विकिलिक्सले नेपालको दरबार हत्याकान्डबारे केही सूचना चुहाउला कि भनेर मुख बाएर बसे पनि उनीहरुले अझै नेपालस्थित दूतावासबाट पठाएका सूचनाहरु चुहाएका छैनन्। अब त विकिलिक्सको समाचार पनि कम बन्न थालिसकेको छ। यसै मौकामा कान्तिपुर र नयाँ पत्रिका दैनिकले दरबारका तथ्यहरु चुहाएका छन्। यी सूचनाहरु सेनाका पूर्वरथी विवेककुमार शाहको बजारमा आउन बाँकी पुस्तक ‘मैले देखेको दरबार’ बाट साभार गरिएका हुन्। यसमा अहिलेसम्म हामीले नसुनेका कुराहरु पनि रहेछन्।
वर्तमान प्रधानमन्त्री माधवकुमार नेपाल र पूर्व प्रधानमन्त्री सूर्यबहादुर थापालाई त नङ्ग्याएकै छ यो पुस्तकले, माओवादीलाई भारतले तालिम दिएको आरोप पनि लगाएको छ। अहिलेसम्म दरबार हत्याकान्डको कुरा गर्दा त्यसको सीधा दोष ज्ञानेन्द्र र पारसलाई दिने र उनीहरुलाई शंका गर्ने प्रवृत्ति विपरीत शाहको पुस्तकमा भने हत्याकान्डमा देशी तथा विदेशी विशेषतः भारतको हात हुनसक्ने संकेत गरिएको छ।
“सूर्यबहादुर थापा त भारत कै मान्छे”
पुस्तकको एउटा अंशमा यस्तो छ- संयुक्त राष्ट्रसङ्घको शान्ति स्थापना मिसन कोसोभो गएका नेपाल प्रहरीका एक अधिकृतले मलाई त्यहाँबाट फर्किएर आएपछि सुनाएका थिए, ‘कोसोभो मिसनमा मैले काम गर्ने सेक्टरका प्रमुख भारतीय सिनियर आईपीएस अधिकृत थिए। एकदिन कुराकानीकै क्रममा उनले भने, ‘देखो हम नेपाल में जो चाहते हैं, वही होता है। दरबार में एक सैनिक सचिवको मालुम हो गया हैं कि भारत नेपाल के माओवादीओंको तालिम दे रहा है। भारत को लगा कि इससे उसको इसमें इम्ब्यारेसमेन्ट हो सकता है, इसलिए सैनिक सचिव को वहाँ से हटाना जरुरी हैं। हमारे भी दरबार में एडीसी हैं, और लोग भी हैं। और नेपाल के प्रधानमन्त्री सूर्यबहादुर थापा तो हमारे ही आदमी हैं। उनको भी सैनिक सचिव को हटाने के लिए प्रस्ताव भेज दिया। हमने उनको परिचालन किया और महाराज से कहकर सैनिक सचिव हटवाने को कहा। और महाराज ने भी उसको हटा दिया।’
नेपालको कुनै पनि पदमा नभएर पनि उनको बोलीले मिडियामा ठूलो स्थान पाउने, बेलाखबर भारत भ्रमणमा जाने कारण त यो पो रैछ कि क्या हो ? खोई यसबारे उनले अहिलेसम्म खण्डन पनि गरेका छैनन्।
माधव नेपाल त कस्तो दोधारे
पुस्तकको एक अंशमा वर्तमान प्रधानमन्त्री माधवकुमार नेपालको दोधारे पाराको खिल्ली उडाइएको छ। पुस्तकका अनुसार तत्कालीन विपक्षी नेता तथा एमाले महासचिव ‘यत्रो घटना घट्यो, अब यसको निष्पक्ष छानबिन हुनुपर्छ’ भनेर एमाले महासचिव माधवकुमार नेपालले निकै जोड दिएका रहेछन्। पुस्तकमा लेखिएको छ- सैनिक अस्पतालको पुस्तकालय हलमा अधिराजकुमार ज्ञानेन्द्रका साथै प्रधानमन्त्री कोइराला, प्रधानन्यायाधीश उपाध्याय, सभामुख रानाभाट, राष्ट्रिय सभाका अध्यक्ष डा. मोहसिन, राजपरिषद स्थायी समितिका सभापति डा. रायमाझी र प्रमुख विपक्षी दलका नेता नेपाल सम्मिलित बैठक बस्यो। हामी सचिवहरू पनि सहभागी भयौँ। यही बैठकमा राजदरबार हत्याकाण्डबारे जाँचबुझ गर्न एक उच्चस्तरीय आयोग गठन गर्ने निधो भयो। सुरुमा न्यायक्षेत्रका व्यक्तिमात्र राखेर आयोग गठन गर्ने प्रस्ताव आएको हो। तर महासचिव नेपालले नै ‘होइन, पार्टीका वरिष्ठ नेताहरू र विपक्षीका नेतासमेत बसेर आयोग गठन गरौँ’ भनेर प्रस्ताव गर्नुभयो। साथै उहाँले ‘यदि त्यसो नगर्ने हो भने उच्चस्तरीय आयोगमा प्रधानन्यायाधीशलाई अध्यक्ष राखेर सदस्यमा सभामुख रानाभाट र प्रमुख विपक्षी दलको नेताका रूपमा मलाईसमेत राख्नुहोस्’ भनी प्रस्ताव गर्नुभयो। बैठक सकेर फर्कने क्रममा समेत उहाँले ‘आयोगमा म छुटुँला नि’ भनिरहनुभएको थियो। तर गठन भइसकेपछि एमाले महासचिव नेपालले के कारणले हो, आयोगमा नबस्ने भनेर राजिनामा दिनुभयो।
यही कारणले पनि ज्ञानेन्द्र र माधव नेपालको सम्बन्ध पछिसम्मै पनि बिग्रेको भन्ने पनि सुनिएको थियो।
भारतको हस्तक्षेप
संविधानसभाको निर्वाचनमा भारतले नेपालका माओवादीलाई ठूलो शक्तिका रूपमा देख्न चाहेको थिएन। पहिले राजसंस्थालाई विस्थापित गर्न भारतले माओवादीलाई प्रयोग गर्यो भने संविधानसभाको निर्वाचन हुनुअघि माओवादीलाई ‘साइज’मा राख्न ‘मधेस कार्ड’ प्रयोग गर्न थाल्यो। यसै सन्दर्भमा म एउटा घटना सम्झन पुग्छु। २०६३ चैत ७ गते बुधबार साँझ भारतीय राजदूतावासमा कार्यरत द्वितीय सचिव दार्जिलिङनिवासी धीरज मुखियाको घरमा म केही साथीहरूका साथ डिनरमा गएको थिएँ। त्यसैदिन रौतहट जिल्लाको सदरमुकाम गौरमा माओवादीका २७ भन्दा बढी कार्यकर्ताको सामूहिक हत्या भएको थियो। हामी डिनरमा पुग्दा भारतीय दूतावासका तीन-चारजना कर्मचारी आइसकेका रहेछन्। तीमध्ये एकजनाको हातमा दुईवटा मोबाइल थिए। उनी एउटा सेटबाट सम्भवतः भारतीय राजदूत या आफ्नो हाकिमसँग र अर्कोबाट अन्य कुनै व्यक्तिसँग एकसुरले कुरा गरिरहेका थिए। उनी गौर घटनाको विवरण र अन्य जानकारी एउटा मोबाइलबाट ‘अपडेट’ गरी उक्त खबर अर्को मोबाइलबाट रिपोर्ट गरिरहेका थिए। साथै स्थानीय ‘इन्र्फमर’लाई केही निर्देशनसमेत दिँदै थिए। उनलाई गौरबाटै माओवादी कार्यकर्ताको हत्याबारे सम्पूर्ण ताजा विवरण आइरहेको थियो। त्यसबाट मलाई दूतावासका ती कर्मचारी भारतीय गुप्तचर संस्था रअका हुन् भन्ने स्पष्ट भयो।
संयोगवश उक्त घटनाको भोलिपल्ट माओवादी अध्यक्ष प्रचण्ड र नेता डा. बाबुराम भट्टराईसँग मेरो भेट भयो। गौर घटनाबाट उहाँहरू निकै हताश र संवेदनशील मनस्थितिमा हुनुहुन्थ्यो। उहाँहरूले मलाई ‘भारतलाई हामीले प्रयोग गरिरहेका छौँ भन्ने हाम्रो बुझाइ थियो, तर भारतले हामीलाई पो उल्टै खेलाइरहेको रहेछ, अहिले आएर हामी स्तब्ध भएका छौँ’ भन्नुभयो।
भारत वीरेन्द्रसँग किन रिसायो ?
राजदरबार हत्याकाण्ड हुनुभन्दा झन्डै वर्षदिन अघिदेखि शाही नेपाली सेनाको आधुनिकीकरणको कार्ययोजना बनिरहेको थियो। यसै सिलसिलामा नेपालले ‘अल्ट्रा मोडर्न’ हतियार एचके जी- ३६ राइफल किन्ने प्रक्रिया अगाडि बढाइरहेको थियो। यो हतियार नेपालमै ‘एसेम्बल’ गर्ने र दक्षिण एसियाली मुलुकमा बेच्नेसमेत योजना थियो। यसका लागि हतियार उत्पादक कम्पनी हेक्लर एन्ड कोकले समेत सहमति जनाइसकेको थियो। तर एचके जी- ३६ राइफल खरिद गर्ने र नेपालमै ‘एसेम्बल’ गर्ने योजना हाम्रो छिमेकी देश भारतलाई मनपरिरहेको थिएन। किनभने उसले भारतमै बनेको कम गुणस्तरको इन्सास राइफल बेच्न सबै किसिमले जोड दिइरहेको थियो। त्यसैले हतियारको राजनीति पनि राजदरबार हत्याकाण्डभित्र लुकेको एउटा प्रमुख कारण हुनसक्छ भन्ने मलाई लाग्छ।
हतियार प्रकरण चलिरहेकै बेला संसदले नागरिकतासम्बन्धी विधेयक पारित गरी लालमोहरका लागि राजदरबार पठाएको थियो। तर महाराजाधिराजबाट उक्त विधेयकमा लालमोहर लगाउनुपूर्व रायका लागि सर्वोच्च अदालत पठाइबक्सेको थियो। सर्वोच्चले उक्त नागरिकता विधेयक संविधानसम्मत छैन भन्दै खारेज गरिदिएको थियो। लालमोहर लागेको खण्डमा नेपालभित्र नेपालीहरू नै केही वर्षपछि अल्पमतमा पर्नसक्ने उक्त विधेयक खारेज भएपछि भारतका कैयौँ उच्च पदाधिकारीले सरकारसँग निकै चासो राखेर कुरासमेत गरेका थिए।
यसअघि २०४४ सालतिर नेपालले चीनबाट केही एन्टी एयरक्राफ्ट हतियार किन्दा पनि भारत निकै क्रुद्ध बनेको थियो। र नेपाललाई आर्थिक नाकाबन्दी गरेर नेपाली जनतालाई असह्य कष्ट दिएको थियो। यस्तै वीरेन्द्र सरकारबाट २०३१ सालमा सम्पन्न शुभराज्याभिषेकका अवसरमा नेपाललाई ‘शान्ति क्षेत्र’ घोषित गरियोस् भनेर राखिबक्सेको प्रस्तावलाई संसारका सबैजसो महत्त्वपूर्ण ११६ देशले स्वागत र समर्थन गरेका थिए। तर भारतले यस विषयमा समेत नकारात्मक दृष्टिकोण राखेर समर्थन गरेको थिएन। यी त केही घटनामात्र हुन्।
२०५७ सालको अन्तिमतिर महाराजाधिराजबाट चीनको महत्त्वपूर्ण भ्रमण सम्पन्न गरिबक्सेको थियो। यतिबेला सरकार नेपालको माओवादी समस्या समाधान गर्ने र केही वर्षदेखि जारी राजनीतिक गतिरोध अन्त्य गर्ने सोचाइमा होइबक्सन्थ्यो। त्यसका निम्ति तत्कालै शाही कदम चाल्नसक्ने अवस्था विकसित हुँदै थियो। सरकारबाट राजसंस्थाप्रति आस्था राख्ने र राष्ट्रवादी छवि बनाएका विभिन्न दलका नेताहरूसँग विचार-विमर्श गरिबक्सँदै थियो। पूर्ववरिष्ठ प्रशासक र सुरक्षाकर्मीहरूको ‘विशेष कार्यटोली’ बनाई मुलुकको समस्या समाधानका लागि योजना बनाउन लगाउनेबारे विचार भइरहेको थियो। अर्को विशेष कार्यटोली गठन गरी रणनीति तयार पार्न लगाउने र त्यसमार्फत माओवादीसँग वार्ता गर्ने सोचाइ थियो। यही क्रममा सरकारबाट भाइ पूर्वअधिराजकुमार धीरेन्द्र शाहलाई माओवादी नेताहरूसँग वार्ता गर्न खटाइबक्सेको थियो। साथै सरकारले शाही नेपाली सेनाका महासेनानी दिलीप रायमाझीलाई समेत माओवादीसँग सम्पर्क गर्न खटाइबक्सेको थियो।
माओवादीसँग कुनै हिसाबले सहमति भएपछि प्रतिनिधिसभा भङ्ग गर्ने र राजनीतिक नेताहरूको सहभागितामा गोलमेच सम्मेलन गरी माओवादीसहितको राष्ट्रिय सरकार गठन गर्ने सरकारको योजना थियो। साथै दुई वर्षपछि अर्को आमचुनाव गर्ने र चुनाव अगाडि संविधानको प्रस्तावना यथावत् राखी संविधान संशोधन गर्नेबारे समेत सरकारले गृहकार्य गरिबक्सेको थियो। संविधान संशोधन गरी राजाको भूमिका बेलायत या जापानको राजाको जस्तो वा भारतका राष्ट्रपतिको जस्तो निर्धारण गरिनुपर्छ भन्ने पनि सरकारको सोचाइ थियो। यो प्रस्ताव माओवादीलाई मान्य नभए राज्यका सबै शक्ति प्रयोग गरेर उसलाई निःशस्त्रीकरण गरी राजनीतिको मूलधारमा ल्याउने रणनीति पनि सरकारबाट सोचिबक्सँदै थियो। यसका लागि बेलायत र अमेरिकाको सहयोग लिनेबारे समेत प्रयास भइरहेको थियो। खासगरी यी दुई मुलुकका अधिकांश नेता, कूटनीतिज्ञ या अन्य पदाधिकारीहरू जसले महाराजाधिराजको दर्शनभेट पाउँथे, उनीहरू नेपालमा सुशासन भएन, भ्रष्टाचार बढ्यो, असुरक्षाका कारण आतङ्क फैलियो आदि कुराहरू गरेर सरकारलाई अप्रत्यक्ष रूपमा कुन न कुनै कदम चाल्न सुझाव दिइरहेका हुन्थे। सम्भवतः सरकारबाट चीन भ्रमणका अवसरमा समेत सहयोगको आश्वासन पाइबक्सेको थियो।
माओवादी समस्या नेपालका लागिमात्र नभएर भारतको समेत दीर्घकालीन समस्या हुनसक्छ भन्ने सरकारको विश्लेषण थियो। त्यसैले आफूले उठाउन चाहिबक्सेको कदममा भारतको सहयोग लिन मौसुफबाट व्यक्तिगत रूपमै प्रयास भइरहेको थियो। यसमा भारतको दृष्टिकोण सकारात्मक भएन भने माओवादीसँग रहेको उसको सम्बन्ध उजागर हुनेहुँदा भारतलाई नै असजिलो हुनसक्ने सरकारको बुझाइ थियो।
माओवादीलाई भारतमा तालिम
भारतले माओवादीलाई संरक्षण र सहयोग दिएको थियो भन्ने कुराका अनेकौँ संवेदनशील प्रसङ्गहरू म सैनिक सचिव छँदै जानकारीमा आएका हुन्। तीमध्ये एउटा प्रसङ्ग यहाँ उल्लेख गरौँ। २०६० असारतिर सशस्त्र प्रहरीबलको एउटा कम्पनी कमान्डो तालिमका लागि भारत गएको थियो। टोलीले देहरादुनदेखि ७० किलोमिटर टाढा मसुरीनजिकै जङ्गल र पहाडी इलाका रहेको चक्रातामा तालिम लिएको थियो। तालिम सकिएपछि नेपाल फर्किएर एकजना प्रहरी निरीक्षकले सशस्त्र प्रहरी महानिरीक्षक सहवीर थापालाई तालिमका क्रममा देखेका र सुनेका केही प्रसङ्ग सुनाएछन्। तिनका कुरा सुनेर सशस्त्र प्रहरी महानिरीक्षक थापा मलाई भेट्न आउनुभयो। उहाँले भन्नुभयो, ‘सशस्त्रको एउटा गुल्म भारतको चक्रातामा तालिमका लागि गएको थियो। त्यहाँ देखे-सुनेअनुसार उक्त गुल्म त्यहाँ गएको एक महिना अगाडि नेपालका माओवादीको टोलीले पनि सोही स्थानमा तालिम लिएको बुझियो। यो ज्यादै गम्भीर विषय हो।
यो कुरा सुनेर म अचम्ममा परेँ। चक्रातास्थित सशस्त्र तालिम केन्द्रमा भारतले पहिले श्रीलङ्काली पृथकतावादी तमिल विद्रोहीलाई पनि तालिम दिएको थियो। बङ्गलादेश स्वतन्त्रताका लागि मुक्ति वाहिनीलाई पनि भारतले सोही केन्द्रमा तालिम दिएको थियो। चक्राता तालिम केन्द्रस्थित इस्ट्याब्लिसमेन्ट- २२ नामक कम्प्लेक्स अमेरिकाले बनाइदिएको हो। अमेरिका र भारतले नेपालमा स्वतन्त्र तिब्बत आन्दोलनका लागि लडाकु तयार पार्ने क्रममा खम्पा लडाकुलाई समेत सोही स्थानमा सशस्त्र तालिम दिएका थिए। यस पृष्ठभूमिमा नेपालमा माओवादीको सशस्त्र शक्ति बढ्नु र सफल हुँदै जानुमा यो तालिम पनि महत्त्वपूर्ण कारण हुनसक्छ भन्ने मलाई लाग्यो।
हत्या किन भयो ?
मान्छेमा विभिन्न कमजोरी स्वाभाविक रूपले हुन्छन्। त्यस्तै कमी-कमजोरी दीपेन्द्र सरकारमा पनि थिए। सरकारको सबैभन्दा मुख्य कमजोरी महिला नै थियो। त्यस्तै एउटा परिवारमा हुनसक्ने कलह या झगडा राजा वीरेन्द्रको परिवारमा पनि थियो। दरबारमा काम गरेको लामो अनुभवका आधारबाट हेर्दा मलाई युवराजाधिराजको विवाहका सन्दर्भमा दरबारभित्र उठेको किचलोमा दीपेन्द्र सरकारलाई कुनै वैदेशिक शक्तिले खेलाएको अनुभव हुन्छ। यो मूलतः राजनीतिक षडयन्त्र थियो।
२०५७ सालको मध्यतिर सरकारबाट मलाई एउटा गोप्य फाइल अध्ययन गर्न दिइबक्सेको थियो। उक्त फाइलमा देशमा सङ्कट आएको अवस्थामा अपनाउनुपर्ने विभिन्न रणनीतिबारे उल्लेख गरिएको थियो। त्यस योजनाको नाम थियो- ‘वाज’। यसक्रममा सरकार पूर्वप्रधानसेनापति धर्मपालवरसिंह थापालाई अतिरथी -फिल्ड मार्सल) बनाएर सबै सुरक्षा निकायसँग समन्वयकर्ताको जिम्मेवारी दिने सोचमा होइबक्सन्थ्यो। उहाँलाई २०५८ वैशाख १ गते अतिरथी बनाउने तय भएको थियो। यसै समयमा राजनीतिक नेताहरू र उनीहरूका गतिविधिमा समेत निगरानी राख्ने योजना बनेको थियो। सरकारको योजना कार्यान्वयन भएको भए त्यसैबेला माओवादी समस्या समाधान हुने थियो। साथै २०४६ सालमा नराम्ररी क्षति भएको राजसंस्थाको छवि बढ्ने थियो र राजसंस्थाको भविष्य सुनिश्चित पनि हुने थियो। यो कुरा बेग्लै हो, सरकारको योजनाले अर्कै मोड लिएर वा अन्य कुनै कारणबाट पञ्चायती व्यवस्थाको पुनरावृत्ति भएको भए राजसंस्था त्यसै समयमा समाप्त हुने अवस्था सिर्जना हुन पनि सक्थ्यो।
मुलुकको समस्या समाधानका लागि यसरी एउटा गम्भीर योजनाले आकार लिन लागेका बेला रहस्यमय तरिकाले राजदरबार हत्याकाण्ड हुन पुग्यो। त्यसैले यस घटनामा स्वदेशी तथा विदेशी विभिन्न तत्त्वहरूको हात हुनसक्छ भन्ने मेरो विश्लेषण तथा निष्कर्ष रहेको छ। दुर्भाग्यवश आजसम्म त्यो पाटोको छानबिन हुनसकेको छैन।
भारतीय दूतावासलाई किन चाहियो दरबारका कर्मचारीको बायोडाटा ?
२०५९ जेठ २७ गते सोमबार । भारतीय राजदूतावासले दरबारमा कार्यरत व्यक्तिहरूको व्यक्तिगत विवरण संकलन गर्न थालेको बुझिएको छ । त्यसअनुसार चिरनशमशेर थापा र विश्वविक्रम शाहले आ-आफ्नो व्यक्तिगत विवरण राजदूतावासमा पठाइसकेको र सुदनप्रसाद पोखरेलले पठाउन तयारी गरिरहेको कुरा आएको छ । त्यसै क्रममा मलाई सचिव विश्वविक्रमले ‘भारतीय राजदूतावासबाट जर्साबको व्यक्तिगत विवरण मागिएको छ, मलाई पठाइदिनू’ भन्नुभयो । मैले ‘मेरो व्यक्तिगत विवरण शाही जंगी अड्डा र राजदरबारमा मात्र रहन्छ, म अरू कसैलाई व्यक्तिगत विवरण पठाउँदिनँ’ भनिदिएँ । यो ज्यादै संवेदनशील विषय हो । यसका निम्ति मैले प्रमुख निजीसचिव सुदनप्रसाद पोखरेललाई गालीसमेत गरेँ । उहाँले विश्वले भन्यो भनेर हल्का रूपमा लिनुभयो ।
मैले यो कुरा सरकारमा जाहेर गरेँ ।
सरकार एकदमै रिसाइबक्स्यो । ‘बायोडाटा किन पठाउने ?’ सरकार क्रूद्ध होइबक्स्यो ।
परपीडक थिए दीपेन्द्र
परपीडक स्वभाव दीपेन्द्र सरकारमा सानैदेखि देखिन्थ्यो । दरबारमा उडिरहेको परेवा गुलेली हानेर मार्न खोजिबक्सन्थ्यो । गुलेली लागेर परेवा भुइँमा खस्दथ्यो पनि । अनि परेवा मरेको छैन भने त्यसलाई झनै दुःख दिएर मार्ने गरिबक्सन्थ्यो । उडिरहेको कागलाई पनि गोली हानेर झार्ने । र, त्यसै गर्ने । कहिलेकाहीँ जिउँदो मुसा समात्ने र पुच्छरमा आगो लगाइदिएर छोडिदिने । त्यसलाई तड्पाई-तड्पाई मार्ने ।
धेरै वर्षपछि दीपेन्द्र सरकारसम्बन्धी एउटा प्रसंग मैले सुनेको थिएँ । मौसुफ जन्मिबक्सेपछि न्वारानको दिन चिना बनाउने क्रममा ज्योतिषी दिव्यमंगल जोशीले ‘युवराजाधिराजको जन्म लगन ज्यादै खराब छ, राजपरिवारका लागि अनिष्ट पनि हुन सक्छ, राजा हुने योग पनि छैन’ भन्नुभएछ । यसपछि दरबारबाट उहाँलाई चिना सच्याएर राम्रो बनाउनू भनिएको रहेछ । तर, उहाँले मान्नुभएनछ । अनि तत्कालै उहाँलाई हटाएर अर्का ज्योतिषी डा. मंगलराज जोशीलाई ल्याएर चिना सच्याउन लगाइएछ । यो घटनापछि ज्योतिषी दिव्यमंगल जोशी कहिल्यै राजदरबार आउनुभएनछ । युवराजाधिराज दीपेन्द्रको स्वभाव, चरित्र र समग्र घटनाक्रम हेर्दा लाग्छ, ज्योतिषी दिव्यमंगल जोशीसामु सरकार र राजपरिवारको भविष्य त्यतिबेलै छर्लंग भइसकेको रहेछ ।
मित्र बज्राचार्यजी , बिरेन्द्रको गुणगान गाउन भन्दा बिरेन्द्रले आफ्नो सत्ता कायम राखिराख्न केके गरेका थिएनन् भन्नेपनि बुझ्नेकी ?जनताहरुले बाच्न पाउने सामान्य अधिकारको कुरा गर्ने कैयौ होनहार सपुतहरुलाई मृत्युदण्ड ,हत्या गरेका अनगिन्ति कुकृत्यहरु यति सजिलै भुलेर कुन मुखले गुनगान गाउने हो ? भुल्नुभो ओखलढुंगा काण्डका नायकहरु , जनकपुर महेन्द्र बमकाण्डका प्रजातन्त्रप्रेमी नायकहरुलाई गर्ब गर्दै अदालतबाट मृत्युदण्ड दिएर गोलिठोकी मारेको ! जेलसरुवाका बहानामा पटक पटक राजनैतिक योद्दाहरुको हत्या गराएको ! कमरेड पुष्पलालको लाश समेत नेपाल ल्याउन नदिएको ! अनगिन्ति कुकृत्यहरुको इतिहास भुल्नु भो ?
माओका अकाट्य क्रान्तिकारी बैज्ञानिक विचारहरुलाई हल्कारुपमा नलिनु होला !साम्यवादमा पुग्न माओबाद बिना सम्भब देख्नु हुन्छ ? संसारका सामन्ती प्रतिक्रियाबादीहरूको शक्तिलाई माओबाद बिना समाप्त पार्न सकिएला ? यि गम्भीर बिषय मनन गर्नु पर्छ कि ? हो आज पुरै नियन्त्रित communism टिक्न सक्दैन तथापी सामन्तीहरुलाई तह लगाउने माओका क्रान्तिकारी विचारहरु आजपनि उत्तिकै खाचो देखिन्छ ! माओलाई छाडेर पुष्पलाललाइ अपनाउनु भन्नु भयो ! पुष्पलाल नेपालीहरुको लागि एउटा प्रेणादायी माहाननेता भएपनि माओको स्थानमा राख्न सोच्नु पर्छ कि ? कुरो धेरै भएपनि यतिमै सबै बुझिलिनु हुन अनुरोध गर्दछु !जवाफ पाउ भन्नु भएकोले छोटकरीमा लेखेको छु ! धन्यवाद !
जनरल बिबेक शाहले सोर्गबासी राजालाई गरिबक्सियो,भनिबकसियो भनेर लेखेकोमा कसै कसैलाई निकै आपत्ति भएको पाइयो/एसमा यम चन्द जीले प्रतिबाद गर्नु भएकोमा उहा प्रति पनि प्रतिक्रिया आएको बुझियो/अब मैले यो क्रिया प्रति क्रियालाई कसरि बुझे भने आइबक्सियोस,भुजा गरिबक्सियोस,राज गरिबक्सियोस भन्ने सम्बोधन श्री५ पृथ्बी नारायेन शाह,श्री५ महेन्द्र,श्री५ बीरेन्द्रलाई होइन यी नब धनाड्य ,हिजो दुइ रंग का चप्पल लगाउने भारतीय दलाललाई पो हुनु पर्र्यो/यम चन्द जीले र बिबेक जीले कुरा बुझिदिनु भए राम्रो होला/
आखिर माओबादी पनि भारत बाट संचालन भएको प्रस्ट भयो , अब के को लोकतन्त्र , के को नागरिक सर्बोचाता ………….देस धोस्त पर्ने खाओबादी ,
किन देस डुबाउने कुकुर नेताहरुलाइ नमारेको भन्ने अहिले बुझ्यो , भारत प्यारो खाते नेताहरुलाइ भारतबात संचालित माओबादी ले किन मार्थियो र ?
अब नेता , माओबादी सबै भारत बाट संचालन हुन्छ भन्ने प्रस्ट भयो .
