बेपत्ताको सूचीमा संग्रौला

52 Comments

1. एउटा काल्पनिक जस्तो लाग्ने लेख| बेनुप जि ले भने जति किताब पढेकै भए कम्तिमा पनि लेखमा अलिकति बुद्दिमानी ,सभ्यता अनि भलादमि पन देखिन्थ्यो होला. माथि प्रियंका शाही जि को प्रतिक्रिया मा जस्तै , यी मान्छे खासगरी विश्वास गर्न लाएक रहेनछन् जस्तो लाग्यो | लेखमा उल्लेख गरेका सब्द हेर्नुस त, ” कोहि अमेरिका तिर भाडा माझेर बसेका छन्….|” रे| मानिलिउ यिनले नै उता भाडा माज्ने कम्पनि खोलेर बसेका छन् अनि काम लगिदिएका होलान जस्तो| के भो त भाडानै माझेर बसेका भएपनि , कम्तिमा मेहेनत ले काम गरेर बसेका त होलान| फोकटिया कुरा गरेर , वाहियात कुरा लेखेर अरुको समय उडाउने काम त गरेका छैनन् होला नि| आफ्नो घरको कुरा लाइ संचार माध्यममा ल्याएर, दुनियालाई गाली गर्ने यिनको प्रवृति मलाई कुनै पनि पक्ष बाट उचित लागेन| जाड पनि “बिजुली पानि” भन्दै पिउने रैछन अनि बुडी ले जगल्टा नताने को एसोर्या राय आउछे त भारत बाट| किताब मात्रै हराएर होइन एस्तै लेख हरु लेख्दै जाने अनि पाठक को प्रतिक्रिया सहन नसक्ने गरि उर्लेर आयो भने, कुनै बेला ” दिमाग पनि हराएछ कसैले लागेका छन् कि भन्दै खोज्दै हिड्न बेर छैन|”

2. एउटा काल्पनिक जस्तो लाग्ने लेख| बेनुप जि ले भने जति किताब पढेकै भए कम्तिमा पनि लेखमा अलिकति बुद्दिमानी ,सभ्यता अनि भलादमि पन देखिन्थ्यो होला. माथि प्रियंका शाही जि को प्रतिक्रिया मा जस्तै , यी मान्छे खासगरी विश्वास गर्न लाएक रहेनछन् जस्तो लाग्यो | लेखमा उल्लेख गरेका सब्द हेर्नुस त, ” कोहि अमेरिका तिर भाडा माझेर बसेका छन्….|” रे| मानिलिउ यिनले नै उता भाडा माज्ने कम्पनि खोलेर बसेका छन् अनि काम लगिदिएका होलान जस्तो| के भो त भाडानै माझेर बसेका भएपनि , कम्तिमा मेहेनत ले काम गरेर बसेका त होलान| फोकटिया कुरा गरेर , वाहियात कुरा लेखेर अरुको समय उडाउने काम त गरेका छैनन् होला नि| आफ्नो घरको कुरा लाइ संचार माध्यममा ल्याएर, दुनियालाई गाली गर्ने यिनको प्रवृति मलाई कुनै पनि पक्ष बाट उचित लागेन| जाड पनि “बिजुली पानि” भन्दै पिउने रैछन अनि बुडी ले जगल्टा नताने को एसोर्या राय आउछे त भारत बाट| किताब मात्रै हराएर होइन एस्तै लेख हरु लेख्दै जाने अनि पाठक को प्रतिक्रिया सहन नसक्ने गरि उर्लेर आयो भने, कुनै बेला ” दिमाग पनि हराएछ कसैले लागेका छन् कि भन्दै खोज्दै हिड्न बेर छैन.”|

3. एक पटक पढेको किताब पुरानो दराज मा थन्क्याउने त हो नि…चाहने ले पढ्यो भने ज्ञान त बढ्छ …लगेर फिर्ता नगर्नु त पढन्ते हरु को अन्तर्राष्ट्रिय बानि नै हो …ति मध्ये म पनि एक हुँ..मैले मेरा किताब कसैलाई दिन्न ल्याएका किताब पनि हात हालाहाल को स्थीति नआउन्जेल मरी गए फिर्ता गर्दिन मलाई येसो गर्न मेरै बिगत ले सिकाएको हो /

4. यो लेखले पुल्चोक क्याम्पस पढ्दाको को एक छट्टू दाजुले मेरो महत्वोपूर्ण किताब फकाई फकाई मागेर अस्ट्रेलियामा पढ्ने उनकै साथीलाई पठाएर मलाई उल्लु बनाई झुलाएको याद आयो | मेरो किताब र मेरो बिछोड गराएको ५ वर्ष भयो क्यार त्यसपछि त्यस दाजु संग भेट नि भएको छैन | भेट भयो भने म त्यो किताब बारे सोध्न बिर्सने छैन |

