well known for their role in the passport scandals in past! And some had been jailed in Nepal during the Panchayat. It seems like the democracy is for them, they were released after year 2046!

72. STOP THE S L C EXAMINATION:–
    एस् एल सि परिक्षाको प्रश्न पत्रहरु परिक्षाहुनु अगाडि नै बाहिर आएको प्रमाणित भैसक्दा पनि बाँकी परिक्षा सुचा रु रहने शिक्षा मंत्रालयको निर्णय सत प्रतिसत गलत छ । प्रश्न पत्र बिक्री गर्ने गिरोहले भक्तपुरमा मात्र होइन देश ब्यापी रुपमा सबै बिषयको प्रश्न पत्रहरु बेचिएको हुन सक्ने निश्चित सम्भावना हुँदा चालु परिक्षा स्थगीत गरी पुन अर्को प्रश्न पत्र तयार गरी परिक्षा संचालन हुनु पर्छ । अन्याथ यो परिक्षा फलको कुनै अर्थ हुँदैन । राई बादल (हङ्कङ्बाट)

73. पूर्व मंत्रीहरु खुम ब खड्का र गोबिन्द राज जोशी माथि लागेको भ्रष्ट्रचार अभियोगमा बिशेष अदालतले गरेको त्रुटिपुर्ण फैसला बि रुद्द अख्तियार दुरुपायोग अनुसंधान आयोगले सर्बोच्च अदालतमा पुनराबेदन दिएको मुद्द फैसला प्रती सर्बोच्चको मौनताले गर्दा सर्बोच्च अदालतको गरिमा प्रती नेपाली जनताले शंका गर्नु पर्ने अवस्था श्रीजना भएको छ । राई बादल (हङ्कङ्बाट् )

74. होशियार !!
    नेपाली युबाहरु द्वन्दा र बेरोजगारि समस्यमा भौतरिरहेको बेला कोरिया सरकारले इ पि एस् भिसा अंतरगत नेपाली कामदार लैजाने आश्वासन बाट नेपाली युबामाझ खुशीको लहर फैलिदै गएको छ तर बिगतको बर्ष मा पनि कोरिया ले नेपालि कामदार ट्रेनी भिसामा लैजाने क्रमलाई नेपालको ठुला नेता र बैदेशिक रोजगार कम्पनिका दलालहरुको निहित स्वार्थको कारण बिचैमा रोकिएको थियो । अब फेरी पुन पाएको यो अवसरलाइ नेपाल सरकारले होशियार होस् आफ्नो निहित स्वार्थ भन्दा माथि उठेर राष्ट्री य हितलाइ सोचोस् । राई बादल (हङ्कङ्बाट)

75. माओवादी नेता गौरव स्विजरल्याण्डका नेपालीसंग अन्तरक्रियामा:-

    स्वीटजरल्याण्ड, २५ मार्च । नेपाल कम्यूनिष्ट पार्टी माओवादीका बरिष्ठ केन्द्रिय सदस्य तथा अन्तर्राष्ट्रिय कमाण्ड इञ्चार्ज चन्द्र प्रकाश गजुरेल -क. गौरव) को प्रमुख आतिथ्यमा स्विजरल्याडको राजधानी बर्नमा एक अन्तरक्रिया कार्यक्रम सम्पन्न भएको छ ।

    नेपालको समसामयिक राजनीतिका विषयमा केन्द्रित उक्त अन्तरक्रिया कार्यक्रम संयुक्त नेपाली मोर्चा युरोप, अन्तर्राष्ट्रियतावादी नेपाली ऐक्यबद्धता मञ्च स्वीजरल्याण्ड र लोकतान्त्रिक गणतान्त्रिक मोर्चा स्वीजरल्याण्डद्वारा संयुक्त रुपमा आयोजना गरिएको थियो ।

    कार्यक्रममा बोल्दै नेता गौरवले नेपाली जनताको संघर्ष अन्त्य नभएको तर कार्यनीतिमा परिबर्तन गरिएको र तत्काललाई राजतन्त्रको अन्त्य गरि संघीय लोकतान्त्रिक गणतन्त्र स्थापना गर्नकोलागि नेपाली जनताको संघर्ष निरन्तर अगाडि बढिरहेको बताउनुभयो ।

    उहाँले कथित मधेशी जनअधिकार फोरमको अगुवाइमा भारतीय हिन्दु अतिवादी, नेपाली सामन्तबादी राजतन्त्रका पृष्ठपोषकहरु साथै अमेरिकी साम्राज्यबादी एजेन्टहरुको संयुक्त नियोजित षडयन्त्रबाट देशमा साम्प्रदायिक हिंसा, अस्थिरता मच्चाएर संविधानसभाको चुनाबलाई तुहाई नेपाली जनताको महान सपनालाई चकनाचुर पार्न लागिपरेका छन् भन्नुहुदै तर्राईमा हालै गरिएको माओबादी कार्यकर्ताको नृशंस हत्याले त्यस तथ्यलाई पुष्टि गरेको छ भन्नु भयो ।

    उहाँले तर्राईमा भैरहेको हिसां अस्थिरता र सबै कथित गतिबिधिहरु राजतन्त्रलाई बचाउने र गणतन्त्र स्थापना हुन नदिने षडयन्त्र हुन् भन्नुभयो ।

    नेपालको विद्यमान बिशिष्ट परिस्थितिमा नेपाली जनताले चलाएको संघर्ष नेपाली जनताको मुक्तिको लागि मात्र नभएर बिश्वका सम्पूर्ण न्यायप्रेमी जनताले चलाएको मुक्ति संघर्ष कै एक हिस्सा भएकोले सम्पूर्ण प्रवासी नेपालीहरु, नेपाललाई माया गर्ने सबै बिदेशी मित्रहरुलाई नेपाली जनताको मुक्तिको संघर्षलाई सहयोग गर्न उहाँले आव्हान गर्नुभयो ।

    बिगतमा भारत सरकारले अन्याय पुर्वक लामो समयसम्म आफू लगाएत माओबादीका अरु कयौ नेता कार्यकर्ताहरुलाई जेलमा बन्दी बनाउदा उहाँहरु सबैको रिहाइको लागि युरोपबाट पहल गर्ने सबैलाई नेकपा माओबादीको तर्फबाट नेता गौरवले बिषेश धन्यबाद दिनुभएको थियो ।

    संयुक्त नेपाली मोर्चा युरोपका अध्यक्ष सुरेन्द्र भुषालको सभापतित्वमा सम्पन्न भएको सो अन्तरक्रिया कार्यक्रम मोर्चाका महासचिब कर्ण शाहीले संचालन गर्नुभएको थियो भने लोकतान्त्रिक गणतान्त्रिक मोर्चा स्वीजरल्याण्डका अध्यक्ष गोपिचन्द्र लामिछानेले स्वागत मन्तव्य राख्नुभएको थियो ।

    अन्तर्राष्ट्रियताबादी नेपाली ऐक्यबद्धता मञ्च स्वीजरल्याण्डका अध्यक्ष असोक चौलागाईले कार्यक्रममा उपस्थित सबैलाइ धन्यबाद ज्ञापन गर्नुभएको थियो साथै कार्यक्रममा सागर सेरचनले रोचक सांस्कृतिक कार्यक्रम प्रस्तुत गर्नुभएको थियो ।
    aasish
    swiss

76. नेपाल सरकार आजै होशियार होस
    भारतिय सरकारको आदेश् अनुसारभारतीय सिमा सुरक्षा बल एस् एस् बि ले नेपाल भरतको खुला सिमा १ हजर ७ सय ५१ कि मि भारतिय सिमा क्षेत्रमा सिमा सुरक्षाको कथित वहाँना गर्दै सन २००८ सल भित्रमा ४५० पुलिस् स्टेसन निर्माण गर्ने भएको छ । बिगतमा लामो समय देखि नेपालको सिमा क्षेत्रमा निर्धक संग ह तियार सहित भारतीय पुलिश हरु प्रबेश गरी कैयौ नेपालीहरुलाई कुट पिट र लुट पाट मात्र होइन जब र जस्ती कैयौ नेपाली दिदी बहिनिको अस्मिता लुटिदै आएको अनेकौ घाटन थाहा पाएर पनि नेपाल सरकारले कहिले पनि सुरक्षाको लागि केही गर्न सकिरहेको छैन भने अब त झनै नेपाली सिमाक्षेत्र असुरक्षित हुने छ र अनगन्ति भयनक अप्रिय दु:खद घाटना बड्ने निश्चित छ । यसर्थ नेपाल सरकारले भोली हुने संकट बाट बाँच्न नेपालको सिमा क्षेत्रमा पनि सिमा सुरक्षाको लागि नेपाल शैनिक र पुलिश स्टेसन पर्याप्त मात्रमा बिस्तार गर्नु नितान्त जरुरी छ । राई बादल (हङ्कङ बाट)

77. गेसोले गर्न लागेको कार्यक्रममा हामिसबैले हाते-मालो गर्दै, यकजुट भयर >>>>>>

    बेलायत सरकारले हामि नेपालिलाइ खेलौना बनायको,अपहेलना गरेको, हाम्रा बाउ-बाजेलाइ आगोको मुस्लोमा होमेर आफ्नो जिउ-धनको सुरक्षा गरेको र नेपालिको ज्यानको मुल्यको बे-वास्ता गर्दै आयको छ।
    सनसारमा मानवाधिकारबादिको झुठो ढोल ठोक्ने बेलायतले हामि नेपालिबाट आफ्नो सुरक्षा र स्वार्थ मात्र पुरा गरेको छ।
    हङ्कङमा जन्म भयका (बि यन ओ र पछि बि ओ सि) नेपालिहरुलाइ बेलायतमा काम गर्न र बस्न दिने भनेर समाचारमा हल्ला पिटायो,सबै गोर्खाका सन्ततिहरुलाइ निबेदनगर्नु भन्ने नाटक गरेर उल्टै मोटो रकम लियो तर खोइत दियको??
    देखावटि २-४लाइ मात्र दियो अरु गरिब हामि नेपालिको पैसा खायो!!

    हे बेलायति!!हाम्रा बाउ-बाजेले तिमिहरुको जिउ-धनको सेवा गर्दा आफ्नो ज्यान समेत गुमाउनु पर्यो, अहिले हामि उनिहरुकै सन्ततिहरुले बल्ल-बल्ल, दुख कस्ट गरेर अलि-अलि जोगाइ राखेको केहि रकमपनि तिमिहरुलाइ देखिसहनु भयन कि??
    बेलायत जाउ भनेर दलालले जस्तै पैसा हसुर्ने,अनि जान नदिने किन? जान नदिनेभय किन लिने रकम??
    किन दिइयो बि यन ओ,किन दिइयन हङ्कङ पासपोर्ट जब बेलायतमा काम गर्न नै पाइदैन भने??
    बेलायतले किन चलाखि गरेको हो हामि गरिब सङग??
    गोर्खाले बेलायतको सेवा गरे बापत गोर्खाले के पायो त,किन भेदभाव गरियो गोर्खा सैनिक र अरु सैनिक?? विभिन्न किसिमका “यक्ट १९९६|१९९७|२००४|२००६” भन्ने नाटक किन गर्छ??

    उठौ सबै गोर्खालिहरु, आखा हुदा हुदै आन्धो भयर किन्
    बस्ने ? दिउसै डकैत गर्ने डाकां सङग पर्तिकार गर्नु पर्छ,,बोल्न सक्ने मुख हुदा-हुदै इसारामा किन चल्ने???
    “””हामि बीर गोर्खालि थियौ, छौं र सधै सधै रहनेछौं”””””जय नेपाल!!!!!!!!!जय गोर्खलि!!!!!!!!!

    Umesh ji you can show to people, if you think this its news…………Thanks..TRam…

78. Desha Yati Khera aagoko bhumarima chha, Katne Marne Bhakurne kam Banda gari Sambidhan Sabha tira lfgnu Besh Hola, chunab chai Ashoj wf Kattik tira gare besh hola

79. छाप्न बिर्सेको समाचार
    हिजोबाट यलमाया केन्द्रको हलमा बिना कुनै तडक भडकतासाथ निकै रोचक र जति रोचक तेतिनै भाबुकपनि एउटा सत्रसुरु भएको छ त्यसमा मज्जाले तिन्टा फुस्ताको घम्सा घम्सी पनि देखिन्छ सत्रको सुरुवात पहिलो पुस्ताका कमलमणी दिक्षित ज्यूबाट भयो भने दोस्रो पुस्ताबाट त्यसैलाई नियाल्दै थिए प्रमुख अतिथि सुवर्ण शाक्यले तेतिकैमा अहिलेको जल्दो बल्दो युवा पुस्ता यो हिसावले तेस्रो र्याङ्कमा परे पनि के कम र निकै फुर्तिकासाथ सत्रको सञ्चालन आँफै हर्ताकर्ता र आफ्नै मार्गचित्रमा चल्नसक्ने यो पुस्ताको चलाख्याईले गरेको छ।
    सत्रमा भौतिक तडक भडकता देखिदैन तर गाम्भिर्याता र दुरदृष्टिता भने आकलन गरेको भन्दा निकै । यसबाट नेपालको युवा पुस्ताले यो क्षेत्रमा गरेको प्रगती र देखाएको उत्सुक्ता निकै मनन्योग्य पनि छ भन्न कुनै अतिसयोक्ति नहोला।
    सफ्वेर सोतन्त्रताको कुरा हो मैले गर्न खोजेको । सुचना प्रबिधिमा भएको द्रुतगतिको विकासले गर्दा यसमा चुस्तताको प्रभाव पनि निकै पर्ने गरेको म पाउछु त्यो भएर होला मैले भुमिका बाध्न पनि तेति पारा नल्याएको । सूचना प्रबिधिको कुरा नेपालमा निकै पहिला चर्चाको बिषय बनेको मैले सुनेको हो । तर यसको समुचित बिकास र यसक्षेत्रलाई सुँहाउदो जनसक्ति जब नेपालमा क्षेत्रगत कलेजहरुको बिकास भयो तब मात्र केहि फड्को मारेको छ भन्नु पर्छ। आंसिकरुपमै भए पनि निजी क्षेत्रलाई जिम्मा लाईदिए पछि निकै नि सलबलाउन पुगेको छ यो क्षेत्र नेपालमा ।

    सुचना प्रबिधिमा ४ बर्षको अध्ययन गरेपछि देशी कलेजहरुमा उच्चशिक्षाको अध्यनार्थ बाटो सुनिस्चित प्राय हुनेर नेपालमै पनि निकै सुकिलो मुकिलो भएर जिवन धान्न पाउने नै यसको ताज मान्नु पर्ला। जे जसरि भए पनि नेपालका यो क्षेत्रमा लागेको युवा पुस्ता बिभिन्न बाबजुतका साथ पनि देशिया प्रबिधिसँग प्रतिस्पर्दा गर्न र नयाँ कुरालाई आत्मसाथ गर्न निकैनि सक्षम छ। एतिकैमा नेपालको सरकारले पनि सुचना प्रबिधिलाई बिकासर बिस्तार गर्नमा युवापुस्ताको चासोलाई आत्मसाथ गर्न तायार भएको छ। जसको फलस्वरुप निजिक्षेत्रको लागि खुलाबजार खुला प्रतिस्प्रदा नयाँ कलेजहरुको सम्बन्धनमा देखाएको उदारताले नै आज युवा पुस्ताले यो फड्कोमारेको हो।

    सफ्टवेरको कुराको चुरोत मलाई तेसि सारो थाहा भएन तर यो अर्को कुरा छनि सूचना प्रविधि यस्को बारेमा त मपनि पछि छैन है गाँठे। किन भने च्याट, नेट, ल्बग त मेरो दिनाचार्या नि बनेको र घरासी शमाचारमा पनि निकै गम्भिरताका साथ सूचना प्रविधिको प्रयोग गरेको छु। यो त भयो मेरो कुरा तर कुरा दुइदिने सत्रकै रोचक होला।

    हिजो बाट सुरुभएको सत्र आज सकिँदैछ । सत्रमा बिदेशि दोस्रो पुस्ता र स्वदेशी तेस्रो पुस्ता बिचको अन्तर सम्बन्ध प्रष्ट देख्छिन्छ। प्रछिधिमा भएको विकास नयाँ पुस्तामा जानकारीगराउन निकै उत्साहित देखिन्छ त्यो पुस्ता र बिकास र परिवर्तनलाई आत्मसाथ गर्न निकै लालायित भएर लागेको छ तेस्रो पुस्ता पनि।
    यसरी हेर्दा नेपालमा समग्र रुपमा खुला र स्वतन्त्र सफ्टवेरको माग आगामी दिनहरुमा निकै बड्ने देखि्छ यसको सुरु भने भै सकेको छ।
    यसको लागि सरकार र युवापुस्ताको सहकार्यको पनि खाँचो छ जस्तो मलाई लाग्छ।
    हेरम आगामीदिनहरु उदयिमान दिनहरुजस्तै रहुन नेपाली युवापुस्तालाई खुला र स्वतन्त्र सफ्टवेरकोलागि।
    प्रतिक

80. Dear Friend,

    Namaskar…….
    Thanks for your website.