जब नेपाली जनताको आधि उठ्छ यो धोटी, नेताहरु सबैको काल आउछ .
अहिले देश को एस्तो परिस्थिति मा यो (दरबार काण्ड) कुरा बाहिर आउनु मलाई लाग्छ यो पोलिटिक्स एक्ट हो हामी हरु ले पढेर येस्मा जे लेखियिएको छ त्यो सत्य किन अहिले नै बाहिर आयो एस लेख ले कसलाई फाइदा हुन्छ हामीले मनन गर्नु पर्ने जस्तो लाग्छ मलाई! जे होस् हामी नेपाली हरु ले देश लाई माया गर्छौ भन्ने कुरा मा
दुइ मत छैन !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
भारत र भारतीय दलालहरुलाई एक चिहानमा न गाडे सम्म दछिन एसिया ले शान्ति र चैनको साश फेर्न सक्दैन/ पाकिस्थान ,बंगलादेश,श्रीलंका,माल्दिप लगाएत नेपाललाई यसले हैरान पारेको छ/नेपालका सबै दलका दलालहरु लै जनताले ठेगान लगाउन जरुरि छ/
यो साले भारत नै हाम्रो देसको क्यान्सर हो , एस्तो पनि मित्र राष्ट्र हो , साले कसरी नेपाललाइ खाने दाउ मात्र खोजेर बस्छ, देश बर्बाद हुनुमा यो भारतको नै हात छ ,
दरबार हत्या काण्ड भारतले नै गरेको हो भन्ने अब दुइमत छैन !!
अब पनि यो कुकुर नेताहरुले भारत को साठ दीयो भने इनिहरुको पनि गति नराम्रो हुनेछ .
नेपालमा भएको सबै भारतियहरु लाइ नेपाल निकाला गर्नु पर्छ , भारतमा बस्ने नेपालीहरु पनि नेपाल फर्की नेपाल बनाउनेमा सहायोग गर्नु पर्छ !!! भारत संगको सबै शिमाना र सन्धि हरु समाप्त गर्नु पर्छ . नेपालमा भारतीय Channel हरु सबै काट्नु पर्छ .
नेपाललाइ विकास गर्ने होभने भारतलाइ ब्यापारिक मित्र मात्र बनाए पुग्छ .
भारत चोर नेपाल छोड ……………………………………….
हो हामीहरुले पनि हिन्दी सिनेमा र प्रोग्रामहरु हेर्न बन्द गर्नुपर्छ .
पूर्व सैनिक सचिव विबेककुमार शाहद्वारा लिखित “मैले देखेको राजतन्त्र” किताबका केहि अंशहरु पढेपछि उहाँलाइ केहि कुरा भन्न मन लाग्यो । यो सब तपाइँले नाटकिय रुपमा चर्चामा आउन र पैसा कमाउने ध्यान मा त हुनुहुन्न? दिपेन्द्र शाहले दरबार हत्याकाण्ड मच्चाएको भन्ने तपाइँको सहज उत्तर सुनेर आश्चर्य र हासो दूबै लाग्यो। सक्नु हुन्छ भने साचो कुरा के हो त्यो भन्नुस किनकि तपाई तेस बेला दरबारमा हुनुहुन्थ्यो नेपाललाइ अनेकानेक तवरबाट आफ्नो अधिनमा राख्न खोज्ने ,जथाभाबी हस्तक्षेप र दमन गर्ने भारतको खुलेर बिरोध गर्नुभएकोमा भने तपाइँलाइ धेरै धेरै साधुबाद ।(तपाई पूर्व सैनिक भएर पनि लेख्न्ने जमर्को गर्नुभयकोमा धन्यवाद )
नयाँ र विश्लेषणात्मक समाचारका लागि मार्इ सन्सार लार्इ हार्दिक धन्यवाद
शिव
अझै पनि राजा बिरेन्द्र लाई हत्या गर्ने मान्छे को हो भनेर हिम्मत देखाएर लेख्ने र भन्ने मान्छे नभेट्दा मलाई सारै दुख लगेर आउछ /
त्यो हत्याकाण्ड भारतले गरेको हो, दिपेन्द्र, ज्ञानेन्द्र, पारसले होइन !
मलाइ लाग्छ, बिबेक शाह पश्चिमा संग धेरै नजिकको सम्बन्ध राख्ने सैनिक अधिकृत हुन्, अहिले उनीले किताबमा लेखेका धेरै कुराहरुमा सहमत हुन सकिन्छ
तर नेपालमा अमेरिकी हस्तछेप बारे शाह मौन रहनु रहस्यमय छ
उनीलाई धन्यबाद, किनकि भारतीय नाङ्गो हताछेप बारे जसरि व्यक्तिकै नाम किटेर लेखेका छन् त्यो सराहनीय छ. लेख्ने पर्छ उनीहरुको नाम , जसले नेपाल को अस्मिता माथि हदै सम्म को खेलबाड गर्यो
पाठकले अलि सच्यायर यो किताब पढे राम्रो हुन्छा होला भन्ने मलाइ लागेको छ
मेरो बिचारमा सबभन्दा पहिला यो बिबेक शाह भन्ने जन्तुलाइ कानुनी कार्यबाही गर्नु पर्छ ! यसले आफ्नो पदको गोपनियताको सपथ भङ्ग गर्यो ! देशको सम्बेदनशील स्थानमा शुरछ्या दिन जागिर खाएर बसेको व्यक्ति यसरि जथाभावी आफु फेमोस हुन को लागि तथा पैसा को लालचमा फाइदा पुग्ने व्यक्तिको लागि भनेर मनगद्दनथ उपन्यास लेखिरहेको छ !
मेरो विचारमा जनरल विवेक शाहले लेखेको कुरा धेरै जसो सत्य नै छन्. तर युवराज दिपेन्द्र ले “दरबार-काण्ड” मच्चाएको भन्ने कुरा चाहिं मा चाही मान्दिन.
राजा बिरेन्द्र ले भारतीय दबाव मा आएर बहुदलीय व्यवस्था दिए पनि अति नै रास्त्रावादी भएको ले भारतीय हस्तछेप बाट चिन्तित थिए. टनकपुर, नागरिकता जस्ता विधेयकमा भारतले रस्त्र्बदी भनिएका बामदेव गुरुप्का सम्सधरु लै समेत किनेर संसदमा पास गरिदिएको अवस्थामा राजाले फेल गरैदेपछी भारत अति क्रुध्ह भएको थियो.
राजीव गान्धी परिवार संग उनि नेपाल आउँदा पशुपतिनाथ मा सोनिया लै पस्न नदिएको कुरा बाट दुस्मनी थोयी, यो कुरा अर्कै हो कि बिचार राजाको यसमा केहि दोस थिएन. पशुपति हेर्ने त भारतीय भट्ट नै थिए. त्यसमा पनि “”इंडिया टुडे” ले रानी ऐशवर्यले राज्जेव गान्धी मार्न लिट्टे लान ४ करोड दिएर सगएको भन्ने कुराले झन् भारतलाई आक्रोशित परेको थियो.
बहुदलीय व्यवस्था भए पछी त सबै भ्रस्ट नेताहरुलाई किनेर नेपाल नै लिन्छु भनेर ढुक्क भएको भारतलाई राजाको रस्त्रवाद पटक्कै मन परें र त्यति बेलाका भरत प्र.म. कोइराला, सेनापति प्रबल शमशेर आदिलाई किनेर दरबार काण्ड गरिदिएको हो. माओवादीहरुले हरुले राजाको विनाश चाहेका थिएनन्. दरबार काण्ड को १ हप्तामात्र पहिले यो लेखकले राजको दर्शनभेट पाएको थियो र त्यतिबेला राजाबाट माओवादी हरुको राम्रै प्रसंसा भएको थियो. राजाको मुखबाट “तिमीहरुका अहिलेका सरकारले भन्दा त माओवदिहरुलेनै न्याय दिएका छन् भन्ने सुनेको छु” भन्ने कुरा आएको थियो त्यति बेला. मा आफैमा माओवादी को समर्थक कदापि होइन (किनभने कुनै दोस नभैकन पनि मेरो राखु, म्याग्दीमा २ घर हरु तिनीहरु ले जलाएका थिए), तर राजाको यो प्रश्नले म नाजवाफ भएको थिए.
तर दरबारको सुरक्षा धेरै नै खुकुलो पारिएको थियो त्यति बेला, जस्तोकि, हामीहरुको त्यो दिनको दर्शनभेट पहिले देखिने तोकिएको थिएन तर अचानाक्मै पनि हामीहरुलाई भित्र लगियो र दर्शन दिलाइयो. हामीहरुले यो कुरा ADC लाई भनेर चिन्ता जनाएका पनि थियों. हुन् सक्छ यतिबेला भारतको इशारामा नै दरबारको सुरक्षा खुकुलो भै सकेको थियो, ता कि पछी काण्ड मचाउने हरुलाई सजिलो होस्.
डाक्टर उपेन्द्र देवकोटा बाट धेरै कुरा थाह हुन् सक्छ, किनकि दरबार बाट लगिएका राजा बिरेन्द्र सहित सारा घाइते हरुलाई उहाले ४-५ घण्टा सम्म पनि हेर्नु भेयेकै थिएन. १० बजे करिब सैनिक अस्पताल पुगेका सबै घाइतेहरुलाई उहाले यी लासहरु लै पछी हेरेपनि हुन्छ भनेर २/३ बजे मात्र हेरेका हुन् र यसको बदला उहालाई पछी स्वास्थ्य मन्त्रि पनि बनाइएको थियो.
i think its all fake ..i don believe this
विवेककुमार शाहलाइ गणतन्त्र पचेकै छैन. पचेको भए बक्सिने र सक्सिने भाषा प्रयोग गर्ने थिएनन्. यस्ता दरबारिया भूतहरू संग होशियार रहनु पर्छ साथीहरु!
ज्ञानेद्वारा रचित दरबार हत्याकाण्डको सत्य तथ्य एकदिन उजागर हुने छ. कतै त्यसमा विवेककुमार शाहहरुको नाम पनि देख्न नपरोस.
को कसरि बोल्छ यसमा किन कसैको चासो? के नया संबिधान र कानून बनिसक्यो यस्तो भाषा बोल्न नपाइने भनेर?
तपाई मन्त्रि क्वाटरहरु तिर जानुहोस, आजभोली त बाहुनको घरमा, मधिसेको घरमा, राई-लिम्बु , गुरुङ, मगर को घरमा पनि लैस्यो, लिस्यो, भुजा खाईस्यो
भन्ने भाषा सुनिन्छ त? यो भाषा राम्रो भएर त होलानी? तपाई त भोलि नेपाली बहसलाई पनि यो त खस् हरुको बोलिहो हामि बोल्नु हुन् भन्ने मा जानु हुन्छ कि क्या हो?
तपाई लाई बोल्न आउदैन भने अथवा मन पर्दैन भन्दै मा अरुलाई आफ्नो कुरा न लादनुस, आब हामी गणतन्त्र मा छौं र democracy भनेको सबै ले आफ्नो कुरा बोल्न पाउने, सोच्न पाउने इत्यादी हो कसै ले कसै लाई आफ्नो कुरा लादने चाही होइन.
Yam Chand, Canada लाइ किन पेच पर्यो ? खैसिने लैसिने बोलि सुन्दा … लाई भन्दा देख्नेलाई लाज भने जस्तै हुन्छा मलाइ त / अंग्रेजीमा सबैलाई यू भने पुग्छ तर ढुंगे युगमा गुज्रिएका नेपालीहरुका लागि भने तं, तिमि, तपाईं, हजुर के के हो के के ? मुखमा मोई छैन नितम्बमा घिउ भने जस्तै छ ताल. अनि Yam Chand जस्ता भुंफुट्टहरु त्यसको जगेर्ना गर्न लालायित हुन्छन, कठै !
मलाई यसमा त्यति मतलब छैन तर यो भाषा राम्रै भएर नै नव धनाढ्य बाहुन, नेवार, रे, लिम्बु सबै घरहरुमा सिनिन्छ त बिबेक शाह ले आफ्नो पूरा चरीर नै बितेको राजा लै सम्बोधन गर्दा के हुन्छ मात्र भनेको हो. त्यसै पनि आज गण तन्त्र आइसकेको बेलामा जो जसले आफ्नो विवेकले जे गर्दा पनि हुन्छ. Democracy को मतलब पनि यहि त हो.
यो खाइस्योस ल्याइस्योस, सानीहजुर् लाइ काखां च्याप्प चेपेर आनन्दले सुकला
दुखला गरिस्योस भन्ने बोली अलोकतान्त्रिक हो| चाप्लुसी र चक्कड़वाजी हो| चाप्लुसीका परिपुरकहरुले सिर्जेका हुन् यो बोली| दरवार मासीए तर यो भाका थमाई राख्न आवश्यक छैन| रैती हैन अब सबै नेपाली नागरिक हुन्|
गणतन्त्र प्राप्ति पछी यो बोली अस्वाभाविक भएको छ|
कसैले यो चलन कम्मर कसेर आफ्नु घर परिवारमा थेगेर राखे राखून, त्यो पनि उनीहरुको हक हो| तर सार्बजनिक र सरकारी प्रयोगमा प्रतिबन्ध लगाइनु अनिवार्य छ| नेपाली जनताले समग्रमा नवदरवारिया हरुलाई नकार्ने छन्|
नत्र खर्दारले शा. अ. लाइ चिप्लो घस्न सवारी होस् भन्ने भयो, शा. अ. ले उपसचिव लाइ हजुरले सही गरिबक्स्योस र उस्तै उस्तै| नंया नेपालको निर्माण खाली संबिधान बनेर मात्र हुँदैन, हाम्रो लोकतान्त्रिक आचरणमा पनि भर पर्छ|
मित्रहरुको बिभिन्न विचारहरु पढेर लाग्यो हामी यो (राजदरवार हत्याकाण्ड)विषयमा साँचो कुरो जान्न कति जुर्मुराएका रहेछौ|
यँहा हामीले आआफ्नो मन्तब्य दिएर मनको तुष मार्नु सिवाय अरु केही छैन| तर हाम्रा जल्दाबल्दा खोज पत्रकारहरुले विवेक शाहजीले पुस्तकमा उल्लेख गर्नुभएका व्यक्तिहरुलाई उनीहरुको प्रतिक्रिया, दृष्टिकोण, उबेलाको भोगाई र बुझाइ पनि सविस्तार कोट्याएर नेपाली जनता समक्ष तथ्य र प्रमाण प्रस्तुत गर्नु हुनेछ भन्ने आशा राखेको छु|
उद्धृत अंशहरु पढ्दा शाहजीले विगतको अनुभवलाइ छानी छानी केवल वर्तमान परिस्थितिलाइ सुहाउने अंशहरु मात्र राख्नुभएको हो कि जस्तो लाग्छ| पुरै पुस्तक पढेर अझ थाहा हुनेछ| कुनै पनि संस्मरणमा खालि स्थितिजन्य छनौटको आधारमा इमान्दारिताको ह्रास भयो भने त्यो खल्लो र नपुग हुन् जान्छ| सायद यो सस्मरण नभएर विश्लेषण हुनसक्छ उँहाको आफ्नै दृष्टिकोणबाट| बितेर गएका व्यक्तिहरु बोल्ने हैनन् तर जो जीवित छन् समय छँदै उनीहरुलाई पनि सोधिनु पर्छ|
मनमा लागेका केही प्रश्न र केही जिज्ञासा यसप्रकार छन्:
१. दरबारका कर्मचारी चिरन शम्सेर थापाले के आधारमा भारतीय राजदुतावासमा आफ्नो बायो डाटा बुझाए?
२. सबै निर्णय दरबारले लिने भएपछी प्रधानमन्त्रि र मन्त्रिमण्डल के देखावटी मात्र
भएन र? काम बिगारिदा यसमा असक्षम त् दरवारीयाहरु मानिन परने हैन र?
३. दरवारले आफ्नो मुकुट वचाउन काम गरेको कि देश वचाउन? देशको सुशासनमा ध्यान दिएर भ्रस्टचार नियन्त्रण गरेको भए माओवादी र खाओवादी अनि विदेशी चलखेल आउने वा तीब्र हुने सम्भावना कम हुने थियो| यस्तो भए एउटा दरिलो संख्यामा नेपाली जनताले राजालाई संधै साथ् दिने थिए| सेना, दरवार, प्रहरी र प्रशासन दरवार वा कुनै पहुँच वाला दरवारियाको आडमा भ्रस्टचारमा निर्लिप्त थिए भन्ने सबैलाई विदित भएको कुरो हो| समयको कसीले देखाइसकेको छ, दरवार परिचालित देशको शासन केवल जसरी हुन्छ दरवार र मुकुट बचाउने मात्र थियो| मुकुट वचाउने काम र देश वचाउने काम एउटै हैन| राजा वचाएर वा राजतन्त्र दिगो राखेर मात्र देश अघि बढ्न सक्छ भन्ने पंचायती कालरात्रीको सोचाई हो| मुकुट नरहे पनि देश रहन्छ भन्ने शास्वत भैसकेको छ तर देश नरहे नेपाली विचल्लीमा पर्छन|
४. अपरेशन वाज र ज्ञानेन्द्रको प्रत्यक्ष शासनको पछी के स्वार्थहरु निहीत थिए त्यो बुझ्न आवश्यक छ|
१७ सालमा बीपीको सरकार हटाउँदा जनता सायद त्यति सचेत थिएनन वा सम्भावित विदेशी चलखेलको बिरुद्धमा थिए र मौन रहे| तर करिब आधा शताब्दी पछी स्थीति भिन्नै भएको दरवारियाहरुले बुझ्न सकेनन| ज्ञानेन्द्रले प्रत्यक्ष शासन हातमा लिंदा पनि एउटा ठुलो संख्यामा नेपालीले उनलाई सुधार ल्याउने अवसर प्रदान गरे| विवेक शाहजी दरवारबाट छुटे पनि सम्पर्कमै रहेको बुझियो र उनले यसबारे पनि अझ प्रकाश पारेको भए राम्रो हुने थियो| मिलिटरी विद्यामा सबै भन्दा प्रमुख केलाइ दिइन्छ भने शत्रुका क्रियाकलापका सबै सम्भावनाहरुलाई ध्यानमा राखेर त्यही अनुरुप तयार रही सैन्य प्रचालन गर्नु र एउटा नभए अर्को रननीति तुरन्त लागु गरउनु हो| दरवारियाहरुले ज्ञानेन्द्रको प्रत्यक्ष शासन लागु गर्दा के विपक्षीहरुबाट के सम्भावनाहरु सोचेका थिए कुन्नि तर खिया परेको मन्त्रीमंडलको सदस्यहरु हेर्दा नै थाहा लाग्थ्यो जनताको मन जित्ने कुरै छाडू, सुशासन दिने सामर्थ्य पनि थिएन|
५. प्रविन गुरुंगको हत्यामा पुलिसका आइजी अचुत खरेलले के आधारमा अपराध छोप्ने षड्यन्त्रको सल्लाह दिएका हुन्? यहीबाट पनि स्पष्ट हुन्छ विद्यमान अन्धकार राजको बिगबिगी र कानुनी राजको खडेरी| यस बिषयमा खरेलजीलाइ पनि उँहाको भनाइ राख्ने मौका दिइन पर्छ|
६. सुर्य बहादुर थापा आफ्ना प्रधानमंत्रित्व कालमा वन संहार गर्ने हुन| इतिहासले यो कुरो विर्सन हुँदैन| मन रुने गरेर बन नाश गरने हुन् उनी र बन संहारकारीलाइ नोबेल पुरस्कार दिने हो भने उनी यसका भागीर्दार छन्| पटक पटक प्रधानमन्त्रि भएका उनी अरु के के पनि हुन् भन्ने पनि खुलासा भयो| यसबारे पनि उँहाको प्रतिक्रिया अवश्य आउने नै छ| आफ्नो पद वचाउन र वर्चस्व कायम राख्न वाह्य शक्ति संगको चलखेललाइ देश वचाउन भनेर कसैले पावरवाला चस्माले पनि हेर्ने गरेका छन्| त्यो गलत हो| जंगबहादुर र चन्द्र शम्सेरको साँचो इतिहास पूर्बाग्रह रहित लेखियो भने यसको पनि खुलासा हुनेछ| सुगौली सन्धि अन्यायपूर्ण र एकतर्फी छ, यो हामीले बुझुपर्छ| हामीले सही इतिहास बुझ्ने प्रयास गर्न जरुरी छ| कुर्सी र राजगद्दी बचाउन देशको दुहाइ दिने इतिहास पूर्बाग्रह पीडीत छ|
जजस्ले हालको पुर्ब राजपरिवारका सदस्यहरुका मन्दिरहरुको भ्रमण र पंचायत शैलीमा पुर्बनियोजित स्वागत लहरी अनि पारस-रुबेल जंगल जांडकाण्डबाट राजतन्त्र ब्युँताउने हौसला पाएका छन्, उनीहरुले के बुझिदिनुपर्यो भने आफ्नु हक र देशको लागि लड्नु र राजतन्त्र ब्युन्ताउँन लड्नु एउटै कुरो हैन| वेसक हाम्रा अभिभारा बोकेका नेताहरु निकम्मा, गैर जिम्मेवारी र भ्रष्टाचारी छन् तर त्यसको विकल्प राजदरवारको पुनरुत्थान हैन, जुन स्वत भ्रस्टचार र अनियमितता अनि असक्षमताको खानी साबित भैसकेको छ| यस्तो लाग्छ, विवेक शाहजीले खालि थालनी मात्र गरिदिनुभएको छ, पाप र षड्यन्त्रको भण्डार खुल्न अझै बाँकी छ| जब देख्नेहरुले निश्चिन्त भएर मुख खोल्न थाल्छन तब थाहा हुनेछ को कंहा थिएछन भनेर| जुनेलीमा कुनै दिन कुनै क्षण त्रिशुली फर्केर बग्ला तर राजतन्त्र फेरी ब्युँतने सम्भावना त्यति पनि छैन भने पनि हुन्छ|
यँहा थप एउटा कुरो पनि राखु है| कुनै एक सरकारी उच्च ओहदामा रहेका व्यक्तिले घुस खाएको थाहा पाइयो| रंगेहात पकड्नु सम्भव थिएँन तर ज्ञात आयको श्रोत हेरेर पनि यो कुरो अकाट्य हुन्थ्यो कि उनले भ्रस्टचार द्वारा सम्पति आर्जन गरेका छन्| उनलाई केवल जागिर बाट विदा दिइयो र त्यसमा उनलाई केही विस्मात नभएको होला किनकी पदको दुरुपयोग गरेर भ्रस्टचारबाट उनले तीन पुस्ता खाने सम्पति जोहो गरिसकेका थिए| सात सालमा राणा शासन फालिए पछी भ्रस्ट कमाइबाट वा जनताको लुटेको धन सम्पति बाट थुपारेका सम्पति उनीहरुलाई साथै राख्न वा वाहिर लग्न दीइयो| कालान्तरमा यसको परिणाम देशले भोग्न पर्यो| राजतन्त्र फालिए पछी पनि वयान दिन आउँदा हेलिकप्टरमा चड्ने पैसो कंहाबाट आयो, कहिले यसबारे गम्नु भएको छ? देशमा सिटामोल खान नपाएर महिलाहरु मरिरहेका छन्, बिरामी बोक्ने स्टेचर नपाएर बिरामी अझ चर्को हुन् गएको छ| अबको गणतन्त्रमा सबै नेपाली बराबर हुन्| गरिखाने र अभिमानी स्वतन्त्र नेपालीले उन्मुक्त आकाशमुनी व्यक्तिगत रुपमा पनि सोच्नु परने कुरो के भने हामीले विगतलाई हेरेर कसरी वर्तमानलाइ सुधारी भविष्य निर्माण गर्न परने हो| जबसम्म हामीले राजतन्त्रको रीट आलाप्न छाडेर विगतका घटनाबाट केही पाठ सिक्न सक्दैनौ तबसम्म हामी पनि असक्षमताको जंजालमै अल्झिरहनेछौ भन्ने लाग्छ| यो पर्यो शाह्जीको खुलासाले चर्चेको मेरो विचार, अब सुनौ यंहाको विचार| भुल भए माफी|
हामीहरुले राम्रा नेताहरु नेपालमा पलौलान र देश को विकास होला भन्नु यौटा मृगतृष्णा मात्र हो, किनभने जनतन्त्र भनेको यौटा धनि देशमा मात्र फाफ्ने कुरा हो, हाम्रो जस्तो हातमुख जोर्न धौ धौ हुने देशमा होइन. यो कुराको प्रमाण हेर्न त भारत लै नै हेरे भैहाल्छ, टाढा जानु पर्दैन. १९४७ मा गणतन्त्र भएको भारतले त राम्रो नेता हरु अझै खोज्न सकेको छैन भने हामीले कहाँ बाट पाउने? सबै को मूल कारण हो देशको गरिबी. एउटा नेता हुन् सक्यो भने र चुनाव जित्न सक्यो भने देश नै लुटेर अरब पति हुन् पाउछ भने अन्यथा विस्वा को १३४ नम्बर गरिब हुन्छ भने, यी नेताहरुले नै अरु राम्री विचार भएको हरुलाई आउन दिंदैनन. राम्रो नेताहरु आए भने त यिनीहरुको खाने बाटो हरैहल्छ र हुन् सक्छ यिनीहरु कारवाई मा पर्ने पो हुनकी? हामि जस्तो देशमा त यस्तो व्यस्था को जरुरत छ कि नेता हरु कसै संग डराउन अनि पो अलि राम्रो काम गर्ने प्रति बुद्धि पनि जान्छ, नत्र कसले कति बढी देश लुट्ने हो यसै कुरा को compitition हुन्छ, किनभने कसले उनीहरुलाई रोक्ने? जनताले? यो अशंभव छ.
जगनजी,
तपैले भनेको “बयान दिन आउँदा हेलिकोप्टर चंधने पैसा कहाँ बाट आयो भन्ने” कुरा चाहिं कुनै युक्तिसंगत लागेन मलाई, नेपालमा अरु नव धन्ध्य पुत्र हरु वा पुत्री हरु कस्तो कस्तो कुरामा पैसा बगौन्छां थाहा छैन कि क्या हो तपाईं लाई? के हेलिकोप्टर पारस ले मात्र चढेको छ? म त यी बाबु छोरा पुर्व राजा र युवराज को हिम्मत को दाद दिन्छु, जो कि यत्रो माओवादी र प्रजातन्त्रवादी हरुको बाढी ले गर्दा पनि नडराई नेपाल मै बसेका छन्. नत्र पद्म रत्न तुलाधर ले त उहांहरु को हालत रोमानिया को चौचेस्को को जस्तो बनाइदिने भन्ने अडियो कैसेट बनाएर बेचेका थिए. तपाई जस्तो व्यक्तिलाई जथाभावी लेख्न म र त्यत्रो राजतन्त्र हाते पछी पनि कुनै सुरक्छा बिना नेपालमा बस्नु भनेको धेरै फरक कुरा हो फेरी राजतन्त्र गए पनि त उनीहरुको व्यापारिक र उद्योग धन्दा हरु त छन्. कि राष्ट्रियकरण गरिसक्नु बह्यो तपाइले? मलाई थाहा भए अनुसार उहाँहरुको उद्योग हरु मध्य सोल्टी अन्नपूर्ण होटेल, एती ट्रावेल, सिप्रदी, सुर्य टोबाको, चिया बगान हरु इत्यादी छन्, त जाबो kathmadu बाट भरतपुर हेलिकोप्तेरमा जाने पैसा पनि पुग्दैन कि क्या हो गाँठे? हेर्नुस नया नेपाल मा प्रजातन्त्र को कुरा पनि गरिन्छ, सबै बराबर पनि भनिन्छ तर उहाँ हरुले कर तिरेको व्यापार बाट आएको पैसा खर्च गर्दा पनि यस्ता प्रश्न किन गरिन्छ?