5. यो लेख संगै मलाई भने किन्ने पर्ने र पढ्ने पर्ने कृतिहरुको सुची पनि उपलब्ध भएको छ . यसकालागी लेखकलाई धन्यवाद .
   यो समस्या त मेरो पनि हो . केहि वर्ष अघि आफ्नै गाउमा पुस्तकालय खोलौं भनेर किताब संकलन थालियो र यहि क्रममा सुकन्य वाइबा दिदी संग अनुरोध गरेर पारिजातका संकलित कृतिहरुका सबै ठेली लिएर गएकी थिएँ . आफू काठमाडौँ भासिइयो . पुस्तकालय बन्द भएछ . पछी खोजि मरी गर्दा पनि दुइटा भन्दा बढी संकलित पुस्तकहरु फर्कौना सकेको होइन .
   यसै गरी फाट्ट फुट्ट लैजाने र नफर्काएका पुस्तक र नफर्काउनेको नामावली चाहिं म पनि तयार पार्नु पर्ला जस्तो छ . लामै बन्छ सुची .

6. देश दुनियां बुझ्ने उद्देश्यले थुपै्र पैसा तिरेर किनेका किताव लगिदिने र फिर्ता नगर्र्नैहरु नाजायज हुन् । उनीहरुलाई कै भन्नै र खौई । मैंले पनि जान अन्जानमा थुप्रै किताव यसरी गुमाउनु परेको थियो कुनैबेला । कतिसम्म भने, स्कुल र कलेजका पुराना कितावसमेत आफ्ना मान्छेले झ्याप हान्दै लगेका थिए । मागौं लाज हुने नमागौं आफूलाई बडौ दोधारमा थिएं । यतिकैमा पढ्दै काम गर्नलाई विदैशमा आइयौ । त्यसपछि मात्रै नेपाली कितावको स्वाद अर्थात महत्व नजिकबाट बुझियौ । परदेशमा भन्नेबित्तिकै नेपाली किताव पाउनै मुस्किल । नेपालबाट मगाउंदा भनेको बेला आफूले चाहेको किताव नपाइने । बडो समस्यामा गुज्रिनुपरिरहेको छ । आइन्दा कसैले पनि कसैलाई किताव नमागी आफैं किनेर पढिदिनुहोला भन्न चाहान्छु, ताकि अरु कसैले यस्तो मर्का लैख्न नपरोस ।
   कृतिका बानियां

7. किताब सापटी दिदा धरौटी राखेर दिने गर्नुस तुरुन्तै फिर्ता हुन्छ, किताब को मूल्य ५०० छ भने १००० रुपैया धरौटी भनेर माग्नुस, फिर्ता जहिले गरे पनि गर्नुस भन्नुस, फिर्ता नगरुन्जेल उसको पैसा पनि चलाउन पाइने, पछी फिर्ता नगरे तेही पैसा ले अर्को किताब पनि किन्न सकिने, अलिकति लगाउनु पर्यो नि त हाउ आइडिया पनि!!

8. किताब फिर्ता नहुने रोगले सबैलाई सताएको छ ./ किताब लगेर फिर्ता नगर्ने मनसाय भएका हरुले बेनुप जीको लेख पढेर के सोची रहेका होलान ? यो पटक नाम आएन भनेर मक्ख परेका हरुलाई अर्को लेखमा समेट्ने कोसिस चै गर्नु होला है / नभए तपाइको कमलो मनको फाइदा मनग्गे उठाउ छन् नि !

9. Lekhna maa ta khappis rahecha thito.

10. म आफुले पढ्ने बिषयको अनेकौ लेखकहरुको किताव राख्ने गर्थे/ मलाई प्रोफेसरको लेक्चर सुन्नु भन्दा अनेकौ लेखकको यकै बिषयको किताव पढ्न बढि मन लाग्थ्यो/ मेरा ति कितावहरु आज कुनै पनि म सिट छैन/ जजसले लागेको थियो कसैले पनि फर्कायनन/

    मेरो हरायको कितावहरुमा एउटा किताव चन्द्र शमशेरले लेख्न लगायको नेपालको जडी बुटी र तेस्को उपयोगको बारेको किताव थियो/त्यो किताव “डाक्टर नभएको बेला” भनियको किताव जस्तै थियो/ सबै प्रकारको रोगहरु कुन जडी बुटी बा कुन आयुर्वेदिक औषधिले निको हुन्छ भनेर बनाउने पाउने विवरण समेत सरल भाषामा लेखियको कितावको याद मलाई आज पनि आउँछ तर कहिँ कतै पाउन सक्दिन/

