राजधानीसँग जोडिएको धादिङ जिल्लाको जोगीमारा गाविसमा एक साधारण परिवारमा मेरो जन्म भएको हो। आर्थिक रूपमा कमजोर पारिवारिक पृष्ठभूमिकै कारण मैले पढाइ पनि बीचमै छोड्नुपर्यो । एसएलसी पास गरेपछि प्रवीणता प्रमाणपत्र तहमा अध्ययन गर्दागर्दै आर्थिक अभावले सताएपछि जागिरको खोजीमा भौँतारिने क्रममा पढाइ छुटेको पत्तै भएन। अनेक प्रयत्नपछि धादिङ जोगिमाराको गोइराङ प्राथमिक विद्यालयमा पढाउने मौका पाएँ। त्यसै क्रममा ०४५ सालमा मेरो प्रेमविवाह भएको र ५–७ वर्षका दौरानमा दुई छोराको बाबुसमेत बनेँ म।
समय, परिवेश यही हो, हरेक क्षेत्रमा होडबाजी छ– विश्वभर नै। आर्थिक समृद्धिका सवालमा पछिपरे पनि खर्च गर्ने, नयाँ–नयाँ फेसन अपनाउने र देखासिकी गर्ने कुरामा नेपाली समाज निकै अगाडि छ। यस्तै प्रवृत्तिको सिकार त म बनिना तर आफ्ना चाहना दबाएर, खुसी वा सुखलाई कुल्चिएर भए पनि छोराहरूलाई समयानुकूल प्रतिस्पर्धी बन्न सक्षम तुल्याउनुपर्छ भन्ने सोच मलाई त्यसैबेला आयो। छोराहरूलाई राम्रो स्कुलको शिक्षा दिलाउनकै लागि चितवन भरतपुर गएर डेरा लिई बस्न थालियो। घरायसी खर्चमा जतिसुकै कन्ट्रोल गरे पनि महागो बोर्डिङको शुल्क र सहर–बजारको दैनिकी हुनाले सानो कमाइले धान्न सकेन। त्यसपछि श्रीमती र मबीच खर्चको जोहो कसरी गर्ने भन्ने विषयमा छलफल भयो। अन्तमा, आमनेपाली युवाले अपनाएकै बाटो अपनाएर रोजगारीका लागि म विदेश जाने र श्रीमतीले सन्तानका पढाइको हेरविचार गर्ने एवम् घरव्यवहार सम्हाल्ने निधो भयो।
मेरी श्रीमती उर्वशी (नाम परिवर्तन) त्यसबेला अत्यन्त सहृदयी, मेरो दुःख र पारिवारिक अवस्था बुझ्ने, पतिव्रता, कसैले नराम्रो नजरले हेरेको फिटिक्कै मन नपराउने र कसैप्रति नराम्रो दृष्टि नराख्ने सोझो प्रकृतिकी थिइन्। सात जुनीसम्म खोजे पनि फेला पार्न नसकिने सुन्दर र सुशील पत्नी फेला परेकोमा म आफैंलाई भाग्यशाली सम्झन्थेँ, अरू कुरामा दुःख भोगे पनि। आखिर जति नै माया–पे्रम भए पनि, सागै जिउने इच्छा भए पनि परिस्थितिको प्रहार त सहनैपर्ने रहेछ। कामका लागि म कतार जाने भएँ। पारिवारिक वियोग सहनैपर्ने भयो।
०५९ साल माघ महिनामा कतार प्रस्थान गर्ने उद्देश्यले म काठमाडौं लागेँ। तामाका मुनाजस्ता स–साना दुई छोरा र मेरी आँखाकी नानी उर्वशी पनि मलाई बिदा गर्न अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थलमा उपस्थित थिए। मुटु गाँठो पारी भक्कानिएर आँसु खसाल्दै सलले मुख छोपेर उनले मलाई बिदा गरेको क्षण अहिले पनि झल्झली म सम्भि्करहेछु।
कतारको केबीकेएस कन्स्ट्रक्सन कम्पनीमा साइट सुपरभाइजरका रूपमा पसिना बगाउने दिनचर्या सुरु भयो कतारमा मेरो। त्यहाँको हावापानीको कुरा गर्ने हो भने वैशाख–जेठ महिनाबाट खप्नै नसकिनेगरी एकैपटक सातवटा सूर्य लागेकोजस्तो ४० देखि ६० डिग्रीसम्म तापक्रम हुने र त्यो क्रम असोजसम्म कायम रहने रहेछ। उराठलाग्ने मरुभूमि, त्यसमाथि पनि सडकको काम बिहानदेखि बेलुकी ६–७ बजेसम्म साइटमा एकछत्र खट्नुपर्ने। बिहानदेखि दिउँसोसम्म आवश्यक अक्सिजन नपाएर मानिसहरू रोडमै बेहोस भएर ढल्थे भने सो क्रममा कतिले ज्यानै गुमाउँथे। म पनि कामको दौरानमा पटक–पटक त्यसरी बेहोस भएर ढलेँ, तर ‘कठै’ भनेर दया देखाउनेसम्म पनि कोही नहुँदा साह्रै नरमाइलो लाग्थ्यो। काल नआइपुगेकोले पटक–पटक मर्ने र बाँच्ने क्रम चलिरह्यो मेरो। जब असैह्य हुन्थ्यो आफ्ना लालाबाला र प्राणप्रिय पत्नीलाई सम्झेर, उनीहरूको भावी सुख–सुविधाको मीठो कल्पना गरेर चित्त बुझाउने कोसिस गर्थें म। कुलरमा राखिएको चिसो पानी बिहानदेखि दिउँसोसम्ममा करिब चालीस लिटरजति पिउँथेँ तर त्यति गर्दा पनि १२ घन्टामा एकपटक पिसाब हुन मुस्किल पर्थ्यो। पिसाब लागिहाले पनि केही थोपा तिरिक्क, त्यो पनि रगतजस्तो रातो हुन्थ्यो। यसप्रकारले वर्षा मौसम गुजारेपछि फेरि मङ्सिरदेखि समुद्री हावा २४ सै घन्टा चिसो बहने भित्र चार–पाँच पत्र टि–सर्ट लगाएर बाहिर बाक्लो ज्याकेट लगाउँदा पनि दिनभर थरथरी काँप्नुपर्ने हुन्थ्यो। हावाले मरुभूमिको धुलो उडाएर आँखा जोगाउनै गाह्रो पर्ने। यसरी ६० डिग्रीको तापमान भएको बेला होस् या रोडा उडाउने हावा चल्ने मौसम, हामी दुःखीया विदेशी कामदारले तोकिएको समय पूरै एकनास खट्नैपर्ने ड्राइभर, अपरेटर, लेबर आदिले सानो मिस्टेक गरे पनि दोष र समस्याजति सुपरभाइजरको नाताले मेरै टाउकोमा आउँथ्यो। आफूमाथिका ठूला भनाउँदाहरूको तथानाम गाली सहनुपर्थ्यो। दिनभर यस्तो कष्ट झेलिसकेपछि पनि आराम गर्ने फुर्सद मिल्दैनथ्यो। साँझ ७ बजे क्याम्प फर्केपछि दिनभर पसिनाले भिजेको कपडा धुने, खानपिनको व्यवस्थालगायतका काम गर्नुपर्थ्यो। यसो गर्दा आरामले सुत्ने त २ घन्टा मात्र फेरि बिहान ४ बजे नै साइड जाने गाडी पक्रिहाल्नुपर्ने यसरी घडीको सुईजस्तै रुटिन थियो, कुनै अवस्थामा पनि छुट नपाइने– काममा जोतिनैपर्ने यस्तो अकल्पनीय दुःखको जिन्दगीबाट गुज्रनुपर्दा पनि म एउटै कुरा सोचेर आफैंलाई ढाडस दिन्थेँ– ‘मैले यसरी केही वर्ष दुःख गरेपछि त सुखका दिन आइहाल्छ, छोराहरूको भविष्य बन्छ, श्रीमतीले सुखमा दिन बिताउन पाउने छिन् केही पैसा जम्मा गरेर स्वदेश फर्कन्छु र आफ्नै मुलुकमा केही काम गरेर भविष्य गुजार्छु।’
मस्एक–दुईपटक बीचमा छुट्टी मिल्दा म घर नआएको पनि होइन, आउँदा सबै ठीकै चलिरहेकोजस्तो लाग्दथ्यो। ०५९ माघदेखि ०६६ कात्तिमसम्मको सातवर्षे लगातारको ‘जोताइ’बाट मैले छोराहरूको पढाइ स्कुल तहबाट ‘प्लस टु’मा पुर्या६एँ भने रत्ननगर–१३ (चितवन) मा घर–घडेरीसमेत जोड्न सफल भएँ। मेरो तलब २५०० रियाल थियो। आफू सुखद् भविष्यका लागि हरदम काम गर्ने र पैसा जम्मा गर्ने सोचाइमा हुन्थेँ। नेपालमा घरजग्गा किन्नेदेखि छोराहरूको देखभाल गर्ने आदि काम उर्वशीले गरिरहेकै छिन् भन्नेमा ढुक्क भएर मैले सबै पैसा र अचल जायजेथा पनि उनकै नाममा गरिदिएको थिएँ। यतिसम्म सबै ठीकै महसुस गरिरहेको म अभागीमाथि अचानक नसोचेको बज्रपात आइपर्योि।
गत कात्तिकमा सात वर्ष दुःखले विदेशमा बिताएर अब विदेश नजाने निर्णयका साथ म नेपाल आएँ। मलाई रिसिभ गर्न काठमाडौं आएकी श्रीमतीले अनौठो कुरा गरिन्। उनी मलाई चितवन घर लिएर नजाने कोसिस गर्दै थिइन्। भनिन्, ‘हाम्रो खर्च पनि ठूलो छ, आश गर्नेहरू धेरै छन् त्यहाँ, यसो हुनाले घर जानुभन्दा काठमाडौंमै केही दिन बसेर फेरि कुनै अर्को देशमा ट्राई गरेर विदेश नै जाँदा राम्रो हुन्छ। यतिका वर्ष बितिहाल्यो अब अरू २/४ वर्ष विदेश बसेर के बिगे्रला र?’ उनको यो कुरा सुनेर नरमाइलो त लाग्यो तर म हुस्सुले उनको त्यो प्रस्तावको आशय या चलाखीचाहिँ त्यतिखेर पटक्कै बुझ्न सकिना या बुझ्ने कोसिस नै गरिना। विदेशबाट ल्याएका केही सामान, नगदहरू हात पारेर ‘लौ, काम मिलेपछि खबर गरेर विदेश उड्नुअघि २–३ दिनका लागि घर आउनू’ भन्ने आदेश फर्माएर श्रीमती फर्किइन्। मैले यति मात्र भनेँ, ‘ठीकै छ, फेरि उड्नुपर्ने भयो भने आवश्यक पर्छ, रकम जतन गरेर राख है।’ सुनेको नसुन्यै गर्दै उनी ट्याक्सी चढेर हुइँकिइन्।
