अब तपाईँको पालोः समाधानको उपाय के?

देश झन् झन् असहमति, अविश्वासको बाटोमा लम्किरहेको छ। नेताहरु आ-आफ्नै जिद्दीमा कायम छन्। उनीहरुको बोली झन् झन् कडा हुँदै गएको छ। हामी नेताहरुलाई यो वा ऊ भनेर गाली गर्छौँ। एकछिनका लागि मानौँ तपाईँ कुनै दलका नेता हुनुहुन्छ। लौ अब तपाईँको पालो, भन्नुस्- अहिलेको राजनीतिक गतिरोधको समाधान कसरी गर्नुहुन्छ ? समाधानका लागि कसले के गर्नुपर्छ ? तपाईँको विचार मन फुकाएर तलको कमेन्टमा लेख्‍नुस्।

132 Comments

  1. माओबादी नेता प्रचण्डले नेपाली सेनामा हस्तछेप गर्न नपाउदा म बाहेक नेपालमा को हुनसक्छ प्रधानमन्त्रि भनेर प्रधानमन्त्री बाट राजिनामा दिएर घुट्की लगायो यदि प्रचण्डले सेनामा हस्तछेप गरेको भए नेपालीसेनामा ठुलो भाडभैलो भएर सेनामा दुर्घटना र सेनामा जोखिम हुने कुरामा कुनै संका थिएन र अहिले माओबादी नया संविधानको बाधक भएको कुरा सुकिला मुकिला देखि खातेहरु समेतलाई थाहा भैसक्यो उनिहरु कुर्ची को लागि सत्ता को आफ्नो मनपरीतन्त्रको लागि देसको शान्ति नया संबिधान सबै त्याग्न चाहन्छन किनकि उनिहरु पहिले देसको लाटो सिधा जनतालाइ धम्काएर पिटेर हात लियो लडाकु बनायो बेरोजगार अपराधी हरुलाइ हातमा लियो अनि देसको १५०० हजार जनताको रगतमा होलि खेल्यो मनपरी तन्त्र गर्यो व्यक्तिगत रिसिबी भएको हरुले आफ्नो तरिका बाट मृत्यु दण्ड को सजाय एकदम पसुजन्य तरिकाले दियो सम्पति हुनेहरु लाइ बनिबस लगायो भ्रस्टाचार गरेर ठगेर कमाएको सम्पति त ठिकै थियो ब्यतिगत रिसिबी हुने काम गरेर कमाउनु नसक्ने अर्काको सम्पतिमा डाह गर्ने हरु माओबादी भएर हतियारको भरमा मनपरी तन्त्र गर्यो यस्तो क्रियाकलाप भएको माओबादी यस्तो चरित्र भएको नेता कार्यकर्ता संबिधान र शान्ति चाहानछान र यीनि हरु चुनाब जितेको भनेर के फुर्ति लगाउनु चुनाब पनि बन्दुक को भरमा जिते यिनीहरु ले जनता लाइ तर्साएर धम्काएर भोट खोसे यिनीहरुले अहिले चुनाब गर्ने हो भने कमल थापा को पार्टी ले जित्छ यिनीहरुलाई यिनीहरु हतियार र बल को भरमा एकलौटी गरेर मनपरीतन्त्र गर्न चाहन्छन समधान को उपाय भनेको सबै पार्टी को नेता कार्यकर्ता र जनता मिलेर यिनीहरुलाइ बिघटन गर्नु पर्छ एउटा ठुलो कारागार बनाउनु पर्छ १५०० हजार जनता को हत्या को आरोप मा नेता लाई मृत्यु दण्ड को सजाय कार्यकर्ता लाइ आजिबन कैद गर्नु पर्छ भनेर भन्थ्यो क्या परि भैरे ले

  2. यत्रो शक्ति भै सक्दा पनि माओबादीले बिद्रोह नगरी खुरुक्क म्याद थपिदियो भने कम्युनिस्ट पार्टी बिघटन गरे हुन्छ .

  3. सबै राजनीति दल वा नेता हरु असफल प्रमाणित भई सक्यो आफै ले बनायाको संबिधान आफै ले पूरा गर्न सकेन जनता लाई धोका दियो /अब सबै राजनीत नेता ले देश को लागि आत्मा हत्या गरि देश को लागि बलिदान गर्ने र सत्ता राजा लाई बुझउने (२०१७)/संबिधान सभा को निर्बाचन को लागि २०००० नेपाली को ज्यान गयो आजको दिन देख्नू पर्यो /राजा ले साता लिय पछि कोइ बोल्छ भने भुट्ने बढीमा १००० मर्ला देश सधई को लागि सान्त हुन्छा /तर राजा ज्ञाने दरपोक छ /सक्छा कि सक्दैन कुन्नी ६ जान मर्दै मा सत्ता छोडी हाल्छ /

  4. अब त सार्है भयो बा अब किन माकुने र प्रचण्ड लाई संगै राखेर कुस्ती नालड़ाउने ? कुस्ती बाट पनि हार जित नभए १ सुपियाको सिक्क उछालेर गाइ त्रिशुल बाट फैसला गर्ने तेस्पछी पनि चित्त नबुझेर झगडा नै गरे गेरुवा बस्त्र लगाएर पशुपति अगाडी माग्न लगाउने जसले बढी पैसा उठाउछ तेहिनै देशको प्रधानमन्त्री

  5. हामीहरुले एउटा शिक्षितहरुले मात्रै नेतृत्व गर्न मिल्ने अबधाराना बनाएर नया पार्टी खोल्दै छौ, जसको सुरुवात स्वरूप Facebook मा प्रोफाइल बनाएका छौ राष्ट्रिय युबा पार्टी | सुन्दा अचम्म लाग्ला एस्लाई बास्तविक रुप दिनु पर्यो | एसको अबधाराना कस्तो हो भन्दा जो पनि आ आफ्नो पेशा मा सफल मान्छे हरु छन् उनीहरुले नेतृत्व गर्नु पर्यो देशको | जस्तै प्रोफेसर डाक्टर Engineer , Finance Professionals , Economists आदि |
    ५ क्लास फेल भएर अनि राजनीतिमा लागेका हरुको को छुटी गर्नु पर्यो तिनीहरुले सिर्फ हलो जोत्नु पर्यो खेतमा |
    साथिहरु न हास्नुहोला यो कुरा सफल गर्न हामीहरुले प्रयास शुरु गरि सकेका छौ |

  6. राम्रो छ लेख | देसको बारेमा किन मानिसहरुलाई धेरै चिन्ता | आफ आफ नो काम गरेत देस तेसै बिकसित हुन्छ नै होइन र ? हो हो तर हामी हरुले आ-आफ्नो भूमिका इमान्दारी पुर्बक ननिभाएको त? आ-आफ्नो भूमिका इमान्दारी पुर्बक निभाउनु नै समय को जोलंत माग हो र मीठो समाधान पनि त्येही हो है मेरो विचार मा त |

  7. मादव कुमार इंडिया ले राजिनामा दियपछी आधा समस्या समाधान hunchha .

  8. भ्रस्ट्राचार र कमिसन हटाउने .
    यो २ कुरा भएन भने सरकारी कर्मचारी ले अनुगमन राम्ररी गर्छन अनि सबै काम राम्रो संग हुन्छ .नत्र सरकारी कार्यालय किन चाहियो र सरकार किन चाहियो ?
    सबै कुरा कमिसन ले गर्दा बिग्रेको हो हाम्रो देश मा .पैसा ले गर्दा देशभक्ति नै बिक्रि भो

  9. नेपाल अब कहिले पनि बिकाश तिर जादैन के यो नेता हरु नमोर्दा तेसै ले गर्दा अब यो नेता जति लाई पद बाट निकाले र नया युवा हरु लाई नेता बनाउनु पर्छ अब नेपाल युवा हरु को हात मा दिनु पर्छ यो माकुने र प्रचण्ड लाई प्रधान मन्त्री नबनाए हुन्छ

    • माओबादीको एक वर्षका असफल रणनीति ……….
      सेनामा कब्जा जमाउने प्रयास विफल.. नागरिक सर्वोच्चता को मुद्दा अलपत्र..
      राष्ट्रिय स्वाधीनता को नारा प्रभावहीन.. एमालेको अन्तरविरोधमा खेल्ने रणनीति फेल.. सडकबाट सरकार परिवर्तन गर्न असफल.. अविश्वास प्रस्ताव तयारीमै तुहियो.. चाइना कार्ड चलेन.. झलनाथ खनालदेखि रामचन्द्र पौडेल, सुशील कोइराला र शेरबहादुर देउवासम्मलाई दिइएको प्रधानमन्त्री पदको प्रलोभन काम लागेन.. देशभरका कार्यकर्ता राजधानीमा उतारे पनि जनविद्रोह असफल।

       

  10. छोटो मिठो शब्दमा भन्नु पर्दा: संबिधान भनेको कुनै पनि मुलुकको सर्बमान्य दस्ताबेज हुनुपर्छ न कि कुनै पार्टीको पार्टीगत दस्ताबेज … येत्ति कुरा यी श्री ३ दलका टाउके नेताहरुको गिदीमा भर्न सके समाधान आफै हुन्छ…

  11. म कृष्ण अर्याल जि को कुरामा सहमत् छु । किनकी देश रहेमा जनता र दल रहने हो । जब देश नै रहदैन तब कुनै कुराको को औचित्य छैन । देशभक्ति बिनाको राजनीति र उधेश्य बिनाको रणनिती को कुनै अर्थ हुँदैन । अबको नेपाल नयाँ बनाउन पक्कै पनि सत्ताको मोह त्यागेर देश र जनताको भावनालाई बुझेर सबै दलहरुको सहमतिमा राष्ट्रिय सरकार बनाउदा समस्याको हल हुन सक्छ । सबैले आ-आफ्नो हठ र जिद्धिलाई त्यागेर नेपाल र नेपाली जनताको मर्म अनुसार चल्नु नै बुद्धिमतापूर्ण काम हुनेछ । यो देश कुनै राजनैतिक दलहरुले आर्जेको सम्पत्ती नभएर नेपाली वीर योद्धाको रगत र पसिनाले आर्जेको देश हो । नेपाली गौरब गाथाले भरिएको देश हो । सम्पूर्ण नेपाली एक हुन भन्ने सन्देश फैलिएको देश हो । त्यसैले राजनैतिक स्वार्थ भन्दा समग्र देशको स्वार्थ हेरेर सबै राजनीतिक दलहरुले सहमतिको हातेमलो गर्दै देशलाई अगाडि बढाउनु अहिले नितान्त आबस्यक छ । एकले अर्कोलाई आरोप प्रत्यारोप गर्ने बेला पटक्कै छैन । धेरै ढिलो भैसकेको अवस्थामा सबैकुरालाई एकातिर थन्काएर संबिधान निर्माण गरिनु पर्छ ।

  12. नेताहरु जति सबैलाई एकै खाल्डोमा जिउदै पुर्ने अनि देशमा २० बर्ष सैनिक साशन लगाएर आत्मनिर्वर र स्वाधीन नेपाल निर्माण गर्ने.

  13. हाम्रो देशमा नेता धेरै भए . ,
    ७५ जिल्ला बाट ७५ जना मात्र नेता चुनिन पाइने हुनु पर्यो . अनि नियम कडा
    नियम को सरकार बन्नु पर्यो l

  14. अन्तरिम संबिधानको मर्म र भाबनालायि ठेस नपुग्ने गरि थोरै समयावदि लम्बाई नेताउनै भयपनी चरित्र परिबर्तन गरि संबिधान बिज्ञाहरुको सहयोग लीएर नया संबिधान बनायी नेपाल लायी नया नेपाल मा रुपान्तरण गर्ने

  15. अब समस्या को समाधान गर्न वर्तमान नेताहरु बाट होइन , अब जनता सडकमा आउनु पर्छ र जनताले वर्तमान सरकार र अन्य राजनैतिक पार्टी लाई खाल्डो मा हालेर पुर्नु पर्छा र मुख्य दलका नेताहरु प्रचण्ड , झलनाथ , माकुने , शेरे अनि , उपेन्द्र लाई टुडिखेलमा राखेर तारो हान्नु पर्छा तेसो गरे कसो होला ?

  16. I am not getting answer to some questions till date. I am not a politician but observing the dirty game I think I shall never think of it.
    1-What was wrong with our old constitution so that we are making a new one? Did we use the old constitution properly during that time?
    2-Who can gurantee that the new constitution that is going to be made will minimise all the difficulties that Nepalese are suffering?
    3-The constitution that was not made within the previous specified time decided. When these people took 2 years and more and still couldnot make the constitution then why are they trying to lenghthen the period. when 2 great years have passed and they could not make what will be the structure of the constitution thus made.
    4-Jun jogi aiea pani kaan cheerako– it is easy for people to write in this blog about their respective parties and their feelings as it is open site. But evety party had been in the Government major seats and minister Levels then Why could they not show their abilities.
    5-The major concern is Nepal has no any politician that is disciplined to his or her party and the political system.
    6-during the time of democracy 205 people were about engulf Nepal. This time they have increased it to 601. I am happy with the number as within this 601 at least some of the party have elected poor people as Savasad and they had luck to become rich.
    7-Nobody in Nepal are concerned about the braindrain in Nepal. It is sure a situation will come when there will be Nepal farka abhiyaan.
    8-Nepal truely needs dictator like Hitlor.
    9-Today we have bad luck as the place where politics should not have been has been politicised like school, campus, police, medical fields. even they are trying to politicise the security system of nepal. Bad luck for us.
    10-Today a party has made few thousand cadre their army and trying to integrate them into national army. tomorrow other party will also start a revolution and say so. Then what will be the solution for it?
    All have become selfish for that blady wooden chair. So what they plan and succeed in integrating their revolutionist into army. In army there are different posts and those who were in army in post of havaldar for several years and yet not promoted and a revolutionist gets a post ahead of him who is going to bear the consequences. There will be bloody war.
    11- today we are suffering from a situation where a qualified person goes for a Job interview another person with low qualification gets a job.
    12- We all have television cartoon in our home that is lying in our cupboard. We think when our TV gets any problem we pack our TV in it and take it to the technician for repair. But we dont have concept that our general TV is branded so chances of getting problem is less. but still the TV cartoon will be there in the cupboard for years. So we need to change our concept. When we see any politician and people cheating us we should unite and give good thrashing to these bastards. These are the people we elected and when they do not do the things which they were elected for then what is the use? So folks lets change our concept and wait for a day when we hear news in media that people start getting good slap when they say I am of this party…….So lets change our concept……….

  17. माधव कु नेपाल लाई गाली गर्नु पर्ने कुनै कुरा नै छैन , किन भने उनी आफै प्रधानमन्त्री भयका होइनन , कांग्रेस र एमाले पार्टी को बहुमत प्राप्त बाट संबैधानिक बाटो बाट प्रधानमन्त्रि भएका हुन् , | भोलि पार्टी ले राजिनामा मागेमा राजिनामा अउछ | माओबादी पाटीले गहनरुपमा सोच्नु परों ||पार्टी भन्छ हामी जनतान्त्रिक पार्टी हौ ,| तर खोइ ,कुनै पनि एस्तो मुलुक छैन जुन देशमा २ भिनाभिनै सैनिक ब्यारेक छ | प्रचण्ड प्रधानमन्त्री भएका हुन् तेस बारेमा उनले खासै चासो देखाएका थिएनन् | जब सम्म माओबादीमा { लाल सैनिक } सम्बन्धिमा टुङ्गो मा पुगदैन , तब सम्म प्रधान मन्त्रि को राजिनामा को कुरा नगरे हुन्छ माओबादी पाटीले, सचिनै भन्नु पर्दा नेपाली जनता अब एकलाई छैनन् , बिस्व ले नेपाल लाई हेरिराखेको छ ,| अब माओबादी पाटी जंगल जान असम्वाब छ ,| माओबादी पाटी ले आफ्नु हठ तेग्नुनै राम्रो हुन्छ |

    • अर्बिले नेपाली आइमाई लै उ गर्ने नेपाली ले माधव नेपाल लाइ गालि गर्ने ? अचम्म छ नेपाल मा पनि ?

  18. राष्ट्रिय सहमति केका आधारमा निर्माण गर्ने ?

    पाठक साथीहरु,
    नेपालमा अहिले अग्रगमन र प्रतिगमनका बीच भीषण बैचारिक द्वन्द चलिरहेको अवस्था छ / एकातिर, जनादेशको गम्भीररूपले अपमान भएकै कारण नागरिक हक़ खोसिएको छ भने अर्कोतिर, देशको स्वाधिनता र आत्मगौरवमा ठेस लागेकोछ / यी यस्ता किसिमका गम्भीर चुनौतिहरू हुन जसले गर्दा चालू शान्ति प्रक्रिया र संघीय लोकतान्त्रिक गणतान्त्रत्मक सम्बिधान लेखनमा ठूलो गतिरोध उत्पन्न भएको छ/

    समस्या कहाबाट शुरू भयो त ?
    सम्बिधान सभामा एकीकृत नेकपा (माओवादी) सबैभन्दा ठूलो पार्टीको रुपमा स्थापित भएपछि कांग्रेस-एमालेले अन्तरिम सम्बिधानमा ब्यवस्था गरिएको सहमतिय प्रणाली अर्थात दुई तिहाईको आधारमा सरकार बनाउन तथा गिराउन सकिने प्रावधानलाई भत्काउन ४ महिनासम्म अहोरात्र सिंगौरी खेलिरहेको तितो यथार्थ सबैको स्मरणमा ताजै हुनुपर्छ/ उनीहरूले जनताको ताजा जनादेश तथा अन्तरिम सम्बिधानमा व्यवस्था भए अनुसार नया सरकार बन्न मात्र दिएनन कि आफू तथा आफ्नो पार्टीले चुनाव हारेको अवस्थामा पनि एक पछि अर्को बखेड़ा झिक्दै सत्तामा बसिरहे/ त्यस समयमा पनि अहिले जस्तै सत्ता हस्तान्तरणको विषयलाई बारगेनिंग गर्ने हतियारको रुपमा भरमझदुर प्रयोग गरिएको थियो/ संबिधान संसोधन नगरेसम्म सत्ता नछोड़ने अड्डी कांग्रेस-एमालेले कसिरहेकै अवस्था थियो/ सहमतिय राजनीतिको प्रमूख आधारशिला दुई तिहाईको व्यवस्थालाई माओवादीले लामो समयसम्म अडान लिएको भएता पनि अन्तिम समयमा आएर सहमतिका लागि भन्दै बहुमतीय प्रणालीको लागि संबिधान संसोधन गर्न राजी भयो / सहमतिको आधारजस्तो देखिए पनि त्यस समयमदेखि नै संबिधान सभाको सबैभन्दा ठूलो दल भएकै कारण, एकीकृत नेकपा (माओवादी) लाई सहमतीको बाधक देख्ने दृष्टि दोष कांग्रेस-एमालेमा गुम्सिएर रहेको थियो / यी रूपान्तरण हुन नसकेका संसदवादी पार्टीहरूको दवाबमा १०-वर्षसम्म जनयुद्ध र १९ दिनको जनआन्दोलनमा अग्रस्थान लिएको एकीकृत नेकपा (माओवादी) समेत को सहमतीमा जुन सम्बिधान संसोधन गरियो र बहुमतीय प्रणालीमा जाने गल्ती भयो त्यसैको परिणाम हो आजको गतिरोधको अवस्था / यो दुख्खसाथ भन्नुपर्छ, आफ्ना बिचारलाई परिमार्जन गर्ने ठोस बस्तुगत आधारबिना गरिएको सहमतीले देशलाई अगाड़ी हैन कि पछाड़ी धकेलिदिएको छ / बिडम्बना नै भन्नुपर्छ, संबिधान बनाउने महत्वपूर्ण दुई वर्षहरू प्राय: द्वन्द मै बितेकाछन/

    अब पार्टीहरूले के गर्नु पर्छ त ?
    पहिलो, साचो अर्थमा ईमानदारीपूर्वक नया सहमती गर्ने हो भने सबै पार्टीहरुले गम्भीर आत्मा समीक्षा गरी अन्तरिम सम्बिधानमा संसोधन गरिएको उक्त दुई तिहाईको धारालाई पुन: पूर्ववत अवस्थामा संबिधानमा राख्न सहमत हुनुपर्छ /
    दोस्रो , दलहरुको तर्फबाट सत्तामा सहभागी हुदा जनताले दिएको मतको सम्मान गरिनु अनिवार्य हुन्छ| / लोकतन्त्रमा नागरिक सर्वोच्चता भएको पनि यही नै हो / तेस्रो , आचारसंहिताका आधारमा राष्ट्रीय एकताको सरकार बनाइनुपर्दछ /
    चौथो, नया सरकार बनाउदा एक आपसमा झगडा गर्ने र मंत्रालय फुटाउने हैन कि संबिधान सभामा जनताले दिएको अभिमतअनुसार समानुपातिक हिसाबले सत्ता साझेदार हुन राजीख़ुशी हुनुपर्छ / अनि मात्र पार्टीहरुप्रति आम जनताको विश्वास बढनसक्छ /
    पाचौ, सम्बिधान सभाको चुनाव हारेका, बिगतमा भष्ट्राचारमा दोषी देखिएका वा आरोपित व्यक्तिहरू , संघिय लोकतांत्रिक गणतंत्र र धर्मं निरपेक्षका बिरोधीहरुलाई सरकारमा समाबेश गर्नुहुदैन/ यसरी सहमतिय आधारमा बनाईएको , स्वच्छ छवि भएको, बढिमा २४-२५ जनाको जन अनुमोदित सरकारले मात्र नेपालको सम्बिधान लेख्न सहज वातावरण निर्माण गर्न सक्छ र शान्ति प्रक्रियालाई ब्यवस्थापन गर्नसक्छ भन्ने कुरामा कसैको पनि बिमति नहोला /