    Thanks & Regards
    Man Bahadur
    New Delhi

81. Umesh Ji , Ma tapaia ko niyemit reader ho. ma hal UK ma baschu. 10th March 2007 ma Telegraph newspaper ma auta lekh chapiyeko cha. Dharmaputra sambandhi.Kabiraj Sahi bhanne balak ko bau afno chora bidesi le dharma putra banayera lageko kura sanga anabigya cha. mero ek jana gora sathi yo kura padhera ekdamai chintit cha. u jati paisa kharcha garera bhaye pani tyo balak khojera usko babu lai bujai dina paryo bhandai cha. tara malai ka kaslai samparka garera yo kam suru garne ho thaha chaina. tara yo kurama u ekdamai lagi pareko cha. plz tapai sanga kehi idea cha bhane malai debin [email protected] ma sallah sujhab dinu hola

82. गोर्खासन्ततिलाइसुचना
    हुनत नेपालीहरुलाइ कसलेपो मायाँ गर्छ र?तरपनि आफ्नो अधिकारबाट पनि बन्चित बनायर बेलायत सरकारले नेपाली गोर्खाका छोरा-छोरिलाइ सताइरहेको छ।हङ्कङमा जन्मेका गोर्खाका छोरा-छोरिहरुलाइ कसैलाइ काखा र कसैलाइ पाखा गरेर सताइरहेको छ।
    हुनत नेपालिहरुले बिभिन्न संस्थाहरु खोलेर बेलायति साम्सदमा यसबारे कुरा उठाउदै आयकोछ,तर बेलायति सरकारले बेवास्ता गरिरहेकोछ।केहिदिनमै नेपालमा बेलायति उपबिदेस मन्त्री आउदैछन्,यहि मौकामा गोर्खालि बिभिन्न संघ-संस्थाहरुले आफ्ना मागहरु उच्चस्तरिय ढङगबाट राख्न सकियो भने मात्र समाधान होला।त्यसैले समयमै मौकाको फाइदा उठाऔ।भयन भने कालो झन्डाले बाइ बाइ गरौ।……T.Ram…UK

83. ITS THE 21ST CENTURY N WE ARE HERE TOEXPERIANCE A NEW THING EVERY DAY AS WE KNOW THAT THERE ARE SOME NOT MANY GUYS WHO ARE PASTING THERE TIME FOR THE OTHERES I MEAN THE SO CALLED LOVER BUT I DONT THINK NOBODY IN THE WORLD BESIDE THE ROMEO AND JILEAT COZ THE TIME WE ARE FACING IS THE SELFISH ERA AND NOBODY CAN LOVE ANYBODY TRULY SO I JUST WANT TO SAY THAT THERE ARE MANY STRUGLES U HAVE TO DO IN YOUR LIFE SO DONT WASTE YOUR LIFE FOR OTHERS. COZ LIFE IS FOR ONCE AND IF U GIVE THIS VALUABLE LIFE TO OTHER I THINK U WILL GET NOTHING BESIDE TENSION. SO KEEP ON ROCKING YOUR LIFE YOURSELF

84. Message Sending Failed
    तपाइँ मोबाइल चलाउनुहुन्छ? यदि चलाउनुहुन्छ भने कुन मेरो मोबाइल कि N.T.C. को अनि कुन कुन सुविधा लिनुहुन्छ कल रिसिभ गर्ने र कल गर्ने मात्रै कि एस.एम.एस.पनि गर्नुहुन्छ? हो आज म तपाइँ लाई यहि एस.एम.एस बाट सित्तैमा पैसा तिर्नुपरेको कुरा बताउदै छु है?
    मिति २०६३\११\१३ गते बिहान १० बजेर १२ मिनेट जाँदा मेरो मोबाइल नम्बर ९८४५०७१९२८ बाट मैले मेरो साथी, जो “Mero mobile” मोबाइल प्रयोग गर्छ, लाई उस्को मोबाइल नम्बर ९८०४२१८०८५ मा एस.एम.एस.गरेँ र एक छिन पछि “message sent” भनेर “reply” आयो अनि “balance check” गरेँ, म सित त्यस अघि २२.०६पैसा थियो र पछि १९.५७ पैसा देखायो अनि “sent item” मा गएर हेरेँ नतिजा “pending” भनेर देखायो तर एक छीनपछि त “display” मा “Message sending failed” भनेर पो आयो, यो कस्तो सिस्टम हो? पैसा मात्रै घटाउने तर सुविधा नदिने? मैले मेरो साथिलाइ पनि फोन गरेर सोधेँ तर उस्ले पनि आएको छैन भनेर भन्यो.मैले यो लेख कसै प्रति पुर्वाग्रही भएर लेखेको होइन तर पनि यो त N.T.C.ले check गर्दा पनि हुने कुरा हो.मैले मेरो २.४९ रुपैया खेर गयो भनेर पनि यो लेखेको हैन तर मेरो जस्तै N.T.C.का लाखौँ ग्राहकको २.४९ रुपैया खेर जाने हो भने त के मजा भयो र हैन त? आसा गरौँ N.T.C.को नीयत यस्तो नहोला तर आगामी दिनहरुमा N.T.C.ले यस्तो गल्ती नदोहोर्याओस् पनि.

85. उड्ने घोडा जस्तै सम्बिधान् शभाको चुनाब्

    नेपालको ऐलेको स्थिति हेर्दा मलाइ एक् जना दार्सनिकले भनेको कथाको याद् आउछ। टि दार्सनिकका अनुसार् एउटा राजाका मन्त्रीले ठुलै गल्ती गरेको हुनाले उनलाई प्राण दण्द दिने फैसला सुनाउछ ।
    त्यस्तो अशुभ समाचार सुने पछी मन्त्रीको घरमा रुघाबाशी हुने नै भयो ।
    एक हप्ताको समय पछी उसलाई सजाय दिने भनिएको थियो । एक हप्ता सम्म मन्त्रीका परिवारको दिन भोक न रात निद्रा भयो । सजायको मिती आयो । मन्त्री उपस्थित भयो । सजाय दिने दिन राजा घोडामा सवार थिए । जब राजाले सजायको कुरा सुनायो मन्त्री रुन थाल्यो । त्यो देखे पछि राजाले सोध्यो “तिमी त ठुला लडाईं लड्न डरौदैन्थ्यौ, ज्यानको माया गर्ने मान्छे त तिमी हैनौ । तिम्रो आँखामा मैले कैले पनि आंशु देखिन्, तिम्रो भन्नु के छ”
    त्यस् पछी मन्त्रीले उत्तर दियो “महाराज म मर्न देखि डराउने मान्छे त हैन तर मैले आज एउटा एस्तो बस्तु देख्दै छु जुन मैले मेरो जिन्दगीमा देखिन र मेरो अन्तिम घडीमा आएर देखे एस्मा मलाई पछुतो भैरहेको छ” राजाले सोध्यो “के हो त्यस्तो बस्तु?”
    मन्त्रीले जवाफ दियो”हजुर सवार घोडा जुन उचित तालिम पायो भने उढ्छ, जुन् मेरो
    इच्छा पुरा नहुने भयो त्यसैले रोएको” त्यस्तो सुने पछि राजाले सोध्यो” कति समयमा घोडा उड्ने बनाउन सक्छौ?” मन्त्रीले जवाफ दियो “एक बर्ष” । त्यस् पछी राजले उस्लाई आफ्नो घोडा दियो । मन्त्री दिन दिनै घोडा दौडौना थालो । एक बर्षलाई उस्को सजाय माफि भयो ।
    हो न हो घोडा साचै नै उड्छ कि झै गरी ।
    एक बर्ष नबित्दै त्यो घोडा पनि मर्यो, सजाय सुनाउने राजा लगायत सम्प्रुणा परिवार नै बिरेन्द्र को जस्तो
    स-परिवार नै मास् छर्न गए । नत उस्लाई सजाय भयो न त घोडा उड्यो ।

    माथि उल्लेख गरे जस्तै स्थिती देख्छु म नेपालमा आजकाल । तपाईं हरु नि? मानु मन्त्री भनेको सात दल हो, घोडा संबिधान सभाको चुनाव ।
    आफु बिभिन्न वाहाँना देखाइ सरकारमा टिकी रहने मनसाय सात दल्क नेता हरुमा देखिन्छ । जनदवाबका कारण चुनाव गराउने भने पनि भित्री मनसाय भने चुनाव लाई कसरी टार्ने भन्ने तिर लागेका प्रमाणका indicators देखिन थालेका छन ।
    सात दल भित्रका ठुला भनेका पार्टिहरु
    भनेका गिरिजा कङ्रेश र एमाले जस्लाई आफ्नो पर्टिको जन्समर्थन कस्तो छ भन्ने कुराको लेखाजोखा छैन १० बर्ष सम्म आफ्नो पर्टिको उपेस्थी हुन नसकेको ठाउँमा के मुद्दा लिएयर भोट मग्न जाने भन्ने पनि यि दलका नेता हरुले निस्चित गरेको छैन । आफ्नो धोस्त भयको संगठन गाउ गाउमा के छ भन्ने पनि अकलन गर्न सकेक छैनन नेता हरुले । कताइ आफ्नो पर्टिले २०४७ सालको चुनाव म प्रजातन्त्र पर्टिले ल्याको चुनावको नतिजा जस्तै त हुने हैन भन्ने संका ठुला भनेका दल हरुलाई छ, अरु सना दलको त फेरी सरकारमा आउन नपाईएला पयको बेला खै हालु जती सक्दो भदी समय भन्ने नै देखिन्छ ।
    केही सरकारक गतिबिधिका कुरा गरौ । अन्तरिम सम्भिधान लागु गर्ने कुरा होस् वा तेस्लाई पुणता दिने कुरा म होस् अतन्त मन्द गतिमा सरकारले पहिला चाले रहेको छ । जुन सुकै काम भयको छ जन दवाब भए पछी अनि सडक तते पछी मात्रै भयको छ । किन एस्तो? अदि यो सर्कर् जनतको बलले बनोको हो भने किन फेरि सरकारलाई जनतले
    दवाब दिनु पर्ने? आफ्नो mission तिर लाग्नु पर्ने हैन र? खै त तोकिएका deadlines मा काम भयको?
    तराई आन्दोलन कै कुरा गरौ, जब तराईमा तेत्रो जन धाको क्षती भयो अनि सरकारले बर्ताको कुरा गर्‍यो, उनिहरुलाई समेट्ने गरी प्र म को सन्देश आयो । त्यो पनि अझै समाधान भएको छैन ।
    अनि सम्सोधन गर्ने रे अन्तरिम संबिधान तराईबशिलाई सम्बोधन गरेर, मात्रै तराईबशिलाई । किन अरु समुह लाई चै एहि बेलामासम्बोधन नगर्ने? यो जो सुकै ले पनि बुझ्ने कुरा हो । किनकिसरकार समस्या पटक पटक आइ रहोस् र संबिधान सभाको चुनाव गर्न नपरोस् भन्ने मनसाय म देखिन्छ । जेठ २०६४ म चुनाव गर्ने भनेको छ अनि तराईबशिको माग ले एक पटक अनि फेरी जनजाती अनि दलित अनि महिला होला अनि कर्णाली क पीडित जनता होलन अनि हिमाल म बश्ने सेर्पा होलान । किन सबैलाई समेटेर एकै चोटि सम्बोधन गर्ने हो कि, अन्तिरिम संबिधान बनाउने काम् नगर्ने? यस्तै गरी आफ्नो पर्टी र आफ्नो स्वार्थ को कुरा गर्ने हो भने जनतले दियको बलिदन फेरी पनि यि नेता हरुले राजालाई फेरी पनि राजालाई प्रतिगमन्को कदम चल्न दिदैनन भन्ने कुरा म सन्कै छ । यि नेता जस्लाई जनता ले सप्रियहोलन भनेर बिश्वास गरे, तर पहिलेकै जस्तो व्यबहार देखौन थले भ्ने फेरी पनि जनता ले माफि दिने छैनन यि नेता हरुलाई ।
    समय मिले फेरि लेखु ला , लेख्न कुरा त धेरै छन्, धन्यवाद ।

    बालकृष्ण दाहाल्, लण्डन

86. जहिले पनि नाफामा – नेपाल टेलिकम

    यो कुरा त तपाईं हामीहरुले सुन्दै आएकै हो | यसमा अचम्म मान्नु पर्ने के छ र ? अचम्मको कुरा त ती बिदेशि अपरेटरहरु मरीमेटी काम गरेर, ग्राहकहरुलाई मनाउदैं पनि फेरि घाटामा जांछ्न|नेपालमा एउटा फोन जडान गर्न बर्शौ अगाडी देखी निबेदन दिनु पर्छ तर बिदेशमा आजको आजै जडान हुंछ | नेपालमा मोबाइल फोन महिनौ बन्द हुंदा केहि छैन तर बिदेशमा एक दुई घंटा

    बन्द भयो भने कति जना म्यानेजर ईंजिनियरको जागिर जांछ | बिदेशका ठुल्ठुला अपरेटरहरुले आफ्नो ग्राह्कलाई रुजाउन कति मेहनत गर्छन तर नेपाल टेलिकमका म्यनेजर ईंजिनियरहरु बाहिर आफ्नो तीन चार वटा प्राइभेट कम्पनी खोलेर ब्यस्त हून्छन | तै पनि नेपाल टेलिकम नाफामा छ र मोटो बोनस ख्वाउन सक्छ | यो अचम्मको कुरा होइन त!