के प्रजातन्त्र अरु जनतालाई मात्र आएको हो, शाह हरुलाई होइन?
yam jee
आफ्नो कुरालाई निर्विकल्प मान्ने हरु महेन्द्रको पन्चायात्लाई निर्विकल्प मान्ने भन्दा केहि फरक छैन/ निर्विकल्प बादी हरु सिट बहस गर्नुनै बेकार छ/
प्रत्यक परिबर्तन ले बिकल्प को बिकल्प छैन प्रमाणित गर्दै आई रहेको छ/ अहिले पनि होला कान्ग्रेसिनै राम्रो होला एमाले नै राम्रो होला मधेशबादी पनि राम्रो होला मावोबादी त् सबै भंदानै राम्रो होला रे/ तर ई सबै त् “होला” मात्रै साबित हुँदै आएको/ ई राम्रो होला भन्ने र भनौं चाहने हरु नै यक अर्का लाई नराम्रो भन्दै आएकोले के ईनिहरु कुनै राम्रो होला? भए त् ठिकै छ नभए के गर्ने? यो प्रश्न को जवाफ कसैले दिए त्यो आज लोकतन्त्र बिरोधि भन्ने हरु लाम लागेको छ/ कसैलाई निको नलागेको बोले कि लोकतन्त्र विरोधीको बिल्ला झुन्ड्याई हाल्छ/ लोकतन्त्रमा कुन पार्टीले बाधा हाली रहेको छैन? सबैको आफ्नै लिडे ढिपी छ/ जनताको अधिकार को नामा जनताले के चाहेको छ त्यो नकार्दै उनीहरुकै सहमतिमा सबै कुरा हुनु पर्छ रे/ के ईनिहरु लोकतन्त्र बादी हुन्?
तिनीहरु त् ठुला नेता परे अब उनीहरुको भुसुने समर्थकहरुको कुरा सुन्नुस ” कसैले जन्म देखि बोल्दै आएको आफ्नो पाराको बोलि पनि उनीहरु सहज रुप्मा लिन सक्दैन/
लोकतन्त्र भनेको के हो? आज सम्म कुनै नेताले यो कुरा उच्चारण समेत गरेको छैन त् यो मात्र नेता तन्त्रलाई लोकतन्त्र भनि हामिलाई घिच्याउँन खोजेको त् होईन/ बिरेन्द्र राजा निर्विकल्प भनिएको पंचायत चलाउने राजा थिए तर उनले बिकल्प दिए यी नेताहरुले दिएनन्/ आज को अबस्था कुन तानाशाही राजाको सासन सिट तुलना गर्न सकिन्छ?
बांदरको हातमा नरिवल….
त्रिभुवन, महेंद्र
बिरेन्द्र हुन वा ज्ञानेंद्र
राजाको देश नेपाल
बेलायत हुन सकेन!
खै राजतन्त्रलाई के दोस दिनु
जापान भन्ने देश पनि
कंगाल देख्न परेन!!
*****
अमेरिका होस या जर्मन
द. कोरिया होस या फ्रांस
डेमोक्रेसी भन्छन सबै
रैछ बिकासमा जनताको साथ
नेपालमा नि डेमोक्रेसी
गिरिजाको हात
माछो माछो भ्यागुतो
पुर्पुरोमा हात!!
*****
कम्न्युस्ट तंत्र चीन देश
माथी माथी गाको
नेपालका कम्न्युस्ट जती
कुन्नि के हो भाको
खेत जोते धान फल्थ्यो
ढुंगा फोरे गिट्टी
काम छोड़ी दाम खोज्ने
चूलिमा पुग्यो बेथिति!!
*****
जुंगा भाको मान्छे निस्के
बन्दुक बिसाएर
सबै कुरा ठिक्क पार्ने
अल्ली रिसाएर
काम भन्दा कुरा गर्ने
यिनको रैछ चाला
राजा बन्ने सपना सबको
खै यो देश कता तीर जाला!!
*****
सिध्दान्तलाई बेचि खाने
नेपालका नेता
मौरी रूप धरी डसने
रहेछन यी त अरिंगाल
बांदरको हातमा नरिवल
देश पार्दैछन कंगाल!!
*****
चस्मा फुकाल साथिहरु……
बकबास सिध्दान्तको
काम गरे सबै हुन्छ
कुराबाट हैन
सिध्दान्तले हुने भए
बिश्व एउटै देश बन्थ्यो
यौटा असल नेता निस्के
धरती स्वर्ग हुन्थ्यो!!
निमेष जी !
मार्मिक कबिता लेख्नु भयो , धन्यबाद .
अब एउटा असल नेता कसरि निकाल्ने त ? इमान्दार बाबुरामहरु असल थिए नि त , खोइ त उनले नेपाल स्वर्ग बनाउन सक्या ?मेरो प्रश्न सिधा हो कि होइन ?
बाबुरामहरुका बथान नै सरकारमा पुग्न पाएका पनि थिए , तर सकेनन् , अब यसलाई त्यसलाई को कोस्लाई दोष दिएर भनिरहने यो यो कारणले सकेनन् आदि
इत्यादि — हामीले कारण बुझिसके पछी ” उपाय ” पनि त देख्नु पर्यो नि समस्याको
समाधान गर्न — नेपालमा कुनै हालतमा पनि माबोबादीले राम्रो काम गरेको देख्न
नसक्ने भयंकर ठुला शक्तिहरु हाबी भएको कारण नै प्रचण्ड जी ले राजिनामा दिन बाध्य हुनु पर्यो — त्यस पछी न्वारन देखिको बल निकालेर माबोबादिले आन्दोलन गर्यो , त्यसमा सम्पूर्ण नेपालीको साथ नहुनुको कारण नै बिचैमा आन्दोलन रोक्नु
पर्यो — यति सम्म हुदा मेरो गोरुको बार्है टकका गरिरहने हो भने पाएको उपलब्धि
पनि गुम्न जाला भन्ने डर भो — अहिले सम्म मुलुक हाक्ने प्र म चुन्न सक्ने स्थिति भएन नेपालको राजनीतिको — यो हद सम्म अनार्ची हुदै गयो मुलुकमा —
देश खोर्क्याउने डाका रुबेल हरुलाइ खोई राज्यले कारबाई गर्न सक्या —
त्यै भ र ‘ बिकल्प ‘ टक्यर्यौदा हाम्रा केहि साथिहरुले लात्ताले हुर्यैदिनु भो विकल्पलाई
तर आफूहरु चै खुर्सानीको बोट मुनि बसेर चचाहुईको सपना देख्नु हुन्छा , खुर्सानीको
बोट भने धान्न नसक्ने भ र लत्र्या छ ! धान्न सक्दो हो त यो बेला मुलुक प्रम बिहिन हुने थे न ! किन यस्तो भयो ? फेरी हामी बिदेशी शक्ती भन्दै बिदेशी शक्तिलाई दोस दीरहने ? अनी स्बदेश मै भएका शक्तिलाई प्रयोग गर्न घिनाउने — !
आफू बाहेक अरु त देख्दै नदेख्ने हो भने यसरी नै बल्ड्याङ खाएर लडिरहनु पर्छ — हाम्रा नेता पार्टी हुँदै मुलुक पनि पक्षरिन्छ र पो कुरा अत्यन्तै चिन्ताको हुन आयो — धैर्य धारन को घाउले क्यान्सर को रुप लिन लागिसक्यो —
सकारात्मक सोच भएका सबै माता पिताले आफ्नो सन्तान असल बनुन राम्रो गरुन भन्ने चाहना राखेका हुन्छन ता पनि सबै सन्तान असल बनिहाल्छन भन्ने छैन . नेतृत्वमा रहेका अधिकांस नेपाल माताका सन्ततिहरु कमसल रहेको अवस्था हो अहिलेको . मान्छे असल कसरी बन्न सक्छ भन्ने नभएको हैन; असल बन्ने पध्दतिमा लाग्नु पर्यो; भै हाल्छ . रह्यो नेपाल प्रगति पथमा कहिले जाला भन्ने; असल नेता कहिले आउला र उसले नेतृत्व कहिले पाउला भन्ने . यो अझै समय लाग्ने नै देखिन्छ; बिकृति अझै बढ़ने संकेत देखिदैछ .
बाबुराम भट्टराईको कुरा गर्नु भयो; मलाई अचम्म लाग्दैछ की खाओवादिको झुंडले भरिदैगएको पार्टीमा बाबुराम कसरी अझै टिकिरहेका छन भन्ने . लाग्छ १ दिन उनले प्रचण्डको पार्टी त्यागेर नया पार्टीको नेतृत्व दिनेछन . उनलाई पार्टीले कारवाही गर्ने कुरा पनि सुनिदैछ . हेरौं के हुन्छ . पर्खिनु सिवाय के गर्न सकिन्छ र? प्रचण्डको कुरा पनि गर्नु भएकोछ तर उहाँले जनचाहना अनुरूप राम्रो काम गर्नु भएन . गर्न सकिने धेरै ठाऊ थियो, सुधार गर्न सकिने धेरै थियो, गर्नु भएन . पाखंडी अरुलाई देख्नु भयो, आफ्ना कार्यकर्तालाई देख्नु भएन . बास्तवमा समयलाई नबुझेर आफै पाखंडी बन्नू भयो .
परिवर्तनको लगतै नेत्रित्वले ठीक बाटोमा आफ्ना कार्यकर्ताहरुको परिचालन र जनताको भावनालाइ संबोधन गर्न सकेन भने क्रमस पुरानो बिसंगतिहरुकै भूमारिमा परिन्छ, त्यै भयो . अधिकांस माओवादीहरु खाओवादी बन्दै गए, रोक्नु भएन र उहाँ समेत बन्नुभयो . बिश्व्बंधूको अनुसार देश ३ जनाले बिगरे रे महेंद्र, गिरिजा र प्रचंड . २ जना त मरिसके हेरौं प्रचंदले के के गर्छन!
बेला बेला मा नेपाली को ध्यान परिबतन गर्न फरक फरक ब्येक्तिहरु बाट लेख प्रकाशित हुन्छ येसलाई त्यति महत्व दिनुजरुरी छैन . मेरो विचार मा त्यो गताना अंतरास्त्रय चलखेल गर्न नपाएको क्रोध हो राजा बिरेन्द्र बिदेशी चलखेल चाहदैन थियो र तिनीहरुको लागि राजा बिरेन्द्र बाधक थियो फेरी अर्को कारण नेपाली राजनीतिक पार्टी हरु राजा बिरेन्द्र को अगाढी निरही बन्थ्यो उनीहरुलाई आफुले मनलागी कम गर्न राजा बिरेन्द्रले अनुमति दिएको थिएन र बिदेशी को लागि र नेपाली राजनीतिक पार्टी हरुको लागि राजा बिरेन्द्र बाधक थियो
यो मेरो विचार मात्र हो बाकी आफै निर्णय गर्नु होला
आजको मितिमापनि राजतन्त्रको औचित्य देख्ने लुनाजी , बज्रचार्यजीको सोच दासत्वप्रेमी सोच हो ! राजतन्त्र जत्तिसुकै संबैधानिक भएपनि न्यायिक होइन ! यो त बिभिन्न आधिकारिक संस्था र अनुसन्धान बिशेसज्ञहरुले साइबाबाको छली कर्तुतहरुको सप्रमाण प्रमाणीकरण गरिदिदापनी भक्तजनहरुको टाइट खोपडी नखोले झैँ तपाईहरुको पनि बिर्को कसिएकै हो ? समानताको युग चाहिएको छ एक परिवारले शासन गर्ने राजतन्त्र होइन ! गणतन्त्र स्थापनाको शुरुवातमा प्रशवपिडा स्वाभाविक नै हो , यसलाई साथ दिनुहोस ! बिचलित नहुनुहोस ! सुन्दर संसार अवस्य हुनेछ ! पुष्पजिको , शशांक , र निरोशेजिको विचार धेरै बौद्दिक र बैज्ञानिक छ , वहाहरुको विचार संग म पुरै सहमत छु !
शेर्सिंग जी
बज्राचार्य भनेर मलाई संकेत गर्नु भएको हो भने भन्नुस मैले राज तन्त्र फर्काउनु पर्छ भनि कहाँ कैले लेखेको छु/ म साम्यवादमा बिस्वास गर्ने भएको कारणले मात्रै एमाले मावोबदिमा २५/७५को हिसावले झुकाव छ तर पुरै समर्थन गर्दिन/ यसै कारण आज मवोबादिमा १०० मा १०० आँखा चिम्लेर बिस्वास गर्ने हारको आलोचनाको पात्र बन्दै आएको छुन/
नेपालको सबै राजा खराव छैन भनेकोमा कुनै राजाहरुको देनको प्रसंसा गरेकोमा मलाई राजाको दास भन्नु भएको भए तेस्तो “दास” उपमा कसलाई मात्र दिन सकिंदैन?
म मावोबादीको लोकतन्त्रको माग, रास्ट्र्बादी र उसको भारतको हैकम वादको बिरोधको समर्थन त् गर्छु तर उसको बिगत र बर्तमान गल्तिहरुको आलोचना गर्नु पर्ने भएमा आलोचना गर्न हिच्किचाउन्दैन् किन भने म मावोबादीको असल कुराको मात्रै समर्थक हुन् गलत कुराको होईन/
शेर सिंग जी मावो बाद साम्य वादको यक अध्याय मात्रै हो/ उसमाथि देसको प्रथम र शिश्स्थ साम्यवादी नेता पुष्पलाल कमरेडलाई भुलेर “मावो” कों भजन गाउनु पनि गल्ति हो/ के मावोबादी हरु मावो को पालाको चीनमा पुराउन पुर्याउन चाहन्छं?
आज चीनमै मावोको आलोचना गरिन्छ अन्तको कुरा छादुं / म मावो बादी होईन हुन् पनि सक्दिन/ मावोबादी मित्रहरुले उठाई आएको सहि कुराको बिरोध गर्ने गिरिजा बादी माधव बादीको फोहर बढार्न तपाईं हरु लाई सहयोग मात्रै गर्दै आएको हो/ मेरा आफ्ना केहि बिचार र अनुभव तपाईं हरुको भन्दा फरक छ/ यो कुरा लाई सहज रुपमा लिन नसक्ने हरु लाई सहयात्री मानेको के मेरो गल्ति भएत? हो भने भन्नुस;
लुनाजी को राज्तान्त्रतात्मक लोकतन्त्र उहाँको बैकल्पित सोच हो/ तेस्तो घटना संसारमा घटेको पनि छ/ कसैको सोच र विकल्पको खोईरो खन्नु अलोकतान्त्रिक प्रबिती हो/ विचार माथि विजय हासिल गर्नुस बिचार परिबर्तन गर्नुस न सक्नु हुन्छ भने/ तेतिकै दास भन्न मिल्छ? जवाफ पाउन अनुरोध छ/
त्यो लेखक कार कति पैसा मा बिके को हो एक दिन विकिलिक्स ले पोल खोल्छ अनि अनि तेस्को…………. हुन्छ
खै खासै नया र महत्वपुर्ण त केहि भएजस्तो लागेन/
दिपेन्द्र लाई कहाँ मारिएको हो? राज दरवार हत्या काण्ड कसले गरेको हो सत्य तथ्य जान्न राजीव शाहीको गलामा दुई थप्पड हान्नु पर्छ/ जनतालाई बिरेन्द्रको हत्या दीपेन्द्रले नै मारेको थियो भन्दै दिपेन्द्रले नारायण हितिमा आत्म हत्या गरेको थियो भन्दै आएको छ/ दीपेन्द्रले नारायण हितिमा आत्म हत्या गरेको थियो बा दिपेन्द्र लाई नागार्जुनमा लकेती लखेटी मारेको थियो? सत्य जान्नु छ भने नागार्जुन वारी परि देख्ने हरु मरेको छैन जिउंदै छन्/ सोधे हुन्छ/ दरवार हत्या काण्ड भएको बेला त्यहाँ भएको एउटा पोदेलाई उसको घर पसलमै आएर पछी मारेको थियो/ छात्र पाटि ढलकोमा सोधे हुन्छ/
जनताहरुलाई झुक्याउने खोज्ने यसलाई नि खोरमा हाल्नु पर्ला जस्तो छ.
अब पारस बाबु लै सोधे सबै थाहा भई हल्छा त याँ त्याँ किन गरिरको. त्यो लेख मा भएको ज्योतिष दै चाही खै भेटम भेटम लागेको छ चिनो देखौना. मर्ने मरे , मर्ने खुसि छन्, क्या बोर . वाहियात अब नेपाल येस्तई हुँने हो भने खै कता जनेछा. नेपाल देश कै भबिस्य ज्योतिष दै लै एक पटक देखाउनु पर्ने .
बिबेक शाहको यो कथा मदन भण्डारीको अबसान पछी जनादेश पत्रिकामा धारावाहिक रुपमा निस्कने टि एन प्रधानको मन गदन्ते कथा जस्तो या अंगीरस भन्ने नेपाली नेताहरुको निधार हेरेर राजयोग बताउने ठग तोता ज्योतिसको भाबिश्यबानी जस्तई लाग्यो. नत्र, केरा रोपेर आँप फल्छ भन्नुर, बिबेक शाहले नेपाली जनताको भलाइमा यो कथा कथे भन्नु एउतै कुरा हो. यो एक राजसस्था बियुताउने तुरूप मात्र हो.
ज्ञाने द्वारा रचित दरबार हत्याकाण्डलाई भारत र दीपेन्द्रको पोल्टामा हालेर ज्ञानेलाइ चोख्याउने प्रयास मात्रै हो यो तथाकथित किताब. अनि नेपालीहरुको भारत बिरोधि मनोविज्ञानलाइ उपयोग गरेर ज्ञानेलाई ब्युताउने कोसिस हो यो किताब. नेपालको राजतन्त्रलाई खत्तम पार्न भारतले माओवादीलाई तालिम दियो भन्ने कुरा सरासर झूट हो. जनान्दोलन २ पछी नेपालमा राजतन्त्र केहि गरेर नबच्ने भए पछी भारतले गणतन्त्रलाई स्वागत गरे जस्तो गरेको मात्रै हो. गणतन्त्र आम नेपालीको चाहना हो. भारत त अहिले पनि नेपालमा राजतन्त्र फर्कौंन चाहन्छ.
तर कठै विवेककुमार शाह को लेखाइ! बिचरा बन्दुकेले स्रोत यसरि उल्लेख गरेका छन्- “मैले सुनेअनुसार, फलानाले भनेअनुसार, धिस्कनाले कानेखुसी गरेअनुसार” वाह रे वाह!
मैले सुनेअनुसार त शाही सेनाकै मान्छेहरुले दीपेन्द्रको मकुँदो लगाएर दरबारमा गोलि चलाएका थिए. त्यतिबेला ज्ञाने चाहिं हत्याकाण्ड सफल नभए विदेश भाग्नलाई एर्पोटमा लुकेर बसेका थिए. विवेककुमार शाहजी यो पनि सुनी हाल्नु भो. किताबमा थपी दिने कि? 🙂
why such propogandas are publishing in our country?I think nepali have no work for progress becoz they have already earn money through speed money when they r in post then at last for their timepass they write such n pubish n wants to be hihligted.If he was real watchman of that accident ,why he can,t do such in time.so.be careful from such writter..
यदि नया नेपाल को निर्माण गर्नेनै हो भने दुइ करोड ५० लाख नेपाली जनताले ५ देखि ८ वर्ष को लागि कमरेड बाबुराम लाई सहि छाप गरि नेपाल देस सुम्पिदिय हुन्छ, बाकी सबै नेता बहुला कुकुर हुन् ,मालिक र घर ,परिवार चिन्न नसक्ने ,लालसलाम कमरेड बाबुरामलाई
After reading many comments against the book , I feel like supporting the analysis of Madan jee, and Dirghraj Prasai. We should not forget that in historical analysis we may not be able to get data as we conduct analysis in chemistry. Historical analysis may take the form of logical deduction on the basis of available facts and trends from past ,present circumstances and future developments.
Before blaming solely Gynendra and paras for palace massacre we have to take into account a few observations.
a. Are people like Gynendra and Paras so intelligent to carry out such an event on their own. If they were so intelligent they would have been able to save monarchy.
b. At the time of palace massacre, Girija Koirala was PM,who was very close to Indian establishment. At that time both Giria and India very swiftly established Gynendra as King. No other political force in Nepal opposed this. Can anyone imagine, Girija, India and other political actors would have tolerated Gynendra if he has solely carried out the massacre, particularly given the fact he and paras were very unpopular among masses.
On the basis of flow of historical events throughout these years one may deduce palace massacre was grand design. We can not say for sure whether Gynendra was part of that grand design. Even if we assume that Gynendra was part of it, a careful analysis of all the events before and after the event and till to-date undoubtedly points to facts that Gynendra can not be the major author of palace blood bath.
navin
जसले जसरी अर्थ्याए पनि नेपालको राजनीति विचित्रको छ । यो हत्याकाण्ड राजनीतिक षड्यन्त्र नै थियो, यो हामीले २०५८ जेठ २० गते बिहानै चाल पाएका हौं । तर, यसमा प्रयोग भएका पात्रबारे पहिलेदेखि नै अनेकन् आशंका छन् । दरबारका पूर्वसचिले जसरी दरबारलाई बुझेका छन्, सामान्य नागरिकले त्यसरी बुझेका छैनन् । र, मान्छेको स्वभावलाई कुनै घटना-परिघटनाको मूल कारक मानी त्यसलाई सामान्यीकरण गर्नु नितान्त समाजशास्त्रीय भावनाको विपरीत हो । पुस्तकमा जति पनि विषयको चर्चा गरिएका छन्, तिनले पक्कै पनि केही न केही विषय चरितार्थ गर्लान् तर यो पनि ‘रक्तकुण्ड’ नहोला भन्न सकिन्न ।
यी लेखक ले अरु कुरा होइन नेपाल का मुर्ति हरु कसले बिदेस पुरौथ्यो त्यति मात्र लेखादियाको भय उनको दिताबलाई सबैले विश्वास गर्ने थिय
हामी नेपाली जनता खै के भन्ने, हामीसंग न सत्यतालाई नियाल्ने आखानै छ, न सत्यतालाई सुन्न सक्ने कान नै, जसले जे भन्यो त्यसैको पछी दगुर्नुनै हाम्रो बिसेस्ता हो, र यी ठुला भनौदा नेताहरु र कर्मचारीहरुको कुरा त हामी यो काम नै नभएको आँखालाई पनि चिम्लेर उनीहरुको पछी लाग्छौ, सहिदको नाममा हामी नेपाली युवाहरुनै मर्ने गर्छौ पार्टी कार्यकर्ताको रुपमा हामीनै आफ्नै दाजु-भाई तथा दिदि-बहिनिहरुलाई पिडा दिन तयार हुन्छौ, आँखा भएर पनि हामीहरु अन्धो बनि राख्य छौ सन्चै भन्नेहो भने अरुले हामीलाई अन्धो बनाई राख्या छन, आखिर किन हामी यसरि बाँच्न बाध्य छौ के हामी आफ्नु लागि आफै केहि गर्न सक्ने अबस्तामा छैनौ, हिजो सम्म रक्त-कुण्डलाई आधार मानेर हामीले पारसलाई र गनेंद्रलाई दोसी देख्यौ आज अब यो बिबेक शाहको पछी लागि पुन हामी दीपेन्द्रलाई नै दोसी मान्ने त होइनौ, हामीहरु एकले अर्कालाई दोसी बनाउने परम्परा बाट कहिले बाहिर आउना सक्छौ, हामी आफैले गरेको दोषको पश्चाताप कहिले गर्छौ, सडक छाप मान्छेहरुलाई र जंगलीहरु लै माथि उठाएर हामीले राजनेता बनायिउ, आज उनिहरुले नै हामीहरुलाई पिधा दिदा हामी सहेर बसिराख्या छौ, न त हामीहरुलाई राजतन्त्रले केहि दिन सक्यो न लोकतान्त्रिक गणतन्त्रले, हत्या, हिसा, चोरी, डकैति, बलात्कारको सिकार बनेर हामी कतिन्जेल बाँच्न सक्छौ, आज हामीले नेपाली जनताले गरेको यी गलत कामहरुले गर्दा पछी हाम्रा सन्तति हरुले हामीलाई सराप्ने छन, हामी त्यो किन सोची रहेका छैनौ, त्यसैले म हाम्रा नेपाली दाजु-भाई तथा दिदि-बहिनीलाई के भन्छु भने अब अर्काको पछाडी आँखा चिम्लेर दगुर्न छोडौ, यदि हामीले त्यसो गर्यौ भने हामी आफै खाल्टामा पर्छौ अनि हाम्रा नेता भनौदा ये नरपशुहरु हाम्रै टाउकामा टेकेर त्यो खाल्टो पार गर्ने छन् ,
यि र यस्तै कुरा लेखिएका पुस्तक धेरै आए र भबिस्यमा पनि आउँलान । एस्तो एस्तो कुराले गर्दा मलाई एस्तो लाग्छ ,एस्तो हुन सक्छ भन्ने कुर त जस्ले पनि गर्न सक्छ नि। दरबार भित्र ,मओवादीसँग ,भारतसँग तेतिबेला के के भये के के भएनन भन्ने कुराको प्रमाण सहित् पुस्तक प्रकसित गर्न सक्ने आट गर्न सक्ने कोही होइन, खाली मनगडन्ते कुरा लेखेर आफु र एउटा बर्गलाई चर्चामा ल्याउन खोज्ने मात्रै छन ।
धन्यवाद ! छ उहाँलाइ कही कतै नसुनेका केहि नयाँ कुराहरु पनि बाहिर ल्याइदिनु भयो । तर दरबार हत्या कान्ड को चित्त बुझ्दो बिश्लेशण भने आउन सकेन यो त कतै कसैलाई ढाकछोप गर्न खोजिएको त होइन ? भन्ने प्रश्न खट्कियो । हुन सक्छ यो घटनामा देशि – बिदेशी हरुको हात नहोला भन्न सकिदैन तर यो घटना घटाऊने गिरोहको नाइके त नेपाली नै होला नि होइन र ? खै त त्यो समुह वा ब्यक्तिको पहिचान ? आखिर सत्य कुरा किन बहिर ल्याउन चाँहदैनन् ? यसो भन्यो उसो भन्यो लास्टाँ उही हो भन्या जस्तो दीपेन्द्रकै टाउकोमा हाल्यो घटना अनि थन्क्यायो कुराकानी । “मैले देखेको दरबार ” यो पुस्तक का केहि मुख्य अंश पढ्दा यस्तो लाग्यो कि दरबार हत्या कान्ड को चुरो कुरो पत्ता लाग्ने सम्भावना देखिएन । जे होस केहि मात्रामा भएपनि नौलो कुराहरु बहिर आउँदैछन आशा गरौ भबिश्यमा कुनै दिन यथार्थ र वास्तविक तथ्यहरु पनि बहिर आऊलान । सत्य कहिले लुक्दैन ।
खै अझै के के सुन्नु देख्नु पर्ने हो थाह छैन तर गिरिजा बुढाले भन्ने गरेको “ग्र्याण्ड डिजायन” भन्ने कुरा पनि सायद यही होला , अन्त सम्म पनि भारत भक्ति देखाउदै कुरो लुकाएरै परमधाम भए |
जसरि आजकल गाउमा कोइ अकाल मा मोर्यो भने मावोबादी माथि संका गर्छन सबैले ,राजदरबार हत्या काण्ड मा पनि ज्ञानु र पारे को चरित्र ले गर्दा ति पिता
पुत्र माथि सबैले संका गरेका हुन् |
धेरैलाई थाह छैन ,दर्बार मा धेरै इन्डियन कर्मचारी थिए , एकजना भाइ(जो दर्बार मा काम गर्थे ) ले म लाई
दर्बार हत्या काण्ड हुने भन्दा धेरै अगी भनेका थिए ” दाइ किन तेत्रा बिधि इन्डियन
दर्बार मा राखेका होलान ” | मैले भन्या थे ”यिनीहरु स्वास्नी पनि उतै बात लयूछान
,दाइजो होलानी ”
बतल उही पुरानो …..रक्शी नया नया ……ठिकै चाह स्वाद लेउ न ….सत्य के हो त्यो त रहस्य को गर्व भित्र लुकी सकेको छ ….. …सबै को आ आफ्नो धारणा हो… देश् प्रजातन्त्र बाट गणतन्त्र तिर उडिसकेको बेलामा सबैलाई लेख्न बोल्न र सुन्न पुरा पुरा छुट छ…..छुट को मज्जा लेउ……जय हो /
मेरो विचार र अनुसन्धान बाट मलाई लाग्छ यो लेखक ज्ञानेन्द्र को हित को लागि लेखि रहेको छ केवल दिपेन्द्र नै दोषी हो भन्ने प्रमाणित गर्न नाना थरि को कुरा जोdeको छ. दस बर्ष सम्म केहि नगर्ने अहिले राम्रो बन्ने ?
बिबेक शाहको “मैले देखेको दरबार ” ले आम चासो र खुल्दुलीको बिषयलाई समेटेर
दरबार हत्या काण्डको उजागर गर्न सकेको छैन . खाली सतही बिषय बस्तु र परिबेशमा
मात्र “मैले देखेको दरबार “दौडिएको छ .माथिका कमेन्ट भने झैँ सस्तो लोकप्रियता को आवरण मा पोतिएको छ.ज्ञानेद्रको स परिवारलाई ….बिबेक शाहले समेट्ने दुश्शाहाश
गर्न सकेको छैनन् .