    शान्ति र सम्बिधान निर्माण सुनिश्चित गर्न राष्ट्रीय एकताको सरकारका निम्ति एकीकृत नेकपा (माओवादी) ले ६ दिनसम्म गरेको लामो आम हड़ताल स्थगित गरेर सहमतिको लागि वातावरण निर्माण गरेको छ/ यो निश्चय नै सहमतिका लागि सकारात्मक पक्ष हो / यदि यसलाई अरु पार्टीहरूले उसको कम्जोरीको रुपमा परिभाषित गर्छन भने त्यों नेपाल र नेपालीको लागि ठूलो दुर्भाग्य हुनेछ / तर बिडम्बना नै भन्नुपर्छ, सत्ताधारी गठबंधन पार्टीहरूले यसको सकारात्मक प्रतिउत्तर दिनुको सट्टा ‘मेरो गोरुको बाह्रै टक्का’ भन्दै पुरानै हठहरु र शर्तहरु दोहोराइरहेका छन / उनीहरु देशको वर्तमान गतिहीन अवस्था समाधानमा पटक्कै गम्भीर देखिएका छैनन / यस किसिमका हठवादी व्यवहारले देशमा भयानक राजनैतिक द्वन्द चर्किने खतरा उत्पन्न हुनसक्छ भन्ने कुरा उनीहरूले समयमै बुझ्न जरुरी छ/ तशर्थ सबै राजनैतिक पार्टीहरूले पार्टीगत र व्यक्तिगत स्वार्थ भन्दामाथि उठेर सहमतिका लागि हातेमालो गर्न सक्नुपर्छ / अनि मात्र देशमा शान्ति, सम्बिधान र राजनैतिक स्थायित्व तथा विकासका पुर्वाधारहरू निर्माण गर्न आवश्यक आधारशिलाहरु तयार हुनसक्छन र जनताको जीवनस्तर माथि उठनसक्छ/

    आम नेपालीहरु चाडो भन्दा चाडो राजनैतिक सहमती भएको हेर्न आतुर छन / नेपाली जनताको धैर्यताको पनि एउटा सीमा हुन्छ, पार्टीहरुको अकर्मण्यताका कारण त्यों कुनै दिन विष्फोटन हुन नपरोस/ यदि सत्ताधारी पार्टीहरुले द्वन्द नै चाहेका हुन भने देशमा पुन: रक्तपात शुरू हुने निश्चितप्राय: छ / समय मै पार्टीहरु लचिलो भै सहमति कायम गरेमा मात्र देशलाई संभावित रक्तपातबाट बचाउन सकिनेछ/

  19. १. माधव नेपालले तुरन्त राजिनामा दिने
    २. जेठ १५ पछि अन्तरिम सल्लाहकार सरकारको गठन जसमा दलका राजनैतिक व्यक्तिहरु र सभासदहरुलाइ सम्मिलित नगराउने| सभासद्हरुलाई संबिधान बनाउनुमा केन्द्रित गराउनु हो र अन्तरिम सरकारको काम सरकार चलाउनु हुनेछ| राजनीतिमा होमिएका नागरिक समाजका अगुवा हगुवा हरुलाई पनि अन्तरिम सरकारमा सम्मिलित नगराउने|
    ३. संबिधान सभाको म्याद ६ महिना बढाउने तर सभासद्हरुको तलब भत्ता
    खालि संबिधान सभा र त्यसले तोकेका सभाहरुमा भाग लिए सो कामका लागि मात्र दिइने| छ महिनाको थप म्याद भित्र पनि संबिधान बनाउन र पारित गर्न नसके बिग्यहरुको टोलीलाई यो जिम्मा दिइने र थप म्याद पछि कुनै पनि हालतमा सभासद् र संबिधान निर्माणको लागि नियुक्त संबैधानिक पदमा रहेकाहरुलाई तलब भत्ता नदिइने|

  20. अहिले देशमा सहमति हुन नसक्नुमा सत्तासीन पार्टीहरू एमाले-कांग्रेस नै प्रमूख जिम्मेवार छन/ किनभने
    १) अन्तरीम सम्बिधानमा भएको सहमतिको प्रणालीलाई संबिधान सभाको चुनाव अगाड़ी एमाले-कांग्रेसलाई मान्य हुने तर चुनाव पछाडी माओवादी ठूलो पार्टी भयो भनेर अमान्य हुने/ एमाले-कांग्रेसको यो द्वेत चरित्र नै सहमतिको प्रमूख बाधक बनेर शुरुमै देखिएको थियो /
    २) सहमतीको प्रमूख आधार भनेको जनताको अभिमत अनुसार समानुपतिक रूपले सत्तामा साझेदारी हुनु हो / तर अहिले सत्ताको कुनै पनि स्थानमा सबैभन्दा ठूलो दललाई पाखा लगाइएको छ / राष्ट्रपतिमा कांग्रेस, संबिधान सभामा
    एमाले भएपछि सहमतिको सरकारमा माओवादी हुनु स्वाभाविक हैनर ? भदौमा आखा फुटेको गोरुले सधै हरियो देख्छ भने जस्तै, के कांग्रेस-एमाले हुदैमा सही कुरा भन्न सकिन्न, मित्रहरु ?
    ३) एक वर्षसम्म एमाले-कांग्रेस सहित ३०१ को सरकारले देशमा गतिरोधको अवस्था सृजना गरेको सबैले देखेको कुरा हो / यिनिहरुकै कारण संबिधान नबन्ने स्थितिमा छ / संक्रमणकाललाई यो अवस्थामा पुर्याउनुमा एमाले-कांग्रेस नै प्रमूख दोषी छन /
    ४) सहमतिको लागि माओवादी आम हड़ताल स्थगन गरेर जेष्ठ १४ गतेसम्म प्रतिक्षारत देखिन्छ / तर सरकारमा भएका पार्टीहरु सहमतिको वातावरण बनाउनुको सट्टा “जो चोर उसैको ठूलो स्वर” भने जस्तै एकोहोरो अड्डी लिएका छन /
    ५) यदि सहमती भएन र भोलि माओवादी युद्धमा फर्किन बाध्य भयो भने त्यों दोष अहिले सत्तामा बसेका पार्टीहरुले लिनुपर्छ /

  21. वर्तमान समस्या निराकरणको लागि मैले दुइ वटा विकल्प प्रस्तुत गरेको छु/

    १. Morning shows the day भने झैं बाबुराम भट्टराईले अर्थ मन्त्रीको कार्यभार सम्हाली नौ महिनाको छोटो अवधि मै लक्ष्य भन्दा बढी राजश्व संकलन गरी देशको जर्जर अर्थतन्त्रलाई मजबुत बनाई आफ्नो क्षमता प्रदर्शन गरी सकेका छन्/ बोलीमा मात्र नभई व्यवहारमा समेत प्रमाणित गरेर देखाई सकेका बाबुराम भट्टराईको नेत्रित्वोमा राष्ट्रिय सरकार बनाई संबिधानसभाको म्याद ६ महिना थप गरी माओवादी सेनाको समायोजन र संबिधान लेखन कार्य सम्पन्न गर्ने/

    २. देशको आर्थिक अवस्थालाई मध्यनजर राख्दै ६०१ जना संबिधान सभा सदस्यहरुको आर्थिक व्यय देशले थप बेहोर्न नसक्ने भएकोले वर्तमान संबिधानसभा खारेज गरी नागरिक समाजको नेत्रित्वो र नागरिक समाजकै सदस्यहरु संलग्न सानो मन्त्रीमण्डल (बढीमा १२ जनाको) गठन गर्ने र संबिधानविदहरु नियुक्त गरी संबिधान निर्माण गर्ने/ सेना समायोजनको लागि अनमिनको रोहवरमा नागरिक समाजका सदस्यहरु मात्र सम्मिलित सेना समायोजन समिति गठन गरी निर्देशिका तयार गर्ने र सोहि निर्देशिका बमोजिम समायोजन गर्ने/ यसरी गठन गरिएको समायोजन समिति र सो को निर्णयलाई कुनै पनि राजनैतिक दलले औंला ठड्याउन नपाइने/

  22. This is the time my country need man like:
    bhupi sherchan, not like jang bahadur
    ghandi, not like nepolian
    martin luthar king , not like bush
    mamdela not like stalin or mao
    kalu pande or bhimsen or bhakti thapa not like prachand, makune , oli or sushil or sujhata

    • “साथी हरु हो, यो चाहि मेरो जोक हो है”
      मेरो नेतृत्व माँ सरकार, जसमा मदन जी गृह मंत्री, पुष्प जी पररास्त्र मंत्री, शिला जी महिला मंत्री, गगने जी संचार मंत्री. देवराज जी अर्थ मंत्री, प्रकाश तुलाधार जी जलश्रोत मंत्री, कृषि मंत्रालय लाइ टुर्क्याएर पशु मंत्री केसू जी, आलू मंत्री निक जी,पिदालू मंत्री कृष्ण गोपाल जी अनि मानवाधिकार आयोग को अध्यक्ष उमेश जी. येही हो आज को सबै भन्दा ठुलो संकट मोचन को उपाय.

      • ओहो महेशजी ! गज्जबकै गठबन्धनको कल्पना गर्नुभएछ / सारै चित्त बु बुझ्यो /. तर पशु, आलु र पिडालुको चाहिँ बेज्जत गर्नु भएछ /

      • मलाइ त त्यै आलु भए नि हुन्छ, महेश जस्तो पु क दा को चेलाको नेतृत्व मा| कमसे कम भोकै त मर्नु परोइन, सर्बहाराको छहारी मुनि|

    • You mean your country need all dead man yeh?
      Man, find the best from among the available alive.
      OK

  23. This present in situation, fist offal politician has to think about extension of CA for appropriate time. Then form the government among the parties but those who never hold ministerial post before.

  24. अनुत्तरित मेरो प्रश्न!!

    बैशाख २९, (१२ मे २०१०) मा nagariknews.com ले “लिवियामा जहाज दुर्घटना, १०५ को मृत्यु” भनेर एउटा समाचार प्रेसित गर्यो जसमा येसरी लेखिएको थियो “लन्डन, वैशाख २९ – लिवियामा भएको विमान दुर्घटनामा परी यात्रारत सबै १ सय ५ जनाको मृत्यु भएको छ।”
    जुन दुर्घटनाबाट बच्न सफल ९ बर्षिय बालक १५ मे, सनिबार को दिन उपचार पछी आफ्नो घर netherland फर्केका छन्/ सो दुर्घटनामा ति बालक बचेको कुरा सारा दुनियालाई थाहा हुदा के को आधारमा nagariknews ले सबै यात्री को मृत्यु भनेर समाचार लेख्यो?
    अब एउटा अलि पुरानो (११ पौष २०६६) दुर्घटनाको समाचार हेरौ नेपालका नाम चलेका मुख्य news site हरुले कसरि लेखेकेका छन्;
    १-www.dainikee.com ले “बिहान देखि सिद्धार्थ राजमार्ग अबरुद्ध” भन्दै यो समाचार दियो “गिरिराज पंगेनी भैरहवा, पुष ११, सिद्धार्थ राजमार्ग अर्न्तगत बुटबलको तल्लो सिद्धबाबामा माथिबाट खसेको पहिरोले च्यापिएर दुईबटा मोटरसाईकलमा सवार चार जनाको घटनास्थमै ज्यान गएको छ……. मृतकमध्ये ठेगाना नखुलेका कमल थापा र पाल्पा रामपुर घर भएका जगदीश बश्याल र सुनिता बस्याल सनाखत भएको छ। उहाँहरु श्रीमान,श्रीमती भएको बुझिएको छ। ”
    अब भन्नुस समाचार को श्रीसक र समाचारमा कतिको समानता छ? सडक त अबरुद्द थियो होला तर समाचार त दुर्घटनाको हो नि होइन र?

    २- अब हेर्नुस nagariknews.com ले सोहि समाचार कस्रारी दिएको छ;
    दम्पतीसहित च्यापिएर चार जनाको मृत्यु
    “शनिवार, 26 डिसेम्बर 2009 12:05 नागरिक, टेकनारायण भट्टराई, पाल्पा पुस ११- सिद्धार्थ राजमार्गअन्तरगत पाल्पा–बुटवल सडक खण्डको सिद्धबाबा नजिकै सडक माथिबाट खसेको ढुङ्गाले च्यापिएर चार जनाको घटनास्थलमै ज्यान गएको छ। शनिबार बिहान साँढे ९ बजे भएको उक्त दुर्घटनामा परी मृत्यु हुनेमा पाल्पा बराङ्दी गाविस-२ का दम्पत्ति परेका छन् । मृत्यु हुनेमा श्रीमान् जगदीश बश्याल र श्रीमती सुनिता बश्याल रहेको प्रहरीले बताएको छ । मृत्यु हुने अर्का एक जनामा रूपन्देही मधवलियाका १९ वर्षीय कमल थापा छन्। सो दुर्घटना मृत्यु हुने चौथो व्यक्तिको पहिचान हुन बाँकी रहेको प्रहरीले जनाएको छ । ”

    अब फरक हेर्नुस; माथि http://www.dainikee.com ले उक्त दुर्घटनामा परी मृत्यु हुने दम्पत्तिको ठेगाना पाल्पा रामपुर भनेको छ भने नागरिक ले पाल्पा बराङ्दी गाविस भनेको छ/ मलाई थाहा छैन बराङ्दी गाविस र रामपुर गाविसको दुरी कति छ भनेर तर मलाई थाहा छ यी दुइ अलग अलग गाबिस हुन् रामपुर पुर्बी पाल्पा मा पर्छ भने बराङ्दी तानसेन नगरपालिका संग जोडिएको गाबिस हो/
    तेती मात्र कहाँ होर अब सोहि समाचार लाई ekantipur/कान्तिपुर ले यसरि दिएको थियो;
    “पहिरोमा एकै परिवारका तीन सहित चारको मृत्यु”
    “बुटवल, पुस ११ – सिद्धार्थ राजमार्गअन्तर्गत रूपन्देही-पाल्पा सिमानामा शनिबार बिहान पहिरोमा च्यापिएर चार जनाको ज्यान गएको छ । घटनामा अढाइ बर्षीय बालक सहित एकै परिवारका तीन जनाको मृत्यु भएको प्रहरीले जनाएको छ । बुटवल-पाल्पा सडकखण्डअन्तर्गत तल्लो सिद्धबाबा मन्दिरदेखि झन्डै १०० मिटर माथिबाट खसेको पहिरोले च्यापिएर दुई वटा मोटरसाइकलमा यात्रा गरिरहेका चार जनाको मृत्यु भएको हो । पहिरोमा बुटवलदेखि पाल्पातर्फ जाँदै गरेको लु ६ प ८१० नं. को पल्सर र लु २ प ६८९० नंं. को हिरोहोन्डा मोटरसाइकल च्यापिएका थिए । मोटरसाइकलमा सवार सबैको घटनास्थलमै मृत्यु भएको थियो । प्रहरीका अनुसार लु २ प ६८९० नंं. को मोटरसाइकलमा सवार पाल्पा २ बराङ्दीका ४४ वर्षीय जगदीश बस्याल, उनकी पत्नी सुनिता बस्याल र छोरा अढाइ वर्षको आतिश बस्याल रहेका छन् ।”
    अब यहाँ नोट गर्नु पर्ने कुरा के भने समाचार मा भने जस्तो छोरा अढाइ वर्षको आतिश बस्याल त्यो यात्रामा सामेल नै थिएनन् उनि घरमै बसेका थिय/ कसरि जादै नगएको बालक लै मृत भन्न सक्छ nepal’s no.1 news portal कान्तिपुर ले?? यो भन्दा घटिया लापरबाही के हुन सक्छ?
    खास कुरा क भने १ मे देखि सुरुभएको माओबादी को कार्यक्रम अनि आन्दोलनको live blogging/posting गरेर केहि online मेडियाहरुले एउटा नौलो गुण लगाएका छन्/ बिसेस गरि ति पाठक हरुलाई जो विभिन्न देशमा छरिएर रहेकाछन/ तर यहाँ live को अर्थलाई नै मात गर्ने गरि केहि खबर प्रसारित गरियो जुन दुइ website मा एकै बेक्ती ले भनेका कुरापनि फरक फरक किसिमले पढ्न पाइयो/
    त यो समस्या नया होइन/ समाचार हरु पुर्बग्राही भएर लेखिनु/ mysansar का नियमित blogger दीपक अर्यालले करिब एक वर्ष पहिला १ ब्लग येसरी लेखेका थिय;
    “आधुनिक सूचना-सञ्चार र श्रोतको पहुँचयुक्त सुविधा पाएर पनि नेपाली पत्रकारिताले इतिहासको यो कठीन मोडमा किन आफ्नो कर्तव्य सकुशल निर्वाह गर्न सकेको छैन? के यो माओवादी धम्कि, डरले मात्र कमजोर बनिरहेको छ? के पत्रकारिता क्षेत्र आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्दै नेपाली समाज र नेपाली जनतालाई मार्गदर्शन गर्न लायक बनेको छ? पत्रकारिता क्षेत्रको महत्व के हो र यसको काम, कर्तव्य, अधिकार वा यसले लिनु पर्ने बाटो के हो? थुप्रै थुप्रै प्रश्नहरू र चुनौतिका माझमा पत्रकारिता व्यवसाय चलिरहेको छ। पञ्चायतीकाल, बहुदलीय व्यवस्था, राजाको प्रत्यक्ष शासन, माओवादी युद्ध होस् वा माओवादी शासनका समय; पत्रकारिता क्षेत्र कुनै न कुनै रूपमा सकृय नै छ तर यसले आफ्नो विश्वसनीयता बढाउनु पर्नेमा घटाउँदै गएकोमा चिन्तित बन्नु पर्ने बेला आएको छ।”
    हो सत्य हो आज पनि यो समस्या जिउकतिउ छ झन् झन् बढेर गएको छ/
    राज्यको चौथो आँखाको रुपमा रहेको मेडिया जसले जनतालाई सहि सूचना दिन मद्दत पुरायौछ, जसले कुनै राजनीतिक बिसेस को पक्ष बिना सबैलाई खबरदारी गर्न सक्छ उसले नै यसरि पूर्वाग्रही भएर, हचुवाको भरमा, खबरहरुलाई बढाई चढाई गरि, बस चालक हरुले गन्तब्यमा पुग्न मनपरी गाडी कुदाए गरि breaking news दिनको लागि बिबेक प्रयोग नगरिकन समाचार दिदै जानेहो भने १ दिन अबस्यपनि दुर्घटनामा मेडिया आफै पनि पर्ने छ र देशलाई पनि पार्नेछ भन्ने कुरालाई नकार्न सकिदैन/
    र अन्तमा, mysansar ले स्थापनाकाल देखिनै हामीलाई दिदै आएको सूचना सहयोग बिर्सन सकिदैन तर हिजो आज नियमित पाठकहरुबाट नै यो site पनि अलिकति सोतंत्र नभएको गुनासो आइरहेका छन्/ उमेशजी नागरिक कर्मी बन्नु भएको छ, तेहा त नुनको सोझो गर्नुनै पर्ने होला, तर mysansar लाई भने यो समस्या बाट अछुतो राख्न सकिन्थियो कि? हुनत त उमेशजी ले भन्नु होला यो newssite होइन ब्लग हो भनेर मनमा लागेका कुरा लेखिन्छ भनेर / कुरा तेसोहो भने ब्लग site मा breaking news दिन मिल्छ कि मिल्दैन यो बिसयमा पनि विचार गर्नु पर्लानी होइन र? र “सत्य सहने साहस छ भने ” श्रीसकमा विजय कुमारले भने जस्तै “‘सत्यको खोजी’ हामीजस्ता अधिकांश पत्रकार र नेपाली समाजका कथित विश्लेषकहरूको मूल विषय प्रायः रहेन। विरोधका नाममा असभ्य गालीगलौज अथवा समन्वय/समझदारी गर्ने गराउने आवरणमा सत्यसँग सानो-ठूलो सम्झौता गरेर आ-आफ्नो दालभात उद्योगको निरन्तरता हाम्रो चारित्रिक विशेषता बनेको छ। कुनै-कुनै अगुवा बुद्धिजीवी वा विश्लेषकलाई यो ‘दालभात उद्योग’ को प्रयोग अन्यायपूर्ण पनि लाग्न सक्दछ, त्यस्ताका निम्ति ‘नाम प्रतिष्ठाको धन्दा अहंकारको’ शब्दावली प्रयोग गर्न सकिन्छ। यति गर्दा पनि एउटा वास्तविकता परिवर्तन हुँदैन। हामी यस्तो समाजमा बस्छौँ जुन समाजमा सत्य र स्वाभिमानको सानो-ठूलो मूल्य तिरेर भए पनि आ-आफ्नो दालभात वा खोक्रो अहंकार सुरक्षित राख्ने परम्परा छ।” नै हो त? अनुत्तरित मेरो प्रश्न!!