    कितावको महत्वो बुझेरै २०२८ साल तिर रामहरी कृष्ण मानन्धरको छत्रपातिको घरमा साथीहरु मिलेर मुलत: गरिब र किताव किन्न नसक्ने बिद्यार्थीहरुको निमित घर दैलो गरेर पाठ्य पुस्तकहरु बटुलेर “छत्रपति युबा पुस्तकालय” खोलेको थिय/ त्यो पुस्तकालय बात पनि पाठ्य पुस्तक लाग्नेहरुले कमै मात्र फर्काय/

    त्यो पुस्तकालय नै पछी मकाखल स्थापना गराउने चाकला दवु परिबारमा परिणत गरेको थिए/ चकला दवु त् बन्द भयो तर पनि पुस्तकालय संचालनमै रहेको हुनु पर्छ/ रामहरिकृष्ण मानन्धरको मृत्यु पछी उहाँको सिकिस्त पत्नी हेर विचार गर्न लग्ने बलराम मानन्धरले रामहरी कृष्ण मनाधरज्युको पत्नीको देहान्त पछि उनको औलाको छाप भयको कागज देखायर रामहरिको घर उसको भयको दावी गर्दै पुस्तकालय बन्द गर्न भनेको थियो/ त्यो कुराको बिबाद कसरि टुंगियो आफु बिदेसमा भयकोले थाह पाउन सकेन/ त्यो पुस्तकालय खोलियको रामहरीज्युको ५ तल्ले घरको यक तल्ला एमालेलाई र अर्को ताला मनका खललाई रामहरीज्युले दियर गएको छ/ बाकि तल्लाहरुमा बलरामले कब्जा जमाउन खोजेको छ/

11. विषय र सन्दर्भ छनौट राम्रो भएपनि सारमा लेख चुक (कागती) विनाको चटपटे जस्तो छ । हेर्दा मिठोजस्तो देखिएपनि खाएपछि झूर । उस्ताउस्तै दोहोरिइरहने शब्दहरुको फेहरिस्त । ठाउँठाउँमा आफ्नै कुरो आफैँसँग बाझिएको । सम्भवतः लेख भोटाहिटी वा भृकुटीमण्डव वा रत्नपार्कका पुस्तक पसलेसँग “नेपालमा चलेका पुस्तकहरुको लिष्ट” मागेर लेखिएको हुनुपर्छ ।
    बेनुपजी मेरो दाइको मिल्ने साथी हुन् । बेनुपजीलाई मैले करिव पाँच बर्ष अघि काठमाडौं तिनकुनेमा मेरै घरमा चिनेको हुँ । उसबेला बेनुपजी नेपालमा चलेका सञ्चारगृहका चलेका पत्रकार थिए । बेनुपजी र मेरा दाइ, अनुपको आहोरदोहोर चलिरहन्थ्यो । बेनुपजी र मेरो करिव दूई दर्जन भेटघाट भए । प्रायः खानपीन र चियाकपीको बन्दोबस्त गर्न मै हुन्थेँ । तर, बेनुपजीलाई मैले कहिल्यै होस वा सज्जन अवस्थामा देखिँन । रक्सीको मातमा । बोलचालमा थाहापाएर वा थाहा नपाएर कैयनपटक बेनुपजीले “अपशब्द” बोल्नुभएको छ । चियाकफी होइन बरु “दारु” छ भने खाउँ सम्म भन्नुभएको छ । एकपटक आमा र दाइको बीच बेनुपजीको शन्दर्भलाई लिएर झगडै भएको थियो ।
    प्रसङ्गलाई मैले अन्यथा मोड्न खोजेको होइन । यहाँ प्रसङ्गलाई दाँयाबाँया मोड्नुको औचित्य पनि छैन । तर, सार्वजनिक जीवन बाँचेर अरुको बारेमा लेख्ने मानिसहरुको पनि जीवन पद्धतिका बारेमा आम पाठकलाई जानकारी हुन आवश्यक छ ।
    जहाँसम्म प्रसङ्ग रह्यो पुस्तकको । हाम्रो घरमा विगत लामो समयदेखि बुवा र दाइहरुको घरेलु पुस्तकालय बनाउनुभएको छ । इष्टमित्र र छरछिमेकीहरु आउँछन् पुस्तक पढ्नका लागि । तर पुस्तक लान पाइने व्यवस्था थिएन ।
    एक दिन साँझ बेनुपजी आउनुभयो । साविकजस्तै उहाँको शब्दमा “बिजुली पानी”को मातमा । बेनुपजीले झोलाबाट नारायण वाग्लेको पहिलो “कृति पल्पसा क्याफे”, नविन वर्तमानका “सोह्र साँझहरु” र कृष्ण धारावासीको “झोला र राधा” झोलाबाट झिक्दै मलाई भन्नुभयो यी पुस्तकहरु तपाइँहरुका पुस्तकालका लागि । यहाँ त मानिसहरु आइरहन्छन् पढोस । मैले पढीसकेको छु । मेरो पढीसकेको पुस्तकहरु घरमा राख्ने बानी छैन । कि ! मिल्ने साथीहरुलाई दिन्छु वा सार्वजनिक पुस्तकालयहरुलाई । अझै कैयौ पढीसकेको पुस्तकहरु छन् म ल्याइदिउँला । त्यसपछि उहाँले The Autobiography of Alice B. Taklas (Gertrude Stein 1933 Biography), Silent Spring (Rachel Carson 1962-09), The Education of Henry Adams Edmund, The Varieties of Religious Experience (William James 1902), Up From Slavery लगायतका महत्वपूर्ण पुस्तकहरु माग्नुभयो । दाइले बेनुपजी त हाम्रै घरको सदस्यनै हुन् देउ भन्नुभयो । तर उहाँले ति पुस्तकहरु कहिल्यै फिर्ता गर्नु भएन । मूल्यको खासै लेखाजोखा नएपनि ति पुराना र अन्तरष्ट्रिय स्तरका महत्वपूर्ण पुस्तकहरु हुन् । मामाले दशकअघि अमेरिकाबाट बुबालाई पठाइदिनुभएको ।
    अहिले म लगायत मेरो दाइ अमेरिकामा अध्ययनका शिलशिलामा छौं, सायद लेखका क्रममा बेनुपजीले पुस्तक फिर्ता नगर्ने हरुको लिष्टमा हामीलाई “कोही अमेरिकामा भाँडा माझ्दैछन्” भनेर इङ्गित गर्नुभएको छ । यदि बेनुपजीले मन मष्तिष्कबाटै यो लेख लेख्नुभएको र यसलाई अक्षरस कार्यान्वन गराउन चाहनुहुन्छ भने कृपाया हाम्रो घरमा गएर तपाइँका केही पुस्तकहरु लानुहोस र हाम्रा ति पुस्तकहरु पनि फिर्ता गरिदिनुहोस ।