यो लेख त जे होस् ठिकै छ । बितीसकेको कुरा जे सुकै होस् । बर्तमान समस्याहरु के भैरहेछ ? रुबेल काण्ड ? सुजाता कोइरालालाई के हुने भयो ?यो लेख कतै सुजाता र रुबेल प्रतिको नेपाली जनताको आक्रोस बिर्साउन कसैले प्रकाशनमा ल्याएको जस्तो लाग्यो ।
When the royal assassination took place, maoist(especially baburam bhattarai) was also claiming that india is behind this murder. so there must have conflict between royal family and india as a result ,india finally made plan to kill the royal family.Otherwise, why would baburam bhattarai claimed that it must be from india. however, india might have used somebody(like gyanendra or other organization) to do the assassination.
What will give to scrach the things which we believe ,, but where is the solution, ????
There is neither any government body nor private agency has been appointed to investigate whether indian involvement presense in royal massacare,, so it won’t happen anything by just accusing india without any proof or investigation,, it is our duty is to hire some investigation and put questioned india in UN !! then there might be change of policy by India but by only writing in blogs doesn’t make any changes,,in our political environment ,,
If you believe that the matter will bring awareness ,, No need,, Nepalese are well known and believed the matter , but my friend, if we really want independent policy than india then there must be action plan in terms of diplomacy.
भने पछी त माओबादी पनि भारतीय टट्टू पो रहेछन बा | बाहिर जानी दुस्मन भित्र जिगरी दोस्त |
तै त । जतिय आधारमा देश तुक्रौने, झन्डा फेर्नु पर्छ भन्ने एनै त हुन नि ।
यो पुस्तक एउटा काल्पनिक र बनावती लेख मात्रै हो/ यो सबै ज्ञानेंद्र र पारसको चाल हो, कसरी लोकतंत्रलाइ असफल बनाउने र आफूहरु सत्तामा फर्कने चालमात्रै हो, यसको लागी यो बिबेक भन्ने मान्छे दरबरियासंग बिकिएको हो/ जाबो यो ज्ञानेंद्र र पारसको पुच्छर बिबेकले लेखेको भरमा नेपाली जनताले पत्त्याउने वाला छैना/ हुन त हाम्रो नेताहरु नै ठीक छैना, यदि देशभक्त भएर संबिधान बनाउन पट्टी लागेको भई एक पटक ढलीसकेको राज्तान्त्राले टाउको उठाउने मौका त पाउने थिएन नि/
साथीहरु, तपाईहरुले राम्ररी बुज्नु होला राजा बिरेन्द्र र परिवारलाई कसले हत्या गरेको भनेर यौटा भाबुक लेखकले कहानी लेखेको लेख को पछि लाग्नु भन्दा गिरिजा त परलोक भैगय, अब भयका बाकी माकुने र प्रचण्डलाई सोद्नुहोश यो प्रश्नको सहि सत्य उत्तर यिनीहरुसंग छ|
यो सबै ज्ञानेन्द्र र भारतको नाटक मात्र हो है मित्रहरु कुनै शंकै गर्नै पर्दैन। यी जाँठा विवेककुमारहरु १० बर्षसम्म कहाँ मरेका थिए त? अनी ज्ञानेन्द्रले सारा सबुत (दरबार भित्र भबनहरु भत्काउने,जेठ् १८ तिर दरबार् मा कार्यरत आर्मी हरुलाई बेपत्ता पार्ने – मेरो आफ्नै गाऊको एउटा साथी त्यो समयमा दरबारमा काम गर्थ्यो, जेठ् २५तिर जुम्ला सरुवा भो भन्ने खबर आयो, अनी साउन तिर बेपत्ता भो भनेर घर मै सात लाख बुझाएका हुन सेनाका मान्छेले, कुरा कसैलाई भन्योभने राम्रो हुँदैन भनेर दबाब् दिएकोले हाल्सम्म चुप छन उनिहरु – अलि अलि बचेखुचेको प्रमाणलाई रारा तालमा लगेर डुबाउने) मेटाइसकेपछी भारतलाई दोष दिएर उम्कन खोजेको मात्र हो । यस् बारेमा भारत पनि हालसम्म चुप छ। यो सबै नाटक हो ।
कृष्णजीले लेखेको र देखेको त्यो बेलाको दरबारमा खटिएको र पछी बेपत्ता पारिएको आर्मी जवानको नाम थाहा भए जानकारी पावौ | सत्य पत्ता लग्थ्योकी??
The real pain of South East Asia is India. Due to its huge population which is always starve due to poverty and unemployment, Indian policy makers always want to put pressures on small countries near its border, like Bhutan where you will find Indian workers are in every government job, to obey and make safe playground so that the unemployment rate huge population problem at some point is minimized. Nepal is one of the most easiest place where they can try their policy. You can see the ugliest face of Indian policymakers who captured Sikkim, the Independent country. They are going to use the same plan with some modification in Nepal. Royal massacre is in fact guided by the Indians, RAW, which is clearly visible even from a general publics eyes and the maoist and madhesi insurgencies are also the same thing which are supported by them. The only thruth is that until and unless India is divided in small countries, South East Asia will not remain peaceful and that is 100% true.
It’s South Asia where India, Nepal, Bhutan etc. belongs.South East Asia represents countries like Laos, Cambodia, Vietnam etc.
जे पायो तेही लेखेर पनि किताब हुन्छ ?? केहि नौलो कुरा छैन यो किताब मा ! ज्ञानेन्द्र र परश को कुनै कुरै रहेनछ, नेपाली को आँखा मा छारो हान्न खुब सजिलो छ !! येस्ता किताब को पछाडी लाग्ने हो वने सहि कुरा कहिले बाहिर आउदैन!
एकपटक पढ्नु पर्ला यो पुस्तक!
यी सबै मिथ्थः कुराहरु हुन् र बिबेक शाह लाई पनि एउटा हतियार को रुपमा ल्याउन खोजियाको मात्र हो किन भने बिबेक शाह भनेको दरबार मा लामो समय सम्म ए डि सि को रुप मा काम गरेको र तत्कालिन समयमा सैनिक सचिप पनि रहेको हुनाले उसको कुरा लाई सबै ले पत्यौना सक्छन भनेर दरबार का हत्यारा हरुले नै उचालेको मात्र हो नत्र किन केहि महिना अगाडी मात्र बिरेन्द्र लाई गोलि ठोक्ने मै हुँ भन्ने जगत बहादुर कि के बहादुर किन कहाँ गया अहिले उसले त्यसरी मै हुँ हत्यारा भन्नु मा के रहस्य थियो त ? अझै पनि नेपाली जनताहरु सिधा छन् जे भने पनि पत्यै हाल्छन भनेर सोच्नु ठुलो भुल हो र जनताको आखा मा छारो हाल्ने काम कसै ले पनि नगरे हुन्छा
राजदरबार हत्याकाण्ड फिल्मी ढङ्गले गराएर, अहिले आएर पार्टी पार्टी भित्र फुट गराएर, नेपालमा लोकतन्त्र फेल गराएर अन्तिममा नेपाललाइ भारतको एउटा प्रान्त बनाउने भारतको योजना रहेको सबै नेपालीले बुझे हुन्छ / पख्नुस धेरै दिन कुर्नु पर्दैन भारतले कुनै निहुमा नेपालमा आफ्नो सेना राख्ने छ / सबै होसियार ,खबरदार /
मलाई चाही यो पुस्तक बनावटी र जनताको आखामा छारो हाल्ने चिज जस्तो मात्र लग्यो | दरबार हत्याकाण्डमा भारतको हात त छ नै तर ज्ञानेन्द्रलाइ चोख्यौना चाही मिल्दैन | जसरि दिपेन्द्रको बाल्यकालको स्वभाब दर्शाएर र चिनाको कुरा गरेर दिपेन्द्र नै दोषी हुन् भन्न खोजिएको छ यो कुरा हेर्दा लेखक ज्ञानेन्द्र र उनका परिवारबाट प्रेरित भएर उनीहरुकै सहयोगमा यो पुस्तक लेखेको हुनुपर्छ भन्ने मलाई लाग्छ| यो पुस्तकले ‘रक्तकुण्ड’ पुस्तकलाइ पनि चुनौती दिएको छ| त्यसैले मलाई लाग्छ सत्य कुरा यो हुदै होइन |
पूर्व सैनिक सचिव विबेककुमार शाहद्वारा लिखित “मैले देखेको राजतन्त्र” किताबका केहि अंशहरु पढेपछि उहाँलाइ केहि कुरा भन्न मन लाग्यो । यो सब तपाइँले नाटकिय रुपमा चर्चामा आउन र राजतन्त्र ब्यूताउन गरिएका तानाबाना माथि अर्को ईट्टा थप्न गरेको प्रयास मात्र हो । दिपेन्द्र शाहले दरबार हत्याकाण्ड मच्चाएको भन्ने तपाइँको सहज उत्तर सुनेर तपाइँको मुर्खताप्रति आश्चर्य र हासो दूबै लाग्यो । दिपेन्द्रले हत्याकाण्ड मच्चाएको हुनै नसक्ने सयौं तथ्यहरुबिच तपाइँलगाएत अरुले पनि यस्ता लाखौं मनगढन्ते प्रयास गरे पनि हामी नेपालीहरु पत्याउनेवाला छैनौ । नेपाललाइ अनेकानेक तवरबाट आफ्नो अधिनमा राख्न खोज्ने ,जथाभाबी हस्तक्षेप र दमन गर्ने भारतको खुलेर बिरोध गर्नुभएकोमा भने तपाइँलाइ धेरै धेरै साधुबाद ।
पूर्व सैनिक सचिव विबेककुमार शाहद्वारा लिखित “मैले देखेको राजतन्त्र” किताबका केहि अंशहरु पढेपछि उहाँलाइ केहि कुरा भन्न मन लाग्यो । यो सब तपाइँले नाटकिय रुपमा चर्चामा आउन र राजतन्त्र ब्यूताउन गरिएका तानाबाना माथि अर्को ईट्टा थप्न गरेको प्रयास मात्र हो । दिपेन्द्र शाहले दरबार हत्याकाण्ड मच्चाएको भन्ने तपाइँको सहज उत्तर सुनेर तपाइँको मुर्खताप्रति आश्चर्य र हासो दूबै लाग्यो । दिपेन्द्रले हत्याकाण्ड मच्चाएको हुनै नसक्ने सयौं तथ्यहरुबिच तपाइँलगाएत अरुले पनि यस्ता लाखौं मनगढन्ते प्रयास गरे पनि हामी नेपालीहरु पत्याउनेवाला छैनौ । नेपाललाइ अनेकानेक तवरबाट आफ्नो अधिनमा राख्न खोज्ने ,जथाभाबी हस्तक्षेप र दमन गर्ने भारतको खुलेर बिरोध गर्नुभएकोमा भने तपाइँलाइ धेरै धेरै साधुबाद ।
राजदरबार र दास ढुंगा दुवै हत्याकाण्ड हो सड्यन्त्र हो ,अनि राजा बिरेन्द्र र कमरेड मदन भण्डारी लाई गुमाउनु नै नेपाल देस र नेपाली जनताको लागि अभिसाप हो किनभने अहिलेका भुसिया नेता भंन्दा दुवै जना जनता र देस भक्ति थिय
सैनिक सचिव जस्तो भैसकेको मान्छेले लेखेका कुरा बढी ‘आधिकारिक’ बनाउँनुको सट्टा बढी ‘चीप पपुलारिटी’ तिर बगेको जस्तो देखिए पनि ‘रक्त कुण्ड’ जस्तो भ्रमको खेती गरेर पैसा कुल्याउँने योजना यो होइन जस्तो लाग्छ।दरवार हत्याकाण्डका धनुर्धर अर्जुन दिपेन्द्र नै हुन् र उनलाई उक्साउँने कृष्ण को हुन्? भन्ने लगभग सबै नेपालीलाई थहा छ।पहिलेका कृष्णले ‘धर्मयुद्ध’ लडेका थिए भनिन्छ तर अहिलेका कृष्ण नेपालीका छातीमा अधर्म युद्ध लडिरहेकोछ।तर यौटा कुरा चाहि पक्कै हो- कलियुगी कृष्णले जसलाई चाह्यो उसलाई सत्तामा पुर्याउँन सक्छ। मार्न सक्छ।पुनर्स्थापित गर्न सक्छ।त्यससँग प्रतिकार गर्ने वीर सपूत नेपालआमाले अहिलेसम्म जन्माउँन सकेकी छैनन्।
बिबेक शाह द्वारा लिखित यो किताब सहि सत्य हो / ज्ञानेन्द्र र पारस हत्यारा हैन /
बिरेन्द्र को बंश नास गर्नु मा यो राजतन्त्र र नेपाल बिरोधि तत्व को लामो समय देखि को गृह कार्य सफल भाको हो/ पारस र ज्ञानेन्द्र लै दोस दिनु भन्दा नेपाल मा राजा हुदा को समय र राजतन्त्र नहुदा को समय लाई तुलना गर्दा सत्य तेतिकै अगाडी आउछ/ ज्ञानेन्द्र राजा हुनु उसको तकदिर मा लेखेको कुरा हो/ ज्ञानेन्द्र ३ बर्ष को हुदा पनि राजा भाको हो/ तपाई पाठक हरु आफै सोच्नुस ३ बर्ष को बालक मा राजा बन्ने कुन सड्यन्त्र थियो होला त ? दरबार हत्या काण्ड हुदा रानी कोमल लाई पनि गोलि लागेको छ/ ३ दिन सम्म त रानी कोमल पनि अचेत अवस्था मा थिन/ के ज्ञानेन्द्र र पारसले रानी कोमल लाई पनि गोलि हान्नी आदेस दिय होला त? दोस लगाउन सजिलो हुन्छ/ बिरेन्द्र को परिवार बाट एक जना मात्र बाचेको भय तेस लाई पनि हत्याकाण्ड को मास्टर मैंड भनिन्थ्यो होला/ तर तेस्तो हैन/बास्तव मा राजा ज्ञानेन्द्र ले दरबार छोड्नु भन्दा अगाडी पत्रकार सम्यलन मा जे भनेका छन् राजा ज्ञानेन्द्र ले त्यो नै सत्य हो/ राजा ज्ञानेन्द्र र राजपरिवार को नेपाल र नेपाली प्रति सोचाई तेही छ जुन ज्ञानेन्द्र ले भनेका छन्/ नेपाल र नेपाली लाई माया गर्ने भनेको राजा मात्र हुन्/ बाकी नेता हरु सबै आफै अनि पार्टी सुधार्न मात्र आको हो, नेपाल र नेपाली को उत्थान को बारे मा सोच्ने अरु कोइ छैनन्/ तसर्थ राजतन्त्र जिन्दाबाद,जिन्दाबाद ,जिन्दाबाद.
यो झुटको खेती मात्र हो।यथार्थ जनताले कहिल्ये थाहा पाउदैनन
दिएपेंद्र ले नै मरेको हो ,यो कुरा मलाई पैले देखि नै लागे को थियो
सचिब ज्यु , सुनेका र अर्का ले भने का कुरा ले तपाई को कथा ले बजार लेला जस्त्यो लागेंन किन नेपाली जनता लै पागल सोच्नु हुन्छा ?
गुगलमा “tha royal mascare indias’ hand” लेख पढ्नुस बिरेन्द्र हत्या कान भारतले नै गराएको भनि दिर्घ राज प्रासाई ले लेख्नु भएकोछ/ चीनले सम्भावित कुरामा राजालाई सतर्क गराउन पनि खोजिएको रहेछ/
राजदरवार काण्ड भारतले गराएको हो भनेर गिराजाले समेत आफ्नो आत्म कथामा लेखेर गएको छ भनेर कांग्रेसकै चक्र प्रसाद बास्तोलाले भनेको छ/
नेपलमा बिरेन्द्र हत्या काण्ड नेपालमा आफ्नो अनुकुलको राजनैतिक परिबर्तन गर्न गराउन कुनै षड्यन्त्र अन्तर्गतकै शृंखला हो भनि आज हामी महसुस गर्न बाध्य भएको छ/ राजतन्त्र अरु कुराहरुमा आलोचित भएता पनि रास्ट्रको अखंड़ता को संदर्व्मा उनीहरुको देन प्रसनिये नै छन्/
२०४६ सालको जनआन्दोलनलाई हामीले कसरि लिने? नेपाली जनताको पंचायत प्रतिको बित्रिष्णा बा नेपालको राजतन्त्रको भारत बिरोधि नीति?
” नेपाल दुई ठुला ढुंगा बिचको तरुल हो” मानेर ढुंगा बात किचिन पिसिन माने सम्म भारत चुप बसे/ तर जव बिरेन्द्रले ” नेपाल दुई ढुंगा बिचको तरुल होईन दुई ठुला देस बिचको एउटा स्वतन्त्र देस हो” भने पछी भारत नेपालको सत्रु बने/ अनि न तरुल बन्न नमान्नेहरु मारिने हटाईने क्रम सुरु भयो र यो क्रम आज सम्म पनि रुकेको छैन/ तर दुख लाग्दो कुरात के भने नेपालको स्वाभिमानको हत्या गर्नमा भारतले उसको “राम पुरी चक्कु” प्रयोग गरिरहेको छैन हाम्रै “खुकुरी” प्रयोग गर्दै आएको छ/
बिरेन्द्र देखि मदन भण्डारी र उहाँको ड्राईभर अमर लामा सम्म को हत्या काण्ड, मनमोहनको सट्टा गिर्नु तर मनमोहनको अबशान पछी मनमोहनले बोक्दै आएको रास्ट्र वादको झन्डा टोकरीमा मिल्कनु र एमाले जस्तो भारतीय दवावको बिरुद्ध शसक्त आवाज उठाउँदै आएको पार्टी आज लाटो अपांग बन्नुमा कोहि अत्यन्त संदिघं छ/ को हुन् त्यो?
कांग्रेस पार्टीको नेताहरुलाई भारत परास्त भएको आरोप लगाइन्छ/ तर माथि उल्लेखित घटनाहरुमा संदिघ देखिएको व्यक्ति मात्र भारत परास्त छैनन् बेलैमा सचेत नभएको खण्डमा उसले नेपाल खण्डित बनाउन बेर लगाउने छैन/
ठिक भन्नु भो मदन जी
राजदरबार हत्या काण्ड भारत् ले नै गराएको हो , किनकि राजतन्त्र जाना साथ्
उसको हात मा हाम्रो देश को पुरै साचो छ |
राजा छदा त्यो राजाको हात मा थियो |हो राजा लाइ पनि निकै गाह्रो थ्यो आफ्नो अडान र देश को स्वाधिनता जोगाउन | त्यो मुल्य बिरेन्द्र ले चुकाए |
मावोबादी मित्र हरुले यो बुझ्न जरुरि छ कि यदि देश भित्र कै कसै द्वारा
हत्या गाराएको भए लोकतन्त्र आइसकेपछि प्रचण्ड पी यम हुदा ,पुजारी को गेडा चलाउनु भन्दा ज्ञानेन्द्र को गला समाउदा पपुलर हुन्थे ,उनले यो न बुझ्ने कुरैभएंन |
जसरि मदन भण्डारी मर्दा माकुने महासचिब भयो ,तेस्तै बिरेन्द्र मर्दा ज्ञानेन्द्र राजा हुन् पाएकोले र गद्दीमा बस्दा गिरिजा पट्टि हेरेर दुस्ट हासो हासेकोले दाल मा केहि कालो चै छ |पुरै दाल कालो जस्तो चै लाग्दैन |
द्रोण जी
ज्ञानेन्द्र मात्र तस्बिरे राजा थिए/ ज्ञानेन्द्रलाई राजा बनाएको पनि नेपालमा राजतन्त्र उन्मुलनकै यक शृंखला हो/ बिरेन्द्र मारिनु ज्ञानेन्द्र राजा बन्नु सबै राजदरवार काण्ड गराउने हरुको ग्रान्ड दिजाएंन हो/ बिरेन्द्र हत्या कान को बारेमा सार्वजनिक गरिएको कुराको ठिक उल्टो ” राजदरवार काण्ड एउटा ग्रान्ड डिजाईन हो” भनि गिरिजाले भनेको थियो/ गिरिजा तेतिबेला दरवार मन्त्रि पनि थिए/ दरबारमा हजारौ राउण्ड गोलि चले राजा रानी लगाएत तेतिका मरे/ कहाँ मरे राजाको बडीगार्ड लगाएत अन्य दरवार को सेनाहरु? तेतिबेला दरवारमा राजाकै सकली बादी गार्ड र सेना थिए भन्ने कुरामै अब आशंका गर्न सकिन्छ/
द्रोण जी राजिब साहिको कुरा सबैले सुनेको छ/ राजा लाई गोलि लागे पछी राजाको शिर काख मा राखेर “हजुरलाई केहि हुँदैन” भनेको थियो रे/ अनि राजाले मलाई आँट पनि गोलि लागेको छ म बच्दैन कि भनेको थियो रे/भनेको मतलव त् राजिब तेतिबेला गोलि काण्ड भएको बैठकमै थियो/ अनि उसले भने कि राजा लाई गोलि हानि सके पछी दिपेन्द्र बाहिर गयो रे/ बाहिर धेरेंद्र्ले दिपेन्द्र लाई सम्झायो रे/ ल भन्नुस द्रोण जी बैठक कोठामा राजो शिर काखमा लिएर बसेको राजिबले ई कुराहरु कसरि देखे कसरि सुने? झुठ बोलेको हो तेस्ले/ अर्को कुरा दीपेन्द्रले प्रथम गोलि नै बिरेन्द्र माथि चलाएको थियो रे/ अनि राजा लाई गोलि हानेर दिपेन्द्र बाहिर गए पछी बैठकमा भएको अरुलाई कसले गोलि हान्यो त्? राजको दरवारमा त्यो दिन सफाई गर्ने पोदेलाई समेत घरमै आएर मारेको थियो/ त्यो कुन दीपेन्द्रले मारेको हो?
Well explained ,, about the problems,, now what is the solution ,, ?
Let me remind you one thing it is better we find some real solutions rather than just accusing india,, india is playing politics and found almost success but what is from our side,, why we are looser all the time.. We have to be stronger rather than just accusing india
India is making itsself stronger in Nepal politics and found very successful in its ambitions but what about us,,
Unless we find some practical solutions we won’t make any changes,
सचिब ले कति पाए कुरा अन्दाजी मा र सुनेको भर मा लेखेका छन् जस्त्यो. भन्यो, मलाई लाग्छा,, फेरी यो काण्ड लाई बजार मा लगेर आफु लाई लेखक बनाउने कोशिस मात्र हो !!!
लेखक ! तपाईको प्रयासको लागि धेरै धेरै धन्यवाद अलि कति लेखन शैलीलाई बदल्नुस कतै जनताले पत्याई हालछन् कि !
राम्रो नाटक लेख्नु भएछ खै कतिको चल्छ
वर्तमान राजनीतिमा पूर्व राजा ज्ञानेन्द्र लाई पुनः स्थापनार्थ गर्न गरिएका सबै यी नाटक हरुको खासै औचित्य छ जस्तो मलाई लाग्दैन.
एक्दमै पर्दाफास हुनुपर्ने कुरा हो यो जेष्ठ १९, २०५८ देखी नै, तर लगभग १० बर्ष पछी लेख आयो रे | यो चाँही एउटा चित्त बुझाउने बाटो ,हाम्रो देश कस्को हात मा रैछ थाहा पाउने बाटो , आसुँ झर्ने बाटो , तर आस गर्छु यो पुस्तक लेख्ने लेखक आफ्नो आत्मा लाई साक्षी राखेर लेख्नु भयो होला यो पुस्तक| हाम्रा नेता महासय हरु, उपल्लो पद भएका महाहजार हरु ले त जहिले पनि हामी जनत सँग मजाक र खेलवाड गर्छन् त्यसैले आस गर्छु हाम्रा लेखक महासयले हामी सँग ठुलो ठट्टा गर्नु भाको छैन होला |
मेरो बिचारमा विचार पुरायर मात्र थुक्नु पर्छ र थुकेको थुक चाट्न ठिक होइन /पहिला राजाले सेर्बहाधुर धेउपा योग्य भनेर राख्यो फेरी योग्यो भएन भनेर निकाल्यो ,फेरी योग्यो मन्त्रि छान्ने भएछ /उही मन्त्रि योग्यो भए / सबैले मनको कुरा मनमा दबाइ सबैले मनमा ढुंगा राखेर राजा मान्न सक्छ / मनले त् कदापी सक्दैन /तर समयले राजा मागेको हो / बिरेन्द्र राजा हुन् खोज्ने भए टिक्छ / अनेथा जनता ले राजा मानेर राजा हुँदैन /राजा भिस्म पितामह हुनु जरुरी छ फेरी धीत्ररस्त जस्तो पुत्र मोह नहोस नि जनताले राजा माने जस्तै राजा जनता बादी हुन् पनि जरुरी छ जय नेपाल////////////////////////////////////////////////////
देश, जनता को लागि सोच्ने र मर्ने, नेता, राजा र राजनीतिक पार्टी को आवस्यकता छ हामी लाइ आज. यी ६०१ र दरबारिया को पछि लागेर केहि हुनेवाला छैन. एक नया विचार, सोच र रास्ट्रीयता बोकेको समूह चाहिन्छ अब.
यो पुस्तक बजार मा आउन बितिकै एउटा चै मा पनि पक्का किन्छु, दुर्बर हत्या काण्ड को रहश्य थाहा पाउनु हामी सबै नेपाली को आधिकार हो, हाम्रो देश का नेता हरु ले आब केहि गर्ने वाला छैनन्, देश को जनता हरु लाटा ले पापा हेरे जस्तै बसी राखेका छन्, हाम्रो देश को हालत एस्तो बनाउन मा यी नेता हरु को ठुलो हाट छ…बिसेष गरि हाम्रो छिमेकी भारत.
अनि स्वोर्ग्य श्री पांच सरकार बिरेन्द्र बिर विक्रम शाह को हत्र युवराज दीपेन्द्र सरकार बाट भएको हो भन्ने कुरा लै मा घोओर बिरोध गर्छु, सबै नेपाली जनता लै थाहा छ!!!
नेपालमा पनि विकिलिक्सको जन्म भयछ, हार्दिक शुभकामना!!!!!!!!
कुनै बैज्ञानिक आधार, कुनै tape record , visceral organ को टेस्ट,
दीपेन्द्र को deathbody को रिपोर्ट….कुन कुन देश मा लगेर गरियो….कहाँ छन् येस्ता गोप्य रिपोर्ट हरु…के येस्ता कुरा हरु (टेस्ट) फेरी गर्न सकिन्छ… त्रिभुवन सदन जहाँ घटना घटेको थियो….किन त्यो building भात्कईयो ? एदी ज्ञानेन्द्र लै आफ्नो दाई को फेमिली को तेत्रो फिकर थियो भने के उनले एसको बारेमा अनुसन्धान गर्न सक्दैन थे? किन भएका जति सबै प्रमाण नस्ट गर्ने कम भयो??
एउटा आर्मी को हनुमान लै किताब लेखौना लाएर …बडो रस्त्रबदी हुन सक्छन ज्ञाने? ज्ञाने ले माओबादी को समर्थन खोजेको हो राजनीति गर्न को लागि…अरु कुरा केहि पनि होइन….होसियार साथी हरु….कथा कहानी…बाट होसियार….
ausmitra जी साचो र सहि कुरा लेख्न धरै समय लाग्दैन , झुठो र गल्ति कामलाई ढाकछोप गर्नलाई चै समय लाग्ने हो नि खोइ कुरा बुजेको त ?
यो पुस्तक ज्ञानेन्द्र ले लेखना लगाएको हो वा ज्ञानेन्द्र को इशारा मा बिबेक शाह ले लेखेको हो भन्ने पटमुर्ख हरु हो एक चोटी किताब मा समेटिएका अरु प्रसङ्ग पनि राम्राही हेर. यो किताब मा पारश को गाडी ले प्रविन गुरुङ को मोटरसाइकल लाइ ठक्कर दिएर गुरुङ मारी पछी दर्बार ले कसरि सो घटन गुपचुप गराउन खोज्यो भन्ने पनि छ. कतिपय ले भने एउटा टपरे बाहुन ले लेखेको काल्पनिक उपन्यास “रक्त कुण्ड” संग यो किताब लाइ दाजेको देखियो. बिबेक शाह राजदरबार मा ३० वर्षा निकै माथिल्लो पद मा काम गरेको मान्छे हो. फेरी उ त ज्ञानेन्द्र द्वारा हताइएको व्यक्ति हो. यदि ज्ञानेन्द्र आफ्नो दाजु को सपरिवार त्यसरी हत्या गर्न सक्ने व्यक्ति भएको भए उसले राजपाठ छोड्नु अधि काठमाडौँ मा दसौ हजार को लाश बिक्छ्याई दिने थियो.