87. Juvenile delinquency as crime

    By Raj K. Yadav
    [email protected]
    Social work final year student
    St. xaviers college

    Criminal behavior may be defined as antisocial conduct that violates established laws and entails some penalty. What constitutes a crime varies with time and place. During prohibition the sale of an alcoholic beverage was a crime, but after repeal it ceased to be one. In our civilization, adultery is an antisocial act but it would be inhospitable for an Eskimo to refuse to share his wife with his guest. Treason, murder, incest, and theft are almost universal crimes, but there are exceptions even with regard to these.

    When we talk about the crime the very first crime is juvenile delinquency. Crimes committed by children and adolescent under statutory age are referred to as delinquencies. The maximum age limit varies but in most states offenders under sixteen or eighteen are classified as juvenile delinquents. as defined by the Pennsylvania Juvenile Court Act: a delinquent child is one who has violated any law of the commonwealth or ordinance of the city; a child who by reason of being wayward or habitually disobedient, is uncontrolled by his parent, guardian, custodian, or legal representatives; a child who is habitually truant from school or home; or an child who habitually so deports himself as to injure or endanger the morals or health of himself or others.

    The incidence of juvenile delinquency varies greatly in different communities. In large metropolitan areas, about 2 percent of the children of school age are referred each year to juvenile courts as alleged delinquents and 1 percent of the school age populations are adjudged delinquent.

    The range of offenses committed by delinquents is some what greater than that for adult criminals. It includes all forms of adult crimes plus a few distinct juvenile offenses such as truancy. Certain types of offenses, particularly crimes against the person, are noted more frequently among adult criminals.

    With respect to their relative seriousness, crimes are divided into treason, felonies, and misdemeanors. Treason, the most severe and infrequent type of crime, consists in levying war against one’s country or on giving aid and comfort to the enemy. Felonies are serious crimes such as murder, manslaughter, forgery, aggravated assault, fraud, robbery, burglary and rape, punishable by death, imprisonment, or heavy fines. Misdemeanors are minor offenses; some examples are larceny, drunkenness, disorderly conduct, and vagrancy.

    If we talk about sex in response to crime, relatively few female are convicted of crime or delinquency. Some possible explanations for the low crime rate of females are the greater passivity of women, the greater exposure of men to crime producing situations and differences in cultural training. Antisocial behavior of an illegal nature is largely restricted to the first half of life. The onset of delinquent behavior in children usually occurs in the early teens, and the majority of delinquents referred to juvenile courts are under fifteen yeas of age. The peak age for adult arrests is between eighteen and twenty one and the majority of prisoners committed to state and federal penal institution are under twenty eight.

    During the last part of the nineteenth century, Lombroso, and Italian physician, advanced the theory that criminal possessed a greater number of physical traits of an atavistic or apelike nature than did the general population. Among the stigma of degeneration listed were high pointed head, low, retreating forehead, large outstanding ears, asymmetry of the head and projecting eyebrows. These stigmata were regarded by Lombroso as evidence supporting the biological basis of criminal behavior, but allowance was made for the contribution of social and psychological factors in facilitating or restraining the overt commission of criminal acts.

    So now let’s discuss what are the factors of delinquent’s behavior? In both primitive and contemporary society, it has been observed that the stability of the social order is an important controlling factor in the incidence of crime. No society, however stable, is totally free of criminals, but fewer violators appear in stable, isolated, and homogeneous communities than in disorganized, migratory, and heterogeneous population groups. Rural areas display less criminality than urban areas. Towns situated at the outskirts of metropolitan areas tend to have lower crime rates than the city proper. Social disorganization, dislocation of population, urbanization, and slum areas do not cause crime but they indirectly encourage criminality by increasing opportunities for antisocial behavior.

    The second factor is family disruption. The family life of delinquents and criminals is characterized by disorganization, discord, and general instability. Most investigators have found that delinquents, more often than non delinquents, are reared in homes broken through desertion, divorce, separation, to the death of one or both parents.

    The next factor is because of economic aspects. The majority of criminals and delinquents come from poor homes and are either is unemployed or engaged in unskilled and low income occupation. Although the low economic status of the criminal may be and incentive to offenses against property, it is questionable whether poverty or unemployment are important direct causes of crime.

    One of the dominant factors is psychological and psychiatric factors. Under this intelligence, neuroses and psychoses do affect. Intelligence of apprehended criminals and delinquent is slightly lower than that for the general population. Neuroses personality inventories and clinical observations indicate that delinquents and criminal are somewhat more neurotic than the general population, but the differences are not very marked. Psychotic individuals who commit criminal offenses are classified as criminally insane. Psychopath tic personality refers to individual possessing average or superior intelligence who are neither neurotic nor psychotic but, at the same time are social misfits and borderline mental access are labeled psychopathic personalities or constitutional psychopath tic inferiors.

    Until comparatively recent years, the treatment of criminals was essentially limited to punishment. Punishment, including hard labor, harsh living conditions, solitary confinement, and strict discipline was intended to serve many purposes. Punishment proved a failure on all three points, but it continued to dominate penal practice for many years. Although vaster still remain the doctrine of punishment is gradually being modified.

    Explaining on the basis of preventive aspects we could say the basic causes of crime and delinquency it is possible on the basis of our present knowledge to sketch a blueprint for a preventions program.

    The roots of crime are apparently deeply embedded in the early history of the individual. Parents may discourage antisocial tendencies in their children by maintaining a favorable emotional atmosphere in the home. Individual do not become criminal overnight. Their history is one of gradual development. It is quite probable that many criminal careers could be cut short by prompt detection and guidance in the early stages. in many communities the incidence of certain types of crime may be radically reduced by breaking the corrupt alliance that exists between crime and politics.

88. Umesh Ji, Tathya yo ho!

    Some days ago, I was surprised to read an interview with Pushkar Shah.
    I’d like to furnish you the following information about him as I felt he is putting people in gloomy and fooling even reputed Newspapers like yours. In his interview, he has said that when he started his journey, some people said that he got a new idea for making money.

    1) I think he spoke the truth. Many people think he is paddling his bicycle anywhere he goes. That is not true. The fact is, he enters the country by plane. Then, he goes to the nearest city offices asking for help. Such local offices have fund for helping people like this. They manage all lodging-fooding and provide assistant of about $500-$1000 on average. Then, he contacts Nepali Missions overseas and Nepali communities. In developed countries, there are about 2-3 Nepalese communities in a Megha City. On average, each Nepali community collects donation for him $600-$1000. In America, I still remember handing him $600 from the community I am associated with. And there was another parallel Nepali community like us and I heard that he was given almost the same amount from them too. This was in one city. He visits several cities like this in the same state.
    2) He has himself spoken in his interview that he spends most of his time in America and has visited more than 50% states in the USA. Why he does that is obvious. He can make more money in US than any other country. In a state in the US, there are more than 50 cities and about 5-6 different Nepali communities and it is easier for him to accumulate much money from them. He even doesn’t go from one state to another by bicycle.
    3) In the interview, he says, he spent nights with orange skins and water in the jungle. This is another white lie. If there are no people, how can there be orange skins? In the countries like China and other developed ones, cycling in national highways is strictly prohibited by law and it is not possible to cycle. Highway police arrest such people immediately. If he cycled through streets, there is thick population. There are shops and houses everywhere. When there are people, there never comes a situation in one’s life spending nights in the forest and just with orange skins and water.
    4) In the same interview, he says when he started the journey, his mother gave him one hundred rupees and he still saves it. I think that is possible. When he came to us in the US, he was telling us the same. But he says he hasn’t spent it. It sounds ridiculous. How can he spend it? Who accepts Nepali rupees in the World? What one can buy with it?
    5) He says he was robbed in Mexico and Africa. That is possible because such things happen in those countries. It is also possible that he might have had difficulties while traveling South Asian countries. But, visiting cities close to the airport in not a big deal even in South Asian Countries.
    6) He has also said some bad things about some new cyclists as we should be careful with them. If he is really a nice cyclist having heart of nationalism, he should have been an inspiration to new cyclists not a jealous with others, isn’t it? Next, who is keeping the record that he has traveled so many countries. It is his mouth.
    7) However, if he really climbs the Everest, that would be a good job.

89. हेल्लो साथी हरु तपाईं हरु सबै लाई थाह छ कि नेपाल हाम्रो हो , हाम्रो भन्न ले हामी सबै को, को नेपाली को पहाडी हो? मेरो बौ बजे पहाड बाट मधेश आए म अब मधेश म बस्छु , के तेसो भए मेरो बौ बजे पहाडी हरु ले “मादेश कोलोनाएज्” गरेर बसे? के त्यो भुमी जहाँ मेर बौ बजे ले आफ्नो पसिना बगए, तीनएए हरु मात्र पहाड बाट आएक पहाडी शोषक मात्र थिए? मलाई त आस्चेर्य लाग्छ कि यो लडायी हो कि होइन? लडायी हो भने कस् कस् को हो? के यो स्वतन्त्रता को लडाईं हो कि , कुनै सिमित बर्ग हरु ले आफ्नो स्वार्थ पुर्ति को लागि आफु सत्ता मा आउन को लागि उथाएका बास्थबिक्ता भन्दा फरक नारा हुन्! हमि कहिले बाट पहाडि र मधेसि भयौ? मलै लग्छ after the power game of madhesi mukti morcha and moists did not go well, right? तेश् पछि आयो मधेशि र मओबधि को कुरा र अब सयद् india ले सोच्यो येहि हो मौका फहिदा उठाउने बेला र हुदै नभाको issue लै अगाढि ल्यायो “पहादि र मधेशि” अनि हामि सबै कुरा बिर्सेर आहिले आफै आफै लडि राको छौ, आफै सङ! अब सबै सोचौ के यो लडाइ बाट फाइदा कस्लाइ पुग्छ? नया देश चाइयेको हो त हमि लाइ? कस्तो हास्यास्पद कुरा first maoists problem,then secular state and then now the no-nonesense but not-necessary division issue वाह वाह क्या कमाल छ, देश् टुक्रा पार्ने , क्या बिशाल बिचार छ तपाइ हरु को! म मान्छु हमि हरु सबै मधेश को मन्छे हरु लाइ पिडा दिइयेको छ तर कस्ले? कस्ले? आफै आफ्नो अश्तित्व म मास्ने बिचार राखेर कोइ पनि मथि पुग्दैन! ल एक पल्ट सोचौ कि मधेश अलग देश भयो, तर फेरि येदि त्यहा hindu र muslim को दङा भयो अनि उनि हरु आलग देश को माङ् गर्न थले भने फेरि त्यो पनि बिभाजन हुन सक्तैन र? येसरि बिभाजन गरेर problem को solution हुन सक्छ र? सिङ्गै येक टुक्रा भयेर बस्नु पर्छ हमि ले! बरु सबै मिलेर एक अर्का लाइ सम्मान गरौ, देश टुक्रा पार्ने काम नगरौ!

90. हिजो आज नेपाली मोडेल हरुले युरोप का मोडेल हरुले जस्तै सबै अङग देखौन थलेक छन के नेपाली मोडेल हरुले बिदेशी मोडेल हरुले जस्तै फेशन लगौद मात्रै मोडेल हुन सक्ने हुन ? उमेश्जी ले यो बिषय लाई छलफलमा ल्याउनु भय नेपाली मोडेल हरुको बारेमा नेपाल्हरुको बिचार बुझ्न सक्इने थियो कि ? मैले धेरै पत्रीका हरुमा नेपाली मोडेल हरुलाई नग्न देखेको पनि छु र नग्नताले मात्रै मोडेल बनाउने हो भने दुङ्गे युग फेरी फर्कौन खोजियको हो जस्तो लाग्दछ । राष्ट्रिय पत्रीका हरुमा नेपाली मोडेल को नामामा स्लिल खाल्को फोटो छपाएर नेपाली समाजको आफ्नो सन्स्कृतिलाई नै लोप बनाउने र हाम्रो सामाजिक मुल्य र मन्यातलाई नै चुनौती दिने बेला आइसक्एको छ । मानवाधिकारको नाम सभ्यता लाई नयाँ किसिमले व्याख्या गर्ने हरुले इज्जत के हो भन्ने कुरा नै भुली सक्एको जस्तो आभास् भैरहेको छ । हामी नेपाली हरुले अब मोडेलिङ को बारेमा नेपाली परिबेश अनुसार को मोडेलिङ गर्ने युबा युबतिलाई बिशेषस्थान दिनु पर्छ भन्ने मलाई लगेको छ । यस बिषय मा यहाँले यो ब्लग मार्फत छलफल को बिषय बनैदिनु हुने छ भन्ने मैले आसा राखेको छु । धन्यवाद

91. I am wondering if any have seen a letter issued by Tarai Mukti Morcha (Goit) to the Management of Nepal Bangladesh Bank. The letter asks the management to sack all Pahadi employees and stop any contributions to other political parties other than Goit brand.

    Umesh jee, please write to me for a scanned copy.

    Keshab

92. जे होस् नेपाल लाई साप्रदा यिका बिभाजित गर्न प्रचन्ड को पनि हात छ ।उहाले आफ्नो बिधान बनाउने क्रम मा नै नेपाल मा सप्रादा यिक तरिकाले बिभाजित गर्न प्रसस्त सम्भाबना छोड्नु भयको छ । सघिय राज्य प्राणाली मलाई पनि मन पर्‍यो तर उहाले जुन जाती का नाम मा जस्तै किरात भनेर राख्न्नु भयो त्यो ठीक थिएए न । कुनै बेला बाहुन वा छेत्री ले हाम्रो नाम मा राज्य खोइ त भनेर आन्दोलन गर्थे पहिले नै मधिसे हरुले गरे ।ठिकै गरे राज्यको कुनै पनि तुक्रा को नाम जाती वा कुनै सप्रदा यको नाम बाट राख्न्नु हुँदैन ।
    यो कुरा सबै ले थाहा पाएए राम्रो ।अनी मदिसे लाइ पनि नेपाल हाम्रो हो भन्ने अनुभब हुन नदिनु अरु सप्रदाँया क मान्छेको गल्ती हो । जस्तै काठमाडौं मा मैले धेरै पल्ट ज्यापु समुदाँया को मान्छेले मदिसे लाइ ईण्डियन भन्दै हेपेको धेको छु । ज्यापुले मात्र होइन एस्तो बाहुन छेत्री सबै ले गर्छन । अनि म इसे हरु लाइ देस हाम्रो पनि हो भन्ने अनुभब हुन पाउदैन नै परिनमा यस्तै हुन्छ ।
    अहिले आन्दोलन गर्ने हरु पनि सबै प्रच न्द कै अनुयायि रहेछन । उहाले जातिको नाम बाट नाम राखेर आफ्नो इमान्दारिता देखौन खोजे पनि आखिर के नै भयो र ? मधिसे को नाम त राख्नु राख्न्नु भएए को थियो ,तर उनै आन्दोलनमा छन । तेसैले अफु आफु नेपाली भयको र नेपाल आफ्नो हो भन्ने फिलिङ पहिले मनम मनमा ल्याइदिनु पर्छ त्यो गर्न सबै सर्भभौमा भयको अनुभुती हुन पर्छ ।
    तेसैले कृष्ण बहादुर महरा ले बिना सितै राजाबादी को धुसपैथ भनेर नेपाली मधिसे समुदा य लाइ अपमान गर्न पाई दिन । मधिसे साथी हरु लाइ राजाबादी भन्ने महरा को नियत के त ? ?
    आजै महरा ले भन्नु भयो समस्या समाधान गर्ने काम फोरम को होइन ८ दल को हो रे जुन पहिले नेताहरु भन्थे यो माओवादी को होइन ७ दल को भनेर । मदिसे हक हित को लागि हिंडेका हरु को काम न भय महरा को मात्र काम हो ।अब सबै काम महरा र ८ दल ले गर्ने भएए । अरुको उपथिती लाइ सहन नसक्नु नेपाली

93. dear my sansar readers
    kina kina aaja kehi lekhu jasto lagyo kura tetai tira ko himsa bidroha ra pratihimsako.kura tetai ka hun jatatira ko aaja boli bikchha.malai dhul dhula neta harukai kura ko tippani garna man lagchha.kura garne shahas pani ta kamko haina kina ki kura puspa dai ko ho(prachanda) nam aati sundar byektitto pani utikai. jun dina sarbajanik hunu bho tehi dina bibadspad kura ma parnu bho. sayed uwalai khula rajniti teti naphapeko pani ta huna sakchha.uwaka bhasan pani sunau jasto lagchha tara yanha malai indira gandi le bhaneko shaheri yaad aayo (agar bhasan sunna heto atal ji ka pas jayiye lekin rasan lena heto mera paas ayiye) thik tesai gari uwaka le bhandai janu bho ki 5 barsa ma kun desh jastai tara 10 barsa ma europe jastai.kata kata lagthiyo aba ek dasak samma jenetene gujara chalauna paye jiban saile badne rahechha.tara birseka thiyenau uwalenai batayeka uddhako pad tajai thiyo bidroha garne janta ko maulik adhikar ho bhaneka bani haru tesaile hamile sanka kateka kura dherai huna thale yanha.huna ta uwalai pani chaina dos tesaile hola khasai emotinal bhasan pani chaina ayhile uwako.tapaiharuka hatiyaar matrai camp ma pugeka chhan ta manchhe ko yetro aat aba jaaba container ma nai rakhepachhi jhan thula bidroha pani hunsakchha tesbelama desh ko unnati kasari hunchha ?
    tapaile bhaneko europe pani katai agragame khale ta hoina? aahile yehi prasna manis haruko dilodimag ma chalirahekochha sayed chalirahanechha……….