    • रमाइलो लाग्यो यहाँको जवाफ देखेर. यहाँ बोल्ने हरु बोलिदिन्छन, सुन्ने हरु वा वा भन्छन. बोल्ने ले कहाँ टेकेको छ कसैलाई हेर्ने फुर्सद छैन. बेनुप को बारेमा मलाई धेरै थाहा छैन तर यहाले भन्नु भए जस्तो चरित्र हरु मैले धेरै देखेको छु . थम्ब्स अप !

    • यो कुरो त मलाइ गम्भीर लाग्यो है .. हुन त यो कथा वा प्रशंग धेरै नेपाली मा लागु हुने कुरा हो. I sc. पढ्दा ताका हामीले अंग्रेजी मा “my lost dollar” भन्ने कथा पढ्थे .. मेरो पनि तेस्तै भएको थियो . मेरा एक अभिन्न मित्र नेपाल जाने भए, हामी कोठा साझेदारी गरि लगभग ३ वर्ष जति बसेका थियों / दशैँ तिहार को माहोल मा जना लागेका ले केहि पठाउने भए मैले लागि दिन्छु भने, मैले ५०० डलर पठाई दिए, २ बैनी हरुलाई दिनु भनेर .. साथी नेपाल गए, आए अनि फोन गरे र भने, साथि, मैले पैसा बैनी लाइ दिईन तर मैले खर्च गरे .. मलाई तेस्तै अफ्तेरो पर्यो .

      साथी पहिला पहिला पनि इमान्दारी साथ दिने गरेको ले मैले केहि भनिन मैले. बहिनि हरु कहिले खुसि भएर धन्य बाद भन्लान भनेको त केहि भन्दैनान . “ए प्रभु, यिनको दिमागमा मेरो ५०० डलर कहिले आउने होला र मलाइ दिने होलान भन्छु, कहिले भन्दैनन् ..
      अहिले ५ वर्ष भै सक्यो पैसाको कुरो गर्न छोडी सके. मैले पनि यसो सोचे, हामीले कैयोउ राम्रा, दुख का पल हरु बिताई सकेका थियोउ.