रह्यो राजतन्त्र जानु नै अग्रगमन हो भन्ने एकोहोरो रट लगाउने उपबुज्रुक हरु को, जब देश गृह युद्ध मा फसेर लाखौ को ज्यान जाने छ अनि चेत्ने छन्, देश मा स्थायित्व र सान्ति कति जरुरि रहेछ जुन राजसंस्था रहदा २५० वर्ष नेपालि लाइ अनवरत रुप मा प्राप्त थियो.
साला ज्ञाने डाका को अर्को रस्त्रियेताको कार्ड….21st century मा एउटा हनुमान जो आर्मी हो…लै मिलाएर किताब लेखौना लाउडा हुन्छ…कुरा बुझ्दा खेरि येसो माओबादीको रस्त्रियेता संग आफ्नो रस्त्रियेता लै मिलाएर हल्का आफ्नो पक्चा मा पोलिटिक्स line मिलौना खोजेको जस्तो देखियो……
I Fell very bitter when i read the news of DURBAR HATTA It may be true that India helps to kill beloved king birendra because as we all know india doesnot want nepal to stay in progress i fell surprise that they gave training to maoist in another sector it may be true .Today nepal AMA is seeking the real son of nepal the present government is showing the act of pendulam .so today and now we should look the future of nepal it may be true some of our leaders of nepal are still the right hand of nepal thank you my sansar and thank you brother umesh….
‘कुरो र कुलो जता लागे पनि जान्छ ‘| यो उखान येह पनि लागु भय जस्तो लाग्छ | महासगर मा छाल कहिले माथि कहिले तल हुन्छ नै | इतिहास हेर्दा शक्ति संधै पुजनीय देखिन्छ | हाम्रो नेपाल सति ले सरापेको देश चाही पक्कै रहेछ | किनकि भरकर आझ एक समछार पढे ‘ सुन संकलन गर्न चाइनिज कम्पनि आएको छ ‘| सुन फाल्ने देश को हालत ……….के भन्नु | यी सब किताब हरु समय क्रमलाई बेमौसमे फल दिन आए जस्तो लाग्छ | किनकि येत्रो किताब लेख्ने व्यक्ति तेस समय कहाँ थिय ? अब पार्टीहरु चर्किएको बेला यो किताब किन आउंदै छ ? घटना को २-४ दिन मा १-२ बाक्य मात्र आएको भय पनि तेस समय नेपाली जनता को कति खुशी हुन्थे होलान यी लेखक संग | तसर्थ मेरो विचार मा यी एस्त तत्तो हुन् जसले नेपाली लाई अझै सयौ वर्ष पछाडी धकल्छ | एक कुरा सत्य के हो भने बिना स्वार्थ कसैले पनि सहयोग गर्दैन| उदहारण को लागि एक साहु ले गरिब लाई ऋण तब दिन्छा, जब उसलाई खेत जोत्ने हाली को आबेसक हुन्छ | एक दात्री निकाय ले सहायोग तेसबेला गर्छ, जब उसले आफ्नो स्यर्थ अनुसार केहि गर्नु छ | भारत ले नेपाल को कुना कुना मा गएर किन बिद्यालय बनाउदै छ ? जब कि उसको आफ्नै ग्रामिण समुदाय कति पढ़ैनै पाएका छैनन्, कति खुला आकाश मुनि पढ्न बाध्य छन् | तर हामी सोझा नेपाली २-४ स्कूल पाएको मा तेसै मख्य छौ | हामी नेपाली ………. के मात्र गर्दैनौ | तर हाम्रो भाग्य … | आफै अनुमान गर्नु आझै को मेरो संसार मा हतिरार अमेरिका पुगेको समाचार छ| किन त्यो बुढो अमेरिकन ले हतियार लग्यो होला ? उसको प्रग्योग लागि भन्दा पनि उसले देश को स्यार्थ सोच्यो , भावी पिंडी को स्यार्थ सोच्यो | तर हामी कहिले सोच्ने देश को स्यार्थ? ….सबै नेपाली को कल्याण होस् ! हामि सबै एक हौ र देश बनाउन लागि परम , अनि हाम्रा चुरा नाती संसार मा ठाँट का साथ बाच्न पाउन , येही मेरो अनुरोध छ |
ज्ञाने र पारसे का body guard (commando sharp shootter )बाट दरवार हत्या भएको हो ! होइन भन्ने को ?
बिमल जी हजुर को बुद्धि पलावोस भनि म भगवान संग प्राथना गर्दछु /
यो सबै ज्ञानेन्द्र र भारतको नाटक मात्र हो है मित्रहरु कुनै शंकै गर्नै पर्दैन। यी जाँठा विवेककुमारहरु १० बर्षसम्म कहाँ मरेका थिए त? अनी ज्ञानेन्द्रले सारा सबुत (दरबार भित्र भबनहरु भत्काउने,जेठ् १८ तिर दरबार् मा कार्यरत आर्मी हरुलाई बेपत्ता पार्ने – मेरो आफ्नै गाऊको एउटा साथी त्यो समयमा दरबारमा काम गर्थ्यो, जेठ् २५तिर जुम्ला सरुवा भो भन्ने खबर आयो, अनी साउन तिर बेपत्ता भो भनेर घर मै सात लाख बुझाएका हुन सेनाका मान्छेले, कुरा कसैलाई भन्योभने राम्रो हुँदैन भनेर दबाब् दिएकोले हाल्सम्म चुप छन उनिहरु – अलि अलि बचेखुचेको प्रमाणलाई रारा तालमा लगेर डुबाउने) मेटाइसकेपछी भारतलाई दोष दिएर उम्कन खोजेको मात्र हो । यस् बारेमा भारत पनि हालसम्म चुप छ। यो सबै नाटक हो ।
नेपाली समाजमा हुर्के बढेको मानिसमा कसै प्रति partiality हुँदैन भन्ने बिश्वास गर्न सकिदैन . बिबेक शाह को पनि ज्ञानेन्द्र प्रति केहि बफादारी देखिन्छ . तर अन्य कुरा हरु भने सत्यको नजिक देखिन्छ. आशा गरौ ज्ञानेन्द्रको बारेमा पनि कुनै दिन कसैले सत्य कुरा सार्बजनिक गर्ला. अन्तत सत्यको बिजयलाई कसैले नकार्न सक्तैन.
राजा र मावोबादी मिलेर देस बनाए, नेपाल बन्छ कि जस्तो लाग्छा किनकि भारतले दुवैलाइ प्रयोग गरेर लात हानीसकेको छ अब्बो चै चेतेकी
कता कता कट्टुवाल साहब ले पो एकचोटी सबै लै तह लगाउने हो कि जस्तो पो लाग्छ , तर इनी पनि धोति कै पुछार हुन् कि जस्तो पनि लाग्छ खै के के
बिबेक शाह ले दरवार ह्त्या कांड सम्बन्धी के नया तथ्य बाहिर ल्याए त? “माओबादी बिरुद्द सेना परिचालन गर्न नमानेको, माओबादी लाइ बार्ता द्वारा समस्या सुल्झाउन खोजेको, मित्र रास्त्र चीन संग राम्रो सम्बन्ध बनाएको” कारण ले नेपाल का अनुदारबादी तत्व, अनुदारबादी दर्बारिया को मिलोमितो माँ भारत र अमेरिकी हरू ले दरवारह्त्या काण्ड घटाएको भन्ने कुरा त धेरै पहिला माओबादी ले भनेको होइन र? माओबादी ले भनेको कुरा साचो नहुने तेहि कुरा दर्बारिया ले भनेको कुरा साचो हुने दृष्टी दोष हटाउने हो की?
महाशक्ति भारतको विरुद्व खुलेर लागेकोमा विवेकलाई जश दिनै पर्छ| राजतन्त्रको पुनरुत्थानको निमित लेखिएको किताब हो भने कुत्सित मनसाय बाहेक केहि होइन| किताब लेखेर विवेकले कति विवेकी काम गरेका रहेछन भन्ने कुरा त जनताको कसीमा घोटेर त्यो किताबलाई हेरिनु पर्छ| दरवार र राजनीतिका झेली कुराहरु त कुन नौलो कुरो भयो र ?
जसले जे लेखे पनि पत्याउने बानी छोड्नुपर्छ/ हामीले तथ्यमा विश्वास गर्ने हो न कि कुनै एक व्यक्ति बिसेसले भनेको कुरामा/ जुन कुनै स्वार्थ पुरा गर्न लेखिएको हुन सक्छ/ आजको बैज्ञानिक संसारमा एकजनाले जे भन्यो तेही पत्यौदै हिड्ने कुरा हुदैन है नेपाली सोझा दाजुभाई दिदीबहिनीहरु!
पुस्तक त पढिएको छैन, यदि उनले कुनै तथ्य प्रमाण पनि पेश गरेका रहेछन भने पत्याउला/ बिरेन्द्रले भनेको भनिएको छ, बिरेन्द्र मरिसकेको भएर उनले हैन पनि भन्न सक्दैनन्, लेखक संग कुनै प्रमाण पनि छैन, जस्तो “टेप वा विडियो”/ भारतीय कुनै मुर्गाले थापाको बारेमा बोल्यो भनेको छ, तर त्यसको आधार छ त? कसरि विश्वास गर्ने त्यो कुरालाई, शाहजी दरबारको सैनिक थिए भन्ने बित्तिकै उनले लेखेका सबै कुरा “satya हुन्छन भन्ने छ र?” तेसैले एस्त कुरा पढौ, तर यस्ता कसैका मनोबादले कुनै सडयन्त्रको पर्दाफास हुन्छा भन्ने मलाई लाग्दैन/
हरे हामी पाठकहरु, किताब अथवा लेख पढ्न पनि पर्ने अनि बक्कम्फुसे कुरा पनि गर्नु पर्ने/ हैन हो, तेस्तो कुन लेख छ जो सोर्है आना मिलेको अथवा तुलाले जोखेको आना सुन जस्तो/ कसैलाई लाग्छ यो लेख भारतको लागि लेखेको, कसैले भन्छन मओबाधको बिरोध, कोहि भन्छन के, के/ यो लेखले हामी एती प्रताडित छौ भने किन पुस्तकनै नफाल्ने हो रद्दीमा/ समालोचना अनि आलोचनाको को आडमा आफ्ना पार्टीगत स्वार्थलाई अरुलाई जबर्जस्ति घिच्याउन पछी पनि पर्दैनौ/ वाक स्वतन्त्रता छ, जसले जे लेखे पनि हुन्छ, भने पनि हुन्छ… हैन हौ, माइ संसारमा चिया बेच्ने बन्दोबस्त भए सालोक्ये जी गजब फाइदा हुन्थ्यो होला नि है.. अनि हामी पाठक बर्गलाई पढ्ने चाहिएको दर्बार हत्याकाण्डको खलानायेक चाहि को हो अनि आफैले वर्गीकृत गरिदिए टन्टानै साफ/ अनि भारतको नेपालमा रणनीती, नेपाली नेताको जीवनी बारेपनि अझै बुझ्नु पर्ने कुरै देखिन्दैन/ यी दुवै धुर्त स्याल अनि ब्वासा हुन्/ लौ लौ जाडो भो सालोक्ये जी एक कप चिया पाइन्छकी/ 🙂
यो किताब पनि विकिलिक्स जस्तै हित हुने भयो कि क्या हो ? लिक्स त ठुलै भए छ। तर धुमाएरै होईन भुमिका बाधेर दरबार हत्या कान्ड दिपेन्द्र ले गरेको भन्न खोजिएको छ। भारतको डिजाईन मा भनिएको छ। हो भने अन्त मा उनले किन आत्महत्या गरे या उनको हत्या भयो ?? यो पनि खुलेको छ कि ??
अब यो बिबेक शाहलाई पनि भारत ले मार्छ. कुरो को चुरो चै प्रचंडे, माकुने, ओली, शेरे, सुशिले अरु भुसुनाहरु को के नाम लि राखु सबै नै भारत को गेमप्लान अन्तर्गत परिचालित छन् धन्दामान्नु पर्दैन केहि दिन पछी यो बिबेक ले ज्ञानेन्द्र मरेपछि यो सबै कम ज्ञानेन्द्र ले गरेको भनेर अर्को किताब लेक्छा साथी हो.
i read the article and it has clearly described the motive behind that dreadful and heartfell massacre; very weak & egoist person used by dirty politicians and dirty country….i would like to say many Thanks to the wrtiter and lets not blame innocent people blindly …they are also human being like us…..lets follow the rule of law and holy truth…god bless everyone
लाटा ले पनि बुझ्ने कुरो;
यो किताब ज्ञानेन्द्र ले लेख्न लगाएको हो; सोह्रै आना प्रस्ट देखिन्छ !
अहिले नेपाल मा भारतविरोधी भावना केहि देखिएका ले भारत् लाइ दोष दिए जस्तो गरेर त्यो जनभावना को फाइदा लिने, दिपेन्द्र लाइ फेरी भिलेन, साइको हत्यारा प्रमाणित गरेर आफु राज दरबार हत्याकाण्ड बाट चोखिने किसिम ले यो किताब ज्ञानेन्द्रे ले आफै लेख्न लगाएको हो, यसमा कुनै सन्देह छैन ; सबै लाइ चेतना भया
अब भने म ज्ञानेन्द्रलाइ शङ्काको लाभ होइन सफाइ नै दिन चाहन्छु। भित्री कुरा त्यही हो जुन विवेकले लामो अन्तरालपछि विवेकपूर्ण तरिकाले प्रस्तुत गरेका छन्। हाम्रो दिमाग जे मा पनि प्रिकन्डन देख्छ र उसले त पक्का त्यो गरेको हो भनेर पहिल्यै सोचेपछि सत्त्य तथ्य बाहिर आउन सक्दैन। भन्दा भन्दा हामी कतिपयलाई अब ज्ञानेन्द्र र पारसले सार्वजनिक ठाउँमा उभिएर हो हामीले विरेन्द्रको वशनाश गरेका हौ र रत्नले हो मैले मार्न लगाएको हो नभनेसम्म चित्त नुबुझ्ने भैसक्यो। सायद त्यति भनेपनि कतिपयलाई चित्त नबुझ्ला। तर यो लेखमा विवेक शाहले प्रष्ट भनेका छन् दरबार भित्र को उदारवादी को अनुदारवादी थिए भन्नेकुरा । उनले पारसको मोटरकाण्ड र नक्कली ड्राइभरको कुराको पनि खुलासा गर्दै पुष्टी गरेका छन् नि। आखिर विरेन्द्र दल र जनताको साथ लिएर जानुपर्छ र माओवादीलाइ जसरी पनि सरकारमा ल्याएर उसको माग सम्बोधन गरिदिनुपर्छ भन्ने मान्यता राख्दा रहेछन्। अझ उनि त दलहरू भन्दा एक कदम अगाडि बढेर सविधान सभाको चुनाव गराउन समेत तयार जस्ता देखिन्छन्। तर ज्ञानेन्द्र दिपेन्द्र एैश्वर्य र रत्न जस्दा अनुदारवादीहरूको राप सेप र चेपमा एक्लिएका विरेन्द्रलाई दिपेन्द्रले सेना भित्रका कट्टरपन्थी र विदेशीको इसारामा मारिदिए। त्यसैले यो पुस्तक जुन नेपाली बजारमा प्रतिगामी र पश्चगामी बिचारहरूले भरिएको मनुज चौधरी उर्फ रविन्द्र मिश्रको राजा ज्ञानेन्द्रको शासनको पक्ष र उनको बचाउ गरिएको अर्थहिनता भित्र अर्थ खोज्दा भन्ने भन्दा उत्कृष्ट ठहर्ने छ र सायद धेरै कपि बिक्ने छन् भलै यसले केही हजार रूपैया जुटाएर चेपाङ् समुदायको हित नगर्ला। मिश्रको कट्टर दक्षिणपन्थी सोच र विचारले भरिएको तथा कथित भू मध्यरेखावादी चिन्तन भन्दा विवेक शाहको विवेकपूर्ण सन्तुलित र यथार्थवादी प्रस्तुति र इतिहास बनिसकेको घटनाको वास्तविकता पढ्नु स्वच्छ र स्वस्थ्य दिमागका लागि हितकर होला। धन्यवाद।
बाबु सर
मैले नि रबिन्द्र मिश्र को किताब हेरिरहे को छु , तर मलाई तपाई ले भनेको जस्तो पुरा राजा को जयजयकार गरे को जस्तो लाग्दैन , उनको किताब मा कसले कहाँ के गल्ति गरे र के गर्नु पर्थ्यो भनेर मजाले लेखेका छन् र धेरै हद सम्म त्यो ठिक छ
उनको यो कुरा चै मलाई नि निक्कै घत लग्यो , जो सुकै आवोस न सत्ता मा , सबल सोतंत्र र उन्नत नेपाल भए भएन र , के का मावोबादी के का राजाबादी , वा के का मदेश्बदी
माई संसारको एति धेरै लेखहरुमा सबै भन्दा मन नपराईएको कमेन्टहरु सायद येही लेखमा होला…मन पराईएका भन्दा नपराईएका कमेन्ट धेरै देखे मैले..सबैको जय होस्…
अब यो त्यो भन्दा पनि सारांशमा बुझौ दरबार हत्याकाण्ड दीपेन्द्रलाई मध्यम बनाएर भारतको ग्राण्ड सड्यन्त्रमा हुन गएको थियो —-
यदि ज्ञानेन्द्र- पारस नै घटनाको दोषी थिए भने जब तत्कालिन राजालाई नारायणी
हिटी बाट निकालियो त्यो बेला मुलुकमा कस्तो शक्ति थियो ? माबोबदिको ।
माबोबदिको साथमा अपार जनसागर थियो ।
यिनै जनताको बलको आड पाइरहेको माबोबदिले त्यै बेला तू छानबिन प्रक्रिया किन दोहोर्युना सकेन ?! त्यै बेला नै भू पू राजा – युबराजलाइ दोषी ठहर्याएर सजाय दिन किन सकेन ?!कसले रोकेको थ्यो त्यो बेला भू पू राजा – युबराज लाइ सजाय दिन ???
छोडौ यो सब कुरा ।
क्रमश : हाम्रो मुलुकको राजनीतिलाई कम्जोर बनाउदै जान सफल भएको छ भारत् ।
अब न त कांग्रेस – न त एमाले – न त माबोबादी न त राजसस्था बादी कुनै पनि
शक्तिले एक्लै मुलुक हाक्न नसक्ने गरि कम्जोर भईरहेका छन् —–
‘ फुटाउ र स्वार्थ लुट — ‘ उसको कुनिती बुझिसकेका नेपालीहरुले अब पनि एकले अर्कालाई गाली – सत्तोसराप गर्दै बसिरहने ?!!! कतिन्जेल मुलुकलाई अनिर्णयको बन्दीमा धकेलिरहने ? न त समयमा नै देश हाक्ने प्रधान मन्त्रि चुन्न सक्या हो ! न त समयमै मुलुक बिकासको मेरुदण्ड लोकतान्त्रिक सबल संबिधान बनाउन सक्या हो ! हरे ! यस्तो भए पछी मुलुकमा यावत समस्याले कसरि निकास पाउने ??? कछुवाको गतिमा पनि हिड्न सकेन मुलुकको बिकास —– 🙁
जसले जे गरे पनि हुने मनलाग्दी तन्त्र पो हुन गयो लोकतन्त्र आप्युई !
रुबेलहरु जस्ता धमिराहरुको गैरकानूनी धन्दा पो मौलायो यो लोकतन्त्रमा —–
सर्बसाधारणहरु अस्ति भन्दा हिजो हिजो भन्दा आज बढी संख्यामा श्रम – पसिना –
सिप बेच्न बिदेशिनु पर्ने बाध्यता बढ्दै गयो ——
यस्तो हिसाब यथाबत् रहे भोलिको हाम्रो नेपाल कस्तो होला ? हाम्रा सन्तती ले कुन रुपको नेपाल हेर्ने हुन —-
अझै पनि हामी झगडा गर्दै छौ आपसमा यो र त्यो भन्दै —-
कठै !
अझै पनि केही ढिलो भएको छैन ( राम्रो काम हुन कहिल्यै ढिलो हुँदैन समय )
हाम्रा सबै लोकतान्त्रिक नेता आपसमा मिलुन र राजसस्था सहित को सबल ब्यबस्था मार्फत मुलुकलाई अगाडि बढाउन ” लोकतान्त्रिक राजसस्था ” स्थापना गर्न ढिलो नगरुन । यसैमा देश र जनता सबैको कल्याण छ ।
( उस्ले पनि गर्न नसक्ने ! यस्ले पनि गर्न नसक्ने ! अब कस्ले गर्ने त ? बरु सबै मिलेर एक जुट हुन सके मुलुक ( मुलुकको राजनीति अवस्था ) बलियो हुन्छ , मुलुक बलियो भए जनता पनि बलियो हुन्छ स्बत् : नै ।
राष्ट्र निर्माता प्रिथिबी नारायण शाहले ‘ प्रजा मोटा भया दरबार बलियो रहन्छ ‘ भन्या थे उु बेला , अब त्यो बेला गयो यो बेला आयो ! अब हामीले उनै प्रिथिबी नारायण कै सोचलाई अहिलेको समय अनुसार भन्नु पर्छ ” मुलुक बलियो भया जनता बलियो हुन्छ ” किन भने मुलुक कम्जोर भएर नै त आज लाखौं लाख नेपाली बिदेशिन वाध्य हुनु पर्या छ —- मुलुक कम्जोर भएर नै त २ १ औ शाताब्दी लाई नाघ्न लागेको बेला दैनिक ११ घण्टा लोड्सेदिङ्ग को अध्यारोमा बस्नु पर्या छ — मुलुक कम्जोर भएर नै त आफ्नै आँखा अगाडि कयौ भ्रस्तचार हुँदा पनि तुलुतुलु हेरी बस्नु पर्या छ — यस्तै हिसाब बढीरहे एक दिन मुलुक भारत को उपनिबेश को रुपमा — भो यो भन्दा बढी लेख्न सकिन मैले 🙁
लुना जी,
देश प्रति तपाइको अगाध मायालाई हृदय देखि सम्मान गर्छु/ साथै एउटा सानो सुझाब पनि मेरो तर्फबाट- म mysansar को नियमित र पुरानो पाठक हुँ/ पहिले म Aringal नामबाट कमेन्टहरु लेख्ने गर्थें/ तपाईका शुरु देखि अहिले सम्मका कमेन्टहरु स्मरण गर्दा बैचारिक स्थायित्व र यथार्थपरक विश्लेषण भन्दा तत्कालिन बहकाव निकै हावी देखिन्छ/ (बैचारिक स्थायित्व भन्नाले कुनै पार्टीको आस्थामा आजीवन टासिइरहने भनेको होइन)/ वास्तवमा यो तत्कालिन परिस्थितिमा बहकिनु, समय लगाएर बिषयबस्तुको यथार्थ विश्लेषण नगर्नु, अति सानो व्यक्तिगत स्वार्थको लागि पनि गलत पात्र/प्रवृत्तिहरुलाई समर्थन गर्नु, नेताहरुलाई अव्यवहारिक तर उत्तेजक भाषण गर्न उत्प्रेरित गर्नु हामी आम नेपालीको साझा कमजोरी हो/ पछिल्ला दिनमा तपाईका “बाहिरिएका खलपात्रहरुलाई पुन: भित्र्याउने” भावसहितका कमेन्ट आउनुलाई एउटा निष्पक्ष नेपाली नजरले हेर्दा दुर्भाग्य ठान्छु/ हामी आफै सक्षम निष्कलंक नया अनुहार खोज्नुको सट्टा यिनै खलपात्रहरुलाई फेरी फेरी समर्थन गर्छौं भने दु:ख पायौं भनेर चित्कार्नुको कुनै अर्थ हुदैन/
राजजी,
अचेल लुनाजीलाई ‘थम्ब्स अप’ खाने ‘भूतसवार’ भएछ । म विश्वास पनि गर्न सक्दिन कि वीरेन्द्रकाण्डको एक-एक प्रमाणहरू नामेट गर्ने र विगतका बद्नामहरूका पक्षमा लुनाजीले वकालत गरिरहनुभएको छ ।
राज जी !
खै ! मैले त मनले सोचेको बोल्या हो , अल्ली अस्तिनै यै माइसंसारमा हाम्रो रास्ट्रपतिले श्रीलंकाका रास्ट्रपति कि को संग हो यस्तो भन्या होलान र आदि इत्यादि लेखिदा मैले मेरो आत्माले सोचेको भरमा ( किनकि म हाम्रो रास्ट्रपतिको छेउमा त थिइन् नि ) भने ‘ होइन हाम्रा रास्ट्रपतिले यस्तो भन्नै सक्तैनन् मुलुकलाई गिराउने गरि — ‘ अनि त्यस पछी भण्डारीजी ले ‘ माओबादीको चस्मा फुकालेर बोल्यो लुना ‘ भन्नु भो !
मैले यो पटक मात्रै होइन अरु बेला पनि कुरामा कुरा हुदा बोलेकी थिए , ‘ जुन बेला
माबोबादी पार्टीका नेताहरुले अपार जन समर्थन पाएका थिए त्यो बेला जुन बेला
भू पू राजालाई नारायणीहिटी बाट निकालिएको थियो , त्यस्तो सुबर्ण अबसरमा किन
माओबादीले यो दरबार हत्या काण्डको बारेमा केहि याक्सन लिनु सकेन ! त्यो यस्तो बेला थियो , जनता ( इभन सबै माबोबदीका नभए पनि त्यो बेला चै सबैले माबोबदी बाट प्रचण्ड आश गएका थिए तर सत्य यै हो उनीहरुले जिब्रो चपाउदै धमासको भाषा बोलिरहे तर व्यवहारमा क्यै पनि गर्नु सकेन ! हो कि होइन ? यदो हो त यो बेला भू पू राजा जेल भित्र हुन्थे , होइन भन्नुस त ?
यति सम्बेदनशील कुरामा प्रमाण बिना पूर्वाग्रही भएर जे पायो त्यै बोल्नु हुदैन भन्ने लाग्छ मलाइ .
भारतको ग्राण्ड सड्यन्त्र हो भनेर हामि सबैको मनले स्विकारेको अबस्थामा अब अरु कुरा गरेर यो त्यो भनिरहनुको के औचित्य रहला र खै !
सत्य तथ्य बुझेका माबोबादिका नेताहरुलाई पनि त भित्री रुपमा राजाको माया रहेछ नि त ! नत्र भए त्यै बेला तिन्ले जनताको आड लागेर राजालाई सजाय दिदा हुन ! होइन र ? देशको माया दुबैमा छ , यि दुबै राष्ट्रिय शक्ती हुन । अब मिलून र अरु पार्टी काङ्रेस – ऐमले आदी भित्र पनि राष्ट्र भक्त असल नेता छन , उनिहरुलाई पनि सहमतिको धारमा उभ्याउन सकून र सबल लोकतान्त्रिक ( मैले सबल किन भन्या भने ऐलेको लोकतान्त्रिक ब्यबस्था त देख्यौ नि हाम्ले ! होइन र ? यो भन्दा अरु के देख्नु पर्यो र !!!!! ) ब्यबस्था कायम गर्न सकून देशलाई सुहाउदो ” लोकतान्त्रिक राजतन्त्रत्मक ” ब्यबस्था मार्फत ।
राज जि !
