-सुविन श्रेष्ठ-
दरबार स्कुलमा हराएको बल, मसंगै टांसिएको र भर्याङमा उभिएको एउटा शरीर अनि राजमार्गमा मेरो अघिल्तिर द्रुत गतिमा पाइला चाल्ने आईमाईनै मेरो सम्झनामा छन्। भूत हुन्छ भनेर विश्वास नगर्ने यो मनले प्रत्यक्ष भोगेका अद्भूत परिस्थितिको कुनै जवाफ पाउन सकेको छैन। यो मेरो भ्रम भनेर भन्ने मित्रहरूले यो साक्षात्कारलाई जोक्स वा कुनै काल्पनिक कथा किन नमानोस्। न्यूरोडमा अस्ति दिउँसै घटेको भूतकाण्डपछि आफ्नै भोगाई र भेटका भूत सम्झनालाई यत्तिखेर शब्दमा उतार्न खोज्दैछु। यो अन्धविश्वासलाई बढावा दिन लेखिएको ब्लग हैन, आफूले भोगेका अनुभव बाँड्न खोजेको मात्रै हुँ।
मेरा जिवनयात्रामा मैले ४ पटक भूतसँग भेटेको अनुभव संगालेको छु। प्रत्यक्ष ३ पटक। नेपाल टेलिकममा घटिरहेको भूतको घटनाप्रति म सहमतै छु। कतिलाई लाग्न सक्छ यो पनि विषय हो ? नहुने कुराको व्यर्थे हल्ला गरेर, वाहियात, बकवास यस्तै यस्तै। तर कलमसँगको माया र आत्मियताका कारण कहिल्यै झुठो शब्दहरू प्रचारका लागि लेख्न सिकिएन। यसको विशेष आधार हो यो भूतसँग जम्काभेटको सम्झना।
फरक उमेर र फरक स्थानमा भएको भूतसँगको सम्झनाको समय एउटै थियो, राति। कुरोको प्रारम्भ हुँदा म लगभग १४ वर्षको जति थिएँ। दिनभर विद्यालयपछि साँझमा खेल्ने रमाइलो खेल बनेको थियो फुटबल। बल खेल्न हामी बेलुकातिर दरबार हाइस्कुल पुग्ने गर्थौं। आधा दर्जन साथीहरूको साथमा होहल्ला गर्दै सडकमा बलेको बिजुलीको प्रकासमा फुटबलको मजा लिन्थ्यौ। एकदिनको खेलमा म बल लिएर गोलपोस्टतिर बढ्दै थिए। गोलपोस्टमा अँध्यारो छाया उभिएको थियो। मेरो खुट्टाले बल हान्न सकेन। बल छोडेर भागे चिच्याउँदै भूत भूत। मेरा पछिल्तिरका साथीभाई पनि भागे। एउटा साथीलाई भने निकैबेर सम्म खुट्टा समाएर राखेको कुरा केही समयपछि मात्रै उनले भनेको थियो। यो घटनाले अहिलेपनि दरबार स्कुलको याद दिलाउँछ। यदाकदा त्यहाँ पुगे भने पनि त्यो स्थान हेर्छु, र हराएको बल कता गयो होला भनेर घोरिन्छु केही बेर।
अर्का घटनापनि खेलसँग सम्बन्धित छ। साथीहरू मिलेर लुकामारीको रमाइलो गर्थ्यौँ। सबैको लुक्ने पालो, रोशन भन्ने साथी ‘डुम’ थियो। अर्थात् उसले हामीलाई खोज्नुपर्ने। गल्लीमा लुक्ने प्रयासमा म कुनातिर उभिएँ। थाहा पाइएला भनेर सास समेत रोकेका थियौं। मसँगै उभिएको साथीपनि चुपचाप थियो। अचानक ‘झेल्ली झेल्ली’ भनेर साथीहरू कराउन थाले। म कुनाबाट निस्किएँ। म हिँडे पनि सँगैको साथी आएन। मैले जाउँ न, फेरि लुक्ने भनेर भनिरहँदा त्यो साथी हरायो। म फर्किएर साथीहरूलाई सोधे, मसँग लुक्ने त कोही रहनेछ, आखिर मसँगै टाँसिएर बस्ने को थियो त?
अर्को एउटा घटना भने मेरो घरैमा घटेको थियो। म अप्रत्याशित रूप हुत्तिएर आमालाई बोलाउँदै माथि उक्लिँदै थिए। मलाई भर्याङको बीचमा हातले रोक्यो। मेरो भाइ ठानेर झनै धकेल्दै बढ्न खोजेको थिएँ, कोठाको ढोकामा हुत्तिएँ, नराम्ररी पछारिन पुगे। कोठा पुरै खोलियो, बाहिर हेरेँ, आवाज सुनेँ। न त्यहाँ कोही थियो, न कोही गएको आवाज आयो। आखिर को हो त्यो? जसलाई पन्छाउन खोज्दा मैले भुँई सुघेँ।
तेश्रो घटनाभने २०५३ सालतिर खैरनीटारमा घट्न पुगेको सबैभन्दा यथार्थपरक छ। सुनेका र भनिएका भूत सत्यसँग एकदम नजिकै हुनुले पनि अहिले डराउने भएपनि त्यत्ति कमजोर भने छैन। भूतसँगको यही नजिकताले डर हटेको हो। बेलुका ७ बजेबाट नै सुनसान बन्छ खैरनीटारको बाटो। म भने काम बिशेषले १५ मिनेट पर बैलचौतारा पुग्न हिडेको थिएँ। रातिको बाटोको नाप अनुमान गर्न नसकिरहँदा एउटा आइमाई मान्छे देखे। म अलिकति नजिक गएर उनीलाई सोध्न खोजेँ। उनी झन् टाढा भइन्। कति चाँडै हिडेका होलान् भन्दै मैले पनि केही पदचाप बढाएँ। उनी झन् अघि पुगिन्। उनी दायाँ मोडेर डाँडाको बाटोतिर लागिन्। अब भने उनीले डाँडा चढेपछि म उनकै पदचापलाई निरन्तरता दिँदै आफु जानुपर्ने स्थानमा पुगे। भोलिपल्ट चियाको चुश्कीसँगै लेखनाथ दाजुलाई रातिको घटना सुनाए। दाजु केहीबेर अक्कबक्क हुनुभयो। मैले फेरि सोधे, पत्याउनु भएन कि क्या हो? कति चाँडै हिड्ने आईमाई रहेछ। मिलडाँडा त एकाएक चढिन्।
यसो भनिरहँदा दाजुले सोधे, ‘अनि आफु जाने ठाउँमा पुग्यौं त?’ मैले भने, ‘उनीले मलाई बाटो देखाइदियो।’ त्यसपछि दाजु खुले, ‘त्यो बाटोमा साँझ नराम्रो घटना घट्छ। यहाँका बासिन्दा कमैले त्यो दृश्य देखेको छ। तपाँई भाग्यमानी हुनुहुँदोरहेछ।’ वहाँले चियाको अन्तिम चुश्कीसँगै लामो सासमा भने, ‘तपाँई बीच बाटोबाट फर्किनुभएको भए, नसोचेको दुर्घटना हुन्थ्यो। बाबु, तपाई बाँच्नुभयो।’ यसो भनिरहँदा दाजुको मुहारमा निकैबेर टोलाइरहे। आधा चिया बाँकी थियो। म भने राति नजिकै भेट्न र बोल्न अघि–अघि कुदेको दृश्यलाई सम्भि्करहे। उनको हिडाई र आवरणलाई गहिरिएर सोच्न बाध्य भएँ। जे पनि गर्न सक्ने शक्ति बोकेका भूतले जाबो त्यो डाँडा आधा मिनेटमा कसो पार नगर्लान्? बाबु भन्ने दोह्रिएको सम्बोधनबाट म चलिरहेको समयमा पर्दापण हुन्छु। अनि जुन उद्देश्यले तपाँई यहाँ आउनुभएको हो, त्यो सफल हुन्छ। नभन्दै ५ महिनाभित्र मेरो उद्देश्यले सफल हुने मौका पाएको थियो।
भुत हुन्छ म बिस्वास गर्छु
घटना तेस्तै २०६० साल तिर को हो, गाउको काठको ठुलो घर थियो हाम्रो, गर्मि को समय मा बार्दली मा हावा आउने भएको ले तेतै सुतिन्थियो. त्यो समय मा माओबादी को जगजगी भएकोले सम्सझानै गाउ चकमन्न हुन्थ्यो. त्यो रात घर मा बाबा आमा ,म , भाइ, भान्जा, अनि एकजना काम गर्ने १८/१९ बर्से केटो थियोउ. खाना खाएर सबै जना आ-आफ्नै कोठा तिर लगियो. रात को मस्त निन्द्रा , चकमन्न रात, एक्कासी घर नै हल्लिने गरि कसैले भित्ता म़ा हिर्कायो. निन्द्रा नै टुट्यो मेरो, लग्यो सपना होला, फेरी निदौना मात्र के लागेको थिए,घर नै भत्किने गरि फेरी भूइ तल्ल को कोठाको भित्ता म़ा लगातार कसैले हिर्कैरह्यो. माओबादी ले केहि महिना पहिले छन्द मागेको थियो,भने जति नदिएर आज चाही मर्न आएजस्तो लग्यो. दरले सास नै रोकिएला जस्तो भयो, तैपनि मुटु दह्रो पारेर कोठा मै बसिरहे. तेत्तिकै म़ा भूइताल्ला को धोका फुटाएर घर भित्र पसेछ . अनि सिढी नै भाच्चिने गरि घर माथि आयो, काठ को घर, तेसैले त हल्लिने,झन् तेस्तरी हिडदा घर नै भत्केको जस्तो लग्यो, त्यो आवाज मेरो कोठो,बा आमा अनि सब्बी को कोठो तिर गयो, मलाई आफ्नो भन्दा बा को चिन्ता लाग्यो किनकि माओबादी चन्दा माग्न आउदा उहाले दिन अश्विकार गर्नु भएको थियो. पछी त्यो फेरी तेसरी नै ठुलो आवाज निकाल्दै तल गयो अनि एकछिन पछी भान्षा कोठा म़ा भएका सब्बी थालबोतुका भाडा कुदा सबै यात्रा तत्र फ्याक्न थाल्यो. केहि समयपछि सबै सान्त भयो…. तेस्पछी घर म़ा भएका सबै जना दरले थरथर काप्दै आ आफ्नो कोठा बाट निस्किएर जम्मा भयौ अनि तल गयोउ. तल गएर हेर्दा त तीन छक्क परियो, न त त्यहाँ धोका फुटाएको थियो,न त कहिँ कतै केहि थियो. भान्सा म़ा पनि थाल बोतुका भाडा कुदा जस्ता को तेस्तै थिए. हामि सबै जना अक्क न बक्क भयौ. बा ले सबै लै एकै ठाउमा सुत्न भन्नु भयो. दराई दराई रात काटियो. त्यो घटना अझ पनि मेरो मानसपटल म़ा अल्झिएको छ, म अहिले पनि त्यो के होला भनेर टोलाउछु कहिलेकाही …
भूत बोक्सी सबै हुन्छन जस्तो लाग्छ मलाई त !
खै भनेर पनी कसैले बिस्वास गर्ने होईन
औलाको मात्र दुख के लेखी राख्नु?