  25. हरि रोका
    माओवादीले आमहडताल फिर्ता लिएपछि देशले राजनीतिक निकास पाउने आशा गरिएको थियो । संगठित, असंगठित बुद्धिजीवीहरू, कूटनीतिज्ञहरू, उद्योगी-व्यापारीहरूको सिंगो संस्था उद्योग वाणिज्य माहासंघ लगायतले खुलेरै निकासका लागि हडताल फिर्ता लिन माओवादीलाई दबाब दिएका थिए । माओवादीले हडताल फिर्ता लिएपछि माधव नेपालले सरकारबाट राजीनामा दिनेछन्, विगतको बहुमतीय प्रणालीको सट्टा सर्वसहमतीय प्रणाली अपनाउन बाटो खुल्नेछ, विगतका अनुभवहरूबाट पाठ सिक्दै सर्वसहमतिको सरकार बनाएर द्रुतगतिमा संविधान निमार्ण प्रक्रिया सुरु हुनेछ, सायद यस्तै सोचिएको थियो । तर, बितेको एक हप्ताभन्दा बढी समयलाई नियाल्दा ती अपेक्षा एक-एक गर्दै पानीका फोका जस्तै फुट्न थालेका छन् । माओवादीले लचकता अपनाएर प्रस्तुत भइरहेका बेला सरकार ठीक विपरीत देखिएको छ । मुलुकमा एकप्रकारको सन्नाटा छाएको छ । विशाल आँधीबेहरी आउनु अगाडिको खालीपन, निस्तब्धता छाएको जस्तै देखिएको छ ।
    सत्तारुढ एमालेको केन्द्रीय कमिटीले कांग्रेसभन्दा एक हात माथि उप|mेर विपक्षी दल माओवादीमाथि सर्त तेस्र्याएको छ । प्रधानमन्त्री नेपाल झन् चर्को स्वरमा विपक्षमाथि आगो ओकल्दै छन् । सत्तारुढ घटकहरू एकपछि अर्को निर्णय गर्दै माओवादीलाई सहमतिभन्दा बाहिर धकेल्नमै उद्यत देखिएका छन् । उता माओवादी लगायतका दस दलहरूले राष्ट्रिय सहमतिबिना संविधानसभाको म्याद नथप्ने जनाउ दिएका छन् । म्याद नथपिँदा स्वाभाविकरूपमा संवैधानिक र राजनीतिक रिक्तता उत्पन्न हुनेछ । यस रिक्ततामा आपसी द्वन्द्व अझ घनीभूत हुने सम्भावनालाई नकार्न सकिन्न । यसरी हेर्दा शान्ति हिमलेकहरूमा बाक्लो भुइँ कुहिरोभित्र बाटो अल्मलिएको यात्रुझैँ विचलित हुँदैछ भने द्वन्द्व भाला तिखारेर सिकार नजिकै उभिएको सिकारीझँै देखिएको छ ।
    नेपाल नेतृत्वको सरकार चारित्रिक, नैतिक, सामाजिक एवं भौतिक सबै हिसाबले असफल सावित भइसकेको छ । यो सरकारको विघटनका लागि लाखौँ लाख मानिसहरू देशभरि प्रदर्शनमा उत्रिएरमात्र असफल देखिएको होइन, सीमाहीन भ्रष्टाचार, अनियन्त्रित महंगी, हत्या, आतंक, लुट, डकैतीको विस्तार र स्वयं मन्त्रीहरूका गैरसंवैधानिक हर्कतहरूले पनि यो सरकार सबैखाले नैतिकताबाट च्युत भइसकेको सर्वत्र अनुभव गरिएको छ । यद्यपि यो सत्तामा बसिरहन चाहन्छ र यसकारणले कि ऊसँग विधायिका संसदमा ३ सय १ को कृत्रिम बहुमत कायम छ । त्यसकै सहारामा ऊ आफूलाई बलशाली ठान्दछ । संसदीय राजनीतिमा बहुमत हुनु वा पुर्याउनु निश्चय पनि ठूलो कुरा हो तर सामान्य राजनीतिक अवस्थामा मात्र । समग्र्र देश राज्य रूपान्तरणको अभ्यासमा संलग्न हुनुपर्ने र रूपान्तरणका सबै विषयमा धेरैभन्दा धेरैको सहमति बनाएर संक्रमणकाललाई घटाउन केन्दि्रत हुनुपर्ने बेलामा कृत्रिम एकतामार्फत् तथाकथित बहुमत सरकारलाई घिसारिरहनुको के अर्थ हुन्छ र ? जब कि यस्तो सरकारले न त संविधान निमार्णका लागि आमसहमति जुटाउन सक्छ ? न त दीर्घकालीन शान्ति र सुशासन बहाली गर्न सक्छ ?
    सत्तारुढ दलका मूर्धन्य नेताहरूका दुखः र तिनका चुलिएका महत्त्वाकांक्षालाई पनि जनताले मापन गर्न थालिसकेका छन् । सहजतापूर्वक संघीय राज्य निर्माणको आर्थिक, सामाजिक न्यायसहितको पुनर्वितरण प्रणालीलाई कायम गर्ने, सम्पूर्ण राजनीतिमा जातीय, क्षेत्रीय, लैंगिक, भाषिक, धार्मिक, वर्गीय जनसमुदायको हक-अधिकार सुनिश्चित हुनेगरी सहभागितामूलक संविधान निर्माण वर्तमान संविधानसभाको गुरुत्तर दायित्व हो । तर, त्यस्तो आमसहभागितामूलक संविधान निर्माण हुँदा निश्चय पनि राज्यको असीमित अधिकार प्रयोग गरिरहेकाहरूको कटौती हुने र अधिकार नभएकाहरूले प्राप्त गर्ने हुन्छ । एक हिसाबले वर्तमान सत्तारुढ दलका नेतृत्वतह र तिनका वर्ग पक्षधरताका लागि सहभागितामूलक संविधान बन्दा घाटा बेहोर्नुपर्ने ठहरमा पुग्नु आश्र्चयको विषय होइन । राज्यको पुनसर्ंरचना, शासकीय स्वरूप तथा सम्पत्तिको पुनर्वितरण यी तीन मुख्य मुद्दाहरूमा सत्तारुढ दलहरूको माओवादीसँगमात्र मतभेद होइन कि आफूहरूभित्र पनि एकमत पाइएको छैन । त्यसैले यो अवधिमा सहमतिका विन्दु पत्तालगाउन र सबैले जितेजिते जस्तो बनाउन सहमतीय प्रणालीमा जानुको विकल्प देखिँदैन । यदि सहमतीय प्रणालीमा नजाने हो भने दलभित्र र बाहिर धु्रवीकरण अत्यन्त तीव्र गतिमा बढनेछ । त्यसको अर्थ चरम द्वन्द्वतर्फ मुलुक छिटै अगाडि बढ्नेछ । तर, सत्तारुढ दलका नेतृत्व तह आफूले पाउनेभन्दा गुमाउनुपर्ने धैरै भएको देखेर नै सहमतिमा पुग्नुभन्दा असहमतिको खेती गर्नु उत्तम ठानिरहेको आभास हुन्छ । यस्तो कार्यले सत्तारुढ दलकोे राजनीतिक आधार -भोट बैंक) दिन-प्रतिदिन कमजोर बन्दै जानेछ । क्षणिक फाइदाका अगाडि उनीहरू जस्तोसुकै अप्ठ्यारो आइपरे पनि डटेर मुकाबिला गर्नेतर्फ बढी श्रेयस्कर ठानिरहेका देखिन्छन् ।
    माओवादीका कयौँ कमजोरीका बाबजुद ऊ जनयुद्ध छाडेर शान्तिको मार्गमा पदार्पण गरिसकेको पार्टी हो । विगत एक वर्षदेखि जति सरकारका विरुद्ध विरोध कार्यक्रम र आन्दोलन सञ्चालन गर्यो एक-दुई सामान्य घटना बाहेक शान्तिपूर्ण र लोकतान्त्रिक मूल्य मान्यतामा आधारित रहेरै सम्पन्न गर्यो । पछिल्लो कालखण्डमा लाखौँ लाख मानिस उसको नेतृत्वमा परिचालन गर्दा समेत सत्तारुढ दलहरू र प्रधानमन्त्रीले आक्षेप लगाएझैँ उसले हतियारको दम्भ नदेखाएको कुरा घामझैँ छर्लंग
    छ । आमहडताल स्थगित गरेर आएको पार्टीले पछिल्लो पटकको नागरिक संवादमा समेत सत्तारुढ दलहरूले उठाएका मागमा ऊ धेरै लचिलो भएर प्रस्तुत भएको त्यहाँ उपस्थित मात्र होइन अरू सबै श्रोता र अखबारमा प्रकाशित सामग्री हेर्नेहरूले समेत महसुस गरेका छन् । तथापि सत्तारुढ दलहरू विगतका कार्यान्वयनको दुहाइ दिँदै माओवादीलाई घुँडा होइन मुन्टो टेकाउन खोजिरहेका देखिन्छन् । र औँलो दिँदा डुँडुलो नै खान तयार भएको जनाउ दिइरहेका छन् ।
    त्यसै पनि कमजोर जनमत, कुशासन र अपत्यारिलो कदमका कारण दुई धुरमा समाज धु्रवीकरण प्रक्रिया गहिरिँदै जाँदा आफ्नै वर्गमित्रहरू समेत अर्को पंक्तिमा उभिने खतरा बढिरहेको छ । त्यसो हुँदाहुँदै सत्तारुढ दलहरू किन त्यस्तै धु्रवीकरण खोजिरह ेका छन् ? जनताको बहुमत हिस्सा शान्ति र संरचना परिवर्तन गर्ने संविधान र राजनीतिक स्थिरताको पक्षमा दृढतापूर्वक उभिरहेको प्रष्ट हुँदाहुँदै उनीहरू देशलाई हिंसातर्फ धकेल्न किन खोजिरहेका छन् ? शक्तिराष्ट्रका कूटनीतिक नियोगका प्रतिनिधिहरू, संयुक्त राष्ट्रसंघ लागायतका दातृ समुदायहरूले मिलेर जानुभन्दा अर्को विकल्प नरहेको बताइरहँदा किन सुनुवाइ भइरहेको छैन ?
    ६ दशकअघिको तुलनामा नेपाल धेरै कुरामा अगाडि बढिसकेको छ, चेतनाको र भौतिक संरचना विकासका हिसाबले पनि । लगभग ३ करोड जनसंख्याद्वारा आवादी भएको मुलुक हो यो । हजाराँै विद्यावारिधि, लाखभन्दा बढी स्नाकोत्तर र आधा मिलियन लगभग स्नातकहरू उत्पादन भइसकेको यस घडीमा एउटा मुलुक हाँक्न सक्ने, खरो प्रतिस्पर्धामा उत्रन सक्ने पर्याप्त जनशक्ति देशमा उपलब्ध छ । व्यवस्थापक, राजनीतिशास्त्री, वकिल, बैंकर्स, डाक्टर, इन्जिनियर, प्रशासक, प्राध्यापक र असल शिक्षकको ठूलो सञ्जाल अर्थात् पर्याप्त दक्ष जनशक्ति निमार्ण भइसकेको छ । नेपाललाई एउटा राष्ट्रिय राज्यको अवधारणा अनुरूप सञ्चालन गर्नसक्ने क्षमता र माग पनि तिनकै कारणले भइरहेको छ । विगत केही वर्षको आर्थिक गतिविधि र विद्यमान संरचनाहरूलाई यदि व्यवस्थित र अनुशासित ढंगले परिचालान गर्ने हो भने राष्ट्रिय अर्थतन्त्रलाई आत्मनिर्भर अर्थतन्त्रमा बदल्न सकिन्छ भन्ने तथ्यहरूले देखाएका छन् । आममानिसलाई गाँस, बास, कपास र शिक्षा तथा स्वास्थ्यको प्रत्याभूति गराएर नवविकासको रणनीतिलाई स्थापित गर्दै अभियानका रूपमा मानिसलाई परिचालन गर्ने परिपाटी खडा गर्ने हो भने नेपाललाई छिमेकी मुलुकहरूको दाँजोमा आर्थिक, सामाजिक, कूटनीतिक तथा राजनीतिकरूपमा अगाडि बढ्न धेरै समय लाग्दैन । यी सबै कामका लागि राज्यको संरचनागत परिवर्तन आवश्यक छ । सामाजिक न्याय स्थापित गर्न आवश्यक छ । तर, नेपाललाई स्वतन्त्र, सार्वभौमसत्ता सम्पन्न, स्वाधीन अर्थतन्त्र भएको मुलुकका रूपमा रहेको देख्न चाहना नराख्नेले समग्र समाजलाई अर्धसामन्ति र अर्धऔपनिवेसिक सिकन्जाभित्रै बन्धक बनाउने चेष्टा गरिरहेका छन् । यतिबेला अर्धसामन्ति र अर्ध-औपनिवेसिकताको साङ्लो चुँडाउने र यथास्थितिमै राख्नेका बीचमा दह्रो संघर्ष चलिरहेको छ ।
    विगतको गौरवपूर्ण संघर्षका नेपाली उपलब्धिहरूको रापले निकट छिमेकीलाई प्रभावित पारेको विदितै छ । राजनीतिक तथा सामाजिक प्रभावहरू विस्तार हुँदा धेरै सत्तारुढ संस्थापन पक्षलाई घाटा हुने झल्को देखिएको
    छ । यहाँ हुने क्रान्तिकारी भूमिसुधार र प्रगतिशील कर प्रणालीमार्फत् सम्पत्तिको पुनर्वितरण प्रक्रिया तथा छुवाछूतमुक्त समाजको लक्ष हासिल भएमा त्यसको प्रभाव र प्रक्रियाले स्वाभाविकरूपमा नजिकको छिमेकीलाई पर्नु अस्वाभाविक हुँदैन भन्ने कुरा भारतीय राज्यसभामा प्रस्तुत भएको महिला विधेयकमाथिको छलफलले उजागर गरेको छ । त्यसै भएर हाम्रो ठूलो छिमेकी मुलुकको स्थापित पक्ष नेपालमा आमजनता सहभागिता हुनसक्ने गरी रूपान्तरण भएको हेर्न चाहिरहेको देखिँदैन । उसकै संयोजन र सहयोगमा यहाँ कृत्रिम गठबन्धन र एकप्रकारको अपवित्र गठबन्धन हावी भएको कुरा बुझ्न कठिन छैन । एक मधेस एक प्रदेशको नारा लगाउने, संघीयता नचाहने र केन्द्रीकृत शासन व्यवस्था अन्तर्गतको संघीय शासन चाहनेहरूको बिचित्रको संगम कसरी सहज बन्न सक्छ भन्ने एउटै उदाहरण यो अपवित्र गठबन्धनले देखाएको छ । माओवादीले जानेर वा नजानेर विगत एक वर्षदेखि जुन प्रकारले सबैखाले परनिर्भरताका विरुद्ध आफूलाई स्वाधीन, स्वतन्त्र, र सार्वभौमसम्पन्न राष्ट्रको पक्षमा उभ्याएको छ यसले नेपाल अब राष्ट्रिय राज्य बन्न सक्छ र अडिन सक्छ भन्ने चेत खुलाएको छ । संघर्ष र समयचेतले नेपाली समाजको ठूलो हिस्सालाई उसको पक्षमा उभिन पर्ने वातावरण बन्दैछ । यी कुरा विस्तारै अमेरिकी, चिनियाँ र युरोपेली मुलुकका कूटनीतिज्ञले बुझ्न थालेको तिनका कृयाकलाप र काम कारबाहीले थाहा पाइन्छ तर हाम्रो छिमेकीलाई बुझ्न धेरै गाह्रो परेको देखिन्छ ।
    अबको हप्ताभित्रै कथंकदाचित सहमति भएन र द्वन्द्वमा नेपाल फस्यो भने जसरी सहकालमा असल छिमेकीले फाइदाको हिस्सा बटुलिरहेको थियो, द्वन्द्वको डढेलोबाट हुने नोक्सानीको हिस्सा उसले पनि बेहोर्नुपर्ने निश्चितै छ । उदाहरण हेर्न वा महसुस गर्न टाढा जानै पर्दैन २० वर्षअघि सुरु भएको अफगानिस्तानको पीडाको हिस्सा आजभोलि पाकिस्तानले ठूलो मूल्यका साथ बेहोर्नु परिरहेकोबाट सिक्न सकिन्छ । त्यसैले हिंसाको खेतीबाट प्राप्त हुने तत्कालीन फाइदाभन्दा दीर्घकालीन शान्तिका लागि मार्ग प्रसस्त गर्ने कि ?

  26. सबै सभासदहरुलाई जेठ 14 बाट सिंहदरबारमा थुन्ने हो जब सम्म सम्बिधान लेख्‍न पुरा हुदैन तब सम्म खाना उतै लगेर दिने हो जब पुरा हुन्छ लेख्‍न अनि मात्र बाहिर निस्कन दिने यो पनि नभए मा संसदले यस्तै मात्र एता र उता भन्ने हो भने माओवादिले भने जस्तै बाटो बाटनै संबिधान घोषणा गरे पनि हुन्छ यो विश्वको इतिहाँसले बताएको छ आखीर नलेख्‍ने पनि र जनताले बाटोबाट धोषणा गर्न पनि नदिने खालि नयाँ नेपाल, नयाँ नेपाल, नयाँ नेपाल रट लागाउने पुरानो कुरा त्यातिकै राख्‍ने के को नयाँ नेपाल हुन सक्छ र! जे गर्छ माओवादिले गर्छ होला जस्तो छ त्यसैले गर्दा एक चोटि उस्लाई दिनु नै पर्छ र यो जायज छ ।

  27. प्रधान मन्त्रिको पदमा चाहे प्रचण्ड, उदण्ड, प्रतापी, विक्रम वा अरु कुनै कुमार भय पनि जनतालाई मतलब छैन/ जनतालाई संबिधान चाहियो/ यो काम संबिधान सावाले गर्ने हो/ यति बेला सवासदहरुले पार्टीको होयिन जनताको यिछा अनुसार संबिधान बनाउन मात्र लग्नु पर्छ/

    माओबादीहरुले आफ्ना लडाकुहरुलाई सर्त अनुसार समायोजन गर्नु पर्छ/ सेना सहितको पार्टी प्रजातान्त्रिक हुन सक्दैन/ जनताहरुसंग बन्दुक र खुकुरी लियर भोट खोस्न जाने हैन, हात जोरेर भोट मग्न जानु पर्छ/ माओबादीकै सरकार भय पनि सेना सहितको पार्टीलाई जनताले सुयिकार्य गर्ने छैन/ मोबदिहरुलाई जनताले मन परायकै छन्/ बन्दुक र खुकुरी किन चाहियो?