दिन प्रती दिन मुलुक समस्याको भूमरिमा फस्दै गएको , मुलुक कम्जोर हु:दै गएको , कुनै पनि एक पार्टिमा मुलुक हाँक्न सक्ने शक्ती नरहेको र यस्को असर आखिरमा जनतालाई नै परिरहेको हामी हेर्न सक्तैनौ —
पुष्प जी
हुन् त् मेरो र तीन को मत हरुमा धेरै अन्तर देखिन् थालेकोले हाम्रो बिचमा प्रतिक्रियाहरुको महत्वो कम हुँदै गएको महसुस गर्छु/ तापनि पुष्प जी र मेरो गन्तब्य फरक नभएको र हामि लोकतन्त्र बाडिने भएको कारण तपाईंको लुना जी प्रतिको आक्रामक धारणा हरुमा केहि लेख्न बाध्य भएँ/
प्रथम मूल कुरा सहि लोकतन्त्रको चाहना हो; तेस्को लागि कुनै पार्टीको समर्थक बन्नु सम्म पनि पर्दैन/ दोश्रो मूल कुरा कस्तो लोकतन्त्र चाहेको छ कसैले यो कुरामा हामि ध्यान दिनु पर्छ/ देसको उच्च कुर्सीमा चाहे राजा बसुन बा रास्ट्रपति त्यो झिनो कुरा हो/
म लुनाजीको वकालत गर्न लेखि रहेको होईन/ देसको नेताहरुको चाला देखेर राजा भएको लोकतन्त्रको अबधारणा लुनाजीले व्यक्त गर्नु भयो/ यो कुराको प्रतिबाद गर्न सकिन्छ तर त्यो भन्दा उपयुक्त बिकल्प छन् भनि लुनाजीलाई भन्न सक्नु पर्छ/ लुनाजी ले यो मत मात्र थमस उप पाउन लेखेको भन्ने पुष्प जेको बिचार लोकतान्त्रिक छ? सोधी हेर्नुस आफ्नो अन्तरात्मा लाई/ हामि लोकको मतको सम्मान हुने ब्यबस्था चाहिरहेको अबस्थामा कसैको मतको आलोचना होईन सहि बिकल्प को जानकारी दिनु पर्छ कि/
पुष्प जी चुहिने छानाको मर्मत गर्न बा भत्किन लागेको घर भत्काउन तेही घरको धुरी चढ्नु पर्छ/ लुनाजीको बिचार अनुपयुक्त लागेमा लुनाजीकै मनमा पस्न सक्नु पर्छ र मन परिबर्तन गर्नु पर्छ/ लुनाजीको र अरुको पनि बिचार परिबर्तन गर्नु छ भने तिब्र व्यक्तिगत प्रतिबादले बिचार परिबर्तनको सम्भावना समाप्त हुन्छ/ पुष्प जी तपाईं परिपक्क्व राजनैतिक बिचार भएको व्यक्ति हुनु हुन्छ/ मैले के भन्न खोजेको हो राम्रै बुझ्नु हुन्छ/
म राजतन्त्रको समर्थक होईन होईन यो लुनाजीलाई राम्रसित थाह छ तापनि राज चाहिने बिचार व्यक्त गर्ने लुनाजी मेरो लोकतन्त्रको चाहनाको बिरोध गर्दैनन् उल्टै समर्थन गर्छिन/ लुनाजीको त्यो समर्थन तपाईं को पनि समर्थन हो/
पुष्प जी लोकतन्त्रको अन्यथा ब्याख्या गर्नै सकिंदैन, हुने सक्दैनन्/ तेस्तो गर्ने हरु लोकतन्त्र बादी हुँदै होईनन/ हाम्रो बिरोध तिनैमा केन्द्रित हुनु पर्छ/ हामीले बिरोध गर्दै आएको को बिरोध लुनाजी पनि गर्दै हुनु हुन्छ/ त् पुष्प जी लुनाजी तपाईंको सहयात्री नै भएको किन मान्न सक्नु हुन्?
तपाईं मेरो लुना जीको यकि चाहना छ कि देसमा लोकको मत अनुशार सासन ब्यबस्था चल्नु पर्छ/ ठुलो कुर्सि र ठुलो नेताको चाहना नै लोकको मत हुन्छ भन्ने कुरा बारम्बार गलत साबित भएको छ/ गंगालाल हरुलाई फाँसी को सजाय दिने दण्ड दिने व्यक्तिलाई नै रास्ट्र पिता बनाईएको व्यबस्थाको नाम प्रजातन्त्र दिईयो तर के त्यो प्रजातन्त्र साबित भए?
चाक्सी बारीमा २०४६ सालको आन्दोलनलाई भारतियेकरण गर्न खोज्ने गणेश मान मर्दन गर्ने र मदन भण्डारीको हत्या समेत गर्दै आफ्नै पार्टीको नेत्रित्वोको सरकारको बिरुद्ध मन मोहनको पाला देखि आज सम्म षड्यन्त्र गर्दै गर्नेहरुको प्रजातन्त्र प्रजातन्त्र भएनन्/ यसै कारण लोक कै लोकतन्त्रको आबस्यक भएको हो/ तर अहिले पनि तिनै नेताहरु लोकतन्त्रबादी बनेको छ जसले बिगत देखि आज सम्म लोकको मत लाई दिल्लीको मतले कुल्चान्दै आएको छ/ म मान्छु पुष्प जी प्रचंद्र ईनिहरुको बिरुद्ध लड्दै छ भनेर/ तर उ असफल भएमा के गर्ने?
प्रचंद्र असफल भएको अबस्थामा देसमा लिट्टे बाद हाबी गर्न चाहनेको लोकतन्त्र भन्दा लुनाजीले चाहेको लोकको मत अनुशार सासन गर्ने राजाको परिस्थितिको उपचारात्मक र बिकल्प केहि समयको लागि भए पनि उपयुक्त हुन्छ भन्ने कुरा गलत हुन्छ भन्ने आधार को सिट छ?
पुष्प जी सुन्नु नै भयो होला हिजो अस्ति मात्रै लिट्टे कुमारले बोलेको मावोबादी एमाले ले सरकार चलाई सक्यो अब पालो कांग्रेसको रे/ अनि कांग्रेस पछी कसको तिनै बिहार बादीको होईन? उसले त् यति सम्म पनि भने कि एमालेको नेतृत्व को सरिर मात्र एमालेमा रे अनि मन चाहिं मावोबादिमा रे/ उसको यो कुराले लित्तेबादी हरु अर्कै लोकतन्त्रको षड्यन्त्र गर्दै छन् भनि स्पस्ट गर्छ/ यिनीहरु हाम्रो बिरोधि हुन ईनिहरु सिट बिरक्तिएको लुना जी होईन/
हेर्नुस पुष्प जी उनीहरु चक्रे प्रणालीमा गुन्ठेको आताले लोकतन्त्रको रोटि पाक्दैन/ यो संसदिय ज्ञाने बादीहरु र लिट्टे बादीहरुले मावोबादीको “लोकतन्त्र” लोकतन्त्र चाहेरै मानेको होईन/ ईनिहरु मावोबादिले मागेको लोकको तन्त्रलाई उहिले २००७ साल र २०४६ सालमै जस्तो बतार्न लतार्न चाहि रहेको छ/ ईनिहरुकै मोडेलको लोकतन्त्र नचाहेर लुनाजी आफ्नो सोच अघि सारेको हो/ लुना जी को यो सोच भित्र तेस्ताको बिरोध लुकेको छ/ तेस्ताको बिरोधि हामि पनि हौँ त् कम से कम हाम्रो बिरोधि को बिरोधि हाम्रो मित्र भएको किन मान्न सक्नु हुन्/
मदनजी,
म कुनै वादको वकालत गर्न जन्मजात स्वभाव लिएर जन्मिएको होइन; कोही पनि हुँदैन । त्यसैले नाबालक र अबुझ छँदा राजाको जयजयकार त कहिले कांग्रेस अनि एमालेको र्यालीमा पनि हिँडिएकै वा हिँडाइएकै हो । गणेशमान हुन् वा मदन भण्डारी, अहिले पनि यी व्यक्तित्वहरूप्रति मेरो आदर छ । अरु राजाहरूलाई त मैले देखिनँ र उनीहरूको शासनकाल भोगिन तर वीरेन्द्र व्यक्तित्व र उदारताको प्रशंसक हुँ म ।
तर अहिले देशमा माओवादीमात्र देशी-विदेशी ब्वाँसाहरूसँग भिड्न सक्ने शक्तिका रूपमा देखिएको छ । प्रष्टरूपमा भन्नुपर्दा देशको र जनताको पक्षमा खुलेर अगाडि आउन सक्ने शक्ति अहिलेको अवस्थामा माओवादीमात्र देखिएको छ । राजतन्त्र सखापै पार्ने कुरा कमसेकम वीरेन्द्र छँदासम्म माओवादीहरूबाट आएको थिएन; राजाको अधिकार कटौतीमात्र माओवादीको माग रहेको थियो । यस अर्थमा पनि माओवादीप्रति मेरो झुकाव वा भनुँ एक किसिमको आस्था रहँदै आएको छ । राजतन्त्र हटाउनुका पछाडि जसले जेसुकै विश्लेषण गरेपनि विगतमा बिग्रेको राजतन्त्रको छवि र केही वर्षे ज्ञानतन्त्र नै जिम्मेवार रहेको कुरा कमसेकम तपाईं-हामीले भोगेकै कुराबाट प्रष्ट हुन्छ ।
जहाँसम्म माओवादी असफल भए भन्ने के गर्ने भन्ने प्रश्न छ । यसबाट तपाईंको माओवादीप्रतिको विश्वास प्रष्ट हुन्छ । तर यो प्रश्न कमसेकम तपाईंजस्तो व्यक्तिबाट आउनु नपर्ने हो । तपाईंजस्तो मान्छेबाट यस्तो विचार आउँछ भने माओवादी त के एकदिन अवश्य पनि देश असफल हुन्छ । अहिले एकातिर माओवादीलाई जनतिरस्कृतहरूले भारतको निगाहमा घुँडा टेकाउने दुस्साहस गरिरहेका छन् भने माओवादी हदैसम्मको लचिलो भएको हामीले बुझेकै कुरा हो । माओवादीलाई अझ बढी जनताको साथ चाहिएको वर्तमान अवस्थामा माओवादी असफल हुने डरले ज्ञानेन्द्रहरूको शरण पर्नु कतिसम्म उचित हो ? ल मानिलिउँ ज्ञानेन्द्रलाई साथमा लिएर माओवादी अगाडि बढ्यो रे ! के यो पनि ठोस उपाय हो । यस्तो कार्यले माओवादीको छवि बिग्रिनुबाहेक केही हुनेवाला छैन । माओवादीको साथ नछोड्नुस्; तपाईंको आग्रहबमोजिम मेरो सल्लाह यही हो ।
पुष्प जी/
प्रथम आग्रह लोकतन्त्रको सहयात्रीहरुलाई समेटेर संगालेर लाग्न प्रयत्न गर्नुस/ मेरो बारेमा जस्तो धारणा बनाउनु छ बनाउनुस तर लुनाजीको बिकल्पको सोचलाई बिरोध बात होईन हाम्रै जित हुने कुरामा बिस्वास दिएर बदल्न प्रयास गर्नुस/ लुनाजी गन्तब्य लोकतन्त्र नै हो आफ्नो सहयात्रिलाई पर घचेट्ने काम नगर्नुस/ मित्रलाई बिरोधि बनाउनु बा ठान्नु बुद्धिमानी होला र?
लोकतन्त्रमा आफ्नो आफ्नो सोच अनुशार विकल्पको परिकल्पना गर्न कसैले पनि सक्छन/ गलत भए सच्याई दिनुस/ केसू त् होईन् लुना जी/ मेरो बारेमा जे धारणा बनाउनु छ बनाउनुस/ म पूर्ण लोकतान्त्रिक साम्यवादको समर्थक हुँ त् तपाईं मावोबादीको/ हाम्रो बिचमा फरक छ पनि छैन पनि/
मेरो बिचारमा लोकतान्त्रिक साम्यवादी प्राप्त गर्ने मावोबादी एउटा उतम माध्यम हो/ उ असफल भएमा के गर्ने भन्ने कुरा भित्र अर्को प्रयास कसरि गर्ने भन्ने भावना लुकेको छ/ यसैले तपाईंको अन्तिम हरफमा केहि टिप्पणी गर्न चाहें/
मावोबादी असफल भएमा के गर्ने भन्ने कुरा सैधानितिक तवरले कल्पना सम्म पनि गर्न नसकिने कुरा हो/ तर प्रतिस्पर्धात्मक परिस्थितिमा स्थिति बदलिन सक्छ/ आज मावोबादी ब्वान्साहरुको फसेको शेर जस्तै भएको छ/ मावोबादी हारेमा बा असफल भएमा हामि सिट अर्को बिकल्प हुनु पर्छ/ ई बिहारी बाबाको चिलमचिहरु अंगाल्नु भन्दा लुनाजीको बिकल्प गन्तव्यमा पुग्न घोडेटो नभएमा गोरेटो लाग्नु जतिकै मात्र हो/ गोरेटो लागेमा यात्र नै टुंगिन्छ कि भनि सोच्नु आफै माथि बिस्वास नगर्नु हो/
मदनजी,
कसैले घोडेटो सकियो भन्दै वा घोडेटो सकिन लाग्यो भन्दैमा वा घोडेटो हुँदाहुँदै जानाजान गोरेटो बाटो लाग्नुलाई के भन्ने ? अझ गोरेटोलाई पनि घोडेटो बनाउनतिर पो लाग्नुपर्ने होइन् र ?
पुष्प जी
तपीन्ले भन्नु भएको घोडेटो छन् त् छ आर त्यो घोदेतोमा मावोबादी आफै फासी रहेको जनताले देख्दै आएको छ/ मावोबादीको लचकता भित्र बिचलन पनि देखिएको छ/ प्रमाण चाहिन्छ तपाईंलाई? चाहिन्छ भने बाबुराम र प्रचंद्र्को भारत हेर्ने आँखा किन फरक भयो त्यो भन्नुस मलाई/
मित्र तथा ई भाई पुष्प जी म तपाईं हरुको सहयात्रिनै हुन् तर तपाईं हरु मलाई अमित्र ठान्नु हुन्छ/ यो कुरा मेरो तपाईं हरुको सहयात्री बनि रहन पाउन भन्ने बिन्ति पत्र चाहिं होईन/ मित्रबाट तरिकाले चिन्न बुझ्न अनुरोध गरेको मात्रै हो/
म लुना जी जस्तैको बैकल्पित सोचको आलोचना नगरिकन बिचार बदल्न प्रयत्न गर्छु त्यो क्रममा आफ्नो सोचलाई जसरि प्रस्तुत गर्नु पर्छ गर्छु/ राजनैतिक विचार विरोधीलाई भौतिक कार्यबाही बा गालि बात बदल्न सकिंदैन एस्तो कार्य बात राजनैतिक फरक मत भएकाहरु अजात सत्रु बन्न जान्छ/
राज जी जस्तै म पनि mysansar को नियमित र पुरानो पाठक हुँ, तपाइले लुनाजी को बारेमा भन्नु भए जस्तो मलाइ पनि लागिरहेको थियो | मलाइ पनि लुनाजी को सोंच विचार र दृष्टिकोणमा विचलन आएको जस्तो लाग्छ, वर्तमान सामाजिक ,राजनैतिक परिस्थितिको आंकलन गरेरै वहांले आफ्नो धारणा बनाउनु भएको भए त के भन्नु कि हामी गलत ठाउँमा छौ कि वहाँ हुनुहुन्छ तर मलाइ चै देश र जनताको दीर्घकालीन हितको लागि गणतन्त्रको बाटोमै जानु उचित हुन्छ जस्तो लाग्छ र त्यसलाई ठीक ठाउँमा डोर्याउने राजनैतिक पार्टी पनि माओवादीनै हो भन्ने पूर्ण विश्वास छ |
” नाच्न जाने आगन सोजो ” आफैले बनाउनु पर्छ —
——————————————————–
खै !
बिचलित
या
ब्यबहारिक
आ- आफ्नो हेराइ बुझाइ
अनि
भोगाई पनि — आफ्नै आखा अगाडी —
सैद्दान्तिक डोरी
खुर्सानीको बोटमा
धान्नै नसक्ने गरि —
चचाहुईको सपना त्यसै लत्रिरहेको —
आखाले नै देख्दा
भोग्दा
अझै पनि
त्यो सपना फूल्न नसक्दा
च्चाहुई चचाहुई ओठहरुमा मात्र सिमित —
कत्ति बहादुर तिमि अविचलित —
जस्तै बहादुर भए पनि पिंग लत्रिएको छ
धान्न नसक्दा —
खै कति पटक असफल भैसक्यो !
मुलुकले प्रधान मन्त्रि पा होइन !
पाए पनि के गर्नु ! हाम्ले रोज्या —
भो के कुरा गर्नु र —-
आधा भन्दा बढी अर्कैले रोजेको — अर्कैले खोजेको —
छिट्टै नै लोंद्रूप पनि किनियलान–बेचियालान —
संसद खरिद बिक्रि झैँ —
अनि
तिमि र म चै लाटोले केरा हेरे झैँ त्बाल्ल परेर बसुला —
हुन्छ ?
भो यस्तो अविचलित बहादुर हुन मन ला’ न मलाइ
सिधा औलाले घिउ नआउदा
बाङ्गो गर्न जान्नु पर्छ —
” नाच्न जाने आगन सोजो ”
आफैले बनाउनु पर्छ —-
धैर्य गर्नु पर्छ लुना जी, सामाजिक राजनैतिक परिवर्तन हुन धेरै समय, कठोर संघर्ष र तमाम् बलिदानी चाहिन्छ सायद यही समाज विज्ञानको नियम हो | हामीले विश्व इतिहास हेर्ने हो भने पनि त्यो कुरा प्रष्ट हुन्छ त्यसैले अविचलित भएर लडी रहनुको विकल्प पनि छैन |
लुना जी
मलाई तपाईं को लोकतान्त्रिक राजतन्त्रको चाहनामा केहि भन्न जरुरि ठानेंन/उपचार पद्दति फरक भएमा खुवाईने औषधि पनि फरक हुन्छ/ खल्तीमा सुको नभएकोले महँगो डाक्टरको कल्पना गर्दै गर्नु र अहिले ई पार्टीहरु बात लोकतन्त्रको आस गर्नुमा कुन कारणले फरक हुन्छ भनि ठम्याउन सकिरहेको छैन/
लोकतन्त्रको झन्डा उठाउन्दैमा जो पनि लोकतान्त्रिक हुँन सक्दैन र व्यक्तिको नाम हाबी भएको पार्टी बात आस मात्रै गर्न सकिन्छ बिस्वास गर्न सकिंदैन/
लुनाजी हाम्रो अन्तिम गन्तब्य गणतन्त्र हो/ लोकतन्त्र भन्नु र गणतन्त्र भन्नुमा मात्र सब्द्को फरक छ/ मूल कुरा लोकको मत अनुशर सासन ब्यबस्था चल्नु पर्यो/ तपाईंले लोकतान्त्रिक राजतन्त्र भन्नु भएको “लोकको मत अनुशार सासन गर्ने ब्यबस्था” भन्नु भएको हो भने तपाईंको कुरामा बिरोध गर्नेहरुलाई ” यो कुरामा बिमति भएको कारण के हो? भनि सोध्न चाहन्छुं/
लोकको मत अनुशार देसको शासन ब्यबस्था चलाउन न मावोबादी बन्नु जरुरि छ न कांग्रेसी बा एमाले/ मात्र लोकतन्त्रबादी बने पुग्छ/ व्यवस्थाको उच्च कुर्सीमा को बस्छ तेस्को पदको नाम के हो भन्नु भन्दा उसले लोकको मत अनुशार सासन गर्छ बा गर्दैन त्यो नै मूल कुरा हो/
मेरो मनको कुरालाई बडो सहज सँग लेखिदिनु भो तपाईंले , तपाईंलाई हार्दिक धन्यवाद मदन जि ।
गणतन्त्रेहरु पथबाट केहि बिचलित भए भन्दैमा लोकसम्मतिलाई नै नकार्ने राजतन्त्र ठिक छ भन्नु भयंकर राजनीतिक गल्ति हो | लोकतन्त्र र राजतन्त्र एकापसमा ठ्याम्मै नमिल्ने तन्त्रहरु हुन् | यदि भू पु राजाले लोकतन्त्रलाई आत्मासात गर्ने हो भने राप्रपालाई प्लेटफार्म बनाएर आगामी चुनावमा जनतासंग मत मागे हुन्छ | उसको कार्यक्रम राम्रो लागे हामी भोट दिउँला| कुनै पनि फूलबुट्टा भरेर आएपनि राजतन्त्र गणतन्त्रमा अटाउन सक्दैन| जनताको निमित्त, जनताको र जनताद्वारा सिद्वान्तबाट चल्ने हो भने राजतन्त्रबाट “राज” चाहिँ झिकेर “जन” राख्नुपर्छ| जनतन्त्र नै आजको आवश्यकता हो |
जनताका प्रतिनिधीहरू विचलित भएको भन्न मिल्दैन, परिवर्तनको संघारमा केही अफ्ठ्यारा स्वाभाविक हुन् भन्ने कुरा त सबैलाई थाहा भएको विषय हो । बरु यस्ता कुराबाट लुनाजीहरू विचलित भएको पाउँदाचाहिँ जति उदेक लाग्छ, सडेगलेकाहरूको पक्षमा वकालत गरेको पाउँदा दु:ख लाग्छ शशांकजी ।
ससांक जी र पुष्प जी
सर्प्रथम म शसांक जीको “गण तन्त्रे” सब्दमा हार्दिक धन्यबाद अर्पण गर्छु/ तपाईं हरुको प्रतिक्रियामा केहि लेखेको थिएँ तर मेरो इन्टर नेट कनेक्सन टुट्यो/ तेसैले अलि फरक तरिकाले फेरी लेख्दै छु एउटा अनुभव सुनाएर/
एमालेको एउटा झन्डै बन्द बैठकमा निम्त्याएएको थियो/ बिषय थियो कसरि एमालेको संगठन बलियो बनाउने र कसरि एमालेमा जन समर्थन संगाल्ने भनेर/ धेरै धेरै बोले/ तर एमालेको पोलिट ब्युरोको एउटा बरिस्ठ तथा धेरै पढेको नेताले
” एमाले झार पात बतुल्दैन भने” / अनि मैले तपाईंको एमालेको बिद्यालयमा विद्यार्थी i खोज्न आउनु भएको हो बा प्राध्यापाक भनि सोधेंर त्यो बैठक त्यागेर बाहिर आए/ तेत्रो नेतालाई मैले यो प्रष तेर्सायेकोमा बवाल भएको थियो/
पुष्प जी र तपाईं को कुरा पनि मलाई तेस्तै लाग्यो/ ” गन्त तन्त्रे सब्दमा फेरी धन्यबाद/
मदनजी ! पुश्पजी र मैले जनतालाई झारपात भनेका छैनौं | बरु दरवारिया पक्षमा बेलाबेलामा भावावेसमा आइ वकालत गर्नुहुने लुनाजीलाई जगदीश घिमिरेको जागिरे प्रसंगका केहि कुरा यहाँ राखूँ भनेको त्यो साइट नै भेटिन | संक्षिप्तमा भन्दा उहाँ उहिले परिवार नियोजनमा हाकिम हुँदा प्रथम चोटी रेडियोमा “ढाल” को बिज्ञापन गराउँदा दरवारकै स्वीकृति लिनु परेको थियो अरे भनेपछि त्यतिबेलाका सबै मन्त्रालय, मन्त्रि र प्रधानमन्त्री त थपना पो थिए, अर्हाएको काम गर्ने खेताला पो थिए|
शसांक जी !
निरकुंश तन्त्र भा बेलाको कुरा गर्नु हुन्छा तपाइँ !
निरकुंश तन्त्र कहिल्यै फर्किदैना अब , तपाई ढुक्क हुनुस .
‘ लोकतान्त्रिक राजतन्त्र ‘ बिकल्पको पासा हो — बेलायत हेर्नुस , जापान पनि —
गतिलो काम गर्न ( जस्तो कि पशुपतिको भ्रस्टचारी पूजारीलाई माबोबादिले हटाउन
खोज्दा सकेनन् नि आफ्नै सरकार हुदा को बेलामा पनि , त्यो बेला शूदहरुको फोन
धम्कीले कमाल गर्यो कि गरेन ? बाइ सी यल ले कोशिस त गरेकै थे नि , तर
शूदहरुको धम्कीको अगाडी क्यै जोर चल्यो ???
यसरि शूदहरु बाट नहेपिना , अन्य रुबेलहरु नजन्मौना ) मुलुकको ब्यबस्था सबल
बनाउन डिप्लोम्याटिक वे अपनाउनु बुद्दिमानी होइन र ?
नहुने मामा भन्दा कानो मामा निको ——
पशुपतिको पुजारी हटाउन नसक्नुमा सत्ता साझेदार दल एमाले र विपक्षी दल कांग्रेस राजी नहुनु पो प्रमुख कारण हो नि, होइनर? मिलिजुली सरकारमा एकलौटी निर्णय गर्न नसकिने रहेछ भन्ने माओवादीले अबचई राम्ररी बुझेका होलान है?
लुनाजी ! तपाइंको “लोकतान्त्रिक राजतन्त्र” अवधारणा नै गलत छ | बेलायतको शासन प्रणाली राजतन्त्र नभएर लोकतन्त्र हो | त्यहाँ कि रानी त मानार्थ राज्य प्रमुख हुन्,ceremonial अर्थात अलंकारिक हुन, कार्याकारी अधिकार नभएका थपना हुन्| राज्यले दिएको तलब थाप्छन, बस्छन| हाम्रालाई पनि त्यसरी बस्नु भनेर सबै सुख सुबिधा दिएकै थियो नि ! आफै जान्ने भएर स्वच्छ छवि खोज्ने हुँदा तीन बल्ड्यांग खाएको त हो नि ! अझै पनि समय छ: ” म मानार्थ राजा भएर बस्न इच्छुक छु” भनेर उनले गणतन्त्रेहरुलाई निवेदन हाल्नु पर्दछ | तसर्थ लुनाजी! ceremonial monarchy को माग राख्नुहोस, यो राजनीतिक शब्दकोशमा भएको शब्दावली हो |
मैले भन्न् खोजेको पनि तपाईंले भन्नु भ को जस्ताइ हो ,
त्यो ४६ साल भन्दा अघिको जस्तो निर्दलिय ब्यबस्था मार्फत को राजतन्त्र त कहिल्यै पनि भनेकी छैन नि । लोकतान्त्रिक राजतन्त्र भन्नु र सेरोमोनियल भन्नु उस्तै त हो नि । यसो भए पछी सबै आ- आफ्नो स्पेश मा हुन्छन अनी सबै खुशी हुँदा काम गर्न सजिलो हुन्छ , अनी सबै मिलेर काम गर्दा मुलुक अगाडि बाध्नको बिकास हुन सहज हुन्छ , एकले अर्काको खुट्टा तानातान पनि नगरलान ( प्रयोग भए पछी था होला नै )
, काग्रेस – ऐमाले भित्रका असल इमान्दार नेता ( नेता नभेट्ताए कार्य कर्ता त इमान्दर छन नि – तिन्लाई नेता बनाउने ) यसो भए पछी ति तमाम काङ्रेस – ऐमालेमा सद्भाब राख्ने जनताको पनि मन खुश —
हामीले यस्तो सल्लाह दिन सक्नु पर्यो हाम्रा नेताहरुलाई । अनी ति एकताको सूत्रमा आउछन , एकतामा भयन्कर ठुलो शक्ती पो हुन्छ त !
झिजाले मुढा बाल्छ , हाम्ले सानोमा पढ्या ।
हामी ( हाम्रा नेताहरु किनकी हाम्राइ प्रतिनिधि हुँन् ति ) बलियो भए , समय मै हामी मार्फत हाम्रो सबल संबिधान बन्छ , त्य्सपछी त्यस्ता जाबा शूद हरुले लौ त थर्काओस त अर्काको आन्तरिक राजनीति मामालामा !!!
प्रिय !
काठमान्डौको शुनधारा सुकिसक्यो !
तिमि कुन जुगमा छौ ?!
‘ गेम ओभर ‘ हुदैछा –(?!)—
तिमि काल्पनिक तन्द्रामा छौ
या
सपनाको संसारमा ?!—
ब्युझ !
सुन्यौ ?
आखा खोल प्रिय !
जनि गर !
तिमि ढिलो ब्युझिदा
अर्कै स्वर सुनिने देशमा हुन सक्छौ —-
त्यो बेला
धेरै अबेला भएको हुन सक्छ
केहि बुझ्न नसकी —
ढिलो भएकोमा
तिमि
पछुतौना सक्छौ —
बाबा !
तिमि सन्चै त छौ ?!–
सन्चै छौ भने उठ !
आखा मिच
कान खोतला
कतै तिम्रा कानमा कानेगुजी त भरिएका छैनन् ?!
कन्सुत्लो पनि पुगेको हुन सक्छ ——
भए कन्किरोले निकालेर फाल !
तिम्रा कानका प्वाल खुल्ला हुनै पर्छ !
बिल्कुल खुल्ला —
तिम्ले सुन्नै पर्छ नेपाल आमाको चित्कार !!!!!!!!!!!!!!!!!