94. sorry friend ,I forgot to provide my email id
    [email protected]
    thanks

95. Dear My Sansar Readers,
    I am so upset with the Nepal Electricity Authority, They announced 21 hrs. loadshedding in a week,3 hrs in a day, what is this? as i am cyber businessman in Kathmandu, and i am running this business since 7 years. In the past days i used to charge Rs. 170.00 per hrs to the customers and nowadays Rs. 15.00. In this manner of our LOk Tankra Gov. how can we run our business? As i trust this gov. but they are not feeding or supporting for the Nepali Janata Please think about this. we have lot of problems and the days are very challenging for us. I hope this site could do something for New Nepal.
    And most of the cyber Cafes are running their business by providing different PC games, and most of the users are school kids, If we dont stop playing games in the cyber then those children will have problems in their studies. Pls. monitor each cyber and STOP pc games.
    Wishing you all the best , and pls. keep continue to provide fresh updated news.

    Yours truly,
    Friend
    Jay Nepal.

96. खूफिया संस्था को चहलपहल ?

    राती निद्रा राम्ररी लागेन, मेरो संसार पढेर सुतेको थिएँ, मनमा उथल-पुथल भई नै रहेको थियो, विहान उठने बित्तिकै बाथरूम जानु अघि पहिला कम्प्युटर नै खोलेर मेल चेक गर्न बसें । कता-कता सुनेको जस्तो नाम बाट इमेल आएको जस्तो लागेर खोलेको त http://madhesh.com भन्ने साइटबाट कसैले इमेल पठाएको रहेछ, तर त्यो भन्दा मलाई मेरो यो अत्यन्त गोपनिय जहाँतहीँ प्रयोग नगरिने इमेल त्यस साइटले कसरी भेटाएछ, भनेर कुराले अचम्मको लागि रहयो । त्यो साइट को कन्टेन्ट पढ़दा झन डर पो लागेर आयो । खूफिया तरिका ले लेखिएका नेपाल र नेपाली कै अखण्डता मा आँच पुर्याउने क्रान्तिकारी लेखहरू पढेर रोउँ‍-रोउँ लाग्यो । नेपाल मा के-के हो, अझ कति दु:ख नेपालीहरूले नै झेल्ने हुन भनेर दू:ख लागिरहयो ।

    तर मलाई चिन्ता लागेको कुरा कतै म त्यस खूफिया संस्थाको ब्ल्याक लिस्टमा त छैन भनेर डर लागि रहयो । साथीहरु म कतै वेपत्ता भएमा, त्यसको लागि अलिकति भए पनि जानकारी राख्नु होला । तपाईंहरुले पनि कुनै खतरनाक इमेल पाउनु भएको छ?

97. जनतालाई पूर्ण शान्ति कहिले होला?

    जनआन्दोलन-२ लोकतन्त्र र शान्ति स्थापनाको लागी थियो । भनिन्छ-आन्दोलनले राजनितिक सफलता प्राप्त गर्यो । द्वन्द्वको समयमा नेपाल बन्द, चक्काजाम, नाकाबन्दीले जनता आजित थिए र यी भै’ नै रहन्थे । माओवादी समेत सम्मिलित जनआन्दोलनले देशमा लोकतन्त्र ल्यायो् । जन आन्दोलनका संवाहक सरकारमा गए, माओवादीको समर्थन छ, ऊ पनि सरकारमा छिट्टै समावेश हुदैछ । यति हुँदा पनि आज देशमा कुनै न कुनै बहानामा बन्द, चक्काजाम भै नै रहेछ, ख्वइ त शान्ति???

    कहिले कोशी बन्द, कहिले तराइ बन्द, कहिले पुर्वाञ्चल बन्द, कहिले पहाडी-मदेशी द्वन्द्व, कहिले हिन्दू-मुश्लीम(नेपालगन्जको घटना)। अनि त्यो पनि सानो सानो बिषयमा । कहिले गाडीले किच्यो भनेर चालकहरूले, कहिले यात्रू(!) ले, कहिले जनतान्रीक(!?) मोर्चाले,कहिले ब्यापारीले, कहिले डाक्टरले, कहिले बिरामीले , कहिले जनजातिले, कहिले स्वयं सरकारी(!) दलले, कहिले अरू कसैले-आयोजकको त कमी नै छैन । जनता बिचरा आजित भइसके-यो बन्दहरूको श्रृंखला त आन्दोलन पछि सकिनु पर्ने हो नि । तर ख्वई??
    ख्वइ त शान्ती? त्यो कहिले आउने हो? कसले ल्याउने हो? यसको जवाफ कसले दिने हो? माओबादीले त हिंसा छोडे, तर तराई मुक्तिमोर्चा कि के के नाममा हतियारहरू उठेका छन्, मान्छे मार्दै छन्-यो सब अशान्तिको अन्त्य कसले र कहिले गर्ने? मानौं-यो सरकारले सकेन, माओवादीहरू सँग समाधान छ त यस्ता बन्द र अशान्तिको अन्त्य गर्ने?

    यो सब राजाबादी वा प्रतिगामी हरूको षडयन्त्र हुन सक्छ, तर यति भनेर पन्छिन त मिल्दैन नि । जनआन्दोलनको समर्थक म पनि हुँ, यो आन्दोलन सान्दोलन काम छैन भन्ने कति साथीहरुलाई मैले यो शान्ति र लोकतन्त्र का लागी हो भनेर कन्भिन्स गरें । तर आज उनीहरुको प्रश्नको जवाफ छैन म सँग।
    एउटा उपाय छ-यो बन्दलाई नै बन्द घोषित गर्ने सरकारले । तर समस्या(नैतिक), यो सरकार नै बन्दरुपी आन्दोलनको फल हो ।

    पाठक साथीहरू! यो दैशमा साच्चिकै शान्ति को स्थापना गर्न के गर्नुपर्ला, सरकार , माओवादी र सरोकारवालाहरू लाई केही सुझाव छ कि????

    —-मदन तिम्सीना,

98. NEW WALL PAPER FOR NEW NEPAL? how 2 send?

99. गिरिजा प्रजातान्त्रिक मार्का कोट
    ———————–

    गिरिजाको कोटै ठूलो छ
    उस्को प्रजातान्त्रिक कोठै ठूलो छ

    के अँटाउँदैन यसमा सबथोक अटाउँछ
    परागमात्र होइन यसलाई सिनो समेत बसाउँछ

    ४६ अघिका सिनो अटाएनन् कि यसमा ?
    १९ माघको समेत अटाउँछ ।

    गोबिन्द र खुमवहादुरको कोट अटाएन कि यसमा ? भ्रष्टाचारीको नोट
    सब थोक अटाउँछ

    मिसेस जोस्टअटाइनन् कि यसमा
    सबथोक अटाउँछ

    पशुपतिनाथ अटाउन्नन् कि यसमा भैरबनाथै अटाउँछ
    सिनो राजा राखिदिनुस् न यसमा बिछट्टै मग्मगाउँछ

    कटुवाल काजि अटाएनन् कि यसमा ?
    सबै पाजी अटाउँछ

    के मात्र अँटाउदैन यस्मा
    सबथोक अटाउँछ

    शैलजा अटाइनन् कि?
    टी गिरी नै अटाउँछ ।
    मुसोको के कुरा भो र
    नाकैमा लुटपुटाउँछ ।

    बाँसबारीको जुत्ता अटेन कि यसमा ? जनकपुरे चुरोट!
    सबथोक अटाउँछ ।
    उड्ने हवाइजहाज होस् कि गुड्ने साझा बस!
    सबथोक अटाउँछ ।

    अलकत्रा अटेनकि यसमा? हेटौडाको सिमेन्ट ।
    सबथोक अटाउँछ ।

    महाकालि अटाइनन् कि बिडा पानमा?
    कोशी पनि अटाउँछ
    कर्णालिको के कुरा गर्नु
    देश पुरै अटाउँछ

100. खै उमेशजी नेपालमा कुन सम्बत् चलाउनु उचित होला भनि छल्फल् चलाउन धेरै पटक् अनुरोध् गरे तर गर्नु भएन नि?

101. कैंयाको विरोध हुनु पर्छ ।
     – दीपक जडित

     नेपाली पोष्ट डट कममा १९ डिसम्बरको दिन चौतारी स्तम्भ अन्तर्गत रामकुमार एलनले हीरा बेच्न ज्ञानेन्द्र हेटौडा जाने शिर्शकमा यौटा लेख लेख्नु भएको छ ।

     यतीखेर मुलुकभर ज्ञानेन्द्रको सम्पतीमाथी सामान्य नागरिक सहर कर लगाउने कुरा अनि कतिपय सम्पतीलाई राष्ट्रियकरणगर्ने कुरा उठीरहेको छ तर कार्यान्वयनमा आउनको लागी ज्ञानेन्द्र संग कूल सम्पती कहाँ कहाँ र कति छ भन्ने कुराकै निधो अहिले सम्म भै सकेको छ जस्तो मलाई लाग्दैन । आँखामै छारो हाल्नको लागी भने यती रोपनी जमिन भूपतीको नाउंमा भनेर दुई चार पत्रीकामा पढ्न पाईयो अनि भियनातिरबाट पारसको नाउंमा आएको पार्सल भन्सार तिरेर कथित दरबारले लगेको समाचार पनि पढ्न पाईयो । ज्ञानेन्द्रले ब्यापारी ( कैंया ) को रुपमै भोगचलन गरिरहेको सम्पती ( उद्दोग धन्दा ) मात्रै पनि औसत नेपालीले गर्न सक्ने कल्पना भन्दा बाहिर छ त्यसमाथी भूपती भएर ओगटेको सम्पती र उसैले स-परिवार हत्या गराएको उसैको दाजुको सम्पतीको त कुरै नगरौं । त्यो सब सम्पती राष्ट्रियकरण गर्छौं भनेर कुर्लनेहरु आजपनि आपसी कलहमै अल्झिरहेछन । तिनीहरुले आजसम्म यो यो ठाउंको यती यती सम्पती राष्ट्रियकरण भयो भन्न सकेका छैनन । खै कुन शुक्रवार कुरेर बसेका हुन तिनीहरु ? ल्याकत भए तथ्य पत्ता लागीसकेको सम्पतीहरु अहिले सम्म राष्ट्रियकरण भैसकेको घोषणा गर्नु पर्ने हो ।

     रामकुमार एलनले उक्त समाचारमुलक लेखमा सत्तापलट हुने बेला तिर वीर शमशेरले कलकत्ता लगेर ४ क्विन्टल ४ किलो सुन बिक्री गरेका थिए र ज्ञानेन्द्रले पनि त्यसरीनै हीरा , मोती लगायतका जवाहरतहरु बिक्री गर्ने सोच बनाएको हुन सक्ने उल्लेख गरेका छन त्यसैले ज्ञानेन्द्र सँग हाल भएको सम्पुर्ण चल अचल सम्पती मध्येमा कति सम्पतीमा उन्ले आफ्नो हिसाबले चलखेल गर्न पाउने अनि कति सम्पती राष्ट्रको हुनुपर्ने जस्ता कुराहरुको निर्क्यौल नभई ज्ञानेन्द्रलाई हेटौडा गएर कुनै पनि चल अचल सम्पती बिक्री वितरण गर्न नेपाल सरकारले रोक लगाउनु पर्छ र सम्पुर्ण नेपालीहरुले पनि एकजुट भएर यस्को विरोध गर्नुपर्छ ता कि भोली को दिनमा गद्दी खोसिने बेलामा ज्ञानेन्द्रले नेपालको १० बर्षको बजेट बराबरको हीरा मात्रै देश भित्रै बसेर बेच्यो भनेर पढ्नु नपरोस ।

     बनाऔं कानुन यस्तो कि कसैले त्यो नाघ्न नपाओस ।
     उखेलौं आज जरै फेरी राजतन्त्र जाग्न नपाओस । १

     उठोस् नेपाल एकजुट भई छेकोस् गल्ली अनि गौंडा ,
     कुम्ल्याएर राष्ट्रको सम्पती त्यो कैंया भाग्न नपाओस । २

     कटाउनै पर्दैन सात भञ्झ्याङ्ग बसोस हामी माझमै ,
     काटीदिउं बरु हात सबै कि फेरी माग्न नपाओस । ३

     हाम्रो छातीलाई युद्ध अभ्यासको तारो मान्नेहरुले ,
     उन्मत्त भएर शक्तीले फेरी गोली दाग्न नपाओस । ४

     कात्रो फुकाई मुर्दा ब्युँझाउने नरपिशाचको लाममा ,
     लोभमा परेर फेरी कुनै मानिस लाग्न नपाओस । ५

102. चोक्टा खान गा कि बुढी झोलमा डुबेर मरी

     आको विदेश धेरै पैसा कमाउनलाई
     केको हुन्थो पैसा पर्यो टाउको समाउनलाई
     देखिएथ्यो यस्तो राम्रो सपना स्वदेशमा
     अहिले एता नरमाईलो लागी रा छ विदेशमा

     सन्चो विसञ्चो सोध्नलाई गर्यो घरमा फोन
     यै कामको विशेषताले लाग्दैन नि खोल्न मन
     सोध्नुहुन्छ आमा बा ले पाईस वावु काम
     मन पनि लाग्दैन लिन त्यो कामको नाम