    संबिधान सवाको म्याद थप्ने नै हो भने जेस्ठ १४ गते भन्दा पछाडिको समयमा काम गरेको पारिश्रमिक तथा अन्य सुबिधाहरु कुनै पनि राजनैतिक नेताहरुलाई दियिनु हुदैन/ किनकि उनीहरुले समबिधन बनाउन भनेर तोकेको समय सकियको छ/ होयिनभने सम्पूर्ण सवासादहरुले नैतिकताको आधारमा (यदि नैतिकता अलिकति बाँकि छ भने) राजिनामा दिनु पर्छ/

  28. तीन वटा बिभिन्न चरणको समाधानको बाटो लिए देशमा पछी सम्म शान्ति र बिकाश सम्भव छ/
    ०१) अहिले अगाडी आएको नामधारी नेताहरुलाई पछी धकेल्दै एमाले बात मदन भण्डारीको अनुयायीहरु, कांग्रेस बात गणेशमा न तथा अरु पक्का रास्त्र्बादिहरु र मावोबादी तीन दल मिलेर रास्त्रिये सरकार बनाउने र पूर्ण त् अलोकतान्त्रिक माग हरुलाई रद्दीको टोकरीमा फालेर सबै नेपाली नेपालको कुनै पनि राज्यमा बिना भेद भाव नागरिक अधिकार सहित बस्ने बाच्ने अधिकार को ग्यारेन्टी व्भाएको संबिधान बनाउने/

    ०२) अर्को संसदिय चुनावमा कुनै अपराधको आरोप नलागेको तारिख नबोकेको. भ्रस्ताचार्को आरोप नलागेको व्यक्ति मात्रै चुनावमा उठ्न पाउने गरि चुनाव गर्ने र जसको बहुमत छ तेस्ले ५ बर्ष सरकार चलाउन पाउने बनाउने/ ता कि अपवित्र गठबन्धन को झन्झट नेपाली जनताले व्यहोर्न नपरुन/ असफल सरकार को पार्टीलाई जनताले अर्को चुनावमा दण्ड दिने नै छ/

    ०३)
    क) सरकारको गठन भए पछी पहिलो काम नेता भएको कारण देखाई आफैले आफ्नो भत्ता सुबिधा तोकेर रास्ट्र लुत्त्दै आएको निर्णय हरु खारिज गर्ने/
    ख) सदनको सदस्यहरु सम्भंदित राज्यमै बस्नु पर्ने र केंद्रिये सभा मा भाग लिन मात्रै राजधानी आउँ पाउने गर्ने/
    ग) असमान सन्धि हरु यात अनुकुल हुने गरि संसोधन गर्ने बा खारिज नै गर्ने प्रक्रिया चलाउने/
    घ) प्रहरी र न्याय पालिकाको कार्य छ्यात्र मा नेता मन्त्रि र मन्त्रि परिषदले कुनै हस्त्छ्याप गर्न नपाउने/ आरोप लागेको व्यक्ति दोषी हुन् बा निर्दोष त्यो छुट्टाउने जिम्मा अदालतलाई नै दिने/ कोहि अर्को धमला फेरी नछुटून/
    ..) भारत सिट मात्रै बिशेष सम्भंद राख्नु पर्ने उसैको सामानहरुमा मात्रै भन्सार सहुलियात दिनु पर्ने नीति त्याग्ने/ अतिरिक्त पारबहन को सुबिधाको निमित छिन् सिट पनि आबस्यक नेपाल चीन ब्यापार तथा मैत्री सन्धि गर्ने/ आबस्यक सामानहरु जस्तै पेट्रोलियम आदि को अन्य मुलुक बात समेत मगाउन सकिने ब्यबस्था गर्ने/
    च) रास्त्रिये जल श्रोत आदिमा नेपालकै ब्यबस्थापन मा संचालन गर्नु पर्ने र फायिदको बाँद फांड गर्दा कोशी गण्डकी टनकपुर महाकाली सन्धि मा जस्तो सबै भारतले गर्ने पाउने गरि गर्न नगर्ने रास्त्रिये नीति बनाउने/
    छ) राजनैतिक बिरोधको लागि सडक ब्यापार पसल बन्द गर्न नपाउने र बिरोध जनाउने आफ्नो कुरा राख्ने एउटा निश्चित र ब्यबस्थित थाहूँ तोक्ने/ त्याहा उठेको आवाज सरकारले समय सिमा भित्र समाधान गर्न पहल गर्ने पर्ने नभए अदालतमा मुद्दा राख्न पाउने ब्यबस्था गर्ने/
    ज) कुनै पनि राज्य सरकारले अर्को राज्यको आबस्यकता पूर्ति गर्न कुनै बाधा अड्चन लगाउन नपाउने/ सबै राज्यहरुमा सो राज्यको नागरिक को अस्पताल बिद्यालाये आदिको सुबिधा तेही राज्यमा पाउन सकिने र आबस्यक भएमा अरु राज्यमा पनि पाउन सकिने बनाउने/ तिमि यो राज्य को त्यो त्यो राज्यको, यो जात यो धर्म भनि भेद भावको नीति लिन नपाउने/
    झ) राज्यको निर्णय ले नागरिकको संबैधानिक अधिकार हनन भएको बा हुन् सक्ने अबस्थामा प्रभावित व्यक्तिको न्याय को लागि फेडरल पुलिश को व्यवस्था गर्ने र तेस सम्भंदित निर्णय केन्द्रले नागरिकको संबैधानिक अधिकार अनुशार गर्ने गराउने/
    याँ) अंतर्रास्त्रिये लगानी गर्ने गराउने, बिदेसी सम्झौता गर्ने गराउने कुरा केन्द्रको सरकारको निर्णय अनुशर हुने/ राज्यले यकल निर्णय गर्न नपाउने/
    त्) नेपाल कत्रो छ? यो आज नेपाली जनता लाई त् के नेपालको सरकार लाई थाह छैन/ देसको सिमा निर्धारण हुनु पर्छ/ देसको सिमा र नक्सा जी पी एस मा राख्नु पर्छ/ जावो बर्ष को १० २० हज्जार डलर तिरेमा कसैको पनि पाईला कुन देशमा परेको छ कुन राज्यमा परेको छ भनि थाहा दिने यो ब्यबस्था आज सम्म नेपालले गर्न नचाहनु अचम्मैको हो/ आज जावो १०० डलर भन्दा कम पर्ने जी पी एस ले म कहाँ छु नेपालमा कि भारतमा भनि तेतिकै देखौन्छ/ सिमा मिचेको छ छैन हाम्रो जंगे पिलर कसले कहाँ सरेको छ पहिला कहाँ थियो/ मेरो घर कता छ जाने थाहूँ को बाटो कुन हो सबै जी पी एस ले देखाउंछ/
    ठ) नेपालको अर्थ तन्त्र पर्यटन ब्यबशाये मा भर परेकोले/ नेपाललाई बिस्वो व्यवशायिक पर्यटन छेत्र बनाउन हंग कंग सिंगापुर दुबईमा जस्तो भन्सार मुक्त ब्यापार केन्द्र बनाउने/ आयातित सामान बात भन्सार उठाएर सरकार छाउने नीति त्यागेर बिकेको सामान बात बिक्रि कर उठाएर देश चलाउने गर्ने/ नेपाल घुम्न पनि पाउने बिस्वो बजारको सामान पनि हंग कंग सिंगापुर कै भाउ मा किन्न पाउने भएमा नेपालमा पर्यटन बिकाश हुन्छ/ राजस्वो धेरै उठ्छ रोजगारी पाउँछ/ सबै सामान सुपथ मोलमा पाउँछ/ यसरि कलकता बन्दरगाह र भारतको रक्सौल ताकी बस्नु नपर्ने हुन्छ/
    ..)अन्तमा रास्ट्र द्रोह र भ्रस्ताचार को सजाए कठोर बनाउने/ जरिबाना होयिन जेल सजयेनै अनिबार्य गर्ने/ राजनैतिक कार्य कर्ता भयो भन्दैमा तेतिकै छोड्न नपाउने गर्ने/ कानुन सबै ले पालना गर्नु पर्ने नै बनाउने / मन्त्रि भए भन्दै मा सिसा फुताल्दै लात हान्दै गर्ने लाई झन्डा भएको गाडी बात ओरालेर हातमा हत्कडी लगाई जेल पठाउने कुरामा प्रहरीलाई कसैले रोक्न नसकिने बनाउने/ अनि हामि पनि हेरौंला कुन मन्त्रीले गुण्डा गर्दी गर्न सक्छ भनेर/

    • हैन मदन जी, कति राम्रो कुरा एस्तो भए नेपालमा कस्तो हुन्थ्यो होला? हामी नेपालीको चाहना भनेकै येही हो/ हुनासक्छा कोहि कोहिलाई “सुन्गुर्लाई स्वोर्ग जान्छस भन्दा, ……. खान?” पाइन्छ भने जस्तै हो/ तेसैले तपाइको कुरामा सहमत नभएका होलान/ तर म सत् प्रतिसत सहमत छु/

  29. अब जनताको उच्चा इस्तारिया संयन्त्र बनाउ जसमा मिडिया , स्वतन्त्र बुद्धिजिबी हरु उद्धोगीहरु नेपाललाइ माया गर्ने समाज का समाजसेबीहरु सम्मेलित राजनैतिक निकासका लागि उच्च स्तरीय संयन्त्र बनाउने अनि यान्ही संयन्त्र ले राजनैतिक निकासको लागि जनता हरु संग छलफल गरि जनताको इच्छा बमोजिम निर्णय गर्ने अनि राजनैतिक दल हरु लाइ निर्देशन दिने यस्तो यस्तो गरओ भनेर यदि मानेन भने जनतालाइ बुझाई दिने कारबाहीको लागि यो संयन्त्र निस्पक्क्षा, र देश र जनता प्रति इमान्दार हुनु पर्छ नत्र फेरी यो संयन्त्र लाई नै जनता ले कारबाही गर्नेछन

  30. विश्वमा कस्ता कस्ता जटिल समस्या समाधान भयाका छन् तेसैले हाम्रो देश को समस्या समाधान हुन्छ र हुनुपर्छ ,|१ सर्बप्रथम माओबादी पार्टी ले २ वटा बाटो मद्दे एउटा रोज्नु पर्छा ,बन्दुक कि जनता , बन्दुक रोजे बनमा जाने , जनता रोजे बन्दुक बिसाउने , अरु कुरा मिलेहल्छा , सबैको जय होस , |

  31. हेर्नुस साथी हरु हो म कुनै पाटी को मान्छे त होइन तर पनि म के भन्छु भने .. सरकार भने को देश को सक्ति हो सरकार मा भय का हरु ले बीपक्षे मा भय का हरु को माग पुरा गर्नु हो मैले अहिले सम्म मा धरै खबर अखबार पढे तर बीपक्षे संग माग गरे को पहीलो पटक देख्दै छु तेसै ले yasko समाधान भने को चाई बीपक्षे को माग नै पुरा गर्नु हो नत्र सरकार बाट राजिनामा दिनु नै best idea हुन्छ जस्तो मलाई लाग्छ ,,,,,

  32. कुरा केहि गरि पनि मिलेन भने सबै नेता हरुलाई विदेश पठाउने दुख गर्न हामी गयर नेपाल चलाउने, कसो होला,

  33. अहिलेको समय मा समाधान को मार्ग भनेको ६०१ जना सवासादहरुलाइ सबैखाले लोभ मोह त्यागी केही संबिधान बिग्येहरु को सहयोग र केही राम्रा बैदेसिक संबिधान लाइ संदर्व सामग्री को रुपमा राखी नेपाल को नया संबिधान बनाउन लगाउने र संबिधान नबनेसम्म उनीहरुलाई बाहिर निस्कन नदिनको लागि नागरिक समाज ले संसद भबन बाहिर बसी सकारात्मक दबाब दिईरहने

  34. मेरो बि४ मा अब चै महाबिर पुन लाइ प्रधान मन्त्रि बनाए कसो होला कमसेकम अहिले सिमित जिल्ला मा भएको तारहित इन्टरनेट देसको सबै गाउ गाउ सम्म त पुग्ने थियो हामी ले सदरमुकाम धाउनुपर्ने थिएन ..मेरोबि४ कस्तो लाग्यो कुन्नि ?

  35. माओबादीको आम हड़ताल नागरिक समाजले सभा र शांति रयाली गरेर आम हड़ताल फिर्ता लिय, एक्छिनको लागी टार्यो / जेस्ठ १४ पछि हुने गृह युद्ध टार्न पनि नागरिक समाजका अगुवाहरुको आवाह्वानमा कांग्रेस, एमाले, माओबादी लगायत संपूर्ण पार्टीका जनतालाई आह्वान गरी शांति रयाली, सभाहरू गरी रास्ट्रीय सरकार, संबिधान, शान्तिको माग तुरुन्त राख्नु परयो /

  36. Frist of all major parties must com on table with out pre condition.
    Form 15 members task force(3 each from 3 major party,4 from small parties and 2 from civil society) and held live confrence monoter ny nepal TV and radio nepal.
    No more than 15 members ministers
    Divide 3 states(east/mid/west)so every state has himal pahad n tarai.
    Direct election of parliment and president(not more than 301 member)president can form his own cabinet bast on knowledge n experience and such nominies need parliment approval.

  37. नारायण मान बिजुक्छे या एस्तै सानो पार्टीको प्रधानमन्त्री हुनु पर्छ र मन्त्रीमंडल १८-२० जनाको भन्दा बढी हुनु हुदैन/ अहिलेको समय को सरकारमा रहने भन्दा पनि कसरी जति सक्दो चाडो सम्भिदान बनाउने हो/ ६ महिना भित्र सेना समायोजन गर्ने र सम्भिदान लेखि १ वर्ष भित्र नयाँ निर्वाचन गर्ने सोचले कुरो अघि बढ्नु पर्छ/

  38. ६०१ जनालाइ सम्भिधान सभा भंवन भित्र थुन्ने….बाहिरबाट सबैले धर्ना दिने…संबिधान नबनाई निस्कनै नदिने…!

    • Only 601 parliament members they couldn’t prepare about the new constitution. Okay, closed them and give some help by constitutional scholars.

  39. तुरुन्त चार बुंदे सहमति हुनु पर्छ. क्रमश

    १. Y C L को अर्ध सैनिक संरचना तुरुन्त बिघटन र माओबादी द्वारा हिंशा र चन्दा आतंक त्याग गर्ने घोसणा.
    २. राष्ट्रिय सहमति को सरकार गठन. केवल ११ सदस्य क्याबिनेट
    माओबादी – प्रधानमन्त्री सहित ३ जना मन्त्रि
    काँग्रेस – उप प्रधानमन्त्री सहित ३ जना मन्त्रि
    एमाले – उप प्रधानमन्त्री सहित ३ जना मन्त्रि
    अन्य – २ जना मन्त्रि ( सहमति बाट)
    गोला प्रथा बाट मन्त्रालय बाड्ने.
    संभिदान नबने सम्म कुनै पनि पदमा राजनीतिक नियूक्ति नगर्ने , रिक्त पद अन्तरिक बढुवा बाट पूर्ति गर्ने, नया मन्त्रि नियूक्ति नगर्ने.
    ३. संभिदान सभा ६ महिनाको लागि विस्तार, ४ महिना भित्र संभिदान बनाई बाँकि २ महिनामा पारित भै चुनाब घोसणा गर्ने.
    ४. लडाकुको पूर्ण प्रतिस्थापन ४ महिना भित्र
    ३ हजार- सेनामा
    ५ हजार -अर्ध सेनामा (ससस्त्र बा अन्य गठन गर्न सकिने )
    ५ हजार -प्रहरी मा
    बाँकि सरकारी बा अर्धसरकारी सेवामा व्यक्तिगत शिप अनुसार.

    • अरुणजी सेना सबै सेना समायोजन हुनु हुदैन/ बढीमा ५-७ हजार सम्म मात्र हुनु पर्छ/ येसैता नेपालमा चाहिने भन्दा बढी सेना छन् किन थप्नु अझै बढी
      मेरो विचारमा ३ हजार शशस्त्रमा र ३-४ हजार प्रहरीमा समायोजन हुनु पर्छ र बाकी लाई ३-४ लाख दिएर समाजमा पुनरेस्थापन गर्नु पर्छ/ देशको सेनामा राजनीति घुसाउनु ठिक हुदैन तेसैले नेपाली सेनामा समायोजन हुनु हुदैन/

      • अन्जित जी ,
        सैनिक समायोजन गर्ने छौं भनेरनै माओबादी लाई जंगल बाट राजनीति मा आमन्त्रण गरिएको हो अब आएर हुन्न भन्नु धोका हो, सम्झौता गर्ने बेला के हेरेको त नेता हरुले. फेरी नेपाली सेनामा अहिले भएका हरु सबै पनि राजनीति बाट मुक्त छन् त ? त्यो त इतिहास ले देखाई सक्यो. अब देशलाई तुरुन्त कुनै एक दिशा दिनु जरुरि छ र त्यसको लागि जोखिम त लिने पर्यो.

      • अन्जीत जी
        सेना को संख्या धेरै छ भने कठपुतली हरु लाइ भनुस न सेना को नया भर्ना काम छैन भनेर. सेना भर्ना को बारेमा अनमिन, माओबादी को तत्कालिन सरकार ले येही भनेको होइन? तेतिखेर माओबादी को तेजोबध गर्न सेना को बुट चाट्ने अहिले गणतन्त्र को निम्ति लडेको सेना समायोजना गर्नु पर्दा सेना को संख्या धेरै भयो रे. तपाइँ एमाले को पनि केपी र उसको प्रिया बिध्या को कार्यकर्ता हो कि?

        • महेशजी, सर्बप्रथम माओबादीको अलिकति बिरोध गर्दैमा एमाले वा कांग्रेस वा भनौ प्रतिक्रियाबादी भेइदैन/ म न माओबादीको कार्यकर्ता हु न त एमालेकै/ मेरो चाहना यतिमात्रै होकी सबै पार्टी मिलेर देश हाकुन र सबैमा अलि त्यागको भाबना होस्/
          माथि अरुणजी ले भन्नु भयो जनसेनालाई नेपाली सेनामा समायोजन गर्ने भनेर नै हतियार बिशार्जन गर्न लगाइएको हो, के माओबादीले उनीहरुलाई सेनामा जागिर लगैदिन्छु भनेर भर्ति गरेका हुन् त? ती कतिपय जनसेना राम्रो भबिस्यको सपनाले दोरायेरा युद्धमा फसेका हुन सक्छन, तेसैले ती लडाकुलाई ४-५ लाख रुपैया र रोजगारको अवसर दिएर समाजमा प्रथिस्थापन गर्न सकिदैन त?

    • अरुण जी कुरा त राम्रो नै छ ,तर भोलि कमल थापा को पाटीले पनि माओबादी जस्तै माग रखेर ग्यनान्द्र लाई { राष्ट्र प्रमुख } बनाउनु पर्छा भने के गर्ने, जहाँ जे सुकै कुरा मा सहमति गरेर सरकार बनाउनु हुदैन जस्तो लाग्छा |१ को कुरा त ठिकै हो बाकी चै अहिलेलाई थातिनै राखु होला जस्तो लगाछा |

    • अरुण जी
      मलाई तपाई को कुरा मन पर्यो, तर कठपुतली हरु मान्लान र?

  40. सबै पार्टीलाई मान्य हुने सहमतिको रास्ट्रिय प्याकेजमा आधारित सरकार, शान्ति र संबिधान बारे जनतामा स्वेत पत्र जारि गर्ने बढीमा ६ महिनाको लागि संबिधान शभाको म्याद थप \

  41. सत्ता र भत्ता को मोह भए का नेपाल का ६०१ जाना नेता भनौदा हरु ले नेपाल आफ्नो मात्रै हो . हामी जे गर्दा पनी हुन्छ पार्टी बाद नाता बाद गर्ने जनता को पिर मर्का नबुझ्ने सबै मेरो गोरु को १२ रै टक्का भन्न छोडेर देस प्रेम गर्ने जनता को अवाज सुन्ने र सबै को सहमति मा जे गर्दा राम्रो हुन्छ जो जनता लाई मान्य होस् ! यसो गर्दा यस्तो परीस्तिती को निकास निस्कन सक्छ ! जस्तो लाग्छ मलाई !

  42. यो देशमा पूर्ण रुपमा न त कांग्रेसलाई विश्वास गर्न सकिन्छ, न एमाले न माओबादी लाई नै अरु भारे भुरे खर्हे पार्टीका त कुरैं नगरौ.

    कांग्रेस र एमालेको लुटाहा र गैर जिम्मेवार प्रबिधि गर्दानै आज देशको स्थिति एस्तो भै माओबादीको हिंशान्त्मक आन्दोलनले यत्तिको प्रशय पाएको हो.

    यो देशमा जसले जुन पार्टी र नेतालाई भारतको कठपुतली भने पनि यी तिनै पार्टी कुनै कुनै न रुपमा भारत र अन्य देशका कठपुतली भएर अघि बढेका छन्. पहिलेका पार्टीले सरकार बनाउनको लागि दिल्ली दौडे भने माओबादीले दिल्लीको सरक्षण र पालनपोषणमा नै यो देशमा हिंशात्मक आन्दोलन गरि तेत्रो नेपालीको हत्या गरि जातजातिको बिचमा द्वेस पैदा गराई भारतको मनसाय बमोजिम नै यो देशलाई अस्थिर बनाएका हुन्. जुन रोग अहिले भारतमा पनि सरेको छ.

    अहिलेपनि कांग्रेसी, एमाले र अन्य मधेशबादी भारेभुरे पार्टीका प्राय नेताहरुको नियत भनेको विभिन्न दाउमा देशको ढुकुटी लुत्नेनै छ .

    माओबादीको सोच भनेको अतिनै उग्र र अविवेकी पाराले गरिब र अशिक्षित बर्गलाई अतिबादी सोचका झुठा विचार रटाइ तिनीहरुलाई आन्दोलनमा होम्ने र अरु सबै प्रजातान्त्रिक धारका र फरक विचार राख्नेलाई सखाप पारी राष्ट्रलाई टुक्र्याएरै भएपनि कठोर एकतन्त्रीय कम्न्युष्ठ शासन लादने छ.