राति लजमा मलाई निद्रा परेन। मलाई त्यसरी माया गर्ने श्रीमतीले कस्तो रुखो व्यवहार गरेकी भन्ने लागेर मनमा छटपटी चलिरह्यो। त्यत्तिका समयपछि विदेशबाट आएको लोग्नेलाई काठमाडौंमा छोडेर पैस्ँँ र सरसामान मात्रै लिएर कसरी घर फर्कन सकेको? अनि २/४ दिनका लागि पनि घर जान नदिएर फेरि विदेश जानु भनी कसरी भन्न सकेको? होइन यसमा कुनै रहस्य त पक्कै होला यस्ता तर्कना रातभर चल्यो। भोलिपल्ट उज्यालो भएपछिचाहिँ ‘मिल्छ भने फेरि बाहिरका लागि किन ट्राई नगर्ने त?’ भन्ने आफैंलाई पनि लाग्यो। एक अफ्रिकी मुलुकका लागि प्रोसेस सुरु पनि गरेँ मैले, चिनजानको साथीमार्फत। सोही क्रममा झन्डै एक महिना काठमाडौंमै बित्यो।
एकैचोटि मङ्सिर २८ गते म चितवन पुगेँ। घर गएपछि पापको घैंटो फुट्न बेर लागेन। यताउताबाट कुरा पनि सुनिन थाले। मैले जसलाई एकलौटी विश्वास र माया गरेँ, जसको सुख या खुसीका लागि ज्यान बाजीमा हालेर रगत–पसिना बगाएँ, उनै श्रीमती त दुई वर्ष अघिदेखि नै परपुरुष चाखेर हिँड्ने भइसकेकी रहिछिन्। छरछिमेकले नै देख्नेगरी घरमा पुरुष–साथी भित्याएर रासलीला मच्चाउनसमेत उनी पछि परेकी रहिनछिन्। छोराहरू स्कुल–कलेज गएपछि दिनभर उनको चर्तिकला चल्दोरहेछ। पछिल्लो चरणमा आफू उनान्चालीस वर्ष पुगेकोसमेत बिर्सिएर उनले आफूभन्दा १० वर्ष कान्छो रत्ननगरमै कार्यरत एक प्रहरी जवानसँग हिमचिम बढाएकी रहिछिन्। उक्त प्रहरीकी श्रीमतीले दुःखेसो पोखेपछि त म छर्लङ्ग भएँ। उनैको नाममा किनिदिएको घर पनि बैंकमा बन्धकी राखेर ऋण लिएको र त्यो सबै सिध्याएको, उताबाट मासिक रूपमा पठाएको रकमले पनि नपुगेर ऋणैऋण थोपरेको, छोराहरूको ख्याल नगरिदिँदा उनीहरूको पनि पढाइ र आनीबानी बिग्रिएकोलगायतका यथार्थ बुझेपछि म छाँगाबाट खसेझैं भएँ। यस्तो के गरेको? मेरो विश्वासमा किन घात गरेको? छोराहरूमाथि किन यसरी अन्याय गरेको? भनी मैले प्रश्न गर्दा उल्टै मलाई तथानाम गाली गरेर हातै हाल्नसमेत तम्सिएपछि पहिलेकी उर्वशी र अहिलेकी पतित श्रीमतीबीचको भिन्नता छुट्याउन नसकेर म बेहोसतुल्य भएँ। त्यसको भोलिपल्ट त उही प्रहरी जवानसँग उनी घरबार, छोराहरू र मसमेतलाई छोडेर भागिहालिन्।
मेरै धेरै साथीहरूको पनि यस्तै कहानी सुनेको थिएँ। विदेशमा काम गर्न जाने पुरुषहरूमध्ये करिब ९० प्रतिशतको कहानी यस्तै हो भन्ने सुने–बुझेको थिएँ। त्यति हुँदा पनि आफ्नी पत्नीमाथिचाहिँ मैले कहिल्यै अविश्वास र शङ्का गर्न सकिना। केवल अलिअलि कमाएको पैसाले अब यहीँ कुनै राम्रो व्यवसाय गरेर बाँकी जीवन सुखसाथ कटाउने सोचमै म मग्न रहेँ। तर, मेरो विश्वास र सपनामाथि आज क्रूर प्रहार भएको छ, निष्ठुरी ईश्वरले आफ्नी अर्धाङ्गिनी भनाउँदीलाई नै हतियार बनाएर ममाथि प्रहार गरेका छन्। आज न मसँग श्रीमती रहिन् न त धन–सम्पत्ति नै रहे फगत ऋणको बोझ, पढ्दै गरेका छोराहरूको बेडा पार गर्नुपर्ने दायित्व र रित्तो जीवनबाहेक बाँकी केही रहेन मसँग बुझ्दै जाँदा मलाई जस्तो अरू थुपै्र युवाहरूलाई पनि परेको रहेछ। के आफ्नो देशमा रोजगारी नपाएर विदेशी भूमिमा रगत–पसिना बगाउनुपर्ने नियति लिएर आएका मजस्ता वैदेशिक रोजगारका लालसी नेपाली पुरुष सबैको दुर्दशा यस्तै नै हो त? यो सम्झेर म हिजोआज कहालिने गरेको छु।
(रवीन्द्र भट्टराईसँगको कुराकानीमा आधारित साभारः घटना र विचार)
के हो मलाई त कुरा मन परेन के मान्छे ले दिनमा चालीस लीटर पानी पिउन सकचा?? के मान्छे उत हो र??मलाई त कल्पना गरेर महिलालाई दोष दिन खोजे जस्तो लाग्यो
हामले पनि त नेपाल मै छोड़ेका छौ नि हो तेसई महिला लाई दोष मात्रै न दिउ कसो साथी हो
बैनी वा दिदि P4REENIT4 तपाई को गुनासु एक दम राम्रो छ कोइकोई पागल आइमाई को कुराले सबै नारीलाई बराबरी सम्झनु साथी हरु गल्ति हो
नेपालमा बुढापाकाले उखान गर्दा भन्थे रे , श्रीमान जागिरका लागि टाढाटाढा जादा श्रीमतीले श्रीमानलाई पत्रमा यस्तो गुनासो गर्दै लेख्थे रे ” भात खानेले भात खायो होला ,घास खानेले घास खायो होला , केहिपनि नखाने ले के खायो होला ? यो कुरो बुझ्नु घरतिर कुदनु ” यसको अर्थ पाठक हरुले नै लगाउनुहोस / नेपाली बुढापाकाको उखान हरु सबै सान्दर्विक छन्/ जवानीमा सम्पति कमाउन कोलागि श्रीमतीलाई एकलै छोडेर बा श्रीमतीले आफ्नो श्रीमान लाई लामो समयकोलागि आफु भन्दा धरै टाडा पठाउदा दुवै जना को यस्तो हालत भए को छ है !!! यो ज्यादै विचारणीय बिषय छ है साथी हो !!!
sanskirt मा एक लय छ नारि चरित्रम: पुरुषोतम: भाग्यम: दैबोना जाने कुतो:मनुस्यम : भन्छन के गर्ने ………………………………………………
धेरै बिस्वास गर्नुको फल हो यो! नेपाली १ उखान छनी ”आइमाई को र सिंग हुनेको कहिले भर नपार्नु” भन्ने. सबै उस्तै चाही हुदैनन होला जस्तो लाग्छ. तर यसो भन्दै मा साथी ले ९० प्रतिसत किटान गर्नु चाही गलत जस्तो लाग्छ ‘
मुनामदन मा त लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा ले केहि झझल्को देखाएकै हुन् क्यारे
मानिसले कसैको पनि पूर्ण बिशस्वास गर्नु हुदैन |
नेपाल गयर बिहे गर्नु पर्ने यार बरबात् होला जस्तो ६ यार ……….
बरु साढे को विश्वास गर केटि हरु को विश्वास नगर है साथी हरु……….!
यो संतोसेको बुडी लाई म भागैदिने थिए तेस्को ठेगाना मात्रै पाएता लौ न साथी यो कहाँ बस्छ होला?
यो सन्तोस भन्ने जनावर कुन हो? अमेरिकामा बिहे गरे भनेर बडा फुर्ति गरिरहेको तेरो पनि कुदीन सुरु भये६ यार तेरो श्रीमती लै कुन दिन बार बाटै कुन झिल्के ले पटकाइ दिन्छा अनि थाहा पौलस अनि पुर्पुरो मा हात राखेर बसेको कथा फेरी हामीले पदना नपरोस है हैन यो संतोसेको बुडी लै उछित्तौने कोहि मर्दा छैन यार लौन
रवीन्द्र भट्टराईजीको मेहेनतको कदर गर्नुपर्छ, उहाँ कामदारको रोलमा सफल देखिनुहुन्छ | तर उहाँ श्रीमान र बाबुको रोलमा फेल हुनुभएको छ | पैसाले मात्र ति रोलहरु पुरा हुदैन भन्ने कुरा सारा बिदेशिएका नेपालीहरुले बुझ्नु जरुरि छ | यो घटनाले केहीको घैटोमा घाम लाग्छ कि भन्ने आशा राख्न सकिन्छ |
this is not one example or one sorrow, but there are hundreds of problems like this as nepali society has become quite selfish; there is hardly a few who cane be trusted…. the best for those wanting to go abroad to work is if you think things will go wrong ie your wife (or husband) will have sex with others and also take your hard earned money, then, before going just divorce……..it is a radical thought, but instead living in pain later on it is better to suffer in advance… don’t attract the disease if you cannot cure…
यसै कारण ले आइमाई लाइ जुत्ता संग दाजेको हो “खुट्टा भए यस्ता बुद्धि नभका सिर्फ नाइटो मुनि प्वाल मात्र भाका जुत्ता हरु कत्ति पाइन्छ कत्ति” |
कसले भन्छ आइमाई दयाबान हुन्छन भनेर ? यो कामिनी आइमाई मा मान्छे को गुण त के कुक्कुरनी को जति पनि गुण पाइन्छ ?