बरु
केशब जी र राजकुमार राईमाझी जीले बोकसी भुट हेर्ने सारै रहर गर्नुहुन्छ भने मलाई ij.magar@yahoo मा कन्ट्यक गर्नुस म सम्बन्धित मान्छे सम्म पुर्याईदिउँला तर आफ्नो ज्यानको सुरक्षाको जिम्मा आफैलिनु पर्छ
भुत हुन्छ म बिस्वास गर्छु
न्युटनले मर्नु अघि भनेका थिए रे ” मैले धेरै कुरा पत्ता लगाए भनेको त समुद्रको छेउमा एउटा घुँगी मात्र फेला पारेछु । ” भन्नुको अर्थ संसारमा धेरै त्यस्ता बिषय छन् जसको खोज भएको छैन । रातदिन साधनामा ब्यस्त रहने भन्छन् ” साधना गर्दा ब्रम्हाण्डमा छरिएको उर्जा प्राप्त हुन्छ । समयको दुबै दिशामा यात्रा गर्न सकिन्छ । अरुको सोचाइ पढ्न सकिन्छ ” होईन भनौ भने करोडौ मानिस साधनामा लिन छन् स्वयम् प्रधानमन्त्री भट्टराईले भनेका थिए ” मार्क्सबादको अध्ययन नगरेको भए म की अन्तरिक्षको अध्ययन गर्थे की जंगलमा गएर साधना गरेर बस्थे । ”
दार्शनिक तहमा मात्र होईन गाउँ शहरमा हुने घटना नै हेरौ – झाँक्रीको जिउ एकका एक थरथरी जिउ कसरी काम्न सक्छ ? वायु बोलाउने भनेर सानो बच्चाको मुखबाट ठुलो मान्छेको आवाज आएको भनिन्छ । कसरी सम्भव भयो ? हात हेरेर भबिष्य बताउने त छोडौ – बिगतका कुरा सरसर्ती कसरी भन्न सकिन्छ ? आत्मा मर्दैन शरीर मात्र मर्छ भनेर गीतामा उल्लेख छ । त्यो कसरी सम्भव भयो ? गीता गलत हो भनौ भने कतिपय शिक्षित बर्ग – मेरा गुरु निर्मलमणी अधिकारी लगायतले किन यसैलाई आधार मानेर किताब लेख्छन ? कुरो गहिरो छ ।
पत्ता नलागे सम्म भुत छैन पनि भन्न मिल्दैन छ पनि भन्न मिल्दैन । घरमा कोहि बिरामी हुँदा झारफुक गराउने कुराको म सर्वथा बिरोध गर्ने मान्छे हुँ । बिट मार्नु अघि एउटा आफ्नै आँखा अगाडी भएको घटना हेरौ –
नेपालमा छंदा मैले ३ – ४ कक्षामा पढ्ने मेरो भान्जालाई काठमाडौंबाट हेटौडा घुमाउन लगेको थिए । केही दिनको बसाइपछी फर्कने दिन दिउसो राप्ती खोलामा भान्जालाई पौडी खेल्न सिकाउन लगे । उनी खोलाको छेउमा एक्छिन खेले र हामी फर्कियौ । काठमाडौं फर्किने तयारी भयो तर भान्जाले केही खान मानेनन । खोलाबाट फर्के लगतै आँखा गढेको देखियो । म कपडा फेरेर निस्केको मात्र थिए भान्जा बान्ता गर्न थाले । दिसा लागेको थिएन, फुड पोइजनिङ भएको थिएन । उनको बान्ताको क्रम रोकिएन । सँयोग बस दिदीको ससुरा झारफुक गर्नुहुन्थ्यो । वहाँले भान्जाको नाडी समातेर एक्छिन आँखा चिम्लिनु भयो । यसमा बुझ्नुपर्ने कुरा – दिदीको ससुराले कसैलाई प्रभाव पार्नु थिएन । भोट माग्नु थिएन न त वहाँको पैसा कमाउने धन्दा नै थियो । त्यसपछी मलाई सोध्नु भयो – खोला लगेको थियौ ? जब हामी खोला गएको थियौ वहाँ बाहिर जानुभएको थियो । कसरी ठ्याक्कै गेस गर्नु भयो ? त्यसपछि भन्नुभयो – मान्छे जलाउने ठाउँ पट्टी नगएको भए हुने । छाया पातलो हुने मान्छेलाई ‘मसान’ लाग्छ । मलाई एकाएक याद आयो हामी जहाँ पौडी खेलेको थियौ त्यहा म आफै धेरै पटक मलामीको रुपमा गएको थिए । मान्छे जलाएर बाँकी रहेको कोइला, अबिर फूलमाला त्यहि हुन्थे । मलाई पनि मनमा चिसो पस्यो तर डर देखाइन । अनि वहाँले चामलमा एक्छिन मन्त्र गर्दै फुर्केर भान्जाको निधारमा छुवाउनु भयो । लगतै भान्जाको बान्ता बन्द भयो । र काठमाडौं आयौ । यदि भान्जालाई चामलको साटो अलोप्याथीको दबाइ दिएको भए त्यति चाडो काम गर्ने थिएन ।
म बोक्सीको आरोपमा महिलामाथी हुने ज्यादतीको बिरोध गर्छु तर संसारमा त्यस्ता लुप होल्स छन् । जहाँ हामीले चिहाउन सकेको छैनौ ।
मलाई पनि हालसालै सुनेको एउटा कहानी सुनाउन मन लाग्यो है !
एक जना मानिस राति को समयमा गाउँको बाटो bike मा कतै जादै थ्यो रे अनि बाटो मा एउटी आइमाईले लिफ्ट मागिन, अनि उसले पछाडी बस्न भनेछ! अली अगाडी गएपछि यसो bike को mirro मा हेर्दा त अनुहार नदेखी कपाल मात्रै देखेछ अनि डराई-डराई तल हेर्दा त खुट्टा पनि उल्टो!! ल परेन फसाद! उसले बेस्मारी bike कुदायेछ! त्यो आइमाई ले रोक भन्दा पनि नरोकी कुदायेछ! अलि पर पुगे पछि अरु मान्छे पनि देखेर रोकेर हेर्दा त आइमाई त bike मा उल्टो पो बसेकी रहेछिन रे !
:p
साथीहरु को cament पढेर यस्तो लाग्यो,कत्ति मित्रहरुले सत्य कुरालाई असत्य साबित गर्न खोजेको छ,भने कतिले उडाएको पनि छ,,,यस्तै हो के हामी नेपालीहरु सत्यलाई उडाउने बानी,,भुत को प्रसंग आउदा यहाँ आफ्नो अनुभव पनि राख्नु मन लाग्यो,,तर यहाँ सबुत चहिन६ ,बिना सबुत यहाँ लेखेर हासो को उपहास बन्नु भन्दा नलेख्नु नै राम्रो लाग्यो ……..
२०५५-५६ सालको कुरा हो | म ठुलै बिरामी भएको थिए | हस्पिटलमा क्याबिन मा थियो | अलि निको भए पछि, भने कि इस्कुलमा बच्चा पुराउन जानु भएनी हुन्छ |म अहिले ठिक छु भने |मेरो पतिले जाउ त् ! भनर वहा जानुभयो |बिहान ८-९ बजे तिर बिहान कोहि कुरुवा थिएन| झ्यालको पर्दा एकद्म्म हलिढ़यो | मेरो घाटीमा त्राक्सनबानेको ले म चल्न मिल्दैन |बेस्कन हावा आएछ भन्ठाने |पछि एक्कासि दर लागे ,मेरो सुतेको सीदा बाथरुमको धोका को माथि एइना थियो|ठुल्ठुलो आखा |कालो कहिले अगाडी आए जस्तो छुन खोजे जस्तो !!पछि चिच्याएको कसैले सुनेन बल २ झ्याल बाहिर मानिसले मलाइ देखेर मैले उनीहरुलाई बोलाए भित्र आए अनि नर्सलाई बोलाएर मेरो त्राक्सन निकाल्न लगाए र मैले भने तर केहि पनि देखेन र पर्दा पनि हलेन | मेरो घाती सुकेको थियो |त्यो अबस्था जसले देखेको हो वहाहरुले बिस्वास पनि गरे र कुरुवा आए पछि एक्लै बिरामी नराख भनेर गए |
सुख र दुख जस्तै
भगवान र भुत नकार्न सक्दैन
यो जसले अनुभब गरेको छ उसलाई थाहा छ |के माया देखेको छ ? माया कति रुपैया? मुल्यो छ?,मायाको तौल छ ?लामो छोटो देखेको छ | माया भनेको चिज छ कि छैन |त्यस्तै भुत भनेको नि !!! जो कोहीलाई हुँदैन | जसले देख्छ उसलाई थाहा छ |नदेखेकोले ठोकेर भन्न मिल्दैन होला |
म पनि भुत प्रेतमा विश्वास नगर्ने मान्छे भएपनि मेरा केही अनुभव छन्। एकपटक साझको वेलामा म बजारबाट पैदल आफ्नो घरतर्फ जादै थिएँ करिब १० मिटर अगाडि बीच बाटोमा लगभग १० फिट अग्लो आकृति भिएको देखे बीच बाटोमा कसले खाबो गाडेछ भनेर घोरिएर हेरे तर त्यो अस्वभाविक अग्लो मान्छेको आकृति प्रष्ट देखियो। मलाई अगाडि बढ्न डर लाग्यो र त्याबाट दायातर्फ भागे र अर्कै बाटोबाट दौडदै घर पुगे।
अर्को घटना: मेरो एकजना साथी र म रातको १ बजे काम विषेशले केही टाढासम्म जानुपर्ने भयो र घरबाट केही पर पुगेपछि एउटा परिचित आवजले नजिकैबाट बोलायो। राती हिडेको बेला कसैले बोलाउदा मान्छे नदेखेसम्म नबोल्नु भन्ने चलन भएकोले हामी नबोली सरासर बाटो लाग्यौ। हामीलाई त्यो दाईले किन बोलाएका रहेछन् भनेर भोलीपल्ट उहाको घरमा सोध्न जादा ती दाई दुई दिन देखी घरमा नभएको कुरा थाहा भयो।
म सानो हुँदा एक पल्ट साह्रै बिरामी परे | ज्वरो त्यस्तै १०३ डिग्री भन्दा पनि माथि होला | मेरो बुवा चाहिं छोरो साह्रै बिरामी परेको र ज्वरोले कामिरखेकोले पानि पट्टि दिदै मेरै छेउमा कोल्टो परेर आराम गरि राख्नु भा थियो | म चाहिं ज्वरोमा बर्बरौदै थिए , यतिकैमा मेरो आखा अगाडी डरलाग्दो बाँदर जस्तो भयानक आकृति प्रकट भयो र मैले भूत भूत भन्दै चिच्याउन थाले | छोरो तर्सयो भनेर बुवाले माथि बाट छोप्न आउनु भयो तर मैले त सबै शक्ति लगाएर बेस्सरी चिच्याएर खुट्टाले त्यस भुत लाई हाने , तर नराम्रो संग दुख्यो म आफैलाई र बुवालाई | मेरो दिमाग ज्वरोले रन्केको बेला आफ्नै बुवालाई भूत को आकृतिमा देख्यो |
त्यो नै मेरो भूत संग पहिलो र अन्तिम भेट थियो |
त्यसैले कसैले भूत देख्छ भने यो रोग बाहेक अरु केहि हुनै सक्दैन | मुटु दह्रो पार्नुस या त उपचार गरौनुस |
People who says this is only disease, that person has very big disease. I have very much experiences about ghosts. Neither I was afraid nor i was doing something. I don’t have any psychological problem in my life. But i have gotten many situation about ghosts. The person, who never see this, only read and believe scientist, this is his disease. In this earth, there are many things which science never can explain. but that foolish person believe 100 % to science, not to many unknown things but it happened in real life. I have many experience about ghost near to Khairenitar as writer told, In Dulegaunda and Galchina. If you don’t believe in ghost, then you have lack of real knowledge.
अब मेरो पालो है सुनाउने, म र मेरो ममी घर पछाडी को कौसी मा आफ्नो आफ्नो काम मा ब्यस्त थियौ . साझ को बेला थियो. ड्याडी बजार जानु भएको थियो. मलाई ट्वाइलेट लाग्यो म ट्वाइलेट को ढोका उघार्दै थिए. ममी घर भित्र पस्दै हुनु हुन्थियो. तेई बेला कोइ मान्छे घर पछाडी आयो. मुसु मुसु हास्दै आयो. उ सरा सर मेरो पछाडी बाट घर को पारी पट्टि गयो. मैले ममी लाई को हो ममी भने. ममी ले ड्याडी हैन र भनि प्रतिप्रस्न गर्नु भयो. मैले कहा हुनु भनि तुरुन्तै त्यो मान्छे को पछी गए . त्यो मान्छे लाई घर वारी पारी खोजे भेटिन. घर को छत मा गएर घर को वारी हेर्नु भने ममी लाई. किनकि त्यो बेला हाम्रो घर एकान्त ठाउँ मा थियो. हाम्रो घर को ५०० मिटर पर मात्र एउटा घर थियो. म पनि गए छत मा. तर त्यो मान्छे टाढा टाढा सम्म कहिँ देखिएन .