    तेसैले अहिलेको एउटा देश भक्त र जागरुक निष्पक्ष नेपालीको लागि कुन पार्टीलाई समर्थन गर्ने भन्ने गार्हो छ.

    तेसैले अहिले राष्ट्रको मुख्य आवश्यकता भनेको केवल राष्ट्रको सर्बोपरी हित हुने गरि मुख्यत यी तिन ठुला पार्टी बीच बृहत छफल र समझदारी हो. तेस्मा नागरिक समाज र राष्ट्रभक्त विद्वानहरु बसी गर्नु पर्ने सुझाव र संयोजनकरी भूमिका पनि हो.

    अहिलेको सरकार कुनै महत्वको होइन तर यो सरकार हट्नु भन्दा पहिले आगामी सरकारको ढांचा र कार्यनीतिको बारेमा बृहत छलफल र समझदारी एकदमै आवस्यकता छ होइन भने अर्को सरकार बन्न पनि निकै कठिन हुने छ र देश अझै सरकार बिहिन भै अराजकता तिर बढ्ने छ.

  43. समाधान सजिलो छ, तर धमिलो मा माछा मार्न सिपालुहरुलाई संग्लो पानिमा माछा मार्न आउदैन, के हो त समाधान.
    १. समस्या को समाधान गर्न बिदेसी दुतावास धाउने होइन . बार्ता टोलि गठन गरेर छलफल आगाडी बदौने.
    २. मावोवादी हतियार र गुरीलाहरु को बेबस्थापन ऊचेत तवरले गर्ने. मेरो बिचारमा मावोबादी गुरीला जन योद्धमा लाग्दा नेपाली सेना मा जागिर पाइन्छ भनेर लागेका थिएनन् होला. Individual योग्यता र ईच्छाका आधारमा ऊनिहरुको बवास्थापन गर्नु पर्छा.
    ३. YCL र youth force जस्ता युवा दलका नाममा हिंसा को राजनीति बन्द हुनु पर्छ.
    ४. नेपाल बन्द को नाममा जनजीवन ठप्प पर्ने काम बन्द गर्नु पर्छा. र बन्द मा तोड तोडफोड गर्ने लै कडा भन्दा कडा कारवाही गर्नु पर्छा.
    ५. देश को विकास को लागि आवस्यक बिजुली,सिचाही, पर्यटन र बाटो घाटोको निर्मद को लागि आवस्यक छलफल, योजना र सम्जौता गर्नु पर्छा. देश मा बिदेशी र स्वदेशी लगानी भित्रयाउने बातावरण बनाउनु पर्छा.
    ६, प्रहरी, प्रसासन र कर्मचारी हरु लै effective बनुनु पर्चा. तेस्को लागि आवस्यक सूचना प्रबिधि र बवास्थापन training दिनु पर्छा.
    ७. भारत सग हुने सिमा विवाद र आन्या समस्यालै पर्दारसी ढङ्ग ले समाधान गर्नु पर्छा.

    के होता समाधान को बाटो?
    धरै सजिलो छ,
    १. जनता ले सबै पार्टी लै संबिधान बनाउन भोट दिएका हुन्. प्रधान मन्त्रि हुन या मन्त्रि हुन होइन तेसै ले . जनादेश को समान गर्दै संबिधान banune.
    २. मावोबादी सेना को bewasthapan गर्ने.
    ३. naya sarkar बनाउन को लागि pheri election गर्ने.
    ४. Santipurna tarika ले राजनीति गर्ने. aasabhaya tarika ले होइन.
    Mero बिचारमा yo सबै गर्न सबै ले chaheko khanda मा dharai garo kura chahi होइन.

  44. माओबादी लाइ देश को सरकार चलाउन दिनु पर्छा अनि मात्र देश , नेपाली जनता ले निकाश पौछान माओबादी लाइ दियो भने मात्र शान्ति हुन्छा अहिले को सरकार लाई देश चलाउने कुनै बैधानिक छैन,जनता ले धेरै अधिकार माओबादी लाइ देकओ छ .मलाइ त अचम्म लाग्छ हारेको मन्त्रि ले देश चलाको देख्दा विश्वमा कहिँ पनि यस्तो छैन.माओबादी को आन्दोलन मा लाखौ जनता र कार्यकर्ता थिए, त्यसको कदर किन गर्दैन?अहिले को भ्रस्ट सरकार. सत्ता पियारो कि जनता पियारो ? सत्ताबाट के दियो जनता लाइ ? शिरिफ हत्या, हिंशा र अशान्ति मात्र जनताले उपभोग गरेकोछन्

  45. माकुनेको राजिनामा र नागरिक समाजको सरकार.

  46. अब अन्तिम विकल्पको लागी हरेक दलको नेताहरु + सरकारलाई एउटा मंचमा बोलाउने अनी नेताहरुलाई छलफल गर्न लगाई रहने (खाना, पानी सम्म बन्द गरेर) र सम्पूर्ण इलेक्ट्रोनिक्स मीडियाहरुले प्रतक्ष्य प्रसारण गरीरहने तब सम्म जब सम्म सहमति हुदैन …!! तेसो गरे अबस्य सहमति हुन्छ जस्तो लाग्छ मलाई किनकी जनताको खुन पसीना खाएर पाँच तारे होटेलमा बैठक गर्ने बानी परेको हुनाले यिनीहरुले अर्काको दोस देखाएर सहमती गर्न बाट पन्छिन खोजिरहेका छन् किनकी सहमती भयो र जनताले सुख , शान्ती पाए भने यिनीहरुको नाटक कसले हेरिदिने र सुनीदिने …..?????

  47. माकुनेको राजिनामा नागरिक समाजको सरकार.

  48. एक मात्र समाधान – प्रधानमन्त्रिको राजिनामा !

  49. सर्वप्रथम त आफ्ना भनाइहरु राख्ने मौका दिनु भएकोमा माईसंसार परिवारप्रति हार्दिक आभार
    मुख्यत २०४६ पछिबाट हाल सम्म यो देशले जनचासो र जनविकासको पक्षमा (संविधानसभा को चुनाव बाहेक) केहि उपलब्धि गर्न नसकेको मेरो ठहर छ | यस सम्बन्धमा मेरो निर्केउलका केहि बुंदाहरु :-
    १) ३ भन्दा बढी राजनैतिक दल दर्ता गर्न नपाउने व्यवस्था बनाउने ,
    २) संविधान सभाका सभासद् संख्या ३०१ भन्दा बढी हुन् नहुने,
    ३) केन्द्रिकृत नभई बिकेन्द्रिकृत व्यवस्था अवलम्वन गरिनु पर्ने,
    ४) विभेद रहित समाज र धर्म निर्पेक्षित जातीय भेदभाव शुन्य राष्ट्रको उत्थानमा जोड दिने,
    ५) सम्पूर्ण निजामति र प्रशासन संयन्त्र कार्यकारी सरकारको निर्देशानुसार हुनुपर्ने,
    ६) समस्त मानव र मानवीय जीवनशैलीका लागि घुस लिने-दिने कार्यलाई राष्ट्रको बिरुद्धको कदम/कार्य ठानी दुबैलाई जन्म कैदको सजाय लागू गराउने,
    ७) न्यायालयलाई सबैको दृष्टिमा उँचो राखि न्याय सम्पादन कार्यप्रति जनताको आत्मविस्वाश जगाउने,
    ८) प्रत्येक नागरिक (पुरुष / महिला) लाई राष्ट्रको पहरेदारका रुपमा प्रस्तुत गराउने,
    ९) समाज र राष्ट्रका घातक गुण्डा,जाली,फटाह, चोर-डाका लगायत बेवारिसे पागलहरुलाई सजाय र नियमन गर्ने दरिलो निकाय खडा गराउने,
    १०) राजनीतिक प्रयोग तथा शक्तिशाली कर्मचारी तन्त्रको आडमा रोजगारी दिलाईने नगरी खुल्ला प्रतिस्पर्धाका आधारमा योग्य कर्तब्यनिष्ट र अनुभवी उम्मेदवारलाई प्राथमिकता दिने,
    ११) रोजगारका नाममा देशभित्र र बाहिर हाम्रा छोरिचेलिहरुलाई नंग्याउने, नांगिन बाध्य पार्ने यौनपीपासु तथा यौनदुराचारिका मतियार (एजेन्ट) लाई मातृहत्या गरे सरहको अभियोगमा सर्वस्व सहित काराबास पठाउने,
    १२) घमण्ड र शक्तिको आडबाट नभई गौरव र सन्धिको माध्यमबाट आफु,गाउँ,समाज र राष्ट्रलाई फाईदा पुर्याउन सकिन्छ भन्ने खालको भावनाको अभिप्रेरित गर्ने, र अन्त्यमा,
    १३) समाज र राष्ट्रको उत्थान कालागि सामाजिक र राष्ट्रिय दायित्वले भरिएको कुशल नेतृत्व र क्षमतावान व्यक्तिमात्र नेता र नेतृत्वका लागि योग्य ठहरिनेछ |

    “जय मातृभूमि नेपाल”
    हाल: दोहा-कतार |

  50. अहिलेको प्रमुख समस्याको एक मात्र बिकल्प भनेको प्रधानमंत्रीकै राजीनामा हो, किनकी सरकारको नेत्रित्यवमा बसेर समस्याको समाधान गर्न सक्दैन भने तेस्तो ब्यक्तिलाई सरकारमा बस्ने कुनै अधिकार छैन.मलाई त अचम्म लागेर आउछ येत्रो निर्लज्जाका साथ प्रमको कुर्चिमा रहिरहन कसरी सक्नु भो वहाले .यदी वहालाई राष्ट्र र रास्त्रियाताको माया छ भने वहाले तत्कालाई सत्ताबाट हट्नुनै पर्छ नत्र मुलुकमा हुने दुर्घटनाको जिम्मेवार वहाले नै लिनू पर्छ.

  51. सबै भन्दा पाहिले नेपाली जनतालाई थाहा हुनु पर्छा की के कुरा सही हो के कुरा गलत हो? अनि सही कुरालाई प्रोत्सान गर्ने र गलत कुरालाई निरुत्साहित गर्ने! हामीले आफ्नो स्वार्थले गर्दा देशको यो हालत भयको हो भनी स्वीकार गर्नु पर्छ! अहिलेको अवस्थामा सबै दलहरु मिलेर संबिधान निर्माण गर्नु पर्छा एसको लगी माधब कुमारजीले राजीनामा दिनु पर्छ! र मावोबादीको लगी सर्कारमा आउनको लगी बाध्य गर्नु पर्छ! र सबै मिलेर संबिधान बनाउनु पर्छ! दलहरु बिचको मतभेद हटाउनु पर्छ! र अर्को मतदानमा हामीले को पार्टीले देशको लगी राम्रो कम गरेको छ त्यों पार्टीलाई बहुमत दिनु पर्छ! ताकि अरु पार्टीको आवश्याकता नपरोस! यो पार्टीले उसको समयमा कती काम गर्छ त्यों हिसाबले फेरी अर्को चुनाबमा त्यों पार्टी आउनु जरुरी छ की छैना हेरेर निर्णय गर्नु पर्छ!
    मैले येहा पनी धेरै मान्छे लाई सोधे की ता कुन पार्टी को हो? उनिहरु को उ त्तर – मा कांग्रेस को, मा एमाले को, मा मवो को, तर किना भन्दा उनीहरुलाई खली मन पर्छा रे एस्तो मान्छे ले के कुरा सही हो के कुरा गलत हो कसरी थाहा हुन्छा १!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

  52. सजिलो छनी
    सबै दल का नेता र सभा सद लाई एकै ठाउमा थुन्ने जहिले सम्म निकास निकलादैन्नन तेती समय सम्म देसमा जंगी कानुन लागेर चलाउने देस सेनाले जिम्मा लिने सब जिल्ल पर्दछन सच्चा नेपाली दंङ्ग पर्छन

    • अहिले को बिकल्प भनेको डॉ. बाबुराम भट्टराई को नेतृत्व माँ रास्ट्रीय सहमति को सरकार. जसमा बिगत माँ धेरै चोटी मंत्री भएर पनी केही गर्न नसकेका, असक्षम र भ्रस्त भीमे, बिद्या, राम शरण, गोविन्द राज जोशी, गच्छेदार जस्ता बाहेक नया, चुनाव जितेका र सक्षम हरु संग्लाग्नता . येदी कठपुतली हरु यो मान्देनन भने तटस्थ रास्ट्रीय ब्याक्तित्व जस्तै सुन्दरमानी दीक्षित, कृष्ण पहाड़ी, कुश कुमार जोशी, महा जोड़ी आदि को नेतृत्व माँ अंतरिम सरकार बनाएर फेरी चुनाव.(हून ता जनमत लाइ कुल्चाने कठपुतली हरु ले ताज़ा जनमत लाइ पनी तेसई नगर्लान भन्न सकिदें). त्यों पनी नभए मुलुक गृह युद्द माँ. गृह युद्द को निशाना माँ माकुने, बिद्या, भीमे, सुजाता,केपी ओली, महेश बस्नेत, गच्छेदार. अरु बिकल्प त छैन.

      • सहमति गर्ने भने पछि बिना सर्त बर्तमा बस्नु पर्यो ,किन मेरो पार्टीको नाममा राष्ट्रिय सहमति हुनु पर्यो भनि कुर्लिने? सहमति सहमति भन्ने अनि अर्को पछयाले सबकुरो छोडेर हाम्रो कुरोमा, हाम्रो नेत्रितोको सरकारमा सहमति जनाउनु पर्ने भन्ने पनि कहिँ हुन्छ?
        माधव कुमार ‘इंडिया’ अनैतिक भए उनले सत्ता छोड्नु पर्छ, तर उनले छोड्नु अघि माओबादीले पनि केहि त्याग गर्नु त पर्यो नि/ अहिले देशभरी नै माओबादीले अर्को पार्टीका कार्यकर्ता हरुलाई दुख दिएरहेको छ/ यो सबै उनि हरुको अर्ध सैनिक दस्ताको कारणले नै हो, एदी माओबादीले वाइसियल को बिघटन गर्छन र सेना समायोजनको बिसयमा संख्या र समय टोकि कुनै लचकता देखौछां भने मोबदिलाई सरकारको नेत्रितो दिनु पर्छ/ एदी हैन भने उनीहरुको आन्दोलनको धम्कीको भरमा सत्ता छोद्दनु गलत कुराको नजिर राख्नु मात्रै हो/

      • महेश जी को समर्थन मा अलिकति संसोधन गर्छु ल;
        नेपालमा २ ओटा उप प्रधान मन्त्रि त भए, अब मह जोडी दुवैलाई प्रधानमन्त्री बनाउदा कसो नहोला र?

  53. Nationality, Love 4 the country, FOR,TO,BY the PEOPLE.
    National Interest, Far From corruption, Knowledge.

  54. मेरो त दिर्घकालिन समाधान येस्तो छ साथी हो :
    १. राजाले २४० वर्ष र कंग्रेस-एमाले ले १२-१५ वर्ष सम्म शासन चालाई सकेकाले अब ३ बर्ष माओबादीलाई अकन्टक देस चलाउन दिने/
    २. अनि ३ वर्ष पछी आम-चुनाब गर्ने र जनतालाई राजा, कांग्रेस-एमाले र माओबादी मध्ये कुन छान्छौ भनि रोज्न दिने/ जनताले एसो भएमा मात्र आफ्नो र देसको सम्ब्रिदी गर्ने पार्टी खाटी रूपमा छुट्याउन सक्छन/ यसमा सबै ले आ-आफ्नो agenda लिएर जान सक्छन/
    ३. अनि ५/५ बर्समा चुनाब गर्दै जाने…
    _________________
    अब एस प्रस्ताबमा आउने सक्ने कुतर्कहरुको कुरा…
    १. होइन, माओबादीको ९ महिने काल त देखि सक्यो नि, अब के हेर्नु पर्यो र?
    उत्तर: त्यो ९ महिने कालखण्ड उसको एकलौटी थिएन, तेस्मा कांग्रेस, फोरम र अन्य-अन्य पनि थिए/ जसरि राजाको २४० वर्ष र कांग्रेस को ८/१० बर्स एकलौटी थियो/ एमालेको पनि ५१ साल तिर एकलौटी सासन थियो/ पछी पनि एमाले कहिले कांग्रेससंग, कहिले सू. ब .था. संग, कहिले लोकेन्द्र ब. चन्दसंग, कहिले प्रतिगमन आधा सच्चिएको बेलामा राजासंग, कहिले माओबादीसंग , फेरी अहिले कांग्रेस-राजाबादी-गछेदारसंग मिलेर पटक पटक सत्तामा र बाकी सबै बर्सहरु प्रतिपक्षमा बसेर देशलाई गरेको ‘योगदान’ जनताले देखि-भोगी सकेका छन्/
    २. साना पाटीले चाहि के गर्ने नि?
    उत्तर: आफु अनुकुलको गठबन्दनमा बसेर सहयोग गर्ने र अर्को चुनाबमा जनताको मा आ-आफ्नो agenda लिएर जाने…
    ३. यो गर्न संसदबादी पाटी मान्छन र?
    उत्तर: मान्नु पर्छ/ नत्र दोस्रो जनयूद्धको विकल्प छैन/ ब्यापक जन-दबाब दिनु पर्छ/ देशलाई जोजाउनु पर्छ/ देसमा अत्यधिक बहुसंख्यकलाइ शान्ति र प्रगति चाहिएको छ/ अब कुर्न सकिदैन/

    • Sheel जी
      तपाईले भनेको १ र २ जस्तो देशमा जनताले तेस्तै सोचेरै माओबादीलाई भोट दिएका हुन् . देशको जनताले अतिनै बिबेकी पाराले माओबादीलाई ठुलो पार्टी बनाए तर पूर्ण बहुमत दिएनन किनकि उसको पनि राष्ट्र र जनताको प्रतिको नियत हेर्नको लागि.

      तर माओबादीले पनि पुरानै पार्टी जस्तै राष्ट्र र जनता प्रति गलत नियत राखी आफ्नो सेना र YCL जस्तो अतिनै उग्र युवाहरुको जमात परिचालन गरि जनतालाई धाक धम्कि दिदै मात्तियो.

      तेसैले अहिलेको एक मात्र बिकल्प राष्ट्रको सर्बोपरी हित हुने पाराको सबैको विचार र अस्थित्वको सम्मान र ख्याल गरि आधुनिक युगको समय अनुकुल राज्य व्यबस्थाको लागि बृहत छलफल हुनु पर्यो.

      माकुनेको सरकारको कुनै महत्व छैन तर यो सरकार हट्नु भन्दा पहिले आगामी राष्ट्रिय सरकारको ढांचा र आगामी राष्ट्रको रणनीतिको बारेमा समझदारीपूर्ण दिर्घकालिन सोच प्रष्ठ हुनु पर्यो.

      यी बिषयमा टुङ्गोनै नलागी अहिले अहिलेको निकम्म्मै सरकार भए पनि खारेज भए मा अर्को सरकारको गठन सजिलै हुन् गार्हो देखिएको छ तेस्ले गर्दा राष्ट्र नेतृत्व बिहिन भै अझ अस्थिरता तिर धकेलिने छ.

      तेसैले हरेक विद्वत र चेतनशील राष्ट्रबादी नेपाली युवाहरुले कुनै पार्टी बिसेसको अन्धो भक्त नभई आजको देशको परिस्थिति अनुसार राष्ट्रिय हित हुने खालको विचार धारणा राखी यो देशका पार्टी तथा नेताहरुलाई सतर्क गराउँ.

  55. सबै दल का नेता र सभा सद लाई एकै ठाउमा थुन्ने जहिले सम्म निकास निकलादैन्नन तेती समय सम्म देसमा जंगी कानुन लागेर चलाउने

  56. प्रधानमन्त्री ले राजिनामा दिएपछि जो प्रधानमन्त्री भएपनि समाधान निस्किहल्छानी हलो त अहिले त्यहाँ पो अड्किएको छाता .

    • प्रधानमन्त्री ले राजिनामा दियापछी फेरी बन्ने पनि प्रधानमन्त्री नै हो समाधान कहानेर छ त सगर जी

  57. राष्ट्रिय सरकार गठन गरेर नया संबिधान बनाउन पूर्णरूपले छलफल गरेर नयाँ संविधान पारित गर्ने ।
    – लडाकु समायोजनका लागि विशेष कार्यक्रम बनाउने ।

  58. “शहर बन्द गरिदेउ र मानिसहरुलाई भनी देउ केही चीज भन्न आउदैछ
    पर्खालको एक टुक्रा झिक्न मृत्यु र अन्धकार हतारियेर अगि बढ्दैछ

    तिमीलाई भन्नु केही छैन
    तिनीहरु टुक्राऊदै छन
    तिमी मुर्खहरुको कुरा सुन्छौ भने
    हो उपद्रबी-भीड़ले शासन गर्छ …..The Mob Rules……”

    अहिलेको नेपालको राजनीतिक सङ्कटको चरम उत्सर्गको पृष्ठभूमिमा, सर्वप्रथम त मेरो favorite हेभी मेटल ब्यांड (Black Sabath) को लीड भोकोलिस्ट Ronnie James Dio को “माथिको” मेगा-हिट आफ्नै कबिता र स्वरको गीतलाइ (The Mob Rules) याद गर्दै आज उनको मृत्युमा उनको आत्माको चिर शान्तिको कामना गर्दछु !