     घरमा हुदा उठ्दैनथ्यो सिन्को पनि ढलेको
     खै कसरी भनु मैले यस्तो काम गरेको
     भन्नलाई त भन्छन पैसा नै ठुलो सबैले
     जस्तै काम गरे पनि देख्या छैनन् कसैले

     क्याम्पसको शुल्क तिर्न पनि काम चाहियो
     खोज्दै जाँदा सोध्दै जाँदा यस्तै काम पाईयो
     रोजे जस्तो काम गर्नलाई अनुभव चाहिने
     विना अनुभव हजुर यस्तै काम पाईने

     औला हेर्यो नङ हेर्यो सबै छन फुटेको
     के गरु त मैले अरु यही काम जुटेको
     आयो विदेश पैसाको मुठो कमाउनलाई
     साहुको ॠण सम्झी पर्ला टाउको समाउनलाई

     हिसाव गर्यो बढिराछ दिन दिन साहुको ॠण
     कसरी खै सकुला नि मैले त्यो ॠण तिर्न
     जति बच्यो सबै पैसा पर्यो तिर्न फिस
     घरमा आउदाँ ख्वाउने भए लोप्पा भन्दै ईस

103. प्रश्नहरु अझै अनुत्तरित छन ।
     – दीपक जडित

     ब्यस्तताको कारण तिनचार दिनसम्म ईन्टरनेटमा बस्न नपाएको मलाई आफु निक्कै पछि परेछु जस्तो लागीरहेछ । नेपालमा शान्ती सम्झौता भै सकेर पनि दीपावली मनाउने , शान्तीको ड्रम बजाउने ईत्यादी काम भै सकिसकेछ , राजाले समेत शान्ती सम्झौता भएकोमा आफु प्रसन्न भएको बक्तब्य निकालीसकेछन । कस्तो अचम्म !!! ति नै राजालाई हटाउनको लागी शान्ती सम्झौता गरेर सम्बिधान सभाको चुनाब गर्ने भन्दैछन राजाचाहिँ त्यसैमा प्रसन्न भए रे । कतै गड्बडी त हुन लागेको छैन ? शान्ती सम्झौताको ३.३ (बुँदा नै त होला नि) मा भनिए अनुशार राजसँस्था कायम राख्ने या नराख्ने भन्नेबारेमा संबिधान सभाको पहिलो बैठकद्वारा साधारण बहुमतले टुंगो लगाउने रे । भनेपछि सम्बिधान सभाको पहिलो बैठकमा राजा राख्ने भन्नेहरु २ जना बढि निस्किए भनेपनि राजालाई राख्ने हो त ?? अनि राजा हटाउनु पर्छ भन्नेहरु २ जना बढि हुंदै राजा हटाईदिने त ? खै यो राजा राख्ने र हटाउने पनि केटाकेटीको खेल हो कि क्या हो ? यदि जन आन्दोलन – २ को मर्मलाई आत्मसात गरेर नेपाली जनताको चाहना र ईच्छा बमोजिम देशलाई अगाडी लैजाने हो भने – यति भै सके पछि त संबिधान सभाको पहिलो बैठकले बिना शर्त राजसँस्थाको खारेजी गर्नु पर्ने हैन र ? जन आन्दोलन – २ का सहिदहरुको सम्मान पनि त त्यसैमा हुन्थ्यो होला नि तर खै त यहाँ अझै पनि जनताको इच्छा र चाहना बमोजिम काम गर्ने नेताहरु छन होला र ? म त शँकामा पो छु । यदि त्यसरी बिना शर्त राजतन्त्रको खारेजी गर्न मिल्दैन भने , ( हुनत नेपालमा नमिल्ने कुरा नै के छ र ? राजा र काँग्रेस मिल्न सक्छन , काँग्रेस र एमाले मिल्न सक्छन , राजा र एमाले मिल्न सक्छन , हुंदा हुंदा भोलि राजा र माओवादी पनि मिल्न सक्लान – झण्डै मिलेका पनि थिए तर दुखको कुरा राजा हटाउने सवालमा एक स्वरमा एक भएर हाम्रा नेताहरु मिल्न सक्दैनन । ) राजतन्त्रलाई बोक्नै पर्छ भने किन लोकतन्त्रको डिँग हाँकी हिंड्ने हो हाम्रा नेताहरुले ? आफ्नो आफ्नो स्वार्थ सिद्ध गर्न बाहेक देश र जनताको निँती काम गर्ने नेता हामीले कहिले पाउने होला ?

     बर्तमानमा देशको मुल समस्या राजतन्त्र हो र मुल आवश्यकता शान्ती हो भनेर सबै नेताहरुलाई ज्ञात नै छ तर पनि खै त मुल समस्याको मुल जरो उखेल्न किन यस्तरी हिच्किचाएका हुन ? राजालाई स्पेस दिनु पर्छ भन्ने प्रधानमंत्रीको पछाडी र राजा राख्ने नेपाली काँग्रेसका सभापतीका पछाडी (दुबै यौटै भए पनि ) थोरै सहयोगी नहोलान भन्न सकिन्न जस्ले बिभिन्न प्रभोलनमा परेर राजा राख्नु पर्छ भन्न सक्छन । राजतन्त्र राख्ने र हटाउने भन्ने प्रश्नमा आमजनताले आफ्नो धारणा राख्न पाउने कि नपाउने ? पाउने हो भने कसरी पाउने ? नपाउने हो भने किन नपाउने ? कि सम्बिधानसभामा बस्ने सदस्यहरुले मात्रै त्यस्को छिनोफानो गर्ने ? सम्बिधान सभामा सहभागी हुनेहरुले भोली राजतन्त्रको बिषयमा गरेको फैसला मान्यनहुनेले मुद्दा हाल्न पाउने कि नपाउने ( मेरो भन्नुको आसय फेरी त्यसै बिषयमा अर्को पटक बहस गरेर अर्को फैसला निकाल्न पाउने कि नपाउने ? ) कि फेरी चित्त नबुझ्नेले भोली बन्दुक बोकेर जँगल तिर जाने ? आउदै गरेको शान्ती साँच्चिकै हो कि भ्रम मात्रै हो ? प्रश्नहरु अझै अनुत्तरित छन ।

104. Hello
     I think it would be better if this blog covers more than political issues. It does not mean that we don’t want political issues here. I would like to read more about sports, culture and so on.
     Thanks
     Bipin

105. तपाईंलाई बिदेश मा बस्ने नेपालि हरु ले नेपालको बारे मा भुल्दै जानुलाई के भन्नु हुन्छ?
     उदाहरण को लागि, अ्मेरिका मा आएको सात बर्ष भएको एक युबती ले नकल पारेको देखाए ” मैले त नेपाली भाषा भुल्न लागि सके” । नेपाल मा बसेर नेपाल मा १६ बर्ष भोलेको भाषा अ्मेरिक मा ७ बर्ष बस्ने बित्तिक इ भुल्छ र? । एस्मा प्रमुख भूमिका त आमा बाउ कै देखिन्छ ।
     यसरि आफ्नो धरातल लाई वीरसने हरु लाई तपाईं के भन्नु हुन्छ? इनि हरु नत पूर्ण रुपमा बिदेसी नै हुन सक्छ, न त नेपालि नै हुन सक्छ । बरु बकुला हरु को भिड मा काग जस्तो मात्र हुन्छ । तर याद रखुन्स्, थाहा न पाउने रुप बाट यो नेपलि हरुको जमात बिदेश हरु म निकै नै ठुलो हुँदै छ ।

106. रमाउछु, खुशी हुन्छु, हासिरन्छु जैलेपनि,
     खुशी छु म किन यती हास्दिनथे कैलेपनि ।

     छेउकाले आँखा तर्छन्, टाढा का ले फर्किहेर्छन्,
     उफ्री हिडछु टेक्दिन म ,खुट्टा ले भुई कैले पनि ।

     खै के भा’को राम्रो लाग्छु,आफैलाई हेर्दा आफु,
     चिट्टिक्कै म भाको हुन्छु, बहिर सबै मैले पनि।

     नचिनेनि सबै सङ्ग मुस्काउदै हिन्ड्छु म त,
     हुन त हो माया गर्थे, सबै लाई पैले पनि

     CREAM घस्छु मुहार मा, टि-सर्ट मा बुट्टा भर्छु,
     कपाल रङ्ग्याई कालो पार्छु,अनी हुन्छु “कैले”पनि ।

     तिम्रै हो यो उपहार, खुसी दि यो यती बिधी,
     सपनि म सँगै हुन्छौ, छेउ मा आउन येले पनि ।

     ——————————————————————————–

     ( १ )

     ——————————————————————————–

     फर्केर आउछौ कि , यही एउटा आस छ ।
     तिम्रै निम्ती साचेको, एकमुठि सास छ ।

     हर साँझ सम्झी रन्छु , सपनि मा देखिरन्छु ।
     सधैं सधैं कुरा हुँदा, ओठ मा तिम्रै बास छ ।

     मेरा सबै खुशी हरु, तिमीलाई सुम्पिएथे ।
     आफ्नै लागि छर्नलाई ,अलिकति मास छ ।

     एक पल्ट भेट्नलाई, फर्किएर आउ “काले”
     केवल तिम्लाई पर्खिराको, एउटा जिउदो लास छ ।

     ——————————————————————————–

     ( २ )

     ——————————————————————————–

     आउ एकै छिन , बसी देउ न है ।
     मेरो मन मुटु मा पसी देउ न है ।

     साह्रै चिन्ता लाग्छ जवान छौ,
     ए तारा मेरो छेउ खसिदेउ न है ।

     मुखैले सबै भन्न सकिन खै,
     प्रेम पत्र लेख्न , मसी देउ न है ।

     निकै निकै नै, मनपर्छौ “काले”
     कैले नछुट्ने गाठो, कसी देउ न है ।

     “काली” भनेरै बोलाए हुन्छ अब,
     बिन्ती मेरो मुटु म पसिदेउ न है ।

     मर्छु काले म, बिन्ती तिम्रै काख मा,
     सिउदो म एक चिम्टी सिन्दुर घसिदेउ न है।

     ——————————————————————————–

     ( ३ )

     ——————————————————————————–

     रोएको छु जुनिभर , हासि देउ भन्छौ?
     जिवन मर्नु रहेछ, बाचि देउ भन्छौ?

     अक्कासिए म, खसलिदियौ,
     पिर्ति अब फेरि, गासि देउ भन्छौ?

     हात खुट्टा भाचेर लडाइदियौ
     आफ्नै मुख् ले फेरि, नाचि देउ भन्छौ?

     सुर्के कसेर मेरै घाटि मा,
     मलाइ अब , फासि देउ भन्छौ?

     भो काले सकिन, म,
     बिदा देउ, किन मफि देउ भन्छौ?

     ——————————————————————————–

     ( ४ )

     ——————————————————————————–

     आफ्नो हाँसो बन्धक राखी, बिदेश तिर हिन्छु लाग्यो।
     अलिकता खुशी बचेँ, अरु आसु किन्छु लाग्यो ।

     एक्लै भेट्दा फकाएथेउ, मन् मुटु चिरिवरि
     आफै लाई हराएर, तिम्रो नाम लिन्छु लाग्यो।

     रोए तिमि तिम्रो लगि, रुने मेरो रहर् भाथ्यो।
     देखाएथ्यौ सपना ले, अब सन्सार किन्छु लाग्यो।

     मन तन सुम्पे मैले, तिम्रै निम्ति मरिमेटे।
     कोसौ पर आहटमा, तिम्रो आभास चिन्छु लाग्यो।

     रोउ कति तिम्रो याद मा, भन् “काले” तिमि आफै,
     तिम्रै निम्ति रित्तिएथे, बाकि सास नि दिन्छु लाग्यो।

     ——————————————————————————–

     sathi ! Don’t forgot to mail me

     on

     [email protected]

107. बिदेसियकि चेलि को तर्फ बाट , २०६३ सल को तिवार को हर्दिक मन्गल्मय सुभकमन

     बिदेस् मा बस्ने को पिडा बिदेस् मा बस्ने लाई मात्र थाहा हुन्छ, नत कतै रोति को बस्न औच, नतकै ददेउसि र भैलो केल्छन्न्, नत कतै बत्ति क जिलिमिलि न देकिन्छन् , नेपलि उखन कन गोरुलै औसिन पुर्निय जस्तो हुदोरच. सुभकमन अदन प्रदन गरे पनि कतकत खल्लो लग्दो रह्क ओरिपरि को बतबरन नै नमिल्दो देकिनेरहेच. नेपलि कलन्देर हेर्दै अग्न्तलि कल्ल गर्नु पर्च. सयेपर्ति फुल हेरेर तिवर अयेच भन्म भने पनि बिकसित देस म त सिज़ोन बिमको रुल्ल पनि फुलौछन्. चद्बद को अनन्द लिनेत केबल अफ्नो अतित सम्जने र नेपलि ब्लोघरु हेरे र मत्र हो. नेपलि हरु को बिच म चद मनौ भने पनि बिदको दिन मिलौनु पर्च तेसैले सन्धै कि त चन्दो कि त बसि बनयेर मनौनु पर्छ.
     मेरो अफ्नो कुर गर्ने हो भने त रुनु मन लग्छ. मेरो ५ जन दजुभाई हुन्हुन्छ म येक्लै छु. म जापन आयेको ४ बर्स भ्यो. म कुनै बिदेसिने र्हरले आयेकि होइन श्रीमन को पादै को सिल्सिलम अयेकि हु. अहिले म आफु पनि अद्यन गर्दैछु .अहिले सम्म मैले कुनै पनि सपन म जपन लै दडेकेको चैन भने नेपल लै न्देकेको सपन छैन, कति रत रोयेर बेतेहोलन , कति रात जगै गयेहोलान ,चद बडम घरम फोने गरो सबै जन रुन्छन अफ्नो पनि मन थमिन्न झन पहिल आसु आउछ. सबै भन्द देरै त सुरुको बर्स रोये तर पछि पछि बानि पर्दै गयो . जति सुकै सुख् किन नहोस , जति सुकै सुबिद किन नहोस्,आफ्नो कला -स्किति , रितिरिवाज् अफ्ना -अफन्त, चाड बाड भनेको अतुलनिय हुन्छ.
     मेरा सम्पुर्न सथि हरु तहा यो ब्लोग हेर्ने सम्पुर्न नेपलि दजुभै दिदि बैनि हरु ले हमि बेदेसियेक चेलि हरु को सतो पनि रम्रो र रमैलो गरि त्वर मनुनु होला, र नेपल म हुनुभ्येक मेरा दजु हरु तहा अस्ट्रलआ मा रहनु भयेका सबै जना दाजु भजु भाई हरु ले पनि चितत्त नदुक्लहुनु होल.
     पुरा लेख्नन नपयेको मा मफ्
     उहि बैनि, दिद्
     भीमा जापन्

108. Download Trial version of Mero Patro (Nepali Calendar for mobile phone) FREE

     Visit http://www.baghchal.com.np/MeroPatro from PC
     or
     Visit http://www.baghchal.com.np/wap from mobile

109. Umeshji,

     Tourism in Nepal is improving from the
     month of October 2006, its great news
     for all nepalese.