      अब मलाइ पनि लग्न थाल्यो, यो सम्बन्ध यतिकै रहिरहोस, यो पैसाको कुरा बन्द .. सयाद, मैले पनि पैसा लिएर न तिरेको हुन सक्छु नि त कति साथीहरुको .. हिसाब-किताब बराबर …

    • लेख को बारेमा कमेन्ट गर्नुस प्रियंका जी ,,,,लेखक को बारेमा हैन ,,,,,अर्काको निजि जिन्दगि को बारेमा नराम्रो लेखेर आफ्नो हैसियत पनि देखाउनु वायो तपाईं ले ,,,,,

12. त्रिभुवन बिमानस्थलमा भ्रष्टाचार गरेर पुलिसले खोजिरहेको प्रतिक ढकाल उर्फ खडानन्द ढकाल जेलमा जाकिन्छु भनेर बेपत्ता भएको हो. त्यस्तो गन्हाएको मान्छे प्रति किन यत्रो मोह?

13. भट्टराई जी लाई सत् सत् नमन !
    किताब पढेर दराजमा थनकाउन भन्दा त अरुले पढेकै जाति, यति चाही पक्का गर्नुस कि कसैबाट यो क्रम नतोडियोस, बरु किताब दिनु भन्दा अगाडी बाचा गराउनुस, पढीसके पछी अरु नपढेको लाई दिनु !
    रेफरेन्सको लागि लामो सुची पाए, नपढेको धेरै रहेछ, धन्यबाद !!

14. बेनुप जी, पुस्तक फिर्ताको लागि नेपाल बन्दको कार्यक्रम राख्नु पर्ला जस्तो छ । कि बालिका जी संग यो बारेमा दर्ुइपक्षिय सम्झौता गर्ने हो कि ???

15. लेख प्रस्ट नभए पनि व्यंगात्मक लग्यो मलाई अरुको महत्वपुर्ण किताब लगेर फिर्ता गर्न नजान्नेलाई दह्रो झापड हान्ने कम भाको छ यस लेखको मध्यमबाट लेखक लाई धन्यवाद !!!

    • ल प्रधान जी यस्तो छार्लान्गको लेखमा के प्रष्ट भएन र तपाईंलाई ?

16. मेरा पनि किताब हरु हराएका छन् | यो लेख पढने हरुले बुझेर फरकाएर दिन्छंकी ?

17. कोट लगाउनु आफ्नो किताब पढ्नु अर्काको

18. गज्जब…म पनि हराएको किताब वाट पिडित व्यक्ति हु..नेपाल वाट अमेरिया सम्म बोकेर ल्याएका कति किताब को-कसले झ्याप हान्यो कसरि भन्नु..अहिले पढ्न खोज्यो छैन !!
    ति सबैमा सब भन्दा दुख लाग्दो रवि शंकरको किताब हो..किताब त ठिकै थ्यो तर त्यसमा अमेरिकामा भेटिएका “जोनी लिभर ” को autograph लिएको थिए..एरपोर्टमा लिभरलाइ भेट्दा उनले प्रेम पुर्वक “सधै हासी रहनु” लेखेको पुस्तक एक डक्साबले झ्याप हाने..

19. पडेर सकिसकेको पुस्तक लाई घर मा सजाउनु को कुनै अर्थ देखिन मैले त । ज्ञान त बँड्ने कुरो हो । म र मेरो साथी हरुले मेरैगाउँको सामुदयिक पुस्तकालय को लागि दिने गरेका छौ । हजुर हरु पनि कुनै पुरानो किताब दान दिन चाहनुहुन्छ भने यो ईमेल मा संपर्क गर्नु होला ।[email protected]

    धन्यवाद ।

20. मेरा एकजना मित्रले भन्नु भएको मेरो दिमाग बाट हराएको शब्दहरु एक्कासी ताजा भएर फर्किए … “किताब माग्दा दिने मुर्ख हो र मागेर ल्याएर पढेर फिर्ता दिने मानिस महामुर्ख हो |”

21. जुँगा चल्यो कुरो बुझियो!
    यो किताब खोजेर किनेर मागेर नभय चोरेरै भने पनि पढ्नुस भट्टराइ जी!
    यस्तो पढ्ने मान्छे रैछ तेत्राबिधि किताब हराय पछी त अब युधिर थापाको निलो चोली र जेम्स हेडली चेइज अनि बेद प्रकासको केके मात्रै बाकि होला भनेको त अझै सात सय वोटा किताब बाकि रहे छ!
    तेसैले तेत्र किताब त पढ्नु भयछ तर यो माथिको एउटा किताब नपडूनजेल मरे ज्ञान आउने छैन क्यारे! गीता भन्दा पनि उपल्लो र गहन यो किताब जसरि भयपनी पढ्नुस!

22. रमाइलो लाग्यो तपाइको लेख पढेर .