यसको क्रुरता, स्वार्थी कालो मन, कुटिलता, निचता कुनै पनि जनावर मा पनि पाईदइन | धन्य आइमाई त गिर्न सक्छेस यत्ति तल |
मित्र पुरुष, बोल्न पायो भन्दैमा जताभावी बोल्न हुन्न | तापईले दिनु भएको नारीको परिचय र गर्नु भएको चरित्रार्थको वर्णनको भब्य संगालो तिर नजाउ होला तर यो ” धन्य आइमाई त गिर्न सक्छेस” भन्ने पंक्तिमा तपाईलाई जन्म दिने आइमाई पनि उभिएकी छिन, भन्ने जानकारी यहालाई पनि होला नै | जुन आइमाईलाई तपाईं जुत्ता संग दाँज्दै हुनुहुन्छ त्यहि जुत्तालाई (आमालाई ) तपाईले दण्डवत पनि गर्नु भएकै होला | तपाईं कुपुत्र हुनु सक्नु होला तर तपाईको माता अवश्य पनि कुमाता हुनु हुन्न, त्यसै गरि सबै आइमाई तपाईले चित्रण गरेका जस्ता मात्र हुन्छन भन्ने हुदैन | तर पनि यदि तपाई “नारी नर्गका द्वार हुन् ” भन्ने व्याक्यांशलाई नै फलो गर्नु हुन्छ भने तपाईं पनि त्यहि नर्गका द्वार हुँदै यसलोकमा प्रवेश गर्नु भयो | अब भन्नुहोस/दिनुहोस तपाईंको विशुद्ध परिचय ?
यो कहानी दुख लाग्दो कहानी हो यसमा सब भन्दा ठुलो गल्ति त्यो डाका पुलिस को हो एस्तो मान्छे लाई फासी दिने कानुन नेपाल मा हुनुपर्छ तेस्ले एउटाको घरबार बिगारो भने धेरै जना को जीवन बिगारेको देख्छु मत बिहे गरेर घरजाम गरेर बसेको मान्छे लाई यौन जालमा फसाएर मान्छेको जिन्दगि तहस nahas पार्ने त्येस्तो पापीलाई दुइ टुक्रा पार्दै हिड्नु पर्छ तेस्मा जस्तै ड्राइभर, पुलिस,अनि आर्मी यिनीहरुले त यो हालत बनाएका हुन् ड्राइभर त सडेकै मान्छे हुन् तर पुलिस आर्मी त janatako सेवा ra देसको हितको लागि ३ करोड नेपालीको पसिनाको मोल khuwayera राखेका हुन् tiniharule नै एस्तो गर्छन भने kasle मार्दैन तेस्ता अरुको जिन्दगि ra घर बिगार्ने पापी लाई ?हामीले यहाँ पति पत्नीको बिसाए भन्दा यो कुरा लाई चै ध्यान दिनु पर्छ विश्वास त thiyo तिनीहरुमा पति पत्नी भैसके पछी घरबार चल्दैथियो २ वोटा पनि छोरा थिए पत्नीले पनि केहि सोचेको थियो होला भाबिस्येमा राम्रै होस् भनेर तर त्यो कुकुर पुलिस त्यहाँ सबै सपना चकनाचुर बनाएको छ त्यो पहिलेको श्रीमतिको पनि jindagima dhoka pugeko chha yo kasko galti ho?tei kukurko
तपाईं विदेश जादाको पीडा भयो यो त तर स्वदेशमा हुदै एस्तो गर्ने श्रीमतीहरुलाई चाही के भन्ने नि ?
त्यसमा सम्बन्धित नारी पात्रको दोष बढी देखिन्छ भने पुरुषको दीर्घ अनुपस्थितीले पनि त्यो अवस्था सिर्जना गर्नमा परोक्ष सहयोग गरेको छ |
यो लेख साचैनै मर्म इस्पर्सिछ किन कि एस्तो घटना नेपाल मा धेरैनै हुने गरेको छ ।
तर मा कामना गर्छु अबो आउदो दिनमा अरु तेस्तो घटना नघटोस् !
कतारमा ६० डिग्री गर्मि नहोला भन्न सकिदैन तर एक दिनमा ४० लिटर पनि पिउन भने असम्भव नै छ ।
काखी च्यापरै राखेकी स्वास्नीले पनि यस्तो रंग नदेखाएको कहाँ छ यो संसारमा ।
यी सबै ब्याक्ति आफुमा भर पर्ने हुन्छ सबै स्वास्नी तेस्तो हुन्छन भन्ने छैन र नहोलान भन्न पनि सकिने अवोस्था छैन ।
तर ति उर्बरसी नाम परिवर्तन ले जे गरिन गल्ति गरिन ! उनले गर्दा अरु नारी माथि पनि संका गर्नु पर्ने बाध्य बनाईंन !
कृपया बिसेस नरो मित्र हो एस्तो कार्य हजुर बाट चाहिं नहोस ल !!!!!!!!!!
मुखिया न भाको समाज , मुड़ा नभाको आगो , लोग्ने नभाको श्रीमती को भरोसा गर्नु हुन्छ
परीवार त्यागेर सम्पत्तिको तृष्णा राख्नु ब्यर्थ हो। यो कतार सतार गोली मारौं, आफ्नै देशमा राम्रो उन्नति गरेर, परीवारलाई हंसाएर बसौं, त्यहीनै उत्तम हो। मिहीनेत गरे खान जसरी पनि पुगि हाल्छ।
तपाई हरु खाली कथा को पात्र सात वर्ष विदेशिएको गलती मात्र देख्नु हुन्छ| S.L.C पास भाको मनिष ले नेपाल मा कुन salary को आशा गर्न सकिन्छ जुन कि दुइ छोरा हरु लाई राम्रो भबिस्य दिन पुग दो होस्| पक्कै पनि श्रीमती बाट पनि विदेश जान नै उत्साह गरेको हुनु पर्छ| कथा को पात्र बिबस भएरै बिदेशिन पुगेको हुन पर्छ| सात वर्ष को दुख बुदी ले उदाउनु अनि आफु पनि अरु संग सल्किनु, यो दुख को कुरा होइन र? यो सब बिबसता को कुरा हो| बुदो विदेश गए पैसा कमाउने बिबस्ताले| बुढी अरु संग सल्के आफ्नो यौन भोक मितौने बिबस्ताले| बुढा ले पैसा कमाएर राम्रो भबिस्य को कल्पना गरे| बुढी ले एक छिन् को वर्तमान को विचार गरि| को हो त गलत?
यो धेरै देखिएको छ तर कोइ कोइ दिमाग बिग्रेका आइमाई तेस्तै हुन्
कहिले कहिँ यस्तो कुरा हरु सुन्दै आएको छु तर यो लेखा कहिँ कतै कल्पना जस्तो पनि लागो कतार मा महिले पनि काम गरिको धेरै भो कहिले पनि temp… ६० pugay को थाहा भयन as पर कतार ल ५० भन्दा derai temp. bhaya kam garn rest dinacha……mahile yaha min ani max temp load gariko chu as per system control………
AMBIENT MAX TEMP 2008-2009
MAX TEMP 47.4 48.4
the rate of this types of events are increasing day by day in nepal…
सारै दुख को कथा सुनाउनु भयो, दुख लग्यो तपाई को कथा सुनेर. अरु त के भन्नु खै, परिवार को सम्मनती को लागि त्यस्तो दुख गर्ने श्रीमान लाई धोखा दिएर, आफुले पाएको दुइ छोरा छोडेर पराया मर्द संग त्येसरी सल्केर जाने आइमाई लाई त के भन्ने खै. तर फेरी घटना लै नियालेर हेर्दा र सोच्दा धेरै कुरा हरु को अन्तर द्वन्द हुन्छ. बैबाहिक सम्बन्ध भनेको श्रीमान श्रीमती बीच को जीवन भरि को सम्बन्ध हो, तर श्रीमान ले त्यसरी छोडेर टाढा गए पछि एउटा सहारा त पक्कै पनि खोज्छ श्रीमती ले, त्यति लामो समय को लागि श्रीमान संग टाढा भए पछि यौन को तिर्खा लाग्नु पनि स्वभाभिक नै हो, अनि यौन को तिर्खा मेट्न बाटो खोज्नु पनि स्वभाभिक नै जस्तो लाग्छ मलाई, ठिक बेठिक आफ्नो ठाउ मा छ, सामाजिक, नैतिक, धार्मिक, व्यक्तिगत प्रश्न चिन्ह पनि उठाउन सकिन्छ त्यो कुरा मा, तर त्यसरी एउटा विश्वास, माया, आमा को धर्म, परिवार प्रति को कर्तब्य लाइ कुठाराघात गर्नु चाहिं एकदम घिनलाग्दो कार्य जस्तो लाग्यो पार्वती जी को . के गर्ने, “भत्केको घर को बिग्रेको छाल, जता हेर्यो प्वालै प्वाल” जस्तो देश को यस्तो बिग्रेको आर्थिक, राजनीतिक, सामाजिक ब्येवोस्था को परिणाम नै भन्छु मा चाही यसलाई, तर पनि बिबाह लाई जोगाउन कथाकारले आफ्नो तर्फ बाट सक्दो प्रयास चाही गर्नु भएको जस्तो लागेन मलाई. के गर्ने कलियुग को कलि को तरिका छ, संसार निर्दयी र स्वार्थी छ, सोझोपन, पत्नीब्रता, कर्ताब्यपलाना जपेर अब रुनु को साट्टो वर्तमान अवस्था बाट कानुनि, सामाजिक, धार्मिक सहयोग लिएर, समाधान पत्त लगाएर नया जीवन सुरु गर्नु नै ठिक हो जस्तो लाग्छ मलाई चाही. जीवन लामो छ अझै कथाकार जिउ, पिडा मा नअल्झिउ, आफ्नो दुइ छोरा को लागि भए पनि एउटा सफल बुवा बनेर देखी दिउ समाज लाई.