    संबिधान सभाको चुनाबको “परिणामपछि” शुरू भएको राजनितिको “झेल्ली” खेलहरु बिग्रेर, लाग्छ नेपालको राजनितिक सकंट समाधान हुन नसकेर Ronnie James Dio को कबिता र गीत (The Mob Rules) कै दिशातीर नेपाल गैरहेको आभास हुन्छ !

    The Mob Rules (Song) : http://www.youtube.com/watch?v=ts6YTeSEv0Y&feature=related

    Late Ronnie James Dio (Photograph): http://www.last.fm/music/Dio/+images/26167045

    ————————————————————————————

    यो राजनीतिक सङ्कटको समाधानको केही उपायहरु:

    ०) हरुवा माकुनेले बिलम्ब राजीनामा दिनु !

    १) नया राष्ट्रीय चुनाब नभयसम्म सहमतिमा सरकारपनि चलाउने संबिधान सभाको रिजल्टपछि जबरजस्त फेरिएको अंतरिम संबिधानको धारालाई पुन फर्काउनु !

    २) जनताको शुद्ध मत अनुसार ठुलो पार्टीलाई सरकारको नेतृत्वको भूमिका दिनु र माओबादीलेपनि अरु दलहरुलाइ लागेको असुरक्षाकोपनि समाधान गरीदिनु !

    ३) आजको नेपाली सेनाका सबै officer corps (सेकेण्ड लेफ्तिनेंड भन्दा माथिकाहरु) हरु हिजो सामंतबादी शासकहरुको पक्षमा लागेर आजकै संसदिये दलका नेताहरुलाइ धम्क्याउने, र जेल हालने काम गर्नेहरु हुन र बिगतमा नेपालको प्रजातंत्रको हरण गर्ने काममा front_line मा लाग्नेपनि आजकै नेपाली सेनाको हु-बहु संरचना हो ! त्यसैले संसदिये पार्टीहरुले क्षणिक सत्ता स्वार्थकोपछि नलागेर नेपाली सेनाको प्रजातांत्रिकरण गर्ने प्रक्रियामा माओबादीको लड़ाकूहरुलाइ नेपाली सेनामा समायोजन गरेर नेपाली सेना भित्र balance of power को स्थिति सृजना हुन दिनुपर्छ ताकि मनोबैज्ञानिक रुपमा तबमात्र नेपाली सेना फेरी regression मा जान सक्दैन ! अर्को महत्वपूर्ण मनोबैज्ञानिक कुरा, जून नेपाली सेनाको officer corps हरुले हिजो संसदिये प्रजातांत्रिक पार्टीका नेताहरुलाई प्रजातंत्रको खिलाफमा जेल हाल्यो, आजको तिनै officer corps हरुले नेपाली सेनालाइ प्रजातंत्रीकरण गर्छ भन्नु जस्तो “ठुलो भ्रम” केही हुन सक्दैन ! नेपाली सेनालाइ नेपाली सेनाको परम्पराबादी संरचना/संगठन भन्दा बाहिरबाट गएको मान्छेहरुले मात्र प्रजातंत्रीकरण गर्न सक्छ !

    ४) माथिको नम्बर २ को कुरा तत्कालको अबिस्वासको / अनिश्चितकालीन स्थितिमा हुन सकेंन भने, veteran राजनीतिक बिश्लेसक सी के लालले भने झै नेपाली कांग्रेसको नेतृत्वको सरकार तर सरकारको कार्य सम्पादनको जिम्मेवारी माओबादीलाइ सुम्पिने गरि राष्ट्रीय सरकारको गठन गर्नु !

  59. हामी नेपालीलाई काम भन्दा कुरा बढ्ता गर्न आउँछ भन्ने कुराको दृष्टान्त यहि हो!! यहि Blog मा नेतालाई गाली गर्दा कत्रा कत्रा सब्दहरु प्रयोग हुन्छन| जब कुनै कुरामा आफुले निर्णय गर्ने बेला हुन्छ कुनै राम्रो सुझाब सम्म पनि आएको देखिदैन| यस्ता जनताका भरमा ति नेताले पनि के गरुन!!

  60. तसर्थ आजैदेखि म निम्न कुराहरुलाई देशभक्त भै पालना गर्नेछुः
    म एक देश भक्त नागरिक हुँ (मेरो जिन्दगीको क्षण क्षणमा म देशलाई
    सम्झनेछु )
    म नेपाली हुनुमा गर्व गर्दछु (संसारको कुनै देशमा गएपनि म नेपाली भन्न
    हिच्किचाउंदिन ) म देशलाई अहित हुने कुनैपनि काम गर्दिन (देशप्रति पूर्ण बफादारी भएर काम गर्छु )
    म ठुलालाई आदर र सानालाई माया गर्छु (यसलाई म मेरो देशको संस्कृति
    बनाउंछु )
    म आफुले देशको हित बिपरित गरेको गल्तीको सजायँ भोग्न तयार छु (मेरो देशकोकानूनको पूर्ण मान्यता राख्छु )
    म कसैलाई हेप्दिन र कसैलाई हेपेको पनि सहंदिन (अरुलाई हेप्नुभन्दा पहिले
    आफ्नो स्थानको मुल्याङ्कन गर्छु )
    म घूस खांदिन र घूस पनि ख्वाउंदिन (देशको नीति नियममा रही काम गर्छु )
    म समयको ख्याल राख्दछु र नेपालीहरु समयलाई निक्कै ख्याल राख्दा रहेछन्
    भन्ने कुरालाई अगाडी बढाउंछु (नेपाली टाईम भन्ने मानसिकतालाई जरोदेखि
    हटाउंछु )
    म ड्राईभर भएँ भने जथाभावी हर्न बजाउंदिन जहाँपायो त्यहिं गाडी रोक्दिन
    (ट्राफिक नियमको पूर्ण पालना गर्छु जसले )
    म यात्रु भएँ भने जथाभावी बाटो काट्दिन ट्राफिक नियमको पालना गर्दछु र
    क्रमबद्ध भै गाडी चढ्नेछु (जो पहिले गाडी चढ्यो त्यो सिटमा बस्न पायो
    भन्ने मानसिकता हटाउंछु )
    म सरकारी कर्मचारी भएँभने सरकारको काम कहिले जाला घाम उखानलाई कहिल्यै सम्झंदिन (देशको प्रशासनिक कार्यलाई माथी उठाउंछु )
    म डाक्टर भएँभने आफ्नो कामभन्दा आफ्नो क्लिनिकलाई बढी ध्यान दिदिंनँ (सबैनेपालीहरु स्वस्थ्य भै बाँच्न पाउने अधिकारलाई सम्झनेछु )
    म ट्राफिक भएँ भने घूस कहिल्यै खाँदिन (ट्राफिकहरुले गर्दा चालकहरु र यात्रुहरुले भोग्ने गरेको सास्ती निर्मूल पार्छु )
    म प्रहरी भएँ भने माथीबाट आएको आदेशको पालना गरी दोषीलाई कहिल्यै
    निर्दोषी बनाउंदिन (आफ्नो मान्छे भएपछि जस्तोसुकै अपराधलाई माफी दिने र
    ब्यक्तिगत रिसिबी भएका मान्छेलाई अपराधी बनाउने चलनको नाश गर्छु )
    म पत्रकार भएँ भने न्याय गर्नेको पक्षमा लेख्छु राम्रो मान्छेको पक्षमा
    कलम चलाउंछु (कसैको नूनको सोझो गर्दिन )
    म शिक्षक भएँ भने मैले भोगेका परिश्रमहरु र अनुभवलाई बिद्यार्थीहरुलाई
    बाँड्छु (आफु शिक्षित भई सबैलाई शिक्षित हुन प्रेरित गर्छु )
    म नेता भएँ भने मैले दिएको भाषण र जनतालाई दिएको बचनको पुरा ख्याल राखी मलाई दिएको जिम्मेवारी निभाउनेछु (देश भक्त नेता बनेर देखाउनेछु )
    म अभिनेता भएँ भने जनतालाई मनोरञ्जन दिलाई जनताहरुको मन जित्नेछु (नेपाली कलाकारितालाई बिश्वमा चिनाउनेछु )
    म ब्यापारी भएँ भने क्रेताहरुलाई बढी ठग्दिन चाहिने भन्दा बढी रकम
    तोक्दिन (सबै जनताले ढुक्क भएर सामान किन्न पाउने प्रचलनको शुरु
    गर्नेछु )
    म दलाल भएँ भने चाहिने भन्दा बढी रकम लिंदिन आफुले गरेको परिश्रमको कर लिन्छु (दलालले म दलाल हुँ भनी परिचय दिन सक्ने बातावरणको सृजना गर्छु)
    म भन्सारमा समान जाँच गर्ने मान्छे भएँ भने अर्काको सामानको चोरी गर्दिन
    (अर्काको सामानहरु चोरी गरी म देश बदनाम हुनबाट रोक्छु)
    म जातभातको कुनै मतलब राख्दिन । (यसलाई निर्मूल पार्न म अन्तरजातीय बिवाह गर्छु र मेरा सन्तालाई पनि सिकाउंछु )
    म मेरो देशलाई धर्म निरपेक्ष राष्ट्र बनाउंछु (म पशुपति गई पूजा गर्छु
    लुम्बिनी गई बुद्धलाई भेट्छु चर्च गई येशुको प्रार्थना गर्छु र अल्लाहको
    नाम पुकार्छु)
    खलासी भए मनपरी भाडा उठाउदीन …
    होटल ब्यबसायी भए पर्यटक ठग्दीन…
    ठेकदार भए कमसल र कम गुणस्तरको समान प्रयोग गर्दिन..र तोकिएको समयमा राम्रो काम गर्छु..
    एन जी ओ भए जति पैसा जनताको नाम मा छ तेत्ति सबै जनता को लागि नै खर्च गर्छु …. र पार्टी चलाउदीन ….
    उद्ध्यामी भए कर छाल्दीन …….
    उपभोक्ता भए भ्याट बिल लिन्छु ….
    गुणस्तर बिभाग भए नियमित गुणस्तर को अनुगमन गर्छु ….
    कृषक भए रासायनिक मल प्रयोग गर्दिन ….
    नागरिक भए शहर सफा राख्न फोहोर गर्दिन, यदि गरे भए आफै उठाउनेछु…..
    बिद्यार्थी भए राष्ट्र र युग सुहाउदो अध्यन गर्छु राजनीति प्रपंचा मा पर्दिन
    आन्दोलनकारी भए टायर बल्दीन, रेलिंग भाच्दीन , गाडी जाम गर्दिन, मान्छे
    लाइ दुख पुग्ने गरि कुनै कार्यक्रम गर्दिन …
    सभासद भए पाएको राजनीतिक जिम्मेवारी समय मै पुरा गर्छु …..
    र जहिले पनि निस्पक्ष्य भएर सत्य, सद्चार, प्रगति र सहयोग को भावना विकास गर्न हरपल हरदम तत्पर हुन्छु…..

    अनि मात्र म नयाँ नेपालको एउटा सच्चा देशभक्त नेपाली हुन्छु …. अनि
    मात्र म नेपाली हुनु को गर्व संसार मा चिनाउन सक्छु …

  61. धेरै सजिलो छ / प्रधानमन्त्रि सिस्टम नै खारेज गरि हाललाई मुख्य ३ दल को प्रतिनिधिहरु को कमिटि बनाउने र राज्य संचालन गर्ने / संबिधान बनाउन तिर लाग्ने./
    संबिधान बनाउदा समझदारी हुन नसक्ने मुख्य बुदाहरुलाइ कैफिएत मा राखी आम चुनाब मार्फत जनता ले जे भन्छ तेही गर्ने / चुनाब बाट चुनिएको नया सरकार ले नया संबिधान अनुसार देश हाक्ने /

  62. अंतरिम संबिधानलाइ १ बर्ष ली थप्नु पर्छ, निम्न अनुसार मंत्री मंडल बनाउनु पर्छ,
    १ प्रधान मंत्री -बाबु राम भट्टाराई
    २ अर्थ मंत्री – डा. – पूर्ब अर्थ मंत्री तथा हाल मानव अधिकार कर्मी
    ३ परराष्ट्र मंत्री- चक्र बस्कोता
    ४ रक्षा मंत्री- डा. इन्द्र जित राइ (युद्द बिज्ञ)
    ५ स्थानीय बिकास – केशव स्थापित
    ६ गृह मंत्री – प्रदीप ज्यवाली
    ७ शिक्षा मंत्री – गगन थप
    ८ उद्योग मंत्री – उपेन्द्र यादव
    ९ स्वास्थ्य मंत्री- सुन्दरमणि दीक्षित , स्वतंत्र बीज्ञ
    १० संचार मंत्री- समय पत्रिका को संपादक
    ११ कानून मंत्री -भिमार्जन आचार्य
    १२ बन मंत्री – बिहारी कृष्ण श्रेष्ठ – स्वतंत्र बीज्ञ
    १३ यातायात मंत्री- बिमल श्रीबास्तव
    १४ जल स्रोत -(ज्ञवाली) पुरबा जलस्रोत मंत्री, स्वतंत्र बीज्ञ
    १५ पर्यटन तथा नागरिक उद्यान – आशामारू महर्जन, स्वतंत्र बीज्ञ

  63. – वर्तमान सरकार विघटन गर्ने ।
    – सबैभन्दा ठूलो दल भएकोले माओवादीको नेतृत्वमा राष्ट्रिय सरकार गठन गर्ने ।
    – संविधान सभाको म्याद थप्न छलफल गर्ने ।
    – राष्ट्रपतिको कदम ‘सच्याउन’ छलफल गर्ने ।
    – भारतीय असमान सन्धि सम्झौता खारेजी, सीमा अतिक्रमण आदिका विषयमा ठोस कदम चाल्ने ।
    – भारतीय नेता र कर्मचारीको नेपाली नेताको घरदैलो र नेपाली नेताको अनावश्यक दिल्ली दौडमा रोक लगाउने ।
    – सबैजना नयाँ संविधान बनाउन पूर्णरूपले लागिपर्ने । वृहत् र स्वस्थ छलफल गरेर नयाँ संविधान पारित गर्ने ।
    – जनसेना समायोजनका लागि विशेष कार्यक्रम बनाउने ।

    • पुष्प जी,
      यहाँ सालोक्य जी ले आफ्नो मन को कुरा लेख्नुस भनेको, आफ्नो पार्टीको (माओबादीको) होइन !

      • मनको कुरा होइन, मन फुकाएर भन्नुभएको छ हर्केजी । जे होस्, मेरो मन-मस्तिष्कले यही भन्छ ।

        • मन फुकेको त देखिएन नि पुष्प जी कमेन्ट मा!
          त्यो त माओबादीको आधिकारिक (हालको लागि… बिगत एक बर्षमा पाच थरि आएका थिए ) धारणा पो हो त ? कसो ?

          • हर्केजी । सही भन्नुभो । राम्रो कुरो जति सबै माओवादीकै हुन्छ । मेरो विचार पनि माओवादीकै जस्तो रहेछ, खुशी लाग्यो ।

    • दीनानाथ शर्माजीको कुरा चित्त बुझ्यो

      • पुष्पजी भन्नुपर्नेमा अन्यथा हुनगएको मा सरी 🙁

  64. माधव नेपाल जी इन्डिया को बुइ चढेर गैडा हुनु भन्दा आफ्नै देस को स्वाभिमान बोकेर बिरालो हुनु राम्रो होला /

  65. सबै मिलेर “म” भन्ने सब्दको पुत्ला दहन गरौ, “हामी” भन्ने सब्द व्यवहारम़ा लागू गरौ …….नेपाल बनाउन कुनै नेताको जरुरत हुदैन |

  66. सर्वप्रथम त मेरो favorite हेभी मेटल ब्यांड (Black Sabath) को लीड भोकोलिस्ट Ronnie James Dio को तलको मेगा-हिट आफ्नै कबिता र स्वरको गीतलाइ (The Mob Rules) याद गर्दै आज उनको मृत्युमा उनको आत्माको चिर शान्तिको कामना गर्दछु !
    —————————-

    “शहर बन्द गरिदेउ र भनी देऊ मानिसहरुलाई केही चीज भन्न आउदैछ
    पर्खालको एक टुक्रा झिक्न मृत्यु र अन्धकार हतारियेर अगि बढ्दैछ”

    तिमीलाई भन्नु केही छैन
    तिनीहरु टुक्राऊदै छन
    तिमी मुर्खहरुको कुरा सुन्छौ भने
    हो उपद्रबी-भीड़ले शासन गर्छ …..The Mob Rules……

    Legendry हेभी मेटल ब्यांड Black Sabath को एक बिशेस्ता यसले सामजिक र राजनितिक मुद्दाहरुलाइपनि आफ्नो गीत बनाउने गर्छ ! Black Sabath सन १९६८ मा यसको legendry लीड भोकोलिस्ट Ozzy Oshborne (जसलाई heavy metal को god father मानिन्छ) सहित ४ जाना मिलेर rock band रुपमा इंग्लैंडमा गठन गरिएको थियो ! यो ब्यांडले अमेरिकामा मात्र एक करोड़ पचास लाख म्यूजिक रेकर्ड बेचेको छ ! जब लीड भोकोलिस्ट Ozzy लाइ सन १९७९ तीर धेरै अल्कोहल एडिक्सनको कारणले ब्यांडबाट हटाइयो माथिको लिजेंड्री Ronnie James Dio लाइ Ozzy को ठाउमा प्रतिष्ठापन गरिएको थियो !

    संबिधान सभाको चुनाबको “परिणामपछि” शुरू भएको राजनितिको “झेल्ली” खेलहरुको बिग्रेर, लाग्छ नेपालको राजनितिक सकंट समाधान हुन नसकेर Ronnie James Dio को कबिता र गीत (The Mob Rules) कै दिशातीर नेपाल गैरहेको आभास हुन्छ !

    The Mob Rules (Song) : http://www.youtube.com/watch?v=ts6YTeSEv0Y&feature=related

    Late Ronnie James Dio (Photograph): http://www.last.fm/music/Dio/+images/26167045

    यो राजनीतिक सङ्कटको समाधानको केही उपायहरु:

    ०) हरुवा माकुनेले बिलम्ब राजीनामा दिनु !

    १) नया राष्ट्रीय चुनाब नभयसम्म सहमतिमा सरकारपनि चलाउने संबिधान सभाको रिजल्टपछि जबरजस्त फेरिएको अंतरिम संबिधानको धारालाई पुन फर्काउनु !

    २) जनताको शुद्ध मत अनुसार ठुलो पार्टीलाई सरकारको नेतृत्वको भूमिका दिनु र माओबादीलेपनि अरु दलहरुलाइ लागेको असुरक्षाकोपनि समाधान गरीदिनु !

    ३) आजको नेपाली सेनाका सबै officer corps (सेकेण्ड लेफ्तिनेंड भन्दा माथिकाहरु) हरु हिजो सामंतबादी शासकहरुको पक्षमा लागेर आजकै संसदिये दलका नेताहरुलाइ धम्क्याउने, र जेल हालने काम गर्नेहरु हुन र बिगतमा नेपालको प्रजातंत्रको हरण गर्ने काममा front_line मा लाग्नेपनि आजकै नेपाली सेनाको हु-बहु संरचना हो ! त्यसैले संसदिये पार्टीहरुले क्षणिक सत्ता स्वार्थकोपछि नलागेर नेपाली सेनाको प्रजातांत्रिकरण गर्ने प्रक्रियामा माओबादीको लड़ाकूहरुलाइ नेपाली सेनामा समायोजन गरेर नेपाली सेना भित्र balance of power को स्थिति सृजना हुन दिनुपर्छ ताकि मनोबैज्ञानिक रुपमा तबमात्र नेपाली सेना फेरी regression मा जान सक्दैन ! अर्को महत्वपूर्ण मनोबैज्ञानिक कुरा, जून नेपाली सेनाको officer corps हरुले हिजो संसदिये प्रजातांत्रिक पार्टीका नेताहरुलाई प्रजातंत्रको खिलाफमा जेल हाल्यो, आजको तिनै officer corps हरुले नेपाली सेनालाइ प्रजातंत्रीकरण गर्छ भन्नु जस्तो “ठुलो भ्रम” केही हुन सक्दैन ! नेपाली सेनालाइ नेपाली सेनाको परम्पराबादी संरचना/संगठन भन्दा बाहिरबाट गएको मान्छेहरुले मात्र प्रजातंत्रीकरण गर्न सक्छ !