110. उमेश दाई यो comment होइन है। काठमाण्डौ विश्‍वविद्यालयको आजको कुरा हो
     main page मा राखिदिनुहुन्छ भन्ने आशा छ।

111. २०६३-०६-०३

     काठमाण्डौ विश्‍वविद्यालयमा विद्यार्थी संगठन
     कुनै पनि संघ संगठन खोल्न नपाइने काठमाण्डौ विश्‍वविद्यालयमा पनि संघ संगठनको आवश्यकता महसूस भएकोले शिक्षक,कर्मचारी तथा विद्यार्थीको छुट्टा-छुट्टै संगठनलाई मान्यता दिन सिनेटमा पेश प्रस्ताव पारित भइसकेको र शिक्षक संगठन(KUPA),कर्मचारी संगठन(KUSA)अस्तित्वमा आइसकेकोले विद्यार्थीहरुको सर्वोपरि हितका लागि आज विद्यार्थी संगठन(Student Welfare Council,SWC)को गठन भएको छ।
     का.वि.केन्द्रीय कार्यालय,धूलिखेलमा अध्धययनरत विद्धार्थीहरुको यो संगठन पूर्ण प्रजातान्त्रि प्रणालि अनुसार ३७ जना कक्षा प्रतिनीधिहरुको मतदानबाट गठन भएको हो। स्नातकोत्तर तहमा अध्धययनरत प्रत्येक संकायबाट १/१ जना,स्नातक तहका प्रत्येक संकाय तथा वर्षबाट १/१ जना र प्रमाणपत्रतहबाट प्रत्येक वर्षका १/१ जना विद्यार्थी गरि जम्मा ३७ जना कक्षा प्रतिनीधिको निर्वाचनमा सहभागिता थियो।
     सौहार्दपूर्ण वातावरणमा सम्पन्न भएको उक्त निर्वाचनका प्रमुख निर्वाचन आयुक्त School Of Science का डीन प्रो.डा.पुष्प राज अधिकारी हुनुहुन्थ्यो र पर्यवक्षकका रुपमा KUPA का तर्फबाट धनेश्वर मिश्र र KUSA का तर्फबाट सुरेन्द्र के.सि. उपस्थित हुनुहुन्थ्यो।
     SWC का निर्वाचित पदाधिकारीहरु यसप्रकार छन्:
     President- Bimal Babu Upadhyaya
     V.President- Sovit Bista
     G.secretary- Desh Bandhu Thapa
     Joint Secretary- Robin Bochiboya
     Treasurer- Tek Raj Bhatta
     अब यो संगठनलाई विद्यार्थी हक-हितका लागि सशक्त ढंगले आवाज बुलन्द पार्न सक्ने अधिकार सम्पन्न बनाउन सबैको ध्यान केन्द्रीत हुनुपर्दछ।

112. उमेशजी तपाईंको घडी त ठीक छ तर स्थानिय समय भनि लेख्नु पर्ने रहेछ।

113. My mind got attracted to what looks to be a surfecial comment by how look to be an unemployed and irrational indivisual on an issue regarding space to the President and because of which the King of Nepal.

     I wonder why Some people in Nepal is unnecessarily against the very monarchy and the only monarchy and indifferent to all the rest improper and irrational things. Why the people of the Nation not saying that its bad that the king is holding such a large scale of land and properties. Please realize that all the properties that is being talked about should be the property of the Government of Nepal and if it is not so the Governments still in power and have been in power in Nepal are idiots. In Nepal the poor people will continue to be poor, the deprived will continue to be deprived and the chaos will continue to exist whether or not Monarchy remains. or the situation may even worsen on its absence. Education brings moral and which improves mentality. In Nepal most of the people possese the mentality as that possesed by the auther of the comment on the Space. All these people needs to be educated about some values, ethics and beliefs. Some people needs nothing but a change. Change only for the shake of change. System of the nation is not something which should be change just for the shake of change. Monarchy is a Pride of Nepal, its our Speciality and symbol. and so is the religion Hindu. I would feel proud to be a citizen of the only Hindu Nation of the world. At least the particularity of our Nation would have been there if our nation still were a Hindu nation. Just tell me what improvement could Neplese enjoy because of Nepal being declared as a non Hindu Country.
     Subash
     Sydney

114. मलाइ मेरो देशले सरापे को हुनु पर्छ्।
     मलाइ मेरो आमाले बोलायेको हुनु पर्छ्।
     मलाइ मेरो हृदयले धिक्कारेको हुनु पर्छ्।
     मलाइ मेरो साथीहरुले जिस्कायेको हुनु पर्छ्।

     के गर्नु पश्चातापको अग्नि भित्रै आफुलाइ सुम्पीयेकोछु,

     सहजको जीवन् जीउन भनि आफ्नो सबैलाइ छादेर,
     सरल्ताको जीवन् बाच्ने रहर्ले सायद् येसरि बिरानो भञे।

     मेरो देशलाइ के के भयो, मेरो आमालाइ के के भयो,
     बिदेशीयेकोछु भनेर् तार्दै गञे। मेरो हृदयको त्यो न्यानोपन्ले पनि सायेद् कथोरता लाइ आङ्गाल्यो कयारे।

     ती जिस्क्याउने अनगीन्ति साथिहरुले पनि आखा तर्न समेत् छादेछ्न।

     डेशको सधै चिन्तन् गर्ने, आमाको सधै माय गर्ने
     साथि हरु सबैलाइ साथ दिने सपना बोकेर अझै पनि नथाकेको अभिनय गर्दै, अब अर्को केहि समय् भन्दै।

115. Dear Mitra,
     I need ur help on finding some information about dewsoft company. One associate from this company told me that its about IT education and will later becomes source of income. I just need to add two member and afterwards, they will also keep on making another two and so on. Many people who has become member in this company are illiterate and told me that they are doing it for money which they will get after adding certain number of members and its legal. Isn’t this kind of money networking. I heard about gold quest where thousand of nepalese were looted in other words cheated. Can you please find out fact about dewsoft and spread this message from ur space which is very effective. I think this is just another scam to loot money from innocent and poor people.

116. राजा , गिरिजा र साहाजको रुख ।

     – दीपक जडित

     बर्तमान राजनीतिका शिखर पुरुष भनेर कहलिएका नेपाली काँग्रेशका अध्यक्ष्य तथा बर्तमान नेपालका प्रधानमन्त्री गिरिजाप्रसाद कोइरालालाई प्रधानमन्त्री जस्तो सम्माननिय पदमा रहेपनि आम जनताले सम्मानको शट्टा शँकाको नजरले हेर्ने गरेका छन । त्यसो त प्रधानमन्त्री कोइरालालाई आम जनताले शँकाको नजरले हेर्नु भन्दा पर्तिर अरु के गर्नु पनि? कोइराला कसैको सुन्दै सुन्दैनन , हत्पती बोल्दैनन तर जब बोल्छन एउटा भु कम्प नै ल्याउंछन भन्ने चर्चा जताततै भैरहेको छ । हालसालै उन्ले प्रजातन्त्रमा राजालाई पनि स्थान दिनु पर्छ भन्ने अभिब्यक्ती दिंदा नेपालको राजनीतिक बृतमा एउटा भु कम्प नै गएको थियो । हुनपनि कत्रो मायामोह हो त प्रधानमन्त्री कोइराला र राजाको बिचमा । सारा नेपाल र नेपाली जनताले छि छि र दुर दुर गरिरहेको बेलामा पनि नरसँहारकारी , बँशबिनासी एवं हत्याराको अलँकारले बिभुषित राजालाई स्थान दिनु पर्छ भन्ने प्रधानमन्त्रीको राजा , राजदरबार र राजतन्त्र प्रेम अलौकिक नै मान्नु पर्छ नत्र भने अहिलेको स्थितिमा मै हुँ भन्ने कट्टर राजावादिहरुले पनि राजालाई स्थान दिनु पर्छ भन्ने खालको सार्बजनिक अभिब्यक्ति दिने हिम्मत गर्न सकेका छैनन । यसबाट स्पस्ट हुन्छ कि जनता चाहे भड्खालोमा जाउन , सातदल र आफ्नो पार्टी जे सुकै होस , माओवादिहरु जँगल गएनि एत्रै सिती, गिरिजाले राजतन्त्रलाई शिरोपर गर्दा मात्र अनि जन आन्दोलनको मर्म र भावनालाई राजाको गोडामा दाम राखे झैं राखेर ढोग्दा मात्र आफ्नो भलो देखेका छन । त्यसैले गिरिजा र गिरिजाहरु सँग सधैं चनाखो रहनु आवश्यक छ ।

     प्रधानमन्त्री कोइरालाको चर्तिकला देखेर अनि हामिहरुले नै उन्लाई सतिसाल भनिदिंदा आज मलाई मेरो खेतबारीमा भएको एउटा अजँगको ठुलो साहाजको रुखको सम्झना आईरहेछ । वरपर गाँउघरमा भए मध्धेमा सबै भन्दा ठुलो उक्त रुख वास्तबमा मेरो र मेरो छिमेकिको खेतको साँधभन्दा थोरै भित्र मेरो खेत पट्टी थियो । त्यो रुख हामिले रोपेका थिएनौं उहिल्यै झोडी जँगल हुंदै देखिको त्यो रुख हाम्रो खेतमा उभिएको भएपनि छिमेकिको खेतलाई समेत बालिनालिमा सेप पारेर बराबर असर गर्थ्यो तर त्यो रुखबाट फाईदा भने हामीमात्र लिन्थ्यौं । हाम्रो समाजमा धेरै यस्ता बिकृत मुद्दाहरु छन यौटाले साँधसिमाना नजिक भएका रुखबिरुवाहरुबाट फाईदामात्र लिईरहने र अर्कोले नोक्सानमात्र बेहोरिरहने । कतिपयको त सिमाना नजिकको रुखबिरुवाहरुकै कारण बोलचाल बन्द हुने देखि लिएर पानी बाराबार ( काटाकाट , मारामार ) सम्म हुने गर्छ । यसरी साँधसिमाना नजिक भएको रुखबिरुवाले यदि दुबै पट्टीको खेतबारीलाई असर गर्छ भने त्यो रुख बिरुवामा दुबै सँधियारको बराबर हक लाग्नु पर्ने हो तर त्यसो हुन नदिन हाम्रो समाजमा भएको हेपाहा मिचाहा प्रबृतीले काम गरेको छ । जे होस आउदै गरेको समयले हाम्रो समाजमा बिद्दमान यस्ता अनेकौं झिना मसिना बिकृत समस्याहरुको पनि निराकरण गरोस भन्ने आशा गरौं ।

     मैले उल्लेख गर्दैरहेको उक्त ठुलो साहाजको रुख आफ्नो खेतमा भएकोमा म निक्कै घमण्ड गर्थें । हुनत त्यो उमेर मेरो केटाकेटी उमेरनै थियो तर अहिले सम्झंदा लाज लागेर आउंछ । त्यसबेला म सँगैका दौंतरीहरुलाई आफ्नो खेतमा भएको रुख सबैको भन्दा ठुलो भएको धाक दिन्थें।

     समयक्रम सँगै एकाएक त्यो ठुलो रुखको टुप्पोको निक्कै भाग सुकेर गयो । यहाँ सम्मकि ठुलो हुरी बतास आउंदा त्यो रुखको टुप्पो (सुकेको भाग) भाँचिएर मान्छे या गाइबस्तु मार्ला भन्ने त्राहि त्राहि हुन थाल्यो । धेरै मान्छेहरुले हामिलाई त्यो रुख चैत्र महिना तिरै खेतबारी खाली भएको बेलामा ढाल्ने सल्लाह पनि दिए तर हामीसँग खै कस्तो मोह थियो कुन्नि त्यो रुख सँग हामीले त्यो रुख ढाल्न चाहेनौं बरु त्यसको टुप्पोमा सुकेको भाग जति मात्र काट्ने निधो गर्यौं । त्यो यसकारणले पनि हुन सक्थ्यो कि हामी त्यो अजँगको रुख ढालिसकेपछि त्यसलाई खेतबाट हटाउने झण्झट उठाउन चाहदैनथ्यौं । त्यतीबेला टोल छिमेकमा अलि मुर्ख तरिकाको मुढे काम गर्न प्रख्यात सुपारीलाल नामगरेका एक जना छिमेकि जस्लाई हामी मामा भन्थ्यौं लाई त्यो रुखको टुप्पो सुकेको भाग काट्ने जिम्मा दिईयो । त्यत्रो बडेमानको रुखको टुप्पो भन्दा अलि तल चढेर हाँगाको आडमा बसेर सुपारीलाल मामाले उक्त रुखको सुकेको टुप्पो ढाल्न बिँड छोटो पारिएको प्रहार गर्न थाले । सुकेको काठमा बन्चरोको चोटपर्दा आउने ठ्वाक ठ्वाक आवाज पर पर सम्म तरँगित हुंदै गएछ क्यार छरछिमेकी देखि वल्लो पल्लो गाँउका सम्म धेरै मान्छेहरु त्याँहा जम्मा भएका थिए । मानौं त्याहा ठुलै जात्रा भै रहेको छ । उपस्थित मध्धे कोहि मर्छ होला आज यो सुपारीलाल भन्दै थिए तर सुपारीलाल निक्कै खप्पिस थिए यस्तो कामको लागी । ढलाई छाडे उन्ले त्यो अजँगको रुखको सुकेको भाग । जसै त्यो रुखको अग्लाई घट्यो मलाई म आफु पनि होचो भएझैं महशुस भएको थियो । घरमा भने सबैजना हुरी बतासले भाँच्न सक्ने त्यो रुखको सुकेको टुप्पो काटेर ढुक्क थिए ।

     समय बित्दै थियो । त्यहीसाल असौज महिनाको एक राती झम झम झरी परिरहेको बेला त्यो अजँगको रुख त हाम्रै खेत पट्टी पसाउंदै गरेको धानबालीको सर्बनाश गर्दै ढलेछ । झरी परेको ले गर्दा अनि राती सबै निदाएकोले गर्दा त्यत्रो ठुलो रुख ढलेको आवाज सम्मपनि कसैले थाहा पाएनौं । मेरो त्यो धाकधक्कु लगाउने रुख ढल्नाले मलाई पर्नु चोट परेको थियो । घरका अरु म भन्दा ठुला सदस्यहरु चैत्रतिरै फेदै ढालेको भए हुने रहेछ , त्यत्रो धानबालीको सर्बनास भयो भन्दैथिए । म भने कसरी ढल्यो होला भनेर आफ्नै हिसाबले अनुसन्धानमा खटिएं । मेरै अनुसन्धानबाट पत्ता लाग्यो त्यो रुखको टुप्पो सुकेझैं जराहरुपनि कुहिएर मक्किसकेको रहेछ ।