कथा सत्य होला तर हदभन्दा बढी यथार्थ कतिपय ठाउमा भेटिदैन जस्तो ४० लिटर पानी कहिँ पिउन सम्भव छ अनि कतारमा कहिले पनि ६० डिग्री पुगेको छैन २ घण्टा मात्र सुत्नु भएछ कसरि काम गर्न सकिन्छ २ घण्टा सुतेर मात्र, खोक्नु पनि हद हुन्छ यार | तर पारिवारिक समस्या वहाको वास्तविकता होला|
मैंले केहिअघि साप्तहिकमा अधिवक्ता केशवराज अर्यालको अन्तरवार्ता लिएको थिए । उनले पारपाचुके गर्दा पुरुषमाथि अन्याय भएको भन्दै सर्वोच्च अदालतमा मुद्दा हालेका थिए । उनको अन्तरवार्ता पढेपछि धेरै श्रीमती पीडित पुरुषले मलाई फोन गरेर आफ्नो दुःख विसाएका थिए । आज यो कथा पढेपछि फेरी केशवराजको अन्तरवार्ता गर्न मन लाग्यो ।
जीवन किन यति जटिल छ, म बुझ्न सकिरहेको छैन । पत्रकारिता गरेको १५ वर्षभैसक्दा पनि जीवनको गा“ठो फुकेको छैन, बरु जटिल हु“दै गएको देख्छु । यो कथाहरुको थाकमा एउटा कथा थपिएको छ । पीडितलको दुःख प्रति शार्दिक साहानुभूति ।
अश्विनी कोइराला, पत्रकार कान्तिपुर पब्लिकेसन्स, काठमाडौं ।
कति आएको एस्तो नचाहिने समाचार ……
अरु कुनै राम्रा कुरा लेखुहोस यार
सारै दुक्ख को कथा छ, पात्र जी एकदमै दुखः मा हुनुहुँदो रहेछ| मा तपाई को धैर्य को लागि प्रभु संग प्रार्थना गर्छु||यहाँ कुरा चलेको छ विश्वास घाट को तर यो कमेन्ट हरु हेर्दा मलाई लाग्छ सबैले सेक्स अत्याबसेक भन्ने कुरा मा जोड दिएको पाई यो| हो सेक्स मानिस को जीवन मा अत्यावास्येक छ, तर त्येही सेक्स को लागि सम्पति नास गरि, परिवार नै भट्टा भुन्गा पर्नु चाही मुर्खता हो| त्यो आइमाई अर्को संग पनि सुखी चाही हुन सक्दैन| समाज मा एस्तो बिकृति आउन मा देश बनाउने भनौदा हरु नै दोषी देख्छु|
मुट्ठी भित्रको सम्पति र अंगालो भित्रकी श्रीमती मात्र आफ्नो भन्नु भन्छन |
एस्तै हो रुद्र घन्टी बिहिन आइमाइको जात घिच्न र थिच्न दुवै बराबर चाहिने |
छेनिक स्वार्थपूर्तिका लागि सन्तानको भबिस्य माथि खेलवाड गर्ने कुजातहरु …..
सबै भन्दा ठुलो कुरो मन हो मान्छेले आफ्नो मनलाई बद्दना नसक्नेलाई मान्छे भनिदैन किन कि योन इच्छा र योवन हरेक प्राणीमा हुन्छ पशुले तेस्लाई दबाउन नसकेर बाटो, घाटो,आफ्नो बिरानो केहि नभनी पोख्छ भने मान्छेले तेस्लाई दबाएर सुरछित र एकान्त मा मात्त्र व्यक्त गर्दछ.७ वर्ष हैन १७ वर्ष पनि पर्खिन सकेको भए भबिस्य दुवै जनाको उज्यालो थ्यो अब हेर आफ्नो लोग्नेलाई रुवाएर कति दिन हस्चिन ति आइमाई त्यो पुलिस ले पैसा छौँन्जेल राख्छ अनि निकालेन भने मेरो मुख मा थुकिदिनु…… मेरो छिमेक मा पनि ५ जना छोरालाई छोडेर लोग्ने ले विदेश बाट घर बनाउन पठाएको पैसा कुम्लाएर घरबेटीको सालो पुलिस संग भकेकी आइमाई २ ओटा छोरि पाएर पैसा सके पछि पुलिस ले छोडेर अहिले घर को न घाट को भाको मेरै आखाले देखेकी छु यो कलि मा अरुलाई रुवाएर आफु हास्छु भन्नु २ दिन को लागि हो कालान्तर मा आफु पनि रुने पर्ने हुन्छ.
To Prabhat,
Although your saying about Sex as a powerful energy is correct,i feel you interpretation of its effect and causation link needs to be burshed further. The need for society, law,customs and moreover intellect itself from the begining of the mankind is to regulate such overwhelming energy so as to prevent disastrous effect on the family,society and nation itself.
Although we all are borned out of sex but it doesnot mean this energy will come in the surface as the acting force 24 /7,there sometimes when it comes on the surface it has to be regulated by intellect,other pschycosomatic procedures, laws and societal customs then only there comes happiness in individaula,family,society and in nation.
More over, No politics,no revolution has yet succeeded to change individual as we have seen Feudalism,capitalism,Fasicm,socialism,communism all have failed.And they have failed utterly,because man remained the same.
Its not the politics but its individual who is to be blamed because intellect is always there which prevails all the norms while deciding its impact on family.
There are loads of cases where mother went to the burning house to save her children and on doing so get killed herself.The urge of living is as powereful or may be more than that of having sexual intourcourse, but this mother used her intellect conciously or unconciously and overcome the ureg of her own living and saved the child.
Therefore,itsnot an excuse to keep doing things that unrest individals life, family and nation by saying sex or other emotions a re powerful.
I do agree though that if having safe sex doesnot impact family lifes and all can be happy then its fine other wise it has to be regulated..either by individual effort or if it is not going to happen then by law or society if it comes to the point where such hineous act dimantle the whole structure of happy family.
Lastly …freinds we have the habit to blame all things to politics. lets come out of it because politcs has nothing to do with it. nowadays.politics itself is crippled not only in nepal but world wide. Individual got to be changes and if possible society should help each individual to reach his potential.
पोइल गए पनि केहि सम्पति छाड्नु पर्ने नि ! कस्ती उर्बसी रेइछे l
सायद जिन्दगीको परिभाषा मात्रै शारीरिक सम्पर्क हुँदो हो, र सबैको सोचाई यति हलुका हुने थियो भने यस्तो पिडा कसैले भोग्नु पर्दैनथियो, पर्दैन र पर्ने पनि छैन. यहाँ कसले कहाँ बिहा गर्नुपर्छ भन्दा पनि बिहा गरे पछी के कस्तो व्यवहार र कुरालाई आत्मसाथ गर्नु पर्छ त्यो नै ठूलो कुरा हो जस्तो लाग्छ. दुख परेर दुख पोखेको हुनुपर्छ कसैको दुख र पिडा माथि कसैले हाहा र हिहि गर्नु पर्छा जस्तो मलाई लागेन. खै आफ्नो त ३ वटा श्रीमती भएर पनि चलेकै छ. फेरी तपाई हरु जस्तो साथीहरुको लागि यो पनि त चित्त नबुझ्ने होला म बिदेशमा भएर श्रीमतीहरु स्वदेशमा हुँदा, तेरो श्रीमतीहरुले के गर्दैछन तलाई के थाहा भनेर? यहाँ आउछ आत्मबिश्वास र भरोसा र जिबनको बास्तबिक भोगाई. यदि मेरो ३ मध्ये एक श्रीमतीले कुनै अव्यवहारिक प्रकृति देखाएको मेरो कानमा परेको केहि समयमा मेरो ४ वटा श्रीमती हुनलाई मलाई कसैले रोक्ने चै छैन. केटि कस्तो हुन्छ र केटा कस्तो हुन्छ त केटालाई केटिको र केटिलाइ केटाको बारेमा सोध्नु पर्ने कुरा हो जस्तो मलाई चै लाग्दैन. यो कसैको कथा मात्र होस् या बास्तबिकता … पढ्न मात्र पाउदा पनि धेरै पीडादायी महसुस हुन्छ यसमा २ मत कसैको नहुनु पर्ने हो तर हामी नेपाली त्यो पनि अहिले नयाँ नेपालको…..कसले कसलाई यहाँ कठै र बरा भन्ने, हैन त ?
यो सबै तपाई कै कमजोडी हो साथी आखिर सलौ पछी घर जानु भाको होला धेरै माया गरेउ भन्दैमा सर्वस्व सुम्पिन्नु राम्रोहोइनानी यसमा तपाई कै गल्ति छ हजुर किनकि तपाई घर जनुपर्थेउ अधाबटो बाट नै फेरी विदेश जानु भनेर अफ्हुचाई मालसामान लियर जानेलाई आजै विश्वास गरिराख्नु यसमै तपाई को गल्तिछा तेसैले अफ्नो कमजोडी हेरेर मात्र यस्तो खबरहरु छपाउनु होला किनकि तपाई को यस्तो कुराले अरु साथी भाईलइ पनि असर गर्न सक्छा
Good Evening every one
तर दाई को दुख त दाई को भरोसा र बिसुअस मा आदिको छ नी ?जे जस्तो भै ने एस्तो घटना अरु नेपाली कसै लै ने न गहोतेस बहाना कामना गर्दछु /
केशब राज सुबेदी
सिड्नी अस्ट्रेलिया
she is right. How can a male expect his wife to stay for 7 years just waiting him. It is unfair. Every individidual has right to think of his/her own…. And our social structure doesn’t allow her to take an opportunity for life where male does at every step….
सारै नमिठो दुर्घटना मा पर्नु भएछ / दुख लाग्यो/ धैर्य गर्नुभन्दा केहि उपाय देखिएन /
के गर्नु यो यौन भन्ने कुरा पनि सुके लुतो जस्तै रहेछ / चिलाउँछ खप्नै नसकिने गरि, अनि कन्याउनै पर्यो ,कन्यायो कन्यायो कन्याउन्जेल त आनन्द नै लाग्छ तर कन्याउन छोडेपछि दुख्न थाल्छ /
श्रीमतीले गरेको गल्तिको दोस इश्वर लाइ दिएको चै मन परेन / तपाइको परिवार प्रतिको दायित्वबोध र बिस्वास प्रसंसनिय छ / बिस्वास्घाती संग कसैको केहि चल्दैन / एक अर्काको सहमति बिना सबै अचल सम्पतिको येउतालेमात्र भोगचलन गर्न नपाउने ब्यबस्था कानुनि रुपमा गरे राम्रो हुने रहेछ /
काखी च्यापरै राखेकी स्वास्नीले पनि यस्तो रंग नदेखाएको कहाँ छ यो संसारमा ! झन् लोग्नेहरूको कुरा त भन्नै परोइन; ‘स्वास्नीहरू’लाई मात्र धारेहात लगाउनु बेकार छ ।
केहीअघि पनि यस्तै प्रकृतिको घटना ‘मेरो संसार’मै पढिएको हो । वैदेशिक रोगजारी छुट्टै वहसको विषय हुनसक्छ तर यस्ता एकाध घटनालाई लिएर वैदेशिक रोजगारीमाथि नै प्रश्न उठाउनु गलत हो ।
अहिले संसारभरि नै यौनलाई भोकसँग तुलना गर्नेहरूको जमात बढिरहेको छ । यस्ता विचार यौनलाई अतिरञ्जितरूपमा बढावा दिने प्रमुख कारक हो । ‘खुला समाज’को वकालत पनि अर्को कारक हो: जहाँ यौनलाई सामान्यरूपमा लिइन्छ । वास्तवमा यौन भोक होइन; यो एउटा सामान्य र नियमित प्रकृया भएर पनि संवेदनशील विषय हो । यो प्रकृयालाई प्रकृयागत ढंगबाट नै पूरा गर्नुपर्छ । गलत प्रकृया अपनाए दुर्घटना हुने पक्का छ ।
कहिनी सुन्दा यक्दम दुख लाग्यो
संस्कृत मा एउटा कुरा भन्ने गरिन्छ ” नारिश्य चरिर्त्र पुरुस्य भाग्य दैब न जाने कटु मनुस्य” तेस्को मतलब नारी को चरित्र र पुरुष को भाग्य भगवान ले पनि बुज्दैनन, मनुस्य ले कता बाट बुजुन/
I would like to request those folks who have had very negative comments on the woman who deceived her husband. First of all, every creation–ranging from man to tiny insects–is the result of sex. It is sex that perpetuates humanity and all other creatures for that matter. Hence, sex is our being; we exist because of sex; we are born because of sex; we die yet we keep the wheel of life going because of sex. So, when we are alive, we just not only require food, housing and clothes, sex is also of paramount importance.