23. मलाई त यो मुला को लेख कतिपनि मन परेन मित्र हरु……. कोहि मरिसके कोहि अमेरिका मा भाडा माज्दै छन् ……मतुवाली जस्ती दखिनी गुरुन्ग्सेनी भाउजु …..अमेरिका कति आनन्द र मस्ती को देस भनेर के भन्नु र येस्तालाई

24. म अहिले नेपाल बाहिर बस्छु। मेरा वरपर धेरै डाक्टर साबहरू बस्नुहुन्छ। उहाँहरू नेपालबाट कसैले कुनै किताब ल्याएको चालपाए मागेर पढ्न खोज्नुहुन्छ। यतिसम्म त राम्रै हो। तर कुरा के भने फिर्ता चाहिँ ज्यान गए गर्नु हुन्न। एकजना विद्वानलाई मैले एकवर्ष अघि दिएको पुस्तक दुई पटक माँगेँ तर हुन्छ मात्र भनेर टारिदिनु भयो। मानिस पढेर डाक्टर उपाधि पाएर मात्र हुँदो रहेनछ। उनसमा विकाश हुनुपर्ने ज्ञानका तन्तुहरू विकाश भएका छैनन भने उसको ल्याकत सुध्रँदो रहेनछ। सायद यो विषयमा सार्वजनिक सन्चार माध्यमहरू लगायत समाचार पत्रहरूमा चर्चा हुनु जरूरी छ। नेपालमा किन अहिलेसम्म पुस्तकालयले व्यवसायिकता लिन नसकेको र पुस्तकालय साँच्चै ज्ञानको केन्द्र किन हुन नसकेको भन्ने कुरा स्वदेश भित्र चर्चा गरिएको माथिको लेखले छर्लाङ्ग पार्छ। अब हामीले चाहिए रगत दिन्छ तर किताब सापटी दिन्न भन्ने नारा लेखिएको गन्जी लगाएर हिँड्ने हो कि। अथवा किताव मागेर होइन किनेर पढौँ भन्ने अभियान चलाउनु पर्ने हो कि।

25. किताब भन्ने बस्तु जुन सुकै प्रयोजनको लागि पनि सापटी दिने मान्छे मुर्ख हो, अनि पढेर फर्काउने झन् महामुर्ख ……… त्यसैले मा कसैलाई मेरो संग्रहित किताब दिन्न र कसै बाट लिए भने फिर्ता पौने आशा त्यागे हुन्छ मित्र हरु ………..अगे आफ्नो विचार

26. आज सम्मको माइसंसारको लेखहरुमा सर्वोत्तम. थोरै भए पनि कमेन्ट न लेखि बस्न सकिन. अलि-अलि लेखकको बठ्याइले (शिर्षक त दामी राख्नुभो नि) र बाकी लेखको सान्दर्भिकता र प्रस्तुति ले, मेरो मन लाइ त घुप्लुक्क छोप्यो.

    बेनुपजी म पनी यो मामला मा तपाईं भन्दा धेरै पछी छैन. तपाइंको मर्म म राम्ररी बुझ्छु. यो लेख ले चाही थोरै भए पनि तपाईंको घाटा पूर्ति गरेको छ, किताबहरु नहराएको भए यति सुन्दर लेख आउने थिएन होला.

    साधुबाद, शुभकामना, र समबेदना.

27. सारै झुर लेख……………….?????????????????/

28. आउन्न . किताब गायब पार्नेहरु नेपालका नेताहरु जस्तै निर्लज्ज हुन्छन . यी लोभी पापी हरु बाट सत्कर्म को आशा कमै गर्दा राम्रो हुन्छ.

29. मेरो म्याक्सिम गोर्की को आमा पुस्तक एक जना मित्रले लगेर फिर्ता गरेनन. किसोरवय मै पढेको त्यो किताबले मलाई मार्क्सवाद तिर धेरै आकर्सित गर्यो . ४ वर्ष अघि मार्क्सको द क्यापिटल एक जना कम्युनिस्ट भनौदा नातेदारले लगेर पचाई दिए. पुस्तक लगेर फिर्ता नगर्ने हरु लै आफै किन्ने बानि लागोस.

    • मेरो संसारको लेख पढ्दा बिचमा पर्ने गूगलका बिज्ञापनहरुमा click गर्ने बानी बसलौकी ????