अनूप जी त्येई घटना भन्नु भा हो, ( ढुंगा, फलामको फली, लिदी लगायत अरु…उडेर आउने र पीड़ित बिरामिलाई लागने) जून इटहारा पछि नाम्जे मा भएथ्यो /
कुरा तेस्तै ७ बर्ष अगाडी को हो, मेरो र मेरो साथी को घर बिच मा एस्तै ५ मिनट को बास घारी को उकालो पर्थ्यो र त्यो बाटो मा एउटा पुरनो जिर्न अवस्था को घर पनि थ्यो । मान्छेहरु त्यो ठाउँ मा एउटा गर्विनी आईमाई मरेको र राती त्यहाँ तर्सौछ वन्थे । एक दिन को कुरा हो, म सुक्रवर को दिन स्तार प्लस बाट प्रसारीत हुने भुत्को सीरिअल हेरेर राती त्एइ घर हुँदै फर्किरहेको थिए । मन मा अनेक भूत को कुरा खेलौदै डरउदै अगदी बध्दै जदा अकास्मत त्यो पुरनो घर बाट एउटा निक्कै नै दर्लाग्दो बुदी आईमाई मै तिरा बदेको देखे, मेरो हन्स लेय ठाउँ चोद्यो, पछी जसो तसो गरे अघी बद्द त मान्छे नै रैछ । तेत्तिखेर त्यो आईमाई लेय मलाई तर्साउनअ करौदै अगि बदेको वए म सयद तेइ मर्थे होला ।
घटित घटनाको वास्तविक कारक पत्ता नलागेपछि मान्छे अलौकिक शक्तिमा विश्वास गर्न पुग्छ भूतको अस्तित्व पनि यस्तै प्रक्रियामा अडेको छ भन्ने मेरो बुझाई हो …
म सग त भूतको वास्तविक अनुभव छैन तर मेरो यौटा साथीको अनुभव सुनाउन चाहन्छु जो भुत प्रेतमा पटक्कै विश्वास नगर्ने मान्छे थियो । एक दिन बिहानै म उसकोमा पुगेको थिए उसले मलाई अघिल्लो दिन राती करिब १२ बजे तिर घटेको घटना सुनाउन थाल्यो । भएको यस्तो रहेछ :
बुबा आमा अनि बहिनि बिबाहको लागि आफन्तकोमा जानुभएकोले मेरो बाट नै लगेको तास खेलेर केहीबेर ४ जना भै मनोरंजन गरेछन । त्यसपछि शुक्रबार राती भएकोले नेसनल च्यानल बाट दिने हिन्दि फिल्म हेर्न शुरु गरेछन । फिल्मको नाम त मलाई थाहा छैन तर उसको भनाइ अनुसार त्यो भुतको फिल्म थियो । करिब १२ बज्न लाग्दा फिल्मको समाप्ति सगै उनीहरु सुत्ने तरखर गरि २ वटा कोठामा बाडीएछ्न । बाहिरको बत्ति बलुन्जेल केहि नभएको तर ढोका बन्द गरेर भित्र बत्ति बलिरहेको अवस्थामा ढोकामा कसैले हिर्काएको आवाज आएछ । मेरो साथी जो भूतको पटक्कै विश्वास नगर्ने हुनाले कोहि साथी आएको हुनसक्छ भनेर भाई ढोका खोल्देत भनेछ । तर उसले भनेको भाइले डराएर हो कि किन हो मत खोल्दिन भनेछ । तत्कालै अझै ठुलो आवाजमा ढोकामा बाहिर बाट हिर्कायेछ । अन्तिम पटक अझै ठुलो स्वरमा ढोका बज्दा उनीहरु लगभग ढोका खोल्ने तरखरमै रहेछन । आवाज एकाएक गायब ढोका खोल्दा न केहि छ न कोहि छ । अब साथीको दिमाग मजाले घुमेछ । उ हरेक ठाउँ हरेक समय हिनेको छ तैपनि यस्तो कैले नभएको घटना कसरि भयो भन्ने लागेर अघिल्लो घरको साथीलाई सोधेछ त आको थिस भनेर उसले हैन भनेपछि बुबा आमाले भन्ने गरेको औसी पुर्ने तिर १२ बजेको समयमा तरसाउछ भन्ने गरेको वास्तविकता रहेछ भन्दै चनाखो भएर सुतेछ । म पनि दंगै परे उसको भुत प्रतिको अविश्वास विश्वास मा परिणत भएको देखेर ।
तर भएको यस्तो थियो:
नजिकै एक जना काका बिरामी हुनुभएकोले दिउसो मैलेनै तास दिएर म पनि खेल्न आउला भनेको भएपनि जान पाइन । काकाको उपचारको लागि नजिकै रहेको क्लिनिकमा साधारण उपचारको क्रममा नै ११ नाघिसकेको थियो । अरुनै काकाको घरमा बस्ने भएपछी म घरतिर लाग्नु नै उपयुक्त ठानी हिडे । घर छिर्ने बेलामा १ घर पश्चिम पटी रहेको उसको घरमा बाहिर बत्ति बलिरहेको देखेपछी जानु पर्यो एकछिन भन्दै म लागे । बाटोमा पुग्दा ठ्याक्क बाहिरको बत्ति निभ्यो तैपनि सरासर काठको भर्यांग उक्लदै माथि पुगे । पहिलो पटक ढोका खोल्न लाउने सुरमै ढोका बिस्तारै ढक ढक पारे । जब उ सग रहेका भाइहरु डराए झैँ लाग्यो मलाई तर्साउने नियत जाग्यो । सोहि अनुरुप अरु दोस्रो र तेस्रो पटक आवाज बढाए र म हतार हतार उत्रिएर घरतिर लागे ।
भोलिपल्टको उसको बयान मा मात्र अघिल्लो दिन औसी भएको अनि १२ बजेको ठ्याक्क आसपास भएको थाहा पाएको थिए यी सब संयोग मात्र थिए । त्यसकारण म भन्छु जब कुनै घटना घट्छ र त्यसको वास्तविक कारण पत्ता लाग्दैन तब मान्छे अलौकिक शक्तिको विश्वास गर्न पुग्छ ।
यी सब मिथ्या हुन् म आफैले धेरै मान्छेले मेरो आफ्नै घरमा तर्साएको घटना बर्णन गर्छन जुन मैले भोगेकै छैन । डर हटाऊ कारण खोजौ भूतको पछी नलागौ…………..
मलाई चै एस्तो लाग्छ है भगवानको अस्तित्व स्वीकार गर्नेले भुतको पनि स्वीकार गर्नु पर्छ……
साथी हो , मेरो पनि एउटा अनुभब सुन्नुहोस,कुरा आज भन्दा १० वर्ष अगाडी को हो , मा तेस्तै २२ बर्सको जति थिया, मा एक दिन साझा पंखा जंगल को बाटो गरि एक्लै कतै जादै थिया. बीच बाटोमा पुगे पछि अकस्मात एक जना सर्यै राम्री केटि सेतो रंग को कुर्ता सुलुवर लगाएकी भेट bhain .म उनलाई उछिनेर अघि अघि जना खोज्दै थिया ,उनले मलाई दाजु कहाँ सम्म पुग्ने भनेर मुस्कुरौदै सोधिन , हामी कुरा गर्दै hidirahayeu .म पनि २२ बर्सको young र unmarried केटा थिया भने उनि पनि तेस्तै उमेरकी saryai राम्री केटि थिन . मान्छेको मन न हो , एकै छिनमा हामी बीच धेरै मिठा कुराहरु भैराखेका थिया , उनले नै sex सम्भंदी कुराहरु सुरु गरेकी थिन , म पनि उनको रुपमा मोहित भैसकेको थिया .मेरा आँखा अकस्मात उनको खुट्टामा परे , मेरो सातो पुत्लो उड्यो , झन्डै बेहोस भएर dhalina ,उनको खुट्टा त उल्टो थियो ,खुट्टाको औंला पछाडी अनि कुर्कुचो अघाडी फर्केको ,चप्पल , जुत्ता केहि लगाएकी थिनन ,तर पनि मैले आफुलाई nirdar भएर सम्हाले , भाग्यबस २ जना मान्छे अघाडी बाट आइरहेको देखियो tespachi उनि त गायब bhain .
यसो भनेर हाम्रो गाउँ को एक जना uncle ले गाउँ भरि सबैलाई भन्नु भयो. गाउँ म़ा कसैले pattaya भने कसैले उहालाई udaya .तर मैले नत उहाको कुरा pattayauna नै सके नत उहालाई udauna नै सके .
एस्तो घटना त मलाई पनि भएको छ एक चोटी काठमांडू को बालाजु मा बस्थ्यौ हामि,म र मेरो साइलो दाइ एक दिन को कुरा हो सुक्रबार को दिन थियो,तेती बेला हरेक सुक्रबार राति १० वा ११ बजे स्टार प्लस मा एउटा भुत को टेलिफ्लिम आउथ्यो,नाम कोहि हे वा तेस्तै केहि थियो,हामि दाजु भाइ त्यै टेलिफिल्म हेर्दै राति अबेर सम्म बस्यौ,अनि जब सिरियल सकियो अनि अब सुत्ने भनेर सुत्ने कोठा मा गैर दाजु भाइ एउटाइ बेद मा सुतियो,जाडो को मौसम थियो,हामि सुतेर एक छिन् गफ गर्दै अब चै सुत्ने भनेर बत्ति निभाएर सुतेको मात्र थियौ, ५ मिनेट जति मात्र भयको थियो होला हामि दुवै जाना को आखा लागिसकेका थिय अचानक कोहि बच्चा रोएको आबाज सुनियो,चिच्याई चिच्याई रोएको उक्त आबाज ले हामि दुवै को निन्द्रा खुल्यो अनि हामि ले आपस मा गफ गरयौ कसको बच्चा रोएको होला एती राति भनेर गफ गरयौ,किन भने त्यो घर मा तेती सानो बच्चा भएको कोहि पनि बस्दैनथ्यो,अनि तेस्को १ मिनेट पछि बच्चा संगै ठुली आइमाई पनि रोएको आबाज आयो,आबाज नजिकै कतै बाट आएको थियो,अनि हामीले फेरी एती राति कसलाई के आपत पर्यो भनि कुरा गरि बाहिर गएर हेर्ने सल्लाह गरयौ,तेती बेला सम्म हाम्रो मन मा केहि थियन,हामीले सच्चाई कसै लाइ ठुलै समस्या परेको हुनु पर्चा भन्ने नै सोचेका थियौ,अनि हामि दुवै जाना दाजु भाइ बाहिर बार्दली मा निस्कियौ,अनि आबाज आएको ठाउ पत्ता लगाउने वा कता र को हुन सक्छ भन्ने निर्क्योल गर्ने कोसिस गर्दै थियौ,रुवाइ एती बेला सम्म रोकिएको थियन,झन् झन् चर्को हुदै थियो,अचानक मेरो मन मा कतै गडबड छ भन्ने लाग्यो र दाइ लाइ आउनु भित्र जाउ भने अनि दाइलाई पनि चिसो पसेछ,किन भने बाटोतिर कतै कहिँ कोहि चारो मुसो थियन,अनि छेउ छाउका घर मा पनि बत्ति बलेको कहिँ थियन,अनि हामि हत्त पट्ट कोठा भित्र पसेर बत्ति बाल्यौ र घडी हेर्यौ रात को बाह्र बजेर ३ मिनेट गएको रहेछ,येतिकै मा त्यो रुवाइ(बच्चा को पनि आइमाई को पनि )चटक्कै एकै चोटी हरायो,अनि हाम्रो सातो पुत्लो उड्यो अनि हामि सिरक ओडेर गुतुमुतु भएर सुत्यौ,यो घटना म बेला बेला मा सम्झिरहछु,आखिर को थियो त त्यहाँ राति १२ बजे रुने ??त्यो पनि बच्चा र आइमाई??अनि फेरी एक जाना ले मात्र सुनेको भए त सायद भ्रम होला भन्नु तर त्यहाँ हामि दुवै जाना ले प्रस्ट सुनेका छौ,हेर्दा चकमन्न छ तर आवाज नजिकै कतै बाट आएको छ,
आशिस
स्विस
मोबाइलको रिंग टोन वा वेक अप अलार्म चेक गर्नु पर्ने…!