     आज आएर हाम्रा सम्माननिय प्रधानमन्त्री कोइरालाले राजालाई पनि स्थान दिनु पर्छ भन्दै राजतन्त्रको पक्षमा वकालत गरेको देख्दा लाग्छ त्यो साहाजको रुखको टुप्पो सुके झैं कोइरालाको पनि टुप्पोबाट बुद्धि सुक्दै गै रहेछ । उक्त साहाजको रुख ढाल्न छरछिमेकीले चैत्र बैसाख तिरै सल्लाह दिएझैं चैत्र बैसाख तिरै जन आन्दोलन्को उत्कर्स देख्न पाइयो । छिमेकीको त्यत्रो सल्लाह सुझाबको बावजुध पनि हामिले त्यो साहाजको रुखको टुप्पो मात्र काटेका थियौं जुन मलाई राजाको अधिकार मात्र कटौती गरेर राजा राख्ने कोइरालाको कुरा जस्तै लाग्छ । त्यो रुखको जराहरु धमिरा लागेर या बुढो भएर मक्किएझैं गिरिजा प्रसादको पनि आफ्नो पार्टीभित्रको अनि सारा जनताहरु सँगको पकड खुस्कंदो स्थितिमा छ । उमेरले पनि साथ छोडदै छ उन्को त्यस्तै राजाको पनि सारा पकडहरु खुस्किईसकेको छ र राजा र गिरिजा दुबैको ढल्ने समय नजिकिंदै छ । असौजमा त्यो साहाजको रुख ढले झैं राजा र गिरिजाको पनि तेस्तै समयतिर ढल्ने सम्भावना बढेर गएको छ । उक्त रुख ढल्दा धानबाली नष्ट गरे झैं राजा र गिरिजाको अवसान हुने समयमा फेरी रक्तपात हुन सक्छ किनभने आफु आफु बिचमा सहमती नभै गिरिजा र प्रचण्डले राष्ट्रसँघ लाई दिईएको पत्रमा हस्ताक्षर गरेका छन र हतियार ब्यावस्थापन जस्तो मुख्य मुद्दालाई पछि मिलाउने भनेर टारेकाछन जुनकुरा अहिले सम्म दुई पक्ष ( सरकार र माओवादि ) को अडान हेर्दा असम्भब देखिन्छ । त्यस्तैगरि उक्त रुख ढलेकै महिनातिर राजा र गिरिजाको पतन हुने सँकेत माओवादिहरुले भन्ने गरेको अक्टोबर क्रान्ती पनि हो । अक्टोबर क्रान्ती नहोस भन्ने कमना गरौं तर के थाहा सरकार र माओवादि दुबै पक्ष आ आफ्नो अडानमा ठोस बस्दै पग्लिन चाहेनन भने त्यसो नहोला भन्न पनि सकिन्न ।

     यो सबै मैले भविश्यबाणी गर्न खोजेको हैन । बर्तमान राजनीतिको हकमा संभावित कुराहरु अनि मेरो त्यो साहाजको रुखको हकमा घटित कुराहरु मात्र गर्न खोजेको हुँ । मेरो ब्याक्तिगत बिचारमा पनि सरकारले तुरुन्त सातदल , नागरिक समाज र माओवादिहरु पनि समेटिएको अन्तरिम सरकार गठन गरेर उक्त सरकार मार्फत नेपालमा राजतन्त्र अन्त्य भएको घोषणा गर्नुपर्थ्यो । त्यसो गर्दा माओवादिहरुले पनि हतियार छाड्ने भनिरहेका थिए । तर सरकारले त्यसो गरेन र गर्ने छाँट पनि देखाईरहेको छैन । सरकारको ध्याउन्न हेर्दा माओवादिहरुलाई कुनै पनि युक्तीले हतियार बाट अलग गरेर सम्बिधानसभाको हैन सँसदको चुनाबमा लाने कसरत गरिरहेको देखिन्छ भने माओवादिहरुपनि झुक्दा झुक्दा नसकिने भो भन्ने भित्री मनसायमा अझ झुक्दै जांदा आफ्नो पार्टी भित्र नै फुट उत्पन्न होला भन्ने आशँकामा अगाडी बड्ने हो कि पछाडी हट्ने हो भन्ने दोधारमा छन । उनिहरु त यसै पनि बिद्रोहीहरु पछि हटेर फेरि जँगल नै गए भने पनि सरकारलाई दोष थुपार्ने छन तर सरकार??? सरकार ले पछि हटेर कहाँ जाने हो?? अझ गिरिजाप्रसाद कोइराला त छिमेकिको घरमा आउने चोर रुङ्न आफ्नो घर खुल्लै छाडेर हिंडेका छन चोरले उन्कै घरमा लट्टी पट्टी पार्न के बेर ?

117. Read this Article from Nepalnews…..and comment fairly…is this article adresses wat its topic is…..look at the last lines…it adress the rate to climb the dharahara…rather wrting more about sucide..who the hell reporter is that?……no quality in article writting….

     Adhikari jumps off Dharahara to death

     Journalist Mitralal Balak Adhikari committed suicide by jumping off Dharahara– a historic monument– Friday morning.

     According to reports, Adhikari jumped off the nine-storied Dharahara tower at around 10 a.m. Friday morning. He died instantly.

     His body was taken to TU Teaching Hospital Maharajgunj for postmortem. Reports quoted security guards as saying that he jumped off despite their attempts to prevent him from committing suicide.

     The Dharahara, which was opened to the public from 14th January 2005, closed Friday after the incident took place. It is not clear when it will reopen to the public.

     National hero and the first Prime Minister of Nepal Bhimsen Thapa built the Dharahara in 1880.

     Kathmandu Municipal Corporation leased the tower to Sidewalkers Traders for 20 years at Rs 60,000 monthly rent, it is learnt.

     The company charges Rs 49 from Nepali and south Asian nationals to climb up the tower for a view of the Valley, while it is Rs 299 for other tourists.

     It was also providing special discounts to students and groups of 15 or more

118. उमेश जी, तपाईंको ब्लगमा आउने प्रत्येक issue कमेन्ट हरु पढ्न मज्जा लाग्छ, तर counter comment लेख्न गार्हो हुन्छ । शायद तपाईंले moderation/scrutinize गर्ने गरेकोले होला । तर कमेन्ट चाँही एस्सो पोस्ट गर्ने बित्तिकै देख्न पाइने गरी ब्यबस्था मिलाइ दिए आभारी हुने थिए ।

119. yo comment lamo ramro bhayana

120. Samsadako jetho Santan pani Samsad hun paaunu parchha ! Paunai parchha !!!

     सांसदको जेठो सन्तान सांसद

     जनआन्दोलनको परिणाम उल्टो देखिँदैछ । चार वर्षपछि कैयौंले ज्यान फालेर आन्दोलन सफल भयो । संसद् पुनःस्थापनाको चिठ्ठा पर्‍यो । सांसदले ‘महत्त्वपूर्ण’ घोषणा गर्दै आएको छ । साउन १६ मा मन्त्रिपरिषदले नयाँ घोषणा गर्‍यो, राजाको उत्तराधिकारी । अहिलेकै राजाबाट अघाएको बेला उत्तराधिकारीको खोजी !
     सांसदहरूलाई मेरो अनुरोध छ, मौकापर्‍या बेला चौका हानिहाल्नुपर्छ । सांसदको जेठो सन्तान छोरा वा छोरी जे भए पनि, स्वतः सांसद हुने ऐतिहासिक घोषणा गर्नुपर्‍यो, अनि हुन्छ समावेशी लोकतन्त्र । जनताको पालो एक न एकदिन कसो नआउला ?
     – दामोदर बटुवा ,तुलसीपुर, दाङ/पाठक मञ्च,काठमाडौं २३ साउन २०६३ मंगलबार, Tuesday, August 8, 2006
     kantipur daily ,august 8, Pathka Manch

121. अन्तरराष्ट्रिय दबाबमाथि बिजय प्राप्त गर

     -कृष्ण बाबु श्रेष्ठ

     बर्गेन्, नर्वे

     हाम्रो देश नेपाल अहिले राजनीतिक ईतिहासको बिशेष मोड्मा आइपुगेको छ । यो बेला नेपाली जनताले २३७ बर्षको एकिकृत शामन्ती शाहीशासन र दस् बर्से जनयुद्दको उत्पिड्न बाट मुक्ती पाउने बेला हो । यो सुनौलो घडीको जग १२ बुदे सम्झदारी र ८ बुदे सहमती नै हो । जसको आधारमा जन आन्दोलन-२ अभुतपूर्व रुपमा सफल भयो र नेपाली राजनीतिले आम सहमतिको बाटो पहिल्यायो। तर अहिले, केही समय अगाडि देखिदै गएको नयाँ नेपाल निर्माणको सम्भावना धुमिल हुँदै गएको देखिएको छ। यस्तो अवस्थाले नेपाली जनतामा फेरी एक पटक निराशा छाऊन थालेको छ। तर राजनीतिक दलका नेताहरुले बुझ्नुपर्छ, यो सुबर्ण मौकामा अन्तरराष्ट्रिय दबाबलाई प्राथमिकतामा पार्दा मुख्य मुद्दाको गाठो फुक्न सकेन भने त्यो भन्दा ठुलो दुर्भाग्य केही हुने छैन।

     हामीले बुझ्नु पर्ने कुरा राष्ट्रिय समस्या समाधानमा नेपाली जनतानै सबैभन्दा जिम्मेबार सरोकारवाला हुन। भारत्, अमेरिका र अन्य बिदेसी शक्तीहरुको सरोकार बिशेष प्राथमिकताको बिषय बन्न हुँदैन। यो गाठी कुरा नेपालका भुक्तभोगी, बरीस्ठ नेताहरुले बुझ्नु पर्छ । यो मामालामा नेपाली नेताहरु कम्जोर देखिएका छन। यति हुँदा हुँदै पनि केही मुल्यवान घडीहरु पार भई सकेका छन। जनान्दोलनको बिउ १२ बुदे सम्झदारीमा रोपिएको वास्तविकतालाई सबैले महसुस् गरैकै छन। त्यो सम्झदारीमा समेत अमेरिकाको ठुलो प्रतिरोध भयो । जन आन्दोलन-२ ले शिखर आरोहण गर्दै गर्दा बैशाख ८ कै घोषणामा आत्मसमर्पण गराउन अन्तरराष्ट्रिय शक्तिको कसरत भयो । तर नेपाली जनतको दृढताको अगाडि नेताहरुलाई समेत ठीक निर्णय लिन वाध्य बनायो र बैशाख ११ मा शाही शासन धरशायी भएर ढल्ने स्थितिमा पुग्यो । तसर्थ ईतिहासले प्रमाणित गरेर देखाएको छ जब अन्तरराष्ट्रिय दबाब माथि बिजय प्राप्त हुन्छ तब राष्ट्रिय मुद्दाको समस्या समाधानको प्रकृयाले गती लिन्छ र ठीक समाधान निस्कन्छ।

     अहिले हतियार ब्यबस्थापनको मुद्दामा समेत अन्तरराष्ट्रिय चासो हाबी भएको देखिएको छ । यिनै अन्तरराष्ट्रिय शक्तिको चङ्गुल्मा नेपालको युगिन महतोको बिषय अनिर्णयको बन्दी बन्न पुग्नु दुक्ख लाग्दो बिषय बनेको छ ।यहाँ नेर हामीले बुझ्नु पर्ने के हो भने अन्तरराष्ट्रिय सहयोग र समर्थन राज्य सञ्चालनको प्रकृयामा आबस्यक छ तर अनिबार्य हैन । राष्ट्रिय सहमती र सुझ्बुझ नै आजको मुख्य आबश्यकता हो। अन्तरराष्ट्रिय सहयोगको भरमा देशले गती लिन सक्ने भएको भए नेपालको अवस्था अहिले को जस्तो कदापी हुने थिएन । तसर्थ नयाँ नेपालको सपना पुरा गर्ने सङ्कल्पलाई मुर्तरुप दिने हो भने अहिले अन्तरराष्ट्रिय दबाबको कारण हतियार मुद्दामा जुन गतिरोध देखिएको छ त्यसमा हामीले बिजय प्राप्त गरी अघि बढ्नु पर्छ।

122. हतियार व्यबस्थापन र स्थायि शान्ति
     थानेश्वर कंडेल
     (हाल नेदरल्याण्ड)

     दशकौ लामो शत्रुता लाइ बिर्सेर सात दल र माओवादी बिच सम्पन्न १२ बुदे समझदारी पश्चात नेपालीभुमिमा शान्ति छाउने आशा जागेको हो । तत्कालिन समयमा दुबै पक्षले एक अर्काको सह-अस्थित्वको पनि केहि बोध गरेको छनक मिलेको थियो। १२ बुदे समझदारी कै कारण जनआन्दोलन २०६३ मा जनताको अपार उपस्थिति भयको हो। यस बिसयमा धेरै लेखि राख्नु नपर्ला ।

     अहिले केहि समय यता आयर हतियार ब्यबस्थापनको बारेमा सरकार र माओवादी बिचमा सहमति बन्न कठिन भैरहेको देखिन्छ । माओवादीले शान्तिपुर्ण राजनितिमा आउने आफनो प्रतिबद्दता ब्यक्त गरिसकेको अबस्थामा हतियारको मोह त्याग्नु पर्छ। यथासिघ्र माओवादी सेना अनि हतियारको व्यवस्थापनगरि माओवादी सम्मिलित अन्तरिम सरकारको गठन गर्नु पर्दछ। त्यो अन्तरिम सरकारले नै नेपालीसेनाको सगठनलाइ समाबेसि, प्रजातान्त्रिक र बास्तबिक रास्ट्रियसेना बनाउनु पर्दछ। ताकि नेपालीसेना संविधानसभाको चुनाब को बेलामा पक्ष वा बिपक्षमा नलागोस। त्यस पश्चात मात्र स्वतन्त्र निस्पछ संविधानसभाको चुनाब सम्भव हुन सक्दछ। माओवादीले शान्ति पुर्ण राजनितिमा आउने प्रतिबाद्दता ब्यक्त गर्ने तर हतियार ब्यबस्थान गर्न सहमत नहुनुले उनिहरुको नियतमा शका गर्ने प्रशस्त ठाउ भेटिन्छ। यदि नेपालीसेना प्रति माओवादीहरुको शका हो भने माओबदि सेना र हतियारको व्यवस्थापनपुर्व नेपालीसेनाको सगठनलाइ कसरि समाबेसि र प्रजातान्त्रिक बनाउने भन्ने बिसयम छलफल हुनु पर्यो? प्रजातान्त्रिक मुल्य र मान्यतालाइ स्विकार्दै शान्तिपुर्ण राजनितिमा आउने प्रतिबद्दता जनाइसकेपछि पनि हतियार प्रति किन यति धेरै मोह ? अहिलेको छलफल को बिसय त कसरि जतिसक्दो छिटो स्वतन्त्र अनि निस्पछ रुपमा संविधानसभाको चुनाव सम्पन्न गरि राज्यको पुर्नसमरचना गर्ने भन्नेमा केन्द्रित हुनु पर्ने होइन र? प्रजातन्त्र र जनमतमा बिस्वास गर्ने राजनैतिक पार्टीलाइ हतियार र पार्टीको छुट्टै सेना किन चाहियो ? माओवादी राजनैतिक नेत्रित्वले अहिले जति आश्वसत पार्न खोजे पनि माओवादी सेना र हतियारको व्यवस्थापनबिनानै संविधानसभाको चुनाब हुन गयो भने त्यो चुनाब किचित पनि स्वतन्त्र र निश्पछ हुन सक्दैन । माओवादी सेनाको बिगतलइ हेर्यो भने उनिहरुबाट सबभन्दा बढि पिडित राजनैतिक पार्टीका कार्यकर्ता नै छन। अझै पनि गाँउघरमा माओबादो भने पछि जनताहरु त्रसित हुन्छन। एउटा हतियारधारि शसस्त्र पार्टी अनि अर्को निसस्त्र बिच कसरि स्वचछ प्रतिस्पर्दा हुन सक्छ ?