30. मेरो पनि यस्तै हालत छ हो ! लगभग २० जती पुस्तक मेरो पनि गायब छन् । र मेरोमा चै बी पी कोईरालाले प्रथम स्थान ओगटेका छन् । आफुले जुन ब्यक्तिलाई पुस्तक दिएको जस्तो लागेर सम्झेर सोध्यो, होईन्/छैन भन्छन् । केही राम्रा आईडिया छन् पुस्तक फिर्ता पाउने भने जानकारी पाम है । कस्ता सम्म छन् भने अर्काको पुस्तक लगेर मजाले आफ्नो दराज सजाएका हुन्छन् । अनि उल्टो शान झार्ने पनि गर्छन् ।

31. किताबको लिष्ट देखेर त मेरो पनि हराएको किताब को लिष्ट त लामो पो हुने रहेछ | गोबिन्द भट्टराईको मुग्लान, सुकरातका पाइला, ध च गोतामेको घामका पाइला, आहुतिको नयाँ घर, म्याक्सिम गोर्कीको आमा, मेरा बाल्यकाल, मेरो बिश्वबिध्यालय र मान्छेहरुको माझमा, सरुभक्तको पागल बस्ति र तरुनी खेती, ध्रुब चन्द्र गौतमको अलिखित नारायण ढकालको प्रेत कल्प, डायमण्ड शमशेरको सेतो बाघ, शंकर लामिछानेको गौथलीको गुँड, पारिजातको शिरिषको फूल, कर्णाली ब्लुज, च्यात्न नसकेको चिट्ठी, अर्को जन्म, बादल पारीको देश, निलो चोली हाहाहा लामो पो हुने रैछ मेरो पनि हराएको किताब को लिष्ट

32. आज २ ओटा श्रीसक हेरेर लेखको बारेमा गरेको अनुमान फेल खायो मेरो| यो लेखको श्रीसक देखेपछी मैले सोचे संग्रौला बुढाले पनि कतै बेपत्ता येस्तई केहि सुचिमा नाम लेखाएर खाएछन क्या हो सरकारी दानापानी भनेर| तर लेख त पुरै अर्कै पो रहेछा| लेख राम्रै छ तर, तर साहित्य भन्दापनि पढ्नुपर्ने पुस्तकहरु भनेर recommendation गरे जस्तो लाग्यो| लज्जा उपन्यासमा उपन्यास भनेर समाचारहरुको रिपोर्टिंग को कलेक्शन जस्तो| अनि अर्को समाचार “विश्वको नासो लुम्बिनी” श्रीसकमा कनकमणि दीक्षितजी नागरिकमा लेक्नु भएको| श्रीसक हेरेर सोचे, माओबादी वा प्रचण्डको बारेमा छुद्रकुरा नगरिकारी पनि इनको खाना पच्दो रहेछा त| लेख पढेको के हुन्थ्यो, उही कचकच, उही तुष पो रहेछ| नेपालमा कुनै निकाए छैन यी कथित मानबअधिकारबादीहरुलाई कन्ट्रोल गर्ने? हरेक कुरामा बखेडा झिकेको छ, हुदा हुदा अब बान कि मुन आउने कार्येक्रम पनि बिथोल्न खोजेछां, सालाहरु एउटा व्यक्तिको डाहाले राष्ट्रिय महत्वोको कुरो हरुमा बखेडा झिकी बस्छन|

33. धेरै राम्रोलाग्यो बेनुपजी
    तपाइको किताब मोह मा सहभागी हुन चाहन्छु तपाई ले मैल गर्न सक्नुहुन्छ मलाई
    धन्य बाद
    अमृत
    हाल अमेरिका

34. लेख सान्दर्भिक छ तर लेखक मित्रले गुरुङ लाई मतवाली भन्नु भएछ माफ गर्नोस गुरुङ, राई, लिम्बुहरु मतवाली हैनन् मंगोल हुन्, मतवाली जसलाई भनिन्छ जो धेरै मत मदिरा खान्छ, तर आजभोली त ब्राम्हण क्षेत्री भन्नेले पनि स्वाट्ट पार्दै हिडेकै छन्, तसर्थ यो मतवाली भन्ने सब्द कुनै जात बिशेषको नाम नभएर यो मान्छेको चरित्र र आदतको परिचय हो । पहिले मंगोलहरु बादी पिउथे र मतवाली भने पनि आज यो परिचय फेरिएको छ यो कुरा लेखक मित्रलाई हामीले भन्न नपर्ला कि, किनकि पुर्बी ईलाम जो मंगोलहरुकै बाहुल्य रहेको जिल्ला हो ।

35. किताब किनेर पढ्ने बानी बसाल्नु पर्यो साथी हरु! कति त किताब मात्र हैन डी.भी.डी. ,सी.डी. पनि लगेर नफर्काउने साथीहरुको नाम लिस्ट लामै छ | बेनुप भट्टराईको लेखहरु थुप्रै पढें सबै समय सान्दर्भिक छन्! खगेन्द्र संग्रौला सरको त कुरा नै नगरौं! उहाँ मेरो नाता पनि पर्नु हुन्छ! उहाँको लेखमा दम छ, भाषामा चिप्लोपना छैन; निर्भिक लेखकको रुपमा म उहाँलाइ सधै सम्मान गर्दछु ! सायद चिप्लो दल्न जान्ने भए उहाँ धेरै ठुलो पोस्ट तिर पनि पुगी सक्नु हुन्थ्यो होला! तर मलाई लाग्छ, उहाँ जे हुनुहुन्छ यसैमा पूर्ण सन्तुष्ठ हुनुहुन्छ!