हर्के जी जति बेला यो घटना घट्यो,तेती बेला नेपाल मा मोबाइल को प्रचलन थियन,कुरा लगभग २०५९ साल तिर को हो,मोबाइल त प्रचलन मा आएको थियो तर हामि जस्ता मध्यमस्थारिए मान्छे हरु हात सम्म मोबाइल को पहुच थियन,अनि रिंग टोन वा अलराम को त कुरै आउदैन,फेरी हामि तेस्तो कुरा मा धेरै बिस्वास गर्ने वा मन मा तेस्तो संका लिएर बस्ने हरु मा पनि पर्दैनाथ्यौ,जे होस् त्यो घटना ले सोच्न चै बाध्य बनाएको हो.,
भुत संग मैले पनि कुस्ती खेलेको छु ! रातको करिब बारा बजेको होला मा घर पुग्न अझै आधा घण्टा बाँकि थियो होला मेरो पैदल यात्राबाट ! बाटामा दोबताहारू हुन्छन र त्यो दोबाटोको केहि पर मशन घाट थियो ! त्यो मशन घाटको त्यो दोबाटोमा पुग्ने बित्तिकै याद आइहल्त्यो ! एक्लै हुँदा मुटु कमि हाले पनि खुट्टा नकोस भनेर हिम्मत लिने प्रयास मा त्यो दोबाटो कत्तिन्जेलम पर हुन्थ्यो थाहा नै हुन्न थ्यो ! त्यो रात त्यो दोबाटोमा अग्लोमा अग्लो सेतो लुगा लागको थिन्ग्रिंगा उभेको मान्छे जस्तो देखियो ! पछाडी फर्किउ लाखेट्ला भन्ने भो अगाडी बधु समात्ला भन्ने भो ! मुटुको ढुक ढुकी अतिनै बढेको थियो ! तैपनि, अब कुस्ती खेल्ल्नु बाहेकको अर्को विकल्प थिएन ! एक्कासी लौ आइज भन्दै त्येस तर्फ हानियो त्यो भुत अर्को ठाउमा उभियो फेरी त्येतई तर्फ हानियो फेरी उ अर्को तर्फ उभियो ! मेरो हंसले ठाउँ छोडी सकेको थियो कताबाट भाग भन्ने चेतनाले कुलेलम ठोके त्यो उकालो कति कुनबेला कति चाडै उक्ले थाहै भयान ! अलि टाढा एउटा घरको धिम धिमे बत्ति बलेको देखे त्येस पछी होस् आएको पाय ! बत्तिको प्रकाश मा बुट अदना सक्दैन भन्ने थियो ! एक भएर हिम्मतले पछाडी भर्केरा हेरे, बुट देखिन ! अहिले ति बाट र दोबाटोमा भुत बस्ने ठाउमा घरहरु टन्न बनि सकेका छन् ! थाहा छैन तेंह बस्नेहरु भुत हुनकी भुत्रुपी मान्छे हुन् !
भूताहा घर बाट सुरु भयको यो यात्रा कहा पुगेर टुंगिने हो कसैलाई थाहा छैन,साच्चिकै भूत को अस्तित्व छ र ? भूत प्रेत सम्बन्धि कथा हरुमा मलाइ बढी नै चासो लाग्छ, राक्षस को कथा भन्दा / तर प्रतक्ष्य रुपमा भूत जी संग भेट गर्न सारै मन लागेको छ ,लौन कोहि हुनुहुन्छ कि मद्दत गर्ने ? मेरो बिचारमा किचकन्या को चै अस्तित्व छ ,अकाल मा मरेका यूवती हरू नै कालान्तर मा किचकन्या हुन्छन रे / अनि मान्छे मरे पछी उसको मृत आत्मा भड्किन्छ रे /यस्तै यस्तै सुनेको हो तर गल्फ तिर चाही भूत प्रेत जिन्न जे भने पनि कुनै चर्चा छैन
भूत उज्यालोमा देखिदैन र भूतलाइ क्यामेरामा उतार्न सकीदैन !
तर पनि धेरैको मनासिकतामा भने भूतले जे पनि गर्न सक्छ रे !
येसो जम्काभेट हुदा साथीहरुले सोध्नु पर्यो क्या भूतलाई….”भूत जी, भूत जी, धेरै मान्छेले तपाइको अस्थित्वनै स्विकार्दैनन येसो उज्यालोमा पनि आउनुस २-४ वटा फोटो सेसन पनि गरिदिनुस,” भनेर !
आखिर भूत नै हो, जे पनि त गर्न सक्छ, होइन र ?
म पनि para normal activity मा भने विश्वास गर्छु/ Ghost भन्ने नै चाही होइन/
मेरो विचारमा भुतकै रुपमा कुनै शक्तिमान बस्तु छ यो हाम्रो संसारमा . किन भने लेखाक कै जस्तो घटना मलाई स्योमलाई नघटेता पनि उहाले भोग्नु भएको त्यो खैरिनितारको जस्तो घटना मेरो आफन्त धेरैले भनेका छन् . तेसैले जबसम्म आफु स्योम मान्छेले देख्दैन तबसम्म विश्वास पनि गर्दैन .
हरि
ऋब भुतको कुरै गर्ने हो भने । कुरा २०५६ साल तिरको हो । गड्यौलाको झुप्पा बनाएर असोज कात्तिक ताका स्कूल विदा भएको वेला हामी सबै साथीहरु माछा मार्न जान्थ्यौ । माछा धेरै मारेको बेला घरमा ल्याएर एक छाक माछा र भात खान्थ्यौ पनि । घरबाट निस्कदा घरमा आमा वुवाले भन्नुहुन्थ्यो । “चाडै घर आउनु है राती सम्म अवेर सम्म बस्यो भने पिचास लाग्छ । खेत नजिकैको काप्राको बोटमा टाउको नभएको मुर्कुटा पनि आउँछ । ” उज्यालोमै घर फर्कनु भनेर आदेश दिनुहुन्थ्यो । हामीहरु पनी बाबुआमाले भने झै उज्यालो मै घर फिर्ता हुन्थ्यौ । तर एकदिन एकजना साथिले साँझ अबेर सम्म खेतमा बस्यो भने भोटी माछा बल्छीमा लाग्छ भन्यो । लौ हुन्छ त भनेर बस्यौ पनि । सात बजिसकेको थियो क्यारे लौ घर फर्किम है भनेर के त्यो काप्राको बोटमा आएको थियो । भूत आउनुभन्दा पहिला नै हाम्रो सातो गइसकेको थियो ब्ााबु आमाको कुराले। तर पनि हामी हिड्दै थियो । अगाडी कालो कालो मान्छे जस्तो पनि सर्दै गरेको देखिन्थ्यो । त्यो देखेर हामीहरु आमा भन्दै कराउदै दौडीन सुरु गरयो त्यो मान्छे जस्तो देखिनेहरु पनि दौडिन थाल्यो । बाबा अब भो…. सास नफेरी बल्ल बल्ल घर पुग्यौ । घरमा गएर आमा बुबालाई सुनायौ । उहाँहरुले गाली गर्नुभयो । तर त्यसको केही दिन पछी त्यही ठाँउमा गएर सोचेको त । त्यहाँ रुखका बुट्यान हरु थिए । हामी दौडदा ति बोटहरु पनि दौडेको जस्तो हुने रहेछ क्या साइकोलोजि भइएछ भनेर आफैलाई लाज लाग्यो है !! लाखे ॥
भुत संग मेरो जम्काभेट!
सुबिन जी, तपाहिको भन्दा पनि दरो जम्काभेट भयको छ भुत संग मेरो त्यो पनि दुइ चार पटक नै! अहिले लाइ एक पटकको सुनाउ समय मिलेमा फेरी अर्को पछी लेखौला!
४४/४५ सालको कुराहो मा ठाहितिको कोप्चाको आधुनिक तरिकाले बनायको घरमा डेरा गरि बस्थे! त्यो एउटा अंकलले आफु बसिरहेको डेरा आफु गाउ फर्किने भयको सर सामान तेत्तिकै छाडेर मलाइ बस्न को लागि डेरा छाडीदिनुभयको थियो!
मलाइ त्यो डेरा कस्तो कस्तो असजिलो र दरको अनुभूति हुन्थ्यो तेसैले एक्लै हुदा प्रायजसो मा तेहा राति सुत्न मन पराउदैन थिय र दाजुहरु वा साथिहरुकोमै मस्तीन्थे तर पनि कहिले काही डराई डराई भने पनि सुत्दथे वा भनौ सुत्ने पर्ने बाध्यता हुन्थ्यो!
हुनत म तेसरी सजिलै रात अँधेरो र एकान्त संग डराउने मान्छे थिइन् किनकि चकमन्न र निस्पस्ट अँधेरोमा कति पटक म तेस्तो एकान्त को बाटो एक्लै हिड्ने गर्दथे जहा मान्छे दिउसै पनि एक्लै जान डराउदथ्यो किनकि एकान्त र अलिक पाखापरेको त्यो ठाउमा मर्नु अगाडी मान्छेहरुले प्रयोग गरेको को लुगाफाटो छ्याकन भंछक्यारे फाल्ने गर्दथ्यो तर त्यो बाटो मेरो पसल र घरको दुरीलाई नकै कम बनाइदिन्थ्यो तेसैले मेरो रोजाई त्यो बाटो हुन्थ्यो र औषधि पसले हुनुको कारण बिरामीहरुलाई आकस्मिक औषधि दिनुपर्ने धर्म जो थियो! एकाध पटक तेही बाटो हिड्दा पनि मैले तेस्तो जम्काभेट भनौ या अनुभब नगरेको होइन त्यो अर्को कुनै पटक फुर्सदमा लेखौला तर अहिलेलाइ अगाडी उठायको प्रसंगमै जाउ!
पुषको महिना थियो काठ्मान्दुको जाडो र अँधेरो को ओड्नीभित्र रहन्थ्यो प्राय र यो जाडो लाइ च्यालेन्ज गर्ने हेतु हामि बेलुकितिर प्राय भट्टी पसेर भित्रिकोट लायर आउने एक किसिमको चलन जस्तै भयको थियो!
सायद त्यो दिनपनि तेस्तै थोरै तिनो भित्रि कोट सुइटर केके लगायर सुरियर कोठामा सुन्त पुगेको थिय! कोठा ठीकैको थियो एक जनाको लागि पर्याप्त हुनेगरी तर तेहा अंकलको सामान भरियाको दराज एक कुनामा थियो भने मान्छे आउदा बस्न हुने दुइओटा सिंगल सोफा पनि थियो! एउटामात्र झ्याल पनि अगाडी पट्टिको एकताले घर संग छुम छुम गरि नाजिकियाको थियो जुन घरमा मेरो ठुलोबाको छोरो दाइ बस्नु भयको थियो जसको उछ्रिन्खल बसयात्राको कारण अकालमै मृत्यु बरण गर्नु परेको थियो, उहाको दुर्घटना मा मृत्यु र मा काठमान्डू पढ्नको लागि आउने क्रम झन्डै झन्डै संगै परेको थियो तेसैले मैले उहालाई त्यो कोठामा बसेको देखेको थिइन् तर सबै कुरा थाहा थियो तेसैले राति झ्यालमा टन्न पर्दा लगाउथे लाग्दथ्यो कि कतै त्यो दाइ उताको झ्यालबाट फुत्त उफ्रेर मेरो झ्याल मा त आउदैन! तर तेस्तो केहि थियन मनमा बेतुकको आसंका मात्र खेल्थ्यो त्यो पनि सम्झिदा नत्र प्राय आफ्नै धुनमा भैन्थ्यो तेतिबेला त संगै बस्नै आयपनी वास्ता हुन्थेन होला!
एकरातको कुरो,
के भयको थ्यो त्यो रात सुत्नु अघि कुन्नि मा तेत्ति सम्झिन्न!
त्यो रात मध्यरात पनि घट्कियर समय सायद उज्यालोतिर लम्किदैथ्योहोला ट्याक्क समय याद भयान! मा अनायासै बिउझीय, जाडो बेस्काना थियो तेसैले खुट्टा देखि टाउको सम्म सिरक घ्वाम्ल्यांग वोडेको थिय तै पनि जस्तोसुकै भयपनी अनुहार थाकना भने नसक्ने हुदा सिरक मुचुर्क्यायर भनेपनि एउटा सानोप्वाल चाहि अनुहार देखिने र आफुले पनि हेर्न मिल्ने गरि राख्नैपर्दथ्यो मलाइ अनि तेही प्वालबाट अनायासै मैले मेरो कोठाको कुनामा एउटा अजंगको कालो मान्छे गजधम्म बसेर मलाइनै खाउला झ्यै गरि कोपर्नालाई ठिक्क परेर दुइटा हात टाउको सम्म उठायर पन्जा देखाउदै मुख बायर मेरो इहलिला तेही समाप्त गरिदिउला जसरि बसेको छ बा बा!
होस् हवास गुम,
सासै रोकिन लागेपछि त्यो जाबो सास फेर्न प्वाल किन चाहियो र अब, च्याप्प सिरकको प्वाल बन्द गरि पान्ग्रेकिरा गुजुलटीयको जस्तै गरि शंखेकिरा आफुलाई बचाउन खोलभित्र पसेको जस्तो गरि सिरक भित्र यो बहादुर पनि लुटुपुतियो! आफुलाई बचाउन सिरक भित्र गुजुल्तियपनी तेसरी मा बच्ने वाला थियन! उसै त सासै रोकियाला जस्तो भयर तर्सियाको झन् सिरक भित्र उकुमुस्सियाको तबत मुतुपानी अन्तिमपटक जसरि बेस्सरी धड्किना थालेको जस्तो लाग्यो! बच्नको लागि भाग्नु पर्यो गुहार मागु सिरक भित्र बात मागेको गुहार कसैको कानमा पुग्थ्यो पुग्थेना तर त्यो अजन्गिको कानमा त पुगीहाल्थ्यो! उफ्रेर भागौ झ्याल पर्दा मात्र लगाको थियन बन्दगरी चुकुल पनि ठोकेको मात्र होर अझै ग्रिल नै ठोकेको थियो, प्रकास त अनुमति नालिकाना आउन पाउने थियन मा साथिकिलो छिरेर फुत्किने भन्ने कुरा सोच्नै पर्थेन! अर्को निस्कनेबाटो ढोका त झन् पाले कुरेको झैँ छेवोइमा बसेको छ! तै पनि दया खायर छाडेर गयोकी भन्ने आशाले एसो सिरकको छेउ प्वाल बनाइ नाचियाको को होइन तर टसको मस थियन भीमकाय!