Now, pertaining to our country, given that we are poor, our priority seems to be entirely oriented towards food. Our being is shaped by this economics of materialism. Our psyche, that does the thinking, hence, reads context from that money making and fun having perspective.
Hence, we argue that given that the woman’s husband had sent her money, probably monthly, from overseas, that had bought her all the luxury that the money could buy, why did she had such unethical relationship with another man?
I would argue that, as we need food to survive physically, so do we need sex to survive our sexual, procreative self. Within us, there is this energy, this power, this force that wants to come to its fruition and/or full shape or form. This requires sex. So, it is not enough for a person to survive solely on material pleasures. The sexual being within you needs sex; it need company; it needs a partner; the volcano of the sex should explode at times so that it will purgate and you get purified. From this perspective, the woman’s actions are natural. Nothing wrong I would say.
Now the question comes, should we sanction such actions. Not at all. What we need to do is that all the politicians who are corrupt should be defeated in the next elections. And good politicians should be elected so that they who will devise a framework for our nation. Once that happens, we will have an infrastructure which in the long run will generate jobs. Should that happen, people would get jobs. Nobody would be compelled to leave his dear wife and young kids and go overseas in search of bread and butter unless s/he is money maniac–desire for abundance of wealth.
Finally, fellow readers and commentators, this family disaster, this wreckage, this slow and serious disintegration of nepali family (resulted from separation for long time) is more because of the bastard political leaders who raped the nation for long without doing anything good; without devising a developmental framework that would create job to jobless.
So, the afore narrated story or problem of the gentleman is associated with politics not his wife. She is just an scapegoat of the corrupt political machinery that compels its sons and daughters or rather citizens to leave their motherland in hurry and seek bread and butter in dark and deadly alleys in foreign countries. From psychoanalytical perspective, the wife of the man cannot undo her sexual being and survive. I ask you readers, can you kill the sexual being that resides inside you. Can you negate that? I don’t think so.
If somebody expects such negation of the sexual being from the woman, that’s just foolishness. Sex is nature; nature is pure and sometimes violent that breaks the barrier of that have been made by this so-called civilization. Let’s work together to crumble down the union of the political mafia who are at the national political theatre and lets elect good people LIKE Baburam Bhattarai. Who will think, meditate and worry about nation and development. So that a day will come when nobody will need to go overseas.
when I wrote this I spend a considerable amount of time so as to convey stuff that relate to what “sexual being” is and why it should not be denied or murdered. Please publish it. If not, fine. And please erase the previous post. That has typos. Thanks.
संतोष ढकाल कसैले नगरेको बिहे तिमीले नै गरेको रहेछौ .. अमेरिका मा बधाई छ मुर्ख !!!
I would like to request those folks who have had very negative comments on the woman who deceived her husband. First of all, every creation–ranging from man to tiny insects–is the result of sex. It is sex that perpetuates humanity and all other creatures for that matter. Hence, sex is our being; we exist because of sex; we are born because of sex; we die yet we keep the wheel of life going because of sex. So, when we are alive, we just not only require food, housing and clothes, sex is also of prime importance.
Now, in our country, given that we are poor our priority seems to be entirely on food. And we argue that given that the woman’s husband had sent money that had bought her all the luxury that the money could buy, why did she had such immoral relationship with another man? Infact, as we need food to survive physically, so do we need sex to survive our sexual, procreative self. Within us, there is this energy, this power, this force that want to come to its full form. This requires sex. So, it is not enough for a person to survive as a being only by having material pleasures. The sexual being within you needs sex. From this perspective, the woman, I argue had done nothing wrong.
Now the question comes, should we sanction such actions. Not at all. What we need is that all these politicians who are corrupt should be defeated in the next elections. And good politicians should get elected who will devise a framework for nation. Once that happens, we get job inside the nation. Should such happen, nobody would be compelled to leave his dear wife and young kids and go overseas in search of money unless he or she has money paranoia–desire for abundance of wealth.
This family disaster, this wreckage, this slow and serious disintegration of nepali family because of separation for long time is because of the bastard political leaders who raped the nation for long without doing anything good for the devt. of our country that would provide job to jobless.
So, this man’s problem is associated with politics not his wife. She is just an scapegoat of the system. She cannot undo her sexual being and survive. If somebody expects that, that’s just foolishness. Sex is nature; nature is pure and sometimes violent that breaks the barrier of that have been made by this so-called civilization. Let’s work together to crumble down the union of the political mafia who are at the national political theatre and lets elect good people LIKE Baburam Bhattarai. Who will think, meditate and worry about nation and development. So that a day will come when nobody will need to go overseas.
Hope, you guys will publish this. If you decide not to, please read Sigmund Freud and something that pertains to “being, sex, and civilization.”
घटना साह्रै मार्मिक रहेछ!
देशको आर्थिक अवस्थाले गर्दा यस्ता हजारौ घर बिग्री रहेका छन्!
भत्काउन सजिलो छ तर बनाउन गाह्रो छ!
यो घटनामा दुवै परिवार भत्केका छन्- लाहुरेको पनि र पुलिशको पनि!
पोइला जानु त त्यो आइमाईको अधिकार हो रे तर तिकडम गरेर
त्यो लाहुरे सोझाको धोति टोपी गराएर सम्पत्ति उडाएर लगिदिनु बेइमानी
पन र गैर कानूनी कुरा हो!
अन्ततोगत्वा यो घटना बाट सबभन्दा असर येही आइमाईलाई पर्ने छ!
उता पुलिशले रश चुस्नु चुसे पछी यसलाई कुकुर ले हाड छोडे झैं छोडी दिन्छ अनि बुढेश कालमा गल्लिमा डुल्ने छे यो पापिनी!
मत भनछु श्रीमती लाइ र छोरा छोरी लाइ अबसिक
खच पठार घर चलाउनु अनि अरु सबेई आफिई राखन पछ सम्पति भय सबै आफना हुन तेसैले मत भन्छु तिन www को भर पर्नु हुदेन www को मतलब w- weather
w- work w- wife को पछाडी कहिले भर पनु हुदिन
मित्र तपाइँको कथाले मेरो मुटु छोयो यस्तो त सत्रु लै पनि कहिले नहोश !
बिचार हाम्रै चितवन को दाजु भाई हुनुहुँदो रैछ / सुन्दा सारै नै दुख लाग्यो / कैई
छैन फेरी तपाई जस्तो को दिन आउछ
दाई जति नै गर्मी भए पनि दिन को चालीस लिटर पानी मान्छे ले पिउनु त अलि गफ जस्तै लाग्यो,अनि ६०डेग्री तापक्रम पनि तेत्तिको विश्वास लागेन | समग्र मा भन्नु पर्दा यो कथा जस्तो लाग्यो ,केहि महिना पहिला पनि एउटा क्यानाडा बासीनेपाली ले येस्तई काल्पनिक कथा माईसंसार मा परस्तुत गर्नु भएको थियो तर धेरै साथी भाईको बिरोध पछि उहा कहाँ पलायन हुनुभयो थाहा छैन |
बध्येता मा परेर बिदेसिने नेपाली को समय मा नेपाली ले सोच्नु पर्ने बेला आएको छ यौन को मामिलामा पुरुस महिला एउतै हो एसको अपरिहर्ये अवोसेकता छ तर सामाजिक प्रतिष्ठा को खयाल नराखी हुने यौन खेल घातक हुन्छ . सामाजिक प्रतिष्ठा चरित्र नबिग्रिने गरि भएको यौन क्रियाकलाप लै केहि भन्न मिल्दैन तर एउटा ले अर्कोलाई घातक धोखा दिएको देखियो एसको लागि सरकार ले कानुन बनाउन पर्छा पुरुष पिडित महिला त नेपाल मा धेरै छन् तर महिला पिडित पनि बदिरखेको देखिएको ले एसको लागि केहि बेवोस्ता हुने पर्छा नत्र नेपाल को सामाजिक सन्तुलन खराब हुने पक्का छ एसको दिर्घ कालिन असर नराम्रो हुन्छा .
सारै दुखदायी कहानी परेछ यहालाई..म चाहन्छु कि हरेक परदेश बसेका नेपाली दाजूभाईका श्रीमति ले यो लेख पढेर मनन गरून..सम्पति जोगौना कति गारो र उडौना कति सजिलो छ भनेर…अनी माया पिरती कति चोखो हुन्छ भनेर
संसारमा सबै भन्दा ठुलो बिस्वाश हो;एक आपसमा बिस्वाश र समजदारी हुन् अति आबस्यक छ/
बिदेशमा भएका श्रीमान र देशमा भएका श्रीमती; देशमा भएका श्रीमान र बिदेशमा भएका श्रीमतीहरुको धेरैको जिन्दगि कथामा परिणत हुन पुगेको छ/
सारीरिक सम्पर्क बिनाको माया प्रेम लंगडो हुन्छ तसर्थ सारीरिक सम्पर्कको लागि जस्तोसुकै परिस्थिको सामना (पार) गर्न तयार हुन्छन चाहे त्यो पुरुष होस् या महिला .