    ४) माथिको नम्बर २ को कुरा तत्कालको अबिस्वासको / अनिश्चितकालीन स्थितिमा हुन सकेंन भने, veteran राजनीतिक बिश्लेसक सी के लालले भने झै नेपाली कांग्रेसको नेतृत्वको सरकार तर सरकारको कार्य सम्पादनको जिम्मेवारी माओबादीलाइ सुम्पिने गरि राष्ट्रीय सरकारको गठन गर्नु !

  67. हैन अब बुदो हड्डी हरुलाई पाखा लगाउनु बेस हुन्छा | पुरानो नेताको विचार पनि पुरानै हुन्छा तर अहिले देशले परिबर्तन खोजिरहेको छ तर यो पुरानो नेता मकिएको बुदो हड्डीबाट परिबर्तनको आश मरयो हुन पनि यिनीहरुबाट परिबर्तन हुने भएता उहिले भैसक्थयो तेसैले अब हाम्रो देशले नया युवा नेता मागेको छ जसमा नया जोस अनि स्फूर्ति हुन्छा अनि अहिलेको समय अनुसारको मार्गमा हिड्न सक्छ ताकी १९०० सौ सताब्दीको विचार कुरा गरेर हैन तेसैले अब नया अनुहार र युवा नेतालाई नेपाली राजनीतिको मुलघरमा प्रबेस गराउनु राम्रो होला साथी हो |

  68. अब के गर्ने अनि कति गर्ने सधै जनताले त्याग गरेको गरेई त छ नि! जनता का लागि ना- ना थरि सपना बुनायेर आफु सत्ता का लागि लुछा चुडी गरिरहेका छन्!इनीहरु लै त संबिधान नै परिबर्तन गरेर फासी को सजाय दिनु पर्छ!माधब नेपाल को के जान्छ राजिनामा दिदैमा? राजिनामा दिएर राष्ट्रिय सहमति को सरकार बंधैमा के बिग्रिन्नछ ?माधब नेपालले पनि देश को लागि त्याग गर्नु पर्छ!
    हरि अधिकारी
    चितवन

  69. अहिले को मूल समस्या को समाधान भनेको माकुने ले राजीनामा दिएर रास्ट्रीय सरकार गठन त्यों बाबुराम भट्टराई नेत्रित्यो माँ हुनु पर्छ .

  70. सबै दलका व्यक्ति एक एक जना प्रधानमन्त्री अथवा सबै सांसदहरुलाई प्रधानमन्त्री बनाउने अनि जसले भ्रष्टाचार गर्छ, त्यसलाई टुँडिखेलमा नांगै पारेर सिस्नुपानी लाउने।

    सतिको श्रापले बरु नेपाल केहिं नहोला। यी भ्रष्टाचारी नेताहरुको हातबाट बचोस् नेपाल।

  71. म कुनै दल को नेता भए को भए ………………….
    १. म ब्युझिन्छु
    २.आफु ले आफुलाइ थुक्क्छु,
    ३.एउटा पेस्तोल लिन्छु , गोलि भर्छु
    ४.देसका टाउके,कुर्सि मोह, देस र जनताका रगत चुसेर पेट अघाएका, आफ्नो सत्ता का लागि देस र जनता को रगत को होलि खेल्ने, येस्ता पाखण्डीहरु लाइ एक एक गरि …..धाई……. धाई………. धाई……….. शूत गर्छु.
    ५. अन्तमा म आफुले आफै लाई थुक्क थुक्क्छु ,धिकार छ म नेता भएकोमा र पेस्तोल आफ्नै निधार मा राखेर……..धाई……….

  72. राष्ट्रिय सरकार गठन गरेर नया संबिधान को निर्माण गर्ने जसको नेतृत्त्व बाबुराम ले गरेको खण्ड मा देसको मुहार फेरिने थियो कि !!

  73. हाम्रो देश को नेता हरु लाई प्रेसर कुकर मा राखेर पचास सिटी लगाए पनि कोइ गल्ने वाला छैनन् / अझ माकुने लाई त १०० सिटी लगाए पनि गल्दैन /तेसकारण अब कुनै नया खाल को प्रेसर कुकर बनाउन पर्ने भयो /

  74. मेरो बिचारमा समस्याको चुरो दलहरु विचको फरक अडानले भन्दा पनि माओवादी पार्टी भित्रको द्वन्द र बैचारिक अलमलले गर्दा हो/ नेपालको राजनीतिमा दिर्घकाल सम्म प्रमुख राजनीतिक शक्तिको रुपमा रहनको लागि माओवादीले अबलम्बन गर्नु पर्ने रणनीति/कार्यनीति नेका/एमाले बाट शर्तका रुपमा आयो- समस्याको चुरो यहि छ/ खुला मन्चमा प्रचण्डले नै भने विरोधीलाई जे मन पर्छ, माओबादीले त्यसको उल्टो गर्नु पर्दछ”/ त्यसैले नेका/एमालेका शर्त हरु दिर्घकालक हिसाबले माओवादी कै स्वार्थमा भएपनि माओबादीले स्विकार्ने कुरो भएन/ नत्र भने यत्रो जनाधार भएको दललाई किन सेना र वईसिएल्को आबस्यक पर्यो/

    ब्राजिलमा विपक्ष धारको सेना हुँदा हुँदै पनि बामपन्थी पार्टीले लोकप्रियताका साथ् सत्ता चलेकै छ त/ शान्ति र लोकतान्त्रिक संरचनामा मुलुक हाँकेर आर्थिक विकास गर्न सक्ने माओवादी नेतृत्वमा आत्मविश्वास भएमा नेका/एमालेका शर्तले माओवादी पार्टी झन् बलियो हुन्छ/ तर त्यस्तो क्षमता र आत्मविश्वास छैन भने त वैइसिएलका भरमा चुनाव जित्न र बलका भरमा सत्ता चलाउनु पर्ने हुन्छ/ अनि मओवादीलाई “बिधिको शासन भन्दा पनि शासकको बिधि युक्त” प्रणालीको आबस्यक पर्दछ, जुन सेना, अदालत आफ्नो अनुकुलको नभई सम्भव हुदैन/

    अहिले कै अबस्थामा नेका/एमाले वा माओवादी जसले जिते पनि नेपालीले चाहे जस्तो सामाजिक आर्थिक रुपान्तरण हुदैन/ दुवै थरिको मोडेल राज्यको जे जति श्रोत छ, आफ्ना आफन्त (नेका/एमालेको हकमा) र कार्यकर्ता (माओवादीका हकमा)लाई बाड्ने कुरामा मात्र सिमित छ/ माओवादीको मोडेल तुलनात्मक रुपमा परिबर्तन उन्मुख देखिए पनि राज्य संचालन र आर्थिक बिकाश हाक्ने क्षमतामा निकै कमजोर देखिन्छ/ अझ लापरवाही तवरले उठेका जातीय मुद्दाले मुलुकमा नया खाले द्वन्द भित्राउने जोखिम पनि माओबादीले बढाएको छ/

    अब उधारो शान्तिका नाममा बेकामी सहमति खोज्ने नाममा नगदी समय बर्बाद गर्नु हुँदैन/या त नेका/एमालेका सबै शर्त मानेर बाबुरामको नेतृत्वमा सरकार र अग्रगामी संबिधान बन्नु पर्दछ/ या त मुलुकको राजनीतिक स्थईत्वका लागि अर्को यौटा अन्तिम युद्धका लागि मुलुक तयार हुनु पर्दछ/ माओबादीले दावी गरे जस्तै नेपाली जनता जनविद्रोहका लागि तयार छन भने यस्तो परिबर्तनको उर्जालाई त्यसै खेर जान दिनु हुदैन/ जनविद्रोहबाट जनसत्ता निर्माण गर्नु पर्दछ/ त्यस्तो अवस्था नभएर यो माओवादीको भ्रम मात्र हो भने पनि यस्तो अन्तिम युद्धले यो भ्रम तोडिने भयो- तर भ्रम तोड्ने बिधि अलि महँगो पर्ने भयो/

  76. राष्ट्रिय सरकार गठन गरेर नया संबिधान को निर्माण गर्ने जसको नेतृत्त्व बाबुराम ले गरेको खण्ड मा देसको मुहार फेरिने थियो कि !!!

  77. बाबुराम भट्टराई लै प्रधानमन्त्री बनउनु सबैभंदा उत्तम बिकल्प हो . भट्टराई समय को माग हो.

    • बाबुराम नै किन उत्सबजी?
      किन उनले माकुनेलाई बढी गाली गर्नाले हो की? की उनले भारतको बढी चाकडी गरेकाले हो की?
      बाबुराम विद्वान हुन् तर उनीनै किन त? सहमति गर्ने भने पछि यो ऊ नाम किन तोक्नु पर्यो?
      मलाई लाग्छ प्रधानमन्त्रि तिन ओटै ठुलो पार्टी बाट बन्नु हुन्न/ तेती भए मात्रै पार्टी हरु लाई छिटो सम्भिधान बनाउन कर लाग्छ/

  78. हाम्रो देशमा राजनीतिमा दलीय स्वार्थ हाबी भएको कुरो आज कसैले नकार्ने सक्दैन / यसको दुरगामी परिणाम स्वरूप जनताहरु कित्ता कित्तामा विभक्त भै चाहे बर्ग शंघर्षको नाममा होस् चाहे अन्य कुनै संघर्षको नाममा नेपाली नेपाली बिचमा भिषण युद्द निश्चित प्राय नै छ / त्येसैले म त भन्छु बहुदलीय राजनैतिक प्रणाली नै हालको निमित्त उपयुक्त नै छैन यस्ले समाजमा गुट र फुटको निर्माण गरि सबैको हार हुने युद्द बाहेक अरु केहि पनि दिदैन यो तितो यथार्थ हो तर कसैलाई पनि नपच्ने (खास गरि नेताहरुलाई) / ४६ साल पछी को दिनहरु मा कांग्रेस र कम्युनिस्ट बिचमा एउटा खाडल नै बन्यो, गाउ-गाउ-टोल टोलमा कांग्रेस ले कम्युनिस्टको र कम्युनिष्टले कांग्रेसको पानी बारेको घटना हामीले बिर्सेको छैनौ / हाल त्येसैको नया सस्करण स्वरूप माओबादी र माओबादी इतरको रुपमा पानी बारा-बार मात्र होइन युद्द मोर्चा को अग्र पंक्तिमा खटिएको २ बिरोधि सेना को जस्तो हालत छ हाम्रो समाजको / यसो हुनुमा अपरिपक्क समाजमा दलीय राजनीतिको प्रयोग हुनु हो यो कुरो लाइ हिजो बि. पी. ले पनि बुझेनन् , मदन भण्डारीले पानी बुझेनन् र आज प्रचण्डले पनि बुझेनन् वा कम्तिमा पनि बुझ पचाए /

    हो मैले भन्नु खोजेको नेपालमा निर्दलीय व्यवस्था अन्य कुनै व्यवस्था भन्दा उपयुक्त हुनु सक्छ कम्तिमा पनि हिजो को वा हाल को अवश्थासम्म /

    केहि समयको लागि वा कम्तिमा पनि नेपाली समाज बहुदलीय प्रणालीको निमित्त उपयुक्त नभए सम्मको लागि चाही, गणतन्त्र, संघियता, धर्म निरापेक्ष्य्ता, मानब अधिकार सहितको दलविहीन संसद (प्रतक्ष्य निर्बाचित) र योग्यता पुगेको सांसदहरु भएमा हालको जस्तो गतिरोध हामीले सायदै भोग्नु पर्छ होला / त्येसको लागि

    १. तत्कालै दल माथि प्रतिबन्ध लगाइनु पर्छ /
    २. बालिग मताधिकारको आधारमा अर्को प्रतिनिधि सभाया चयन गरि त्येस्लाई नै संबिधान बनाउने जिम्मा दिनु पर्छ /
    3. प्रतिनिधि सभाको उम्मेदवार हुनु को निमित्त निश्चित मापदण्ड तोकिनु पर्छ /
    ४. नबनिर्बाचित संसदमा बहुमत प्राप्त गर्ने व्यक्ति मात्र मन्त्रि मण्डलमा सामेल गरिनु पर्छ /
    ५.समाबेसीकरणको लागि कुन जिल्लामा कुन जतिको बहुमत छ त्यो जाति मध्ये बाट उचित प्रतिनिधित्व गरिनु पर्छ /
    ६. संसद किनबेच रोक्नुको लागि मन्त्रि मण्डलको कार्यकाल निश्चित गरिनु पर्छ /
    ७. संघियताको बिसयमा संसदबाट नै छिनोफानो हुनु पर्छ /
    ,,,,,,,
    ,,,,,,,,
    ,,,,,,,
    जय नेपाल
    हिमाली

    • ४. नबनिर्बाचित संसदमा बहुमत प्राप्त गर्ने व्यक्ति मात्र मन्त्रि मण्डलमा सामेल गरिनु पर्छ /

      “बहुमत प्राप्त गर्ने व्यक्ति” भन्नाले को हुन सक्छ ? के एक व्यक्ति नै सबै ठाउँमा निर्वाचित हुने कि ?

      १. तत्कालै दल माथि प्रतिबन्ध लगाइनु पर्छ /

      दल नभए पछि केको प्रजातन्त्र, के को लोकतन्त्र?

      ५.समाबेसीकरणको लागि कुन जिल्लामा कुन जतिको बहुमत छ त्यो जाति मध्ये बाट उचित प्रतिनिधित्व गरिनु पर्छ /

      अल्पमतमा रहेको जातिको चै प्रतिनिधित्व नै नहुने पनि लोकतन्त्र कहिँ छ र? प्रतिनिधित्व त सबैको हुनुपर्ने होइन र?

      संसारमा जतिपनि द्वन्द भएका छन् ती सबै अल्पमतको भावना को पनि कदर गर्ने परिपाटी नहुनाले होइन र? होइन भने नेपाल को अहिले को सरकार त बहुमत कै आधारमा बनेको हो नि/ त्येसो भए परिवर्तन नै किन चाहियो र?

  79. सम्पूर्ण पार्टी हरु मिलेर सहमति मा सरकार घोसडा गर्ने, बाबुराम लै प्रधान मन्त्रि, राम चन्द्र -लाई उप प्रधान तथा रकछ्या (defence minister), झलनाथ लाई उप प्रधान तथा गृह, तेस्तै सबै मन्त्रालय बाड्ने, प्रचण्ड, मोहन बैद्य, सुशील, शेर बहादुर, माधव कुमार, केपी ओली ६ जना मिलेर संबैधानिक निकाए जस्तो, uccha स्तरीय सम्येन्त्र बनाई पार्टी हरु को छलफल चलाई, नमिलेको कुरा मिलाई, जनताको मौलिक हक अधिकार, मानब अधिकार को प्रत्याभूति, बोल्ने हक, बहुदलिए बेबस्था आदि को बेबस्था गर्ने…….
    १. नेपाल TEXAS भन्दा, उत्थर प्रदेश भन्दा निकै सानो छ, तेसैले एती सानो मुलुक मा प्रदेश जरुरि छैन, तेस्ले मन्त्रि, मुख्य मन्त्रि, अनि प्रसासनिक खर्च मात्र badaucha तेस माथि जातिय प्रदेश बनाए त झन्, नेपाली नेपाली बीच काट मार हुन्छ, तेसैले सद्भाव नबिगारू…..देश लाई बिकेन्द्रिकरद गरौ, प्रान्त चाहिएको छैन……
    २.राजा अब भुत भै सके, राजा चाहिएको छैन, तर हिन्दु देश लाई धर्म निरपेक्छे बनाउनु किन पर्यो? हिन्दु देश ठिक छ….हैन भने, सबै मिलेर बसेका नै हुन्, धर्म को कुरा उठान गर्न जरुरि छैन…..यूरोपियन मिस्सिनोरी हरु लाई(christianity failauna ) सजिलो गरौन को लागि धर्म निरपेक्छे बनाउन जरुरि छैन…
    ३.राष्ट्र प्रति लाई सेरेमोनिअल बनाएर, संसद मा उत्तर दै प्रधान मन्त्रि बनाउने, अनि चुनाब मा सबै जात जाति को प्रतिनिधि हुने गरे proportionate electoral system गर्ने ताकी सबै जात जाति अनि सबै क्षेत्र का मान्छे को प्रतिनिधित्तो होस्…….
    ४. महिला जना जाति लाई केहि बर्ष को लागि जस्तै ५ अथवा ७ बर्ष को लागि अरक्चेद्द दिने, पछि सबै लाई बराबरी अधिकार हुने……
    ५. भुमि सुधार को बिसेस करेक्रम ल्याउने, तर धेरै भएको हरु को लुट्ने हैन, agriculture bank बनाउने कसैले जग्गा बेचे सरकार ले kinee , अनि भएका खाली जग्गा लाई सहि रुप मा वितरण गर्ने…..
    ६. जल बिधुत, कृषि अनि परयेतन को लागि बिसेष कार्येक्रम को घोसडा गर्ने….
    ७. १२ क्लास सम्म का लाए निसुल्क school , प्रतेक V .D . C मा हेअल्थ पोस्ट बनाउने…
    ८. भ्रस्टचार को उन्मुलूं गर्ने, सबै पार्टी ले एसको लागि commitment गर्ने, अनि देश लाई ब्रस्ताचार उन्मुलूं गर्ने….

    धेरै लेखे भने, फेरी पुरै संबिधान होला…..ज होस्, सहमति मा, देश को लागि, सबै नेता हरु ले, टुडिखेल मा गएर माटो समातेर देश बनाउन लाई कसम खाँउन……..

    जय नेपाल…..
    देश मा शान्ति आओस…..

  80. मा पनि येही नै भन्छु .

    राजा सहित सबै दल पहिला एक हुनुपर्छ ,अनि सबै बेरोजगार हरु लाई
    सरकार ले भर्ना लिनुपर्छ र उनीहरुलाई विकास को कम मा लगाउनु पर्छ
    !त्यसकोलागी सरकार ले कुनै उपयोगी योजना बनाउनु पर्छ !,राजाले
    पनि तन, मन ,र धन ले सो योजनामा लाग्नुपर्छ !, सबै एक भएर
    पहिला बेरोजगारी निर्मुल गर्नुपर्छ ,येसो गर्दा देस मा सान्ति आउछ ,
    जब सान्ति हुन्छ तब मात्र बिकासको लागि नक्सा कोर्न सकिन्छ
    जस्तो मलाई लाग्छ !

  81. माधब नेपाल ज्यू अरुको सलाह ले प्रधानमंत्री हुनु भन्दा अफ्नु बुधिले जोगी हुनु बेस हुने छ| खुरुक्का राजीनाम दिनुहोस तयेस पछी सबै कुरा सहमती मा जाने छ|

    • कुरा ठिक हो दिलिप जी.माकुनेले राजिनामा दिय सबै कुरामा सहमति हुन्छ..