     त्यसैगरि राजसस्थाको बारेमा राजनैतिक पार्टीहरु बिचमा र आन्तरिक रुपमा हरेक पार्टीहरुमा पनि जुन बिबादहरु देखियका छन ति पनि बास्तबिक रुपमा असान्दर्बिक देखिन्छन । जन आन्दोलन २०६३ ले राजसँस्था माथि बिजय हासिल गरेको होइन राजा ग्यानेन्द्रको महत्वकाँछा माथि बिजय हासिल गरेको हो। राजा ग्यानेन्द्रले जनआन्दोलनको मार्गचित्र स्विकर गरि राजकिय र सासकिय सक्ति नेपलि जनतामानै निहित छ भन्ने घोसणा गरेका हुन। त्यसैले राजालइ राजनीति र सेना बाट पुर्ण रुपमा अलग गरेर, उनको सम्पतिमा हदबन्दि लगायर, राजा बिरेन्द्रको सम्पति रास्ट्रियकरण गरेर, राजपरिबारका सुबिधामा ब्यापक कटौटि गरेर सेरेमोनियल राजाको रुपमा राख्दा देशलाई केहि क्षति पुग्दैन। प्रजातन्त्र मा सबैलाइ ठाउँ दिनु पर्छ भन्ने गिरिजा बाबुको अभिब्यक्ति तत्काललाइ तितो भयपनि यो नेपाली राजनीतिक शक्तिशन्तुलनको यथार्थता हो। हामिले नेपाल बाट राजसँस्थालाइ पुर्णरुपमा उन्मुलननै गर्ने हो भने देशमा अझै दशकौ द्वन्द समाधान अनि शान्ति र बिकास सम्भव छैन। हामिले २३७ बर्से राजसँस्थाको मात्र बिगत हेर्ने होइन हामिले आफ्नो बिगत पनि हेर्नु पर्छ। राजनैतिक दलहरु सरकारमा गय पछि देश र जनता प्रतिको उत्तरदायित्व कत्तिको इमान्दारिसाथ पुरा गरे त ? यहाँ उल्लेख गरि राख्नु नपर्ला । हिजो छाना बिहिन घर र माना बिहिन भान्समा जिबिका गुजार्ने नेता महोदयहरुका आज काठमान्डौ लगायतका देशका मुख्य सहरहरुमा रहेको सम्पति कहाँ बाट कसरि प्राप्त भो ? राजनैतिक दल भित्र रहेका भ्रस्तचारिका रुपमा जनता बिच गन्हाइरहेका नेताहरुलाइ पार्टीबाट निश्कासन गर्ने हिम्मत गरेको खै राजनैतिक नेत्रत्वले ? प्रजातन्त्रलाइ बदनाम बनाउने खलनायकहरु अझै पनि राजनैतिक दलको नेत्रित्वतहमा सक्रिय छन। अझै पनि किन ति बदनाम हरुलाइ सँरक्षण दिइराखीएको छ?

     त्यस्तै माओवादीहरुको १२ बर्से ससस्त्र द्वन्दको अबधिमा लाइ हेर्यो भने पनि थाहा हुन्छ वास्तबिक रुपमा उनिहरु देश र जनता पर्ति समर्पित थिय की कठित राजनैतिक सिद्दान्तमा। गाउमा भएका बिकास सरचना ध्वस्त पार्ने, बिकास गतिबिधी अबरुद्द गर्ने, फरक राजनैतिक आस्थाकै कारण कथित जन कारबाहिका नाममा सामान्य अभियोगमा पनि जनतालइ अङग्भङग् गर्ने र ज्यानै सम्म पनि लिने काम लाइ कसरि जनमुखि भन्न सकिन्छ ? त्यसैले राजनितिमा अरुका गलत क्रियाकलापको बिरोध गर्दैमा कसैलाइ पनि राम्रो भन्न सकिदैन,बिरोध गर्नेका क्रियाकलाप पनि हेर्नु पर्छ ।

     हो नेपालको राज्य ब्यबस्था असमाबेसशि, केन्द्रिक्रित छ। राज्यका सुबिधा बितरण प्रणालि असमान छन। लैगिक, जातिगत, भाषिक, भौगोलिक असमानताहरु ब्याप्त छन। तर ति समस्त कुराहरु त शान्तिपुर्ण राजनैतिक प्रणालि द्वारा नै जनतालाइ शिक्षित गरेर पनि परिबर्तन गर्न सकिन्छ नि। २१ दिनको जन आन्दोलन ले बास्तबिक रुपमा माओवादीको १२ बर्से शसस्त्र द्वन्दलाइ मुल्यहिन प्रमाणीत गरिदियको छ। हो शान्तिपुर्ण आन्दोलनले ल्याउने परिबर्तन अलि ढिलो हुन्छ तर त्यो स्थायि हुन्छ अनि जन धन को छति कम हुन्छ। निरँकुश तन्त्रको अन्त्य त अब संसारका हरेक राज्यबाट अबस्यमभावि नै छ। नेपालकै राजनैतिक इतिहास हेर्यो भने पनि २००७ सालको आन्दोलनले राणा शाशन समाप्तत गरि सर्बप्रथम देशमा प्रजातन्त्रको स्थापना गर्यो।जसको फलस्वरुप केहि राजनैतिक हकहरु प्राप्ति भय। फेरि २०१७ सालमा ति हकहरु गुमे। जनता फेरि जागे। २०३६ सालमा जनमत सग्रह गराइयो, जनताले जिते पनि हारेको घोषणा गरियो तर केहि सुधार चाहि गरियो। जनताले आफ्नो प्रजान्त्रिक अधिकार प्राप्तिको लडाइ जारि राखे। २०४६ सालमा प्रजातन्त्रको पुन:स्थापना भयो। धेरै राजनैतिक हकहरु प्राप्त भय तर दुर्भाग्य त्यसको सहि सदुपयोग हुन सकेन । सत्ता राजनीतिको मोहले राजनैतिक पार्टीका नेताहरुलाइ नराम्ररि गाज्यो। दलभित्रै अप्राजान्तिक तत्व अनि गुटले प्रसय पाय । राजनैतिक दलहरु आ-आफ्नो सिद्दान्तबाट बिचलित भय। अनि अवसरवादले स्थायो डेरा जमायो। माओवादीहरु प्रजातन्त्रको समुल नस्ट पार्न ब्यस्त रहे। यहि मौकाको फाइदा उठाउँदै प्रतिगामिहरु सक्रिय भय फलस्वरप प्रजातन्त्रले मृत्युवरण गर्नु पर्यो। राजनैतिक दलको विगत देखि वाक्क भएका जनताले सुरुका केहि दिनमा त राजाको सक्रिय शाशनले केहि गरिहाल्छकि भनेर मौन समर्थन गरे तर केहि महिना भित्रैमा जनताको त्यो आशा पनि मर्यो। जनता देशमा ब्याप्त हत्या र हिंसा बाट मुक्ति चाहान्थे । त्यसैले जब माओवादी र सात राजनैतिक दल बिचमा १२ बुदे समजदारि बन्यो जनताले देशमा हत्या र हिंशाको राजनिति बिस्थापित हुने आशा गरे अनि आफ्नो प्राणलाइ हत्केलामा राखेर बिश्वलाइ नै चकित पार्दै जन आन्दोलन २०६३ मा सहभागि भए। जसको परिणाम स्वरुप राजा ग्यानेन्द्रले जनताको अगाडि घुंडा टेके। जन आन्दोलन २०६३ मा जनताको सफल उपस्थितिमा मुख्यतया ४ कुराले प्रभाबित गरेका थिय।१० बर्से हिंशा बाट मुक्ति पाउने आशा, सात राजनैतिक दलहरुको अब उप्रान्त गल्ति नदोर्याउने प्रतिबद्दता , राजा ग्यानेन्द्र र युवराज पारसको गलत छबि, नागरिक समाजका प्रतिस्थित ब्यक्ति एबम् बिभिन्न संघ सँस्थाहरु को सक्रिय सहभागिता।यस यथार्थतालइ बङ्ग्यायर सात राजनैतिक दल र माओवादीले उपलब्धिलाइ आफ्नो मात्र पोल्टामा पार्ने कसरत गर्नु भनेको जनआन्दोलनका सहिदहरुको अपमान गर्नु हो। वर्तमान समयको माग र जनताको चाहना भनेको स्थायी शान्ति र विकसित नेपाल निर्माणको सुरुवात हो। त्यसैले राजनैतिक नेता र पार्टीहरुले जनताको चाहाना र देशको आवश्यकतालाई प्रधान मानि जनआन्दोलनमा गरेका बाचा अनुसार जति सक्दो छितो दशमा स्थायि शान्ति ल्याउने दिशामा इमान्दार प्रयाश गर्नु पर्यो ।

123. गोरु बुढो भए भीर खोज्छ, मान्छे बुढो भए निहुं खोज्छ ।

     रामकुमार बस्नेत्

     गोरु बुढो भए भीर खोज्छ, मान्छे बुढो भए निहुं खोज्छ भन्ने उखान अहिलेका गिरिजा प्रसाद कोइरालाका भनाईहरु ले चरितार्थ गरेको छ। केहि समय अघि मात्रै आफ़्नो बिबादस्पद भनाईको कारण हगांमा खडा गरेका गिरिजा प्रसाद कोइराला पून:राजालाइपनि स्पेस दिनु पर्छ भनी बिबादमा फ़स्न पुगेका छन। किन भन्दा लोकतन्त्रमा सबैलाई स्पेस दिनेपर्छ रे। हो लोकतन्त्रमा सबैलाई स्पेस दिनु पर्छ। यसमा कसैको दुई मत छैन। तर लोकतन्त्रमा स्पेस राजालाई मात्रै किन दिने?प्रधानमन्त्रिलाई थाहै होला भर्खरै मात्र राजाको नाममा रहेको जग्गा जमीन सार्बजनिक भएको थियो। जसअनुसार अधिराज्यका केहि जिल्लाका तथ्याञ्क मात्र हेर्दा पनि राजाको “स्पेस” ३४ हजार रोपनि जति रहेछ। होइन फ़ेरि कति स्पेस दिने हो यीनलाई? भूमीहिन कमैयाहरुले दिनहुंजसो आन्दोलन गर्दै छन। बास चाहियो भनेर। स्पेसै दिने भए पहिले तिनलाई दिउंन । मर्ने बेलामा आषिसै खाएर मरौं । जस्को काठ्माण्डौंमा मात्र २० हजार रोपनि भन्दा बढि जग्गा छ उसलाई स्पेस दिनुपर्यो भन्दै प्रधानमन्त्रि वकालत गर्छन। तर हरेक दिन दशौं हजार बालबालिका काठ्माण्डौंका सडक- गल्लिमा रात गुजार्छन तर तिनलाई स्पेस दिनु पर्यो भनेर प्रधानमन्त्रि कहिल्यै बोल्दैनन्। बलेको आगो सबैले ताप्छन भनेको यहि हो कि सायद। कस्तो बिडम्बना! होइन केहि अघि महिलाहरुले सिंहदरबारै घेरेका थिए, संबिधान सभामा महिलाहरुलाई पनि स्पेस चाहियो भनेर। तर खै त तिनलाई स्पेस दिएको प्रधानमन्त्रिले? त्यत्रा जनसंख्याका आधा महिलालाई स्पेस दिनु नपर्ने तर एउटा राजालाई यत्रो बिधि स्पेस दिनु पर्ने？ मेरो सानो मगजले बुझ्नै सकेन। महिलाहरु मात्र कहां हो र आंखा नदेख्ने हरु, बोल्न नसक्नेहरु, हिड्न नसक्नेहरु पनि दिनहुं जसो आ-आफ़्नो स्पेस माग्न प्रधानमन्त्रिको कार्यालय् सिंहदरबार घेर्न पुगेका हुन्छन। तर मलाई आज सम्म तिनलाई प्रधानमन्त्रिले स्पेस दिने कुरा गरेको थाहा थिएन तर अचम्मै के भएको यस्तो? राजालाई स्पेस दिनु पर्यो रे! होइन के भएको छ यीनलाई? हिजो प्रधान सेनापतिलाई स्पेस दिए। हामीले त्यति बिधि बिरोध गरेनौ । त्यसैले पो हो कि आज राजालाई स्पेस दिनु पर्छ भन्छन। लोकतन्त्रमा स्पेस दिने कुरामा हामी पनि सहमत छौं प्रधान मन्त्रिज्यू, तर नेपाली सेनामा गाभिन स्पेस पर्खेर बसेका ३२ हजार भन्दा बढि जनसेनालाई पो पहिले स्पेस दिने हो कि? स्पेस दिन धेरै ढिला गरे फेरि जंगल पो पस्लान र फ़साद पर्ला। जनसेना मत्रै किन, तिनका नाईकेहरुनै सरकारमा स्पेस पर्खेर बसेका छन् नि होईनर? यहांमा साच्चै लोकतन्त्रमा प्रतिअलिकति पनि आस्था छ भने प्रधान मन्त्रि ज्यू , माओबादिलाई पनि सरकारमा स्पेस दिनु पर्छ। लोकतन्त्रमा राजाले स्पेस पाउने भए, माओबादिले मात्र किन नपाउने? फ़ेरी कसलाई स्पेस दिने कसलाई नदिने भनेर अन्तिम निर्णयजनताले गर्नेछन। तिमी जनताले दिएको स्पेसमा बस्ने प्रधानमन्त्रिले स्पेसको कुरा गर्ने सुहाउदैन क्या! कुन दिन जनताले तिमीलाई दिएको स्पेस फ़िर्ता लिन्छन अनि फ़ेरि बिना स्पेस, “स्पेस”मा बस्नु पर्ला!फ़ेरि जुन राजालाई तिमी स्पेस दिने कुरा गर्दैछै, त्यहि राजाले हिजो स्पेस नदिदा तिम्रो के हालत भएको थियो किन बिर्सन्छौ? त्यसैले स्पेस दिने भए बेरोजगार युबाहरुलाई स्पेस देउ। अस्थाई टिचरहरुले स्पेस माग्दै छन। तिनलाई स्पेस देउ। जुन कुरा गर्न तिमीलाई स्पेस दिएको हो, त्यहि कुरोलाई स्पेस देउ। फ़ुटपाथे पसलेले स्पेस नपुगेर सडकै ढाकेर ब्यापार गर्दैछन्, तिनलाई पनि स्पेस देउ। काठ्माण्डौंमा शौचालय नभएर आकशे पुलमाथि दिशा- पिशाब गर्न बाध्य छन बटुवाहरु । पहिले शौचालय बनाउने स्पेस देउ। फ़ेरि काठ्माण्डौंको फ़ोहोर तह लगाउन नसकेर नदि किनारालाई डंपिङ्ग साईट बनाउन बाध्य भएको नगरपालिकाको
     समस्यालाई पहिले स्पेस देउ। नत्र रोग ब्याधिले ए हैजा गिरिजालाई लैजा भन्दै नारा लगाउनेहरुको नारा सांचो होला! अहिले राजालाई स्पेस दिनु भन्दा जनताका ईच्छा- चाहनालाई स्पेस दिन बढि बुद्विमानी होला प्रधानमन्त्रि ज्यू, नत्र कुन दिन जनताले तिमीलाई दिएको स्पेस फ़िर्ता लेलान र “स्पेस” तिर प्रस्थान गर्नु अघि जनताको दिलबाट पनि स्पेस गुमाउनु पर्ला!