मेरोसंसार को admin ले समाचार साभार गर्दा गल्ति हरुलाई चै एडित गर्दा हुन्थ्यो कि किन कि यहाँ bhaneko जस्तो ४० लिटर पानी कसले खंछा मा पानी ४ साल देखि कतार मै छु तर खै ६० डिग्री त केलाई गर्मि भएन अनि बिहानदेखि दिउँसोसम्म आवश्यक अक्सिजन नपाएर मानिसहरू रोडमै बेहोस भएको पनि खासै सुनेक छैन पानीनपाएर चै बिहोस भएको छन् है |
लेख लाई hirdaye sparsi बनाउन यो सब बादी लेखिएका कुरा हरु चै एडिट गरेर publish गरे राम्रो hunchh |
बाबु,
तिम्रो कहानी सुनेर दुख लग्यो. तिमि ले कतार मा जाडो, गर्मि मा रात दिन काम गरेको दुक्ख पोखऊ!!
But let me ask you one thing.
तिमि पनि कतार मा राम जी को भक्त हनुमान बनि ७, ७ वर्ष आफ्नो मकै को खोया लाइ डोरी मा बाधी चाही राखेनोउ होला!!
Because Sex is Addiction 10 times worst than Drug, one who has tasted it, will always want it until death.
you should know, if you need sex, your wife needs it too.
Thanks
हो साथी तपाई को कथा सुन्दा अटन्तई दुख लगायो| अनि यो
नहौलो कथा पनि होइन | तर तपाई ले ले ख को ए हु टा kura chai malai दुख लगायो I I.A पास गरन नशकद अथबा नशकko मान्छे ले teacher hunu ( देश को बार्तामन र भाभिसहाय दाखइन्छ ) तपाई कम्जोर, पास न गरको भन् न खोजेको होइन | अर्को कुरा हाम्रो देश मा चैन हरेक कम गरदिए जस्तो | तीचेर ले पदयाको जस्तो गर नु | घर बनाउने ले बनआ को जस्तो गर्नु |हरेक कुरा हरेक ठाउँ मा येस्तई नै हो | नेता नेता नेता ले गर्नु पर्ने ,नेता ले गरे न | गाली अरु लै दोस अनि अरु कही छैन | तपाई ले विदेश को मरु भुमि मा कसरि कम गर्नु भयो रे ? तपाई मात्र होइन सबै जना कम गर्दा ,गरे जस्तो मात्र गरदैनन |तसै ले उनि हरु सम्पन्न छन् | तपाई ले विदेश मा कम गरे जस्तै,खटे जस्तै सबै नेपाली ले नेपाल मा खटे दखिन दस वर्षा मा अलि पारा ऑउ थियओ होला हो |कि कसो साथी ? म पनि ता तपाई हरु जस्तै ता हो ni | गुफ दिनी ,राजनीति जान्ने ,न जानेको कहिँ छ भन्दिन | आफ्नु देसमा गरेको जस्तो मात्रै ,यहाँ गोरेको देसमा सास नफ्री कम |आफ्नु देसमा कम सानु र ठुलो विदेशमा जेभा पनि भो |
जय नेपाल
कसै मा होला तर सबै मा यस्तो हुदैन नि । सबै नारि हरु लाइ एकै नस्मजनु होला साथि हो
मलाई यो लेख सारै मन संसार बिचित्र को छ यहाँ के के हुन्छ ! जस ले भोग्छ उसलाई मात्र थाहा हुन्छ !यसमा धेरै कुराहरु जोडियको हुनसक्छ ! यो दुई जनालाई मात्र थाहा छ होला ? देश को अबस्था को बारेमा हामी सबै लाई थाहा छ ! यो लेखले एउटा राम्रो र नराम्रो कुराको सदेश बोकेको छ यो कुरालाई हामी सबै ले यस्तो होला भनेर हिड्ने हो भने दमपतीय जीवनलाई लिएर हिड्नलाई गारो हुन्छ होला ! सबै मानिस यहिखाल्को हुन्छ भनेर सोच्ने हो भने बैबाहिक सम्बन्ध नरहन पनि सक्छ ! तेसै ले यो कुरालाई हामीले सफल जिन्दगीको दरिलो जग बनायर येसमा टेकेर हिड्नु पर्छ तर साथमा लियर होईन होला !
no one can understand a woman, they have thousands of character. it better to be careful in every stage.
आजको वर्तमान परिबेशमा आफ्नै बाध्यताबश खाडी मुलुकमा गएर निरिह जीवन बिताउनु पर्ने नेपाली युवाहरुको जीवनमा आधारित यो मार्मिक र कटु यथार्थबढी लेख शनिबार साहित्यमा प्रकाशित हुनुपर्ने होइन र ? यो लेखले यो प्रस्तुत गर्छा कि संसारमा बिश्वास भन्ने चिज आब लोप हुदै जान थालेको छ | बिश्वास गर्नुस तर साथीले जस्तो अन्धो भएर होइन | धन्यबाद, राम्रो लेख को लागि |
मलाई त कस्तो लाग्छ भने सबैको आ – आफ्नो विचार र धारणा हन्छ यो हामी नेपाली आइमाई र लोग्नेमान्छे दुबैको समस्याहो कतिपय ठाउमा लोग्नेमान्छेले धोका दिएको देखेकी छु भने यहाँ आइमाइले मेरो बिचारमा उनीले बिश्वास घात गरिन उनीसंग लाग्नेले र उनीले गरेर तपाइको पैसा ( ऋण ) चुक्ता गराउनको लागि कोशिस गर्नुस के गर्नु दुख पाउनु भो . खै कसलाई बिश्वास गर्नु कसलाई न गर्नु थाह नै भएन
dukha laagyo yo kurale
यस कथा लाई पड्दा, यहाँ इस्त्री को मात्रै गल्ति छ भन्न मिल्देंन कमाउन मात्रै जानेर हुदैन त्यसको इन्तिजम पनि गर्नु जान्नु पर्छ . सबै कुरा पैसा मात्रै हो भनेर त्यसको पछी लाग्दा जीवन को अन्न अवासेकता को मुल्यानै बिर्सनु हुदैंन / जस्तो कि मानिस हो योन चाहना हुन्छ कसैले यसलाई नियन्त्रण गर्न सक्छा कसैले सक्दैन अथवा मानिस ले कुनै पनि बेला गलत बाटो अपनाउन सक्छा त्यसै ले विश्वास गर्नु धेरै राम्रो कुरा हो तर आँखा खोलेर . विश्वास गर्छु भन्दैमा होसियारी नाप्नाउनु नै मुर्खता हो जस्तो कि साथी ले नेपालमा आयर एक महिना सम्म आफ्नो छोरा छोरी अनि परवार कसरी चलिरहेको छ . आफुले सुने को र सोचे अनुरा सबै भैरहेको छ कि नै अनि उहाले विदेश बस्दा आफ्नु परेंट्स या छिमिकी संग अरु आफ्नो नजिक को साथी संग आफ्नो छोरा छोरी को पढाई अनि तिनीहरु को गतिबिधि को बारे मा बुझ्नु पर्नी हो . मैले पैसा कमायको छु जीवन मा अरु कुरा को अवासेकता पर्दैन सबै पैसाले नै हो बन्ने जस्तो विचार झल्किन्छ यस कथा को मख्य पत्र बाट .
प्रिय मित्र मेरो धेरै धेरै सहानुभूति छ तपाइको परिस्तिथिप्रती. प्रेम सर्बोपरी हो. बिदेशमा रहदा बीच बीच मा आउने जाने गरेर प्रेम को बिरुवा मा पानी हाली रहनु पर्ने, अरबमा तपाइलाई भएजस्तै स्वदेशमा पनि खडेरी लगेछा , नसिब बदलियो. जिबनको आँसु र दुक्ख बाट शिक्षा ग्रहण गरौ, भावावेश मा आएर अर्को खाल्डो मा न पर्नुहोला. विपस्सनआ ध्यान शिबिर लिएर आफ्नो गति तय गर्नुहोस. मङ्गल होस्.
साथी ,
प्रिय मित्र सर्ब प्रथम यहाँ लाई मेरो नमस्कार दुख नगर्नुस म पनि विदेश मै छु १२ वर्ष भयो तर खै श्री मति पोइल नै गएनन् जीवन भनेको यस्तै हो तर अलि मन दुख्ने स्ववबिक नै हो सम्पति उदाय पछि ! मेरो सल्लाह मानुस अहिले नेपालमा सुन्दरी को कमि छैनन् !तर अब देखि सम्पति जोगाउने कोशी गर्नुस
“१२ वर्ष भयो तर खै श्री मति पोइल नै गएनन्” भन्नु भएछ, पोइल गयो भने अर्को बिहे गरौला भन्ने दाउ छ कि क्या हो ब्रो ? कसैलाई स्वास्नी पोइल गएर पिर कसैलाई स्वास्नी पोइल नगएर पिर हा हा हा
Sooooo sad, really sad but let’s not put every women inside the same POT.
I trust, he can still struggle to make his and his son’s life WONDERFUL, coz, what I beleive, “life’s a STRUGGLE”.
wish him a GOOD luck.
विदेशिनुको सबै भन्दा नराम्रो पक्ष र साइड इफेक्ट भनेकै यहि हो | सबैलाई नभए पनि धेरैलाई यस्ता घटनाले पिरेको छ
साथी हो घरजग्गा सकभर आफ्नो नाम मा पास गर्नु पर६ ,,, नेपाल का आर्मी पुलिस द्रैवर आइमाई येस्तई हुन् ओन्ली घर मा चाहिएको मात्र खर्च दिनु पर६ , aaimaiko bisbas nahuda ta pachadi 6an ….
बिहे गरि सकेपछि दुवै जनालाई यौन तृष्णा बढी लाग्ने हुन्छ / महिनौ छुट्टिएर बस्न गाह्रो हुन्छ / त्यसकारण यस्तो बिकृति देखा पर्न थाल्छ /
मुठी भरि को धन आखा भरि को श्रीमती
आशिस जी को बाक्याअंस सारै मन पर्यो!!!!
अरु भन्दा पनि उर्वशी नाम मन पर्यो मलाई.
तेस्को पात्र हजुर आफै हो कि क्या हो ? सरोज जी !!!!!!!!!!
सरोजजे त्यो पुलिश हवलदार पर्नु भयो कि क्या हो |
यो जिन्दगीको बास्तबिकता हो ,कसैले पनि रोक्न सकदैन र जसलाई पनि हुन सक्छ.नेपाल मा पनि हुन्छ ,विदेश मा पनि हुन्छ,जिन्दगि नै येसतै हो.येसैलाई बुझेर आफ्नै तरिकाले अगी बढ्नु पर्छ.