अब बाच्ने उपाय केहि थियन भिड्नुको अलावा कापिकापी भयानी मनले सोच्यो, यसै छैन तेसै छैन भिडे बाच्न पनि सकिन्छ नाभिदे त तेस्ले नाखायापानी निसास्सियारै मर्ने भैयो अब के! निस्पस्त अन्धकार अब भिद्नालाई पहिला उज्यालो बनाउनुपर्यो तेसलाई बत्ति बाल्नुपर्यो र तेस्को स्विच धोकाको छेवोइमा छ तेहासम्मा पुग्नको लागि त्यो गजंगे को पास भयरै लम्किनुपर्ने केगर्नु!
बत्ति बाले उज्यालो भयोभने भुत भाग्छारे भन्ने सुनेको कुरा मनमा ख्लाया तेसैले पनि बत्ति जसरि पनि बाल्नु थियो अब मलाइ र तेसबाहेक अर्को कुनै उपायपनी थियन! त कापेको मन र धड्केको मुटुबाट न्वारान देखिको बल निकाले अनि बन्दगरी राखेको सास एकै पटक निकाले, भुत भगाउनु वा भुतासंग भिड्नु जो थियो जिन्दगीको सवाल थियो मर्ता क्या न कर्ता भन्या सुन्थे तेसैले भिड्ने निस्कर्स सहित एक्कासि सिरक हुत्यायर सकेको बलले चिच्याउदै फट्यांग्रा उफ्रियाझ्यै “ह्वोइट्ट्छाइट्टड्ईइट्ट” ढोका छेवोइको बिजुलीको स्विच थिच्न पुगे!
भाग्यले साथ् दियो, प्रभुले बचायो मलाइ हे इश्वोर धन्न बचायो धन्य भगवान! कोठा एक्कासि झलमल्ल उज्यालो भयो! बेस्सरिनै चिच्याईयाछ क्यार पल्लो कोठाको भोटे दाजु र उसको छोरा पनि हाहा होइ होइ भनेर चिच्याउदै मेरो कोठामा ढोका ठोक्न आइपुग्यो! माथि बस्ने घरपेटी आमा कराउदै आइन संगै छोरा पी कराउदै झर्नुभयो! सबै जम्मा भयो ढोका खोलिसकेको थिया सबै ले सोधे के भो केभो भनेर सोधे सबैले तब मलाइ आपत पर्यो मैले के भन्ने! भूत त् बत्तिको उज्यालो संगै हराई सकेको थियो! मलाइ धर्म संकटमा पारेर साले भुत बेपत्ता भै सकेको थियो! मलाइ लाज लुकौनुथियो र त्यो धर्म संकट पन्छाउनु थियो तेसैले भन्दिय “त्या झ्यालमा कोहो ढ्वांग ढ्वांग ठोक्न आयो” , पल्लो कोठाको भोटे दाइले भन्यो ए “त्यो चोर होला कहिले काही आइ रन्छ”, घरपेटी दाइले भन्नुभयो केको चोर हुनु यसले सपना देख्यो होला”, घरापेती आमाले भनिन “ह्या यो निरज पनि केके गर्छ केके, सुत खुरुक्क उज्यालो हुन लाइसक्यो अब धारामा पानि आउने बेलाभायो!”
सबै आफ्नो आफ्नो कोठातिर लागे अनि मा पनि चुपचाप ढोका थुने र चुकुल लागाय र लुरुलुरु खाटमा गयर बसे, आफैलाई देखेर हासो लाग्याछ खित्का छाड्न मन लाग्या छ, तर अहिले भरखर तेत्रो हल्लीखल्ली मच्चायाको मान्छे फेरी अहले खित्का छाड्दा फुस्केछ भंनेहोकी भनेर चिन्ता पनि लाग्याछ! रिस तेत्तिकै उठ्याछ, सबै भन्दा रिस त त्यो उल्त्याई खाप्त्यायर राखेको सोफा देखेर उठ्याछ त्यो भन्दा बढी रिस झन् त्यो आफैले ल्यायर खाप्त्यायाको सोसोफामाठी राखेको हेलिमेत देखेर लागेको छ, फुटबल भयपनी टिपेर कौसीमा लगेर हाइ हान्न हुन्थ्यो तर के गर्ने हेलिमेटपर्यो आफ्नै टाउको जोगाउने! अनि उल्त्यायर खाप्त्याई राखेको सोफाको उत्तानो परेको खुट्टामा घुसारेको आफैले मोटरसाइकल चलाउदा चिसोबाट हात बचाउन लगायको बख्खु पन्जा को त झन् कुरै के गर्नु पर्यो र आफ्नै पन्जाले आफैलाई कोपरुला झैँ गरि तर्सायाको थियो!
केहि घण्टा मलाइ आफ्नो बसमा राखी घरै खल्बलाउदै बत्तिबाले पछी भागेको त्यो भूतको बयान गरि नसक्नुको थियो र बास्तबिकता यस्तो थियो!
अघिल्लो रात पाहुना आउदा भीमा वोच्च्यान लगाउनुपर्दा दुइटा मध्ये एउटा सोफा उल्त्यायर अर्को सोफामाठी खाप्त्यायर आफैले राखेको थिया ठाउ अलिक ठुलो बनाउन त्यो सोफालाई धोकाको छेवै सम्म पुग्ने गरि अलिक पर धकेलेको थिया, यो सबैकाम अह्गिल्लो दिन आफैले गरेको थिया अनि भोलिपल्ट बिहान घरबाट बाहिरियाको मान्छे एकै पटक रात परेपछि सुत्नामात्र आइपुगेको म बहादुर ले टाउको बचाउन लगायको हेलिमेट तेही खाप्त्यायाको सोफामाठी टुपुक्क राखेको थिय अनि हातमा लगाई ल्यायको पन्जा निकालेर तेही उत्तानो सोफाको खुट्टामा घुसारेको थिया सायद मदहोसी ले हो या फन्नी पनाले आफैले गरेको तिसब कुराको आफुलाई कुनै होस् रहेन तेतिबेला अनि सबैभन्दा तिखार्रियाको काम गर्यो त्यो हेलिमेटमा तासको चिर्कने टल्किने स्टिकर ले!
यो सबै कुरा मिलेर एउटा भुत भनि मलाइ खान ठिक्क परेको रहेछ!
धन्न त्यो दिन प्रभुले बचायो मलाइ!
धन्य भगवान यसैगरी बचाई हरु प्रभु!
नक्कली भूतले त झन्डै छात बनायाँ साच्चिकै भाभे के हुन्थ्यो होला गाठे!
साच्चिकै भुतसंग कहिल्यै आत्मासाथ र जम्काभेट गर्नु नपरोस प्रभु!
भगवानले भन्नुभयो: तथास्तु!!!
भूत छैन भनेर नकार्न मिल्दैन जस्तो लाग्छ | Babarmahal को Nepal Art Council Gallery पनि तेस्तै एउटा ठाउँ हो भन्छन् | पहिले राणा काल मा महिला हरु लै बलात्कार गरि त्यो ठाउँमा गाड्ने गर्थ्यो रे | अहिले त्यो Gallery मा धेरै जनालाई तर्साएको भनेको सुनेको छु| तेस्तै काठमाडौँ को टुकुचा को पूल को कुरा पनि सुनेको छु |
एदी भगवान छ भने भूत पनि छ | काठमाडौँ को सिगल को चोव्क बाट स्वयम्भु निस्कने underground गल्लि थियो रे | जमाना मा भूत हरु ले एकदम दुख दिएको ले तिनीहरुलाई एकजना GURJU ले मन्त्र पढेर गल्लि मा लगेर थुनेको रे. कोहि त्यो tole को मित्र हरु हुनुहुन्छ भने share गरिदिनुहोला |
अनि कोहि मित्र हरुलाई भोटे जात्रा किन देखैंचा भन्ने थाहा भए पनि share गरिदिनुहोला. त्यो संग related दन्ते कथा सुनेको छु तर ठ्याक्क थाहा छैन . तेस्मा पनभूत ले गरिब किसानको सुन को भोटो , करुणा माइ ले दिनु भएको , चोरेर लागेको भनेर भंचन. अनि धेरै वर्ष पहिले मन्दिर बनाउदा मान्छे लै भोग दिने चलन पनि रैछ. तेस ठाउँ हरु मा अहिले पनि सेतो मान्छे हिड्ने गर्छन रे.
म पनि भूत प्रेत मा विश्वास रति गर्दिन थिए . यो लेखमा जस्तै मैले पनि एकपटक भोगेको छु . तेसैले होइन भन्न सकिन्न .
म र मेरो बुबा एउटा कोठामा सुथ्थौ एक रात म अचानक बुझिएं . एकै पटक मा आगनमा कोहि खुब थाकेको जस्तो गरि स्वा स्वा आवाज निकाल्यो अनि एकै छिनमा कुनै जनावर गाई भैसी कुदेको जस्तो गरेर कुद्न थाल्यो अनि मैले झट्ट बुवा लाई बोलाए तर जसै बुबा ब्युझनु भो त्यो आवाज तेसै हरायो . अनि बुवाले यो नराम्रो संकेत हो भन्नु भो . घडी हेर्दा ठ्याक्कै १२ बजेको थियो रातको . के त्यो पनि भूत थियो ?
I could not type in Nepali, so I am sharing my two experiences where I have faced something unnatural.
I am a medical Doctor and I do really don’t believe in such things as Ghost but those two incidents really make me think something other than natural.
It’s almost 14 years back I was in my cousin house in village. My cousin and I were of same age so we always stay together. That night we slept together and during night I wake up and also made my cousin wake up for peeing. We were on second floor and as just teenage guys we used to pee through window as we were on village. We we open window we saw a shadow resembling to old lady on the ground. We were not afraid at that time and we asked who he/she was. We got no answer. We had some soil for painting nearby so we took some gables at that shadow then after few seconds the shadow just walked away from us. It was around 3 am morning. We told this incident to other family members at morning, nobody was serious so we also didn’t focus on this incident then on. Most interesting fact in this incident was that my cousin grandmother died just few days ago and that house is very far from other houses.
Another incident also happen in same village after 3 year after first incident. We 5 friends were playing cards and midnight we finished playing and when about to disperse for home we all saw unusual incident. Around 100 meter away from us we saw people on white clothes just floating (not walking) on the trail. They were about 5 meters apart and starting from dark area and diminishing on pipal tree.
We 5 friends watched them for 15 minutes. We were not afraid so much at that time but could not go near.
Please be sure that they surely not people (not Maoist, army, or any other group). We inquire a lot about this in afternoon.
These were my very simple experience and I was not alone in these two incidents and I really don’t have explanation.
Please don’t believe in ghost. We have been terrified with ghost in our childhood by our parents but please do not let them happen to our children.
what you think about it..
http://www.travelchannel.com/tv-shows/ghost-adventures
म हाईस्कूलमा १० क्लास पढनेबेला एक साँझको समयमा मेरो गाउँको एउटी बूढी आइमाईको प्राण जान लागेको थियो अर्थात् मृत्यु हुँदै थियो . म चाही मेरो घरको कौसीमा बसेको थिय . पारी पहाडको भित्तामा एउटा टिलपिल टिलपिल बत्ति देखियो . एकैछिनमा त्यो बत्ति फैलेर पहाडको जंगल भरि फैलियो र फेरी दुइतिन ओटाको संख्या मा देखियो. म मात्र हैन गाउका सबैले त्यो उज्यालो बस्तुको द्रिस्य अबलोकन गरिरहेका थिय . कोहि भन्थे कसले बनमा आगो लगायो . कोहि भन्थे त्यो त राके भूत पो हो . म अलमलमा परें . भोलिपल्ट त्यो बनमा कुनैपनि आगो बलेको निसानी नै थिएन . मैले मेरो स्कूलमा यो कुरा साइन्स पढाउने गुरुलाई बताएँ . उहा भन्नुहुन्थियो कहिलेकाहीं अर्गानिक ग्यास निस्किएपछी तेस्तो हुन्छ . तर मैले देखेको त्यो राकेभूतको सम्झना अझैं पनि ताजै छ .