तिम्रा आखा खुल्नै पर्छ
बिल्कुल खुल्नै पर्छ —
तिम्ले हेर्ने पर्छ नेपाल आमाको आशु —
तिमि डुबेर
अनि
अनि पौडिन सक्नै पर्छ —
प्रिय !
मलाई त एकदम डर लाग्दै छ —
” गेम ओभर हुदैछ — ”
हामीले जित्नु पर्छ —
कुनै पनि हालतमा
कुनै पनि तबरले —
अलिकति झेल गर्दैमा
के फरक पर्छ त यदि नेपाल आमाको मुहार हास्छ भने —–
प्रिय !
आशा गर्छु कम्तिमा कुरा बुझ्यौ कि ! ————-
🙁
लुनाजी ! तपाईंका राजनीतिक घोत्ल्यांइहरु कविता मार्फत बढी प्रष्फुटित हुन्छ| तपाइंको कवितात्मक मन्तव्यको मा उच्च कदर गर्दछु |
बिषय : नारायणहिटी हत्याकाण्ड र छानबिन /
दाश ढुंगा तथा नारायणहिटी हत्याकाण्ड जस्ता अति नै कहाली लाग्दा क्रुर र अकल्पनीय षडयन्त्रको तत्काल निष्पक्ष्य छानबिन गरि सत्यतथ्य नेपाली जनतासामु जस्ताको तस्तै ( black and white ) पर्दाफास हुनुपर्यो होइनभने तेस्को छानबिनमा ककसले तगारो तेर्श्याका छन् तिनीहरुको कर्तुत नेपाली जनतालाई चाहियो /
यी र एस्ता घटनाका सत्यतथ्य बाहिर नाऔनाले बाहिर जसले पायो उसले आफ्नै ब्याख्या लागई रहेका छन् / जस्तो कि पूर्व युवराज- पारस शाह , राजिब शाह देखि हालसालैको पूर्व रथी बिबेक कुमार शाह का भनाइहरु /
नेपाली जनताको मन र मश्तिका बाट कहिले नमेटिने एस्ता घटनाको स्वतन्त्र छानबिन जबसम्म गरिदैन तबसम्म जत्तिसुकै गणतन्त्र र प्रजातन्त्रको नाम जपेपानी त्यो साँचो अर्थमा आउने छैन /
All the marital relationship between Nepaleese Palace and Indian family is the main source of internal affairs matters leakage .Otherwise how could the people of India know about Dipendra,s matters and Design all the murders in our country .The Palace and the king never thought of these things ,and our leaders are blind .They only see how to do corruption in our country .Time n again mistakes are being repeated. so better lets not care about these things and lets do whatever we can do for our country personally .Nepali congress and UML are mainly responsible for these things. Third one is maoist who have to be responsible for the present situation Nepal. All these leaders should be hanged like Saddam Hussein only our country can rest in the future .
जुन बिसयमा किताब लेखियको छ. तेस्को धरातल सरसर्ती हेर्दा. भारतको गिद्दे नजर नेपाल माथि सुनौली सन्धि देखि नै परेको छ. राजा महेन्द्रलाई दियालो दरबारमा सिकार खेल्दा पनि यस्तै योजना बने छातीमा गोलि हानी मरेको कुरा पनि गुपचुप नै छ. किन कि राजा महेन्द्रले भारतको कुद्रिस्तिलाई राम्रो संग बुझेका थिया. तेही कारण राजालाई सिकार गरेको हो. तेस्मा दरबारियाको सहमति भयारै भारतले महेन्द्रलाई सिध्यको हो. तेसै गरि राजा बीरेन्द्रलाई सिद्ययाको हो.मदन भण्डारीलै सिद्यकै हो. यसमा आफ्नै पार्टीका धुर्त नेता, दरबारका धुर्त नातेदार को मिलोमतोमा घटना घत्यको हो. यसको अर्थ यो कि चाया प्रचण्ड जी होस् चाया सुर्य बहादुर जी होस् छाए कांग्रेसका नेता हुन् सबै भारत कै नोक्कर जस्ता देखिय. तराई पार्टी देखि माओबादी सम्म उसैको इसारामा नाचेको प्रस्ट भयको छ. देश घेरामा परि सको छ. हामी अन्धर्कर्मा छौ. धमिलो पानीमा भारत माछा मारी रहेको छ. नेताहरु देशलाई हिला लगाउदै छन्.
बास्तबमा कृष्ण प्रसाद भटराईले भनेका कुरा अहिले जग जाहेर छ. २०४६ साल को संबिधान संसोधन गरि जारी गर्दा हुन्छा. बतासे फुल जस्ता नेताबाट देशले केहि पौने छाँट छैन .
07 र 46 सालले भारतले नदि उपहार लियो 62/63 नागरिक्ता बिधेक लियो । तर पनि कुनै नेता लोन्डुप नै भ एनन् । अब अहिले नेपालि जनतालाई कुने पार्टिले पनिकेहि नगर्ने रहेछन भन्य भारतले बनाई सकेको छ । अब पुन ज्ञानेलाई लोन्डुप बनाउन पहिले राजि गरेर यो किताब बजारमा ल्य एकोहो ।
यो कुरा जति नेपाल को सबै जसो नेताहरुलाई थाहा छ…..तर कुरा खोल्न डर मानिरहेका छन…..कम्तिमा किताबमा भए पनि बिबेक शाहले कुरा बहिरा त लेऐ.
नेपाल को आधुनिक युगको यो पहिलो रहस्यमय घटना हो – जसको कारण आज पनि हरेक नेपालीको हृदयमा त्रासको भावना उत्पन्न भएको छ यो पुस्तकले सत्य तथ्य घटनालाई प्रस्तुत गर्न सकोस र भारत को दादा गिरि सबै नेपाली ले सामना गर्न सकुन मेरो बिचारमा दिपेन्द्र निर्दोष छन् हाम्रो हिन्दु धर्ममा माता पिता नै भगवान हुन् यस्तो कर्म उनले गर्न सक्दैनन् वन्ने मेरो विश्वास छ …
अब यो किताब प्रकाशित भएर के नै हुन्छा र, रक्तकुण्ड आयो बजारमा, तेस्ले के नै तेस्तो ठुलो उपलब्धि गर्यो र अब आउने किताबले गर्न सकोस, निर्धक्क भएर मैले येसो गरेको हु भनेर भन्नेले नाभानुन्जेल येह केहि कुराको पनि ठेट कुरा औला भएर नचिताए पनि हुन्छ, !!!!
अब स्चूल्को इतिहास पुस्तकको अर्को नयभाग्को रुपमा चाही यो राख्न सुहाउलाकी,
हाम्रो देश नेपाल येसतै हो, !
धन्येबाद
मेरो सोचाइमा त्यो कालरात्रिको बारेमा ज्ञानेन्द्र र गिरिजा कोइरालालाई पहिलेनै जानकारी थियो त्यसैले ज्ञानेन्द्र त्यो दिनको डिनरमा नगई बाहिर कतै बस्यो भने कोइरालाले ग्रान्ड डिजाइन भनेर चिच्याउन्दै हिड्यो उनीहरुले चाहेको भए यो क्षतिलाइ रोक्न सक्थ्यो
साथि हो यो सब उही माइला दाई को करामत हो होइन भनि एस्ता साह बंस जति पनि छन उच पदमा ति सबैलाइ कारबाही गर्नु पर्छ किन कि डाक्टर राजिब साहले पनि येही भन्दै थिए अहिले फेरी अर्का सेनानी होइन किन र कहाँ लुकेर बसेका थिए इनिहरु अब अरु कुरा केहि नेपाल मा जनता को संबिधान बनेन भनि माइला दाइले फेरी राख्ने भए नजरबन्द मा ई नाइके अनि देसको ढुकुटी सकेर कहिले अमेरिका कहिले जापान कहिले भारत अनि कहिले नेपाल को ठुला ठुला होटेल मा मोज गर्ने लाई लौ बधाई छ माइला दाजु अब पौने भयेउ जस्तो छ फेरी रुकुम रोल्पा बिराटनगर पोखरा अनि उतर दछिंन सबै बाट फेरी अभिनन्दन मलाई त लाग्छ अब को ६ महिना पछी निर्धक्क उठ अब होइन भनि एस्ता सेनानी लाई के बद्नाम गरेर हिड्नु है भयो अब एस्ता किताब मा खर्च नगर्नुस बरु बुहारीले चरिकोट मा सहयोग गरे जस्तै सोच बनाए मा तेतिकै जनता को मन जित्ने छौ सुरु गर बरु अब देखि भएका जनता को सम्पति जति पनि छन जिजु बाजे का पाला देखि नेपाली जनता लाई बाहिरिए सहयोग बाट ईका ति अकुत सम्पति अब हामी जनता लाई नै सहयोग गरेर देखाऊ पक्का छ तिम्रो इस्थान होइना भनि इसब नाटक बन्द गर
कसो साथि हो
नेपाल को आधुनिक युगको यो पहिलो रहस्यमय घटना हो – जसको कारण आज पनि हरेक नेपालीको हृदयमा त्रासको भावना उत्पन्न भएको छ यो पुस्तकले सत्य तथ्य घटनालाई प्रस्तुत गर्न सकोस र भारत को दादा गिरि सबै नेपाली ले सामना गर्न सकुन मेरो बिचारमा दिपेन्द्र निर्दोष छन् हाम्रो हिन्दु धर्ममा माता पिता नै भगवान हुन् यस्तो कर्म उनले गर्न सक्दैन
यो सबै पारस र ज्ञानेन्द्रको अर्को सदएंत्र हो, दीपेन्द्र शाह ले कहिलेइ पनि आफ्नैबाबा आमा र आफुलाई मर्नेकुरा अकल्पनीय छ , हामीलाई यो दरवार हत्याकाण्डको सहि रिपोर्ट र छानबिन चाहियो /
मलाइ अजै चित्त बुजेना किन कि दर्बार हट्य काण्ड मा ज्ञानेन्द्र कि बुडी र पारसलाई किन लेकियाना उनीहरु पनि उही थिया तेयो दीन कसरि बाचे तेयो कुरा को खुलासा हुनु पारो राजा रानी लाइ कसले गोलि हानो यदि देपन्द्र ले हो भने देपन्द्र लाइ कसले गोलि हनो यो कुराको लागि पुरा नेपाली सुन , पडन आतुर छन् होइन भने यस्तो लेख र यस्ता पुस्तककाकुनै महत्तोरनअ तरमैले सुने र पढेअनुसार देपन्द्र त राम्रा मान्छे तेये भने पढेको तेये आज प्एलोचोटि देपन्द्र खराब तेये भनेर पडदै छु / कसरी विश्वास गर्ने र कसलाई विश्वास गर्ने
होसियार !
चितवन काण्डले परसको image बढेको देखेर त्यही मौका छोपेर यो पुस्तकको प्रकाशन भएको हो / यसमा भयंकरको कुटिल चाल छ / कृतिम गन्ध भएपनि कसलाई कसरी फसाउन र उछाल्न खोजेको हो भन्ने कुरा बुझ्न सकिन्छ / होसियार !
यो साँचो कथा हुन सक्छ, किन हुन सक्दैन र ? उनले सबैको नकारात्मक पाटो उजागर गरेका छन्- दरबार( दिपेन्द्र को चरित्र वा अरु योजना), ज्ञान्नेंद्र( पारस लाई जोगाउने उपाय) , भारत (माओवादी तालिम) वा राजनैतिक नेताहरु( माकुने, थापकाजी, माओवादी), ………..दरबार बारे थाहा पाउन उनीभन्दा जानकार ब्यक्ति को हुन सक्छन र? ज्ञानेन्द्र र पारस लाई कारबाही गरे उनीहरुले भटाभट साँचो कुरा ओकल लान त? कि साँचो कुरा भनेको एउटा मात्रै छ- दरबार काण्ड ज्ञाने पारस कै मात्र काम हो? यो दिपेन्द्र को कुलतको परिणाम हुन सक्दैन? यो बिदेशी या भारत को काम हुन सक्दैन?……….उनि भन्दा बडी तपाई हरुलाई थाहा छ र तपाई हरु आफ्नो कुरा मात्र ठिक भन्ने ठआन्नुहुन्छ तपैहरु पनि लेख्नुस दरबार काण्ड को बारेमा…….सबैको चित्त बुझाउन गार्है हुन्छ नि साथि हो………
आफनै सिक्का खोटो भयपछी कसलाई क भनौ र खोइ
जसले पनि मुर्ख बनाउन सक्ने कस्तो जात हो नेपाली ? जागिर बाट हटाए पछि को सबै तलब भत्ता उशूल गर्ने भए यिन ले
न हिजोको राजतंत्र न आजको लोकतंत्र, आम लेम्यानका लागी न मर्दाको मलामी , न त बांच्दाको जन्ती , तर किताब चाही पढ्नु पर्ला, र यसै बिषयलाइ Times of India ले चै यसो लेखेको रहेछ /
http://timesofindia.indiatimes.com/india/India-may-have-incited-Nepals-royal-carnage-King-Birendras-former-aide/articleshow/7178766.cms
दिनेश
नमस्ते जो जस लाई सम्भंधा छ यो किताब त लेख्नु भो तर केहि समय पर्खेर रेलिसे गर्नु भए को भए बेस हुन्थ्यो म auta एस्तो बेक्ती हुँ जो किताब को सार कस्तो होला भनेर मैले अनुमान गरि सकें तर मेरो बहादुरीले र जन्म जात ले येसरी हजुर लाई सल्हा दिन पनि सक्ने अवस्था मा छैन म.नेपाल क गधार नेताहरु
ले फेरी भण्ड भैलो मचाई पुस्तक को सुन्दर सब्द लाई अंच पुर्याउने कसरत हुन सक छ तेस कारण यो पुस्तक जसले लेख्नु भए को छ आफ्नो ख्याल राम्ररी गर्नु होला कृपया भारत मुखी नेता को भरोसा नगर्नु होला मेरो सहयोग लेखक प्रति सदैब तयार भै राख्ने छ जसले जे गरे पनि आखिर इतिहास कसैले रोक्न सक्दैन मेरो भारि सलाम छ हजुर लाई जुन आँट गर्नु बहये को छ.भगवान ले सदैब रह्च्या गरुन देस र जनता लाई.
यो अरु केहि होइनः राजतन्त्र फर्काउने षडयन्त्र मा आर्को एउटा राजतन्त्र प्रति जनतालाई राम्रो भावना जगाउने अर्को प्रयास मात्रै हो | जे होस् लेखक चै चलाख रे छ |
नेपाली नेता हरु सबै भारत ले बनाए को नाकाब लगाउने स्याल हरु हुन्|
राजतन्त्र जिन्दाबाद/
पाखेहरु एउटा टपरेले लेखेको ”रक्त कुण्ड” मा बिश्वास राख्छन | किनकि रगत बगाउने को लागि त्यहा ”रक्त शब्द ” छ |
यसै पनि नेपाल मा आफ्नै चिनेजानेका घर ,परिबार ,गाउको गरिब शिक्ष्यक मार्ने तिनका सेना त् हुन् नि | देश बाहिर गए हैसियत बहादुर र दरबान को हो ,देश भित्र
आफ्नै गाउका दाजुभाई ,मास्टर मार्ने , बिकाश संरचना भंग गर्ने र बिदेशी को इसारा मा नाच्ने त् रहेछन नि जन्तुहरु | यिनका यी अर्ध सीक्षित नेताहरु ,र यिनीहरुले आफ्नै खुट्टा मा बन्चरो हानेका र हानिरहेका हुन् |
हारेको माकुने लाइ सत्तामा लेउने मूल जिम्बेबार ”प्रचण्ड ” नै हो | थन्किएर बसेको
गु को थुप्रो कोत्त्याउने अनि अहिले गनायो भन्ने ??माकुने प्रति त्यति प्रचण्ड आक्रामक न भएको पनि आफुले उठाएको व्यक्ति भयकोले नै हो |यो अर्को रहस्य हो ,लेखि हाले हुन्छ तिनका नोकरहरुले|
पुस्तक पढ्न योग्य छ अवश्य पनि, तर यसमा सबन्धित व्यक्ति हरु को निकाय हरुको प्रतिक्रिया पनि प्रकाशित हुनु पर्छा अनि यसले पूर्णता पाउँछ. यौटा प्रसङ्ग प्रष्ट छ कि भारत् ले नेपालमा कुन हद सम्म हस्तछेप गर्दछा भन्ने. यो नौलो नभए पनि याले नेपाली जनतामा थप उर्जा मिओस भन्ने कामना गर्छु.
मैले आजको कान्तिपूरमा मैले देखेको दरबारको अंस सम्पूर्ण पढे यो सारांस पढी सके पछी यस्को मर्म पनि बुझ्न सकिन्छ यसमा लेखकले ज्ञानेन्द्र तथा पारसलाई कुनै गल्तिनै नगरेको जस्तो गराएर संङकाको तिर भारत तिर तेसा्रएका छन । त्यसमा भारतले माओ बादीलाई तालिम दिएको र त्यही तालिमलाई आधार बनाएर मंगलसेन जस्तो ठुलो आक्रमण गर्न सफल भएको हो भनेर प्रष्ट भनेका छन यदी त्यसो हो भारतले नेपालमा युद्ध चाहन्छ र बिखण्डन नै चाहेको हो भने हामी नेपालीले भारतको बारेमा सोच्नुनै पर्ने हुन्छ नत्र यि लेखक यतिका बर्ष पछी किन उदाएका छन यस्मा पनि कुनै चालबाजि त छैन ग्राईन्ड डिजाईन त होईन यता पनि सोचने पर्ने हुन्छ ।
के हो यो कोइराला हरु सबै ले सबै चिजमा ग्रान्ड डिजाइन मात्र देख्छ ?
मलाई त यो पढेर रुन मन लाग्यो. यो अर्थहीन गणतन्त्रको आधार कहाँ र कसरि राखिएको रहेछ शायद अब नेपालीहरुले थाहा पाउने हुन् कि?
After reading everything in this article, it seems as if India is the sole player that is playing in Nepal. The article gives the instances of training of maoist combatants in India and India seems to be responsible for the royal massacre. these two incidents are the most important and are turning point in our history. So, Is it the time we raise against India?
Very difficult to understand Indian policy towards Nepal.
One hand in the past they helped or gave training to Maoist, now they are totally anti and now blaming with different accuses.
I read whole description carefully, I didn’t find any maturity decisions, I say just simply childish or say personal interest.
They don’t like someone and they clear him any how. By killing or buying.
For One Indian’s personal interest our Nepal is suffering.
Without written proper policies of India towards Nepal, we will always suffer in somebody’s personal interest/views/moods.
यो अरु केहि होयिना यसमा भारतीय हरुको एउटा term कार्ड हो त्यो अहिले बजार मा फ्याकेको छ त्यसको कस्तो परिणाम निस्कन्छ अनि आर्को कार्ड तयार गर्छ मधेस मुद्दा को कार्ड ले भारतीय स्वार्थ पुरा नहुने देखेर अहिले यो हल्ला खल्ला गराएको त्यहिँ भारत हो/ जसरि भए नि नेपाल लाई भारत को एउटा प्रान्त बनाउने भारतको सपना अहिलेको होयिना उहिले देखिको हो भारत ले विस्तार विस्तार लेन्डुप दोर्जेहरु वृद्धि गरि रा छ ति लेन्डुप दोर्जे हरु बाट नै नेपाल भारत ले किन्ने छ/ नेपाल मा राजतन्त्र फर्किने दिवा स्वप्न देख्न छोडे हुन्छ आज नेपाल मा सुतेको मान्छे हरु भोलि उठ्दा भारत हुने छ भबिष्य मा /
“मैले देखेको दरबार ” पुस्तक कहाँ बाट पाउन सकिन्छ ?यस को लागि हामी जस्ता पर्देसीहरुले कहाँ सम्पर्क गर्नु पर्ला ?किन कि यो पुस्तक एक बार पढनै पर्ने छ l किनकि समाचार अनुसार. हरेक नेपालीहरुले एक पल्ट पढ्ने पर्ने पुस्तक भने को यहि नै हो l
पारसको एउटा प्रसङ्ग रहेछ, जस अनुसार पारसलाई नि पुरानो मुद्दा उप्काएर सजाय दिलाउन पर्र्यो –
यसरी गुपचुप पारियो
प्रवीण गुरुङ हत्याकाण्ड
प्रहरी महानिरीक्षक अच्युतकृष्ण खरेलले फोन गरेर भन्नुभयो, ‘दरबारको दक्षिण ढोकाअगाडि आइतबार राति भएको दुर्घटनामा मोटरसाइकल चालक गायक प्रवीण गुरुङको घटनास्थलमै मृत्यु भयो । दुर्घटनापश्चात् मोटर नरोकिई तेज गतिमा भागेर केशरमहल, लाजिम्पाट हुँदै अगाडि गयो । पानीपोखरीमा प्रहरीले रोक्न खोज्दा नरोकिई अझ बढी गतिमा अगाडि बढ्यो र निर्मल निवासमा छिर्यो ।’ उहाँले उक्त ल्यान्डक्रुजर मोटरको नम्बरसमेत मलाई दिनुभयो । मैले उहाँलाई ‘यो के भएको रहेछ, विस्तृतमा बुझेर खबर गर्छु,’ भनेँ । तत्कालै महाराजाधिराजमा यो कुरा जाहेर गरेँ । सरकारबाट ‘माइला भाइ (अधिराजकुमार ज्ञानेन्द्र) लाई फोन गरेर तुरुन्त बुझ’ हुकुम भयो । त्यसअनुसार मैले ज्ञानेन्द्र सरकारलाई फोन गरेँ । सरकारलाई पनि यसबारे केही जानकारी रहेनछ । ‘म बुझेर खबर गर्छु’ हुकुम भयो । करिब आधा घन्टापछि ज्ञानेन्द्र सरकारको फोन आयो र हुकुम भयो, ‘विवेक, यस इट इज हिम, त्यो मोटर पनि हो र पारसले चलाएको रहेछ, अब यो समस्या कसरी समाधान गर्ने, उपाय निकाल ।’ त्यसवेला सरकार एकदमै आत्तिएको अवस्थामा भएको मलाई लाग्यो ।
मैले महाराजाधिराजमा तत्कालै यो कुरा जाहेर गरेँ । सरकारबाट ‘यस्तो गम्भीर घटनाबाट पारस मस्ट लर्न द लेसन, कानुनी प्रक्रिया पुर्याएर के गर्न सकिन्छ, यो समस्यालाई कसरी समाधान गर्न सकिन्छ, विचार गर, आइजिपीसँग पनि कुरा गर’ हुकुम भयो ।
गायक प्रवीण गुरुङको दुर्घटनाको विषयलाई लिएर मैले प्रहरी महानिरीक्षकसँग परामर्श गरेँ । उहाँले ‘उक्त नम्बरको मोटरले दुर्घटना गराएको कुराको जिम्मेवारी लिनैपर्छ । तर, कुनै ड्राइभरलाई उपस्थित गराएर सजाय व्यहोर्न लगाउने व्यवस्था गरौँ, मृतकको परिवारलाई क्षतिपूर्ति दिनु उचित हुन्छ’ भनेर मलाई समस्या समाधानका लागि प्रस्ताव गर्नुभयो । त्यसैअनुसार मैले यो कुरा सरकारहरूमा जाहेर गरेँ । उता ज्ञानेन्द्र सरकारका शाही पाश्र्ववर्ती महासेनानी प्रकाशविक्रम शाहले पनि उपत्यकाका प्रहरी प्रमुख डिआइजीसँग कुरा गर्नुभएको रहेछ । उनले पनि ‘कुनै काल्पनिक ड्राइभर तयार पार्नु राम्रो हुन्छ, अहिले तत्कालै मृतकका परिवारलाई राहत दिने र भविष्यमा मृतकका छोराछोरीलाई पढाइदिने व्यवस्था गर्दा राम्रो हुन्छ भन्ने सल्लाह दिएका रहेछन् । (पृष्ठ १४७)
यो घटना भएको साँचो हो. तर यहाँ नाटकीय रुपले पुर्व राजा ज्ञानेन्द्र ले भनेको कुरा भने होइन जस्तो लाग्छ. वास्तव मा त्यति बेला आफ्नो भै पारस लाई अत्ति नै माया गर्ने युवराज दिपेन्द्र ले नै “मेरो भाइलाई कारवाई गर्ने हो भने मलाई पनि गर” भनि शाहजादा पारसलाई जोगाएको हो. यो कुरा पुर्व प्र. म. लोकेन्द्र जी बाट सुनेको हो. बरु पुर्व राजा ज्ञानेन्द्र ले चाही राजा बिरेन्द्र लै “हजुरले श्रीपेच को र राजदरबार को महत्व बुझेकै छैन, बरु मैले बुझेको छु, किनकि, श्रीपेच हजुरले भन्दा पहिले मैले चाखेको हुँ”, भन्ने जवाफ दिएको र त्यस घटना पछी दुइ भाइको बिचमा कहिले पनि कुरै नभएको हो भन्ने कुरा सुनेको हो.
रत्नपार्क मा!
ज्ञाने र पारस को जनसमर्थनको लागि लेखिएको किताब हो ! यत्रो साल सम्म यी लेखक कहाँ honey moon मा गएका थिए ?
त्यहिँ किताब लेख्दै थिए नि… निबन्ध त होइन नि तेसैले तिमे लागो होला.
@Ausmitra
Einstein को Theory of Relativity को किताब हो १० वर्ष लाग्न लेख्न लाइ ???
मलाइ लाग्छ विकिलिक एउटा अमेरिकाकै पासो थियो ! जसले उ सँग रुष्ट हुने सम्बन्ध बनाउछ उसको पोल खोले जस्तो मात्र गरेको छ ! मिडियामा जसरी हो -हल्लाह आएको थियो त्यसरी विकिलिकले अमेरिकाको खिलाफको कुनै पनि महत्वपूर्ण जानकारी बाहिर ल्याउन सकेन ! बरु अझ उसलाई बढी चर्चामा ल्याउने काम मात्र गर्यो !
उस्तै गरि राजदरबारको पर्दाफास भनेर जति पनि कुरा र पुस्तकहरु आउछन त्यसमा पनि केहि न केहि राजनैतिक गन्ध आएको पाइन्छ ! त्यो भनेको बर्तमान राजनैतिक स्थितिबाट सर्वसाधारणको ध्यान अर्कै दिशा तिर मोड्न खोज्नु मात्र हो !
यदि प्रष्टकुराहरु खुलाउन सकिदैन भने जटिल विषय बस्तुको बारेमा लेख्ने खोज्नु भनेको वास्तविकतालाइ ढाक छोप गर्न खोज्नु मात्र हो नत्र त यस्ता साना तिना कुराहरु त दिन प्रति दिन समाचार बनेर आएकै छ नि , होइन र ? कतै यस्ता क्रियाकलापहरु (पुस्तक प्रकाशन ) सत्यतथ्य कुराको पर्दाफास भन्दा पनि सत्यतथ्य कुराको धार परिवर्तन गराउने चेष्टा मात्र नहोस ! सबैलाई चेतना भएस !!
यो सबै ज्ञानेन्द्रलाई राजदरवारमा पुनर्स्थापन गर्ने दाउ हो ।
पुनस्थापना भन्दा पनि ज्ञानेन्द्रलाई केहि चोख्याउने काम भएको छ !
अर्जुन जी,
हरेक कुरा लाई नकारात्मक लिनु हुन्न/
यो कुरा मैले पढेपछि नरमाइलो लाग्यो किनकि येस्मा पनि दीपेन्द्र लाई नै दोसी देखाइयेकोछ , साचो कुरा अहिले सम्म कसैको मुख बाट चुहिएको नै छैन , हामीलाई थाहा छ , जनता सबैलाई यो कुरामा विश्वास छैन , साचो कुरा ओकल्न पारस र ज्ञानेन्द्र लाई समात्नुपर्छ , यो सब काम पारसको हो , उस्लेनै गरेको हुनसक्छ दरबार हत्याकाण्ड , किनकि पहिले उनीहरुलाई कारबाई गरिओस , ज्ञानेन्द्रेले जसरि सप्ता आफ्नु हाथमा लिएर नेपाली जनतालाई दुख दियो , एसले पनि पुस्टि गर्छ , हत्तेरा उनीहरु नै हुन् , उनीहरुले नै गर्न सक्छन येस्ता काम , किनकि उनीहरुलाई यो काम गरेसी फाइदा थियो , नेपाल को राजा बन्ने रहर थियो नि माईला दाई लाई ,
जे होस दरबार सम्बन्धी कुनै पनी किताव हट केक को रूप माँ बिक्री हुन्छन चाहे ती सत्य हुन वा काल्पनिक. कृष्ण धारावासी को रक्त कुण्ड ले नै उक्त कुरा प्रस्ट पार्दछ. मलाई पनी सत्य नभए पनी जासूसी रूप को एस्तो कुरा पढ़न मलाई रमाइलो नै लागदछ तर पनी दर्बारिया शाह निम्न कुरा माँ चिप्लिएका छन.