सबै कुरो बिग्रेको गास, बास , कपास र सहबास ले हो है !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
यस्तो घटना नेपाल मा त बरामबार सुन्न मा पाइन्छ नै बिदेशमा समेत कतिपय नेपाली लाई येस्तो घटना हुनेगरेको देखिन्छ | अधिकाम्स घटना लाई हेर्दा श्रीमान वा श्रीमती बिचमा रहेको उमेर को अन्तर वा लामो अवधिमा जो कसै लाई हुने यौन चाहना (श्रीमान श्रीमती बिचमा लामो समयको दुरी ) र त्यहिँ मौकाको फाइदा उठाउन अवसर कुरेर बस्ने हरुले मन बहकाई दिदा बुद्धि ले काम नगर्नु नै प्रमुख कारण रहेको देखिन्छ | तर यस्तो घटना सुनियो भन्दैमा सबै ले आफ्नो श्रीमती माथि शंका गर्ने कुरा पनि आउदैना |
यहाँ अमेरिका मा त मैले नेपालमा श्रीमती भएका पुरुष हरुले कथाको मित्रलाई परेको घटनाको ठिक उल्टो कार्य गरेको पनि देखेको छु | तेसैले कुन उखान ठिक हो ? ?????
” स्त्री चरित्रम पुरुसये भाग्य ” वा ” पुरुस चरित्रम स्त्रिसस्ये भाग्य “
त्यही भएर म विवाह नगरी बसेको , आर्थिक रूपले पुरर्ण सबल (आफ्नै कमाइबाट ) नबनी नगर्ने 🙂 , बरू गर्दै नगर्ने , जोस्ले जे सुकै भनोस , कानमा तेल हालेर बस्ने , 🙂 ।
अति उत्तम सोच ………..बधाई छ !
Ramesh ji ! पछि गएर हाम्रा भू.पू. प्रधानमन्त्री कृष्ण प्र. भट्टराई ज्यू जस्तै नभान्नु होला नि ! ( आजीवन अबिबाहित…….तर कुमार चाहिँ छैन )
ए दाई तपाई त श्रीमती ले गाड हानेछ नि ? मर्द हो भनि दुइ थुनका पारि दिनु !
हरेक मा आफ्नु आफ्नु बक्तिगत सोचाई हुन्छा सात सात वर्ष सम्म पनि श्रीमती लाई दुइ सन्तान को साथ मा छोडेर विदेश मा बस्नु नै गल्ति हो .
आखिर परिवार मा आरु पनि त सदस्य हुनुहुन्थ्यो होला नि !!!!
खोइ !!! यस कथामा काल्पनिकता धरै छ कि जस्तो लाग्छ .
बुदपका ले भने जस्तो ” धिंग हुने र सिंह हुने को विश्वास हुदैन” सबै भन्दा राम्रो विदेश काम जाने भै हालेपनि..श्रीमती परिवार लै आफ्नो सासु/ससुरा हरु संगै राख्ने . घर जग किन्दा आफ्नै नाम मा किन्ने.. चिने रकम मात्र पठाउने..समय समय मा नेपाल जाने चोन्तच्त गरि राख्ने. छोरा छोरि संग क कस्तो चा कुरा बुज्ने.. बेला बेला मा छिमेकि र आफन्ती संग पनि चोन्तच्त मा रहने. यो त धेरै नेपाली को बेथा हो . विदेश गए भने पछि बुडी र सानो बाचा डेरा लिएर टाडा टाडा सहर मा राख्न ले नै एस्तो भाको हो. यो घटना आजको नोर्मल घट्ने भैसक्यू. Parents ko guidance ma rakhi diyoo..char chimek aafanti ko najik rakhi diye yo samasya kum hune chance hunchaa.. ktm/thulo sahar ma padau dai ma chora/chori bidwan hune haina..aajkal gau gau ma boarding school/+2 haru khule ka chaan garne ra padne le jaha bata pani garchaa
के भनेको इशोर जी ले .श्रीमान श्रीमती संगै बसेर दुख गर्न्नु पर्छा.
केटा मान्छे को पनि कम हुदैनन इश्वर भन्ने मान्छे को विचार मंपरेंना
ज्योति जी !
समग्रमा दोष महिला र पुरुस दुवैको हुन्छ l दोष एक तर्फी कसै लाई लगाउनु हुन्न जस्तो लाग्छ l बिहे पहिले जे भए पनि, बेहे पछी दुवै जना मद्ये कसैले पनि एक अर्कालाई cheat गर्नु भएन नि है न र ?
तेही भएर स्वास्नीलाई कुनै सम्पति हरु उनीहरुको नाम मा पास गरि दिनु हुन्न भन्ने पाठ माथि को घटना ले देखाऊ छ ,स्वास्नी भन्ने जात आफ्नो आँखा को नजर मा मात्र स्वास्नी पबित्र हुन्छ,तेही भएर बुझौ साथी भाई हो ,हाम्रो पनि स्वास्नी तेस्तो हुन सक्ला, के बिश्वास र ,विदेश मा बस्ने हरु को स्वास्नी पनि त बुध्हा हरु घर चाडो नाफर्काना ले स्वास्नी पोइलाई गैसके क छन् ,कोइ को स्वास्नी आर्का को पोइ संग चल खेल गर्दै बसेका छन् ,कार्ड को खोजि गर्दै बस्न ले कपाल फुले ,जवानी फाले ,तालु खुइली सक्यो,कहिले बिहे ,हेई प्रभु के देख्नु परे को एहा,स्वास्नी लाई यौन को अभाब ले,आइमाई बिग्रन पुगे को देखिन्छ ,ल है ध्यान देउ
ये तेसो भए तिम्रा बा ले पन्नी तिम्रा आमा लै विश्वास गर्न्ना भएन.
संसार मा येस्ता घत्न्ना हुन्छन सो सबैलाई तेसरी भन्न मिल्दैन
सोचेर लेख्न्नु मित्र
कूर याताना दिएर राख्नु जस्तो, तपाईं पनि तेही डियाङको मुला पर्नु भो कि के हो ज्योति जि?
सीता जस्ती सति सावित्री जीवन संगिनी पाउन, पहिले अफूलाई मर्यादा पुरुष राम भएर देखाउनु पर्छ | यस युगका पुरुषहरु आफू कृष्णको जीवन जिउछ्न र आफ्नी जीवन संगिनी सीता जस्ती होस् भन्ने चाहन्छन | यो घटना दुखदायी त छ नै तर पनि अमर्दायित पुरुषहरुलाई राम्रो झापड तथा सबकको संदेश पनि दिएकै छ |
छोरा छोरीको भबिस्यको लागी बाध्यताले बिदेशिएको मान्छे अमर्यादित पुरुष?
हैन विचार सबै ले राख्न्न पाउनु पर्छा कस्तो नराम्रो सब्द्दा लेखेको
यो मान्छे ले होस् गरेर लेख
ज्योति नानी तिमि पनि यस्तै गर्ने विचार मा हो कि के हो ?
कसरी चाडो फर्किन सक्छ बिफल जी , २ बर्ष भन्दा यता त घर जान को लगी त नाम न लिए हुन्छ , फेरी नेपाली हरु को तलब नै कती हुन्छ गल्फ म़ा , साधारण नेपाली को तलब ६०० देखि ८०० सम्म हुन्छ , यही ५% को तलब राम्रो होला न भये सबै उस्तै हुन्छ. फेरी १ देखि डेढ़ बर्ष सम्म त ऋण तिर्दै ठिक्क हुन्छ बाकि ६ महिना को पैसा कती नै हुन्छ , त्यों पैसा त यातौती म़ा जान्छ अब दुई बर्ष पछि नेपाल फर्किन त पाउछ तर जाने बेला म़ा हात म़ा केहि हुदैन यति दिन पछि जाने केहिलिएर त जाने पर्यो टेस्को लागी ६ महिना एक साल अझ कम गर्ने सोच बनौछ प्राय नेपाली ले , ला दुई साल त बित्यो ६ महिना साल भर बीतों कती नै समय लाग्छ , तर यी सब घर परिबार को लागी नै गरिएको हुन्छ , जादा केहि न भये पनि टीवी डीबीडी , लुगा फाटो , यसो हात म़ा केहि पैसा लग्न चाहन्छ जसको लागी हुदा हुदा दुई तिन बर्ष लाग्छ नै, तब पनि दोष चाही लोग्ने मान्छे को नै , गरीब मुलुक म़ा जन्मियो पछि त यो सब भोगनै पर्छ, यौन को भोक त ति पीड़ित ब्यक्ति लाई पनि होला नि , यस्मा पूरा दोष ति आइमाई को देखिन्छ , धिक्कार छ यस्ता आइमाई लाई
तपाई को मतलब क लोग्ने मान्छे ले मात्र सबै कुरा सहेका हुन्छन भन्न खोज्नु भएको हो?? तपाई लाइ थाहा छ कत्ति लोग्ने मान्छे बाहिर बाट आएर एड्स जस्तो रोग लाएर औचन अनि निर्दोष स्वास्नी ले लोग्ने को लागि मर्नु पर्छा. कत्ति लोग्ने बाहिर गएर आफ्नी स्वास्नी घर मा हुदा हुदै उतै अर्कै बिहे गर्छन अनि घर मा सबै बिर्सिन्चन भन्ने कुरा??यो त औता मात्र घटना प्रकाश मा आयो अनि तपाई हरु ले देख्नु भयो तर ति पिडित आइमाई ले त यति पनि गर्न सक्दैनन् सो ति लोग्ने मान्छे लाइ धिक्कार छैन त ?? जसले गरे उही पतित र उसै लै धिक्कार सो सम्पूर्ण आइमाई लाइ नै धिक्कार भन्ने अधिकार कसैलाई छैन
सारै नै धुखद कहानी रहेछ साथी को | अरु साथी हरु ले पनि येश विषयमा बिचार गर्नु होला |
सबै बुडी हरु औटई हुदैनन् तर पनि बिहे गरेर बिदेसैमा नाराखाकै राम्रो.
त्यहिँ भएर मैले नेपाल मा बिहे नै नगरेको| यहाँ अमेरिका मा नै बिहे गर्यो अनंदै .