भरत जी, मैले पनि धेरै मान्छे संग हुदा देखेको हो अझ्है कहिले कहिँ भेट हुदा त्यो कुरा अवश्य निस्किन्छा . १ जना काका ले यो फोस्पोरुस हो मान्छे को हड्डी मा हुने, त्यो बलेको हो भन्नु भयो. तर जुन क्रम संग र rythem संग बाल्ने निभ्ने र चल्ने गर्थ्यो, त्यो अवश्य पनि हावा को बहवाब संग या प्राकृतिक हुन सक्दैन र सबै १ थोउ मा जम्मा भएर उक्लो बाटो जाने, फर्किने गर्ने, त्यो पनि १०००० नाभानम १००० + को संख्या मा आधि रात मा.
नेपाल मा राँके भूत भन्दा रैछन, कुमाऊ गढवाल तिर के नाम हो Alien भन्ने रैछन. उनीहरु ले देएको देस्क्रिप्शन र characterstics ठ्याक्कै अऔतै छ.
लेखकलाई धेरै धन्यवाद! यही लेखको करणले मनोरोग बिशेषग्य ज्यू हरुको राय पढ्न पाइयो। यो एक किसिमको रोग हो भन्ने कुरामा दुइमत रहेन।
सबैले राम्ररी पढ्नुस लास्त् को chapter को माथिल्लो वाक्य मैले भने उनीले मलाई बाटो देखाई दियो| कुरा बनावटी हो भन्ने थाहा हुन्छ त्यो भन्दा माथि चै सोध्न खोजे तर टाढा टाढा भईन छिटो छिटो हिडेको भेट्न सकिन रे ! पछी फेरी कसरि बाटो देखैदियो? खै ….कुरो बुजियेना
मेरो अनुभव.
हामि पोखरा क्याम्पस लामाचौर मा पढ्दा को कुरो हो, होस्टेल सेती नदि को किनार मा छ,धेरै मानिस ले आत्महत्या अनि लास हरु गाड्ने ठाउँ पनि छ.
साथी हरु भिनिन्न ठाउँ बाट आयका सबै नया हामी रात परेपछि त्यो ठाउँ को बारेमा कुरा गर्दै भुत आउने सम्भावना को कुरा गर्थेउ. एक दिन खोला साइड को रुम मा जम्मा भयर कुरा गर्दै थियौ अचानक बाहिर हेर्दा त ……… सेतै कपडा लगायका केहि मानिस जस्ता कुरा देखिय हा हा र हु हु गर्दै यता र उता दौडने … अनि त…. त्यो रुम मा बस्ने साथी को साटो पुत्लो उड्यो अनि बेहोस नि भो… वास्तव मा त्यो नाटक थियो हामी केहि साथी मिलेर उसलाई तर्साउन तेसो गरियको थियो २ जना ले सिरक को खोल ओडेर हा ह्हा हु हु गर्दै यता र उता द्दौदियाका थिया.
पछि साथी लाइ होस् मा ल्याउन नै आपत भो. वार्डेन ले नराम्रो संग गाली गर्यो.
येस्तई हो यो साथी को गफ पनि मलाई विश्वास छैन भुत मा.
कुरो २०४९/५० को हो,म रेष्टुरेण्टमा काम गर्थे त्यो दिन पार्टि भएको र ढिलो सकिएको कारणले राति १२ बजे घर फर्किन्दै थिए,साथमा दिन भरिको बिक्रिको १५।२० हजार रुपैया थियो,साइकलमा चनाखो भएर आऊदै थिए,घर नजिक सुनसान चौरमा आएपछी मेरो बाटोमा कालो अनुहार नचिनिने मान्छे देखियो!!!! मेरो हंसले ठाऊ छोड्यो मैले यति चाडो साईकल दौडाए कि सायद रेसिंगमा भएको भए मैले जित्थे होला,घर पुगे सबैलाई सुनाए,सबै छक्क परे। बिहान काममा जादा त्यहि बाटो गए,राति देखेको कालो मान्छेको ठाउमा हेरेको त झन्डै मान्छे जतिकै अग्लो काठको मुढो पो छ त!!!!!!!!!सुबिनजी त्यो मेरो मनमा भएको डर र बाल्यकालमा नसुतेर झगडा गर्दा बा आमाले भुतले लान्छ भनेर देखाएको डरबाट उत्पन्न भएको भ्रम मात्र हो तपाईको पनि।।
यो घटनाहरु तपाहिको लागि सत्य, आश्चर्य र भुत सम्बन्धि कुराहरु सहि मान्नको लागि पूर्ण शिद्द होला तर मलाइ चाहि कुरो अलिक पाउदुरे लाग्यो है सुबिन जी, यसलाई कसरि भुत संगको जम्काभेट भन्ने भनेर साथै यो तपाहिको कुरो कथाले भूतको अथार्थतालाई कसरि शिद्द गर्छ भन्ने कुरा बुझ्न नसकेर हैरान हुनुपर्ने स्थितिमा पुर्यायको छ!
खै मलाइ त कुरो तेत्ति खायन है! पढ्न पनि रोचक भयन कि यो कास्तिंग हो र अझै थप लेख्ने छ हो? यस्तै हो भनेचाहि अरु नलेखौ है! फेरी हात्ती आयो हात्ती आयो जस्तै भुत आयो भुत आयो ——- ! होलानी!
Never mind .
येसो कुरो बुझ्दा मित्र लाइ hallucinations को समस्या छ कि जस्तो लाग्यो
तपाई locky चार चार पटक भुत संग भेट भए छ ,खै हाम्लाई त भुत ले कैले भेट गरे न :
सुबिन त्यो लुकिमारी खेल्दा मा तिमि संगै थिएँ यार/ कता मलाई भूत भनेको???
१४ वर्षा को बालापन त्यो पनि आज भन्दा १८/१९ वर्षा अगाडी/ जुन बेला नेपाली समाज मा मनोरंजन भनेको केहि थिएन न TV न रेडियो / रति परेपछि कि कथा कि भूत/
बच्चा को बाबु आमा ले भन्ने गरेको भूत बास्तव मा हामि आफै मा चा/
साएद ऐले तपाईं ले भूत देख्न हुन्न जुन बच्चा मा देखुनु भाको छ/
मैले पनि भूत देखेको छु/ तर ऐले आएर सम्जंदा त्यो आफै मा भ्रम/
पहिले को जमाना मा भूत संग डराउनु पर्थ्यो रे! तर आज काल को जमाना मा मान्छे संगै डराउनु पर्छ…
खै यो भुत भन्ने चिज पनि छ भन्ने कि छैन भन्ने ? छ भनु भने साचिक्कै आफुले अहिले सम्म देख्या छैन , छैन भनु भने सपना मा चाही धेरै चोटी भुत संग जामका भेट पनि भको छ , अब सपना मा मात्र देखेको कुरालाई कसरि सत्य मानु ?
लौन भुत काजि रिसोर्ट र होटल तिर गएर नेपाल नेपालीको भबिस्य बर्बात पार्ने नेताहरु तर्साउनु पर्यो \ कुखुराको साप्रा टोक्दा उखु टोके जस्तो ,बदेल को मासु चपाउदा चुइगम चपाय जस्तो ,हुस्की र बियर पिउदा मट्टीतेल पिए जस्तो गराई देउन अनि यिनमा सहमती हुन्थ्यो कि !
बशन्त ब्रो ले हसायो ! भुत प्रेत लाइ संसारमा धेरै बिकशित देशका मानिसहरुले पनि बिश्वास गर्छन / तर आफुले नदेख्दा सम्म ठोकुवा गर्न अलि गारो /
सायद मानिस हरु यो २१ औ सताब्दिमा येस्ता कुरा हरु पत्यौदैनन होला तर मेरो पनि येस्तई एउटा भोगाए छ…यो कुरा धेरै अगाडी को पनि होइन, २०६१ सालको जाडो मौसम थियो बिहान हुदा पनि अध्यारो नै हुने भएकोले, कलेज जान खासै मन लाग्दैन थियो तेसकारण मेरो घर नेरको साथि सुरज र म बीच सम्झौता भएको थियो कि म छिटो उठेमा उसलाई मैले उठाउने र उ छिटो उठेमा मलाई उसले उठाउने. प्राय हामीले यसै गर्योउ एकदिन बिहान मेरो अलार्म बज्नु अगाडी नै मेरो घर अगाडी सुरजको जुत्ताको आवाज आयो र उसले नै बोलायो-” ममता कलेज जाने बेला भो” म पनि घडी नै नहेरी ल भनेर उठे र तयार भएर निस्के बाहिर त कोइ पनि थिएन अनि सुरजको घरमा हेरे बत्ति नै बलेको थिएन तेही पनि उसको घरमै गए र उसलाई बोलाए तर उसको ममीले त उ हिजो बेलुका घर नआएर कलेज नजिकै रहेको उसको आन्टीकोमा बसेको र तेतईबाट कलेज आउछ भन्नुपो भयो. तेती सुन्ने बित्तिकै म त टाप कुदेर आफ्नो घरतिर पुगे अनि ममीलाई बोलाए. ममीले ढोका खोलिदिस्यो अनि म ममीको बेडमा छिरे, र ममीले येसो घडी हेर्सेको त बिहानको ३ पो बज्दै रहे६ त्यो बेला, ममीले र मेरो भाइले पनि सुरजको आवाज सुनेको रहेछन. त्यो दिन म कलेज गएर सुरजलाई भेटे, साचीनै उसको ममीले भन्नु भएको ठिक रहे६, यो कुरा मैले अरु साथि हरुलाई नि सुनाए तर उनीहरुले ‘ओहो भूत त मोडेर्ण जमानाको पो परे६ कलेज भन्न आउदो रहे६’ भनेर जिस्काए तर तेस दिन को घटनाले मलाई पनि सोच्न बाध्य तुल्यायो एदी भ्रम हो भने मलाई मात्र पो पर्थयो तर मेरो परिवारलाई नै त पर्दैन थियो होला नि…?
this same thing happened with my friend as well. i used to visit his place frequently and whenever i been there i called him by his name loudly. one day same thing happened in day time, a voice, just like mine, called him and he came down stair thinking that it was me. but he didn’t find anyone there. because of that voice he was sick for three days….i don’t know whose voice was that.
भुत हुन्छ भन्ने मा मा पनि बिश्वास गर्छु / ( झापा ) म साइकल लिएर जंगल को बाटो जादै थिए अकस्मात आइमाई मानिस रोएको सुने र आवाज आए पट्टि हेर्दा नजिकै को छिमेकी भाउजु थिइन् उनि रुदै घरि वर त घरि धेरै पर जान्थिन तर ति भाउजु त घर बाट हराएकी रे भन्ने हल्ला थियो / मा आत्तिए मलाइ भुत प्रेत ले दुख दिए मा गायत्री मन्त्र भन्नु पर्छ भन्ने याद आयो गायत्री मन्त्र भन्दै गाउँ तिर भागेर यो घटना सुनाए पछी ठुलो हल्ला भो सबै मानिस टर्च राँको पेट्रोलम्याक्स लिएर खोज्न गए जंगल मा , मैले देखेको ठाउँ बाट जंगल भित्र १५ मिनेट जति पछी त ति भाउजु लाइ झुन्डिएको अवस्था मा भेटियो पछी बुझ्दा त छिमेकी दाइ ले नै मारेर झुन्ड्याएको रहेछ /
अर्को घटना
मोरंग को इटहरा को लक्ष्मी चोक भन्ने ठाउँ मा भुत ले गरेको चमत्कार त पूर्बी मोरंग र पश्चिमी झापा का धेरै ले देखेका र सुनेका छन होला ?? त्यो क्षेत्र का कसैले यो ब्लग हेरे भने सायद नै केहि लेख्ने छन / सत्य तर अपत्यारिलो लाग्छ मलाइ त्यो घटना ? दशौँ हजार मानिस ले हेरेको देखेको भोगेको घटना १० / १५ दिन लगातार भएको घटना !!!!!!!!!!!!!!!!
मोरंग को इटहरा को लक्ष्मी चोक भन्ने ठाउँ मा भुत ले गरेको चमत्कार त पूर्बी मोरंग र पश्चिमी झापा का धेरै ले देखेका र सुनेका छन होला ?? त्यो क्षेत्र का कसैले यो ब्लग हेरे भने सायद नै केहि लेख्ने छन / सत्य तर अपत्यारिलो लाग्छ मलाइ त्यो घटना ? दशौँ हजार मानिस ले हेरेको देखेको भोगेको घटना १० / १५ दिन लगातार भएको घटना !!!!!!!!!!!!!!!!