१) उनको तेती खेर को बर्खास्ती ज्ञानेंद्र संग केही बिषय माँ बिबाद भएर भएको भनेर तात्कालीन समय माँ मीडिया माँ आएको थियो, तर अहिले उनी “माओबादी लाइ तालीम भारत ले दिएको कुरा थाहा पाएको ले भारत लाइ अप्थ्यारो हुन्छ भनेर बर्खास्त गर्न लागिएको ” भनिएको छ. के उनको मुख उनलाई बर्खास्त गरेर थुन्न सकिन्छ र? भारत ले उनको मुख सदा को लागी बंद गर्न(ह्त्या गर्न) सकदेन र?
२) भारत ले भन्दा माँ उनलाई सैनिक सचिव बाट बर्खास्त गर्ने बफादार दलाल ज्ञानेंद्र बिरुद्द किन भारत गर्यो?
३) माओबादी ले भारत लाइ प्रयोग गरेको हो गणतंत्र ल्याऊं, तर आफ्नो तेती बफादार दलाल ज्ञानेंद्र( जो भारत को एक इशारा माँ आफ्नो सैनिक सचिव लाइ बर्खास्त गर्दाछं) प्रति भारत लाइ जानू पर्ने कारण के होला?
४) सूर्य बहादुर भारत को पुरानो नोकर हो जून कुरा बिपि कोइराला ले पनी स्विकारेका छन र माकुने कान्छो दलाल हो, तर तत्कालीन अबस्था का भारत का ठूला दलाल गिरिजा को के हात थियो दरबार हत्याकांड माँ?
५) माओबादी लाइ भारत ले प्रयोग गरेको भए किन ज्ञानेंद्र लाइ प्रतिस्थापन गर्न खोज्दैछ भारत?
६) दरबार ह्त्या काण्ड बिदेशी ले गरेको हो भन्ने तर स्पस्ट रूप माँ भन्न किन डराएको शाह जी?
तेस्कारण यो पारस ज्ञानेंद्र लाइ चोख्याउने र केही रोयल्टी खलती माँ हालने उदेश्य ले ल्याइएको सनसनी उपन्यास भन्दा अरु केही होइन, हाल का दिन माँ नेपाल माँ पनी किताव बिक्री राम्रो आर्थिक उपार्जन को श्रोत बनेको छ. पल्पसा क्याफे र मयूर टाइम्स ले करोड़ को हाराहारी माँ आमदानी गरेको ले सही मौक़ा चुनेका हुन दर्बारिया शाह ले. तर पढ्न लाइ रूचि हुने भएको ले म पनी त्यों किताव र ज्ञानेंद्र को आत्मकथा किन्नेछु.
not long ago Paras said that he’ll raise his gun and fire as many time as needed in the name of Monarchy. Birendra was about to surrender his kingship as well as Monarchy in the name of peace and progress in the nation for the people. Was Paras behind The durbar Massacre? for Birendra was not interested to hand over the power to Gyanendra and Then Royal Nepali Army to crush the Maoist Movement.
अब हामी नेपालीहरुले एक चोटी आत्मबिस्लेसर्ण गर्ने बेला आयेसकेको छ !! अब नेपाल कुन बाटो मा जादै छ !! मूल रुपमा भन्नु पर्दा हामी ले खास मा २ त बाटो मध्ये १ रोज्नु पर्ने हुन्छ !! १ बाबुराम भट्टराई लगाएत अरु दल को भनाइ , संबिधान को निर्माण र शान्ति पुनस्थापना २ प्रचण्ड र बैध को ” जनविद्रोह ” को बाटो ..!!! अब तुरुन्त ढिलो नगरिकन नागरिक समाज को अगुवाइमा हामीले ६०१ सवासाद लाइ घेरेर ” घेरा भित्र बाट संबिधान जारी गर ” भनि आन्दोलन गर्नु बेला आइ सक्यो !!! श्री पशुपतिनाथ ले हामी सबै को रक्षा गरुन !!!!!
बाबुराम भट्टराई र अरुदल एउटैं लाइनमा कसरी देख्नु भो तपाइले?
माओवादीले भनेको जस्तो संबिधान नबनेमा विद्रोहमा जानु पर्छ भन्ने त बाबुरामको पनि भनाइ हो खालि अहिलेनै घोषणा नगरौ भन्ने मात्र हो मेरो बुझाइमा |
Then PM Girija Koirala (multiple times India-blessed) used to pronounce G.D.(Grand, Gyanendra’s or Girija’s Design) in collaboration with RAW and CIA to eliminate Birendra and His Family as a token of punishment for collaborating with the Communists of Nepal. Girija is dead now this particular book may be another G.D.(Gyanendra’s Design) to re-establish Shah Dynasty for the writer himself is also a Shah. Some Communists are like UML who will certainly be very happy to nod on the feet of the “LIVE God”-the King to cooperate with the force of re-establishment of the MOnarchy.
जे भयानी दरबारमा घटेका काण्ड मधे कोत पर्ब नै सबै भन्दा रोमान्चक लाग्छा malait
यहाँ धेरै व्यक्तिका नाम पनि आका छन् , तिनीहरुको भनाइ पनि सुन्नु जरुरि छ हैन भने एकलौटी विचार मा फेरी कुनै आन्दोलन नहोला भन्न सकिन्न /
एकपटक यो पुस्तक पढेर नेपाली र नेपाल को भबिस्य कतातिर जादै छ आत्मा समिक्ष्य गर्न सबै नेपालीहरु संग बिनम्र अनुरोध गर्न चाहन्छु
दरबार हत्याकाण्ड पश्चात छद्म नामले लेखिएका सस्ता जासूसी उपन्यास पाराका किताब एवं लेखहरु पढेकाहरुलाई यो किताब स्विकार्न गाह्रो नै लाग्ने छ/ हालसम्मको लेखाइ हेर्दा लेखक विवेक शाहले कतै पनि ज्ञानेन्द्रको पक्ष ले’को जस्तो देखिन्न/ आखिर जसले जे लेखे पनि, जे बोले पनि दरबार हत्याकाण्डको बारेमा दिपेन्द्रको पक्ष विपक्षमा आ-आफ्नो धारणा बनाई सकेकाहरुले अफ्नो धारणा बदल्ने छैनन् भन्ने कुरो त लेखकलाई पनि थाहै होला/ “मैले देखेको दरबार हत्याकाण्ड” लेखे पश्चात वीरेन्द्रका ज्वाई गोरख शमशेरलाई पनि दिपेन्द्रवादीहरुले गाली गरेकै हुन्/ पूर्वाग्रहको चश्मा फुकालेर हेर्यौं भने मात्रै तस्विर प्रष्ट देखिन्छ/ लेखक विवेक शाहले निक्कै जोखिम मोलेर किताब लेख्या झैँ लाग्छ, र आवश्यक परेको बेला साक्षीहरुको नाम पनि उल्लेख गरेकै छन्/ सम्बेदनशील विषयवस्तुमा कलम चलाउदा समय लाग्छ नै, “आज किन लेखिस्, हिजो किन लेखिनस” भन्न मिल्दैन/ फेरि विषयवस्तु पनि विविध नै छन्, मेहेनत गर्नेहरुलाई मात्रै मेहेनतमा समय लाग्छ भन्ने ज्ञान हुन्छ/ पारसले प्रबिण गुरुङ मारेको घटनादेखि भारतले माओवादीलाई तालिम देको सम्मका कुराहरु छन्/ अब कसैलाई यो लेखकको कल्पना लाग्छ भने म सौरवका शब्दहरु उल्लेख गर्दछु- “माओबादी कसको अन्डा हो, त्यो मलाई थाहा छैन, तर कोरलेको भारतले हो/ आज आएर चल्लाले माउलाई नटेरेको मात्रै हो”/
माओबादी कसको अन्डा हो, त्यो मलाई थाहा छैन, तर कोरलेको भारतले हो |आज आएर चल्लाले माउलाई नटेरेको मात्रै हो | this is the real fact.
किताब पढ्नै पर्ला जेस्तो छ
किताब पढ्नै पर्छ जस्तो छ।
आखिर सूर्यबहादुर थापा काजीदेखि गिर्जा, एमाले मात्र होइन, प्रचण्ड, मोहन बैध्य, बाबुराम कमरेडहरु पनि प्रभुले फ्याँक्ने हड्डीको निम्ति नेपाली देश र जनतालाई टोक्ने कुकुरहरु रहेछन् भन्ने थाहा पाउंदा पनि आश्चर्य लागेन किनभने यी पहिले पनि सुन्नमा आएकै कुरा हुन् (विषेशत: सौरवका लेख पढेकाहरुलाई यी नौला कुरा होइनन)/ आश्चर्य त केवल यहि छ कि यस्ता कपुतहरु जन्माउने नेपाल आमाले हामी देशका निम्ति रुनेहरुलाई किन जन्माइन्/ भारतलाई बधाई छ, यस्ता “बफादार कुत्ताहरु”को मालिक हुन पाएकोमा/
सम्भवजी,
कसले कसको हड्डी चपाएको छ भन्ने कुरा छर्लंग हुँदा-हुँदै पनि यस्ता शाहहरूको भाउँतोमा लागेर गरिखाने केही नेताहरूलाई समेत गाली गर्नु मूर्खताबाहेक अरु केही हुनसक्दैन ।
गरिखाने केही नेताहरू भनेर प्रचण्ड, मोहन बैध्य, बाबुराम कमरेडहरुलाई भन्न खोज्नु भाको होला/ भारतले आफूहरुलाई खेलेको कुरा वहाहरुले पटकपटक स्विकारी सक्नुभाको छ, त्यसकोलागि विवेक शाहको किताब पढीरहनु पर्दैन/ कोही रहरले कुकुर बन्छन, कोही धेरै जान्ने भएर/ अझै पनि नेपालको बलियो र सुध्रने हो भने आशावादी शक्ति माओबादी हुन् (शाह महाराजहरु होइनन) भन्नेमा मलाई शंका छैन/ तर सत्य तीतो हुन्छ, माओबादीका बारेमा तपाई जति विज्ञ म छुइन, तर नजिकबाट मैले पनि संगत गर्ने मौका न पाएको चाहिँ होइन/
सम्भवजी,
ठूलो माछोले सानो माछोलाई खानु अनौठो होइन । भारतले आफ्नो स्वार्थका लागि ‘उतिबेला’ माओवादीलाई सघाएका थिएनन् भन्ने कुरामा म विवाद गर्न चाहन्न; मुख्य कुरो हामीले अहिले अवस्थालाई हेर्ने हो । अहिलेको अवस्थालाई चटक्कै बिर्सेर ज्ञानेन्द्रका पक्षमा वातावरण बनाउनेहरूका पछाडि दौडनुको कुनै सार छैन । अनुमान र केही मान्छेको नाउँ उल्लेख गरेर तयार भएको यो ‘ग्रन्ध’ लेखनमा भारतकै हात छैन भनेर कसरी भन्ने ? आखिर उसले आफ्नो स्वार्थमात्र हेर्ने त हो । यो ग्रन्थलाई सही नै मान्ने हो भने पनि त वीरेन्द्रबाट आफ्नो स्वार्थ पूर्ति नभएपछि माओवादीलाई सघाएको र माओवादीबाट उल्टै विरोध खप्नुपरेपछि अब च्यूत पारिउका ज्ञानेन्द्रलाई सघाउन कम्मर कसेको कुरा बुझ्न सकिन्छ । यति कुरा बुझ्दा-बुझ्दै पनि सबैलाई एउटै घानमा हालेर पिस्ने काम गर्नुचाहिँ मूर्खता नै हो ।
भारतले चाह्यो भने देब्रे हातले टिपेर ज्ञानेन्द्रलाई गद्दीमा हालिदिन सक्छ, त्यतिको लागि विवेक शाह वा अरु कोहीबाट किताब लेखाइरहनु आवश्यक छ जस्तो मलाई लाग्दैन/ फेरि एक व्यक्तिको किताबले वर्तमान राजनीतिमा हल्का तरंगसम्म त ल्याउला, तर ज्ञानेन्द्रको पक्षमा माहौल नै खडा होला भन्ने म ठान्दिन/ किताबमा पारसले प्रविण गुरुङलाई मारेको अनि ज्ञानेन्द्र आफैले पारसलाई जोगाउन कुनै आइडिया निकाल्न भनेको कुरो पनि छ/ लेखकले ज्ञानेन्द्रलाई दरबारभित्रको अनुदारवादी खेमामा राखेका छन्/ किताबका थुप्रो कुराहरु यसअघि पत्रपत्रिकामा आइसकेका कुरा हुन्, लेखकले संग्रहित रुप दिएका हुन्, केही personal touch सहित/ इतिहासका रहस्यहरु भन्ने आँट कसैले गरेन भनेर कराउने पनि हामी नै, अनि कोही अघि सरे “झुट, झुट” भनेर कराउने पनि हामी/ आफुले चाहेकै जस्तो मात्रै लेखोस भन्ने हो भने आफैँ लेखे भइहाल्यो नि/
सम्भवजी,
भारतको अगाडि पुच्छर हल्लाउनेहरूको स्थायी सरकार त बन्न सकेको छैन भने राजतन्त्रलाई यति सजिलै ब्यूँताउने ताकत अब भारत त के कुनै महाशक्ति राष्ट्रमा पनि छैन । यसैकारण नै अब विवेक शाहहरूको नाउँमा यस्ता नाटकीय ‘ग्रन्थ’हरूको खेती गरिरहेका छन् ।
राजतन्त्रको विपक्षमा नेपाली जनता होइनन्, तर जसरी वीरेन्द्र वंशनाशको प्रमाणहरूलाई नष्ट गरियो र दीपेन्द्रलाई नै दोषी देखाउने कार्य गरियो; यसबाट प्रष्ट हुन्छ कि अब राजतन्त्रको उत्तराधिकारी हुनलायक शायद पारसका छोरामात्र होलान् कि ! होइन भने यी दुइका पक्षमा जोसुकैले जस्तोसुकै वकालत गरेपनि ऊ हाँस्यपात्रमात्र बन्नेछ ।
जहाँसम्म विवेक शाहले साँचो कुरा लेखेको भन्ने उल्लेख छ, त्यो त जनताले थाहा पाएका कुरालाई कसरी उनले ढाकेर पनि ढाकिने होइन । प्रवीण गुरुङकाण्डलाई पनि विवेक शाहले ज्ञानतन्त्र जोगाउने कार्डकै रूपमा प्रयोग गरेकामात्र हुन् । अर्थात् उनले सत्यलाई सत्य भनेर असत्यलाई पनि सत्य बनाउने कुचेष्टामात्र गरेका हुन् ।
गरि खानेलाई भन्दा पनि गर्न खोज्ने लाइ बुझ्न नसक्नु र साथ् नदिनु महा मुर्ख्याई हो पुष्प जी!
गिर्जा, माकुने ओली सुजाता आदि जस्तो को तुलोमा बाबुराम जस्ता बिद्वात्त्वो नेतालाई राखेर बराबरी देख्नु वा सोच्नु सम्बभ जोशी जस्ता के भन्ने भनेर भेट्टाउने सकेको छैन मैले!
मजस्तालाई के भन्ने, तपाईको रोजाई neerose जी/ राजनीतिमा समर्थन निसर्त हुदैन, निसर्त समर्थनलाई लम्पछार पर्नु भनिन्छ/ देशको अगाडी लम्पछार पर्छु, कुनै पार्टी वा नेताको अगाडी होइन/ बाबुराम पोपुलर नेता हुन् तर तिनलाई आलोचना गर्नु मेरो अधिकारको कुरा हो किनभने देशभन्दा ठूला उनी होइनन/ मेरो संगत माओबादी पार्टीका तल्ला तहका कार्यकर्तासम्म सीमित छ, बाबुराम लगायत नेतासम्म मेरो पहुच छैन/ यदि तपाइको पहुच छ भने मेरा केही प्रश्न तपाइको विद्वान नेता समक्ष पुर्याईदिनु होला-
१. माओबादीले भारतमा तालिम लिएको हो कि होइन? होइन भने खण्डन गरोस्, हो भने एउटा देशले अर्को देशको विद्रोही सेनालाई विना कारण सघाउदैन/ भन्नुस, त्यसको कति मूल्य तिर्नु भो? बाबुसँगको विवाद पर्यो भन्दैमा छिमेकी घरको कौसीबाट आफ्नै घरमा ढुंगा किन हान्नु भो?
२. १२ बुदे दिल्ली सम्झौता हिन्दीमा लेखिएको थियो, नेपाली नेताहरुले नेपालीमा अनुवाद मात्रै गरेका हुन् भनेर आफुले देखेको कुरा नारायण विजुक्छेले भनेका छन्/ विजुक्छे थोरै बोल्ने तर वजनदार कुरा गर्ने नेपालका एकमात्र जीवित नेता हुन्/ केही समय अघि बाबुरामले दिल्ली सम्झौता आफुले ड्राफ्ट गरेको र खोजे त्यो बेलाको कागज भेटिन्छ भन्नु भाको थियो/ वहाले खोजेर पनि भेट्नु भएन वा खोज्नु भएन, त्यो थाहा भएन/ जनतासँग साचो बोल्ने आँट किन आएन?
३. सशस्त्र जनयुद्धको क्रममा गरिब, निमुखा, लाचारहरु माओबादीका तर्फबाट मारिए (शाही सेनाको कुरा छोडौं)/ उदाहरण, रुखमा बाधेर मारिएका शिक्षक, माडीको बस दहन आदि/ बाबुरामले भन्नु भो, ढिकीमा हालेर पिस्दा कहिलेकाही कुनी के पनि पिसिन्छ (ठ्याक्कै वहाकै भाषा भन्न आएन)/ मेरो प्रश्न, किन असहाय, गरिबहरु नै मात्रै पिसिए? कुनै भ्रष्टाचारी, शोषक पिसिएनन/ यो संयोग थियो वा रणनीति?
४. १५००० मृतक, असंख्य घाइते र उजाड युवा सपनाहरुको बदलामा देशले पाएको के? ज्ञानेन्द्रको डेरा सराइ? संसदीय अभ्यासमै माओबादी पार्टीको विषर्जन गर्नु थियो त दश वर्षे रक्तपात के को लागि थियो?
५. धेरै महत्वपूर्ण प्रश्न चाहिँ यो होइन, तर पनि/ दरबार हत्याकाण्ड पश्चात “नया कोतपर्व” शिर्षकमा वहाको चर्चित लेख प्रकाशित भाको थियो/ गिरिजालाई लेण्डुपदोर्जेको पगरी लगाई दिनु भाको थियो, कालान्तरमा त्यही लेण्डुपदोर्जेको औला समाएर संसदीय सडकमा हिड्नु पनि भो, अनि गिरिजाको अवसान को बेला “वहा मलाई निक्कै माया गर्नु हुन्थ्यो” पनि भन्नुभो/ अर्थात् “लेण्डुपदोर्जेले बाबुरामलाई निक्कै माया गर्नु हुन्थ्यो”?? हामीले के बुझ्ने?
neerose जी, मैले माने की राजनीतिमा स्थायी शत्रु वा मित्र हुदैन, समीकरणहरु बदलीरहन्छन/ तत्कालिन परिस्थिति अनुसार आफ्नो बोली, रंग रुप फेर्न जसरी अरु नेता खप्पिस छन्, बाबुरामलाई पनि मैले त्यही देखेको मात्रै हो/ हिजो भारतले फ्याकेको हड्डीमा माओबादी पनि अल्झिए र आज पनि माओबादी पार्टीभित्र बाबुराम भारतको मोहरा बनेका छन् जुन बाबुरामले चाहेर होइन, भारतले खेल नै कडा खेलेकोले होला/ सायद बाबुरामलाई पनि हिजोका आफ्ना केही भूलहरु प्रति ग्लानी हुदो हो/ वहाको विद्वत्ताले आफुलाई भारतीय चंगुलबाट मुक्त गराउन वहा सफल होस्, नेताबाट राजनेता बनोस, पार्टीभन्दा माथि देशलाई राखोस, बाबुरामलाई नेता भन्न र मान्न मेरो अहमले मलाई छेक्दैन/ तर निसर्त समर्थनको लायक उनी भैसकेका छैनन भन्ने मेरो बुझाई हो/ वहाप्रति obsessed भएर लाग्ने follower हरुलाई मेरो कुरा मन न पर्ला तर follower बन्नु भन्दा पहिले thinker बनौं भन्ने मेरो अनुरोध हो/
यो ‘ग्रन्थ’ छापिदिने व्यवस्था पनि सुदले गरिदिएको हो कि शाहज्यू ?
पुस्पजी
पर्चंड कामरेड ले निर्मल निवास संग हाम्रो राम्रो सम्बन्द छ भनेको कुरा लाइ आधार मान्ने हो भने ज्ञानेन्द्र र प्रचण्ड दुवै हतियार मोही हुन् दरवार हत्या काण्डमा कहिँ न कहिँ दुवै को मेल हुन सक्छा जहासम्मन भारत लाइ दोष दिने कमरेड को कुरा छ जसको सहयोग ले उनि नेता बने उसै ले आज साथ नदियाको मात्र हो कुनै दिन प्रचण्ड कमरेड ले दिल्ली मेरो तिर्थ स्थल हो भनेमा पनि अन्यथा लिनु पर्दैन २ मैना मा ७० पटक सुद महासय लाइ भेट्ने पनि पहिलो नेपालि नेता पो हुन् कि ??? तपाइँ ले माओ को बचाव गर्नुहुन्छा त्यो तपाइको आस्था होला वा बिचार तर बिस्वमै प्रचण्ड जस्ता नेता छैनन् जो कुरा बदल्न र आफ्नै लाइ धोका दियर पराइ लाइ पोस्न यहा सम्मन ल्याउने बाबुराम लाइ नछोड्ने ले अरु लाइ के छोड्थे चोर ले पनि सात घर पर र चोर्छा रे तपाइँ बुद्धिजीवी मान्छे ,,..
प्रचण्डले यस्तो पनि भन्न भ्याछन् ! शायद यस्तै हावादारी कुरामा लागेर हिजोका ज्ञाततन्त्रविरोधीहरू आज फेरि उनैको वकालत गरिरहेको हुनुपर्छ ।
यो प्रचण्ड ले व्यवस्था गरेको हो
सेनाका पूर्वरथी र उसले देखेको दरबार भने पछि ..ध्यान त पक्का पनि जान्छ मान्छेहरु को .. तर याहा केहि कुरा हरु सम-सामयिक हिसाबले पाठकको मन जित्ने नियेतले माकुने र थापा लाई बलि चढायिएको छ… मुक्ति वाहिनी.. खम्पा लडाकु..र चक्राता संगै माओवादीलाई जोडेर होकी होकी जस्तो पारिएको छ .. बायोडाटाको कुरा समेटेर केई विश्वास जित्ने कोसिस पनि भएको छ .. तर फेरी “पर पीडक ” शिर्षक दिएर फेरी पनि दिपेन्द्र लाई नै खलपात्रको रुपमा अगी सारिएको छ…. दिपेन्द्रको कालो पाटोलाई मात्रै जोड दिनुको अर्थ के हो ? तसर्थ:
मेरो निर्क्योल, राजतन्त्र पुनर्स्थापनाको अनेकन प्रयास स्वरूप दरबार हत्याकाण्ड पछि ज्ञानेन्द्र प्रतिको जनतामा रहेको तिक्तता कम गर्ने Mission मात्रै हो यो…ज्ञानेबादी मुर्खहरुको
यो पुस्तक त पढ्नै पर्छ | विकिलेअक्स ले तेस्तै खल को सूचना आउने देखेर नेपाली हरु को मूड मिलौना चुहाएको हुन सक्छ | विकिलिक्स ले यो भन्दा नि स्पस्ट हुने खल को सूचन देखेरै एस्तो गरेको हुन सक्छ | यो पुस्तक मा भने जस्तै माओवादी संग कुरा मिल्ने लागेको बेला मा हत्या गरेको देखिन्छ र विकिलिक्स ले १२ बुदे खेस्रा के कति तिकडम भएको भन्ने अमेरिकी राजदुत ले जरु लेखेको हुनु पर्छा
धेरै राम्रो पुस्तक लाग्छ, समाचार अनुसार. हरेक नेपालीहरुले एक पल्ट पढ्ने पर्ने पुस्तक हो.
बिस्तारै बिस्तारै समय क्रममा दरबार हत्या काण्ड को सबै रहस्य अवस्य खुल्नेछ /
यो किताब एतिबेला बाहिर आउनु मा पनि कुनै कारण हुन सक्छ कतै राजा को राजनीति गर्ने नया सैली त हैन?
india is our enemy no one else.
अहिलेको नेपाली नेताहरुको कमजोरीपन को फाईदा उठाउंदै ज्ञानेको पक्षमा लेखेको लेख जस्तो लाग्यो ! जे भने पनि दरवार काण्ड ज्ञाने र पारसेले गरेका हुन् !
होइन गिरिजा को नाम चाही छुटेछ नि रोहण जी? के एस मा कोइराला खलक को हाट थिएन होला र?
घटनालाई राजनीतिकरण गरेर प्रजातान्त्रिक र राष्ट्रवादी परम्परावादी शक्तिबीच अन्तरविरोध सिर्जना गरेर निहित स्वार्थ पूरा गर्ने प्रवृति पुनः देखिएको छ। पूर्व राजा विवाह वा मनापरायाकी केटि को रा हुन सक्दैन त्यो कुरा त्यति बेला किन बोलेनन् त्यस्तो जानकारी भएकाले पहिले नै खुलासा नगरेर यति बेलै किन गरे? यो कुरा मा ध्यान दिनु जरुरि छ
— अब महादेवले सतिदेवीको शव बोकेजस्तो गरी काँधमा हालेर राखिएको दरबार काण्ड लाइ कतै राजदरवार ले नै उजागर गर्न त खोजेको छैन ???
Ramchandaran Gnyawaliनेपालमा प्रजातान्त्रिक राष्ट्रवादको वाधक दुई वटा प्रवृत्ति रह्यो जसको प्रभाव पत्यक्ष वा परोक्षरूपमा अहिले पनि कायमै छ। प्रजातान्त्रिक राष्ट्रवादलाई प्रहार गर्ने दक्षिण पन्थी र भारतीय विस्तारवादकोे चर्को नारा दिने गोरखपुरपन्थीमा तात्विक भिन्नता छैन। यति बेला गोरखपुरपन्थी प्रगतिशील राष्ट्रवादको आवरणमा र दक्षिणपन्थी प्रजातान्त्रिक मोर्चा फरकफरक एजेन्डामा देखिए पनि अन्ततः एउटै दिशामा केन्द्रित छन्। हिजो पुष्पलाललाई तथानम भन्नेहरू पुष्पलालकै नाममा प्रगतिशील राष्ट्रवादको आवरणमा भ्रम दिन खोज्दैछन् भने बीपीको अपमान गर्ने दक्षिण पन्थीहरू प्रजातान्त्रिक मोर्चाका नाममा भ्रम दिन खोज्दैछन्।
तत्कालिन रानी पूर्व राजा र सुर्यबहादुर को टकराव नै दरवार हत्याकाण्ड हुन सक्छा बिदेशमा राखेको सम्पति र बिदेसी सक्ति केन्द्र को लडाई हुन सक्छा तर हत्या हुदा रहेका पारस को कुनै भूमिका थियन कि ??? यो अहम कुरा हुनुपर्ने हो धर्मनिरपेक्षता र संघीयताविरोधी पनि कारक हुन सक्छा कि ??
This book May Be a Plot “well sponsored by Gyanendra Shah Family”……….
दरवार हत्या कान्डको मुक्य योजनाकार भारत नै हो !!!
आर्थिक प्राकृतिक तथा राजनीतिक कारणहरुले गर्दा नेपाल भारत को अगाडी कम्जोर देखिन्छ नत्र ति धोति हरुलाई हाम्रा गोर्खालीहरुले बाउको बिहे देखौथे / चोर भारत छिमेकिको नाम मा कलङ्क हो / bip bip bip ……..धोतिहरु /
This is very good book, I think so. When I read this article throughly, I concluded that India make behaviour Nepal as a colony.
बिस्तारै रहस्य खुल्दै छन्