  82. पहिलो र उत्तम उपाए :
    माकुने सरकारको राजिनामा, कुनै पनि दलको नेताको नेतृत्वमा २ तिहाई बहुमत सहितको सहमतीय सरकार, अहिले सम्म गरेका गल्तिको नेपाली जनतासामु क्षेमायाचना गरि अहिले सम्म भएका संविधान निर्माण सम्बन्धि प्रगति विवरण जनता सामु पेश गर्ने | सहमति हुन् नसकेका कुरा पनि जनता समू राख्ने | ति बुंदाहरुमा पनि सहमति गर्न सकिन्छ र थपिएको समयावधि भित्र संविधान निर्माण कार्य पुरा हुन्छ भन्ने प्रतिवद्दता जनता सामु गर्न सकिन्छ भने मात्र आवस्यक समयावधि थप गर्ने |
    यसका लागि पार्टी भन्दा राष्ट्र ठुलो हो भन्ने भावनाले सबै राजनैतिक पार्टीहरुले आ-आफ्ना झिना मसिना अडानबाट पछी हट्ने |
    माओवादीले सम्भव भए सम्मको जनताको सम्पति फिर्ता गर्ने, आफ्नो सेनाको संख्या किटान गरिदिने र समायोजन वा जे- जे गर्ने हो त्यसलाई सहयोग गर्ने |
    अन्य दलहरुले पनि सम्पति फिर्ताको बहाना बनाएर अड्को थाप्ने काम नगर्ने | माओवादी संग सम्पति फिर्ता माग्नु भनेको कुकुर संग हड्डी पैचो माग्नु सरह हो | ल जग्गा जमिन त फिर्ता देला रे तर चल सम्पति नि ? जुन सम्भव नहोला | ल त्यो पनि धेर थोर भए सम्म फिर्ता गर्ला रे तर बैक लुटिएको रकम सरकारले फिर्ता मागेमा के होला ? मारिएका जनताको ज्यान पनि फिर्ता मागेमा के माओवादीले फिर्ता गर्न सक्ला ? अड्को थप्नालाई यस्ता धेरै बखेडा निकाल्न सकिन्छ जसको समधान सम्भव छैन | जुन कुराको समाधान सम्भव छैन त्यही कुरामा किन अड्कि बस्ने ?
    पार्टीहरु बीच विस्वासको वातावरण बनाउन माओवादीले आफ्नो सेना हटाउने र अन्य पार्टीहरुले पनि माओवादीलाई सौतेलो भाइको ब्यबहार नगरी भाइचाराको सम्बन्ध राख्ने र जनमतको कदर गर्न सिक्ने |
    दोस्रो उपाय :
    संविधान भनेको के हो भन्ने नै थाहा नभएका र आफ्नो पार्टीको नेताले जे लेखे त्यसैमा ल्याप्चे लगाउने जत्थाको संविधान सभा भंग गर्ने र कानुनविद तथा बुद्दीजिविहरुको संलग्नतामा नायाँ सर्वमान्य संविधान निर्माण गर्ने व्यवस्था मिलाउने |
    तेस्रो उपाए :
    नेपालमा अहिले ६२% वामपन्थीहरुको संख्या देखेर तिनीहरुलाई एकता हुन् बाट रोक्न हर तरहले लागिपरको अन्तरास्ट्रिय तत्वकोको खेल नेताहरुले बुझेर एकापसमा मिलेर बामपन्थी शक्ति एक खेमा र अन्य शक्ति एक खेमा अर्थात् पक्षे र विपक्षेको भूमिका निर्वाह गर्ने र राष्ट्र र रास्ट्रियता बचाउदै शान्ति प्रक्रिया निस्कर्षमा पुरयाउने |
    अन्तिम उपाए :
    संविधान सभा भंग गरि अर्को चुनाव गराउने | तर यो चाही सकेसम्म गर्नु हुदैन | राष्ट्रले यसलाई थाम्न सक्दैन |
    अन्य उपाय नेताहरुलाई नै थाहा होला |

  83. नेपालको वर्तमान स्थितिको समाधानका लागि दलहरुमा यस्तो सहमति हुन जरुरि छ:
    १. हाललाई संबिधान सभाको म्याद सहमतिबाट एक बर्षको लागि थप गर्ने.
    २. सबै भन्दा ठुलो दलको हैसियतले माओबादीको नेतृत्वमा १५ सदस्यीय मन्त्रीमंडल गठन गर्ने जसमा माओबादीबाट ५, कांग्रेसबाट ४, एमालेबाट ३ र मधेसीदलहरु दुइटा बाट जम्मा ३ जना संलग्न गर्ने.
    ३. एक बर्ष भित्रमा संबिधान बन्न नसके संबिधानसभा स्वत भङ्ग हुने/ रास्ट्रपति शाशन लागु गरिने र नया संबिधान सभाको चुनाब हुने.

  85. देशम राजनीती पार्टी धेरै भयो. धेरै बिरली मूसा नमराली जस्तो हो यो |सबैलाइ सत्ता चाहिने के गर्ने?माधब नेपाल ज्यू अरुको सलाह ले प्रधानमंत्री हुनु भन्दा अफ्नु बुधिले जोगी हुनु बेस हुने छ| खुरुक्का राजीनाम दिनुहोस तयेस पछी सबै कुरा सहमती मा जाने छ|

  86. मेरो बिचारमा सम्पूर्ण समस्यालाई ७ वटा बुंदा (राष्ट्र सरकार को कुरा, संबिधान क नमिलेका कुरा आदि) मा बाड्ने र ७ वटा चिठ्ठा बनाउने र ठुला दल लाई संबिधान सभा मा तिनी हरु को हैसियत अनुसार चिठ्ठा थुत्न दिने जस्तै काँग्रेस र ए मा ले लाई मिलाएर ३ , मवोबदिलाई ३ र मदेसी दल लाई एक तेही अनुसार जसलाई जे टोपीक पर्छा तेलाई तेस पार्टी ले सुजाव दिएर समस्या समाधान गर्ने उसले भनेको कुरा अरुले मान्ने पर्ने ( तर देश को अस्तित्व मा आंच आउने कुरा हरु कुनै पार्टी ले गर्न नहुने ) /

  87. जनताबाट तिरस्कृत भएका नेताहरूले ( चुनाब हारेकहरूले) राजनीती बाट टाढा बसिदिएर जनानिर्बाचित हरुलाई राज्य चलौना दिनुपर्यो. तेसो गर्दा मात्रै नेताहरु जनताप्रति उत्तरदायी हुन्चन. पश्चिमा मुलुकमाँ जस्तै चुनाब हारेकाहरु सक्रिय राजनीती बाट टाढा बसिदिये सब ठीक huncha. नेपालमाँ चुनाब हरेकाहरुको हलिमुलाली छ. चुनाब जितेकाहरुलाई पाखा लगाइएकोछ. त्यों नै सबभन्दा ठुलो बिडम्बना हो. हेर्नुस ता अमेरिका माँ जर्ज बुश अहिले राजनीती बाट टाढा बसी नया लाइ स्वोतंत्र रूपमाँ राज्य गर्न दिएकाचन. NZ माँ हेलेन क्लार्क ले सांसद को रुपमा चुनबा जीते पनी आफ्नो पार्टी ले सरकार बनौना नसक्दा सांसद बाट राजीनामा दिएर UN माँ जागीर खान पुगेकिचन. ताकि जनता बाट अनुमोदित पार्टी अनि नेताले सजिलो संग जनता को लागी काम गर्ने बाताबरण बनोस. जनता को लागी काम गर्न सकेनन भने अर्को चुनाब माँ जनताले नै निर्णय गर्चन कस्लाई चुनाब जिताउने भनेर. चुनबा हारेका हरु सरकार माँ bhaepachi जनता को लागी काम हुने कुरई भएन. नेपालमाँ ता माकुने, केपी ओली, सुजाता, बिद्या जस्ता चुनाब हारेका हरुको हालिमुहाली छ. अनि देस युध तीर nagae कता जाने त?? देस र जनता को माया छ भने चुनाब जितेका लाई space दिएर हारेका हरु bahirinu पर्यो.

  88. ६०१ जना पा… हरुलाई एक एक गरि अन्तिम पटक जनताको अदालतमा उपस्थित गरी सोध्ने,
    देशको सर्वमान्य बिधान बनाउन जनताले चुनेर ६०१ जनालाई संबिधान सभाको सदस्य बनाई पठाको हो कि होइन ! २ बर्ष सम्म देश र जनताको खुन र पसिना चुस्न पठाको कदापी होइन !६०१ को भनाइ गराई ढिला सुस्ती हेर्दा समयमा संबिधान बन्ने कुनै लक्षण देखिदैन ! यदि त्यसो हो भने
    २ बर्ष सम्म खाइ पाई आएको सम्पूर्ण रकम सुट सहित असुल उपर गर्नु पर्छ होइन भने समयमा नै नेपालको सर्बमान्य संबिधान बनाउनु पर्छ ! यदि रकम फिर्ता गर्न सक्दैन भने सो रकम बराबरको सजाय दिई जेलमा ठोस्नु पर्छ ! जेल नेल को ज्यादै बखान गर्छान हेरौ न इनिहरुको हुर्मत पनि !!!
    अस्तु !!!

  89. जब सम्म एकले अर्काको अस्तित्व स्विर्करिन्दैन तब सम्म समस्याको समाधान खोज्नु बेकार छ.

  90. राजा सहित सबै दल पहिला एक हुनुपर्छ ,अनि सबै बेरोजगार हरु लाई
    सरकार ले भर्ना लिनुपर्छ र उनीहरुलाई विकास को कम मा लगाउनु पर्छ
    !त्यसकोलागी सरकार ले कुनै उपयोगी योजना बनाउनु पर्छ !,राजाले
    पनि तन, मन ,र धन ले सो योजनामा लाग्नुपर्छ !, सबै एक भएर
    पहिला बेरोजगारी निर्मुल गर्नुपर्छ ,येसो गर्दा देस मा सान्ति आउछ ,
    जब सान्ति हुन्छ तब मात्र बिकासको लागि नक्सा कोर्न सकिन्छ
    जस्तो मलाई लाग्छ !

  91. मेरो विचारमा !

    पहिला
    तत्कालिन माकुने सरकारको बिघटन तर कामचलाउ सरकारबनि निम्न बुदांहरु सम्भिधान सभा मार्फत जेठ १५ भित्र संसोधन गर्नुपर्ने !

    १. मावोबादी द्वारा भर्खर प्रस्तावित बहुमत प्रणाली भन्दा सहमतीय राजनीतिको बुदा सबिधानमा सर्बसम्मत बाट संसोधन हुनुपर्ने
    २. सबिधान निर्माणको निर्धिस्ट कार्यतालिका तयार सहित थप समयको प्रस्ताब गरि सर्बसम्मत बाट पास हुनुपर्ने
    ३. रास्ट्रपतिद्वारा सहमतीय सरकारको आव्हान गर्नु पर्ने

    दोस्रा
    १. जनताको जनादेश अनुसार र पार्टीको समर्थन हुँदा पनि एदी मावोबादी इतरका पार्टीहरु प्रचण्डको प्रधानमन्त्रित्वोमा समर्थन हुदैनन् भने मावोबादी पार्टीले बाबुराम भट्टराई लै बैकल्पिक प्रधानमन्त्री प्रस्ताब गर्नुपर्ने र एसमा सबै पार्टीले समर्थन गर्ने पर्ने

    तेस्रा
    १. लडाकु समायोजन गर्दा राष्ट्र र जनताको सुरक्क्ष्या संबेदनसिलातामा आंच नाउनेगरि राष्ट्रिय सेनाको लोकतान्त्रिक पद्धती बिकाश सम्बन्धि निर्धिस्ट कर्यदिसा बनाई योग्य र इच्छुक लडाकुलाई राष्ट्रको विभिन्न सुरक्क्ष्या संयन्त्रमा लोकतान्त्रिक समायोजन र बाँकि लडाकुलाई इच्छा अनुसार समाजको विभिन्न प्रगतिसिल बाटाहरुमा लाग्न यथेस्ट औजार, बातावरण र सहयोग यो नया सरकरले गर्नु पर्ने !

    २. राष्ट्रलाई आर्थिक भार नपर्ने गरि राज्य पुनरसंरचना र ससकिया स्वोरुप र प्राकृतिक स्व्रोतको बांडफाड सुलाव र वस्तुनिष्ठा हुनेगरि सबै भासी, जनजातिलाई, आदिबासी, सोसित, उत्पीडित माझ प्रस्त्राब गरि रास्ट्रको अग्रगामी नयसंबिधनको निर्वाण गर्नुपर्ने

    ३. र अन्तराष्ट्रिय जगत संग हातोमालो गरि रास्ट्रको आर्थिक क्रान्तिको सुरुवात गर्ने

    बिगत केहि बर्षमा आवसेक परि नपरी रास्ट्रको हरएक खबर सुन्नुपर्ने र पढ्नुपर्ने अनि भोग्नु पनि पर्नी बाध्यताले मथि लाखिएका बुंदाहरु म एक स्वतन्त्र नेपाली नागरकि का हैसियतले बक्त्य गरेको हु !

    कृष्ण घोरसैने
    सिन्धुपल्चोव्क

  92. समस्या को समाधान , तीन जना प्रधानमन्त्री को प्राबधान /

  93. साथीहरु,
    मेरो बिचारमा त १५ जना खग्गु संविधानका ज्ञातालाई assign गर्नु बेस संबिधान बनाउनको लागि! ३ महिनाको समय दिउ! अनि तेस्लाई येही संसदले पारित गर्नु बेस ३ महिना को म्याद यो संसदको बढाएर! सहमति हुनुपर्ने मुख्य बुदामा चाहिं संसदको बहुमतले फैसला गर्नलागाउँ! संबिधान भनेको साध्य होईन साधन हो! जस्तो संबिधान बनेपनि आखिर जनताको attutude मा भर पर्छ! देस कैले बिकाश गर्ने हो. हामि संसारकै पिछौते भई सकियो! संबिधान बनोस जसो तसो, त्येस्लाई सच्च्याउन सकिन्छ पछिपनि! यो ६०१ जनाको भर देसले थम्नासक्दैन! ३ महिना पछी संबिधान जसरि भए पनि बनोस, अनि यी ६०१ जनाको सट्टा ३०१ जना मात्र संसद चाही अझ धातायेर १५० जनाको संसद (२ जना औसतमा प्रति जिल्ला) बनाउनु बेस! सरकारको लागि चुनाब गरौँ संसद्को ३ महिना पछी! जसले बहुमत ल्याउँछ उसले सरकार बनाउँछ! संसद्को नया थेओरी अनुसार कुनै पनि देसमा अब २ ठुला पार्टी हुनुपर्छा! हेर्नुस अमेरिका, बेलायेत र अन्य देसमा! त्येस कारण अब माओबादी र माओबादी इतेर दुइ खेमा मा बिभाजन हुनु पर्छा सकेसम्म छिटो! अनि एउटाले ५ वर्ष र अर्कोले ५ वर्ष आआफ्नो क्षएमता देखाउने पालेइपालो बिकासको लागि, मान्छे कुटाकुटको र टाएर बाल्नको लागि होइन!

    कस्तो लाग्यो मेरो बिचार?

  94. If I have to do it, I would never send those 601 wothless people in CA. So it is quite worthless to post any idea on this blog.If I have to do it, first of all thay have to be kicked out from their position.No offence pls.

    Thanks

  95. कहिँ राम्री होला जस्तो छैन हाम्रो नेपाल को इस्थिती सो कसरि राम्रो हुन्छ भानारा काल्पन गर्नु हिजो देखाकायो मेरी बस्सी जस्ती हुन्छ देस को इस्थिती बर्बत हुन्छ दै भै हो क गर्नु प्रचण्ड र माकुने लखै सके देस हल्सल hai

  96. परचंडे बाहेक को माओबादी नेता साएद बाबुराम वा कोहि जसमा सबै पार्टीहरु को सहमत हुछा उसलाई सरकार को नेत्रितो दिएर राष्ट्रिय सरकार बनाउने अनि दुइ महिनामा ड्राफ्ट र पाँच महिना मा ( अर्कै समय पनि हुन्छा होला) संबिधान लेराउने, तर के गर्नु राम्रा मन्त्रिहरु खोज्न दिउसाही दियो लिएयेरा हिड्नु पर्ने बल छ. सबै को जय होस्

  97. देश १६ बर्ष देखी केहि उन्नति गर्न नसकेर बसिरहेको छ ! जुन समयमा नजिकका भारत र छिन् २ अङ्कका आर्थिक बृद्दीमा रमाइरहेका छन् भने हामि हड्ताल, चन्दा मा पिल्सिरहेच्का छौ !
    हामीले राजतन्त्र फालेउ, किनकि त्यो हाम्रो आर्थिक, सामाजिक, बैज्ञानिक उन्नतिमा बाधक थियो…! बिगत ४ बर्ष देखी दलगत खिचातानी, अनपढ र विकास निर्माण नबुझ्ने “नेत्रित्व बर्ग” नै हाम्रो समुन्नतिको बाधक बनेको छ र बनिरहने छ…! किनकि हामि यो “नेत्रित्व बर्ग” लाइ “राजतन्त्र” फलेको जस्तो फाल्न पनि त सकदैनौ…यो “नेत्रित्व बर्ग” सबै दलहरुमा छ…एउटा बाट फल्यो त्यो अर्कोमा जान्छ…! उपेन्द्र यादब होस् या बिजय गच्छेदार….महन्त ठाकुर होस् या मात्रिका यादब…एउटा कम्पनी छोद्छां अर्को जोइन गर्छन..!

    तेसैले अब देशलाइ उन्नति तर्फ लैजाने उपाय के हुन सक्छ त ?
    १. देशलाइ बाडौ…….कोरिया वा जर्मनीले सताब्दी अगाडी गरेको जस्तो
    ५०-५० होस् या ६०-४० होस्, एउटामा जन-गणतन्त्र अर्को मा लोकतान्त्रिक गणत्रंत्र ! बिकासमा प्रतिस्प्रधा गरम …पाच बर्षमा जुन देशको जीडीपी हाइ हुन्छ तेती पट्टिको सासन पुरा देशमा अबलम्बन गरौला !

    २. नम्बर एक मा भने जस्तो पुरा देश नबाडिकन, श्रोत, साधन र छेत्र बाडौ…आफनो आफनो क्षेत्र मा आफनो आफ्नो…अनुकुलको सासन पद्दति (लोकतान्त्रिक वा कम्युनिष्ट) अगाल्ने छुट दिने निश्चित समयको (५ बर्ष) लागि …!
    निश्चित अबधिमा जुन क्षेत्रको बिकाश धेरै हुन्छ, जनता जुन छेत्रमा धेरै बसोबास गर्छन वा बसाइ सराइ गर्छन तेस्को एरिया बढाउंदै जाने र बिकास गर्न नसक्ने को एरिया घटाउदै जाने !

  98. देश को समस्या को समाधान मा एक्लै ले या कुनै नेता एक्लै ले गर्न कैले नि सकिदैन . देश को समस्या को समाधान त प्रतेक नागरिक ले आ आफ्नो हैसियात आनुसार को कर्तव्या पालना गरे मात्त्र समाधान हुन्छ . नेता को या कुनै पार्टी को एक्लो प्रयास ले यो समस्या समाधान हुँदैन . तेसैले केवल राजनीतिक पार्टी हरु मात्र होइन देश का सम्पूर्ण नागरिक हरु को एकीकृत प्रयास हुन जरुरि छ . येश को लागि ज्यादा पनि की गर्न पर्दैन . सबले आ आफ्नो काम र कर्तव्य हरु इमान्दारी पुर्वक गर्न पर्छा सब समस्या आफै समाधान हुन्छ. याद राख्नुस यो देश को अवस्था एस्तो हुन जति नेता र पार्टी हरु को दोष छ त्यो भन्दा बढी हामि नागरिक हरु को बढी दोष छ . तेसैले पहिला आफुलाई सुधारम अनि मात्त्र नेता र पार्टी हरु र अन्तत देश को अवस्था लै सुधार्न सकिन्छ .

  99. नेपाल लै भारत् मा मिसाए ढुक्क हुन्छ सबै को ईच्छा पुरा हुन्छ

    • बस्नेत्जी,
      एस्तो पनि भन्ने? तिमीलाई नेपाली भनेर नाक फुलाउने अधिकार छैन ! भारतमा नै बसेकाछौकी कसो?

  100. सत्ता र भत्ता को मोह भए का नेपाल का ६०१ जाना नेता भनौदा हरु ले नेपाल आफ्नो मात्रै हो . हामी जे गर्दा पनी हुन्छ पार्टी बाद नाता बाद गर्ने जनता को पिर मर्का नबुझ्ने सबै मेरो गोरु को १२ रै टक्का भन्न छोडेर देस प्रेम गर्ने जनता को अवाज सुन्ने र सबै को सहमति मा जे गर्दा राम्रो हुन्छ जो जनता लाई मान्य होस् ! यसो गर्दा यस्तो परीस्तिती को निकास निस्कन सक्छ ! जस्तो लाग्छ मलाई !

    • कृपया मैले यो लेख्दा धेरै मित्रहरुले चित्त न दुखाउनु होला ??

      नेपाल लाइ सहि र इमान्दार नेताको खाचो छ ,त्यो मेरो बिचार मा बिजुक्षे , मरिचमान जस्तो , काठमान्डू को प्रबुद्द जनता ले जसरि मावोबादी को निद्रा भंग गरिदिए तेसैगरी नेतृत्त्व मा पनि आगी आउनु पर्यो ?
      बाबुराम त् म भन्न सक्दिन ,नत्र माकुने ,रामचन्द्र र प्रचण्ड ,सुशील ,देउबा बात चै नया नेपाल बन्दैन ,बन्दैन | खालि सानो तिनो किचलो निकाल्ने ,पुरै जनता लाइ तंग गर्ने र नचाहिदो घमण्ड देखाउने काम हुन्छ |

  101. माओबादीले सबैलाई जनता भन्नु पर्छ
    एमालेको लिंग किटान हुनु पर्छ
    कान्ग्रेसले “सकुनी नीति” त्याग्नु पर्छ
    फोरमका नेतालाई नेपाल नरहे तराई रहदैन भन्ने एउटा गु भुराले (माफ गर्नु होला)पनि बुज्ने कुरा बुज्नु पर्छा
    नारायणमान बिजुकछेले भड्काव अभिबेक्तिदिन छोड्नु पर्छ
    अनि सबैले भुडीहित हैन राष्ट्र हितमा काम गर्नु पर्छ
    नेपाल धेरै resources भएको देश हो. हाम्रो देश स्वर्ग बन्न सक्छ

Comments are closed.