के हो त त्यो घटना थाहा पाउन धिताल जी ?
साथि, त्यो घटना को बारेमा आफुले लेख्दा नै अतिउत्तम हुने देखे है मैले !!! १०-१५ दिन सम्म चलेको घटना भने पछी पक्कै भुत को ग्यांग नै आको हुनु पर्छ !! हसौंछ सेरेले !!!
यो लेख पढ्दा लेखक मा कुनै मनो बैज्ञानीक समस्या भ्एको जस्तो लाग्यो , यो उन्को एक किसिम को रोग नै हो , जस्तो उन्ले जती पटक भुत देखे रात कै समय मा देखे , एस्को मतलब उन्मा हेर्ने सक्ती मा कम्जोरी छ, तेस्तई उन्को कथा पढ्दा प्राय उन्ले अलिक धपेडी को काम गर्दा भुत देखेका छन, जस्तो दरबार स्कुल मा खेल्दै गर्दा , घरमा हतार हतार मा भर्र्याङ् चढ्दा , लुकामारी खेल खेल्दा र उकालो बाटो हिद्दा , यस्को मतलब के हो भने जब उनी शारिरिक थकान मा या हतार मनस्थ्तिमा हुन्छन तेती बेला उन्ले भुत देख्नु सँग को सम्बन्द भनेको यो मनोगत रोग नै हो , कसै कसै ले आवाज समेत सुनेको भनेर भन्छन , आवाज सुनिनु म सुन्ने सक्ती मा कुनै किसिम को समस्या भएर हो, हाम्रो आँखा को हेर्ने सक्ती र कान को सुन्ने सक्ती को प्रतक्ष सम्बन्ध हाम्रो मस्त्शिक सँग हुने गर्छ, भुत देखेको भन्ने मानिस हरु को कुरा लाई गहिरो गरी बिचार गर्ने हो भने भुत तेतिबेला देखिन्छ या त शरीर बेला होस् या निदाउन लगेको बेला होस् , जती बेला दिमाग थकित हुन्छ तेतिबेला एस्ता द्रिस्य हरु देखिनु यो एक किसिम को रोग नै हो,
Though it is almost impossible to prove scientifically , but still there exist something called SUPERnatural … one should admit that everything cannot be proved and described only with scientific logic ..
मेरो गाउमा एक जना थारु गुरौ (एक किसिमको थारु धामी / पुजारी ) थिए (हाल स्वर्गीय ) , जो कागजमा पोको पारेर भात पकाउन सक्थे , तिहारको पटकाहरु आफ्नो मन्त्रले नपड्किने बनाउन सक्थे , अरु धेरै चिज गर्न सक्थे … Believe me or not there are still 100s of witness of such incredible acts including me ..
काठमाडौँ महाराजगंज चोकको ringroad पूर्वको पेट्रोल पम्प पछाडिको भुतघरमा , भूतको अनुसन्धान गर्ने आएका पुरै टोलिले अदृस्य हातको थप्पड खाएको घटना पनि तेती पुरानो होइन .. खै के खै के ..
म आफै ले पनि येस्ता कुरा हरु भोगेको हुनाले भुत, आत्मा अझ भनौ प्रेत सबै हुन्छन लाग्छ, करिब म १२ वर्ष को थिए तेतिबेला एकदिन साँझ को झिसमिस परेको थियो, कुखुरा हरु बास बसिसकेका थिए, गाईबस्तु हरु गोठ मा बसिसकेका थिए, मलाई कटक्क पेट काट्यो, पहाड तिर चर्पी पनि थिएन, घर नजिकै को खोला को छेउछाउ नै हाम्रो पाइखाना थियो, म तेतै लागे ,हतार मा अलि ओभानो ठाउ खोजेर बसिहाले, एकछिन मा मलाई पछाडी बाट कसै ले कोत्यएको जस्तो लाग्यो एकदम चिसो हातले , असहजता महसुस गरि आत्तिएर पछाडी हेरेको त !!!!!! सेतो बस्त्र धारण गरेको आइमाई मुसुक्क मुस्कुराउदै !! तेस्पछी कसरि घर आइपुगे म आफै लाइ थाहा छैन, चुलो छेउ पुगेर आगो छोए पछी बल्ल प्राण आएजस्तो भयो, आमा लाइ यी कुरा भने देउताथान मा गएर बस डराउनु पर्दैन भन्नु भयो.. तेसैले यी कुरा जसलाई परेको छ उसले पत्यौछा , नपत्याउने हरुलाइ कहिँ कतै पर्ला नपर्ला..
त्यो भुत होइन किचकन्य होला हो गुरुङ जी!
भुत र किचकन्या उस्तै उस्तै हुन्, कि के हो?
त्यो त हात्ती र हाती छाप चप्पल उस्तै उस्तै हुन् भनेर दिनहुँ रेडियोमा सुनेको हुनाले किचकन्य र भुत पनि उस्तै उस्तै हुन् भन्दा फरक त पर्दैन तर किचकन्य र भुत मा बोका र कुकुर भन्या जस्तै फरक छ दुवै चार खुट्टे जनावर हुन् तर बोका भन्या कुकुर होइन! यसरीनै बुझौ गुरुङ जी हाल लाइ!
तपाईंलाई बच्चामा आमा ले सुनाएको कथा हामीलाई सुनाउनु भएको जस्तो लाग्यो सुमन जी ..
आमा ले सुनाको होइन मैले आमा लाइ यो कुरा भनेको होला कि..साथि येस्ता कुरा गाउ मा बस्दा कति भोगियो भोगियो. नपत्याउने ले न पत्याए पनि भोग्ने ले भोगेकै हो, मनोबैज्ञानिक रोग भन्ने मित्र को कुरा सहि तर्क छ फेरी पनि उहालाई राति मा सुँगुर जस्तो जनावर रुपी भूत जसले म संगै हिडेको गाउको बाजे लाइ बोकेर अलि पर लगेर अगुल्टो ले हाने पछी छोडेर भागेको थियो(गाउ मा रात मा हिड्दा अगुल्टो अथवा भांग बाल्ने चलन हुन्छा)हो तेही सुँगुर रुपी ले बोकेर गाउभरी दुलाये पछी बल्ल मनोबैज्ञानिक होइन यो त भूत नै रैछा भन्ने लाग्ने थियो.
वाहियात !!! म पत्याउदिन यस्ता काल्पनिक कुराहरु | भूत भनेको आफ्नो मन भित्रको डर मात्र हो | माई संसार ले यस्तो बिषयको ब्लग लाई स्थान नदिएकै बेस हुन्थ्यो |
भूत र भगवान शब्द एक अर्काका बिपरितार्थक हुन। भगवान शब्दले आशल नियत बूझाउछ भने भूतले ठ्याक्कै उल्टो। साथी! तपाईंको हराएको बल भेत्ताइ दिने, दूर्घट्नाबाट बच्चाइ दिने र मनोकान्छा पुरा गरिदिने शक्ती भूत कसरी हुनसक्छ?
यो कुराले तपाई भुत हुन्छ भन्ने कुरा मा विश्वास गर्नुहुदोरहेछ भन्ने थाहा भयो /
तर मैले त मेरो life मा भुत भन्ने कुरा देखेको छैन /
लेखक को जस्तै मेरो एउटा अनौठो अनुभब छ | १६/१७ बर्सको उमेरमा २०४४/४५ साल तिर एकदिन बिहानै म तेरहथुम बसन्तपुरबाट मादी राम्बेनी जादै थिए तामाफोकको जंगलको बाटो एक्लै | ओरालो लाग्दै गर्दा बीच बाटोमा अलिक तल बाघ चितुवा जस्तो केहि चलमलाएको जस्तो देखे, उभिएर एकछिन नियालेर हेरे त्यो दृस्या, मैले सोचे येत्रो ठुलो जंगलको बिचमा यो पक्कै चितुवा बाघ केहि हुनु पर्छ, अनि पछाडी फर्किएर गोरेटो संगैको एउटा स-सानो रुखमा चढेर अरु बटुवाहरु पर्खेर बसे | निकैबेर पछी छिटो छिटो हिड्ने खालका ३ जना मान्छे आए, हत्तर पत्तर उनीहरुकै पछी दौडिए | अलिक तल पुग्दा एउटी बुडी आमोई ढाडमा बाघ जस्तो पाटे रंगको सिरक बिसाउदै बोक्दै हिड्दी रहिछन | म चाइ आमोई बिसाको बेला बाघको भ्रममा परेछु | ठ्याक्कै येस्तई हो भूतको कहानी पनी | न चाईदो बकवास हो भूतको कहानी | कहानिकै लागी कहानी हो यो |
सरासर, १०० %, हुदै नभाको झुट, असत्य, भ्रम मात्र हो | येस्ता भ्रम मैले पनी भोगेको छु | खेतीमा पानी लाउन जादा होस् वा मलामी जादा होस् वा साथिहरुसंग रातबिरात हल्लिदा होस्, धेरै छायाँ, दृश्य र भ्रम संग ठोक्किएको छु | बास्ताबमा रातको बेला एक्लो हुँदा डर जती जती बढ्दै जान्छ उती उती भुत पनी विभिन्न रुप फेर्दै निक्लिदै जान्छन, यो मेरो अनुभब र भोगाई हो | येस्ता भुत मैले धेरै देखेको छु |
एस्तो किन हुन्छ भने ..हाम्रो नेपाली समाज मा जब हामी साना साना बालबालिका हुँदा देखि नै हाम्रै अभिभाबक द्वारा भुत पिशाच र किचकन्या का डरलाग्दा कथा र घटना हरु सुनाउने गर्दछन तेस्को गहिरो असर बालबालिका हरु मा परेको हुन्छ र एस्ता चिज ले मानिस लाइ मानसिक रोगि बनाउछ अनि भुत भेटेको ,किचकन्या ले तर्साएको देखिन्छ , यो एउटा मानसिक रोग बाहेक अरु की होइन
Man, it is non sense that you are still talking of the ghost in 21 century. It is the matter to be talked of when the civilization was primitive to run society at that time.Now things changed, you(the non sense writer) dont want to change and still your psychologically formed image of ghost still haunts you whenever you are afraid of something and that is substituted. Please dont try to fool the reader that you saw ghost in your life. ठिक छ , तपाईले भूत देख्नु भयो, अरुले चाँहि किन नदेखेको नि मित्र? If ghost exists , every one must be able to see that object. तपाई सँग भूत देख्न सक्ने अतभुत शक्ति र त्यो ज्ञान छ भने , सिकाउनुस, म सिक्न तयार छु। हैन भने भाबि पिडि लाई हावामा तर्साएर ठुलो बन्न नखोज साथि।
केशबजी तपाइलाई भुत या पिसाच हेर्न मन छ भने नारायणघाट को पुल मुन्तिर वा अरुकुनै एकान्त – सुन्-सान स्थान जहाँ लाश हरु गाड्ने , पोल्ने गरिन्छ त्यहाँ एक्लै राति ११ बजे देखि बिहान ४ बजे सम्म कुर्नुस , अबश्य देख्नु हुनेछ !!!
केशब जि, कुरा त ठिकै हो, तर तपाई भनेको जस्तो स्थानमा(किर्तिपुरका मानिसहरुले त्याँहा लास पोल्छन्) २०५६ मा म एक्लै रातभिर सुतेर आएको छु। मलाई खै केहि भएन, राति कोहि पनि आएन तर्साउन र लान पनि। आफुलाई चिन्नुस, मन लाई चिन्नुहोस्। अनि भूत खोज्नुस र आफ्ना छोरा छोरि लाई “नानि हो सँसारमा भूत हुन्छ” भनेर पनि पढाउनु होला। तपाईलाइनै भूतको भुतले नछोडेको अवस्था बुझाउनु गारो छ, तर परासर जि, हामि जेलाई भुत भनिरहेका औ, त्यो हुदैन। लास पोलेको स्थानामा white phosphorus र oxygen को reaction ले सेतो फेल्को आगो बल्छ तर मात्रा सकिए पछि, त्यो पनि समाप्त हुन्च।
भुत को समाचार भएपनि रमाइलो नै लाग्यो/नेपाल को राजनीतिका कुरा सुन्दा सुन्दा दिक्क भैरहेकोबेला माइन्ड फ्रेश भयो.