सबै श्रीमती तेस्तै नै हुन्छन भन्ने छैन, तर यो लेखका पिडित साथी रोजगारको सिलसिलामा बिदेसिएका थुप्रै नेपाली दाजुभाईहरुको प्रतिनिधि पात्र हुनुहुन्छ| जबसम्म देशमा आर्थिक क्रान्ति हुदैन, स्वदेशमानै पर्याप्त मात्रामा रोजगारीका अवसर हरु सिर्जना हुदैनन, तबसम्म यस्ता घटनाहरु दोहोरियिरहन्छन| तेत्तिका बर्षपछि स्वदेश फर्किदा पनि श्रीमतीले भनि भन्दैमा घरै नगई लुसुक्क काठमाडौँको लजमा बस्न मान्ने साथी हल्का लोसे चाही हो है|
यस्तो घटना नेपाल मा त बरामबार सुन्न मा पाइन्छ नै बिदेशमा समेत कतिपय नेपाली लाई येस्तो घटना हुनेगरेको देखिन्छ | अधिकाम्स घटना लाई हेर्दा श्रीमान वा श्रीमती बिचमा रहेको उमेर को अन्तर वा लामो अवधिमा जो कसै लाई हुने यौन चाहना (श्रीमान श्रीमती बिचमा लामो समयको दुरी ) र त्यहिँ मौकाको फाइदा उठाउन अवसर कुरेर बस्ने हरुले मन बहकाई दिदा बुद्धि ले काम नगर्नु नै प्रमुख कारण रहेको देखिन्छ | तर यस्तो घटना सुनियो भन्दैमा सबै ले आफ्नो श्रीमती माथि शंका गर्ने कुरा पनि आउदैना |
यहाँ अमेरिका मा त मैले नेपालमा श्रीमती भएका पुरुष हरुले कथाको मित्रलाई परेको घटनाको ठिक उल्टो कार्य गरेको पनि देखेको छु | तेसैले कुन उखान ठिक हो ? ?????
” स्त्री चरित्रम पुरुसये भाग्य ” वा ” पुरुस चरित्रम स्त्रिसस्ये भाग्य “
सन्तोस ले भन्न खोजेको के हो अमेरिकामा छु भन्न खोजेको हो कि ? हा ..हा…ही…ही बुढी कुइरे संग लागेको के थाह बिचरालाई छोरा छोरी पनि कुइरे जस्तो हुदा हावापानी को असर हो भनेर चित्त बुझाएको होला अरु कुनै कुइरेहरु संग लागेको कुरा मनमा खुम्च्याएर राखेको पनि यहाँ कमेन्ट गरे हुदैन सन्तोस ………
अहिलेको आम नेपालीहरुको व्यथा यस्तै छ सबैको स्वास्नी उस्तै त हुदैन तर पनि यस्तो सुन्न मा आइरहेको छ …….
विश्वास गर्ने हरु धोका पाउछन, माया गर्ने हरुले हेला पाउछन, त्याग गर्ने हरु आलोचित बन्छन. धुर्त-स्वार्थी हरुले मज्जा लुटछन् ……. के गर्नु संसारै येस्तै छ. तिनै धोकेवाज श्रीमतीको यादमा दिन-रात टडपिन्छन होला कथाकार अहिले…… धोका दिने लाई के भनौ र खोइ ………….
Shreesh Thapa ji,
It appears that Santosh Dhakal’s comments are not clear. It seems to me that he decided not to get married in Nepal simply because he did not want to leave his wife here even for a short period of time. He also, seems suggesting that it is lot less hassle(separation related) to get married with someone in the USA since he is already living there. But it is clear to me that he never mentioned anywhere whether he is marrying (or already married) an Europian American girl(you called them Kuire), an Asian American, a Nepali girl already living in the USA( I am hearing it happens so often), or a girl from any other ethnic groups(so many to mentioned here). But for some reasons, you decided to be hateful against Europian Americans using racist word like “Kuire” as if they are the only kind of people residing in the USA. Not only that, you further made degrading remark against bi-racial children as if they are some kind of sub-human in your eyes. The vast majority of us(Nepalies) are very kind and peaceful people. However, just like in any other ethnic groups, a few of our own people can be considered a hateful racist and I am hoping Thapaji that you are not one of them.
“स्त्रिम चरित्रं दैबम नजाने …” हामी ले के थाहां पौने र ?
अमेरिकामै बिहे गरेर कसैले नगरेको काम गरेछौ बधाई छ
यो संतोशे भन्ने मान्छे आधा दिमाग भएको मान्छे हो. एसको लेखाई ले योनै स्पस्ट रुपमा जनाउछ.
ढलेको रुख, अति बेबकुफ हि हि.
जय देश नेताहरु सबै मरेश.
आगो लगाएर विदेश जाने अनि आगो बढ्दै जादैन र ??????? सात दिनमा त चाला बिग्रंछ तर यहा सात वर्ष
अमेरिकामा बसेर उतै बिहे गर्नु आफैमा समाधान हैन साथि तपाई पो अमेरिका मा हुनुहुन्छा अनि बिहे गर्नलाइ केटि पाउनुहुन्छा कतार मा काम गर्ने ले कहाँ बाट केटि पाउनु र बिहे गर्नु. अलिक लोजिकल कमेन्ट गर्नु पर्यो . नेपाल मै बसेर केहि गर्नु मात्र एउटा समाधान हुन सक्छा नत्र एस्तो नियति भोग्ने धेरै छन् र अरु पनि हुने छन् भविस्यमा .
हजुर को कहानि पनि धेरै ले धेरै सुनेका छन रे, युरोपेलि राजु।
ढकाल बन्धुले साच्ची नै भनेको हो भने ल बधाई स्वरूप यो हरफ तपाईलाई:
हतारमा बिहे गर्नुस अनि फुर्सदमा पछुताउनुस!
राती घुर्ने बानी कत्तिको छ? छ भने अलिक ख्याल गर्नु होला!
धेरै घुर्यो भनेर भोलि बिहान डिभोर्स!
अमेरिकामा ३ टा डब्ल्यु (W) को भरोसा हुदैन भन्ने सुन्नु भा छ:
work (काम)
weather (मौसम)
wife (स्वास्नी)
ओही महामुर्ख अमेरिका मा बिहे गरे पनि त कतिजना केटा हरुलाई साथीहरुसंग हुदै तिमि संग आएकी होलिन नि !!
घटनाक्रम सुन्दा अतिनै दुख लाग्छ, घटनाक्रम पड्दा पीडितले भन्नु भएको छ छल अचल सम्पति सबै श्रीमतीको नाममा गरिदिएको थिए भनेर त्यस कारण जति पनि ऋण लागेको छ त्यसबाट उम्कन पिडितलाई गार्हो छैन
घटनाक्रम हेर्दा पीडितले आफ्नो श्रीमतीलाई मुद्धा हाल्ने र केहि अम्सा सम्पति फर्काउन सकिन्छ जस्तो लाग्छ
जिन्दगीमा मान्छेले सोचे जस्तो कहिले पनि हुदैन त्यसो भए बाच्नुको अर्थ पनि हुदैन, पिडितको पनि गल्ति देक्चु मा ७ वर्ष देखि कमाएको पैसा २-२पटक छुट्टि जादा पनि के भई रहेको छ र आफुले पठाएको पैसा के कति कहा लगानी भएको छ भनेर चासो नदेखाउनु साथै सबै ठिक थाकै चलेको जस्तो छ भनेर छोड्नु गलत थियो, मान्छेले पैसा पनि कमाउचा, जिन्दगि सफलता पनि पाउछ तर त्यसको व्यस्थापन, बिस्लेशन र समिक्षा नगर्नाले दुब्चन, मान्छे ले यो कुरा कहिले पनि बिर्सनु हुदैन बिस्वास र माया आफ्नै लाई गरिन्छ तर बिस्वास घात पनि आफ्नै बात हुन्छ भनेर
पिडित प्रति मेरो सहानु भुती छ, येत्रो मेहनत गरेको त्यतिकै छोड्न हुदैन जस्तो लाग्छ, कानुनि सलाह लिएर एक पल्ट कोशिस गर्दा साएद राम्रो हुन्छ होला
अर्काको श्रीमतीको मात्र के कुरा
नेत्र अर्याल ले ब्लग को कमेन्ट समेत चोरे !!!!
नेपाल मा साहित्य चोर को बिगबिगी छ भन्ने सुनेको थिए तर मैले पहिलो चोटी ब्लग मा लेखिएको कमेन्ट समेत नेत्र अर्याल ले चोरेको देखे | मैले जनवरि २८ ५.३० बिहानको समयेमा पोस्ट गरेको कमेन्ट लाई कपी गरेर हुबहु आफ्नो नाम मा जनवरी २८ ९.५० को समयमा पोस्ट गरेको देख्दा मलाई सारै नै लाज लाग्यो | विश्वास नलागे तलका अन्य कमेन्ट हरु चेक गर्दै जानु होला| ब्लग संचालक ले यस्ता झल्लु लाइ कमेन्ट चोर को लिस्ट मा राखे हुन्छ |
अमेरीकाको धाक लगाउने मित्रको श्रीमति “अमेरीकन” परेको त हैन? ल है मित्र होशियार हुनु। म पढ्नका लागि अमेरीका आउंदा मेरो श्रीमति र छोरी नेपालमानै थिए। मेरा एक अमेरीकी साथि छक्क परेर मलाई सोध्ने गर्थे “how can you trust your wife, will she behave?” उस्को आशय थियो “तेरो श्रीमति पोईलो जन्न?” मैले काम गर्ने कम्पनिमा एक् मित्रलाई लामो समय अफिसको कामको सिलसिलामा थाईल्याण्ड बस्नु परेकोमा अन्य साथिहरुले उस्लाई गिज्याउंथे “तेरो श्रीमति हुलाकि संग मोज गरेर बस्लि नि” भनेर। मित्र, अमेरीकामा बिहे गर्दैमा आफुलाई सुरक्षित नठानौं।
ओइ संतोष,
एदी अमेरिका को धाक दिन खोजेको होस् भने चेतेना भया, माइसंसारका धेरैजसो पाठक बिदेशमा बस्ने छन , बिशेष गरि अमेरिका, युरोप, खाडी.
र आयो बिहेको कुरा . नेपालका आफ्ना इस्टमित्र, आफन्तजन लाइ उतै छोडेर एक्लै अमेरिकामा बिहे गरेर के चै ठुलो काम गरिस र तैले ? अलिकिती मात्र बुद्दी भको भए तैले नेपाल गएर सबै को माझमा बिहे गर्थिस होला.
एदी खैरी बिहे गरेको भए म त* प्रति सहानुभूति बाहेक अरु दिन सक्दिन .
भगवान ले तलाई सुबुद्धि दियूंन