36. लेख रमाइलो अनि यथार्थ परक छ, साच्चै भन्नु पर्दा मेरो पनि २ दर्जन जति पुस्तकहरु ऐलेसम्म फिर्ता आएका नै छैनन्, लेख पढे पछि माग्ने जाँगर नै मर्यो

37. मेरो पनि एस्तै समस्याले गर्दा २ महिना अघि नेपाल जाँदा स्टाम्प बनाएर लेराएर अहिले track गर्ने गरेको छु कि किताबहरु नपाएपनि बेनुप जी ले जसरि पशुपतिको जंगलमा जान नपरोस लैजानेको नाम लिस्ट बनाउनको लागि भनेर।

38. nice article that depicts the fact prevalent in our society…I am not a big reader as you, but I have faced the same problem many times….

39. लेख मलाई चै मन पर्यो म पनि एक किताब प्रेमी नै हो|मेरो पनि एक हितैसी ले भोलि नै फिर्ता गर्छु भनि लागेको जगदिस घिमिरे को [अन्तर मन को यात्रा] आज सम्म बेप्प्ता छ | किशोर तिवारी [अन्जान] झापा हाल मलेसिया

40. भाई, लिंक दिनु भएको मा धन्यबाद. सुरु सुरु मा पड्दै जादा अलि अलि अल्छि लाग्दै थियो तर जति पड्दै गए उति रस विज्दै गयो. अनि सकिने बेला सम्म त अझै लामै भै दिए हुन्थ्यो जस्तो पनि लग्यो. धेरै पटक आफै सम्झिन थाले कतै म आफै पात्र त भएको छुइन ? ढुक्क भए मैले त्यो अवसर नै पाएको रहेनछु, तर मैले पनि पद्द्दा पड्दै मेरो पुस्तक लैजाने र नफर्काउने धेरै मित्रहरु लै सम्झिए. अब म पनि ति सबै लाई यो लेख उपहार पठाईदिनु पर्यो कतै मेरो पनि पुस्तक फर्किन्छ कि ? सान्दर्विक लेख को लागि धन्यवाद .

41. वाह, भट्टराई जी, धेरैले भोगेको तर तपाइले पोखेको…. लेख अति राम्रो लाग्यो. मेरो त text बुक सुद्ध हजम गरे साथि भनाउदाहरुले, cassette र cd हजम गर्ने हरु पनि कम छैनन. लेख राम्रो लाग्यो धन्यबाद.
    दुर्गा virginia

42. धन्न तपाइको किताप पो हराएछ म त् लेखक खंगेंद्र संग्रौला नै पो हराएछ भन्ठानेको!!

43. बेनुप जी धन्यबाद छ तपाइलाई कति किताबहरुको नाम थाहा भय पनि लेखकको नाम बिर्सियको थिए मैले सम्झाई दिनु भयकोमा…… म अर्को कुरामा पनि साह्रै खुसि भय तपाई र मेरो मन पर्ने एउटै लेखक “लय संग्रौला” रहेछन! तर म संग जो किताब छन् तिनीहरुको लिस्ट पनि छैन हरायका को त के कुरा गर्ने र………… जे होस् राम्रो कलम चलाउनेहुदो रहेछ शुभकामना छ तपाईलाई!!!!!!!

    • लय संग्रौला हैन खगेन्द्र संग्रौला. लय संग्रौला त नेपाली कलाकार हुन् .

    • [लय संग्रौला] होइन होला भट्टराई सर एक पल्ट पुन लेख पढेर प्रतिक्रिया लेख्ने कि ? मेरो विचार मा त बेनुप जी को लेख ले खगेन्द्र संग्रौला को बारे मा पो कलम चलाको जस्तो लग्यो त ? किशोर तिवारी [अन्जान]

44. लेख राम्रो छ आफु पैसा खर्च नगर्ने अरु ले किनेको किताब पदन रुचाउने धेरै हुन्छन / तर मैले लेखेको कमेन्ट छापिन्दैन किन हो थाहा छैन ? कि सेन्सर वालालाई घुस खुवानु पर्ने हो कि ?

45. मा संग छन् तिम्रा दुइटा किताब | ती त लेख्या रहेनछौ | अब ती पनि पाउन्नौ | खुच्चिंग

Comments are closed.