यदि भुत हुन्छ भने किन सबैले देख्दैन त ? बनको भुत होइन मनको भुतचाही हुन्छ आत्मा कम्जोर छ भने डराईन्छ त्यसैलाई भुत भनेको हुनु पर्छ
मेडिकल साइन्सले पनि आत्मा छ भनेर प्रमाणित गरेको छ तर बास्तवमै भुत छ कि छैन भनेर कसैले पनि यसै ठोकुवा गरेर भन्न सकेको छैन ; तर यसको अलावा यदा कदा भूतप्रेत सम्बन्धि कथित कुराहरु पनि बाहिर नआएका होइनन / वस्ताविकता अहिले पनि ओझेलमै छन अझ शायद अरुबाट पंगु बनाइन्छ कि भनेर यस्ता कुराहरु बाहिर प्रकाशमा आउनबाट बन्चित छन /भुतको भौतिक अस्तित्व होला नहोला तर हामीले मान्नै पर्छ कि यदी भगवान भन्ने दैवीय शक्ति छ भने त्यसको प्रतिद्वन्दी स्वरुप कुनै अर्को अदृश्य शक्ति पनि विद्यमान छ भनेर…. किनकि जीवनको सापेक्षिक सिधान्तले पनि यहि भन्छ जहाँ सकारात्मक हुन्छ त्यहाँ नकारात्मक पनि अवश्य हुन्छ /
राज
दोहा, कतार
एकै झुट धेरै पटक वा धेरै झुट एकै पटक भनेपनि आखिर झुट भनेको झुट नै हुन्छ !!!!
ओ भाइ सारै गफ देउ तिमिले ।
यी माथिका कुनै घटनामा दम छैन । यि सबै सामान्य अवस्था भन्दा बाहिर हुँदा अनुभव हुने कुरा हुन् । किनकि यि कुनै पनि समयमा तिमि नर्मल र शान्त मनस्थितिमा थियौन । सबै घटनामा तिमि मानसिक तनावमा थियौ ।
साँझको समयमा फूटबल खेल्दा बल नदेख्नु र बलमा खुट्टाले नलाग्नु । लुकेको समयमा कोहीसँगै छ कि भन्दै हतास मनस्थिति हुनु । आत्तिएको बेला लड्दा कतै ठोकिए पनि कसैले रोकेको जस्तो लाग्नु । रातको समयमा छायाँ । दुई रुखको बीचको ठाउँलाई मान्छे देख्नु र आफू हिड्दा हिँडेको देख्नु सामान्य कुरा हुन् ।
यस्ता सामान्य मानसिक तनाममा हुने घटनालाई माइसन्सारले स्थान दिनु माइसन्सारको प्रतिष्ठामा पनि आँच आउने कुरा हो । कसैले केही कुरा राख्दैमा वा लेख्दैमा माइसन्सारले स्थान दिनु उपयुक्त होइन कि ।
भुत छ या छैन भन्नु भन्दा सर्ब प्रथम पहिले म को हुं भनेर बुझ्न ज़रूरी ठान्दछु । यसरी बुझ्ने प्रयास गऱ्यौ भने स्वत सरल तरीकाले नै बुझ्न सकीन्छ यदी हैन भने बुझ्न र बुझाउन अती गाह्रो छ यस बिषयलाई । जे होस विद्वानहरुका भनाई अनुसार त्यो नेपाली समाजहरुले भन्दै अाएका ती भुत चही हामी मानव जस्तै एक किसीमका प्राणी हुन । जस्तै अमेरीकामा एस्तै खालको एउटा चिज/ वस्तुलाई युएफओ (UFO) भनीन्छ । यदी यस्तो िचजहरु नेपाली पद मु्खॅहरुले देख्यौ भने भुत प्रेत, देवी देवता के-के हो, के-के भन्ने थियो । तर अमेरीकीहरुले यसो कहिलै भनीएन ।
हा हा हा !!! साथी UFO र भुत मा धेरै फरक छ !! अमेरिका मा भाको धक नदिउन है !! अमेरिका मा भुत लाई GHOST भन्छ !! चेतना भया!!! 😀
म होइन भन्दिन !! यस्तै कयौ घटना गाउँ घरमा घटेको र घटनाको कारणले अनायास मरेको मानिस पनि देखेको छु /
dual identity disorder भन्ने रोग धेरैमा एकलाइ लाग्ने रोग हो, यो रोग लागेको मान्छेले आफु संगै कोइ अरु पनि आफ्नो नगिचमा भएको अनुभूति गर्ने गर्छन, र त्यो दोस्रो काल्पनिक मान्छे विभिन्न रुपमा त्यस रोगीलाई देखा पर्छ. बिशेस गरि त्यो रोगीले मनमा धेरै कुरा खेलाएको बिषय बस्तु संग मेल खाने गरि त्यो काल्पनिक व्यक्ति अर्थात बस्तु उसको नजिकमा देखा पर्छ जुन अरुहरुले देख्दैनन र देख्ने कुरा पनि भएन. यो रोग लागेको मान्छेले त्यसरी देखा पर्ने काल्पनिक बस्तु वा व्यक्ति संग धेरै बेर सम्म कुरा गर्ने पनि गर्छन. विश्वका धेरै देशहरुमा यो रोगको उपचार सफलता पुर्बक गराउछन.
लाखौ मान्छे मध्ये केहि मात्र यो रोगले पिडित हुन्छन र तिनै केहि रोगिहरु (जसलाई यो रोग सम्बन्धि जानकारी हुदैन) ले मात्रै भुत प्रेत देखेको कुरा गर्छन. यो रोगको अर्को रुप sleepwalk पनि हो. कोइ मानिसहरु निदाएको बेला हिन्ने गर्छन र कसै संग बोल्ने पनि गर्छन हिनेको बेला.
लेखक ज्युले देखेका र भोगेका कुराहरु त्यहि बेलामा अरुले किन देखेनन्? किनकि लेखक मात्र यो रोग ले पिडित थिए उनका साथीहरु थिएनन्. कुनै २ जना मान्छेले एकै पटक यस्तो भ्रमात्मक आकृति एकै पटक देख्दैनन किनकि दुवै जना यो रोग ले पिडित भएको सम्भावना ज्यादै नै कम छ. लेखकले देखेको छाया अरु कसैले देखेनन्, लेखकसंगै लुकामारी खेल्दा लुकेको आकृति लेखक संग मात्रै थियो, लेखकले मात्रै देख्नु भयो. लेखकको अगाडी अगाडी हिन्ने महिला लेखक बाहेक अरु कसैले देखेन. लेखकले त्यो गाउमा चिनेको व्यक्तिले पनि यस्तो घटना कहिले काही कसै कसैलाइ मात्रै हुने गर्छ बिरलै भन्नुको अर्थ त्यो बिरलै फेला पर्ने रोगीहरुलाई यस्तो पहिले भएको हुन सक्छ.
अर्को महत्वपुर्ण कुरा, यो रोगीले देख्ने आकृति रोगीले धेरै सोचिरहेको कुरा, रोगीले कहिले काही यस्तै डरलाग्ने खालको सुनेको कुराहरुसंग मेल खान्छ. उदाहरणको लागि, एदी यो लेख कुनै एउटा तेस्तै रोगीले पडयो र त्यो व्यक्ति पनि तेस्तै पहाडको बाटोमा कारणबस हिन्न गयो भने त्यस बेला त्यो आकृति उसले पनि देख्ने सम्भावना हुन्छ. किनकि उसले त्यहा जानु भन्दा आगाडी देखिने यो कुरा सोच्न सुरु गर्छ…….ला यस्तो बाटोमा फलानाले पहिले यस्तो कुरा देखेको थियो रे,,,,,,भनेर सोचमा परिसकेको हुन्छ र त्यहि सोच तेस्तै परिस्थिति वा वाताबरण मा एउटा काल्पनिक आकृतिमा त्यस व्यक्ति सामु प्रकट हुनु नै यो रोग हो.
यो रोगलाइ निको पार्न psychiatrist को सहयोग धेरै महत्वपुर्ण हुनेछ,
तपाई “dual identity disorder” र ” hallucination” मा झुकिनु भो जस्तो लग्यो . तर लेखकले छिटो भन्दा छिटो psychiarist को सहयोग लिदा राम्रो
भुसनजी मैले पनि केहि अनौठो घटनाको सामना गरेको छु यो बारेमा तपाइको प्रतिक्रिया सुन्न चाहन्छु , यी घटनाहरु म ८ देखि २१ वर्ष हुदा सम्मको हो त्यस पछी म त्यो ठाउमा जाने अवसर नै परेको छैन लौ सुन्नुस ” मेरो उमेर त्यसतै ८ बर्सको हुदोहो म मेरो दाजुसंग हाम्रो खेतबारीको पुछार ( घरबाट करिब ४०० मिटर पर ) घोलमा साँझा ७.३० बजे तिर पानीलिन गएको थिए , दाजुले गाग्री र मैले सानो ग्यालिन लगेकाथिऔ ! घोलमा घुडा – घुडा पानी थियो संग्लो ! दाजुले गाग्री भरेर माथि राखेर आउनुभो जुन राखेको ठाउँ सम्म र घोलको दिलभंदा टाढा थियो , म ग्यालिन भर्न र भरेको फेरी पोखनमा ब्यस्त थिए , अनि दाजुले छिटो भर भन्दै आफ्नो हात गोडाहरू धुदै हुनुहुन्थ्यो त्यतिकैमा हामि दुबैको अघिल्तिर दाजुले भरेर राखेको गाग्री भ्वाक्क कसैले फालिदियो पानीमा , हामीले कसले फाल्यो भनेर चारैतिर टाढासम्म हेरौ कसैलाई नि देखेनौ असारको महिना थियो त्यति अधेरो पनि थिएन …., अनि दाजुले फेरी गाग्री भर्नुभो र मलाई समातेर जौ अब भन्नुभो , हामि फटाफट घरतिर हिडौ पछाडी पनि नहेरेर , घर पुगेपछि सबै कुरा बाबा , आमालाई सुनाऔ उहाहरुले अबदेखि साझामा घोल तिर नजाउ भन्नुभो ,
त्यसको केहि महिना पछी हामि त्यहि घोलमा खेल्ने क्रममा थाहानै नपाइ घाम अस्ताउन्जेल खेलिएछ , हतार हतार सबै साथीहरु घर तर्फ लागियो भोलि पल्ट म लगायत २ जना साथीहरु बिरामी परेऊ ( रिगटा लाग्ने , हल्का ज्वरो आउने , टाउको दुख्ने भयो ) अनि बा ले यिनीहरुलाई पिसाच / भुत लागेको हुन सक्छ भनेर पिसाच मन्साइदिनुभो ( उल्टो पारिएको खोसेल्तामा चामल , मास र बेसार हालेर , ल यी अन्जान बालक हरुलाई दुख नदे त्यस्तै के के भनेर मेरो टाउकोमा त्यो चिज हरु ले छोएर तिन पल्ट घुमाउनु भो त्यो लगेर घोलमा फालिदिनु भो साथीहरुको बुवा सहितले भएर , अनि भोलि पल्ट बिहान त चट् , उस्तै फुर्तिलो हामि सबै , मलाइ १२-१५ वर्ष बिचमा झन्डै ४,५ पटक त्यस्तो भएको छ साँझा पख घोल तिर जादा , हाम्रा धेरै जसो छिमेकी हरुलाई पनि त्यस्तै सताएको थियो ,
के यो रोग हो त हामि सबै जो गाउले हरु लाइ ?????
अझै पनि हाम्रो गाउमा कोहि साझातिर घोलमा गएको र बिरामी परेको हो भने ” पिसाच मन्साउने गर्छन “” के यो रुडिबादी मात्रै नै हो ? यसमा अरुकुनै अदृस्य शक्तिको स्थान नहोला त ? अनि त्यो गाग्री कसले टिपेर घोलको बिचमा फालिदियो त ? हामि दुवै दाजुभाई को अघिल्तिर ? मन्सायको सामान टाउकोमा छोएर त्यो पिसाचको प्रभावित क्षेत्र मा लगेर फाल्दैमा बिरामी त्यति छिट्टै कसरि ठिक भा होलात ?
खै कसरि भुत / प्रेत / पिसाच हुदै हुदैन भन्ने ?
कति पयासाथीहरु सहर , बजारमा हुर्किनुभो जसलाई नितान्त एक्लो ठाउ जता पायो त्यति तिर मान्छे गाड्ने , पोल्ने बस्ति बात टाढा एकलास ठाउहरु , भिरा -पाखाको अनुभव छैन हरुलाई यी यस्ता कुरा हरु आफुलाई नपरी पत्याउन सक्नु हुन्न , ठिकै हो …
यो छिटो छिटो हिड्ने, आफु जति छिटो हिडे पनि भेट्न नसक्ने अनि त्यो आकृति डाँडा तिर उक्लिने घटना हरु चाहिँ मैले पनि धेरै पटक सुनेको छु |